Η μέλλουσα Κρίση ως απαραίτητος προβληματισμός των πιστών

melloysa krisi

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου στην Romfea.gr
Θεολόγου - Καθηγητού


Η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στο πιο φοβερό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, στη μέλλουσα Κρίση, ως απαραίτητος προβληματισμός των πιστών αυτή την αγωνιστική περίοδο.

Με την ανάμνηση της Μεγάλης Κρίσεως, με την ανάγνωση της σχετικής ευαγγελικής περικοπής, και με τη σχετική υμνολογία της ημέρας, μπορούμε να συναισθανθούμε τη μεγάλη ευθύνη μας απέναντι στον ευαγγελικό νόμο, του οποίου η τήρηση είναι προϋπόθεση για την προσωπική μας κρίση.

Να συνειδητοποιήσουμε πως η επί γης ζωή μας δε θα μείνει άκριτη, αλλά θα δώσουμε λόγο για ό, τι κάναμε και για ό, τι δεν κάναμε με τη βιωτή μας, αφού θα αποδώσουμε «περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως» (Ματθ.12,36) μας διαβεβαίωσε ο Κύριος.

Τότε «εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάν.5,29).

Η αγία Κυράννα

 Η αγία Κυράννα

https://www.pemptousia.gr/2022/02/i-agia-kiranna/

Agia Kyranna_exΗ Κυράννα γεννήθηκε στην Όσσα του Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, στις αρχές του 18ου αιώνα, όταν στη χώρα μας υπήρχε τουρκοκρατία. Λυγερή και εξαιρετικά χαριτωμένη, δύσκολα περνούσε απαρατήρητη. Μα αυτή δεν ξιπαζόταν για την ομορφιά της, γιατί πιο πολύ νοιαζόταν για την ομορφιά της ψυχής της.

Οι καλοί γονείς της την ανέθρεψαν με φόβο Θεού και ήταν ευτυχισμένοι για την ευσεβή και καλή τους κόρη. Τη μεγάλωναν με αγωνία, γιατί τα χρόνια της σκλαβιάς ήταν δύσκολα.

Μια μέρα την είδε ένας εξωμότης (χριστιανός που άλλαξε την πίστη του κι έγινε Τούρκος), εισπράκτορας των φόρων στην περιοχή τους, και θαύμασε την ομορφιά της. Άρχισε να την κολακεύει, να της χαρίζει δώρα και τελικά της ζήτησε να αλλάξει την πίστη της για να τον παντρευτεί. Ήταν σίγουρος πως η μικρή Ρωμιοπούλα θα δεχόταν με πολλή χαρά, καθώς την περίμενε πλούσια ζωή.

Οἰκουμενιστικὲς ἐκτροπὲς καὶ οἱ ἐκτροπὲς τῶν θεολόγων καὶ ποιμένων τοῦ "Σωτῆρος"

 Τό σχόλιό μας: Εἶναι τραγελαφικό: Ἡ ἀδελφότητα τοῦ "Σωτῆρος" παραδέχεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ὑπάρχει ἐδῶ καὶ χρόνια, ὅτι ἡ οἰκουμενιστικὴ κακοδοξία συνεχίζεται, ὅτι οἱ συμπροσευχὲς συνεχίζονται (ἄρα τὸ Κολυμπάρι δὲν ἐτάφη), ὅτι οἱ ὑποτιθέμενες εὐσεβεῖς ἐκκλησίες -ὅπως αὐτὴ τῆς Μόσχας- συμμετέχουν κι αὐτές στὴν αἵρεση, κι ὅμως: Ὁ "Σωτήρ" συνεχίζει τὶς διαπιστώσεις, σὰν ὅλα νὰ ἄρχισαν ἐχθὲς χωρὶς νὰ προβαίνει σὲ καμία ἱεροκανονικὴ ἀντίδραση κι ἐνέργεια. Διαπιστώνουμε μὲ τὰ λόγια τοῦ "Σωτῆρος": Θλιβερό!!!

Οἰκουμενιστικὲς ἐκτροπὲς

 

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ἀχαλίνωτη ἐφιαλτικὴ ἐπέλαση τοῦ αἱρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος μα­στίζει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐδῶ καὶ ἕναν αἰώνα περίπου, ἔδειχνε νὰ ἔχει κατασταλεῖ τὸ τελευταῖο διάστημα ἐξαιτίας τοῦ ἐνδοορθόδοξου διχασμοῦ. Ἐκ τῶν πραγμάτων οἱ ἀτέρμονοι θεολογικοὶ διάλογοι ἔχουν σταματήσει ἢ κάποιοι ἀπ᾿ αὐτοὺς συνεχίζονται πολὺ ὑποτονικά.

Ὅμως ἡ προώθηση τῆς οἰκουμενιστικῆς κακοδοξίας συνεχίζεται στὴν πράξη μὲ τὴ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων σὲ κοινὲς ἐκδηλώσεις μὲ διάφορες χριστιανικὲς κοινότητες. Κάτι ποὺ γίνεται ὄχι μόνο ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμο ὁμόφρονες ἐπισκόπους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας.

Ἔτσι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης «παραβρέθηκε τὸ ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 21ης Ἰανουαρίου 2022, στὴν Οἰκουμενικὴ Προσευχὴ γιὰ τὴν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν στὸν μεγαλοπρεπὴ Ναὸ Ἁγίας Τριάδος Σταυροδρομίου, μὲ τὴν ὁλόθυμη παρουσία ἐκπροσώπων τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων Κωνσταντινουπόλεως» («nyxthimeron.com»).

Τὸ θέαμα ὑπῆρξε θλιβερό. Μιὰ τελετὴ ἀπαράδεκτη, στὴν ὁποία μετεῖχε ἀκόμη καὶ γυναίκα, τάχα ἐπίσκοπος κάποιας Προτεσταντικῆς κοινότητας.


Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, μὴ δεχόμενη νὰ ὑστερήσει σ᾿ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς ἐκτροπές, ἀναπτύσσει δική της «ἀ­τζέντα» παρόμοιων ἐνεργειῶν.

Τέτοια προκλητικὴ ἐνέργεια ὑπῆρξε ἀσφα­λῶς ἡ συμμετοχὴ τοῦ Μητροπολίτου Βολοκο­λὰμσκ Ἱλαρίωνος τὸ Σάββατο 12 Φεβρουαρίου σὲ τελετὴ γιὰ τὴν προσκύνηση τοῦ ἀκάνθινου στεφάνου τοῦ Κυρίου στὸν Ρωμαιοκαθολικὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Γερμανοῦ στὸ Παρίσι, στὴν ὁποία συμμετεῖχε καὶ κληρικὸς τῆς συνοδίας του μὲ ἱερατικὰ ἄμφια.

Ἀφορμὴ γι᾿ αὐτὴ τὴν ἐκτροπὴ ἦταν ἡ ἐπιθυμία νὰ γιορτάσουν μαζὶ μὲ τὸν Καρδινάλιο Κurt Κoch, Πρόεδρο τοῦ Ποντιφικικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴν προώθηση τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητας, τὴν ἕκτη ἐπέτειο τῆς ἱστορικῆς συνάντησης τῆς Ἁβάνας τὸ 2016 μεταξὺ τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τοῦ Πατριάρχη τῆς Ρωσίας Κυρίλλου.

Τόσο μεγάλο γεγονός, ἀλήθεια, θεωρεῖται αὐτὴ ἡ συνάντηση, ὥστε ἔπρεπε νὰ ἑορτασθεῖ καὶ ἡ ἕκτη ἐπέτειός της καὶ μάλιστα μὲ λειτουργικὴ συμπροσευχή;

Τὸ κακὸ δυστυχῶς εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας δὲν εἶναι παραδοσιακή, ὅπως κάποιοι νομίζαμε. Ἀνταγωνίζεται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σὲ τέτοιες ἐκδηλώσεις. Θλιβερό!

Ἀκόμη πιὸ θλιβερὸ εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν καταλάβει πόσο ἐπικίνδυνες εἶναι αὐτὲς οἱ πρωτοβουλίες, ἀφοῦ διασποῦν ἀκόμη περισσότερο τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

πηγή

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Κυριακή της Απόκρεω - «Οἱ ἐλάχιστοι ἀδελφοί»

                                                 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ[:Ματθ. 25,31-46]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

«Οἱ ἐλάχιστοι ἀδελφοί»

 [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 18-2-1996]      (Β 330)

     Το βιβλίον της Παλαιάς Διαθήκης, αγαπητοί μου, που λέγεται «Ἑκκλησιαστής», τελειώνει με τη φράση: «ὅτι σύμπαν τὸ ποίημα ὁ Θεὸς ἄξει ἐν κρίσει, ἐν παντὶ παρεωραμένῳ, ἐὰν ἀγαθὸν καὶ ἐὰν πονηρόν». Δηλαδή: «Ο Θεός, ολόκληρον τον άνθρωπο, τον όλον άνθρωπον, ‘’σύμπαν τό ποίημα’’, δηλαδή τόσο με την ψυχή του, όσο και με το σώμα του, θα οδηγήσει εις την κρίσιν και οτιδήποτε είναι, αγαθόν ή πονηρόν, όσο και αν είναι κρυμμένο και παρεωραμένο», όπως λέγει εδώ, δηλαδή κάπου κρυμμένο, «κάπου σε ένα περιθώριο, θα το βγάλει στο φανερόν». «Σύμπαν τό ποίημα». Ολόκληρο τον άνθρωπο. Τόσο με την ψυχή του, όσο και με το σώμα του. Και επιμένω εις αυτό. Ο όλος λοιπόν άνθρωπος θα οδηγηθεί εις την κρίσιν. Εξάλλου, αφού θα γίνει ανάστασις νεκρών, θα κριθούμε μετά την ανάσταση των νεκρών, αφού φυσικά θα έχομε πάρει τα καινούρια μας σώματα· εννοείται τα παλαιά μας σώματα ανακαινισμένα. Ό,τι και αν διέπραξε ο άνθρωπος, ξεχασμένο, μικρό, παραθεωρημένο, είτε αυτό είναι αγαθόν, είτε αυτό είναι κακόν. Λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων ότι: «Ενήστευσες; Θα σου λογαριαστεί. Δεν ενήστευσες; Θα σου λογαριαστεί». Οτιδήποτε. Ο πιο μικρός λόγος. Ο ίδιος ο Κύριος δεν μας είπε: «Σας βεβαιώνω ότι θα δώσετε λόγον δια πάντα αργόν λόγον». Και «αργός λόγος» είναι επιτρέψατέ μου, οι σαχλαμάρες. Καθόμαστε και λέμε σαχλαμάρες και περνάει η ώρα κ.λπ. Αυτά λέγονται «αργός λόγος». Και λέει ο Κύριος: «… και γι’ αυτά θα δώσουμε λόγο».

    Και πράγματι· ότι θα κριθεί ο όλος άνθρωπος, μας το πληροφορεί και ο Παύλος. Λέει στη Β΄προς Κορινθίους επιστολή του: «Τούς γάρ πάντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ (: Όλοι πρέπει να φανερωθούμε, να σταθούμε) ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα κομίσηται ἕκαστος τά διά τοῦ σώματος πρός ἅ ἔπραξεν, εἴτε ἀγαθόν, εἴτε κακόν». «Για να πάρει ο καθένας την αμοιβή του. Ό, τι διέπραξεν με το σώμα του». Το προσέξατε; Με το σώμα του. Βέβαια πολύ παραπάνω με το πνεύμα του. Είτε αγαθόν αυτό είναι, είτε κακόν.

Κυριακή της Απόκρεω – Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                             

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ [:Α΄Κορ. 8,8- 9,2]          

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

  «Βρῶμα δὲ ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα(:δεν είναι το φαγητό που μας παρουσιάζει ευάρεστους στον Θεό· διότι ούτε εάν φάμε προκόπτουμε και προοδεύουμε στην αρετή, ούτε εάν δεν φάμε, υστερούμε και μένουμε πίσω σε αυτήν)»[Α΄Κορ.8,8].

    Βλέπεις πως πάλι περιόρισε την αλαζονεία τους; Διότι, αφού είπε ότι «έχουμε γνώση όλοι και όχι μόνο εκείνοι, και ότι κανείς τίποτε δεν γνωρίζει όπως πρέπει να το γνωρίζει και ότι η γνώση καθιστά τον άνθρωπο αλαζόνα», κατόπιν, αφού τους παρηγόρησε και τους είπε ότι όλοι δεν κατέχουν τη γνώση και ότι αυτοί μολύνονται εξαιτίας της αδυναμίας τους, για να μη λένε εκείνοι «και τι μας ενδιαφέρει, αν όλοι δεν κατέχουν τη γνώση; Γιατί δεν έχει γνώση ο τάδε; Γιατί να είναι ασθενής στην πίστη;». Για να μην προβάλλουν αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, δεν προχώρησε ευθέως να τονίσει σαφώς ότι πρέπει κανείς να απέχει από τα ειδωλόθυτα, για να μη βλάψει εκείνον που είναι ασθενής ως προς την πίστη, αλλά αφού ανέφερε ακροθιγώς αυτό μόνο, κατά πρώτον αναφέρει κάτι ανώτερο από αυτό.

Κυριακή της Απόκρεω - Ο Ιερός Χρυσόστομος για τη Δευτέρα Παρουσία και την τελική κρίση

  

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ [:Ματθ. 25,31-46]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

   «Όταν λοιπόν έλθει ο Υιός του ανθρώπου με όλη τη δόξα του Πατρός Του και όλοι οι άγγελοι  μαζί Του, τότε θα καθίσει στον θρόνο της δόξας Του και θα χωρίσει τα πρόβατα από τα ερίφια και τους μεν πρώτους θα τους επιδοκιμάσει, διότι όταν πεινούσε τον έθρεψαν, όταν διψούσε τον πότισαν, όταν ήταν ξένος τον περιμάζεψαν, όταν ήταν γυμνός τον έντυσαν, όταν ήταν ασθενής τον επισκέφτηκαν και όταν βρισκόταν στη φυλακή πήγαν και τον είδαν, και θα δώσει τη βασιλεία Του σε αυτούς. Τους άλλους δε οι οποίοι έκαναν τα αντίθετα, θα τους αποδοκιμάσει και θα τους στείλει στο αιώνιο πυρ, που είναι ετοιμασμένο για τον διάβολο και τους αγγέλους του».

    Την περικοπή αυτή τη γλυκύτατη, στην οποία δεν παραλείπουμε διαρκώς να επανερχόμαστε, και με την οποία, ως τελευταία, πολύ ορθώς ολοκληρώνεται ο λόγος, ας την ακούσουμε τώρα με κάθε προσοχή και κατάνυξη μεγάλη· διότι σ’ αυτήν γίνεται πολύς λόγος για τη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη. Για το θέμα αυτό και προηγουμένως μίλησε γι’ αυτή με διάφορους τρόπους, ενώ εδώ ομιλεί σαφέστερα και εμφαντικότερα, καθώς δεν παρουσιάζει εδώ δύο ή τρία ή πέντε πρόσωπα, αλλά ολόκληρη την οικουμένη.  Μολονότι στην πραγματικότητα, και οι προηγούμενες περικοπές, οι οποίες ανέφεραν δύο πρόσωπα, δεν εννοούσαν ακριβώς δύο μόνο, αλλά δύο κατηγορίες ανθρώπων, όσους παρακούουν στις θείες εντολές και όσους υπακούουν.

Ψυχοσάββατο


Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω, λέγεται - «Σάββατο των Ψυχών» ή Ψυχοσάββατο. Είναι το πρώτο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το δεύτερο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής).

Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής: Επειδή πολλοί κατά καιρούς απέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα ή στα όρη και τους κρημνούς ή και μερικοί, λόγω πτώχειας, δεν αξιώθηκαν των διατεταγμένων μνημοσυνών, «οι θείοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι θέσπισαν το μνημόσυνο αυτό υπέρ πάντων των άπ' αιώνος εύσεβώς τελευτησάντων Χριστιανών».

Επειδή την Κυριακή της Απόκρεω ποιούμε ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και οι κεκοιμημένοι μας ακόμη δεν κρίθηκαν, τους μνημονεύουμε σήμερα και, επικαλούμενοι το άπειρο έλεος Του, παρακαλούμε τον Θεό με το μνημόσυνο πού κάνουμε, να τους αναπαύσει. Συγχρόνως δε, ενθυμούμενοι και εμείς το θάνατο και «διεγειρόμεθα προς μετάνοιαν...».

Πηγὲς: https://agonasax.blogspot.com/2022/02/26-2022.html#more
«Πᾶνος»

Πόλεμος και Χριστιανός

                                                 

 του Μητρ. Ρεθύμνης και Μυλοποτάμου Χρύσανθου Τσεπετάκη (+ 14-10-1915)

Ο Χριστιανός στον πόλεμο. Όπλα και Χριστιανός. Χριστιανισμός και πόλεμος. Στράτευση Χριστιανών.

Αγαπητοί σήμερα θα δούμε ένα θέμα το οποίο είναι το εξής εάν επιτρέπεται ο πόλεμος και τα όπλα από την διδασκαλία του Χριστιανισμού.

Διαβάζοντας την Βίβλον βλέπουμε καθαρά ότι το ιδανικόν το οποίον οφείλουν να επιδιώκουν άτομα ή έθνη είναι η ειρήνη, για αυτό και ο Χριστιανισμός ονομάζεται Βασίλειον ειρήνης και ο αρχηγός αυτού, ο Βασιλεύς Κύριος Ιησούς Χριστός, καλείται Βασιλεύς και Άρχων ειρήνης. Όμως καθώς είναι γνωστό υπάρχουν περιστάσεις κατά τις οποίες η Αγία Γραφή επιτρέπει τον πόλεμο χαρακτηρίζοντας τον ως μέγιστη καταστροφή και ως Θεία τιμωρία.

Πολλάκις βλέπουμε εις την Παλαιάν Διαθήκην τον πόλεμον. Η ιστορία του Ισραήλ περιέχει έναν μακρύ κατάλογο πολέμων οι οποίοι διεξήχθησαν αδεία, διαταγή, και βοηθεία Θεού. Αλλά και στους Ψαλμούς βλέπουμε τον Δαυίδ να συντάσσει Ψαλμούς είτε επινίκιους, είτε ικετήριους. Ψαλμοί 9,19,20,43,59 κλπ.

Είναι φανερό λοιπόν ότι ο πόλεμος επιτρέπεται στην Παλαιά Διαθήκη υπό όρους.

Οι δε Εβραίοι προτού εμπλακούν εις πόλεμον ζητούσαν την βουλή του Θεού υπό τους λίθους ουρίμ και θουμίμ εκ του αρχιερατικού χρυσοκεντήτου Εφόδ ή σε κάποιους από τους προφήτας. Ως έμβλημα δε της βοηθείας Θεού μεταφερόταν στην εκστρατεία και η Κιβωτός της Διαθήκης.

Ο πόλεμος όχι μόνο δεν απαγορεύεται αλλά εις ορισμένας περιπτώσεις συνιστάται.

Ο άγιος Ρηγίνος επίσκοπος Σκοπέλου (25 Φεβρουαρίου)

 Ο Άγιος Ρηγίνος επίσκοπος Σκοπέλου


ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ:
Ο Άγιος, που γεννήθηκε στο τέλος του 3ου μ.Χ. αιώνα, καταγόταν από τη Λιβαδειά και ήταν από τη νεότητά του πιστός Χριστιανός, ασκητικός στους τρόπους και ζούσε καθαρή και αγνή ζωή. Ήταν συγγενής του Αγίου Αχιλλίου και βρέθηκε, ως παρατηρητής, καθόσον δεν είχε ακόμα χειροτονηθεί, στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (Νίκαια).
Έζησε την εποχή που βασίλευσαν οι δύο υιοί του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος στην Ανατολή και ο Κώνστας στη Δύση. Ο Κωνστάντιος είχε αποδεχθεί τις αιρετικές αρχές του Αρειανισμού, ενώ ο Κώνστας παρέμεινε πιστός στις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Και οι δύο είχαν ως κοινά χαρακτηριστικά της θρησκευτικής τους πολιτικής την καταπολέμηση των ειδώλων και την υπεράσπιση της ενότητας της Εκκλησίας. Αυτή η πολιτική είχε ως συνέπεια τη διεύρυνση της εκκλησιαστικής διάσπασης μεταξύ οπαδών και αντιπάλων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Οι παρεμβάσεις στα εκκλησιαστικά πράγματα υπήρξαν πηγή εντάσεως στις αρειανικές έριδες του 4ου αιώνα. Έτσι ο Άγιος απεστάλη στη Σκόπελο από τον Άγιο Αχίλλιο (Επίσκοπο Λαρίσης), για να ενισχύσει τους εκεί εξόριστους εχθρούς του αρειανιστή Κωνστάντιου και να τους στερεώσει στην ορθόδοξη πίστη.

Ο Άγιος Ταράσιος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (25 Φεβρουαρίου)

Ὁ Ἅγιος Ταράσιος γεννήθηκε, ἀνατράφηκε καὶ ἐκπαιδεύθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὐγενεῖς, τὸν Γεώργιο, κριτὴ καὶ πατρίκιο καὶ τὴν Εὐκρατία. Λόγω τῆς μεγάλης του μορφώσεως ἀνυψώθηκε στὸ ἀξίωμα τοῦ πρωτασηκρίτου.

Οἱ ἐκκλησιαστικὲς περιστάσεις τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν ἀρκετὰ σοβαρές. Ὑπῆρχε ἀκόμα ὁ πόλεμος τῶν εἰκονομάχων, ἡ δὲ θέση τῶν Ὀρθοδόξων ἔγινε ἀκόμη πιὸ δύσκολη διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Πατριάρχου Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780 – 781 μ.Χ.). Ἡ βασίλισσα Εἰρήνη ἡ Ἀθηναία, ἡ ὁποία ἐπιτρόπευε τὸν ἀνήλικο υἱό της Κωνσταντῖνο ΣΤ’ (780 – 798 μ.Χ.), κατανόησε, ὅτι χρειαζόταν ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης μὲ εὐσέβεια, θεολογικὴ κατάρτιση καὶ διοικητικὴ ἱκανότητα, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς περιστάσεις καὶ τὰ προβλήματα. Ἔτσι ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς λαϊκοὺς ὁ Ἅγιος Ταράσιος παρὰ τὶς ἐπίμονες ἀρνήσεις του, ἀφοῦ ἔλαβε ὑπόσχεση ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς, ὅτι θὰ συγκληθεῖ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ποὺ θὰ ἀντιμετωπίσει τὰ διάφορα θεολογικ ζητήματα κα τ κκλησιαστικ θέματα. χειροτονία το νέου Πατριάρχου γινε στς 25 Δεκεμβρίου 784 μ.Χ.

Μητροπολίτης Κιέβου Ονούφριος: Τερματίστε τον πόλεμο

 σσ. η έκκληση του μητροπολίτου Κιέβου Ονούφριου δείχνει ότι η Ρωσία δεν βρίσκεται σε δίκαιο παραβιάζοντας με βία τα σύνορα μίας ανεξαρτήτου χώρας, όπου κατοικούν αδελφοί ορθόδοξοι. Όπως δεν βρίσκονται σε δίκαιο οι Η.Π.Α. και όλες οι δυτικές χώρες που παραβίασαν με βία και κατέστρεψαν το την Σερβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Συρία κλπ. Και μάλιστα δεν βρίσκονται σε δίκαιο ούτε η Ρωσία ούτε η Δύση ανεχόμενες την κατοχή της Κύπρου και την ατιμωρησία  της Τουρκίας. Ζούμε πια σε έναν νέο κόσμο, όπου το ορθό και δίκαιο καταργείται και διεκδικείται το συμφέρον, όπου, όπως έλεγε ο άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων πέθανε, διότι σκότωσαν την αλήθεια  κι από τον τάφο της αγάπης φύτρωσε το "δίκαιο".

Α.Τ.

"Προσευχή μετάνοιας για την Ουκρανία, για τον στρατό μας και τον λαό μας"

 

Ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριος της κανονικής εκκλησίας απηύθυνε νέα έκκληση προς τον ουκρανικό λαό και τους στρατιώτες, καθώς και προς τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ζητώντας αυξημένη προσευχή και τερματισμό του "αδελφοκτόνου πολέμου".

Η έκκλησή του έχει ως εξής:

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές! Πιστοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας!

Ως προκαθήμενος της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, απευθύνω έκκληση σε εσάς και σε όλους τους πολίτες της Ουκρανίας. Μια καταστροφή έχει συμβεί. Δυστυχώς, η Ρωσία έχει ξεκινήσει στρατιωτικές ενέργειες εναντίον της Ουκρανίας και σε αυτή τη μοιραία στιγμή σας καλώ να μην πανικοβληθείτε, να είστε θαρραλέοι και να δείξετε αγάπη για την πατρίδα σας και ο ένας για τον άλλον. Σας καλώ, πάνω απ' όλα, σε εντονότερη προσευχή μετάνοιας για την Ουκρανία, για τον στρατό μας και τον λαό μας και σας παρακαλώ να αφήσετε στην άκρη τις αμοιβαίες έριδες και παρεξηγήσεις και να ενωθείτε με αγάπη για τον Θεό και την πατρίδα μας.Σε αυτή την τραγική στιγμή, εκφράζουμε τη θερμή μας αγάπη και υποστήριξη στους στρατιώτες μας που στέκονται φρουροί και προστατεύουν και υπερασπίζονται τη γη και το λαό μας. Είθε ο Θεός να τους ευλογεί και να τους φυλάει!

Υπερασπιζόμενοι την κυριαρχία και την ακεραιότητα της Ουκρανίας, απευθυνόμαστε στον Πρόεδρο της Ρωσίας και του ζητάμε να σταματήσει αμέσως τον αδελφοκτόνο πόλεμο. 

Οι οικουμενιστές "αδελφοί εν Κυρίω" ακονίζουν με αγάπη τα μαχαίρια τους.

Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος σε Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο: Ή μαζεύεις τον “Έξαρχο” Κλιν ή θα τον καθαιρέσω


Επιστολή προς τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο απέστειλε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος, με την οποία σε ιδιαίτερα αυστηρό τόνο του διαμηνύει ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι εάν δεν αποσύρει από την Αφρική τον “Έξαρχο” Μητροπολίτη Κλιν και δεν άρει τον σχετικό διορισμό του, θα προχωρήσει στην καθαίρεσή του.

Ο Πατριάρχης Θεόδωρος στην επιστολή του επισημαίνει για άλλη μια φορά την αντικανονική υπό κάθε έννοια ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσίας, σχετικά με την ίδρυση “Εξαρχίας” στο κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Υπογραμμίζει ακόμη ότι έχει ήδη τοποθετηθεί και ο λεγόμενος “Έξαρχος” της Ρωσικής Εκκλησίας, Μητροπολίτης Κλιν Λεωνίδας.

Ποιοί θα είναι εκείνοι;

«Ποιοί θα είναι εκείνοι οι οποίοι θα ορθώσουν πραγματικά το ανάστημά τους; Ποιοί θα είναι εκείνοι οι οποίοι δεν θα έχουν εκκοσμικευμένον φρόνημα;»

Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου MNHMH AΓΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ 23-2-2002 (Γ 212 Α)

 


  
 MNHMH AΓΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ

         Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου               Μυτιληναίου

                    με θέμα: «Εγκώμια και προτροπές»

           [εκφωνήθηκε στις 23-2-2002] (Γ 212 Α)

                                                               Β΄ έκδοσις

     Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας τιμά την μνήμην του αποστολικού Πατρός και ιερομάρτυρος αγίου Πολυκάρπου. Ο άγιος Πολύκαρπος εγεννήθη κατά το τρίτον τέταρτον του 1ου αιώνος στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Την ελληνική Σμύρνη· γι΄αυτό και το όνομα είναι ελληνικόν: ΣμύρνηΕχειροτονήθη επίσκοπος Σμύρνης υπό του ευαγγελιστού Ιωάννου.

    Αγωνίστηκε δε πάρα πολύ εναντίον των αιρέσεων και μάλιστα κατά των Γνωστικών. Οι Γνωστικοί ήσαν εκείνοι οι οποίοι ήθελαν να ενώσουν όλες τις θρησκείες. Δηλαδή, ένας συγκρητισμός. Πανομοιοτύπως πανομοιότυπα ό,τι έχουμε σήμερα. Σήμερα επικρατεί ο Γνωστικισμός. Σημειώσατε- εάν το θέλετε να το ξέρετε και αυτό- ότι το κυριότερο σύμβολο των Μασόνων είναι το λατινικό G. Και δεν είναι παρά το πρώτο γράμμα της ελληνικής λέξεως «Γνώσις». Της ελληνικής λέξεως «Γνώσις». Προσέξατέ το. Δηλαδή ο Μασωνισμός είναι στηριγμένος επάνω στον Γνωστικισμόν· που σήμερα χρησιμοποιούμε βέβαια τη λέξη Γνωστικισμός, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο Συγκρητισμός, γιατί χρησιμοποιούμε και αυτή τη λέξη- το «κρη» με ήτα, Συγ-κρη-τισμός· όχι από το συγ-κρίνω, αλλά από το συγ-Κρήτες, είναι μια ιστορία ολόκληρη αυτό, οπότε είναι η ένωσις όλων των θρησκειών. Πιστεύω, στην εφημερίδα δεν διαβάζετε ούτε πολλά πράγματα, να δείτε πραγματικά τι είναι ο Γνωστικισμός.

   Και ο άγιος Πολύκαρπος ήταν εκείνος που πολέμησε τον Γνωστικισμόν. Ένας κύριος θα λέγαμε, εισηγητής του Γνωστικισμού μέσα στην Εκκλησία μας ήταν ο Μαρκίων. Και να φανταστείτε ότι ήταν γιος επισκόπου...

Οι σκληροί πρωτεργάτες της υποδούλωσής μας. Τα βλέπουν και τα ελέγχουν όλα.

To σκληρό πρόσωπο της εκπροσώπου του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ

Σχόλιο

Το βίντεο που ακολουθεί αποτελεί μια ακόμη απόδειξη γιατί η ψηφιοποίηση των χρημάτων θα σημάνει την περιστολή των δικαιωμάτων μας και την ουσιαστική υποδούλωσή μας ενάντια σε κάθε καθεστώς που θα θελήσει να περιορίσει τα δικαιώματά μας στερώντας μας το δικαίωμα στην διαμαρτυρία.

Πηγἠ

O Άγιος Ιερομάρτυς Πολύκαρπος

O Άγιος Ιερομάρτυς Πολύκαρπος

Αποτέλεσμα εικόνας για O Άγιος Ιερομάρτυς Πολύκαρπος

Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε γύρω στο 80 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν μάλιστα φυλακιστεί για την πίστη του Χριστού. Ο Άγιος βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Αργότερα, ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης, μαζί με Αποστόλους χειροτόνησαν ως διάδοχό του στον επισκοπικό θρόνο, τον Άγιο Πολύκαρπο. Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας, τον οποίο και επισκέφθηκε κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του ενώ του συμπαραστάθηκε και στα μαρτύριά του. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενο αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.

Αιρετικές διδασκαλίες του καθηγητή Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ, Χρυσόστομου Σταμούλη

Τελικά το μόνο που δεν διδάσκεται πια στις θεολογικές σχολές είναι ορθοδοξία

 

Στο παρόν κείμενο παραθέτουμε αιρετικές, ως προς το Ορθόδοξο δόγμα, διδασκαλίες του καθηγητή Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ και Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ (2021-2024), Χρυσόστομου Σταμούλη, ο οποίς διετέλεσε και πρόεδρος του εν λόγω Τμήματος (2011-2013 και 2013-2015).

1) Περί της Γέννησης του Χριστού και από έγγαμη γυναίκα

Ο Χ. Σταμούλης στο βιβλίο του Έρως και Θάνατος, (Ακρίτας, Αθήνα 2009) καθώς και στην ανατύπωσή του (εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2019) γράφει: «αποτελεί κλασική έκφραση μιας νοοτροπίας, που δημιούργησε συγκεκριμένο κλίμα εντός της Ορθόδοξης πνευματικότητας, όπου κυριαρχεί πλέον σχεδόν ολοκληρωτικά, και ως εκ τούτου καταθλιπτικά, η συνήθεια, προκειμένου να μιλήσει κανείς για τη μητέρα του Θεού, να χρησιμοποιεί τον όρο ‘‘Παρθένος’’ [...] πρέπει σήμερα να υπενθυμίσουμε ότι τον αγώνα ο άγιος Κύριλλος και η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου, απέναντι στον Νεστόριο, δεν τον έδωσε για την παρθενία της Παναγίας, αλλά για τη θεομητρότητά της. Και τούτο διότι το όντως μυστήριο, το μέγα μυστήριο δεν είναι η παρθενία, αλλά η θεομητρότητα. [...] Η παρθενία είναι μια δευτερεύουσα πραγματικότητα, που αληθεύει οντολογικά μόνο όταν δείχνει τη θεομητρότητα και συνεπώς τη θεοπρέπεια της σάρκωσης, από την οποία αποκτά και το οποιοδήποτε νόημά της.