«Ὥσπερ πελεκάν τετρωμένος την πλευράν σου…» – Ο θρύλος του πελεκάνου και ο Χριστός

Μέσα στους άφθαστους υμνολογικούς θρήνους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι συγκινούν κάθε καρδιά, ξεχωρίζει το αλληγορικόν εγκώμιον του Επιταφίου, το όποιον ψάλλει:

«’Ώσπερ πελεκάν την πλευράν Σου τετρωμένος, Λόγε, σούς θανόντας παίδας εζώωσας, επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς».

Ο πελεκάν είναι από τα πλέον φιλόστοργα πτηνά. Κτίζει την φωλιά του σε υψηλούς βράχους και εκεί γεννά και εκκολάπτει τους νεοσσούς του. Τρέχει παντού για να εξοικονόμηση την τροφήν των. Αλλά ακριβώς την ώραν που απουσιάζει ο πελεκάν, πλησιάζουν οι διάφοροι όφεις οι οποίοι έχουν αφυπνισθή από την χειμερινήν νάρκην και σύρονται πειναλέοι μέχρι τις φωλεές των πελεκάνων και ροφούν το αίμα των μικρών… Επιστρέφων ο πελεκάν ευρίσκει αυτά εις απελπιστικήν κατάστασιν και σχεδόν ετοιμοθάνατα. Δι’ αυτό, λέγεται, ότι με το ράμφος του σχίζει το στέρνον του και κύπτων επάνω από τα μικρά του αφήνει να στάξη το ζεστό του αίμα μέσα στα μισάνοικτα στόματα των μικρών του, τα όποια τότε ανασταίνονται.

Το αίμα του πελεκάνου ως ΑΡΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΦΑΡΜΑΚΟΝ επιδρά και εξουδετερώνει το φαρμάκι των φιδιών…

Οι επτά φράσεις του Χριστού στον σταυρό

 

Θέλετε νὰ µάθετε τὴ σηµασία ἐκείνων τῶν ἑπτὰ φράσεων τὶς ὁποῖες εἶπε ὁ Κύριος πάνω στὸν σταυρό. Δὲν εἶναι σαφεῖς;

Πρώτη φράση: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34). Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Χριστὸς ἔδειξε τὸ ἔλεός του ἀπέναντι στοὺς ἐκτελεστές Του,τῶν ὁποίων ἡ µοχθηρία δὲν ὑποχώρησε οὔτε ὅταν ὑπέφερε στὸν σταυρό. Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι βροντοφώναξε ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βράχου τοῦ Γολγοθᾶ µία ἀποδεδειγµένη ἀλλά ποτὲ καλὰ συνειδητοποιηµένη ἀλήθεια, δηλαδὴ ὅτι αὐτοὶ ποὺ πράττουν τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν. Σκοτώνοντας τὸν Δίκαιο στὴν πραγµατικότητα σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ταυτόχρονα δοξάζουν τὸν Δίκαιο. Καταπατώντας τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ δὲν βλέπουν τὴ µυλόπετρα, ἡ ὁποία ἀόρατα κατεβαίνει πρὸς αὐτοὺς γιὰ νὰ τοὺς συνθλίψει. Ἐµπαίζοντας τὸν Θεὸ δὲν βλέπουν τὰ πρόσωπά τους νὰ µεταµορφώνονται σὲ θηριώδη ρύγχη. Διαποτισµένοι ἀπὸ τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν.

Δεύτερη φράση: «Ἀµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. 23,43). Αὐτὸς ὁ λόγος ἀπευθύνεται στὸν µετανιωµένο ληστὴ στὸν σταυρό. Πολὺ παρήγορος λόγος γιὰ τοὺς ἁµαρτωλούς, οἱ ὁποῖοι τουλάχιστον τὴν τελευταία στιγµὴ µετανοοῦν. Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπερίγραπτα µεγάλο. Ὁ Κύριος ἐκπληρώνει τὴν ἀποστολὴ Του ἀκόµα καὶ στὸν σταυρό. Ἕως τὴν τελευταία του πνοὴ ὁ Κύριος σώζει ἐκείνους ποὺ δείχνουν καὶ τὴν παραµικρὴ ἐπιθυµία νὰ σωθοῦν.

Τρίτη φράση: «Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου» (Ἰωαν. 19,26). Ἔτσι εἶπε ὁ Κύριος στὴν Ἁγία Μητέρα Του ποὺ στεκόταν κάτω ἀπὸ τὸν σταυρὸ µὲ τὴν ψυχὴ σταυρωµένη. Καὶ στὸν ἀπόστολο Ἰωάννη λέγει: «Ἰδοὺ ἡ µήτηρ σου» (Ἰωαν. 19,27). Αὐτὸς ὁ λόγος δείχνει τὴ φροντίδα, ποὺ ὁ καθένας χρωστᾶ στοὺς γονεῖς του. Γιὰ δές, Ἐκεῖνος ποὺ ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς ἀνθρώπους: «Τίµα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν µητέρα σου» (Ἐξ. 20,12) ἐκπληρώνει τὴν ἐντολὴ Του τὴν ὕστατη στιγµή.

Τέταρτη φράση: «Θεέ µου, Θεέ µου, ἱνατί µὲ ἐγκατέλιπες;» (Ματθ. 27,46). Αὐτὲς οἱ λέξεις δείχνουν, τόσο τὴν ἀδύναµη ἀνθρώπινη φύση, ὅσο καὶ τὴν προορατικότητα τοῦ Κυρίου. Ὁ ἄνθρωπος πάσχει, ἀλλά κάτω ἀπὸ τὸν ἀνθρώπινο πόνο ὑπάρχει ἕνα µυστήριο. Δές, µόνον αὐτὲς οἱ λέξεις µποροῦσαν νὰ διαλύσουν τὴν αἵρεση, ἡ ὁποία ἀργότερα τράνταζε τὴν ἐκκλησία καὶ ἡ ὁποία λανθασµένα κήρυττε ὅτι ἡ Θεία φύση ὑπέφερε στὸν σταυρό. Ὅµως, ἐν τῷ µεταξύ, ὁ αἰώνιος Υἱος τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτὸ καὶ ἐνσαρκώθηκε ὡς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ εἶναι ὡς ἄνθρωπος στὸ σῶµα καὶ τὴν ψυχή, γιὰ νὰ µπορέσει ὅταν ἔλθει ἡ στιγµὴ νὰ πάσχει γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ πεθάνει γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Γιατί ἂν ἡ Θεία φύση τοῦ Χριστοῦ ἔπασχε στὸν σταυρό, θὰ σήµαινε ὅτι ἡ Θεία φύση τοῦ Χριστοῦ θὰ πέθαινε. Καὶ αὐτὸ οὔτε κἄν ἐπιτρέπεται νὰ διανοηθοῦµε. Ἐντρυφῆστε ὅσο πιὸ πολὺ µπορεῖτε σ’ αὐτὲς τὶς µεγάλες καὶ φοβερὲς λέξεις: «Θεέ µου, Θεέ µου, ἱνατί µὲ ἐγκατέλιπες;».

Ἡ πέµπτη φράση: «Διψῶ» (Ἰωαν 19,28). Τὸ αἷµα Του ἔρρεε. Γι’ αὐτὸ καὶ διψοῦσε. Ὁ ἥλιος ἦταν κατὰ τὴ δύση του, ἤδη Τοῦ χτυποῦσε τὸ πρόσωπο καὶ µαζὶ µὲ τὰ ἄλλα βασανιστήρια καιγόταν πολύ. Φυσικὸ ἦταν νὰ διψᾶ. Ἀλλά, Κύριε, διψοῦσες ὄντως γιὰ νερὸ ἤ γιὰ ἀγάπη; Μήπως διψοῦσες ὡς ἄνθρωπος ἤ ὡς Θεός, ἤ καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο; Ἰδοὺ ὁ Ρωµαῖος λεγεωνάριος Σοῦ πρόσφερε ἕνα σπόγγο βρεγµένο στὸ ξύδι. Μιά σταγόνα ἐλέους, τὴν ὁποία δὲν αἰσθάνθηκες ἀπό τούς ἀνθρώπους γιὰ τρεῖς ὁλόκληρες ὧρες κρεµασµένος στὸν σταυρό! Αὐτὸς ὁ Ρωµαῖος στρατιώτης ἁπαλύνει κάπως τὴν ἁµαρτία τοῦ Πιλάτου -τὴν ἁµαρτία τῆς Ρωµαϊκῆς αὐτοκρατορίας- ἀπέναντί Σου, ἔστω καὶ µὲ ξύδι. Γι’ αὐτὸ θὰ ἀφανίσεις τὴ Ρωµαϊκὴ αὐτοκρατορία, ἀλλά στὴ θέση της θὰ οἰκοδοµήσεις νέα.

Ἡ ἕκτη φράση: «Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεµαι τὸ πνεῦµά µου» (Λουκ. 23,46). Πού σηµαίνει ὅτι ὁ Υἱός παραδίδει τὸ πνεῦµα Του στὰ χέρια τοῦ Πατρός Του. Γιὰ νὰ γίνει γνωστό, ὅτι ἀπὸ τὸν Πατέρα ἦρθε καὶ ὄχι αὐτεξουσίως, ὅπως Τὸν κατηγοροῦσαν οἱ Ἑβραῖοι. Ἀλλά ἀκόµα οἱ λέξεις αὐτὲς ἐλέχθησαν γιὰ νὰ τὶς ἀκούσουν οἱ βουδιστές, οἱ πυθαγόρειοι, οἱ ἀποκρυφιστές, καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ φιλόσοφοι, οἱ ὁποῖοι φλυαροῦσαν περὶ µετοίκισης τῆς ψυχῆς τῶν νεκρῶν ἀνθρώπων σὲ ἄλλους ἀνθρώπους, ἤ ζῶα, ἤ φυτά, ἤ ἀστέρια, ἤ µεταλλικὰ στοιχεῖα. Πετάξετε ὅλες αὐτὲς τὶς φαντασίες καὶ δεῖτε ποῦ κατευθύνεται τὸ πνεῦµα τοῦ νεκροῦ Δικαίου: «Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεµαι τὸ πνεῦµά µου»!

Ἡ ἕβδοµη φράση: «Τετέλεσται» (Ἰωαν.19,30). Αὐτὸ δὲν σηµαίνει ὅτι τελειώνει ἡ ζωή. Ὄχι! Ἀλλά ὅτι τελειώνει ἡ ἀποστολὴ ἡ ἐπικεντρωµένη στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τελείωσε, καὶ ἐπισφραγίσθηκε µὲ τὸ αἷµα καὶ τὸν ἐπίγειο θάνατο, τὸ θεῖο ἔργο τοῦ µοναδικοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία τῶν ἀνθρώπων. Τελείωσαν τὰ βασανιστήρια, ἀλλά ἡ ζωὴ µόλις ἀρχίζει. Τελείωσε ἡ τραγωδία ἀλλά ὄχι καὶ τὸ δράµα. Στὴ σειρὰ ἕπεται, τὸ µεγαλειῶδες ἀξίωµα: νίκη πάνω στὸν θάνατο, ἀνάσταση, δόξα. 

Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος

(Από το βιβλίο «Δρόµος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται», ἐκδ. Ἐν πλῷ)

 Πηγὴ ἐδῶ.

Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα που μας χαρίζει η σύντομη ζωή μας, είναι ένας αμύθητος θησαυρός, ένα δώρο αιωνιότητας

Ελευθέριος Ανδρώνης 

Καθώς διανύουμε την ευλογημένη περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδας, συνειδητοποιούμε τι ανεκτίμητη αξία έχουν οι πνευματικές περίοδοι που έχουν θεσπιστεί από τη σοφία της Εκκλησίας.

Σε έναν κόσμο που τα τελευταία δυο έτη μοιάζει να τρέχει με σπασμένα φρένα και να παλινδρομεί συνεχώς μεταξύ χάους και… επανεκκίνησης, μια Μεγάλη Εβδομάδα έρχεται για να μας υπενθυμίσει πως τα θεϊκά και τα αιώνια δεν επηρεάζονται από καμία επίπλαστη «κανονικότητα». Κανένας επίδοξος διαφθορέας δεν μπορεί να της αφαιρέσει ούτε ίχνος από τη δόξα της, ούτε να προσβάλει στο ελάχιστο τη διαχρονικότητα της.

Η Μεγάλη Εβδομάδα στέκει αγέρωχη και θα στέκει πάντα. Πνευματικό όρος και σημείο αναφοράς για κάθε έκφανση της ζωής που περιστρέφεται γύρω από τα ύψιστα νοήματά της. Δεν χωράει σε κανένα κοσμικό καλούπι, πολύ απλά γιατί είναι πάντοτε προσανατολισμένη στα υπερκόσμια. Προπορεύεται πάντα πέρα και πάνω από τις μικρότητες μας, σήμερα πιο πολύτιμη από ποτέ, σε μια εποχή που οι άνθρωποι υποφέρουν από τις χαλασμένες τους πυξίδες.

Τί ώρα έγινε η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού;

«Ὅσα ὥς τώρα ἑορτάζαμε ἦταν μία ψεύτικη Παράδοση;»

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

          χαίρετε! 

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, άνθρωποι από διάφορους θρησκευτικούς και ιδεολογικούς χώρους, επιχειρούν να σκανδαλίσουν τους πιστούς με ποικίλα εγχειρήματα. Φέτος, δεν χρειάστηκε κάτι τέτοιο. Την θέση τους πήραν με ζήλο οι «εκκλησιαστικοί». Τον τελευταίο καιρό, εμφανίστηκαν διάφορα, χριστιανικά(;) ιστολόγια, γέροντες, μέχρι και αρχιερείς του Χριστού(;), να μας πουν ότι είναι σωστό να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου το Σάββατο. 

Σε μία απόπειρα να δικαιολογήσουν την βδελυρή και βλάσφημη απόφαση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και της συνοδείας του για τον εορτασμό του Πάσχα πριν το μεσονυκτικό, στις εννέα το βράδυ του Σαββάτου, μας λένε ότι δεν πειράζει ούτε η διάλυση της νηστείας πριν την Ανάσταση, αφού σύμφωνα με τους Μητροπολίτες και τους Γέροντες, η μέρα αλλάζει στις έξι το απόγευμα, δίνοντας μας ευλογία να φάμε μαγειρίτσα ενώ ο Χριστός είναι ακόμη στο μνήμα.

Τέλος, γνωστός γέροντας άφησε να εννοηθεί ότι οι Βυζαντινοί παππούδες μας δεν ήξεραν ότι η Ανάσταση έγινε μετά τις δώδεκα, γιατί άλλαζαν ώρα στις έξι όπως λέει, αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι μία ψεύτικη παράδοση, ένα φολκλορικό γεγονός που ξεκίνησε από τον άγιο Νικόδημο Αγιορείτη (+1809). 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ

 

   «῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμὼν λέγων· σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔφη αὐτῷ· σὺ λέγεις. καὶ ἐν τῷ κατηγορεῖσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων οὐδὲν ἀπεκρίνατο (:Ο Ιησούς λοιπόν στάθηκε μπροστά στον ηγεμόνα. Και ο ηγεμόνας Τον ρώτησε: “Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;” Ο Ιησούς τότε του αποκρίθηκε: “Εσύ λες ότι είμαι βασιλιάς των Ιουδαίων, χωρίς όμως να κατανοείς και τον πνευματικό χαρακτήρα της βασιλείας μου”. Και ενώ Τον κατηγορούσαν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι, δεν έδωσε καμία απάντηση)» [Ματθ. 27,11-12].

    Βλέπεις τι εξετάζεται πρώτα; Εκείνο γύρω από το οποίο συνεχώς περιστρέφονταν· διότι όταν είδαν ότι ο Πιλάτος δεν κάνει λόγο για τις νομικές παραβάσεις, στρέφουν την κατηγορία στα δημόσια εγκλήματα. Έτσι έκαναν και για τους αποστόλους προβάλλοντας πάντοτε αυτά και λέγοντας ότι περιφέρονται κηρύσσοντας ως βασιλέα κάποιον Ιησού, μιλώντας για αυτόν σαν να επρόκειτο για κάποιο απλό άνθρωπο, προσάπτοντας σε αυτούς και κάποια υποψία εξέγερσης κατά της εξουσίας. Από αυτό είναι φανερό, ότι και το ότι ξέσκισε τον χιτώνα του και το ότι εξεπλάγησαν ήταν πρόσχημα. Και όλα τα ανακάτευαν και τα διέστρεφαν έτσι, ώστε να τον οδηγήσουν στον θάνατο.

Το θαύμα του Αγίου Φωτός επαληθεύεται από δύο νέες επιστημονικές έρευνες

 "Τοποθέτησα περισσότερες φορές τα 33 κεριά κάτω από τα γένια μου. Ενώ τις πρώτες φορές δεν ένιωθα κανένα πόνο, ή οτιδήποτε άλλο", αναφέρει ο καθηγητής Τζιούλιο Φάντι

Το Μεγάλο Σάββατο του 2019, ο Giulio Fanti,¹ καθηγητής μηχανικών και θερμικών μετρήσεων του πανεπιστημίου της Πάντοβα, συμμετείχε στην τελετή του αγίου Φωτός με σκοπό να μετρήσει και να καταγράψει τις θερμικές ιδιότητες της ιερής φλόγας. Η θέση που στεκόταν ήταν μέσα στο ελληνικό καθολικό, σε απόσταση 10 μέτρων ανατολικά του παναγίου Τάφου. Συνεργάτης στο εγχείρημά του ήταν ένας συνάδελφός του από το ίδιο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής εφαρμοσμένης μηχανικής RobertoBasso, ο οποίος βιντεοσκόπησε τα δέκα πειράματα που πραγματοποίησαν. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών τους δημοσιεύθηκαν στις 10 Ιουλίου του 2019 στο διεπιστημονικό περιοδικό Global Journal of Archaeology and Anthropology. 

Γιατί ο Κύριος επιτρέπει την τριπλή άρνηση του Πέτρου;

Γιατί ὁ Πέτρος ἀρνήθηκε τὸν Χριστό;

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Ἐρωτ.: Γέροντα, μᾶς μιλήσατε προηγουμένως γιά τό ἀτελές τοῦ Ἀπ. Πέτρου, πρό τῆς Πεντηκοστῆς. Λόγω τῆς ἀτέλειάς του ἀρνήθηκε τόν Κύριό μας;

Ἀπαντ.: Τό θέμα τῆς ἀρνήσεως τοῦ Πέτρου, κατά τίς κρίσεις τῶν Πατέρων, εἶναι οἰκονομία. Διότι δέν ἦτο δυνατό ὁ Πέτρος, ὁ ὁποῖος εἰς ὅλη τήν περίοδο ποὺ ἦταν μαζί μέ τόν Χριστό καί ἔδειξε τόσο ζῆλο καί τόση ταπεινοφροσύνη, νά πέση σέ τόσο μεγάλο λάθος, νά ἀρνηθῆ τρεῖς φορές τόν Δεσπότη Χριστό. Δέν εἶναι λογικό αὐτό. Θυμηθεῖτε τήν ὁμολογία τοῦ Πέτρου!

Ὅταν ὁ Ἰησοῦς μᾶς ἐρώτησε: «Ὑμεῖς δέ τίνα μέ λέγετε εἶναι;» ὁ Πέτρος ὡμολόγησε καί εἶπε: «Σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». Καί ὁ Ἰησοῦς μας ἐγύρισε καί τοῦ εἶπε: «Μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνά, ὅτι σάρξ καί αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ' ὁ Πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν» (Ματθ. 16,16-18).

Η νέα "κατ' οίκον εκκλησία" της Πανθρησκείας!!!

Προώθηση της πανθρησκείας και της τηλελατρείας από τον ΠΟΥ

(με αφορμή τον κορονοϊό)!

 Μόνο ο «μισόκαλος» θα μπορούσε να σκεφτεί τέτοιο σύστημα.

 Τι μας λέει εδώ ο ΠΟΥ (που χρηματοδοτείται σε τεράστιο βαθμό από τον Γκέιτς);

Ότι θα λαμβάνουμε μέρος στις ακολουθίες με όποιους γουστάρουμε (ακόμα και με εβραίους, ισλαμιστές ή …γάτες) και θα είμαστε και ασφαλείς. Θα είμαστε και άνετοι, άλλωστε που να ψάχνεις καρέκλα στην ενορία σου.

Ξάπλωσε στον καναπέ σου, τυλίξου με την κουβέρτα σου, πιες κι ένα κακάο ζεστό, βάλε στο στήθος σου την γάτα σου, ακούμπησε το λάπτοπ στο κομοδίνο και ξεκίνησες. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με την μάσκα του θα λειτουργεί για σένα από την Κων/πολη. Τι ωραία… Θα είσαι και εσύ «μάρτυρας του Φαναρίου», σαν τον Βαρθολομαίο.

Από το «ἵ­να ὦ­σιν ἕν» του Χριστού μας, στο «ἵνα ὦ­σιν ἕν» της Χρυσοπηγής (Κάπως έτσι δεν τα έλεγε γνωστή γερόντισσα πριν την σύνοδο του Κολυμπαρίου);

Πηγὴ ἐδῶ.

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς 

Μοῦ γράφεις ὅτι ἄκουσες ἀπό τήν γιαγιά σου κάτι (σάν παραμύθι!), γιά τίς πέντε πληγές τοῦ Χριστοῦ. Καί ρωτᾶς: Ποία εἶναι ἡ πραγματικότητα; Διάβασε τήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι ντροπή νά μήν ξέρωμε τήν Πίστη μας. Ἄφησε στήν ἄκρη κάθε ἄλλο διάβασμα! Ἄρχισε τήν μελέτη σου ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια. Αὐτή εἶναι ἡ πιό σπουδαία καί ἡ πιό λυτρωτική μελέτη. Πρώτη στήν σειρά, ἔρχεται ἡ γνώση τῆς Πίστεως. Καί μετά ἡ κάθε ἄλλη γνώση.

Νά τόν μελετᾶς τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δίνει ἀξία στόν δικό μας λόγο. Ὅπως τά διαμάντινα στά γυναικεῖα κοσμήματα.

Ἡ ἁγία Γραφή δέν μᾶς τό λέει καθαρά ὅτι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ εἶναι πέντε. Μά εἶναι ἡ φοβερή πραγματικότητα: δύο στά χέρια˙ δύο στά πόδια˙ καί μία στά πλευρά. Ἀπό τά καρφιά. Καί ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Τρυπημένα τά χέρια πού εὐλογοῦσαν! Τρυπημένα τά πόδια πού βάδιζαν τόν δρόμο τῆς ἀλήθειας! Τρυπημένη ἡ πλευρά, πού ἄναψε τήν θεία καί ἱερή φλόγα τῆς ἀγάπης! Ἔτσι τό θέλησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.

 -Νά Τοῦ τρυπηθοῦν τά χέρια, γιά τίς ἁμαρτίες πού ἐκάμαμε μέ τά χέρια μας- (φόνους, κλεψιές, βιαιότητες).

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΘΕΙΤΕ

π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«…Να αφήσουμε την Εκκλησία του Χριστού στα χέρια των καθαρμάτων και των Γεροντίων και των εκφύλων;»!

«Ακούω φωνή· Εσείς δεν ακούτε; Από την Καισάρεια… ακούεται η βροντερά φωνή του Μεγάλου Βασιλείου· Ακούω την σάλπιγγα του ιερού Χρυσοστόμου. Ακούω την απαστράπτουσα φωνή του Γρηγορίου· Εσείς δεν ακούτε; Σάλπιγγες είναι. Τι μας λένε; «Αγωνισθείτε για την Εκκλησία του Χριστού μας. Αγωνιστείτε για να καθαριστεί η Εκκλησία από τα ανάξια στελέχη της, για να έρθει η Εκκλησία στο ύψος των Πατέρων… Γιατί τα λέω αυτά;…

Δυστυχώς υπάρχει μία εσφαλμένη γραμμη των πνευματικών πατέρων και εξομολόγων. Τί λέγουν; «Εμείς την ψυχούλα μας να κοιτάξουμε. Τί κάνει ο διάκος στην εκκλησία, τι κάνει ο παπάς, τι κάνει ο δεσπότης; (κάνει με το χέρι σιωπή)

ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΑΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ;

Το θεωρώ σατανικό το ρήμα τούτο.

Την ψυχούλα μας να κοιτάξουμε και να αφήσουμε την Εκκλησία του Χριστού στα χέρια των καθαρμάτων και των Γεροντίων και των εκφύλων; Ετσι λέτε; Πολύ καλά.

«Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν» (Ιω. 15, 20) —Εἴμαστε ἕτοιμοι;

 Ο Απόστολος Παύλος κινδυνεύει να πάει φυλακή; Στην Αγγλία και… στην Ελλάδα επειδή διδάσκει δήθεν την «ομοφοβία»

 Τοῦ Ἀντώνη Ι. Ἐλευθεριάδη

Ο Άγιος Παύλος είναι όλο και περισσότερο “παράνομος”  στην Αγγλία, παρά το γεγονός ότι στο Λονδίνο υπάρχει ένας περικαλλής καθεδρικός ναός αφιερωμένος σε αυτόν, ο οποίος είναι επίσης η μητρoτoπολιτική εκκλησία της Αγγλικανικής Αρχιεπισκοπής του Λονδίνου.

Υπάρχουν όμως και δρουν στην Αγγλία πρόθυμοι δικηγόροι που απαρτίζουν το λεγόμενο «Christian Legal Center» (=Κέντρο Χριστιανών Νομικών), οι οποίοι το γνωρίζουν καλά, και είναι έτοιμοι  να υπερασπιστούν τους θαρραλέους ιεροκήρυκες του «δρόμου», όπως ονομάζονται οι λαϊκοί και κληρικοί, άνδρες και γυναίκες, απλοί χριστιανοί και θεολόγοι που επιμένουν στα κηρύγματά τους να παραθέτουν τα λόγια του δήθεν «ομοφοβικού» Αποστόλου των Εθνών. Παύλου που καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία. Αλλοίμονο, εκεί που φτάσαμε! Ο μεγαλύτερος Απόστολος που εκχριστιάνισε την Ευρώπη να βρίσκεται υπό συνεχή κατηγορία από τους απανταχού ομοφυλοφίλους, διότι τάχατες παρακινεί τους χριστιανούς σε ρατσιστική βία!

Ο Μυστικός Δείπνος και η προδοσία του Ιούδα. Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των δύο αυτών γεγονότων

 

Γεγονότα χαρακτηρίζουν τις ιερές ακολουθίες της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης: ο Μυστικός Δείπνος του Κυρίου Ιησού Χριστού με τους μαθητές Του και η προδοσία του Ιούδα.

Το βαθύτερο νόημα και των δύο αυτών γεγονότων είναι η αγάπη. Ο Μυστικός Δείπνος είναι η εσχατολογική αποκάλυψη της σωτηριώδους αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, της αγάπης που είναι η καρδιά της σωτηρίας. Η προδοσία του Ιούδα αποκαλύπτει ότι η αμαρτία, ο θάνατος και η αυτοκαταστροφή οφείλονται επίσης στην αγάπη· αλλά σε μια αγάπη καταστροφική, μια αγάπη που διαιρεί, διαλύει και οδηγεί εκεί που κάθε άλλο παρά αγάπη κυριαρχεί. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το μυστήριο τούτης της μοναδικής ημέρας, της Μεγάλης Πέμπτης. Οι ιερές ακολουθίες της, όπου το φως και το σκοτάδι, η χαρά και η λύπη είναι παράξένα αναμειγμένα, μας προκαλούν σε μια επιλογή από την οποία εξαρτάται ο τελικός προορισμός του καθενός από μας.

Ο ἑορτασμός τῆς Ἀνάστασης πρίν τό Μεσονύκτιο βλάσφημος καί ἀθεολόγητος

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

1.              Θεολογική σύγχυση προκάλεσε ἡ συνοδική ἀπόφαση

Συνηθίσαμε πιά στίς καινοτομίες, στίς αἱρέσεις, στά σχίσματα, στίς ἔριδες. Τίποτε σταθερό καί καθολικά ἀποδεκτό. Τό Εὐαγγέλιο καί ἡ Πατερική Παράδοση ἐτέθησαν σέ ἀργία. Ὁ καθένας τά ἑρμηνεύει ὅπως θέλει καί ὅπως τόν εὐνοοῦν ἤ τοῦ ἐπιβάλλουν οἱ ἀνάγκες τῶν καιρῶν, τά συμφέροντα καί οἱ φιλοδοξίες του. Ἡ συμφωνία τῶν Πατέρων, ἡ διαχρονική καί σταθερή πράξη τῆς Ἐκκλησίας ἀνατρέπονται. Τό ἄσπρο γίνεται μαῦρο, τό φῶς σκοτάδι, ἡ αἵρεση γίνεται ἐκκλησία, ὅπως καί τό σχίσμα, ὁ σοδομισμός νόμιμη καί μή ἐφάμαρτη διαφορετικότητα, τό Σάββατο γίνεται Κυριακή, τό ψεῦδος ἀλήθεια.

Οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί σέ κάποιες ἀπό τίς ἑλληνόφωνες τοπικές ἐκκλησίες τά ἔχουν χάσει μέ τό θεολογικό κομφούζιο, τήν θεολογική σύγχυση, πού ἔχει προκαλέσει ἡ ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου νά ἑορτασθεῖ ἐφέτος τό Πάσχα, ἡ Ἀνάσταση, πρίν ἀπό τά μεσάνυκτα, νά ἀκουσθεῖ τό «Χριστός Ἀνέστη» τρεῖς ὧρες ἐνωρίτερα, γύρω στίς ἐννέα (21 μ.μ.), νά συντομευθεῖ ἡ ἀκολουθία, καί νά γίνει δεύτερη Θεία Λειτουργία μέσα στήν ἴδια ἡμέρα, νά διακοπεῖ ἐνωρίτερα ἡ νηστεία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ρυθμίσεις πού ἀντίκεινται στήν εὐαγγελική διδασκαλία, στίς ἀποφάσεις οἰκουμενικῶν συνόδων καί στήν διαχρονικά σταθερή Παράδοση καί πράξη τῆς Ἐκκλησίας. Δικαιολογημένες ἀπόλυτα οἱ ἀντιδράσεις κάποιων, ἐλαχίστων ἐπισκόπων, πολλῶν εὐλαβῶν ἱερέων καί πλήθους πιστῶν, στούς ὤμους τῶν ὁποίων πέφτει νά σηκώσουν τό βάρος τῆς τήρησης τῶν παραδεδομένων, νά σηκώσουν τό βάρος τῆς ἡμέρας, ὅπως ἐπαινεῖ ἡ Ἐκκλησία ὅσους κληρικούς ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον τῶν καινοτομιῶν καί τῶν παρεκκλίσεων.

Άξιος γιά Μητροπολίτης τῆς νέας Οἰκουμενιστικῆς "ἐκκλησίας"! Ὑπάρχουν ἀκόμα κάποιες κενές θέσεις!

       Ὁ π. Νεκτάριος, αὐτὸς πού (μαζὶ μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ.), ἔσπερνε τὴν ἀνησυχία γιὰ τὰ περὶ καρτῶν καὶ 666, τώρα ἔφτασε στὸ ἀντίθετο ἄκρο: Ὑπερασπίζεται τὴν Οἰκουμενιστικὴ Ἐκκλησία, γιατὶ αὐτὸ τὸν βοηθεῖ νὰ ἀποκτήσει τὴν περιπόθητη ἀνάδειξή του σὲ Δεσπότη!

π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης: Σχισματικοί και πλανεμένοι όσοι εναντιώνονται στην αλλαγή εορτασμού του Πάσχα!

 

ΛΥΚΟΙ ΒΑΡΕΙΣ

 

Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε, ο π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, ο οποίος έχει συλλειτουργήσει με σχισματικούς της Ουκρανίας, επικαλείται την παρέμβαση του Μητροπολίτου Εδέσσης και Αλμωπίας Ιωήλ, ο οποίος επίσης συλλειτούργησε με τον σχισματικό Επιφάνιο β΄, για να υποστηρίξει ότι όλοι εμείς (ειδικά στα ιστολόγια!) που εναντιωνόμαστε στην αλλαγή της δισχιλιόχρονης Παράδοσης του εορτασμού του Πάσχα μετά τα μεσάνυχτα ξημερώματα Κυριακής, είμαστε σχισματικοί, είμαστε πλανεμένοι και έχουμε ως μυστική αποστολή να αρπάξουμε το ποίμνιο από τις στοργικές αγκάλες όλων αυτών των πατέρων, που χρόνια τώρα έχουν χάσει τον ύπνο τους για να μην σκανδαλίζουν με τις πράξεις τους!

Ἡ μετάθεση ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως: Μονομερές ἐνδιαφέρον γιά τήν Πίστη!

  

 Ἡ ἔλλειψη ἑνότητος, συμπορεύσεως καὶ θεολογικῆς ὁμονοίας εἶναι ὁ λόγος νὰ γελοῦν μαζί μας οἱ αἱρετικοί 

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

 Γιὰ μία ἀκόμα φορὰ γινόμαστε μάρτυρες τῆς συγχύσεως ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν Ἐκκλησία μὲ τρομερὴ εὐθύνη πρωτίστως τῶν ποιμένων, ἀλλὰ φυσικὰ καὶ τοῦ ποιμνίου. Ἡ ἀφορμὴ τώρα αὐτῆς τῆς, φεῦ, ἐπαναλαμβανομένης διαπιστώσεως εἶναι ἡ συζήτηση περὶ μεταθέσεως τῆς ἡμερομηνίας καὶ ὥρας ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Καὶ ποῦ βρίσκεται ἡ σύγχυση; Ἐπειδὴ δὲν μᾶς φθάνει ὡς ἐπιχείρημα τὸ «ἀνεστήθη τριήμερος» καὶ ἡ δυσχιλιάχρονη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τώρα ἀναδεικνύονται ἀπὸ διάφορους ἱερεῖς καὶ λαϊκοὺς καὶ ἄλλα ἐπιχειρήματα, ποὺ μόνο κακὸ κάνουν. Τὸ κυριότερο ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἡ ἄποψη ὅτι ἂν κάνουμε Ἀνάσταση τὸ Σάββατο (ποὺ φυσικὰ δὲν πρέπει) θὰ συνεορτάσουμε μὲ τοὺς Ἑβραίους.

Καὶ οἱ αἱρετικοὶ καὶ ἐκκοσμικευμένοι Οἰκουμενιστὲς γελοῦν μαζί μας, φέροντας ὡς ἀπόδειξη τοῦ γέλωτός τους τὸ τραγικὸ αὐτὸ ἐπιχείρημα. Διότι τὸ Πάσχα τῶν Ἑβραίων ἔγινε ἐδῶ καὶ ἕνα μῆνα καὶ ἡ ἐαρινὴ ἰσημερία ἔχει περάσει ἐδῶ καὶ ἕνα μῆνα.

Οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικής θέσπισαν τέσσερεις ἀπαράβατους κανόνες γιὰ τὸν ἑορτασμό του Πάσχα (Πηδάλιον, σελ. 9 καὶ Ἰω. Καρμίρη, Τὰ δογματικὰ καὶ συμβολικὰ μνημεῖα..., τόμος α΄, σελ. 121):

Νὰ ἑορτάζεται μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία.

Νὰ ἑορτάζεται μετὰ τὴν πρώτη πανσέληνο τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας.

Νὰ ἑορτάζεται μετὰ τὸ Ἑβραϊκὸ Πάσχα.

Νὰ ἑορτάζεται τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ ἀπὸ ὅλα τὰ παραπάνω.

Αὐτὸς εἶναι ὁ ὀνομαζόμενος «Πασχάλιος Κανόνας».

Τὸ Σάββατο 20 Μαρτίου 2021 καὶ ὥρα 11.37 σημειώθηκε στὴν Ἑλλάδα (Eastern European Time), ἡ ἐαρινὴ ἰσημερία γιὰ τὸ ἔτος 2021 (ἐδῶ). Ἄρα αὐτὸς ὁ ὅρος τηρήθηκε.

Ἡ πανσέληνος μετὰ τὴν πρώτη ἰσημερία ἦταν στὶς 28 Μαρτίου 2021 (περίπου στις 10:05 μμ). Ἄρα κι αὐτὸς ὁ ὅρος τηρήθηκε.

Τὸ ἑβραϊκὸ Πάσχα τοῦ 2021 ἦταν ἀπὸ 27.03 ἕως τὶς 04.04. Οἱ Ἑβραῖοι θὰ ξαναεορτάσουν τοῦ χρόνου τὸ Πάσχα τους καὶ ἔτσι δὲν ἰσχύει τὸ ἐπιχείρημα περὶ συνεορτασμοῦ. Δὲν ἔχει σημασία τὸ γράμμα ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ νόμου καὶ ὡς ἐκ τοῦτου τὸ πότε γιορτάζουν οἱ Ἑβραῖοι πραγματικὰ καὶ ὄχι ἡμερολογιακά. Ἄρα κι αὐτὸς ὁ ὅρος τηρήθηκε.

Ἐπειδὴ ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν πρώτη πανσέληνο μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία συνέπεσε μὲ τὸν ἑβραϊκὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, μετατέθηκε κατὰ ἕνα μῆνα ὅπως ὁρίζουν οἱ Κανόνες, γι’ αὐτὸ καὶ γιορτάζουμε στὶς 02.05.21 Πάσχα. Ἄρα κι αὐτὸς ὁ ὅρος τηρήθηκε.

Μεγάλη Τετάρτη

 

ΑΠΟΨΕ, ἀγαπητοί, εὑρισκόμεθα στὸ μέσον τῆς ἑβδομάδος τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου, στὸ μέσον τοῦ θείου δράματος. Πολλὰ εἶνε τὰ πρόσωπα ποὺ ἐμφανίζονται σ᾿ αὐτό· ἄντρες, γυναῖκες, παιδιά, ἱερεῖς, γραμματεῖς, φαρισαῖοι, Ἑβραῖοι, Ῥωμαῖοι… Πρωταγωνιστὴς εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅλα δὲ τὰ ἄλλα πρόσωπα στρέφονται γύρω ἀπὸ αὐτόν.

Ἀλλ᾿ ἐὰν ὑπάρχῃ ἕνα πρόσωπο ποὺ προκαλεῖ τὴ φρίκη, αὐτὸ εἶνε ὁ Ἰούδας. Ὁ Ἰούδας ἀνῆκε στὸν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἄκουσε τὴν ὑπέροχο διδασκαλία του, εἶδε τὰ πρωτοφανῆ θαύματά του, εἶδε τὸν ἄμεμπτο βίο του, τὴν ἀγάπη καὶ τὴ στοργή του, ἀφοῦ καὶ τὰ δικά του πόδια ἔπλυνε κι ἀφοῦ καὶ σ᾿ αὐτὸν ἔδωσε ἐκ τοῦ ἁγίου ἄρτου. Ὅλα τὰ ἀπήλαυσε. Ἐν τούτοις αὐτὸς ἔγινε προδότης. Ποιός τὸ περίμενε;

Κάθε ἄνθρωπος ἀλλὰ ἰδιαιτέρως ὁ Ἰούδας ἀποτελεῖ ἕνα μυστήριο. Ὅσο καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε λύσι στὸ μυστήριο αὐτό, ἀγαπητοί μου, ἀδυνατοῦμε. Ἐρωτοῦν μερικοί· Ἀφοῦ τὸν ἤξερε ὁ Χριστός, πῶς τὸν ἐξέλεξε μεταξὺ τῶν δώδεκα μαθητῶν του;… Καὶ πράγματι· ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε τὸ μέλλον τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ὡς Θεὸς ἐγνώριζε τὸ μέλλον καὶ τοῦ Ἰούδα, ὅπως ἐγνώριζε καὶ τὸ μέλλον τοῦ Πέτρου. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐγνώριζε ὅτι θὰ τὸν προδώσῃ, γιατί τὸν ἐξέλεξε;

Κάποιος εὐσεβὴς καθηγητής, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξα φοιτητής, ἀπήντησε ὡς ἑξῆς.

Δελτίο Τύπου για την πρόσφατη αλλαγή της ώρας της τέλεσης της Ανάστασης του Κυρίου

Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών:

Δελτίο Τύπου για την πρόσφατη αλλαγή της ώρας της τέλεσης της Ανάστασης του Κυρίου

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών θεωρούν αυτονόητο καθήκον τους να μεταφέρουν την έμπονη κραυγή του ορθόδοξου χριστιανικού ελληνικού λαού, όπως την αφουγκράζονται να ακούγεται, απ΄ τη μία ως την άλλη άκρη της χώρας, σχετικά με την πρόσφατη αλλαγή της ώρας της τέλεσης της Ανάστασης του Κυρίου.

Ο ορθόδοξος χριστιανικός ελληνικός λαός θεωρεί σήμερα, ότι:

Εμπαίζεται, όταν τον διαβεβαιώνουν ότι είναι ευκολότερο να αλλάξει η ώρα της τέλεσης της Ανάστασης του Κυρίου και Θεού του, από το να αλλάξει η σχετική Κ.Υ.Α. και κάποιες διατάξεις της κυκλοφορίας.

Άραγε, ο Οικουμενισμός διέλυσε τελείως την Ορθόδοξη συνείδηση των Ποιμένων;

 Ορθοτομούντες ή καινοτομούντες τον Λόγον της Αληθείας;

Γράφει ο Παναγιώτης Γ. Παύλος

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφάσισε μέ τήν ἐγκύκλιο 3041, τῆς 21ης Ἀπριλίου 2021, τήν ἀλλαγή τῆς ὥρας τέλεσης τῆς Ἀκολουθίας τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Πασχάλιας Θείας Λειτουργίας ἀλλά καί τοῦ περιεχομένου της.

Ἀμφότερα ἔγιναν μέ τρόπο ἀντικανονικό, ἀντιβαίνοντας ἐξόφθαλμα ὄχι μόνον στήν μακραίωνη πράξη καί Ὀρθοπραξία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀλλά καί στούς Ἱερούς Κανόνες πού διέπουν τή λειτουργική ζωή της. 

Πρόκειται γιά ἀπόφαση μέ ἀνυπαρξία μέριμνας ὑπέρ τοῦ ποιμνίου, πού ἔχει προφανῶς ὡς γνώμονα τό κοσμικό πνεῦμα.

Ἡ μετάθεση τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Πάσχα στό σούρουπο τοῦ Μ. Σαββάτου καί ἡ προσφιλής σέ ἀρκετούς δυστυχῶς Ἑλληνες Ἀρχιερεῖς σύμπτυξη καί κατακρεούργηση τῆς Ἀκολουθίας τῆς Ἀναστάσεως, καμία συμβολή στήν ὑπεράσπιση τῆς δημόσιας ὑγείας δέν παρέχουν, πέραν τοῦ ὅτι ἐπιτρέπουν ἁπλῶς στήν κοσμική ἐξουσία νά ἐμφανισθεῖ ὡς ἄλλος Καίσαρας.

Ἀπάντηση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου σέ ὅσους σιωποῦν ἐνῶ βλέπουν τά αἴσχη πού γίνονται

 Ἄς μή προφασίζεται κανείς ὅτι ἕνα μόνο τάλαντο ἔχω καί δέν μπορῶ νά κάμω τίποτε. Διότι μπορεῖς καί μέ ἕνα νά προκόψῃς. Δέν εἶσαι πτωχότερος ἀπό ἐκείνη τήν χήρα (Μάρκ. 12, 42). Δέν εἶσαι περισσότερον ἀκαλλιέργητος ἀπό τόν Πέτρον καί τόν Ἰωάννην (Πράξ. 3, 6), οἱ ὁποῖοι καί ἄπειροι ἦσαν καί ἀγράμματοι, ἀλλ᾽ ὅμως ἐπειδή ἔδειξαν προθυμία καί ἔκαναν τά πάντα διά τό κοινόν συμφέρον, κέρδησαν τούς οὐρανούς. Διότι τίποτε δέν ἀγαπᾶ ὁ Θεός τόσο, ὅσο τό νά ζοῦμε καί νά κάνουμε ὅτι καλό μποροῦμε γιά τούς ἄλλους.

Γι᾽ αὐτό μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τή δυνατότητα τοῦ λόγου, καί τά χέρια καί τά πόδια καί τή σωματική δύναμι καί τόν νοῦν καί τήν φρόνησιν, διά νά τά χρησιμοποιήσουμε ὅλα αὐτά καί διά τήν ἰδικήν μας σωτηρίαν, ἀλλά καί γιά τήν ὠφέλεια τοῦ πλησίον. Διότι ὁ λόγος δέν εἶναι χρήσιμος μόνον διά νά ὑμνοῦμε καί εὐχαριστοῦμε, ἀλλ᾽ εἶναι χρήσιμος καί γιά νά διδάσκουμε καί νά συμβουλεύουμε.

Καί ἐάν μέν τόν χρησιμοποιήσουμε γιά αὐτό τό σκοπό, μιμούμεθα τόν Δεσπότη. Ἐάν ὅμως ὄχι, τότε μιμούμεθα τόν διάβολον. Διότι καί ὁ Πέτρος, ὅταν μέν ὡμολόγησε τόν Χριστό, ἐμακαρίσθη ἐπειδή ὡμολόγησε τά λόγια τοῦ Πατρός (Ματθ. 16, 16-18), ἐνῷ ὅταν παρεκάλεσε τόν Κύριον νά ἀποφύγῃ τήν σταύρωσιν, ἐπετιμήθη πολύ, διότι ἐφρόνει ἐκεῖνα πού ἀρέσουν στό διάβολο (Ματθ. 16, 22-23). Καί ἄν γι᾽ αὐτό πού εἶπε τότε ἀπό ἄγνοια ὁ Πέτρος τόση ἦταν ἡ κατηγορία, ποία συγγνώμη θά ἔχουμε ἐμεῖς, ὅταν ἁμαρτάνωμε πολύ καί ἑκούσια;