Ἄλλη μία εἰκόνα ντροπῆς, ἀπό σημερινή (χθεσινή) φοιτητική διαδήλωση στήν Ἀθήνα γιά τό…μεῖζον θέμα τῆς πανεπιστημιακῆς ἀστυνόμευσης, τούς λεγόμενους «αἰώνιους φοιτητές» καί ἕτερα παρόμοια κοσμοϊστορικά.
Καί ἡ ντροπή φυσικά πάει καί στό κάθε ἐξηλιθιωμένο καί λοβοτομημένο κνώδαλο, πού ἀρνεῖται τόσο πεισματικά νά δεῖ τήν πραγματικότητα καί νά κατανοήσει ποιά εἶναι τά πραγματικά προβλήματα αὐτῆς τῆς καταρρακωμένης πατρίδας. (Ναί, πάει καί σ’ αὐτόν, γιατί πιά ὅλοι φταῖμε, κανείς δεν εἶναι ἀνεύθυνος).
Περισσότερο ὅμως ἀσφαλῶς πάει στήν ἄθλια χούντα, πού ἔχει διαλύσει τίς ζωές μας, πού ἐξαντλεῖ τή φασιστική ἐξουσία της στόν μεροκαματιάρη πού τοῦ κατέβηκε τό φίμωτρο κάτω ἀπό τή μύτη ἤ στόν παπᾶ πού τόλμησε νά ἀνοίξει τήν ἐκκλησία, ἀλλά δείχνει τέτοια ἀνοχή στίς μαζικές ὀνειρώξεις τοῦ κάθε «τζάμπα μάγκα» ἀριστερίστικου σκουπιδιοῦ πού φαντασιώνεται τόν ὀργισμένο ἐπαναστάτη (ἐννοεῖται ὄχι γιά κανένα σοβαρό λόγο, ἀλλά μόνο γιά τά γελοῖα φληναφήματα τῆς πλέον αἰσχρῆς νεοταξίλας) καί γράφει στά παλαιᾶ του ὑποδήματα τά πᾶντα, ἐπειδή πολύ ἀπλᾶ ἔτσι γουστάρει. Τό εἴδαμε τότε καί στό Ἐφετεῖο, τό εἴδαμε καί στήν ψευτογιορτή τῆς Ψευτοδημοκρατίας τους τόν Νοέμβριο, τό εἴδαμε καί προχτές (ἔστω καί σέ πιό συντεταγμένη, ἀλλά παρομοίως ἐκνευριστική μορφή) ἀπό τά νεκροζώντανα τοῦ Στάλιν κατά τήν (λέμε τώρα) κηδεία τοῦ «συντρόφου» Μαΐλη.
Ὄσο ὅμως ἐξοργιστικές κι ἄν εἶναι πράγματι ὅλες αὐτές οἱ εἰκόνες, ἀπό την ἄλλη εἶναι τελικά νομίζω ὅλο καί πιό χρήσιμες.
Ὄχι βέβαια για ὅσους ἔχουν ποτιστεῖ ὥς τό μεδούλι ἀπό τόν τρόμο καί τή χυδαῖα προπαγάνδα τοῦ καθεστῶτος, ἀλλά γιά κάποιους λίγους πού ἴσως ἔχουν ἀκόμη ελπίδες ἀνάνηψης. Ἔτσι, γιά νά μήν ἔχει κανένας τό παραμικρό ἄλλοθι πιά…