Η πορεία κάθε προσώπου προς τον Θεό είναι πολύ περίπλοκη!
Η κοτσίδα του ιερέα από τον Πόντο που αποκεφάλισαν οι Τούρκοι μέσα στο σπίτι του....
Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν Ἄδου δέ μετά ψυχῆς ὡς Θεός..
Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο περιγράφοντας τα όσα θαυμαστά συντελούνται υπό του Κυρίου στο κράτος του θανάτου, αναφέρει: «Έφθασε λοιπόν ο θάνατος, και αφού κατάπιε το δόλωμα του σώματος (τον Χριστόν ως άνθρωπον) περιεπλέχθη στο αγκίστρι της αναμάρτητης και ζωοποιού θεότητος, και αφού εγεύθη σώμα θεωμένο καταστρέφεται και όλους τους ανιστά, αυτούς που είχε καταπιεί. Γιατί όπως το σκότος με την εμφάνιση του φωτός εξαφανίζεται, έτσι και η φθορά απομακρύνεται με την επίθεση της ζωής. Και γίνεται ζωή για όλους, φθορά γι’ αυτόν που φθείρει».
Η εποχή μας χρειάζεται την μαρτυρία της Αληθείας και όχι την συμπόρευση με την αποστασία!
Αμετανόητος και τυφλός ο αρχιεπίσκοπος
Αρχιεπίσκοπος: «Η εποχή μας χρειάζεται την συμπόρευση Εκκλησίας - Πολιτείας
Ένα νέο θεσμό συνεργασίας Εκκλησίας – Πολιτείας, που καθιέρωσε πριν τρία χρόνια Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, στον Δήμο Καμένων Βούρλων, ευλόγησε σήμερα με την παρουσία του και τον βαρυσήμαντο λόγο του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος ο Β’ τελέσθηκε φέτος, μετά την τέλεση του αγιασμού για την έναρξη της τουριστικής περιόδου στην Λουτρόπολη των Καμένων Βούρλων και σε όλη την Λοκρίδα.
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος στον λόγο του χαρακτηριστικά ανέφερε:
«Θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω θερμότατα όλους σας, κυρίως όμως τον Σεβασμιώτατο και αγαπητό αδελφό και πνευματικό υιό, τον Δεσπότη σας, τον Δήμαρχο, τις αρχές της πόλεως, τους άρχοντες και όλον αυτόν τον λαό που μας περιβάλλει για την ευκαιρία που μου δώσατε σήμερα να είμαι εδώ σε αυτόν τον ευλογημένο χώρο, τον οποίο τον έζησα βέβαια από κοντά τα περίπου 40 χρόνια που ήμουν στη γειτονική Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας, κατά την οποία διάρκεια μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω, να συνεργαστώ, με τους προκατόχους του Μητροπολίτες αξίoυς και με φήμη εργασίας και αγάπης προς τον τόπο, που υπηρέτησαν. Ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία σήμερα διότι δείχνει ότι υπάρχει όρεξη για δραστηριότητα, όρεξη για ανάπτυξη, όρεξη για εργασία ωφέλιμη, πράγματα τα οποία τα ζητούμε και τα επιδιώκουμε όλοι μας.
Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη
ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΣΤΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Είναι γνωστό πως λίγα πρόσωπα στη μακραίωνη πορεία της ανθρωπότητας τιμήθηκαν από την Ιστορία με τον τίτλο του Μεγάλου. Εξέχουσα ανάμεσά τους μορφή αποτελεί αναμφίβολα ο Μέγας Κωνσταντίνος. Κι αναδείχτηκε πραγματικά Μεγάλος, όχι μόνο σε έργα πολιτικής σύνεσης, οικονομικής διαχείρισης, διοικητικής μεταρρύθμισης, στρατιωτικής δεξιοτεχνίας, φρόνησης και ανδρείας, αλλά, με άριστο συνδυασμό, Μεγάλος και σε έργα μεγάλα, στερέωσης του μέχρι τότε χειμαζομένου Χριστιανισμού, ενίσχυσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποκατάστασης της εσωτερικής της ενότητας, τιμής των αγίων Μαρτύρων, ανέγερσης ναών, σύγκλησης Συνόδων...
Και μαζί του ασφαλώς μεγαλύνεται η Αγία μητέρα του Ελένη, παιδαγωγός, και συμβοηθός, και συντελεστής στα θεία έργα, στη φιλανθρωπία, στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού και ανάδειξη των Αγίων Τόπων, στη στήριξη των πιστών, στον εκχριστιανισμό των απίστων...
Πόσα άραγε δεν οφείλει σήμερα ο χριστιανικός κόσμος στη βασιλική τούτη δυάδα, την οποία, δίκαια και θεόπνευστα, η Εκκλησία μας κατέταξε στον χορό των Αγίων, απονέμοντάς τους επάξια και τον τίτλο των ισαποστόλων;
Αλλά και σύμφωνα με παλαιά βυζαντινή παράδοση, για την οποία θα μιλήσουμε στη συνέχεια, η ιστορική πορεία της μεγαλονήσου μας Κύπρου σηματοδοτήθηκε ανεξίτηλα από την εδώ παρουσία της βασιλομήτορος Ελένης, κατά την επιστροφή της από τους Αγίους Τόπους, όπου, ως γνωστό, είχε σταλεί απ' τον Μεγάλο βλαστό της κατά θεία υπόδειξη. Η ίδια παράδοση αποδίδει στην Αγία Ελένη, και άρα έμμεσα και στον υιό της, την ίδρυση της καθ' ημάς Μονής του Τιμίου Σταυρού, την οποία τότε προικοδότησε με τα άγια Σύμβολα του Δεσποτικού Πάθους (τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, ένα από τους αγίους Ήλους και τον Σταυρό του Καλού Ληστού).
ΠΡΟΤΥΠΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ-Κυριακή Μυροφόρων
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Ένα αξιόλογο ιστορικό κείμενο
Παρουσιάζουμε μία επιστολή του αναγνωρισμένου για τους αγώνες του γέροντος Γαβριήλ Διονυσιάτη που δημοσιεύθηκε σε πολλά ιστολόγια και που παρουσιάζει γενικά το οικουμενιστικό ολίσθημα στην Εκκλησία και ιδιαίτερα το ολίσθημα της Ρωσικής Εκκλησίας, η οποία από το 1976 αναγνώρισε μυστήρια στους Παπικούς και είχε μυστηριακή κοινωνία μαζί τους. Και ερωτούμε:
Όταν, ορθώς, παρουσιάζουμε την προδοσία του πατρ. Βαρθολομαίου και των συν αυτώ, την προδοσία των Ρώσων, γιατί την αποκρύβουμε;
Όταν, ορθώς, παρουσιάζουμε την ευθύνη του πατρ. Βαρθολομαίου και των συν αυτώ για την πνευματική πτώση στην Ορθοδοξία, την ευθύνη των Ρώσων, γιατί την αποκρύβουμε;
Πότε πήραν πίσω οι Ρώσοι την αναγνώριση μυστηρίων και την μυστηριακή κοινωνία με τους Παπικούς και εμείς δεν το μάθαμε; Ας μην ξεχνάμε ότι η συμφωνία της Αβάνας μεταξύ Κυρίλλου και Πάπα δεν διαφέρει σε τίποτα από τις συμφωνίες Βαρθολομαίου και Πάπα!
Σε τι προφύλαξε τους Ρώσους η διατήρηση του Παλαιού Ημερολογίου από την φοβερή προδοσία, αφού κατηγορούμε το νέο ημερολόγιο ως Παπικό;
Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ της παπικής συμπεριφοράς του πατρ. Βαρθολομαίου που κάνει ό,τι θέλει χωρίς να ενημερώνει κανέναν και των Ρώσων Πατριαρχών, όταν ο ίδιος ο γέρων Γαβριήλ παραδέχεται ότι "Θεωρούμεν αντικανονική και αντορθόδοξον την, ως είρηται, απόφασιν της Ρωσικής Εκκλησίας από απόψεως δογματικής τοιάυτης, ως ληφθείσαν μονομερώς και εν αγνοία της Μητρός Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και των λοιπών ομοδόξων Εκκλησιών";
Θα το επαναλάβουμε αν και γινόμαστε κουραστικοί: Αγώνας για την πίστη, ο οποίος εθελοτυφλεί από το ένα μάτι δεν πρόκειται να επιφέρει κάτι καλό.
«Μετά κατωδύνου ψυχής επληροφορήθημεν και ημείς την απόφασιν της Ρωσικής Εκκλησίας «περί μυστηριακής κοινωνίας προς Ρωμαιοκαθολικούς».
Ο Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης (+1983) για τη μετάδοση των Μυστηρίων στους παπικούς.
επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης
Πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική είναι η ανοιχτή επιστολή που συνέγραψε το 1970 ο Ηγούμενος της Ι. Μ. Διονυσίου Αγ. Όρους, Γέρων Γαβριήλ, διαμαρτυρόμενος για το τρομερό ολίσθημα της Ρωσικής Διοικούσας Εκκλησίας, της υποκινούμενης εκείνη την εποχή από το άθεο καθεστώς, να μεταδώσει τα Άχραντα Μυστήρια στους ρωμαιοκαθολικούς της Ρωσίας. Η απογοήτευση του γέροντα ήταν πολύ μεγάλη και αποτυπώνεται στην επιστολή αυτή που αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο (κατά τον χαρακτηρισμό του π. Θεοκλήτου) για την κατοχύρωσή της ιεροκανονικώς.
Ἡ Γενοκτονία τῶν Ποντίων
Στίγμα ἀνεξάλειπτο στὴν ἱστορικὴ ἐκπόρευση τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἡ γενοκτονία τῶν Ποντίων ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς ὀδυνηρότερες στιγμές μας, ὑπονίζοντας μὲ ἐγκαυστικὸ τρόπο, τὸ προαιώνιο μίσος τῶν Τούρκων γιὰ τοὺς Ἕλληνες, ἀλλὰ καὶ τὴν βίαια καὶ αἱμοσταγῆ ἱστορική τους παρουσία.
Πολὺ εὔγλωττα ἐδῶ τὰ λόγια του Ἀμερικανοῦ πρόξενου στὴν Σμύρνη Τζῶν Χόρτον «Ἀπὸ ἄκρου εἰς ἄκρον σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια τῶν Τούρκων, πάντα ὑπῆρχε μία κηλίδα αἵματος γιὰ νὰ θυμίζει τὴν βάρβαρη παρουσία τους». Ἡ γενοκτονία τῶν Ποντίων ἔλαβε χώρα κατὰ τὴν περίοδο (1916-1923) καὶ εἶχε ὡς τραγικὸ ἐπακόλουθο τὴν φρικιαστικὴ δολοφονία 353.000 ἀνθρώπων, στὴν δεύτερη μεγαλύτερη γενοκτονία τοῦ αἰώνα μας. Ἀλλὰ ἂς ἐπιχειρήσουμε μία προσέγγιση στὸν ὄρο γενοκτονία. Ὁ ὅρος αὐτὸς εἰσήχθη μὲ ἐπίσημο τρόπο στὸ δημόσιο διάλογο, μέσα ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ δίκη τῆς Νυρεμβέργης, ποὺ ἐκδίκασε τὰ ἐγκλήματα πολέμου τῆς ναζιστικῆς ἡγεσίας τὸ 1945. Καὶ ὁ ὅρος ἀποδίδει τὴν μεθοδευμένη ἐξολόθρευση μίας φυλετικῆς, θρησκευτικῆς, ἢ ἐθνικῆς ὁμάδας. Ἀποτελεῖ ἕνα ἔγκλημα εἰρηνικῆς περιόδου. Τὸ κίνητρο γιὰ τὴν γενοκτονία μίας ὁμάδας δὲν εἶναι ἡ ἐμπλοκή της σὲ πολεμικὲς ἐνέργειες, ἀλλὰ τὰ ἐθνικά, φυλετικὰ ἢ θρησκευτικὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ φέρει. Καὶ στὴν προκείμενη πρίπτωση τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, ἡ ἰδιότητα ποὺ ἐπέσυρε τὴν δολοφονία τοὺς ἦταν ὅτι ἦσαν Ἕλληνες καὶ χριστανοί. Ἂς δοῦμε ὅμως ἐξελικτικὰ τὴν πορεία τοῦ ποντιακοῦ ἑλληνισμοῦ, μέχρι τὴν διάπραξη τῆς γεντοκτονικῆς ἐξόντωσής του.
Ἀπαρχὴ τῆς ἐξόντωσης τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, εἶναι ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης. Ἑπτὰ χρόνια ἀργότερα ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆς πόλης, θὰ ἀκολουθήσει ἡ ἅλωση τῆς Τραπεζούντας τὸ 1461. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἱστορικὸ ὁρόσημο θὰ ξεκινήσουν οἱ βιαιότητες, οἱ διωγμοί, ἡ θρησκευτικὴ τρομοκρατία, ἡ ἐθνολογικὴ ἀλοίωση μὲ τὶς ἀλλεπάλληλες προσπάθειες ἐξισλαμισμοῦ, οἱ σφαγές, μέχρι νὰ φτάσουμε στὴν κορύφωση τῆς δραματικῆς ἐξόντωσης τοῦ ἑλληνισμοῦ τῶν Ποντίων, μὲ τὴν φρικιαστικὴ γενοκτονία του. Ἡ ὑποδούλωση τοῦ Πόντου μπορεῖ ἱστορικὰ νὰ χωριστεῖ σὲ τρεῖς περιόδους. Ἡ πρώτη περίοδος ἐκκινὰ μὲ τὴν ἅλωση τῆς Τραπεζούντας τὸ 1461 καὶ ἀποπερατώνεται στὰ μέσα τοῦ 17-οὐ αἰώνα. Σ΄αὐτὰ τὰ ἱστορικὰ ὅρια οἱ Τοῦρκοι υἱοθετοῦν μία σχετικὰ παθητικὴ στάση ἔναντι τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου.
Κατεδαφίσθηκε τη νύχτα στο Κίεβο ο Ναός της «Δεκάτης»
Ο ιερός ναός των Αγίων Βλαδιμήρου και Όλγας της ιεράς μονής της «Δεκάτης» της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, που ανηγέρθη πλησίον του σημείου, όπου προϋπήρχε ο χτισμένος τον 10ο αι. παλαιός ιερός ναός της «Δεκάτης», κατεδαφίσθηκε τη νύκτα της 17ης Μαΐου 2024, αναφέρει η ιστοσελίδα της Ενώσεως Ορθοδόξων Δημοσιογράφων.
Σύμφωνα με στοιχεία που αναρτήθηκαν στο λογαριασμό της μονής στο κοινωνικό δίκτυο Telegram, χθες 16 Μαΐου, περί τις 10 μ.μ., κατέφθασαν λεωφορεία με αστυνομικούς και στρατιωτικούς στον ιερό ναό της «Δεκάτης». Αργότερα γνωστοποιήθηκε ότι τα όργανα της αστυνομίας προσπαθούν να συλλάβουν τους αδελφούς της μονής.
Το ενημερωτικό κανάλι «Ντοζόρ να Πέρσομου Κοζάτσκομου» στο κοινωνικό δίκτυο Telegram μετέδωσε ότι ένστολοι και αστυνομικοί περικύκλωσαν όλο το χώρο του Εθνικού Μουσείου Ιστορίας της Ουκρανίας. Όλες οι προσβάσεις και τα κλιμακοστάσια αποκλείστηκαν. Δεν επιτράπηκε στην αδελφότητα της μονής να εισέλθει στον ιερό ναό των Αγίων Βλαδιμήρου και Όλγας, ενώ σε ένα ιερέα, ο οποίος θέλησε να απομακρύνει από το υπό κατεδάφιση κτήριο αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του Βλαδιμήρου της «Δεκάτης», εκπρόσωποι της αστυνομίας άρχισαν να του ασκούν σωματική βία στρίβοντάς του τα χέρια, ώστε αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τον χώρο της μονής.
Κυριακή των Μυροφόρων – Ο Ιερός Χρυσόστομος για την εκλογή των επτά Διακόνων
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ
ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ [: Πράξ. 6, 1-7]
Ο ΙΕΡΟΣ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΔΙΑΚΟΝΩΝ
[υπομνηματισμός των χωρίων Πράξ. 6, 1-7]
«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν (: τις ημέρες αυτές, ενώ αυξανόταν ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι
Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα,
άρχισαν να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την
αραμαϊκή γλώσσα. Τα παράπονα αυτά προέκυψαν, διότι οι χήρες των ελληνόφωνων
Ιουδαίων Χριστιανών που δεν ήταν ντόπιοι, παραμελούνταν στην καθημερινή
περίθαλψη και υπηρεσία της διανομής τροφών και ελεημοσυνών)» [Πράξ. 6,1].
«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις (:κατά τις ημέρες αυτές)» [Πράξ. 6,1]. Ποιες ημέρες εννοεί; Όταν συνέβαιναν αυτά, όταν μαστιγώνονταν, όταν απειλούνταν, όταν αυξανόταν ο αριθμός των μαθητών, τότε «άρχισαν να γογγύζουν». Ίσως μάλιστα να συνέβηκε αυτό από το πλήθος, διότι δεν είναι δυνατό στο πλήθος να υπάρχει ακρίβεια και τελειότητα. Δεν εννοεί οπωσδήποτε τις ημέρες εκείνες, αλλά συνηθίζει η Γραφή, και τα μέλλοντα να συμβούν να τα αναφέρει σαν να συνέβησαν, και γι' αυτό μίλησε έτσι. «῾Ελληνιστές» νομίζω ότι ονομάζει εκείνους που ομιλούν την ελληνική γλώσσα· διότι αυτοί μιλούσαν ελληνικά, αν και ήταν εβραίοι. Να και άλλη δοκιμασία· πόσο μάλλον και εσύ, αν θέλεις να εξετάσεις, θα διαπιστώσεις ότι από την αρχή οι πόλεμοι γίνονται και από μέσα και από έξω.
Κυριακή των Μυροφόρων – Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ
ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ [:Μάρκ.15,43-16,8]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΦΗ ΤΟΥ
ΘΕΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ,
ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣΗ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΙΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ
[υπομνηματισμός των χωρίων: Ματθ. 27,57-66 και Ματθ.28,1-10]
«Ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ Ἀριμαθαίας, τοὔνομα Ἰωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσε τῷ Ἰησοῦ· οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα. καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ Ἰωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ, καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν (: όταν προχώρησε το δειλινό, ήλθε κάποιος άνθρωπος πλούσιος που
καταγόταν από την Αριμαθαία και ονομαζόταν Ιωσήφ, που κι αυτός υπήρξε μαθητής
του Ιησού. Αυτός πήγε στον Πιλάτο και του
ζήτησε το σώμα του Ιησού. Τότε ο Πιλάτος διέταξε να του δοθεί το σώμα. Κι αφού
ο Ιωσήφ πήρε το σώμα, το τύλιξε σε καθαρό και αμεταχείριστο σεντόνι και το
έβαλε στο δικό του καινούριο μνημείο, το οποίο είχε σκαλίσει στον βράχο. Κι
αφού κύλισε ένα μεγάλο λίθο στη θύρα του μνημείου, την έκλεισε με τον λίθο
αυτόν κι έφυγε)» [Ματθ. 27,
57-60].
Αυτός είναι ο Ιωσήφ, ο οποίος προηγουμένως κρυβόταν. Τώρα όμως, μετά τον θάνατο του Χριστού, έδειξε μεγάλη τόλμη. Διότι ούτε ασήμαντος ήταν, ούτε από εκείνους που μένουν απαρατήρητοι, αλλά ένας από τα μέλη του Συνεδρίου [πρβλ. Λουκ.23,51: «Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσήφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος·οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν- ἀπὸ Ἀριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ (:και ιδού, παρουσιάζεται τότε ένας άνθρωπος που λεγόταν Ιωσήφ και ήταν βουλευτής, δηλαδή μέλος του ιουδαϊκού συνεδρίου,άνθρωπος καλοκάγαθος και ενάρετος. Αυτός δεν είχε συμφωνήσει με την απόφαση που πήραν τα μέλη του συνεδρίου εναντίον του Ιησού, ούτε με τα μέτρα και τις πράξεις που έκαναν για να εξασφαλίσουν την επικύρωση και την εκτέλεση της αποφάσεως.