Κι εσείς ευθένεστε όμως κ. Τζούμα, διότι με τα άρθρα σας έως τώρα υπερασπίζατε τους ενόχους ενάντια σε όσους ζητούσαν κάθαρση στην Εκκλησία και καταδίκη της αίρεσης του Οικουμενισμού που είναι η αιτία όλων των κακών
Το άλας εμωράνθη:
Σκάνδαλα που βυθίζουν
την Εκκλησία
Από το Μεγάλο Σπήλαιο στη μαφία της Κρήτης και τη ντροπή του Σινά – Ιστορική συνέχεια διαφθοράς και σιωπής
Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Πού πάμε, Άγιοι Πατέρες; Έχετε καταλάβει; Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί αποσβολωμένη το νέο σκάνδαλο με τον ηγούμενο του Μεγάλου Σπηλαίου που συνελήφθη επ’ αυτοφώρω να επιχειρεί να πουλήσει βυζαντινές εικόνες και Ευαγγέλια του 18ου αιώνα έναντι 200.000 ευρώ. Δεν ξέρουμε ακόμη τι είναι αλήθεια και τι ψέματα σε αυτά που ακούστηκαν. Αλλά σίγουρα δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Πρόκειται για έναν ακόμη κρίκο σε μια μακριά αλυσίδα αμαρτιών που εκθέτουν ανεπανόρθωτα το ράσο.
Το νέο σοκ
Η επιχείρηση της ΕΛΑΣ έφερε στο φως την πρόθεση του ηγουμένου μιας ιστορικής Μονής του αδελφού του και του βοηθού του και κάποιων συνεργών τους, να θέλουν να μετατρέψουν ιερά κειμήλια σε αντικείμενα αγοραπωλησίας. Τουλάχιστον μία εικόνα βρέθηκε να είναι κλεμμένη από τη Σπάρτη. Το Υπουργείο Πολιτισμού διενεργεί έλεγχο, αλλά το μεγάλο ερώτημα παραμένει:Πώς είναι δυνατόν να φτάσαμε ως εδώ;
Η μαφία της Κρήτης και η ντροπή του Σινά
Στην Κρήτη, έρευνες δείχνουν διασυνδέσεις κληρικών με εγκληματικά κυκλώματα, ενώ στο Σινά καταγγέλλονται πρακτικές που ατιμάζουν έναν τόπο ιερό και καθαγιασμένο από τον ίδιο τον Κύριο εδώ και αιώνες. Τα γεγονότα αυτά δεν είναι απλώς «παραφωνίες». Είναι σημάδια μιας βαθύτερης κρίσης, μιας μεγάλης παρακμής που υπάρχει στην Εκκλησία.
Ιστορικά προηγούμενα
Το πρόβλημα δεν ξεκίνησε σήμερα:
® Κάθε γενιά ξαναβλέπει το ίδιο έργο. Και κάθε φορά, η ιεραρχία περιορίζεται σε σιωπή ή σε χλιαρές ανακοινώσεις.Όταν ο Χριστόδουλος επεχείρησε να κάνει κάθαρση για όσα ακούστηκαν επί των ημερών του,τον σταμάτησαν όταν «θυσίασε» τους ανθρώπους της αυλής του.Λες και αυτοί ήταν το πρόβλημα.Αλλά δεν ήθελαν να προχωρήσει το νυστέρι βαθιά. Και το θέμα έμεινε εκεί. Και η κατάσταση συνεχίζεται με τον ίδιο και απαράλλαχτο ρυθμό μέχρι σήμερα. Τα πρόσωπα αλλάζουν.
®Η Εκκλησία, που έπρεπε να είναι φάρος αγιότητας, ελπίδας και αλήθειας, σκανδαλίζει το ποίμνιο με αλλεπάλληλα πλήγματα αξιοπιστίας. Αντί να οδηγεί τον άνθρωπο προς τον Χριστό, συχνά γίνεται σκάνδαλο, χλευασμός και αντικείμενο ειρωνείας. Και ποιος φταίει; Οι ίδιοι οι ταγοί της, οι οποίοι δείχνουν προκλητική απροσεξία στον τρόπο με τον οποίο εισάγουν ανθρώπους στον κλήρο.
®Η Εκκλησία δεν είναι επιχείρηση, δεν είναι ούτε πολιτικό κόμμα ούτε πεδίο εμπορίου ιερών κειμηλίων. Είναι το Σώμα του Χριστού. Και όταν το σώμα αυτό μολύνεται από ανθρώπινες αδυναμίες που μετατρέπονται σε σκάνδαλα, τότε ο κίνδυνος δεν αφορά μόνο την υστεροφημία σας, αλλά τη σωτηρία ψυχών.
Οι ευθύνες των ποιμεναρχών
Ποιος ευθύνεται για το ότι άνθρωποι με τέτοιες ροπές, με τέτοια πάθη και με τέτοιες σκοτεινές συναναστροφές πέρασαν τον φράχτη και φόρεσαν ράσο; Δεν είναι ευθύνη της ηγεσίας της Εκκλησίας μας αυτό; Δεν είναι ευθύνη όσων χειροτονούν και τοποθετούν ανθρώπους χωρίς πνευματική παιδεία, χωρίς δοκιμασία χαρακτήρα, χωρίς διάκριση;Ανθρώπους με ύποπτες συναλλαγές και ένοχες σχέσεις;
Ας το πούμε ξεκάθαρα: η ευθύνη ανήκει στην ηγεσία της Εκκλησίας, στους ποιμενάρχες. Εκείνοι χειροτονούν, εκείνοι τοποθετούν, εκείνοι οφείλουν να διακρίνουν χαρακτήρες και να προστατεύουν το ποίμνιο.
Κι όμως, αντί για αυστηρότητα, βλέπουμε χαλαρότητα. Αντί για πνευματική δοκιμασία, βλέπουμε εύκολες εισόδους στον κλήρο. Αντί για κάθαρση, βλέπουμε συγκάλυψη.
Δεν ευθύνονται οι νέοι, ούτε η «κακία της εποχής», ούτε τα «σύγχρονα ήθη». Οι ποιμένες ευθύνονται. Με τις λάθος επιλογές, με την αδιαφορία, με την προχειρότητα, με την έλλειψη πνευματικής αυστηρότητας. Διώξατε τον κόσμο, γιατί αντί να προσφέρετε αγάπη, αλήθεια και ταπείνωση, δώσατε εικόνα ματαιοδοξίας, πλεονεξίας και εξουσιολαγνείας. Βλέπεις κληρικούς που μέχρι πρότινος ήταν ευγενείς, σεμνοί και με καθαρό βλέμμα μόλις γίνονται Μητροπολίτες να μεταβάλλονται σε κομπλεξικούς, αγενείς και καβαλημένους. Η εξουσία διαφθείρει τον άνθρωπο. Και το «αρχή άνδρα δείκνυσι» που υποστήριζε ο Βίας ο Πριηνεύς δεν έμεινε τυχαία ως το ισχυρότερο αξίωμα.
Το θέατρο της ευσέβειας
Οι ίδιοι που συναλλάσσονται στο σκοτάδι, εμφανίζονται στο φως σε λιτανείες και κηρύγματα περί «ηθικής παρακμής». Κατηγορούν τη νεολαία για έλλειψη πίστης, ενώ εκείνοι είναι που σκανδαλίζουν περισσότερο από όλους.
«Ο μεγαλύτερος εχθρός της Εκκλησίας δεν είναι οι άθεοι, αλλά οι ανάξιοι ιερείς», είπε κάποτε ο μεγάλος Χριστόδουλος και έπεσαν να τον φάνε. Και δυστυχώς, η πραγματικότητα το αποδεικνύει.
Ο σκανδαλισμός των πιστών
Η μεγαλύτερη αμαρτία που διαπράττεται σήμερα δεν είναι το ίδιο το αδίκημα, αλλά ο σκανδαλισμός του ποιμνίου. Οι άνθρωποι φεύγουν από τους ναούς, η κοινωνία δυσπιστεί, η νεολαία απομακρύνεται. Το είδαμε αυτό και σε πρόσφατη έρευνα. Και αντί να γίνει μια ριζική αυτοκριτική, να υπάρξει κάθαρση, βλέπουμε απλώς επιφανειακές δικαιολογίες και αμήχανες σιωπές.
Και εμείς που τα λέμε ή τα γράφουμε όλα αυτά βλέπουμε να οδηγούμαστε στο εδώλιο του κατηγορουμένου με τις ευλογίες των Ιεραρχών μας – ακόμη και του Πατριάρχη- γιατί τολμάμε να λέμε την αλήθεια και να ξεσκεπάζουμε τα κακώς κείμενα. Μας θέλουν μουγκούς και να τους λιβανίζουμε ακόμη και όταν διαπράττουν αστοχίες και πνευματικά εγκλήματα!
«Οι καιροί ου μενετοί»
Η Εκκλησία δεν είναι επιχείρηση, δεν είναι ούτε πολιτικό κόμμα ούτε πεδίο εμπορίου ιερών κειμηλίων. Είναι το Σώμα του Χριστού. Και όταν το σώμα αυτό μολύνεται από ανθρώπινες αδυναμίες που μετατρέπονται σε σκάνδαλα, τότε ο κίνδυνος δεν αφορά μόνο την υστεροφημία σας, αλλά τη σωτηρία ψυχών.
Η Εκκλησία δεν έχει πια άλλα περιθώρια. Αν δεν αναλάβει άμεσα δράση, αν δεν καθαρίσει το ίδιο της το σπίτι, τότε θα δει την αξιοπιστία της να καταρρέει οριστικά.
Το άλας εμωράνθη. Και όταν το άλας χάσει τη γεύση του, «εις ουδέν ισχύει έτι».
Συνέλθετε, λοιπόν, πριν είναι αργά. Μην αρκείστε σε υποκριτικά «συγγνώμη» και επικοινωνιακά μπαλώματα. Η κοινωνία διψά για αλήθεια, για καθαρότητα, για αυθεντικότητα. Είτε θα ξαναβρείτε την αληθινή σας αποστολή, είτε θα δείτε την Εκκλησία –όχι του Χριστού, αλλά τη δική σας εκκλησιαστική διοίκηση– να καταρρέει υπό το βάρος της ίδιας της διαφθοράς της.
Ο κόσμος φωνάζει και το ερώτημα είναι ένα και αμείλικτο:Πού πάμε, Άγιοι Πατέρες; Έχετε καταλάβει;
exapsalmos.gr, 8 Σεπτεμβρίου 2025