Θεολόγοι για κλάματα!

Η ΠΕΘ συνεχάρη τους ποδοσφαιριστές αλλά δεν συνεχάρη τον φιλόλογο που δίδαξε Ορθόδοξα.

                    

σχόλιο ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ: ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ – ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ 2. Με αφορμή την αναστολή στην οποία τέθηκε φιλόλογος στο Λαύριο, επειδή επικαλέστηκε Αγίες μορφές της Ορθοδοξίας στο μάθημα των Θρησκευτικών για να απαντήσει σε ερωτήματα σχετικά με την ομοφυλοφιλία, αλγεινή εντύπωση προκαλεί η στάση της ΠΕΘ, η οποία με ανακοίνωσή της «άδειασε» στην ουσία τον φιλόλογο, ενώ την ίδια ημέρα έδωσε συγχαρητήρια στους ποδοσφαιριστές της εθνικής Ελλάδος για «τον σεμνό και ταπεινό τρόπο με τον οποίον… τίμησαν την μνήμη του εκλιπόντος συμπαίκτη τους» και για τον Σταυρό που κάνουν όταν βάζουν γκολ και μπαίνουν στο γήπεδο ή βγαίνουν από αυτό !! Παρατίθενται οι δύο ανακοινώσεις και ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Η ΠΕΘ για καθηγητή στον οποίο έχει ανατεθεί η διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) εκφράζει τη λύπη της για την λανθασμένη πληροφορία που μεταδίδεται τις τελευταίες ώρες, ελπίζουμε όχι εσκεμμένα, από πολλά ΜΜΕ και ηλεκτρονικά Sites που αναφέρει ότι ο Καθηγητής της Β/θμιας Εκπαίδευσης σε Γυμνάσιο του Λαυρίου που μοίραζε κάποια φυλλάδια στους/στις μαθητές/τριες είναι Θεόλογος.

Πληροφορούμε ότι ο Καθηγητής δεν είναι Θεολόγος και δεν ανήκει στον κλάδο μας. Απλώς μάθαμε ότι του έχει ανατεθεί η διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών, ελλείψει Θεολόγου.

Ελπίζουμε, μετά τη δική μας γνωστοποίηση, να γίνει άμεσα η διόρθωση της λανθασμένης πληροφορίας και να μην συνεχιστεί να μεταδίδεται, γραπτά και προφορικά, σε βάρος του κλάδου μας, η παραποιημένη είδηση σχετικά με την ειδικότητα του Καθηγητή

Από το ΔΣ της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

ΑΚΤΙΝΕΣ

Η ΠΕΘ συγχαίρει τη στάση των παικτών της Εθνικής Ελλάδος

Ο ομολογητής που βασανίστηκε από τον πατέρα του και μετά τον έκανε χριστιανό!

Έργο του Γιώργου Κόρδη.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

 

Τη αυτή ημέρα μνήμη Ομολογητού τινος Ανωμύμου εκ της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του μακαρίου Θεοδωρήτου. Τιμάται στις 31 Οκτωβρίου.

 

Ο Άγιος ούτος ήκμασε [έζησε] κατά τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου εν έτει τξα’ (361), υιός ων ιερέως τινός των ειδώλων και εν δυσσεβεία ανατραφείς. Όταν δε ήτο νέος κατά την ηλικίαν, τότε ενεκολπώθη την ευσέβειαν [πίστεψε στον Χριστό] κατά τον ακόλουθον τρόπον.

Γυνή τις ονομαστή κατά την ευσέβειαν και Διάκονος κατά το αξίωμα, ήτο φίλη της μητρός του Αγίου τούτου· οσάκις δε η τούτου μήτηρ επορεύετο με τον μικρόν όντα υιόν της εις την ευσεβή εκείνην γυναίκα, εχαιρέτα εκείνη τόσον την μητέρα, όσον και τον υιόν και παρεκίνει αυτόν εις την ευσέβειαν και την του Χριστού πίστιν.

Αφ᾽ ου δε η μήτηρ του απέθανε, μετέβαινεν ο νέος εις την ευσεβή Διάκονον και απελάμβανε παρ’ εκείνης την συνήθη διδασκαλίαν. Επειδή δε εδέχθη εις την ψυχήν του τας συμβουλάς της, ηρώτησεν αυτήν με ποίον τρόπον ηδύνατο να φύγη την πλάνην του πατρός του, ειδωλολάτρου όντος, και να απολαύση την παρ’ αυτής κηρυττομένην ευσέβειαν.

Η δε Διάκονος είπε προς αυτόν· «Πρέπει, τέκνον μου, να αποστραφής τον πατέρα σου και να προτιμήσης τον Θεόν, τον δημιουργόν εκείνου και ιδικόν σου, και να υπάγης εις πόλιν τινά, εις την οποίαν ευρισκόμενος δύνασαι να διαφύγης από τας χείρας του δυσσεβούς βασιλέως [του Ιουλιανού του Παραβάτη]».

Ποτὲ δὲν θὰ τὸν συγχωρήσω

 

Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov 

Ἐπίσκοπος Καυκάσου καί Μαύρης Θάλασσας 

Μνησικακία

Στὴν Λαύρα τῶν Σπηλαίων του Κιέβου ζοῦσαν δύο μοναχοί, ὁ ἱερομόναχος Τίτος καὶ ὁ διάκονος Εὐάγριος. Ἦταν φίλοι. Καὶ ὁμόφρονες. Ἡ μεταξύ τους ἀγάπη ἦταν παράδειγμα. Οἱ ἄλλοι ἀδελφοί, ποὺ τοὺς ἔβλεπαν, ὠφελοῦντο, οἰκοδομοῦνταν καὶ τοὺς θαύμαζαν.

Ὅμως ὁ ἐχθρὸς κάθε καλοῦ, συνηθισμένος νὰ σπέρνει ζιζάνια ἀνάμεσα στὸ σιτάρι καὶ νὰ μεταμορφώνει τὸ σιτάρι σὲ ζιζάνια, τότε ποὺ οἱ ἄνθρωποι κοιμοῦνται, δηλαδὴ τότε ποὺ δὲν παρακολουθοῦν μὲ προσοχὴ τὴν πνευματική τους πορεία, καὶ δὲν φοβοῦνται μήπως τοὺς «κλέψει» ὁ διάβολος, μὲ τὸ νὰ θεωρήσουν τὴν ἀγάπη τους δεδομένη καὶ ἀναφαίρετη, προσωπικό τους ἀπόκτημα καὶ ἐπίτευγμα, τὴν μετέβαλαν σὲ ἔχθρα. Καὶ τόσο ξεχύθηκαν ὁ Τίτος καὶ ὁ Εὐάγριος, ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου, ὥστε δὲν μποροῦσαν πιά, οὔτε νὰ κοιτάζει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον στὰ μάτια.

Οἱ ἀδελφοί τους παρεκάλεσαν πολλὲς φορὲς νὰ συμφιλιωθοῦν. Μὰ αὐτοὶ δὲν ἤθελαν, οὔτε λέξη νὰ ἀκούσουν γιὰ συμφιλίωση.

Πέρασε πολὺς καιρός. Ὁ ἱερομόναχος Τίτος ἀρρώστησε βαριά. Ἡ ἀρρώστια ἦταν τόσο δύσκολη καὶ βαριά, ὥστε ὅλοι ἀπογοητεύθηκαν, ἂν θὰ γινόταν καλά. Τότε ἄρχισε νὰ κλαίει πικρὰ γιὰ τὶς ἁμαρτίες του. Καὶ ἔστειλε κάποιον στὸν διάκονο Εὐάγριο, ζητῶντας του νὰ τὸν συγχωρήσει, παίρνοντας μὲ πολλὴ ταπείνωση πάνω του ὅλη τὴν εὐθύνη. Ἐκεῖνος ὅμως ὄχι μόνο δὲν δέχθηκε νὰ τὸν συγχωρήσει, ἀλλὰ καὶ ξεστόμισε εἰς βάρος τοῦ ἱερομόναχου πολλὰ ἄσχημα λόγια- ἀκόμη καὶ κατάρες. Οἱ ἀδελφοὶ βλέποντας τὸν παπα-Τίτο νὰ πεθαίνει, ἐπῆραν τὸν διάκο-Ευάγριο καὶ τὸν πῆγαν κοντά του μὲ τὸ ζόρι, γιὰ συμφιλίωση. Ὁ ἄρρωστος, ὅταν τὸν εἶδε νὰ πηγαίνει πρὸς τὸ μέρος του σηκώθηκε, κατέβηκε ἀπὸ τὸ κρεβάτι, τὸν προσκύνησε καὶ ἀφοῦ ἀγκάλιασε τὰ πόδια του, τοῦ εἶπε:

Ομοφοβικός ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος;

ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ;

Διαβάζουμε στα μέσα ενημερώσεως : << Σε αναστολή άσκησης καθηκόντων του εκπαιδευτικού που μοίρασε φυλλάδιο με ομοφοβικές αναφορές σε μαθητές του Λαυρίου, προχώρησε το υπουργείο Παιδείας. >> όπως επίσης << «Τα σχολεία είναι χώροι εκπαίδευσης, φιλίας, σεβασμού και αλληλεγγύης. Η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να σέβεται και να προωθεί αυτές τις αρχές», ήταν το σχόλιο του γραφείου Τύπου του υπουργείου Παιδείας. >>. Ποιες είναι αυτές οι λεγόμενες ομοφοβικές συμπεριφορές ( πάντα σύμφωνα με τα μέσα ενημερώσεως);

Αρχικά να τονιστεί ότι ο Εκπαιδευτικός  βρίσκεται σε γυμνάσιο του Λαυρίου. Κι ότι είναι  φιλόλογος που καλύπτει το μάθημα των Θρησκευτικών. Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι λεγόμενες ομοφοβικές αναφορές; Το δημοσίευμα αναφέρει ότι ο Εκπαιδευτικός έκανε κήρυγμα μίσους εντός της αίθουσας και στη συνέχεια παραθέτει σε εικόνα, το φυλλάδιο. Και ποιο είναι τελικά το «φοβερό» περιεχόμενο του φυλλαδίου; Όλοι θα διαπιστώσουν πως πρόκειται για αποφθέγματα των εξαίρετων και μακαριστών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου και ιεροκήρυκα Δημητρίου Παναγόπουλου καθώς και (φρίξον ήλιε) του Προστάτη της Παιδείας μας, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Δεν είναι σαφές τι μπορεί να εννοεί το δημοσίευμα με την έκφραση «κήρυγμα μίσους». Κρίνοντας όμως από το χαρακτηρισμό του φυλλαδίου μπορεί να υποτεθεί ότι πρόκειται περί έκφρασης άνευ ουσίας.

HALLOWEEN: Η απάτη πίσω από το κέρασμα

 

π. Στέφανος Στεφόπουλος

H A L L O W E E N: Η απάτη  πίσω από το κέρασμα*

«μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ.». Εφεσίους δ’ 27

    Τα τελευταία  χρόνια στην Ελλάδα καθιερώνεται μια γιορτή η οποία εκτός από ξένη προς τα Ελληνικά ήθη μοιάζει και αποκρουστική. Αν και όπως η άλλη ξενόφερτη γιορτή του «αγίου» Βαλεντίνου, εξελίσσεται και αυτή σε μια εμπορική φιέστα κατανάλωσης, δεν κρύβουμε την ανησυχία μας για το υπόβαθρό της αλλά και τις αξίες που κομίζει στα παιδιά μας. Ας δούμε λοιπόν αν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Από πού προέρχεται το όνομα; Σύμφωνα με το Διαδικτυακό Ετυμολογικό Λεξικό1, στην πραγματικότητα είναι δύο λέξεις μαζί. Το “Hallow” – ή ιερό πρόσωπο – αναφέρεται στους αγίους που γιορτάζουν την Ημέρα των Αγίων Πάντων, που είναι η 1η Νοεμβρίου σύμφωνα με το παπικό εορτολόγιο. Η κατάληξη “een” είναι μια συστολή του “eve” – ή «το προηγούμενο βράδυ». Έτσι, Halloween σημαίνει “H νύχτα πριν από την Ημέρα των Αγίων Πάντων” – που ονομάζεται επίσης Hallowmas ή All Hallows’ Day.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ HALLOWEEN

 Η προέλευση του Halloween μπορεί να εντοπιστεί στο κέλτικη εορτή του Samhain. Σε αυτή την γιορτή σηματοδοτείται το τέλος του καλοκαιριού, και η αρχή του κέλτικου νέου έτους, όπου πρόσφεραν θυσίες στους θεούς οι Δρυίδες. Πίστευαν ότι ο Samhain, ο θεός του θανάτου, σκόρπισε κακά πνεύματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου σε όλο τον κόσμο για να επιτεθούν στους ανθρώπους. Αυτά τα κακά πνεύματα παίζουν άσχημα κόλπα (tricks) μόλις μπει ο χειμώνας και εξασθενήσει το φως του ήλιου. Για να αποφύγουν τα κακά πνεύματα οι άνθρωποι, πρέπει να μεταμφιεστούν σε… κακά πνεύματα.

 Το Halloween είναι επίσης η αγαπημένη εποχή για τις μάγισσες και τους οπαδούς της Wicca. Σύμφωνα με τον ειδικό ερευνητή επί των αιρέσεων κ.Ι.Μηλιώνη, η Wicca «σαν φιλοσοφία αλλά και πρακτική Μαγεία, είναι κράμα των προχριστιανικών θρησκειών και τελετουργικών της Ευρώπης, με έντονες επιρροές από την αρχαία Ελληνική, την Κέλτικη και την Σαξονική θρησκεία. Πρωταρχική, υπέρτατη δύναμη, κατά τους οπαδούς, είναι η ‘Φύση’, η οποία εκφράζεται μέσα από τον θεό και την θεά, που προσλαμβάνουν συχνά τη μορφή τους από το αρχαίο Ελληνικό πάνθεο»2.  Οι οπαδοί της (Wiccan) πιστεύουν ότι τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, το φράγμα μεταξύ της φυσικής και πνευματικής πραγματικότητας είναι λεπτότερο και λιγότερο φυλασσόμενο. Έτσι, αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για όσους έχουν νεκρομαντικές ικανότητες να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς.

Η εμφάνιση του άγνωστου ιερέως

 

Σέ ένα χωριό τής Ρουμανίας δέν υπήρχε παπάς καί οί κάτοικοι πήγαιναν συχνά στόν Πατριάρχη μέ τό αίτημα, τήν πλήρωση τής κενής θέσης.

   Όμως ό Πατριάρχης δέν είχε τήν δυνατότητα νά ικανοποιήσει τό αίτημα τών ανθρώπων, διότι τό χωριό ήταν απόμακρο καί κανείς δέν πήγαινε. Μάταια πήγαιναν καί ξαναπήγαιναν οί κάτοικοι, αλλά, ό Πατριάρχης τούς έλεγε πάντα τα ίδια λόγια, ότι δέν έχω ιερέα νά σάς στείλω στό χωριό.

   Έν τώ μεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι,άλλοι είχαν γυναίκες καί παιδιά χωρίς γάμο, άλλοι είχαν παιδιά καί μεγάλοι ακόμα πού ήταν αβάπτιστοι. Μιά μέρα σταμάτησε έξω από τόν Ναό ένα αυτοκίνητο καί κατέβηκε ένας παπάς.

   Όλο το χωριό μέ μιάς έγινε ανάστατο καί όλοι φώναζαν:

-Ήρθε.. ήρθε παπάς... ήρθε παπάς!

Μαζεύτηκαν οί κάτοικοι γύρω του, τόν καλωσόρισαν καί τού είπαν:

   -Πώς ήρθες στό χωριό μας πάτερ, αφού ό Πατριάρχης μας είπε ότι δέν έχει παπά νά μάς στείλει;

Τότε ο παπάς τούς είπε :

   -Γιατί.. αυτό δέν θέλατε; Δέν θέλατε ιερέα; Ορίστε ήρθα.

Όλο τό χωριό χάρηκε στήν παρουσία τού νέου τους παπά. Ό παπάς άρχισε αμέσως δουλειά, πήγε σέ όλους τούς τάφους καί διάβαζε τήν εξόδιο ακολουθία. Βάπτισε καί πάντρεψε όλους στό χωριό, πού ήταν αβάπτιστοι καί συζούσαν χωρίς τήν ευλογία τού Μυστηρίου! Έκανε κατηχήσεις καί καθημερινά λειτουργούσε καί κοινωνούσε τόν κόσμο τα Άχραντα Μυστήρια Τού Κυρίου μας!

Προφήτης Μωυσής: Είπαν τότε οι μάγοι προς τον Φαραώ· «δάκτυλος Θεού είναι τούτο»!

Προφήτης Μωυσής Έξοδος 8

Προφήτης Μωυσής.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=409150

 

Εξ. 8,1 Είπεν ο Κύριος προς τον Μωυσήν· «ειπέ στον αδελφόν σου τον Ααρών· Άπλωσε με το χέρι την ράβδον σου στους ποταμούς και εις τας διώρυγας και εις τα έλη και βγάλε από εκεί βατράχους».

Εξ. 8,2 Ο Ααρών εξέτεινε την χείρα του με την ράβδον εις τα ύδατα της Αιγύπτου και έβγαλε βατράχους. Ανέβησαν οι βάτραχοι από τα ύδατα και εσκέπασαν όλην την χώραν της Αιγύπτου.

Εξ. 8,3 Αλλά και οι μάγοι των Αιγυπτίων έκαμαν τα ίδια με τας μαγείας των και έφεραν βατράχους εις την γην της Αιγύπτου.

Εξ. 8,4 Καταπτοημένος ο Φαραώ από την πληγήν αυτήν εκάλεσε τον Μωυσήν και τον Ααρών και τους είπε· «προσευχηθήτε δι’ εμέ στον Θεόν, δια να αποσύρη και απομακρύνη τους βατράχους από εμέ και από τον λαόν μου, και εγώ θα αφήσω ελευθέρους τους Ισραηλίτας να προσφέρουν τας θυσίας των προς τον Κύριον».

Εξ. 8,5 Είπε δε ο Μωυσής, προς τον Φαραώ· «όρισέ μου, πότε θέλεις να προσευχηθώ δια σε, δια τους αυλικούς και τον λαόν σου, δια να εξαφανίση ο Θεός τους βατράχους από σένα, από τον λαόν σου και από τας οικίας σας. Δεν θα μείνουν παρά μόνον στον Νείλον ποταμόν».

Εξ. 8,6 «Αύριον», απήντησεν ο Φαραώ. Ο Μωυσής είπε· «θα κάμω, όπως μου είπες, διά να μάθης καλά ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός πλην του Κυρίου ημών.

Η φοβερή και ύπουλη αίρεση τής αγαπολογίας, που ισοπεδώνει και διαλύει...

"Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν." (Ματθ. 10, 34)
"Ο Χριστός φέρνει την ουράνια ειρήνη του σ'εκείνους που τον εμπιστεύονται.
Αλλά δεν ήλθε να φέρει ειρήνη μεταξύ των υιών τού φωτός και των υιών τού σκότους. 

Μας λέει :
Δεν ήλθα να συμφιλιώσω
την Αλήθεια με το ψέμμα,
την Σοφία με την βλακεία,
το Καλό με το κακό,
το Δίκαιο με το άδικο,
την Ανθρωπιά με την κτηνωδία,
την Αγνότητα με την ασωτία,
τον Θεό με τον μαμωνά,
αλλά έφερα το ξίφος μου γιά να κόψω
το ένα από το άλλο."
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς-"Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται",Εκδόσεις "Εν Πλώ"-

Προσέξτε τα λόγια αυτά, όσοι με την λέξη ειρήνη,εννοείτε οτιδήποτε άλλο, εκτός από ότι λέει ο Χριστός στο κατά Ματθαίον, και ο Άγιος του Νικόλαος, εδώ, ο Βελιμίροβιτς.

Όπως και  αριθμός άλλων, μέχρι που ο λόγος τους στις μέρες μας αυτές της τρομακτικής παρακμής, να επικαλυφθεί από τον "λόγο" της φοβερής και ύπουλης αίρεσης τής αγαπολογίας, που ισοπεδώνει και διαλύει, "γιά το καλό" μας, τα πάντα και έχει χορέψει τυραννικά εσχάτως, τον πλανήτη στο ταψί.

-Ο Χριστός ξιφηφόρος·Μοναστήρι τής Αναλήψεως·Κοσσυφοπέδιο·πρώτο μισό τού 14ου αιώνος-

πηγή

Μπάντσεν Λογγίνος: «Βλέπουμε Μητροπολίτες και Ιερείς να ξυλοκοπούνται...»

Ο Καθηγούμενος μιας εκ των μεγαλύτερων Ιερών Μονών της Ουκρανίας, Μητροπολίτης Μπάντσεν κ. Λογγίνος αναφέρθηκε στο κήρυγμά του στον πρόσφατο ξυλοδαρμό του Μητροπολίτη Τσερκάσι και Κάνεφ κ. Θεοδοσίου, των κληρικών και των πιστών κατά την αρπαγή του Ιερού Καθεδρικού Ναού στην πόλη Τσερκάσι:

«Ήλθαμε επί αυτής της γης για να υποφέρουμε για χάρη του Θεού, προκειμένου να σώσουμε τις ψυχές μας. Σήμερα βλέπουμε πρωτοφανείς διώξεις κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Βλέπουμε τους Μητροπολίτες και Ιερείς μας να ξυλοκοπούνται, βλέπουμε να διαπράττεται η παρανομία στη γή, όπου γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε...Δόξα τω Θεώ, είναι ισχυρή και σταθερή η Ορθοδοξία μας. Οι άνθρωποι μας δεν ξέρουν να προδίδουν. Έμειναν αφοσιωμένοι στην αληθινή Ορθόδοξη πίστη. Έστω και να εκκλησιαζόμεθα έξω, δε θα παραχωρήσουμε τα ιερά σεβάσματα, τα οποία χτίσαμε εμείς οι ίδιοι. Οι ναοί δεν κτίζονται για τον εαυτό μας, αλλά για τον Θεό. Θυμάμαι πώς ήταν το ίδιο επί κομμουνιστών. Είδα ανθρώπους να δέρνονται, τις νύχτες κλείδωναν τους ναούς, αλλά δεν μπόρεσαν να καταφέρουν τίποτε. Διότι η Εκκλησία είναι ο Ίδιος ο Θεός. Η καταπάτηση ενός ιερού σεβάσματος, η επιβουλή στον Θεό είναι η μεγαλύτερη αμαρτία, που μπορεί να διχάσει τους ανθρώπους» - ανέφερε στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Λογγίνος.

Σε άλλο σημείο ο Σεβασμιώτατος πρόσθεσε: «Δεν είναι άνθρωποι οι εχθροί μας, αλλά ο ίδιος ο διάβολος. Όλοι οι άνθρωποι πλάσθηκαν κατ’εικόνα του Θεού, δεν έχουμε δικαίωμα να αποκαλούμε ένα άνθρωπο διάβολο. Αλλά αυτές οι ενέργειες προέρχονται από την κόλαση. Είναι ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους, που κάνει και άνθρωποι έρχονται στην εκκλησία όχι για προσευχή, αλλά για καβγά και χτυπούν δολοφονικά έναν Μητροπολίτη στο κεφάλι».

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ (Αναφορά στα διαβόητα «κονκορδάτα» με το φασιστικό ιταλικό κράτος και το Γ΄ Ράιχ)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η Οκτωβρίου 2024

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ

(Αναφορά στα διαβόητα «κονκορδάτα» με το φασιστικό ιταλικό κράτος και το Γ΄ Ράιχ)

       Η 28^η Οκτωβρίου 1940 είναι για το Έθνος μας ένας πολύ σημαντικός ιστορικός σταθμός, διότι με τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση των αγωνιστών στα παγωμένα και χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου μας, γράφηκαν για μια ακόμα φορά επικές σελίδες δόξας. Οι ελευθερόφρονες Έλληνες απέδειξαν για μια ακόμα φορά στην μακραίωνη εθνική μας πορεία, ότι η ελευθερία είναι θεόσδοτη στον άνθρωπο και οφείλει αυτός να την υπερασπίζεται, όταν αυτή απειλείται, με όποιο κόστος.

      Αυτές τις ημέρες θα εορτάσουμε την Εθνική μας Επέτειο και θα αναπολήσουμε τα ηρωικά κατορθώματα των προγόνων μας, προβάλλοντάς τα στους νέους μας, ως ύψιστη παιδαγωγία για την υπεράσπιση της Πατρίδος μας από σύγχρονους βαρβάρους γείτονές μας, οι οποίοι εποφθαλμιούν την ακεραιότητά της και την ελευθερία μας. Ταυτόχρονα φέρνουμε στη μνήμη μας (πρέπει να φέρνουμε) τα φοβερά γεγονότα της εποχής εκείνης, όταν οι νεοβάρβαροι απόγονοι των βαρβάρων Φράγκων και Τευτόνων, σημερινών ευρωπαίων, ξύπνησε μέσα τους ο βαρβαρισμός του διαβόητου Καρλομάγνου (768-814), για παγκόσμια κυριαρχία. Συνασπίστηκαν, ο ιταλικός φασισμός και τον γερμανικό ναζισμό,  στον φοβερό «Άξονα» και σε συστοιχία με τον ιαπωνικό μιλιταρισμό, εξαπέλυσαν γενικό αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας, με τελικό στόχο της ολοκληρωτική της κατάληψη.  

       Δεν θέλουμε να διδάξουμε ιστορία στην παρούσα ανακοίνωσή μας, για την δραματική εκείνη περίοδο, η οποία είναι εν πολλοίς γνωστή, αλλά να κάνουμε γνωστές κάποιες σημαντικές πτυχές της, οι οποίες, είτε είναι άγνωστες στους πολλούς, είτε αποκρύπτονται σκοπίμως, διότι θίγουν σύγχρονα κατεστημένα, τα οποία, όχι μόνον δεν κάνουν αυτοκριτική για τον σκοτεινό τους ρόλο τότε, αλλά, το αντίθετο ζητούν να «δρέψουν δάφνες», για την δήθεν αντίστασή τους στα τραγικά γεγονότα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου.

       Ένα από αυτά τα καταστημένα, ίσως το κύριο, που διαδραμάτισε πολύ σκοτεινό ρόλο στην δράση των ολετήρων της Ευρώπης, είναι και το Βατικανό. Με το αναγκαστικό άνοιγμα των αρχείων του πριν από δύο χρόνια, τα όσα «αθώα» διασώθηκαν και δόθηκαν στη δημοσιότητα, μπορούν να καταδείξουν το έρεβος του σκοτεινού Βατικανού, αν όχι την ενεργή σύνταξή του με τις δυνάμεις του «Άξονα», τουλάχιστον την περίεργη και ένοχη αφωνία και απραξία του.

“Ευλογημένος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν θέλει να κάνει το δάσκαλο ούτε τον αρχηγό!

Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος.

Τρία ουράνια χαρίσματα συνοδεύουν ένα τέτοιο άνθρωπο: το πρώτο ονομάζεται ειρήνη, το δεύτερο ονομάζεται σοφία, και το τρίτο ονομάζεται ευδοξία.

Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Μηδέ κληθήσετε καθηγηταί εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός» (Ματθ. 23, 10).

Εσείς που ανελλιπώς μελετάτε την Αγία Γραφή ίσως θα βρεθείτε σε αμηχανία, προκειμένου να φέρετε σε συμφωνία την παραπάνω σαφή εντολή με την επόμενη: «Πηγαίνετε να κηρύξετε και να διδάξετε όλους τους λαούς». (Ματθ. 28, 19-20).

Ο Κύριος στέλνει τους μαθητές Του να διδάσκουν, αλλά τους απαγορεύει να ονομάζονται δάσκαλοι. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πράγματι θα ήταν δύσκολο να το κατανοήσουμε, αν δεν έλεγε στο τέλος: «Εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός». Αυτό σημαίνει: Εγώ είμαι ο Δάσκαλος και η διδασκαλία είναι δική μου. Εγώ είμαι ο μοναδικός αληθινός Δάσκαλος και εσείς είστε μόνο φορείς της διδασκαλίας Μου. Έφερα τη διδασκαλία Μου από τον ουρανό και την αποκάλυψα σε σας. Δεν την ανακαλύψατε εσείς, αλλά την ακούσατε από Μένα και την δεχτήκατε. Εγώ είμαι ο Δάσκαλος. Το έργο σας είναι να διδάξετε τα λόγια μου στους ανθρώπους όπως προσφέρατε εκείνους τους πέντε άρτους, τους οποίους Εγώ ευλόγησα και πολλαπλασίασα. Τότε Εγώ ήμουν ο Οικοδεσπότης και εσείς οι υπηρέτες γύρω από το τραπέζι μου. Τώρα σας λέγω ότι Εγώ είμαι ο Δάσκαλος και εσείς είστε υπηρέτες του θεϊκού λόγου.

Στη Θ. Λειτουργία στη Ρουμανία, ο Κύπρου Γεώργιος μνημόνευσε τον Ντουμένκο (βίντεο).

σ.σ. Ο Μόρφου που όσους δεν μνημονεύουν τους ονομάζει σχισματικούς, τί έχει να πει για όλα αυτά;

Η Κυπριακή Εκκλησία αναγνώρισε την OCU το 2020, αλλά η Ρουμανική Εκκλησία δεν την έχει αναγνωρίσει ακόμη. Στις 26 Οκτωβρίου 2024, κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας στον Πατριαρχικό Καθεδρικό Ναό της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Βουκουρέστι προς τιμήν της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, ο Αρχιεπίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κύπρου κ. Γεώργιος, σε συλλείτουργο με τους επισκόπους και τον κλήρο της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μνημόνευσε τον επικεφαλής της OCU Επιφάνιο Ντουμένκο ως Μητροπολίτη Κιέβου. Όπως ανέφερε η ΕΟΔ, νωρίτερα, το 2020, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας δήλωσε ότι υποστηρίζει τη χορήγηση αυτοκεφαλίας σε όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία, και όχι μόνο στη νεοσύστατη OCU (σ.σ. του Ντουμένκο). Το 2020, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου υποστήριξε κατά πλειοψηφία την απόφαση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου να μνημονεύσει τον Επιφάνιο Ντουμένκο.

O Γιάννης Τσαρούχης και η «Παναγία της Νίκης»

                        

Στη φωτογραφία απεικονίζεται ο σπουδαίος ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, κρατώντας την “Παναγία της Νίκης”, τη συγκλονιστική εικόνα που ζωγράφισε ενώ βρισκόταν στο Αλβανικό Μέτωπο.

Ο Γιάννης Τσαρούχης στρατεύθηκε το 1939 και υπηρέτησε στο Κούτσι, στην Αλβανία.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε αναλάβει τη δημιουργία καμουφλάζ στρατιωτικών εγκαταστάσεων και στολών, ενώ δεν σταμάτησε ούτε τότε να ζωγραφίζει, δημιουργώντας προσωπογραφίες των φαντάρων που πολεμούσαν με σθένος τους Ιταλούς.

Την ιστορία της Παναγίας της Νίκης είχε αφηγηθεί στο βιβλίο «Μαρτυρίες ’40-’41» του Κ. Χατζηπατέρα.

Όπως είχε αποκαλύψει, η ιδέα του πίνακα προήλθε όταν άκουσε κατά τη διάρκεια του συσσιτίου έναν φαντάρο να περιγράφει ότι είχε δει όραμα με την Παναγία.

Ο ανθυπασπιστής είχε αναφέρει ότι αρχικά την πέρασε για κάποια Αλβανή κατάσκοπο και ύψωσε το ρεβόλβερ του για να την πυροβολήσει, όμως τότε η γυναίκα ύψωσε την παλάμη της και του είπε:

«Μη χτυπάς, έχω να σου πω κάτι: τη Λαμπρή θα είσαστε σπίτι σας».

Ο Διοικητής αποφάσισε να χτίσει μια εκκλησία για την Παναγιά στο σημείο που του υπέδειξε ο φαντάρος και ζήτησε από τον Τσαρούχη να ζωγραφίσει τις τοιχογραφίες.

Τῆς Ἁγίας Σκέπης - 28η Ὀκτωβρίου

(†) Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης: Τῆς Ἁγίας Σκέπης - 28η Ὀκτωβρίου. Στενὸς ὁ σύνδεσμος πατρίδος καὶ θρησκείας.

Ἐθνικὴ ἑορτή, ἀγαπητοί μου, ἀνάμνησις μεγάλων γεγονότων τῆς νεωτέρας ἱστορίας μας ποὺ ἐδόξασαν τὸ ὄνομα τῆς πατρίδος μας στὸν κόσμο. Ἐνῷ μικρὰ καὶ μεγάλα ἔθνη ἔτρεμαν κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῶν δυνάμεων τοῦ Ἄξονος καὶ ὁ φόβος κυριαρχοῦσε στὶς ψυχές, ἡ μικρή μας χώρα ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ διὰ τοῦ στόματος τοῦ πρωθυπουργοῦ της νὰ πῇ τὸ ἱστορικὸ «Ὄχι», τὸ ὁποῖο δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ μία ἐπανάληψις τοῦ «Μολὼν λαβέ» στὰ στενὰ τῶν Θερμοπυλῶν.

* * *

Ἀλλὰ γιὰ μᾶς δὲν εἶνε μόνο ἐθνική, συγχρόνως εἶνε καὶ θρησκευτικὴ ἑορτή. Ἄλλοι λαοὶ ξεχωρίζουν τὴ θρησκεία ἀπὸ τὸ ἔθνος· σ᾽ ἐμᾶς ἔθνος καὶ θρησκεία, πίστι καὶ πατρίδα, εἶνε ἀρρήκτως συνδεδεμένα, ἑνωμένα ὅπως τὸ νύχι μὲ τὸ κρέας. Ἀνέκαθεν ὁ Ἕλληνας, φύσις θρησκευτική, συνέδεε τὰ ἱστορικὰ γεγονότα τῆς πατρίδος μὲ τὴν ἄνωθεν βοήθεια· κι ὅταν μὲν νικοῦσε, εὐχαριστοῦσε τὸ Θεό· ὅταν πάλι εἶχε περιπέτειες, ζητοῦσε τὴ βοήθεια του.

Ἐὰν θελήσω ν᾽ ἀνατρέξω στὴν ἱστορία μας καὶ νὰ παρουσιάσω δείγματα τοῦ στενοῦ αὐτοῦ συνδέσμου, θὰ μακρύνῃ ὁ λόγος, καὶ δὲν θέλω σήμερα νὰ τὸ κάνω. Θέλω ἁπλῶς νὰ τονίσω, ὅτι δὲν νοεῖται ἐθνικὴ ἑορτὴ τῶν Ἑλλήνων χωρὶς θρησκευτικὸ περιεχόμενο.

Το έπος του '40: Σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα

Το έπος του '40: Σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα από το αρχείο του Πολεμικού Μουσείου

Ένα οπτικοποιημένο "Άξιον Εστί"

• HuffPost GreeceΑλέξης Γαγλίας

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Νικητήρια ιαχή μετά την κατάληψη υψώματος. 

Τέτοια μέρα πριν από 79 χρόνια, 28η Οκτωβρίου του 1940, η Ελλάδα έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός στην πιο αιματοβαμμένη πολεμική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας. Η φασιστική Ιταλία απαιτεί να αναλάβει τον έλεγχο στρατηγικών σημείων της χώρας- στα βουνά της Ηπείρου αρχίζει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Το Έπος του ’40.

Τους ανθρώπους που τον έζησαν, στην πρώτη γραμμή ή στα μετόπισθεν, τους άντρες που πολέμησαν και δεν άφησαν τα κόκκαλά τους στο χιόνι, νέες τότε γυναίκες, νηστικά, σκελετωμένα παιδιά- αυτούς τους ανθρώπους τους έχουμε ζήσει κι εμείς. Και κάποιοι ζούνε ακόμα.

Οι ιστορίες και τα βιώματά τους, ακόμα κι αν πολλοί απέφευγαν να μιλούν εκτενώς, υπάρχουν σαν πρωτογενείς ιστορικές μαρτυρίες στο μνημονικό και των περισσότερων νεότερων Ελλήνων. Αν κάποια ιταλική ή γερμανική σφαίρα δεν είχε περάσει ξυστά από τον πρόγονό μας, δε θα είχαμε ποτέ υπάρξει- δεν είναι ο πόλεμος του ’40, ο αντιφασιστικός και αντιναζιστικός αγώνας της Ελλάδας ένα ηρωικό γεγονός σήμερα ανεπαίσθητο. Οι γενιές του τότε και του τώρα είναι πολύ κοντινές για να μην συνδέονται συναισθηματικά.

Στο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας αυτή η συλλογική μνήμη του λαού είναι απτή. Οι φωτογραφίες της περιόδου ’40- ’41 οπτικοποιούν ιστορίες που έχουμε ακούσει με συναρπαστικό τρόπο, όπως μόνο η ορατή μνήμη και το φωτογραφικό στιγμιότυπο μπορούν. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις.

Στους τοίχους αρκετές εμβληματικές στιγμές της περιόδου- οι περισσότερες έχουν συμπεριληφθεί σε αφιερώματα και ντοκιμαντέρ της περιόδου ’40- ’41 και της Κατοχής που ακολούθησε. Στο υπόγειο, όμως, του Μουσείου, σε ογκώδεις φακέλους και ηλεκτρονικούς υπολογιστές φυλάσσονται χιλιάδες ακόμα εικόνες, αδημοσίευτες οι περισσότερες.

Διηγούνται όχι μόνο ηρωικές, εφ′ όπλου λόγχη επιθέσεις, αλλά και την καθημερινότητα στο μέτωπο και τα μετόπισθεν. Το ξεψείρισμα, τα γράμματα στη μάνα και στη γυναίκα, οι πετσοκομμένοι τραυματίες, οι αιχμάλωτοι, οι νεκροί με τα ανοιχτά μάτια. Δεν αντηχούν μόνο ”Αέρα!” αλλά και ”Όι, όι μάνα μου...”. Επιλέξαμε 70 από αυτές.

Το σύνολο του φωτογραφικού υλικού από το αρχείο του Πολεμικού Μουσείο συνθέτει ένα οπτικοποιημένο «Αξιον Εστί»- στις εικόνες που παρουσιάζουμε σήμερα προσπαθήσαμε να εικονογραφήσουμε έναν στίχο του έστω. Λίγες γραμμές- αράδες από την «Πορεία προς το Μέτωπο».

″Ξημερώνοντας τ′ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη που δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ′ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο. Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω. στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ′ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γαύγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων. Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ′ τον άλλο, ίδια τυφλοί”. (Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002).

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Μεταφορά στρατιωτών μας στο μέτωπο

Η Παναγία το 1940!

                                   

«Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά, προσευχόμαστε όλοι νά 'ρθετε ξανά»

Το Έπος του 1940

Δεκαοκτώ χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή μια νέα δοκιμασία περίμενε τον Ελληνισμό: ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 και η συνακόλουθη Τριπλή Κατοχή και ο Εμφύλιος Πόλεμος. Απ' αυτή τη δίνη θα βγει ζωντανός με πολλές πληγές, ορισμένες από τις οποίες είναι ανοικτές ως σήμερα. Κατά τη διάρκεια αυτής της οδυνηρής Οδύσσειας πολλοί Έλληνες αισθάνθηκαν ότι η Μεγαλόχαρη πολεμούσε στο πλευρό τους, τους συμπαραστεκόταν στις δύσκολες ώρες του λιμού, της καταπίεσης, των καταστροφών και των εκτελέσεων.

Η πρώτη πράξη του δράματος ήταν ο τορπιλισμός του καταδρομικού «ΕΛΛΗ» στην Τήνο, τον Δεκαπενταύγουστο, την ημέρα που όλη η Ελλάδα γιόρταζε την Κοίμηση της Θεοτόκου. Το «ΕΛΛΗ» συμμετείχε στους εορτασμούς, αγκυροβολημένο έξω από το λιμάνι της Τήνου. Εκείνο το πρωινό, πάνω στο σημαιοστολισμένο πλοίο ετοιμαζόταν πυρετωδώς το τιμητικό άγημα που θα συνόδευε την εικόνα της Θεοτόκου. Όμως κατά τις 8:30 μια ισχυρή έκρηξη συντάραξε το πλοίο. Το θέαμα είναι συγκλονιστικό: «το πλοίο υψώθη ολόκληρον» από πλώρη ως πρύμνη αρκετά μέτρα πάνω από την θάλασσα. Μια φονική τορπίλη κτύπησε στο σημείο που ήταν ο λέβητας. Το πλοίο τυλίχτηκε στις φλόγες και βαριά τραυματισμένο, βυθίστηκε μετά από μία ώρα. Όσοι βρίσκονταν στο σημείο που χτύπησε η τορπίλη, ένας αρχικελευστής, δύο κελευστές, ένας υποκελευστής και έξη ναύτες, όλοι τους θερμαστές, ήταν νεκροί. Δύο ακόμη τορπίλες εκτοξεύτηκαν εναντίον του ελληνικού καταδρομικού και των άλλων πολεμικών πλοίων, «ΕΣΠΕΡΟΣ» και «ΕΛΣΗ», οι οποίες όμως αστόχησαν, μειώνοντας έτσι τον αριθμό των θυμάτων. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που απέδωσαν την αστοχία των τορπιλών σε θαύμα της Μεγαλόχαρης, που προστάτευσε τους πιστούς από τον θάνατο και την καταστροφή. Οι υποψίες για τον θύτη έπεσαν στη φασιστική Ιταλία του αλαζόνα Μουσολίνι που ονειρευόταν την ανασύσταση της ρωμαϊκής κυριαρχίας στη Μεσόγειο, τη δημιουργία του Mare Nostrum.

Αυτή η παρέλαση ως τιμή της γυναίκας ουδέποτε επαναλήφθη…

ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΟΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΗ!!

Το πολιτικό κατεστημένο ΔΕΝ επέτρεψε τέτοιο γεγονός.

ΔΕΝ ετίμησε τις γυναίκες που έδωσαν και το υστέρημά τους στον αγώνα και στερήθηκαν την παρουσία των αγαπημένων τους συντρόφων.

ΔΕΝ πήραν καμία σύνταξη, ΔΕΝ έτυχαν τιμών ιδιαιτέρων. Ξέχασε η Πολιτεία και τους άνδρες τους…….

Την φωτογραφία έστειλε από το Σικάγο ο τριπολιτσιώτης Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, τ. αξιωματικός του Πυροβολικού, και σήμερα παππούς με αρκετά εγγόνια, και με ευλογημένο χέρι γιατί αγιογραφεί όλες τις ελληνικές εκκλησίες, ψέλνει, έχει γιο παπά, είναι ευτυχής, μένει σταθερός στην Πίστη και αισθάνεται ΕΛΛΗΝΑΣ.

(ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΤΡΙΠΟΛΗ 1946, ΧΗΡΕΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940)

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Εθνική Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940 – Επιλεγόμενα εις την 28ην Οκτωβρίου

«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28^ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»

  

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας  του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

   [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-10-1985]           [Β145]

      Αγαπητοί μου, η αγρυπνία που επιτελούμε απόψε, είναι στη μεγάλη εκείνη ευεργεσία του Θεού, που έδωσε τη νίκη και την ελευθερία στον ελληνικό μας Έθνος. Όλοι τότε νόμισαν ότι η Ελλάς θα πέθαινε, υποκύπτουσα στον κατακτητή. Εκείνη η μικρή Ελλάς των επτά εκατομμυρίων· ότι θα συνετρίβετο μπροστά σε έναν όγκο σαράντα εκατομμυρίων. Για να προστεθεί ύστερα από λίγους μήνες ένας άλλος όγκος άλλων σαράντα εκατομμυρίων, μπροστά στη μικρή μας Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως δεν απέθανε. Ο Κύριος που ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, Εκείνος είπε και δια την Ελλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει». Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μόνος αγαπητοί μου, ο Χριστός είναι Εκείνος που όταν απλώνει το ζωογόνο χέρι Του, όλα τα σώζει και όλα τα ζωοποιεί. Τότε είμεθα εγγύς βαράθρου, εγγύς θανάτου. Κι όμως ο Κύριος, ο Θεός μάς έβγαλε από εκείνα τα βάραθρα της εθνικής αλλά και της πνευματικής μας απωλείας, παρά τους γέλωτας των αντιφρονούντων. Γελούσαν οι εχθροί. Κι έλεγαν: «Είναι δυνατόν;». Κι όμως δείξαμε στον κόσμον το θαύμα του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Ο θεολογικός προσδιορισμός του μυστηρίου του θανάτου

 Ιερομόναχος Γεννάδιος Μανώλης, Θεολόγος· Αρχισυντάκτης Ενότητας Ορθοδοξία – Πεμπτουσία

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας ο θάνατος δεν προέρχεται από την αγαθή θεία βούληση [1]. Ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν ουδέ τέρπεται επ᾿ απωλεία ζώντων αναφέρει το βιβλικό λόγιο [2]. Κατά την αγιογραφική και πατερική διδασκαλία της Εκκλησίας η προγονική πτώση αποτελεί γεγονός με προσδιοριστική σημασία για όλη την ανθρώπινη φύση, αφού η πτώση αποτελεί διατάραξη της σχέσης Θεού και ανθρώπου με συνέπεια τη ματαίωση για την ανάπτυξη του «κατ ‘ εικόνα» στο «καθ ‘ ομοίωσιν» [3].

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο δεκτικό της θνητότητας και της αθανασίας. Τον τοποθέτησε στο μεθόριο της θνητής και της αθάνατης φύσης «δεκτικόν αμφοτέρων». Ακόμα και η ψυχή του ανθρώπου δεν έχει φυσική αλλά κατά χάριν και μετοχήν αθανασία. Δεν είναι δηλαδή αφ’ εαυτής αθάνατη, αλλά κτίσθηκε να γίνει αθάνατη. Μόνο ο Θεός είναι από τη φύση του αθάνατος, ως αυτοζωή και πηγή της ζωής . Η φυσική ζωή, στην οποία μετέχει ο άνθρωπος, είναι αποτέλεσμα της δημιουργικής ενέργειας του Θεού. Η ένθεη όμως ζωή είναι μετοχή στη θεοποιό ενέργειά του. Η τελείωση στη ζωή αυτήν, που θα πραγματοποιούνταν με την τήρηση της θείας εντολής, δηλαδή με τη διατήρηση της μετοχής του στη θεία ενέργεια, ματαιώθηκε με την παρακοή [5].

Η αιτία της έλευσης του θανάτου στον κόσμο βρίσκεται στον άνθρωπο και ειδικότερα στην κακή χρήση του αυτεξουσίου του [6]. Ο Θεός δε δημιούργησε εξαρχής το θάνατο, εμπόδισε μάλιστα και τη γένεσή του, χωρίς ωστόσο να παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου. Η παράβαση της εντολής του Θεού από τους πρωτοπλάστους, δημιούργησε το οντολογικό υπόβαθρο της δουλείας του ανθρώπου στην αμαρτία και τις συνέπειες αυτήν, δηλαδή τη φθορά και το θάνατο. Ο θάνατος υπήρξε το αποκορύφωμα των ολέθριων συνεπειών του προπατορικού αμαρτήματος, η ουσία του οποίου έγκειται στο γεγονός της παραβάσεως του θελήματος του Θεού [7].

Η παράβαση όμως της εντολής και η αμετανοησία, επομένως η αμαρτία έφεραν το θάνατο. Οι επιπτώσεις της προγονικής απόφασης ήταν καταλυτικές για ολόκληρη την ανθρωπότητα [8]. Η διακοπή της κοινωνίας με τον Θεό νέκρωσε τα πνευματικά αισθητήρια και οδήγησε στον πνευματικό θάνατο. Ακολούθησε ο σωματικός θάνατος. Ο θάνατος όμως του σώματος δεν επήλθε ταυτόχρονα με την παρακοή. Το βάθος της φιλανθρωπίας και της σοφίας του Θεού τον ανέβαλε για το μέλλον, ώστε να μην οδηγηθεί στην απόγνωση ο άνθρωπος [9].