''Το νερό της αγάπης...''


Το νερό της αγάπης
Άνθη Αγίας Ρωσίας ~ Μελινού Μανώλη, Αθήνα 1995.

   Ένας ιερέας στη Ρωσία, μετά τον Αγιασμό των Θεοφανείων, γέμιζε τα μπουκαλάκια των ενοριτών...
     Κάποια μεσόκοπη κυρία τον πλησίασε και του έδωσε ένα όμορφο μπουκάλι. Μόλις, όμως, εκείνος έβαλε μέσα Αγιασμό, το μπουκάλι έγινε θρύψαλα!
     - Κυρία μου, τι είχε μέσα το μπουκάλι; ρώτησε σαστισμένος ο ιερέας.
     ...Εκείνη κατέβασε με ντροπή το κεφάλι και ομολόγησε:
     - Πάτερ μου, να... συμπαθούσα ένα παλικάρι και ήθελα να το παντρέψω με την κόρη μου. Για να πετύχω, λοιπόν, πήγα σε μια γριά μάγισσα... κι αυτή μου 'δωσε "το νερό της αγάπης", όπως το είπε. Φοβόμουν, όμως, να το δώσω στην κόρη μου να πιεί...
    Και για να είμαι σίγουρη πως δεν θα πάθει κακό, σκέφτηκα να το ανακατέψω με Αγιασμό!
      - Είδατε, λοιπόν, της είπε ο ιερέας, που δεν χωρούν στο ίδιο μπουκάλι το νερό του Θεού και το νερό του διαβόλου; Γι' αυτό έγινε κομμάτια...
    Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ο,τι θέλουμε, πρέπει να το ζητάμε μόνο από τον Θεό, τον Πατέρα μας. Κι Εκείνος, αν είναι για το καλό μας, θα μας το δώσει...
    Ο διάβολος, αντίθετα, κάνει χίλιες δυο παραχωρήσεις για να μας ευχαριστήσει φαινομενικά, και στη συνέχεια να μας οδηγήσει στην καταστροφή...
''Το νερό της αγάπης...'' Μελινού Μανώλη, Άνθη Αγίας Ρωσίας, Αθήνα 1995