Έχεις τον εχθρό μου στο κελί σου και πώς θέλεις να μπω;
Στὰ δύο περιστατικὰ ποὺ παραθέτει τὸ κείμενο τῆς Ἱ. Μονῆς Παρακλήτου διαβάζουμε ὅτι ἡ Παναγία δὲν ἤθελε νὰ βρίσκεται στὸν χῶρο ποὺ ὐπῆρχε ὄχι μόνο αἱρετικὸς ἀλλὰ ἀκόμα καὶ βιβλίο αἱρετικῶν. Αὐτὸ δείχνει πόσο ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀπεχθάνεται τοὺς ὑβριστὲς τοῦ Υἰοῦ της, τοὺς αἱρετικούς, καὶ δὲν ἐπιθυμεῖ οὔτε τὴν κοινωνία οὔτε τὴν συνύπαρξη μαζί τους. Κι ὅμως: Ἡ ἴδια ἡ Μονὴ Παρακλήτου ποὺ παρουσιάζει αὐτὰ τὰ περιστατικὰ μνημονεύει τὸν πατρ. Βαρθολομαῖο καὶ κοινωνεῖ μὲ ὅλους τοὺς οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους ποὺ ὄχι μόνο ἀφήνουν τοὺς αἱρετικοὺς νὰ παρευρίσκονται στοὺς ἱεροὺς χώρους, ἀλλὰ καὶ συμπροσεύχονται μαζί τους ψάλλοντας τους μάλιστα πολυχρόνια. Καὶ ὄχι μόνο μνημονεύει καὶ κοινωνεῖ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ κατηγορεῖ ὅσους ὑπακούουν στὴν Παναγία διακόπτοντας τὴν κοινωνία μαζί τους. Οἱ δὲ ἄλλες μονὲς καὶ γενικὰ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ στὴν πλειοψηφία τους κάνουν ὅτι δὲν βλέπουν καὶ μιλοῦν γιὰ τὴν Παναγία καὶ τὴν στάση της ἀπὸ τάχα εὐσέβεια, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα τὴν καταργοῦν, ἀφοὺ δὲν τὴν ἐφαρμόζουν καὶ τὴν θεωροῦν ἀκραία. Κι ἐμεῖς ρωτοῦμε: Ἡ Παναγία δέχεται τὴν ὑποκρισία;
Α.Τ.
Οι δύο λόγοι του Νεστορίου
Ο αββάς Κυριακός (5ος-6ος αι.) ήταν πρεσβύτερος στη λαύρα του Καλαμώνος, κοντά στον ποταμό Ιορδάνη.
Κάποτε διηγήθηκε τα έξης :
«Μια νύχτα είδα στον ύπνο μου να στέκουν έξω από το κελί μου μία πορφυροντυμένη γυναίκα με σεμνή εμφάνιση και δύο άνδρες ιεροπρεπείς και σεβάσμιοι. Κατάλαβα πώς ή γυναίκα ήταν ή ίδια ή Υπεραγία Θεοτόκος, ενώ από τούς άνδρες ο ένας ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ο άλλος ο Τίμιος Πρόδρομος.
Βγήκα από το κελί και τούς παρακάλεσα να περάσουν μέσα για να το ευλογήσουν. Η Θεοτόκος όμως αρνήθηκε. Εγώ επέμεινα για πολλή ώρα να την παρακαλώ, οπότε εκείνη αποκρίθηκε αυστηρά:
Αυτό είπε κι έφυγε.
"Όταν ξύπνησα, άρχισα να σκέπτομαι στενοχωρημένος μήπως αμάρτησα με τον λογισμό απέναντι της. Στο κελί μου δεν υπήρχε άλλος κανείς παρά μόνο εγώ. Για πολλή ώρα εξέταζα τον εαυτό μου, άλλα δεν βρήκα να έσφαλα σε τίποτε απέναντι της.
Σηκώθηκα τότε πολύ λυπημένος και πήρα να διαβάσω ένα βιβλίο, για να διώξω τη λύπη με την ανάγνωση. Το βιβλίο ήταν του άγιου Ησυχίου, πρεσβυτέρου των Ιεροσολύμων.
Καθώς το ξεφύλλιζα, βρήκα προς το τέλος δύο λόγους τού δυσσεβούς Νεστορίου. Κατάλαβα αμέσως ότι αυτός είναι ό εχθρός της Θεοτόκου. Σηκώθηκα τότε και το επέστρεψα σ’ αυτόν πού μου το είχε δώσει λέγοντας:
- Πάρε το βιβλίο σου, αδελφέ, γιατί περισσότερο ζημιώθηκα παρά ωφελήθηκα.
Κι όταν του εξήγησα τα συμβάντα, έκοψε με ζήλο τούς δύο λόγους του Νεστορίου και τούς πέταξε στη φωτιά λέγοντας:
Δεν θα παραμείνει στο κελί μου ό εχθρός της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας».
Η αιρετική πατρικία
Κάποια πατρικία, πού λεγόταν Κοσμιανή (6ος αι.), ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε:
- Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας.
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή άνηκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος αποκρίθηκε:
- Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγουμένως δεν έρθεις σε μυστηριακή κοινωνία μ’ εμάς.
Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική, και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο.
Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Σεβήρου, κι ύστερα μετανοημένη κάλεσε τον διάκονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώρησε ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού.
(Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας σελ. 132-134. Ιεράς Μονής Παρακλήτου)