«Ἃ διδάσκω, ποιήσω πρῶτος»!

«Τράνωσόν μου τὴν γλῶτταν Σωτήρ μου, ἵνα οἷς λέγω ἀκολουθήσω, καὶ ἃ διδάσκω, ποιήσω πρῶτος»!

 

«ΠΟΡΕΥΘΕΝΤΕΣ ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ» (Ματθ.28,19)

 

Οι Οικουμενιστές πως μαθητεύουν πάντα τα έθνη, όταν βλέπουν σε όλους την αλήθεια και πιστεύουν ότι και οι Ορθόδοξοι μπορούν να μάθουν από τους αιρετικούς και αλλόθρησκους; 

(Θεολογικό σχόλιο – αφιέρωμα στην εορτή των Αγίων Αποστόλων. Βιογραφική αναφορά στη ζωή και το έργο τους)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Στις 30 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των Δώδεκα Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου! Εμείς ως συνειδητό εκκλησιαστικό σώμα γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι’ αυτό με την ευκαιρία της σεπτής εορτής τους εναποθέτουμε σ’ ατούς τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας.

Οι ιερές μορφές τους είναι ιστορημένες σε περίοπτες θέσεις στους ναούς μας και η μνεία και αναφοράς τους στις ιερές ακολουθίες είναι συχνές, διότι αυτοί αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν και αυτή τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου.

Είναι πάντως γεγονός πως πολλοί χριστιανοί γνωρίζουν ελάχιστα για τα πρόσωπα και το έργο των αγίων Αποστόλων. Η σύντομη αυτή εργασία έχει ως στόχο να κάμει γνωστές τις προσωπικότητες και το έργο τους. Όμως ο συνειδητός χριστιανός δεν είναι παθητικός οπαδός και ουραγός κανενός αρχηγού, αλλά ενεργό κύτταρο του εκκλησιαστικού σώματος με γνώση, γνώμη και δημιουργική πρωτοβουλία στη ζωή της Εκκλησίας. Έτσι τον θέλει η ορθόδοξη παράδοσή μας.

Η λέξη απόστολος σημαίνει τον απεσταλμένο. Απόστολοι ονομάσθηκαν οι εκλεγμένοι και καλεσμένοι από τον Κύριο μαθητές Του να συνεχίσουν το σωστικό Του έργο, μετά την εις τους ουρανούς Ανάληψή Του. Επίσης, σύμφωνα με την χαρακτηριστική Του προτροπή έγιναν οι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του «έως εσχάτου της γης» ( Πράξ.1,8).

Η εκλογή και η κλήση των Αποστόλων, οι οποίοι ως την Πεντηκοστή καλούνταν μαθητές, έγινε αμέσως με την αρχή της δημόσιας δράσης του Κυρίου, στη Γαλιλαία. Ευθύς μετά τη Βάπτισή Του κατευθύνθηκε στις όχθες της λίμνης Γενησαρέτ, όπου απευθύνθηκε στους εκεί αλιείς, στους οποίους είπε: «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (Ματθ.4,20). Αυτοί «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ» (Ματθ.4,21). Άλλοι «αφέντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τω πλοίω μετά των μισθωτών απήλθον οπίσω αυτού» (Μαρκ.1,20).

Οι μαθητές ορίσθηκαν από τον Κύριο σε τρεις κύκλους ήτοι: τον στενό κύκλο των δώδεκα, τον ευρύτερο κύκλο των εβδομήκοντα και τον ευρύτατο κύκλο των πολυπληθών φίλων Του. Μεγαλύτερη σημασία είχε ο κύκλος των δώδεκα. Αυτοί βρισκόταν πλησίον Του και σ’ αυτούς αποκάλυψε τα μυστήρια του Θεού. Αυτοί έλαβαν την ειδική χάρη της ιεροσύνης να επιτελούν τις αγιαστικές και λειτουργικές πράξεις της Εκκλησίας και να τη μεταδίδουν στους διαδόχους τους. Αυτοί είχαν την τιμή να ορισθούν ως οι κατ’ εξοχήν συνεχιστές του έργου Του, διότι μόνο σε αυτούς είπε: «Εγώ εξελεξάμην υμάς, και έθηκα υμάς ίνα υμείς υπάγετε και καρπόν φέρητε, και ο καρπός υμών μένη» (Ιωάν.15,16). Μετά τη Ανάσταση τους κατέστησε επίσημα διαδόχους του έργου Του: «καθώς απεσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς. Και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς΄ λάβετε Πνεύμα Άγιον΄ αν τινών αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιωάν.20,21). Επίσης στο όρος της Γαλιλαίας, όπου είχαν συναχθεί οι έντεκα μαθητές, λίγο πριν την Ανάληψη τους είπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντας αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ.28,19-20).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν επέλεξε τους Αποστόλους Του από την ελίτ της τότε αριστοκρατίας, ή από τις τάξεις των πολιτικά ισχυρών, των οικονομικά δυνατών, ή τους κλειστούς κύκλους της διανόησης, διότι η διαφθορά, η κατάπτωση και η έπαρση ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων. Αντίθετα τους επέλεξε από τους άσημους, αδύναμους και αγράμματους ανθρώπους, οι οποίοι βίωναν την δυστυχία και την κακοδαιμονία της πτώσεως και της αμαρτίας καλλίτερα από τους πρώτους και καλλιεργούσαν έντονα στην ψυχή τους την προσδοκία της από το Θεό απολυτρώσεως. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν… τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29). Η άσημη προέλευση των Αποστόλων είναι από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια ως σήμερα σημείο αναφοράς όλων των πολεμίων του Χριστιανισμού, ως δήθεν θρησκεία των παρακατιανών ανθρώπων. Η σάπια ψευτοδιανόηση θα ήθελε έναν Χριστιανισμό «φιλοσοφικό», ο οποίος θα έδινε έναυσμα για ανώφελες συζητήσεις στους κλειστούς κύκλους των «πνευματικών ανθρώπων», αποκομμένο από τον αγιαστικό και σωστικό του ρόλο. Επειδή αυτός δεν ταιριάζει στα δικά τους μέτρα, γι’ αυτό απορρίπτεται από αυτούς και πολεμείται λυσσαλέα σε όλες τις εποχές!

Το Άγιο Πνεύμα κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής (Πραξ.2ο κεφ.) μεταμόρφωσε τους άσημους, δειλούς και αγραμμάτους ψαράδες σε σοφούς άνδρες, σε πανίσχυρες προσωπικότητες, σε ολόφωτες υπάρξεις, οι οποίοι καταύγασαν την οικουμένη. Η συγκλονιστική εμπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου και η επέλευση της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος έδωσαν σε αυτούς αφάνταστη ορμή. Διασκορπίστηκαν σε όλον τον κόσμο για να διαλαλήσουν το νέο, ελπιδοφόρο και σωτήριο μήνυμα της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Οι πυρωμένες από θείο ζήλο καρδιές τους και το φλογερό τους κήρυγμα έκαναν τις καρδιές των ανθρώπων να δονούνται από λαχτάρα για λύτρωση. Ο σπόρος του Ευαγγελίου ρίχνονταν από αυτούς τους άοκνους και θείους εργάτες σε κάθε μέρος της οικουμένης και αύξανε θεαματικά.

Τα σκοτάδια της πλάνης διαλύονταν με το άκουσμα της ευαγγελικής αλήθειας. Οι δεισιδαίμονες τυραννικές αντιλήψεις παραμερίζονταν μπροστά στην πνευματική ελευθερία του χριστιανικού μηνύματος. Οι ασήμαντοι αυτοί αλιείς της Γαλιλαίας έστρεψαν την ιστορία του κόσμου στον δρόμο της ανθρωπιάς, του πολιτισμού και της προόδου. Οι ταπεινοί και καταφρονημένοι άνθρωποι της παλαιάς εποχής, οι οποίοι δεν είχαν μεγαλύτερη αξία από εκείνη των ζώων και των πραγμάτων, αναδείχτηκαν, χάρις στο κήρυγμα εκείνων, για πρώτη φορά σε ανθρώπινες αξίες και ακόμα περισσότερο, σε ζωντανές εικόνες του Θεού! Πολλοί ισχυροί κατάλαβαν ότι η εγκόσμια ισχύς τους δεν είχε πραγματική αξία και γι’ αυτό την αποποιήθηκαν. Μια νέα πρωτόγνωρη παγκόσμια αδελφότητα γεννήθηκε στον κόσμο, η Εκκλησία του Χριστού, ως μια νέα πραγματικότητα αγάπης και συναδελφώσεως των ανθρώπων και των λαών μέσα στον απάνθρωπο κόσμο της αμαρτίας και του κακού, ως μέσον σωτηρίας και απολυτρώσεως από την δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς.

Η ανθρωπότητα και ο σύγχρονος πολιτισμός οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη στους αγίους Αποστόλους. Ό,τι δεν κατόρθωσε η διανόηση και η δύναμη του αρχαίου κόσμου, το κατόρθωσε η χορεία των Μαθητών και Αποστόλων του Χριστού. Όμως ο κόσμος, δυστυχώς, όχι μόνο δεν εκτίμησε την προσφορά τους, αλλά το αντίθετο, έκαμε ό,τι μπορούσε για να ματαιώσει και να γκρεμίσει ό,τι εκείνοι έκτιζαν. Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε πολύ παραστατικά τις δυσκολίες της αποστολής τους ως εξής: «ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγεννήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις, ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς φρόνιμοι εν Χριστώ, ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί ΄υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί΄ λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν΄ ως περικαθάρματα του κόσμου εγεννήθημεν, πάντων ερίψημα έως άρτι» (Α΄Κορ.4,9-13). Οι μύριες αυτές δυσκολίες, οι κακουχίες, οι κόποι και προπαντός οι απάνθρωποι διωγμοί δεν τους πτόησαν. Το έργο τους καρποφορούσε, διότι το αύξανε το ενοικούν στην Εκκλησία Άγιο Πνεύμα (Ιωάν.15,26).

Το έργο των αγίων Αποστόλων συνεχίστηκε και συνεχίζεται δια των διαδόχων αυτών. Σε κάθε μέρος, όπου ίδρυαν τοπικές εκκλησίες, χειροτονούσαν επισκόπους και πρεσβυτέρους για να συνεχίσουν το έργο τους. Γράφει ο άγιος Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων, το κατ’ εξοχήν βιβλίο της ιεραποστολής της Εκκλησίας μας: «Χειροτονήσαντες δε αυτοίς πρεσβυτέρους κατ’ εκκλησίαν και προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθετο αυτούς τω Κυρίω, εις ον πεπιστεύκασι» (Πράξ.14,23). Αυτή η αδιάκοπη διαδοχή συνεχίζεται ως σήμερα και χαρακτηρίζεται ως αδιάκοπη διαδοχή προσώπων και πίστεως και γι’ αυτό ονομάζεται η Εκκλησία μας Αποστολική. Όλοι λοιπόν όσοι εργάζονται στην Εκκλησία του Χριστού, κληρικοί και λαϊκοί συνεχίζουν κατ’ ουσίαν το έργο των αγίων Αποστόλων. Τόσο μεγάλο είναι το έργο που επιτελούν!

Δεν ετίμησαν τις υπογραφές τους οι Μητροπολίτες της Μακεδονίας

 makedones ierarxes 1

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.


Ἀφορμὴ γιὰ τὴν συγγραφὴ τοῦ μικροῦ αὐτοῦ ἄρθρου πήραμε ἀπὸ τὴν ὑπομνηστικὴ ἀνάρτηση στὸ Διαδίκτυο ἐξαιρετικοῦ κειμένου ποὺ ὑπέγραψαν εἴκοσι δύο (22) μητροπολῖτες τῆς Μακεδονίας, διαμαρτυρόμενοι γιὰ τὴν κατάπτυστη συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, μὲ τὴν ὁποία ἡ κυβέρνηση τῶν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεπούλησε τὸ ὄνομα τῆς ἑλληνικῆς Μακεδονίας στοὺς Σλάβους τῶν Σκοπίων.

Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ ὅλων τῶν ἀρχιερέων τῆς Μακεδονίας ἐστάλη στὶς 19.12.2018, ἕνα ἑξάμηνο μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς συμφωνίας πρὸς τούς: Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Προκόπιο Παυλόπουλο, Πρόεδρο τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων Νικόλαο Βούτση, Πρόεδρο τῆς Κυβέρνησης Ἀλέξιο Τσίπρα, Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο, Προέδρους τῶν Κομμάτων καὶ μέλη τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου.

1. Ζητοῦν νὰ μὴ δοθεῖ Αὐτοκεφαλία στοὺς σχισματικοὺς τῶν Σκοπίων

Μετὰ τὴν ἐπισήμανση τῶν ἐθνικῶν κινδύνων ἀπὸ τὴν παραχάραξη τῆς ἱστορίας, τὴν ὁποία συστηματικὰ διαστρεβλώνουν οἱ τοῦ νέου γειτονικοῦ κράτους τῶν Σκοπίων, ζητοῦν οἱ ἀρχιερεῖς νὰ μὴν ἐπικυρώσει ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων τὴν συμφωνία, διότι θὰ ἀποτελέσει μόνιμη βάση γιὰ τὴν καλλιέργεια ἀλυτρωτισμοῦ καὶ διεκδικήσεων τῶν Σκοπιανῶν καὶ θὰ καταστήσει τοὺς βουλευτὲς συνυπεύθυνους γιὰ τὴν καταστροφικὴ αὐτὴ συμφωνία.

Ὡς γνωστὸν ἡ συμφωνία ἐπικυρώθηκε ἀπὸ τὴν κυβερνητικὴ πλειοψηφία στὸ Κοινοβούλιο καὶ ἀπὸ διάσπαρτους βουλευτὲς ἄλλων κομμάτων· ἡ τότε ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση τῆς Νέας Δημοκρατίας καταψήφισε μόνον γιὰ ψηφοθηρικοὺς λόγους, ἐνῶ ὡς συμπολίτευση τώρα ὑπερθεματίζει γιὰ τὴν τήρηση καὶ τὴν ἐνδυνάμωσή της.

Η Αποστολικότης της Εκκλησίας, οι άγιοι Απόστολοι είναι οι πρώτοι θεάνθρωποι κατά χάριν. Έκαστος εξ αυτών είναι ο επαναληφθείς Χριστός, ή ακριβέστερον ο παρατεινόμενος Χριστός.

                           Παύλος απόστολος-Paul Apostles_апостолы Павел_Μακεδονια_ΠΑΥΛΟΣ VeriaPaulu02

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Οι άγιοι Απόστολοι είναι οι πρώτοι θεάνθρωποι κατά χάριν. Δι’ όλης της ζωής των έκαστος εξ αυτών, κατά τον Απόστολον Παύλον, λέγει περί εαυτού: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20). Έκαστος εξ αυτών είναι ο επαναληφθείς Χριστός, ή ακριβέστερον ο παρατεινόμενος Χριστός. Εις αυτούς τα πάντα είναι θεανθρώπινα, διότι τα πάντα είναι εκ του Θεανθρώπου. Η αποστολικότης δεν είναι άλλο τι παρά ο Θεάνθρωπος Χριστός εκουσίως οικειοποιηθείς διά της αγίας ασκήσεως των θείων αρετών: της πίστεως, της αγάπης, της ελπίδος, της προσευχής, της νηστείας, και των λοιπών αγίων αρετών. Τούτο δε σημαίνει ότι παν το ανθρώπινον εις αυτούς ζη εκουσίως διά του Θεανθρώπου, σκέπτεται διά του Θεανθρώπου, αισθάνεται, θέλει και ενεργεί διά του Θεανθρώπου. Διά τους αγίους Αποστόλους ο ιστορικός Ιησούς Χριστός ο Θεάνθρωπος, τον Οποίον αυτοί κηρύττουν, είναι η υψίστη αξία και το έσχατον παν-κριτήριον. Ό,τι έχουν μέσα τους και ό,τι πράττουν ή κηρύτ­τουν ή παραδίδουν είναι από τον Θεάνθρωπον, εν τω Θεανθρώπω και διά τον Θεάνθρωπον.

*…. Διά τούτο τόσος τονισμός της Παραδόσεως εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, όπως π.χ. όταν λέγη ο Απόστολος Παύλος: «παρέδωκα υμίν, ο και παρέλαβον» (Α’ Κορ. 15, 3. πρβλ. 11, 2) ή όταν λέγη ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Εμόν μεν ουδέν ερώ παντελώς. ο δε παρά των Πατέρων εδιδάχθην, φημί» (Μαξίμου Ομολογητού, Επ. 15, PG 91, c. 544D). Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός εκφράζει την καθολικήν συνείδησιν των Πατέρων λέγων τα εξής: «Πάντα τοίνυν τα παραδεδομένα ημίν διά τε νόμου, και προφητών, και αποστόλων, και ευαγγελι­στών δεχόμεθα, και γινώσκομεν, και σέβομεν, ουδέν πε­ραιτέρω τούτων επιζητούντες… Ταύτα ημείς στέρξωμεν, και εν αυτοίς μείνωμεν, μη μεταίροντες όρια αιώνια, μηδέ υπερβαίνοντες την θείαν Παράδοσιν» (Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκθ. Ορθ. πίστεως, PG 94, c. 792Α). Ο αυτός Πατήρ, απευθυνόμενος προς όλους τους ορθοδόξους, λέγει: «Διό, αδελφοί, στώμεν εν τη πέτρα της πίστεως, και τη παραδόσει της Εκκλησίας, μη μεταίροντες όρια, α έθεντο οι άγιοι Πατέρες ημών μη διδόντες τόπον τοις βουλομένοις καινοτομείν, και καταλύειν την οικοδομήν της αγίας του Θεού καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Ει γαρ δοθή άδεια παντί βουλομένω κατά μικρόν όλον το σώμα της Εκκλησίας καταλυθήσεται».

Το μοναδικό στην ιστορία του κόσμου έργο των αγίων Αποστόλων

  ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
 
     Στις 30 Ιουνίου η Εκκλησία μας εορτάζει με ξεχωριστή τιμή την χορεία των Δώδεκα Αποστόλων του Χριστού, διότι το έργο και η συμβολή αυτών στο έργο της σωτηρίας του κόσμου υπήρξαν καθοριστικά. Η Εκκλησία, αλλά και η ανθρωπότητα γενικότερα, οφείλουν μεγάλη ευγνωμοσύνη σε αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες. Αυτοί έγιναν τα ολόφωτα ορόσημα, αντικατοπτρίζοντας το ανέσπερο φως του Χριστού, επαναφέροντας τον κόσμο στη σωστή του ουρανοδρόμο πορεία.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός τους κάλεσε ως συνεργάτες και συνεχιστές του απολυτρωτικού Του έργου. «Εγώ εξελεξάμην υμάς, και έθηκα υμάς ίνα υμείς υπάγετε και καρπόν φέρητε, και ο καρπός υμών μένη» (Ιωάν.15,16), «Καθώς απεσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς» (Ιωάν.20:21). Τους παράγγειλε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ.28:19) και «έσεσθέ μοι μάρτυρες… έως εσχάτου της γης» (Πράξ.1,8). Τους προειδοποίησε όμως ότι «ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων» (Ματθ.10,16), υπενθυμίζοντάς τους ότι το έργο τους δεν θα είναι εύκολο.
Δεν τους επέλεξε από την ελίτ της τότε αριστοκρατίας, ή των πολιτικά ισχυρών, ή των οικονομικά δυνατών, ή της διανόησης, διότι η διαφθορά, η κατάπτωση και η έπαρση ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των τάξεων. Αντίθετα τους επέλεξε από τους άσημους, αδύναμους και αγράμματους ανθρώπους, οι οποίοι βίωναν την δυστυχία και την κακοδαιμονία της πτώσεως και της αμαρτίας καλλίτερα από τους πρώτους και καλλιεργούσαν έντονα στην ψυχή τους την προσδοκία της από το Θεό απολυτρώσεως.

Αυτά ούτε στα Σόδομα και Γόμορα δεν γινόντουσαν. Ποιός δύναται να διαφωνήσει ότι πλησιάζουμε τα έσχατα;

Και οι επίσκοποι κοιμούνται


Τρανς σε νηπιαγωγείο διάβασαν παραμύθια στα παιδιά με φόντο τη σημαία των ΛΟΑΤΚΙ

 

Τρανς σε νηπιαγωγείο διάβασαν παραμύθια στα παιδιά με φόντο τη σημαία των ΛΟΑΤΚΙ

Drag Queens διάβασαν παραμύθια σε παιδιά στο πλαίσιο του Θεσσαλονίκη Pride

Συζητήσεις και πολλές διαφωνίες προκαλεί η τολμηρή απόφαση με την έγκριση του Δήμου Θεσσαλονίκης να πραγματοποιηθεί για τα παιδάκια νηπιακής ηλικίας εργαστήρι μαθημάτων αποδοχής από τρανς άτομα στο πλαίσιο του Θεσσαλονίκη Pride.

Το σχετικό κάλεσμα των διοργανωτών της οργάνωσης «Πολύχρωμο Σχολείο», που υποστηρίζεται από τον Δήμο Θεσσαλονίκης, ανέφερε ότι στο περίπτερο του Πολύχρωμου Σχολείου «στις 25/6 Drag Queens διάβασαν παραμύθια σε παιδιά! Μακάρι να βλέπουμε τέτοιες εικόνες κάθε μέρα! Μακάρι τέτοιες εικόνες να βλέπαμε και στα σχολεία! Εύγε, παιδιά!».

Σύμφωνα με την Espresso, ο φωτογραφικό στιγμιότυπο από το «νηπιαγωγείο» αποτύπωσε τρανς άτομα με γυναικεία ρούχα και περούκες να κάνουν «μάθημα» σε νήπια που κάθονται οκλαδόν και να τους διαβάζουν σχετικά παραμύθια. Πίσω από τις «δασκάλες» δεσπόζει η πολύχρωμη σημαία της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Στις κοινοποιήσεις που έγιναν στα κοινωνικά δίκτυα από το… προχώ «νηπιαγωγείο» η λεζάντα ανέφερε το σχόλιο «ένα παραμυθάκι ακόμα, κυρία», με hastag (#) «τα παιδιά είναι το μέλλον».

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ ΟΜΙΛΙΑ Β΄

                

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ

ΟΜΙΛΙΑ Β΄

Τί τέλος πάντων εἶναι ὁ ἄνθρωπος καὶ πόση εἶναι ἡ εὐγένεια τῆς δικῆς μας φύσης καὶ πόσο ἱκανὸ στὴν ἀρετὴ εἶναι αὐτὸ τὸ ὅν, μᾶς τὸ ἔδειξε περισσότερο ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὁ Παῦλος. Καὶ τώρα σηκώνεται ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἔχει φτάσει καὶ μὲ καθαρὴ φωνὴ πρὸς ὅλους ἐκείνους ποὺ κατηγοροῦν τὴ φύση μας ἀπολογεῖται γιὰ χάρη τοῦ Κυρίου, προτρέπει τὴν ἀρετή, κλείνει τὰ ἀναίσχυντα στόματα τῶν βλάσφημων καὶ ἀποδεικνύει ὅτι δὲν εἶναι μεγάλη ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στοὺς ἀγγέλους καὶ στοὺς ἀνθρώπους ἂν θέλουμε νὰ προσέχουμε τὸν ἑαυτό μας· γιατί χωρὶς νὰ ἔχει ἄλλη φύση, οὔτε νὰ ἔχει λάβει ἄλλη ψυχή, οὔτε νὰ κατοικήσει σὲ ἄλλο κόσμο, ἀλλὰ ἂν καὶ ἀνατράφηκε στὴν ἴδια γῆ καὶ τόπο μὲ τοὺς ἴδιους νόμους καὶ συνήθειες ξεπέρασε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἀπὸ τότε ποὺ ἔγιναν οἱ ἄνθρωποι.

Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἐκεῖνοι ποὺ λένε ὅτι εἶναι δύσκολο πρᾶγμα ἡ ἀρετὴ καὶ εὔκολο ἡ κακία; Γιατί ὁ Παῦλος τοὺς ἀντικρούει λέγοντας: «Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν (:καὶ ξανανιώνει ἡ ψυχή μας, διότι οἱ θλίψεις μας, πολὺ γρήγορα περνοῦν καὶ εἶναι γι᾿ αὐτὸ ἐλαφρές, ἑτοιμάζουν σὲ ὑπερβολικὰ μεγάλο βαθμὸ αἰώνιο βάρος δόξα σὲ ἐμᾶς)» [Β΄ Κορ. 4,17], ἐὰν ὅμως τέτοιες θλίψεις περνοῦν εὔκολα, πολὺ περισσότερο οἱ φυσικὲς ἡδονές. Καὶ δὲν εἶναι μόνο αὐτὸ τὸ ἀξιοθαύμαστό του, ὅτι δηλαδὴ ἀπὸ πολλὴ προθυμία δὲν αἰσθανόταν τοὺς κόπους του γιὰ τὴν ἀρετή, ἀλλὰ ὅτι ἀσκοῦσε αὐτὴν χωρὶς ἀμοιβή.

Μη συμμαχείς με τον εχθρό

20160629-1Μην αφήνεις τον νου σου αργόν, για να μη διδαχθείς τα κακά. Μην κυττάζεις τις ελλείψεις των άλλων, διότι, χωρίς να το καταλάβεις, θα γίνεσαι συνεργός του πονηρού και απρόκοπος στο αγαθό. Μη συμμαχείς εν αγνοία σου με τον εχθρό της ψυχής σου. Όσον εσύ με αγάπη σκεπάζεις τον αδελφόν, τόσο η χάρις σε προστατεύει και σε φυλάττει από τις συκοφαντίες των ανθρώπων.

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Πηγή

Ο Απόστολος Παύλος έναντι των αιρέσεων

Η τρομερή ασθένεια της εποχής μας: Παρουσιάζουν τί διδάσκει ο Παύλος σχετικά με τις αιρέσεις και ποιά πρέπει να είναι η στάση μας, αλλά δεν τον μιμούνται. Έτσι υποβιβάζουν την αποστολική διδασκαλία σε θεωρητική φιλολογία. "μὴ οὖν γίνεσθε συμμέτοχοι αὐτῶν... καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε·" 



Το στόμα του Χρυσορρήμονος Ιωάννου και η γραφίδα του θα χρειαζόταν για να εγκωμιάσουμε επαξίως τον μέγα Απόστολο Παύλο, το στόμα του Χριστού. Επειδή μας λείπουν και τα δύο αυτά, θα δανεισθούμε λόγους του ίδιου του Αποστόλου για να παρουσιάσουμε το θέμα μας. Φυσικά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, θέμα τόσο σημαντικό στην ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να την αμελήσει αυτός που είχε την μέριμναν πασών των εκκλησιών1, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος.

Ας ξεκινήσουμε όμως από το πως βλέπει ο Απόστολος την υγιαίνουσα διδασκαλία. Τι είναι, δηλαδή, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία, τι είναι η σωστή πίστη, για να την αντιδιαστείλουμε κατόπιν προς την αίρεση. Υιοί Θεού, λέγει ο Απόστολος, είναι όσοι κινούνται και καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ. 8, 14), οι πνευματέμφοροι, δηλαδή οι Άγιοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί.

H σωστή πίστη, η υγιαίνουσα διδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, είναι αποτέλεσμα καθαράς συνειδήσεως, η οποία γεννιέται από τον καθαρό βίο. Η υγιής διδασκαλία της Εκκλησίας απευθύνεται στους πάντας. Ερωτά ο Απόστολος: Η Ιουδαίων ο Θεός μόνον; Ουχί δε και εθνών; Και απαντά: Ναι και εθνών2. Όχι μόνο στους Ιουδαίους αλλά σε όλους απευθύνεται ο Χριστός. Όλοι -αρκεί να το θέλουν- μπορούν να γίνουν κατά χάριν παιδιά του, να φθάσουν στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και στην κατά χάριν θέωση.

Όμως, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται όλοι σ’ αυτό το κάλεσμα του Χριστού. Μάλλον αυτοί που ανταποκρίνονται είναι σχετικώς λίγοι. Αυτοί που ανταποκρίνονται αγιάζονται και σώζονται με τη χάρη του Χριστού και όχι με τις δικές τους μόνο δυνάμεις. Στην Εκκλησία έχουμε Χριστοσωτηρία και όχι αυτοσωτηρία ή εργοσωτηρία. Χάριτι έστε σεσωσμένοι3 βροντοφωνάζει ο Απόστολος.

Πέτρος και Παύλος: απόστολοι και μάρτυρες της Ευρώπης

                      

Οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος -δύο διαφορετικοί άνθρωποι, τους οποίους τους κάλεσε ο Ιησούς Χριστός για να κηρύσσουν το ίδιο χαρμόσυνο μήνυμα της αγάπης και της σωτηρίας.

Πριν συναντήσει τον Χριστόν, ο οποίος τον ονόμασε Κηφά (πέτρα), ο Αγιος Πέτρος λεγόταν Σίμων. Γεννήθηκε στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Ο πατέρας του λεγόταν Ιωνάς. Είχε αδελφό τον Ανδρέα, τον πρωτόκλητο. Ο Ανδρέας παρουσίασε τον Πέτρο στον Ιησού αφού πρώτα του είχε πει «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» (Ιω. 1,42). Ο Σίμων Πέτρος ήταν έγγαμος και ασχολούνταν με την αλιεία. Αυτή η απασχόληση τον βοήθησε να αντιμετωπίζει τα κύματα της θαλάσσης, να κοπιάζει, να χαίρεται τις επιτυχίες της δουλειάς και να αναλαμβάνει τις αποτυχίες. Είχε δυναμικό χαρακτήρα, ήταν αυθόρμητος και με πολύ ζήλο. Μια μέρα συνάντησε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, ο οποίος του άλλαξε τη ζωή και από κανονικό αλιέα τον έκανε «αλιέα ανθρώπων», δηλαδή απόστολο με σκοπό να μαζεύει ανθρώπους για τη Βασιλεία των Ουρανών, την οποίαν την κήρυττε ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και μετά ο Ιησούς, λέγοντας «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4,7). Την ιουδαϊκή πίστη -κληρονομιά από την οικογένειά του- την καλλιέργησε στη συναγωγή, μέσα σ’ ένα ιουδαϊκό και ελαφρά ελληνιστικό περιβάλλον της Γαλιλαίας, όπου συνυπήρχαν διαφορετικές φυλές. Και όμως, ο Σίμων Πέτρος υπήρχε απλός άνθρωπος, δεν μιλούσε ελληνικά, γι’ αυτό μετά στην αποστολή του είχε βοηθό τον μαθητή του, τον Ιωάννη Μάρκο, ο οποίος μετέφραζε γι’ αυτόν από τα εβραϊκά στα ελληνικά.

Ο Άγιος Παύλος ονομαζόταν στην αρχή Σαύλος. Γεννήθηκε στη Ταρσό της Κιλικίας (σημερινή Τουρκία), στη διασπορά, σαν τέκνο Εβραίων εξορισμένων από τους Ρωμαίους. Υπήρξε άνθρωπος με βαθιά θεολογική μόρφωση την οποία την απέκτησε στην Ταρσό και στην Ιερουσαλήμ. Ήταν Ρωμαίος πολίτης, δηλαδή ήταν ένας διεθνής. Μιλούσε ελληνικά, σαν μαθητής του διδασκάλου Γαμαλιήλ, ενός θεολόγου του Νόμου του Μωϋσή και είχε πολύ ζήλο. Ήταν σύγχρονος του Ιησού, αλλά δεν τον είχε συναντήσει όσο ο Ιησούς ζούσε στη γη. Από ζήλο για την ιουδαϊκή παράδοση καταδίωκε την καινούργια κοινότητα των μαθητών του Ιησού. Όμως, ενώ κατεδίωκε τους χριστιανούς στη Συρία, κοντά στη Δαμασκό, συναντήθηκε με τον Ιησού που είναι ζωντανός στους ουρανούς, μέσα σ’ ένα απρόσιτο φως, ο οποίος τον ρώτησε «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;» (Πρ. 9,4). Τότε κατάλαβε ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι ζωντανός και είναι ο αληθινός Μεσσίας. Τότε έμαθε ότι ο Ιησούς Χριστός, ο επικεφαλής της Εκκλησίας, είναι αχωρίστως συνδεδεμένος με την Εκκλησία -το Σώμα Του. Ο Σαύλος χτυπούσε τους χριστιανούς, αλλά ο Χριστός αισθανόταν τον πόνο τους, επειδή η ζωή τους ήταν η δικιά Του ζωή και η ζωή Του ήταν η ζωή τους. Μετά ο Σαύλος, ο διώκτης, αφού προσηλυτίστηκε και βαπτίστηκε, γίνεται ο Απόστολος Παύλος, ο πιο ζηλωτής ιεραπόστολος του Χριστού και της Εκκλησίας Του.

Ο Απόστολος Παύλος ως Νηπτικός Πατήρ της Εκκλησίας


Ο Απόστολος Παύλος μαζί με τον Απόστολο Πέτρο είναι οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι της Εκκλησίας. Η ιεραποστολική δράση του Αποστόλου Παύλου ήταν εκπληκτική και ανεπανάληπτη για τα δεδομένα της εποχής. Νομίζουμε ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί κάτι αντίστοιχο ακόμα και σήμερα. Χιλιάδες ερευνητές έχουν ασχοληθεί με το πρόσωπο και το έργο του Αποστόλου Παύλου. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς εντυπωσιασμένοι από την δράση του μένουν στα εξωτερικά και δεν μπορούν να ανακαλύψουν και να εκτιμήσουν την εσωτερική νηπτική ζωή του Παύλου1.

Ο Απόστολος Παύλος ήταν ο μεγάλος «απόστολος των εθνών», αλλά και ο μεγάλος νηπτικός Πατέρας της Εκκλησίας. Μάλιστα είναι ο πρώτος νηπτικός Πατέρας, που στην συνέχεια ενέπνευσε την νηπτική ησυχαστική ζωή και την εσωστρέφεια σε όλους τους ασκητές της ερήμου και στους μεταγενεστέρους Πατέρες. Βέβαια στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των λεγομένων Νηπτικών και Κοινωνικών Πατέρων. Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας ήταν νηπτικοί. Ο Απόστολος Παύλος, οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που έκαναν τεράστιο κοινωνικό, ιεραποστολικό έργο ήταν ταυτόχρονα και φορείς της ησυχαστικής παραδόσεως της Εκκλησίας. Ασκούσαν και σύστηναν την νήψη, και αυτό φαίνεται στο πρόγραμμα και στον τρόπο ζωής τους, στα κείμενά τους και τις ομιλίες τους.

Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος: Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΛΥΩΝ (1274) ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ

Τὸ σχόλιό μας: Θέτουμε μία λογική καὶ καλοπροαίρετη ἐρώτηση: Πῶς εἶναι δυνατὸν ἱστολόγια ποὺ εἶναι ὑπὲρ τῆς ἀτέρμονης Οἰκονομίας, ποὺ κοινωνοῦν μὲ μνημονεύοντες αἱρετικούς, ποὺ καταδικάζουν ἀδελφοὺς ὡς ἀκραίους, γιατὶ ὑποστηρίζουν ἀκριβῶς αὐτὰ ποὺ ἀναφέρει ὁ π. Ἄγγελος, νὰ δημοσιεύουν τὸ κείμενο αὐτὸ μὲ τὸ ἀκόλουθο ἀπόσπασμα ἀπὸ τοὺς Πατέρες: "Δέν χωρᾶ οἰκονομία στήν μνημόνευση αἱρετικῶν... εἶναι ἀσυγχώρητοι ὁμολογουμένως καί ἀκοινώνητοι καί ὑπόδικοι γιά ὅλες τίς θεοστυγεῖς αἱρέσεις ἐκείνων. Καί εἶναι φυσικό ἐπακόλουθο, ἀπ’ αὐτό καί μόνο καί ὄχι ἀπό ἀλλοῦ, δηλαδή ἀπό τό νά μήν διέστειλλαν (ξεχώρισαν) τούς ἑαυτούς τους ἀπό τούς αἱρετικούς, σύμφωνα μέ τόν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας καί τόν νόμο τοῦ Θεοῦ";



Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

15-01-2020

Στό παρόν κείμενο θά ἐπιχειρήσουμε νά παραθέσουμε κάποιες λίαν ἀξιοπρόσεκτες καί ἀξιοσημείωτες ἁγιοπατερικές θέσεις καί ἀπαντήσεις σέ θέματα, πού ἀπασχολοῦν τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα, ὅπως ἡ κοινωνία μέ ἀκοινωνήτους, ἡ σημασία τῆς μνημονεύσεως, ἡ μνημόνευση αἱρετικῶν καί οἱ συνέπειές της, ἡ οἰκονομία καί ὁ 15ος Ἱερός Κανών τῆς ΑΒ΄ Συνόδου. Ὡς κύρια πηγή θά χρησιμοποιήσουμε τό βιβλίο «Archives de lorient chretien 16, Dossier Grec de lunion de Lyon (1273-1277) par V. Laurent et J. Darrouzes, Institut Français detudes Byzantines, Paris 1976», δηλ. «Ἀρχεία τῆς χριστιανικῆς Ἀνατολῆς 16, Ἑλληνικό ἀρχεῖο τῆς ἕνωσης τῆς Λυών (1273-1277) ἀπό τούς V. Laurent καί J. Darrouzes, Γαλλικό Ἰνστιτούτο Βυζαντινῶν Σπουδῶν, Παρίσι 1976» καί ἰδίως τήν ἐπιστολή τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐπί αὐτοκράτορος Μιχαήλ Η΄ τοῦ Παλαιολόγου καί Πατριάρχου Ἰωάννου ΙΑ΄ Βέκκου τῶν λατινοφρόνων.

1. Τό ἱστορικό πλαίσιο

Τό 1261 μετά ἀπό ἑξῆντα σχεδόν χρόνια δουλείας, ἔγινε ἡ ἀνάκτηση καί ἀπελευθέρωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς σταυροφόρους. Ὁ αὐτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ ὁ Παλαιολόγος, γιά νά ἀποφύγει νέα ἐκστρατεία τῶν σταυροφόρων ἐναντίον τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, θέλησε νά ἀποσπάσει τήν εὔνοια καί φιλία τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα Γρηγορίου Ι΄. Τό ἐνέχυρο, πού θά δινόταν, καί τό πρός θυσίαν σφάγιο, τό ὁποῖο θά κατατίθονταν στόν παπικό βωμό, ἦταν φυσικά ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία ἔπρεπε νά ὑποταχθεῖ στόν Παπισμό, ἀναγνωρίζοντας τήν αἵρεση τοῦ «Filioque», τήν παπική ἐξουσία καί αὐθεντία ἐφ’ ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, τά ἄζυμα στή Θεία Λειτουργία καί ὅ,τι ἄλλο ἀξίωναν οἱ Πάπες. Ὁ αὐτοκράτορας, γιά νά πετύχει τόν σκοπό του, ἔπρεπε νά ἔχει σύμμαχο καί ὁμόφρονα καί τόν Πατριάρχη. Πατριάρχης τότε ἦταν ὁ Ἰωσήφ, ἄνδρας κατά πάντα ὀρθόδοξος, ἀντιτιθέμενος στήν κακή καί ψευδή ἕνωση Ὀρθοδοξίας και Παπισμοῦ, καί ὑπέρμαχος τῆς καλῆς και ἀληθοῦς ἑνώσεως.

Τό 1274 ἔγινε στή Λυών τῆς Γαλλίας παπική ψευδοσύνοδος (ἡ 14η Οἰκουμενική Σύνοδος τοῦ Παπισμοῦ), στήν ὁποία ἔστειλε ἀντιπροσωπεία ὁ αὐτοκράτορας, χωρίς τήν συγκατάθεση τοῦ Πατριάρχου. Οἱ  Ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι δέχθηκαν τήν ψευδοένωση μέ τόν Πάπα. Ἐν συνεχείᾳ, ὁ αὐτοκράτορας, προκειμένου νά ἑδραιωθεῖ ἡ ψευδοένωση, ἄρχισε νά ἐξορίζει καί νά βασανίζει ποικιλοτρόπως τούς Ὀρθοδόξους. Ὑπέστησαν τά πάνδεινα οἱ φανεροί καί ἀφανεῖς ὁμολογητές τῆς πίστεως, διότι δέν δέχονταν νά ἀναγνωρίσουν τά τρία κεφάλαια, δηλαδή τό πρωτεῖο, τό ἔκκλητο καί τήν μνημόνευση τοῦ Πάπα κατά τήν τάξιν τῆς μνημονεύσεως τῶν ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν.

Μετά τήν ἐξορία τοῦ Πατριάρχου Ἰωσήφ κατά τό ἔτος 1275 μέ τήν προτροπή τοῦ αὐτοκράτορα, ἀναβιβάσθηκε Πατριάρχης ὁ λατινόφρων καί ὁμόφρονάς του Ἰωάννης ΙΑ΄ ὁ Βέκκος. Κατ’ αὐτήν τήν περίοδο καί προκειμένου νά ἔχει βοήθεια ἀπό τούς Λατίνους, ὁ αὐτοκράτορας πίεζε ὅλους νά ἀποδεχθοῦν τήν ψευδοένωση, ἐξαιρέτως δέ τούς ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω ἀσκουμένους μοναχούς.

Οἰκουμενικὴ ὕβρις: «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία κληροδοτεῖ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος»!

Καὶ ὅμως: Ὁ "Ο.Τ." σιγοντάρει αὐτὴ τὴν ὕβριν μὲ τὴν στάση του καὶ τὴν ἄρνησή του νὰ στηρίξει τὸν ἁγιοπατερικὸ τρόπο ἀντιμετώπισής της.

 

Οἰκουμενικὴ ὕβρις: «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία κληροδοτεῖ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος»!

Γράφει ὁ κ. Παῦλος Τρακάδας, θεολόγος

Κατὰ τὰ ὀνομαστήριά του καὶ ἕως τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐξετράπη εἰς διακηρύξεις περὶ τοῦ «πρωτείου» καὶ «ἀλαθήτου» αὐτοῦ.

9η Ἰουνίου

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατὰ τὸν Ἑσπερινὸν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγ. Ἀποστόλου Βαρνάβα ἀνέφερε τὰ ἑξῆς:

«Σήμερον παρίστανται… διὰ νὰ λάβουν ἐκ τῶν ἡμετέρων χειρῶν τὴν Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν Πρᾶξιν τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μετ’ αὐτῶν κοινωνίας τῆς Μητρός των, Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καὶ συνεπῶς ἐξ αὐτῆς καὶ δι’ αὐτῆς καὶ μετὰ τῶν λοιπῶν κατὰ τόπους Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν…

Σήμερον ἐπιβεβαιοῦται ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεώς μας… φανεροῦται ἡ ἀξία οὐχὶ μόνον τοῦ Ὅρου τῆς Ἁγίας ἐν Χαλκηδόνι Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλὰ καὶ τῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι περιφυλάττουν τὴν ἑνότητα καὶ τὴν θεραπείαν ἐν τῷ Κυριακῷ Σώματι διὰ τῆς ἀναθέσεως εἰς τοὺς ὤμους τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου τῆς Κωνσταντινουπόλεως εὐθύνας βαρείας καὶ ἱεράς… Ἡ ἔκκλητος εὐθύνη… δὲν ὑπάρχει κενὸν γράμμα καὶ πρωτεῖον τιμῆς, ὡς νεόκοποι καὶ ληρολόγοι προσπαθοῦν ἐπ’ ἐσχάτων νὰ ὑποστηρίξουν. Ἡ ἔκκλητος εὐθύνη τοῦ Κωνσταντινουπόλεως αἰῶνας πολλοὺς περικρατεῖ τὸ Ὀρθόδοξον Σῶμα καὶ δι’ αὐτῆς διαφυλάττεται ἡ ἑνότης καὶ ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι αἱ ἐθνοφυλετικαὶ ἐπιρροαὶ δυστυχῶς καὶ εἰς τὴν ἐνδοεκκλησιαστικὴν θεώρησιν τῶν πραγμάτων συνέδραμον ἀρνητικῶς εἰς ὁλόκληρον τὴν καθ’ ἡμᾶς κατὰ Ἀνατολὰς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν… Αὐτῆς τῆς ὀδυνηρᾶς καὶ ἐσφαλμένης ὀπτικῆς πλευρᾶς τὰ ἀποτελέσματα ἔφερον τὴν ὑφ’ ὑμᾶς Ἐκκλησιαστικὴν ὀντότητα, ἀδελφὲ ἅγιε Ἀχρίδος, εἰς τὴν ἀπομόνωσιν καὶ εἰς τὴν κατάστασιν τοῦ σχίσματος.

ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

Καὶ τὰ τραγελαφικὰ ἀποτελέσματα ἑνὸς ἀκόμα ἀνούσιου χαρτοπολέμου μίας ἐπιτροπῆς ποὺ διαφημίζει τὸ προσωπεῖο της τοῦ "εὐσεβισμοῦ".

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Ιουνίου 2022

ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ ΜΙΑΣ ΑΚΟΜΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

    

Οι Διαχριστιανικές και Διαθρησκειακές Συναντήσεις και Συνέδρια με τους αιρετικούς και τους αλλοθρήσκους είναι το δυναμικό άρμα, το ισχυρό «χαρτί» του Οικουμενισμού. Και άλλες φορές στο παρελθόν ασχοληθήκαμε μ’ αυτά τα Συνέδρια και Διαλόγους σε άρθρα και μελέτες μας, όπου τονίσαμε ότι προωθήθηκαν και προωθούνται από πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, επειδή θεωρήθηκαν ως μία αναγκαιότητα για την αντιμετώπιση όχι μόνον του θρησκευτικού και ιδιαίτερα του ισλαμικού φανατισμού, αλλά και άλλων ποικίλων κοινωνικών προβλημάτων, που μαστίζουν την ανθρωπότητα:

Για την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών. Στην πραγματικότητα όμως εξυπηρετούν και προωθούν τα σκοτεινά σχέδια της Νέας Εποχής, την ομογενοποίηση όλων των θρησκειών, προκειμένου έτσι να οικοδομηθεί το νέο θρησκευτικό μοντέλο της πανθρησκείας του Αντιχρίστου. Το τραγικό σ’ όλη αυτή την ιστορία είναι το γεγονός, ότι η αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας θεωρήθηκε και αυτή ως θρησκευτικό και πολιτιστικό μέγεθος, ως μια από τις πολλές θρησκείες του κόσμου. Θεωρήθηκε συνυπεύθυνη για το φαινόμενο της θρησκευτικής βίας και επιστρατεύθηκε μαζί με τις άλλες θρησκείες για να υπηρετήσει εγκόσμιους ρόλους, για να συμβάλλει και αυτή στην καταστολή του θρησκευτικού φανατισμού και στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

Η "μαύρη χάρις" του δαιμονικού Οικουμενισμού και η ...κοινωνία μαζί του!

    Χαρεῖτε τὸν ὀρθόδοξο λόγο τοῦ γνωστοῦ εὐλαβοῦς ἱερέως π. Στεφ. Ἀναγνωστόπουλου, περὶ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐκπλήσσεται ὅποιος διαβάσει τὶς ὁμιλίες του ἀπὸ τὴν ὀξύτητα τῶν χαρακτηρισμῶν καὶ τῶν προειδοποιήσεων γιὰ τὸν ἐμπνευστὴ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν "μαύρη χάρι" (ὅπως τὴν χαρακτήρισε) ποὺ σκορπᾶ ὁ Οἰκουμενισμός, ἀφοῦ οἱ ἐμνευστές του καὶ οἱ διδάσκαλοί του ἔχουν ἐμπέσει σὲ δαιμονική πλάνη, τὶς φοβερές σωτηριολογικὲς συνέπειες ποὺ ἔχει γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς πιστούς, ἀφοῦ «κινδυνεύει η πανάμωμος Ορθοδοξία μας να πέσει σε σατανικά δίχτυα» καὶ ἀφοῦ ἀποτελεῖ «τρομακτική απειλή για την σωτηρία της ψυχής μας», καὶ ἄλλα πολλά.

[Παρόμοιο λόγο ἔχει πεῖ καὶ ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, ὅπως μᾶς διαβεβαίωσε ὁ καθηγητὴς Τσελεγγίδης: «"Ο Οικουμενισμός έχει πνεύμα πονηρίας και κυριαρχείται από ακάθαρτα πνεύματα", κατά την χαρισματική εμπειρία του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ του Κατουνακιώτη».(Δειτε εδώ)].

Συνάμα, ἀπορεῖ κανεὶς γιὰ τὴν ἀσυνέπεια λόγου καὶ πράξεως καὶ τὴν μονομερῆ ἐπίκληση πρὸς ἐφαρμογὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἐνῶ δηλαδὴ περιγράφει ὁ π. Στέφανος (καὶ ὁ κ. Τσελεγγίδης) μὲ τὰ μελανότερα χρώματα τὰ περὶ Οἰκουμενισμοῦ τὸ 2002, μένει ὁ ἴδιος καὶ κρατᾶ ἀκόμα τὰ πνευματικά του τέκνα σὲ κοινωνία μετὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρὰ τὴν τεράστια φθορὰ στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν καὶ τὴν «πανάμωμη Ὀρθοδοξία»!

Ἂν λοιπὸν καὶ οἱ εὐσεβεῖς ἱερωμένοι κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ εἶναι ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἂν δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι -ἐκτὸς ἀπὸ τὶς προσωπικές μας ἁμαρτίες- ἡ ἀδιαφορία μας γιὰ τὴν παναίρεση δὲν ἑλκύει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀντίθετα τὴν ὀργή Του, ποιά ἐλπίδα διαφυγῆς ἔχουμε σήμερα ἀπὸ τὰ σύγχρονα πολυαδιέξοδα προβλήματα στὰ ὁποῖα ἐμπέσαμε; Πῶς ὁ Θεὸς νὰ εἰσακούσει τὶς παρακλήσεις μας, ὅταν ἐμεῖς δὲν ἀκολουθοῦμε (σὺν τοῖς ἄλλοις) καὶ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως καὶ ἐντέλλονται τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τὴν μὴ κοινωνία μαζί τους; Ὅταν αὐτὲς τὶς περὶ διαφυλάξεως τῆς Πίστεως Ἐντολὲς τὶς θεωροῦμε δεύτερες, ἐνῶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὶς εἶχαν πρῶτες;

Π.Σ.

 

Περί θρησκευτικού και διαχριστιανικού συγκρητισμού

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

 

Γάμοι ὁμοφυλοφίλων, ἰατρική καί θεολογική προσέγγιση

Οἱ ὁμόφυλες σχέσεις θεσμοθετοῦνται ἀπό τήν Πολιτεία καί οἱ διεκδικήσεις τοῦ ΛΟΑΤΚΙ κινήματος γίνονται ὅλο καί πιό πιεστικές. Ὁ π. Ἀντώνιος Μπουσδέκης καί ἡ Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη προσεγγίζουν τό θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀπό ἰατρικῆς καί θεολογικῆς ἄποψης, προσφέροντας μέ σεβασμό καί ὑπευθυνότητα, σοβαρό ἀντίλογο στίς διεκδικήσεις τῶν ΛΟΑΤΚΙ.

«Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν».

Επισ. Αυγουστίνος Καντιώτης: Η αναγκαιότητα του ηθικού νόμου

"Ή παραδέχεσαι τους ιερούς κανόνες και μαζί μ’ αυτούς δέχεσαι και τους πατέρες, ή απορρίπτεις τους κανόνες και μαζί τους συναπορρίπτεις και τους πατέρες της Εκκλησίας... Δεν χωρίζονται οι ποταμοί από τις πηγές και δεν χωρίζονται οι πηγές από τους ποταμούς. Έτσι και τα δόγματα δεν μπορούν να χωριστούν από τους ιερούς κανόνες και οι ιεροί κανόνες από τα δόγματα". 

Που λοιπόν μπορεί να στηριχθεί η περί δυνητικότητος εφαρμογής των Κανόνων σύγχρονη διδασκαλία; Πως μπορεί κάποιος να διαβάζει τα λόγια του μακαριστού Καντιώτη, αλλά να μην τα δέχεται;

Οι ιεροί κανόνες συνδέονται άρρηκτα με τους θεοφόρους πατέρες, όπως οι ποταμοί με τις πηγές τους. Ή παραδέχεσαι τους ιερούς κανόνες και μαζί μ’ αυτούς δέχεσαι και τους πατέρες, ή απορρίπτεις τους κανόνες και μαζί τους συναπορρίπτεις και τους πατέρες της Εκκλησίας. Το «έξω οι κανόνες» είνε ταυτόσημο με το «έξω οι πατέρες». Όποιος τιμά τους κανόνες τιμά και τους πατέρες και όποιος ατιμάζει τους κανόνες ατιμάζει και τους πατέρες.

Πόσο αληθινό είνε αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι όσοι κληρικοί και λαϊκοί είνε οπαδοί του οικουμενισμού, προσπαθώντας να κλονίσουν το κύρος των ιερών κανόνων, μιλούν φανερά ή συνεσκιασμένα και για τους πατέρες με περιφρόνηση.

Έξω οι ιεροί κανόνες, έξω οι θείοι πατέρες, που τα συγγράμματά τους δεν είνε παρά η ανάπτυξη των συντόμων εκείνων προτάσεων περί εκκλησιαστικής ηθικής και ευταξίας, τις οποίες διατύπωσαν σε οικουμενικές και τοπικές Συνόδους, για να κατανοούνται εύκολα και να εφαρμόζονται από όλους. Ζήτω λοιπόν το πνεύμα της σαρκός, που έχει την αναίδεια να κρίνει ορθολογιστικά και να περιφρονεί και να υβρίζει το άγιο Πνεύμα! Αλλά προτού να δούμε τις ύβρεις κατά των ιερών κανόνων ας μιλήσουμε για την αναγκαιότητα του ηθικού νόμου τον οποίον εκφράζουν οι ιεροί κανόνες.