ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. ΙΣΤ' 13-19)
Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Ιεροκήρυξ Ι. Μ.
Δρ. Πωγ. &Κονίτσης
e-mail: ioil.konitsa@gmail.com
Ὁ «οἰκουμενισμὸς ἔχει ἀποσκορακίσει ἀπὸ τὴν συνείδηση τῶν ὑψηλὰ ἱστάμενων ποιμένων καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλία τους τὴν ἀλήθεια;»
«...Βρισκόμαστε στην περιοχή
της Καισαρείας του Φιλίππου. Ο Χριστός απευθύνει την ξεκάθαρη ερώτηση προς τους
μαθητές Του.
- Τι ιδέα έχουν για εμένα οι
άνθρωποι; Ποιος νομίζουν ότι είμαι; Και οι μαθητές του απαντούν:
- Άλλοι νομίζουν πως είσαι ο
Ιωάννης ο βαπτιστής, άλλοι πως είσαι ο Ηλίας, άλλοι ο Ιερεμίας ή ένας από τους
Προφήτες.
- Εσείς οι μαθητές μου, που
συνεχώς, νύχτα και ημέρα ευρίσκεσθε μαζί μου, τι γνώμη έχετε; ποιος πιστεύετε
ότι είμαι;
Στην καίρια αυτή ερώτηση, το
«στόμα των Αποστόλων», με τον αυθορμητισμό που τον διέκρινε απάντησε·
- “Συ ει ο Χριστός ο υιός
του Θεού του ζώντος” (Ματθ. ΙΣΤ´ 16).
...............................................................................................................
...Ἂς περάσουμε να δούμε την ομολογία της
Θεότητος του Χριστού εκ μέρους των τοπικών
Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Δεν
είναι τόσο απλό το θέμα όσο φαίνεται φίλοι μου. Δεν χρειάζεται δηλ. απλώς να
ομολογείται στη θεωρία η Θεότης του Κυρίου. Επιβάλλεται η κάθε Ορθόδοξος τοπική
Εκκλησία να κατέχει και την εμπειρία των
φωτισμένων και θεούμενων Αγίων οι οποίοι διακηρύσσουν πως εκτός του
Σώματος της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.
Και
ορθούται εμπρός μας το ερώτημα:
Οι
ποιμένες μας, οι υψηλά ιστάμενοι το
γνωρίζουν και το κηρύσσουν αυτό, ή το σαράκι του
οικουμενισμού έχει αποσκορακίσει από την συνείδησή τους και από την
διδασκαλία τους την αλήθεια που κηρύσσει το Ι. Ευαγγέλιο και η Εκκλησία μας;
Και πώς μπορεί να ισχυρίζεται
κανείς από την μιά ότι πιστεύει στην Θεότητα του
Χριστού και από την άλλη να
συμπροσεύχεται με αλλοδόξους, αλοθρήσκους, μάγους και σατανιστές για
την ειρήνη δήθεν του κόσμου, για την προστασία του περιβάλλοντος και για τα
παγόβουνα της Ανταρκτικής;
Πώς
συμβιβάζεται η Αγιοκατάταξη Οσίων Γερόντων που έγραψαν και εκήρυξαν την
μοναδικότητα της Ορθοδοξίας μας και ταυτοχρόνως εστηλίτευσαν τις πλάνες και τις
αιρέσεις και από την άλλη να αγκαλιάζονται οι
αιρετικοί ως δήθεν ποιμένες και να συναγελάζονται οι ορθόδοξοι με
τους διεστραμμένους και ομοφυλόφιλους σε δήθεν θεολογικά συνέδρια;
Πώς; Πώς; Πώς;
Ας
είμαστε ευθείς και ξεκάθαροι. Ή πιστεύουμε στην Θεότητα του Χριστού και στην
μοναδικότητα της Εκκλησίας Του, ή παίζουμε θέατρο και προκαλούμε τα αναθέματα
των Αγίων Πατέρων. Όλα τ' άλλα είναι απλές φιλολογίες για τους «εφιάλτες» και
τους αφελείς».
Σαφῶς, ἐδῶ ὁ π. Ἰωήλ, ἀναφέρεται στὸν κακόδοξο καὶ
Πανοικουμενιστὴ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Εὔλογη ἡ ἀπορία του καὶ ἡ ἀγανάκτησή του
γιὰ τὴν καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ κυρίως γιὰ τὶς αἱρετικές του διδασκαλίες.
Μπορεῖ, ὅμως, νὰ μᾶς δικαιολογήσει ὁ καλὸς ἀρχιμανδρίτης, γιατί συμπεριφέρεται
κατ’ ὅμοιον τρόπο, μὲ αὐτὸν ποὺ καταγγέλλει; Ὅταν μάλιστα ὁμολογεῖ ὅτι ὁ «οἰκουμενισμὸς ἔχει ἀποσκορακίσει ἀπὸ τὴν συνείδηση τῶν ὑψηλὰ ἱσταμένων ποιμένων καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλία τους τὴν ἀλήθεια ποὺ κηρύσσει τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιο»; Ἐπίσκοποι
χωρὶς τὴν Ἀλήθεια = χωρὶς Χριστό!
Μπορεῖ νὰ ἀπαντήσει στὸ ἐρώτημα:
Πῶς συμβιβάζεται ἡ καταγγελία τοῦ Πατριάρχη ὡς αἱρετικοῦ καὶ ταυτόχρονα
ἡ μνημόνευσή του ὡς Ὀρθοδόξου;
Πῶς; Πῶς; Πῶς;
Ξεχωρίζουν
οἱ Ἅγιοί μας καταδικασμένους καὶ μὴ καταδικασμένους αἱρετικούς; Ἔκανε
τέτοιες διακρίσεις ὁ ἅγιος Μάξιμος, π.χ., ἢ ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς;
Βλέπετε, κάθε ἑορτὴ τῶν Ἁγίων μας, εἶναι εὐεργετικὴ
πρὸς ἀναθεώρηση τῆς ὅλης βιοτῆς μας, πρὸς φωτισμό, διόρθωση, μετάνοια.