Διαβάσαμε σήμερα ότι η
Μπακογιάννη δήλωσε πως τίποτε δεν μπορεί να την κρατήσει μακριά από την Κρήτη,
το Πάσχα. Δεν θα ασχοληθούμε με το γεγονός ότι αν είσαι Μπακογιάννη (και
γενικώς μεγάλο όνομα) φυσικά και πας όπου θέλεις, όποτε θέλεις -δηλαδή θα
διανοηθεί κάποιος να την σταματήσει και να της δώσει πρόστιμο;Αλλά το ζήτημα
τώρα δεν είναι αυτό αλλά το αν όπως η εν λόγω κυρία τσαμπουκαλεύτηκε για την
Κρήτη, μπορούμε εμείς να το κάνουμε για την εκκλησία.
Δηλαδή έχουμε τα κότσια εμείς να πούμε πως τίποτε δεν μπορεί να
μας κρατήσει μακριά από τους ναούς και ιδιαίτερα το Μεγαλοβδόμαδο και το Πάσχα;
Καλά για την διοικούσα Εκκλησία, δεν συζητάμε...
Στους πιστούς αναφερόμαστε. Σε σένα και σε μένα. Μπορούμε να
σηκώσουμε κεφάλι ή για δεύτερη Πασχαλιά θα υπάρξουμε μειοδοτικά ...γατάκια;
Μετά από τόσες συγκεντρώσεις για τον δολοφόνο (και όχι μόνο),
από τόση προοδευτικαρία, από τόση "δημοκρατία", από τόση γκλαμουριά
στο επίσημο δείπνο του προεδρικού μεγάρου και όλα τα άλλα "ναι μεν
αλλά" του συστήματος, θα συνεχίσουμε να "αυτοκτονούμε"
πνευματικά ...υπακούοντες;
ΕΛΕΝΑ
Αν μπορούμε σε κάθε ενορία πενήντα άτομα απ' έξω. Ανοίγουν δεν ανοίγουν τις πόρτες, ανοίγουν δεν ανοίγουν τα μεγάφωνα, εμείς εκεί κολλημένοι. Και να μην περιμένουμε τη μεγαλοβδομάδα. Από τώρα, κάθε Κυριακή πρωί και κάθε Παρασκευή στους χαιρετισμούς.
Πηγὴ ἐδῶ.