Η ιδεολογία της ακύρωσης

Οι ρίζες πρέπει να ξεραθούν.

«Ολα είναι τώρα» αποφαίνεται μια διαφήμιση που προσπαθεί να πουλήσει προϊόν μαζί με τρόπο ζωής, ο οποίος οδηγεί στην κατάρρευση του πολιτισμού και στην οριστική υποδούλωση του ανθρώπου σε άγνωστη εστία δυνάμεως. Η θεοποίηση του παρόντος προϋποθέτει τη διακοπή σχέσεων με το παρελθόν και την αδιαφορία για το μέλλον. Οι ρίζες πρέπει να ξεραθούν. Ανήκουν στο παρελθόν. Τα κλαδιά, που απλώνονται στο μέλλον, να κοπούν. Από το δέντρο να μείνει μόνο ένα κούτσουρο. Ανήμπορο να τραφεί, να μεταβολίσει το φως, να υπάρξει. Με την εφαρμογή του «Ολα είναι τώρα», τα πάντα συμπυκνώνονται στο κυνήγι της μέγιστης απόλαυσης στον παρόντα χρόνο. Στ’ αλήθεια, δεν υπάρχει μεγαλύτερη και πιο θανάσιμη παγίδα για το ανθρώπινο είδος.

Το «Ολα είναι τώρα» σημαίνει ότι όσα θεωρούμε σπουδαία και βρίσκονται είτε πίσω είτε μπροστά μας είναι ασήμαντα και σημασία έχει μόνο ό,τι αγγίζουμε και αισθανόμαστε. Το «Ολα είναι τώρα» σημαδεύει και τα πρόσωπα. Εκείνοι που αγωνίστηκαν για να φτάσουμε εδώ είναι μηδενικά – αν δεν αποτελούν κιόλας αρνητικές περιπτώσεις.

Νέος Πατριάρχης Βουλγαρίας εξελέγη ο Μητροπολίτης Βιδινίου Δανιήλ

Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Βουλγαρίας δήλωσε: «Ας κρατήσουμε την Ορθόδοξη πίστη – αυτή μας οδηγεί στον Θεό». Ευχόμαστε ο νέος Πατριάρχης να κρατήσει την πίστη αμόλυντη.

boylgarias danihl

Σε νέα σελίδα μπαίνει από σήμερα το Πατριαρχείο Βουλγαρίας, καθώς ο Μητροπολίτης Βιδινίου κ. Δανιήλ εξελέγη ως ο 29ος Πατριάρχης Βουλγαρίας.

Ο νέος Πατριάρχης Βουλγαρίας εξελέγη από την Πατριαρχική Εκλογική Συνέλευση στον δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας στην οποία συμμετείχαν ο Μητροπολίτης Βράτσης κ. Γρηγόριος και ο Μητροπολίτης Βιδινίου κ. Δανιήλ. 69 ψήφους έλαβε ο Μητροπολίτης Βιδινίου κ. Δανιήλ, 66 ψήφους ο Μητροπολίτης Βράτσης Γρηγόριος, ενώ υπήρχαν και τρία άκυρα ψηφοδέλτια.

Στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, 64 ψήφους έλαβε ο Μητροπολίτη Βράτσης κ. Γρηγόριος, 51 ψήφους έλαβε ο Μητροπολίτης Βιδινίου κ. Δανιήλ, 19 ψήφους ο Μητροπολίτης Λόβετς κ. Γαβριήλ, ενώ υπήρχαν και τέσσερα άκυρα ψηφοδέλτια.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ. Η μη Ομολογία είναι μια πνευματικη σχιζοφρένια (π. Γ. Καψάνης)

Και η τραγική διαπίστωση του πόσο άλλαξε το φρόνημα του Αγίου Όρους μέσα σε δύο δεκαετίες!!!

Για όσους λόγοις και έργοις σιωπούν, συνταυτιζόμενοι με τους Οικουμενιστές, παρότι αντιλαμβάνονται ότι παραβλέπονται και καταπατούνται οι θείες Εντολές.

Πηγή: "Καιομένη Βάτος"

Πῶς νὰ συναντήσης τὸν Θεὸν «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον»

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Πῶς νὰ συναντήσης τὸν Θεὸν «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον»

«Τίς ἡµᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγµὸς ἢ λιµὸς ἢ γυµνότης ἢ κίνδυνος ἢ µάχαιρα; καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούµεθα ὅλην τὴν ἡµέραν· ἐλογίσθηµεν ὡς πρόβατα σφαγῆς» (Ρωμ. η΄, 35, 36).

(: Δηλ.: Τέτοιαν ἀγάπην ἔδειξεν εἰς ἡµᾶς ὁ Χριστός. Ποῖος λοιπὸν θὰ ἠµπορέσῃ νὰ µᾶς χωρίσῃ ἀπὸ τὴν ἀγάπην αὐτήν, ποὺ µᾶς ἔχει ὁ Χριστός; Μήπως θὰ µᾶς καταστήσῃ ὀλιγώτερον ἀγαπητοὺς εἰς τὸν Χριστὸν ἢ µήπως θὰ µᾶς χωρίσῃ ἀπ’ αὐτοῦ θλῖψις ἀπὸ ἐξωτερικὰς περιστάσεις ἢ στενοχωρία καὶ ἐσωτερικὴ πίεσις τῶν καρδιῶν µας ἢ διωγµὸς ἢ πεῖνα ἢ γύµνια καὶ ἔλλειψις ρούχων ἢ µάχαιρα ποὺ νὰ µᾶς φοβερίζῃ µὲ σφαγήν;

Ναί· καὶ µὲ σφαγὴν καὶ µὲ θάνατον θὰ µᾶς φοβερίσουν σύµφωνα µὲ ἐκεῖνο, ποὺ γράφεται εἰς τοὺς θεοπνεύστους ψαλµούς, ὅτι διὰ σέ, Κύριε, κινδυνεύοµεν διαρκῶς ν’ ἀποθάνωµεν κάθε ἡµέραν τῆς ἐπιγείου ζωῆς µας. Ἐθεωρήθηµεν ἀπὸ τοὺς διώκτας µας σὰν πρόβατα ξεχωρισµένα, διὰ νὰ σφαγοῦν).

Κάποιοι "ομολογητές" ιερείς από την μητρόπολη Άρτης, ενώ μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλών άνευ κόστους, γιατί σιγούν για την επίσκεψη του Πατριάρχη στην πόλη τους;

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝ ΑΡΤΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Ο Απόστολος Πέτρος: Ο Κορυφαίος Μαθητής του Χριστού

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Ο Απόστολος Πέτρος, ήταν Ιουδαίος και ονομαζόταν Σίμων. Γεννήθηκε στην άσημη κώμη Βηθσαϊδά. Ο Πατέρας του ονομαζόταν Ιωνάς. Έζησε με φτώχεια και στερήσεις, αλλά σε περιβάλλον ευσέβειας. Οι γονείς του ανήκαν στους λιγοστούς πιστούς ευσεβείς Ιουδαίους της εποχής τους, οι οποίοι περίμεναν εναγώνια τον Μεσσία. Γράμματα έμαθε ελάχιστα, προφανώς γνώριζε μόνο γραφή και ανάγνωση. Αδελφός του υπήρξε ο πρωτόκλητος Ανδρέας.

Ο Πέτρος νυμφεύτηκε την κόρη του Αριστοβούλου, ανεψιά του Αποστόλου Βαρνάβα. Έκαμε δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη, των οποίων αγνοούμε τα ονόματα. Αγνοούμε επίσης και το όνομα της συζύγου του. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του πεθερού του στην Καπερναούμ και ασκούσε μαζί με τον αδελφό του τον Ανδρέα, το επάγγελμα του ψαρά στη λίμνη της Γενισαρέτ.

Μετά την σύλληψη του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Κύριος πήγε στα μέρη της Γαλιλαίας, για να κηρύξει το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Εκεί συνάντησε τους περισσότερους από τους μαθητές του, ψαράδες το επάγγελμα, τους οποίους κάλεσε να γίνουν στο εξής «αλιείς ανθρώπων» ( Ματθ.4,20), συνεργοί Του στο έργο της σωτηρίας του κόσμου.

Αλήθεια, πως ομολογούμε εμείς σήμερα τον Χριστό;

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Πως ομολογώ τον Χριστό; (Κυριακή των Αγίων Πάντων)

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ.10.32-33, 37-38 και Ματθ.19,27-30]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

«ΠΩΣ ΟΜΟΛΟΓΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-6-1994] (Β300)

Ο Χριστός, αγαπητοί μου, είπε εις τους μαθητάς Του και δι’ αυτών προς όλους τους πιστούς όλων των αιώνων και εποχών, έναν βαρυσήμαντο λόγο. Τους είπε: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»· που σημαίνει ότι ο Χριστός ζητά την ομολογία μας υπέρ του προσώπου Του ενώπιον των ανθρώπων.

Πώς όμως αυτή η ομολογία του Χριστού μπορεί να εκφραστεί; Με τρεις τρόπους. Ο πρώτος τρόπος, με την ορθόδοξη πίστη. Ο δεύτερος τρόπος, με την ορθόδοξη ευαγγελική ζωή, με το ευαγγελικό ήθος. Και ο τρίτος τρόπος, ως ιεραποστολή. Με αυτούς τους τρόπους μπορούμε να ομολογήσουμε τον Χριστό. Όχι με ένα μόνο, ερήμην των άλλων δύο. Αλλά και με τους τρεις τρόπους.

Ας προσπαθήσουμε μία προσέγγιση εις αυτούς τους τρόπους ομολογίας του θεανθρωπίνου προσώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αλλά πριν κάτι πούμε, θα πρέπει να σημειώσουμε τα κίνητρα εκείνα τα οποία μας ωθούν εις την ομολογίαν της Ορθοδοξίας. Είναι πρώτιστα η αγάπη του Χριστού. Αν δεν αγαπάς τον Χριστό, είναι αδύνατον, αδύνατον να τον ομολογήσεις. Η αγάπη υπερνικά ακόμη και αυτόν τον θάνατον· εξ ου και το μαρτύριον. Η αγάπη θα δώσει το θάρρος, αλλά και το άοκνον, το ατεμπέλιαστο, το άοκνον της ομολογίας του Χριστού ισοβίως.

Και όταν λέμε ότι ομολογούμε τον Χριστόν, δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι ομολογούμε την Ορθοδοξία. Ή αν ομολογούμε την Ορθοδοξία, ομολογούμε τον Χριστό. Γιατί, απλούστατα, Χριστός και Ορθοδοξία ταυτίζονται. Τι είναι η Ορθοδοξία; Ο ορθόδοξος τρόπος αναφοράς εις το θεανθρώπινον πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Η ορθόδοξος ερμηνεία του θεανθρωπίνου προσώπου του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι Ορθοδοξία. Σημαίνει λοιπόν ομολογία της ανθρωπίνης και της θείας φύσεως του Ιησού Χριστού· με ό,τι μας αποκαλύπτεται στο θεανθρώπινο πρόσωπό Του μέσα στον λόγο του Θεού, μέσα στην Αγία Γραφή.

Ερμηνεία Ευαγγελικής περικοπής της εορτής των αγίων Αποστόλων από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ [:Ματθ.9,36 και Ματθ.10,1-10]

Και δεν αρκούνταν ο Κύριος μόνο στη θεραπεία των ασθενειών του λαού, αλλά επιδείκνυε και άλλου είδους πρόνοια· διότι λέει ο ευαγγελιστής: «Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐῤῥιμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα (:και όταν είδε τα πλήθη του λαού, αισθάνθηκε συμπάθεια και πόνο γι’ αυτούς, διότι ήταν αποκαμωμένοι πνευματικώς και παραμελημένοι, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα να τα προφυλάξει και να τα οδηγήσει στα βοσκοτόπια)» [Ματθ.9,36].

Πρόσεξε λοιπόν την ταπεινοφροσύνη του Ιησού: για να μην προσκαλέσει λοιπόν τους πάντες πλησίον Του ο Ίδιος, αποστέλλει τους μαθητές Του. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και για να τους ασκήσει, σαν ακριβώς σε κάποια παλαίστρα, αφού προγυμναστούν στην Παλαιστίνη, στη συνέχεια να αναλάβουν τους μεγάλους αγώνες σε όλη την οικουμένη. Γι’ αυτό βέβαια και οι ασκήσεις που τους ορίζει είναι μεγαλύτερες από τους αγώνες, όσο περισσότερο ανέρχονται την κλίμακα της αρετής, για να αντιμετωπίσουν ευκολότερα τους μετέπειτα αγώνες, οδηγώντας αυτούς με τον ίδιο τρόπο που εξασκούν τους τρυφερούς νεοσσούς για το πέταγμα. Και αρχικά τους καθιστά ιατρούς των σωμάτων, αποταμιεύοντας για αργότερα την ψυχική τους προετοιμασία που ήδη επιτελέστηκε.

Οι πνευματικοί φωστήρες και ιδρυτές της Εκκλησίας

Πέτρος και Παύλος: απόστολοι και μάρτυρες της Ευρώπης – Ι. Ν. Αναλήψεως του Κυρίου

Οι πνευματικοί φωστήρες και ιδρυτές της Εκκλησίας

"Τοὺς Μαθητᾶς τοῦ Χριστοῦ

καὶ θεμελίους της Ἐκκλησίας,

τοὺς κορυφαίους Πέτρον καὶ Παῦλον,

ἅπας ὁ κόσμος εὐφημήσωμεν".

(εκ της λιτής της εορτής)

Πρωτοπρ. Ιωάννου Γκιάφη, Πολιτικού Επιστήμονος-Θεολόγου-Προϊσταμένου Ι. Ν. Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου

Από αρχαιοτάτων χρόνων η προαγωγή του δημοκρατικού πνεύματος γίνονταν μέσω της "Εκκλησίας του Δήμου". Πρόκειται για την δημοκρατική συνέλευση της αρχαίας Αθήνας στην οποία συμμετείχαν οι άρρενες πολίτες άνω των 18 ετών. Σε αυτή συζητούνταν γενικά θέματα που αφορούσαν την πόλη, αλλά δίνονταν βαρύτητα και σε άλλα θέματα όπως: την στρατιωτική ασφάλεια της πόλης, την κήρυξη τυχόν πολέμου κ.ά. Εμπνευστής και δημιουργός αυτής της δημοκρατικής συνέλευσης υπήρξε ο αρχαίος νομοθέτης Σόλωνας. Αντίστοιχη βεβαίως συνέλευση εντοπίζεται ιστορικά και στην αρχαία Σπάρτη με την ονομασία "Απέλλα". Επίσης ο όρος "Εκκλησία" στην αρχαιότητα συνδέονταν και με τη συνάθροιση του συνόλου του στρατού με σκοπό κάποια ανακοίνωση ή κάποια σύσκεψη. Επομένως με τον όρο "Εκκλησία" κατά την αρχαϊκή εποχή περιγράφεται το σύνολο κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι διαχειρίζονταν σημαντικά θέματα.

Όμως η Εκκλησία συνδέεται άρρηκτα και με τον χριστιανισμό. Εορτάζοντας μια ολόκληρη εβδομάδα την Πεντηκοστή, κάθε χριστιανός χαριτώνεται από τις δωρεές που πηγάζουν από αυτή τη Δεσποτική εορτή. Και η μεγαλύτερη δωρεά όλων δεν είναι παρά η επιδημία του "Παρακλήτου Αγαθού" μέσα στον κόσμο, από τότε μέχρι σήμερα. Πανηγυρίζοντας επίσης επτά ολόκληρες ημέρες την εορτή αυτή, επαναλαμβάνονται σε όλους μας τα υψηλά νοήματά της και κυρίως η σύνδεσή της με την Εκκλησία. Η Πεντηκοστή θεωρείται η "γενέθλιος ημέρα" της Εκκλησίας. Άρα πενήντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Θεανθρώπου, όχι μόνο κατέρχεται επί γης το Άγιον Πνεύμα, αλλά ιδρύεται και η επίγεια Εκκλησία.

Διαμαρτυρία Χριστιανικών Σωματείων Θεσσαλονίκης για το δαιμονικό europride

Και πάλι θα τονίσουμε, ότι διαμαρτυρίες άνευ πράξεων (βλ. Κολυμπάρι) και μετά κοινωνία με τους ενόχους δεν οδηγούν σε τίποτα.

Τα μέλη των υπογραφόμενων Χριστιανικών Σωματείων της Θεσσαλονίκης, με αφορμή την διανυόμενη ήδη εβδομάδα «εορτασμού» του Europride στην πόλη του Αγίου Δημητρίου, δηλώνουμε τον αποτροπιασμό μας για την βεβήλωση της Αγιοτόκου Θεσσαλονίκης από τις «εκδηλώσεις υπερηφάνειας», με τις οποίες δυστυχώς, συνάνθρωποί μας- εικόνες του Θεού, αντί να αισθάνονται ντροπή, επαίρονται για την καταπάτηση του Ευαγγελικού Νόμου και της φυσικής τάξεως.

Στις εκδηλώσεις αυτές, που όπως είναι γνωστό χρηματοδοτούνται αφειδώς από ξένες πρεσβείες και πολιτικά και οικονομικά κέντρα αποφάσεων, όχι μόνο βεβηλώνεται βάναυσα το ανθρώπινο πρόσωπο έτσι όπως το έπλασε ο Δημιουργός των όλων Θεός, αλλά πολύ συχνά όπως είδαμε και στο παρελθόν προσβάλλονται από τους συμμετέχοντες χυδαία και συνειδητά οι παραδοσιακές αξίες της ελληνικής κοινωνίας, οι εικόνες των αγίων μας αλλά και η αγάπη προς την πατρίδα (βλ. σύνθημα: Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η Πατρίς, Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς!).

Εκφράζουμε κατ αρχήν την απογοήτευσή και την θλίψη μας μας γιατί σύσσωμη η πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου (πλην λίγων επαινετών εξαιρέσεων) σιωπά ή ακόμη και συστρατεύεται (βλ. Πανεπιστημιακά ιδρύματα) με την συγκεκριμένη προπαγάνδα.

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ [:Β΄ Κορ. 11,21-33 και 12,1-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ [:Β΄Κορ.11,21-33 και 12,1-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ (:Με ντροπή μου το λέω, σαν να υπήρξαμε εμείς ασθενείς και να μην μπορούσαμε να σας κάνουμε ό,τι σας έκαναν εκείνοι. Μάθετε όμως ότι για οτιδήποτε κι αν τολμά να καυχηθεί κανείς –με αφροσύνη το λέγω αυτό– τολμώ κι εγώ να καυχηθώ)» [Β΄Κορ.11,21].

Κοίταξέ τον πώς αναδύεται πάλι και πώς χρησιμοποιεί και απολογία και εκ των προτέρων διόρθωση· αν και έχει πει ήδη πολλά τέτοια: Β΄ Κορ. 11,1 «Ὄφελον ἀνείχεσθέ μου μικρὸν τῇ ἀφροσύνῃ · ἀλλὰ καὶ ἀνέχεσθέ μου (:Μακάρι να μου δείχνατε ανοχή σε κάποια μικρή ανοησία που θα κάνω με το να σας διηγηθώ τα όσα ο Κύριος κατόρθωσε μέσα από εμένα. Αλλά έχω πεποίθηση ότι με ανέχεστε)» ·και πάλι: Β΄Κορ. 11,16: «Πάλιν λέγω, μὴ τίς με δόξῃ ἄφρονα εἶναι (:Πάλι λέω εκείνο που σας είπα προηγουμένως˙ δηλαδή, μη με θεωρήσει κανείς από σας ότι είμαι άφρων και ανόητος, επειδή θα επαινέσω τον εαυτό μου)»· Β΄ Κορ. 11,17-19:

«Ὃ λαλῶ οὐ λαλῶ κατὰ Κύριον, ἀλλ᾿ ὡς ἐν ἀφροσύνῃ, ἐν ταύτῃ τῇ ὑποστάσει τῆς καυχήσεως. Ἐπεὶ πολλοὶ καυχῶνται κατὰ τὴν σάρκα, κἀγὼ καυχήσομαι· ἡδέως γὰρ ἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες (:Εκείνο που θα πω επαινώντας τον εαυτό μου, δεν θα το πω ως δούλος ταπεινός του Κυρίου, αλλά θα το πω σαν να έγινα άμυαλος και ανόητος από την πεποίθησή μου ότι έχω κι εγώ δικαίωμα να καυχιέμαι. Αφού πολλοί καυχώνται για εξωτερικά ανθρώπινα προτερήματα, θα καυχηθώ κι εγώ. Και θα καυχηθώ, διότι με μεγάλη ευχαρίστηση ανέχεστε τους άφρονες και ανόητους, ενώ είστε συνετοί)». Και εδώ πάλι: «Ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ (:Μάθετε όμως ότι για οτιδήποτε κι αν τολμά να καυχηθεί κανείς – κάνω τρέλα που το λέω – τολμώ κι εγώ να καυχηθώ)» [Β΄ Κορ.11,21].

Ο Ιερός Χρυσόστομος για τον Απόστολο Παύλο

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ

ΟΜΙΛΙΑ Α΄

Δεν θα έσφαλλε κανένας αν ονόμαζε την ψυχή του αποστόλου Παύλου λιβάδι αρετών και κήπο πνευματικό. Τόσο πολύ ακτινοβολούσε από χάρη και έδειχνε την πίστη της ψυχής του αντάξια αυτής της χάρης. Επειδή λοιπόν έγινε σκεύος εκλογής και καθάρισε καλά τον εαυτό του, εκεί εκχυθεί σε αυτόν πλούσια η δωρεά του αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό μας χάρισε και τους θαυμαστούς ποταμούς, όχι μόνο τέσσερις κατά την πηγή του παραδείσου[:οι τέσσερις ποταμοί που πότιζαν τον παράδεισο ήταν οι Φισών, Γηών, Τίγρης και Ευφράτης· Γέν.2,10-14], αλλά πολύ περισσότερους που ρέουν καθημερινά και δεν ποτίζουν τη γη αλλά τις ψυχές των ανθρώπων που τις διεγείρουν στην καρποφορία της αρετής.

Ποιος λοιπόν λόγος είναι ικανός να εξυμνήσει τα κατορθώματά του; Και ποια γλώσσα θα μπορέσει να πλησιάσει τα εγκώμιά του; Γιατί όταν όλα τα ανθρώπινα αγαθά τα έχει συγκεντρωμένα μια ψυχή, και όλα σε υπερβολικό βαθμό και όχι μόνο τα καλά των ανθρώπων, αλλά και των αγγέλων, πώς θα ξεπεράσουμε το μέγεθος των εγκωμίων; Δεν θα σιωπήσουμε βέβαια γι’ αυτό, αλλά γι’ αυτό, γι’ αυτό ακριβώς θα μιλήσουμε. Γιατί και αυτό είναι το καλύτερο είδος εγκωμίου, το να ξεπερνά δηλαδή των μέγεθος των κατορθωμάτων κατά πολύ την ευχέρεια του λόγου, και η ήττα είναι για εμάς λαμπρότερη από άπειρες νίκες.

Από πού λοιπόν θα ήταν κατάλληλο να αρχίσουμε τους επαίνους; Από πού αλλού, παρά από αυτό πρώτα, να αποδείξουμε ότι έχει όλα τα καλά; Γιατί είτε οι προφήτες έδειξαν κάτι σημαντικό είτε οι πατριάρχες, είτε οι δίκαιοι είτε οι απόστολοι είτε οι μάρτυρες, όλα αυτά μαζί τα έχει συγκεντρωμένα ο Παύλος σε τόσο υπερβολικό βαθμό, που κανένας από αυτούς δεν είχε και όποιο καλό είχε από αυτούς ο καθένας ξεχωριστά, το είχε αυτός.

Οι Άγιοι Πάντες είναι δίπλα μας, αλλά εμείς δεν έχουμε τα μάτια να τους δούμε!

Υπομνηματισμός του Ύμνου της Αγάπης από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο

Ο Ύμνος της Αγάπης – Α Κορινθ., ιγ' 1-13 – Απόστολος Παύλος ...

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[:Α΄προς Κορινθίους, 13,1-8]

Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δεν δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο.

Διότι δεν είπε: «εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά «Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποτεθεί ότι έχω τέτοια ικανότητα, ώστε να εννοώ και να ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει: «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο.

Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν»; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός». Έτσι χρησιμοποιεί λοιπόν και αλλού τις λέξεις, όπως όταν λέγει ότι «ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων(:και υπερύψωσε και ως άνθρωπο τον Ιησού ο Θεός Πατήρ για να καμφθεί στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο με ευλάβεια και σεβασμό και να προσκυνήσουν τον Ιησού οι επουράνιοι άγγελοι και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα, που είναι στα καταχθόνια, να υποταχθούν με φόβο και τρόμο ενώπιον της θείας Του δυνάμεως και δόξης)»[Φιλιπ.2,10],όχι διότι αποδίδει γόνατα και οστά στους αγγέλους, μη γένοιτο, αλλά με την ανθρώπινη αυτήν εικόνα θέλει να δείξει και να τονίσει την προσκύνηση. Έτσι και εδώ είπε «γλῶσσα», όχι για να δηλώσει το σαρκικό όργανο της γλώσσας, αλλά διότι θέλει να δείξει με τον γνωστό σε εμάς τρόπο την μεταξύ των αγγέλων συνομιλία.

Η μια πλάνη ακολουθεί την άλλη, αλλά τίποτα δεν συμβαίνει!

Ἐπέκεινα τοῦ παραδείγματος τοῦ π. Β. Θερμοῦ

Τοῦ κ. Εὐλαλίου Θωμαΐδη, Θεολόγου

Μία ἀπὸ τὶς ἐπικρατέστερες κοινοτοπίες ποὺ παρουσιάζεται στὴ σύγχρονη ἀκαδημαϊκὴ θεολογικὴ διανόηση εἶναι ἡ ἐσφαλμένη ἄποψη ποὺ ὑποστηρίζει ὅτι ὁ ἄνθρωπος κοινωνεῖ – μετέχει τῶν ὑποστάσεων ἢ προσώπων τῆς ἀκτίστου θεότητας, δηλονότι τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγ. Πνεύματος[1]. Κάτι τέτοιο, ὅμως, δὲν ὑποστηρίζεται σὲ καμία περίπτωση ἀπὸ τὴν πατερικὴ θεολογία στὸ σύνολό της, ὅσο καὶ ἐὰν τὸ νομίζουν οἱ διάφοροι μελετητές της, τόσο οἱ νεορθόδοξοι ὅσο καὶ οἱ ρωμαιοκαθολικοὶ ἢ προτεστάντες[2].

Ἕνα ἀπὸ τὰ σχετικὰ σύγχρονα ἄρθρα ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ὑποτιθέμενη ὑποστατικὴ κοινωνία τῶν βαπτισμένων καὶ κεκχρισμένων πιστῶν μὲ τὴν ἴδια τὴν ὑπόσταση τοῦ Ἁγ. Πνεύματος εἶναι αὐτὸ τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ[3]. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο κρίνεται σκόπιμη ἡ ἀνασκευὴ τοῦ ἀνωτέρω ἀναφερθέντος ἄρθρου, τὸ ὁποῖο ἀφορᾶ στὴν ὑποτιθέμενη ἀνάγκη ὑπέρβασης τοῦ ρωμανίδειου παραδείγματος (κάθαρση, φωτισμός, θέωση) πρὸς χάριν τῆς διασφάλισης τῆς ἀκεραιότητας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει τὴν οἰκοδόμηση μίας θεολογικῆς ἀνθρωπολογίας μὲ βάση τὴν ὑποστατικὴ ἀρχὴ (τὴ μετατροπὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ ἄτομο σὲ πρόσωπο). Στὴν πραγματικότητα δὲν πρόκειται, ὅμως, γιὰ ὑπέρβαση τῆς θεολογίας τοῦ π. Ἰ. Ρωμανίδη, ἀλλὰ γιὰ ὑπέρβαση ἐκείνης τῶν Ἑλλήνων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ βάση τὰ ἀνωτέρω εἰσαγωγικὰ ἐκτεθέντα μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε σὲ μία ἀνασκευὴ τοῦ ἄρθρου τοῦ π. Β. Θερμοῦ.

Ποιόν θα πιστέψουμε;

Ο άγ. Παΐσιος βλέποντας την τραγική κατάσταση του κλήρου και των πολιτικών είχε πει: «Εύχομαι ο Θεός να αναστήσει Μακκαβαίους». Όπως είναι γνωστόν οι Μακκαβαίοι τιμούνται ως ζηλωτές και μάρτυρες της Πίστεως. Και ο άγ. Συμεών ο νέος Θεολόγος γράφει: «Αν και κρύβονται οι άγιοι, τους φανερώνει ο Θεός, ώστε άλλοι να γίνουν ζηλωτές τους, και άλλοι να μη έχουν δικαιολογία» (Λόγος περί Πίστεως εδώ).

Ο π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός παρερμηνεύοντας τον ζηλωτισμό και παρουσιάζοντας μόνο την μία εκδοχή του, την ου κατ’ επίγνωση (την άλλη, την κατ’ επίγνωση την κρύβει) για να δικαιολογήσει την απραξία των περισσοτέρων, λέει ότι δεν χρειαζόμαστε ζηλωτές. Εμείς ως πιστοί ποιόν θα πιστέψουμε;

Οι ζηλωτές

« Άνθρωπος που ‘ναι άμετρα ζηλωτής ποτέ δεν φτάνει την ειρήνη της διάνοιας. Και όποιος είναι ξένος με την ειρήνη, είναι ξένος και με τη χαρά» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Το κακό που μοιάζει να θριαμβεύει στον κόσμο, η απουσία πλειονοψηφίας σε μια κοινωνία που θεωρεί την πίστη ως δευτερεύουσα ανάγκη του ανθρώπου ή αδιαφορεί γι’ αυτήν, όπως επίσης και ένα αίσθημα ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να ομολογούμε αυτό που πιστεύουμε, επαναφέρουν στο προσκήνιο έναν ζηλωτισμό, ο οποίος θεωρείται από πολλούς χριστιανούς άξιος θαυμασμού. Ας μη λησμονούμε ότι ο σκοπός της ζωής γι’ αυτόν που πιστεύει είναι διττός: και ιστορικός και εσχατολογικός. Παλεύουμε στον νυν αιώνα, για να κερδίσουμε τον ατελεύτητο. Ό,τι λοιπόν δεν έχει εσχατολογική προοπτική, σίγουρα το κακό και η αμαρτία, αποτελούν προκλήσεις που μας χωρίζουν από τον Θεό και απαιτούν από εμάς αντίδραση. Σ’ αυτό το πνεύμα είναι στηριγμένος ο ζηλωτισμός.

Όποιος νομίζει ότι οι άμβωνες των Ι. Ναών είναι βήμα κηρύγματος μετανοίας και ευαγγελίου κάνει δυστυχώς λάθος…

Ο Αλεξανδρουπόλεως σε λόγο απόλυτα σύμφωνο με το Κολυμπάρι δείχνει, τί κηρύττουν οι νέοι «ποιμένες» της νέας «Εκκλησίας»

anthimos kriis 1

Του Σεβ. Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου

Με πρωτοβουλία της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου, το Ίδρυμα Ευγενίδου, στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας 21, διοργανώνει ξαυτές τις ημέρες στην πόλη μας, Συνέδριο με τίτλο «ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ». Στο Συνέδριο θα συμμετάσχουν ειδικοί στον τομέα του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής, εκπρόσωποι των τοπικών αρχών και της κοινωνίας των πολιτών.

Στην αξιέπαινη πρωτοβουλία του Ιδρύματος, με την υψηλή παρουσία της Κυρίας Προέδρου, θεωρώ ότι χρειάζεται (ως λιθαράκι περί το θέμα) να προστεθεί η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, την οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, έγκαιρα και με συνέπεια κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει αναδείξει, γεγονός που του έχει αναγνωρισθεί παγκοσμίως. Υπενθυμίζω ότι στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας πλέον, η 1 Σεπτεμβρίου κάθε έτους, είναι αφιερωμένη στην προστασία του περιβάλλοντος και την ημέρα εκείνη - Εορτή της Ινδίκτου - ο Πρωθιεράρχης της Ορθοδοξίας εξαπολύει σχετική Πατριαρχική Εγκύκλιο.

ΥΠΑΚΟΗ; ΟΧΙ εἰς τὴν αἵρεσιν, ἀλλὰ οὔτε καὶ εἰς τοὺς ἀναξίους ἀρχηγούς

ΥΠΑΚΟΗ; ΟΧΙ εἰς τὴν αἵρεσιν, ἀλλὰ οὔτε καὶ εἰς τοὺς ἀναξίους ἀρχηγούς

Γράφει ὁ κ. Δ.Χ. Σταμάτης, Ph.D., Καθ. Παν/ου

Ἡ ὑπακοὴ ἔχει δύο τύπους: Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ ἀπόλυτη δέσμευση στὸν Θεό, ἀκούγοντας καὶ κάνοντας αὐτὸ ποὺ μᾶς ἔχει διατάξει νὰ κάνουμε. Τὸ δεύτερο εἶναι μία σχέση, ποὺ εἶναι ἡ ὑπακοὴ στὸν πνευματικό μας ἐξομολόγο, στοὺς πρεσβυτέρους καὶ σὲ ὅποιον ἔχει ἐξουσία. Ὑπακοῦμε τὴ δεύτερη προϋπόθεση μόνο καὶ μόνο ἐάν, ἡ σύστασή τους θὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ ταπείνωση τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ στὸ σχέδιο σωτηρίας τοῦ Θεοῦ. Μία προειδοποίηση εἶναι κατάλληλη ἐδῶ. Δὲν εἶναι πάντοτε σωστὴ κάθε ὑπακοὴ στὸν συνάνθρωπό μας ἀνεξαρτήτως θέσης ἢ τίτλου, διότι ὡς ἄνθρωποι καὶ αὐτοὶ κάνουν λάθος. Ὡστόσο, ἡ ὑπακοὴ στὸν Κύριο τὸν Θεό μας εἶναι ἀδιαμφισβήτητη, ἀπόλυτη, πλήρης καὶ ἐπιβεβλημένη.

Ἔτσι, ἐνῷ ἡ τέλεια ὑπακοὴ δὲν εἶναι ἐφικτὴ λόγω τοῦ ἁμαρτωλοῦ «μακιγιάζ» μας, ἂς προσπαθήσουμε νὰ τὴ δοῦμε ὡς ἄτομο ποὺ ἀκολουθεῖ τὶς ἄμεσες ἐντολὲς μίας αὐθεντίας. Μποροῦμε νὰ παρατηρήσουμε, τουλάχιστον σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις, ὅτι τὸ ἄτομο ὑπακούει ἀκόμα κι ἂν βρίσκει τὶς ἐντολὲς ἠθικὰ κατακριτέες. Αὐτὴ ἡ παρατήρηση μᾶς ὁδηγεῖ νὰ ἐντοπίσουμε δύο τύπους ὑπακοῆς: α) ἐποικοδομητικὴ ὑπακοὴ καὶ β) καταστροφικὴ ὑπακοή.

Ὅταν ἀκολουθοῦμε τὴν ἀρχὴ τῆς ἐποικοδομητικῆς ὑπακοῆς, ἀπὸ τὸν ἐξομολόγο, τὸν πρεσβύτερο ἢ κάποιον μὲ ἀνώτερη ἐξουσία, τὸ κάνουμε ὄχι μόνο γιὰ νὰ βελτιώσουμε τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ καὶ μέσῳ τῆς ὑπακοῆς μας ὁ Θεὸς μᾶς ἀναγνωρίζει καὶ μᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ ἀπολαύσουμε τὴν ἀγάπη Του. Φυσικὰ σῳζόμαστε ἀπὸ τὴ Χάρη μέσῳ τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ σταυροῦ καὶ μὲ τὸ αἷμα τοῦ Ἰησοῦ. Εἶναι ἡ ὑπακοή μας ποὺ μᾶς ξεχωρίζει ὡς αὐθεντικὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Καὶ πάλι, ἡ ἐποικοδομητικὴ ὑπακοὴ ἔχει ὡς στόχο της νὰ δείξουμε τὴν ταπεινοφροσύνη μας καὶ νὰ μᾶς φέρει πιὸ κοντὰ στὸν Θεό.

Όταν το Άγιον Όρος με ευθύνη της Ι. Επιστασίας μετατρέπεται από περιβόλι της Παναγίας σε χωράφι ζιζανίων/σχισματικών

Ἡ Ἱ. Μ. Παντοκράτορος παρέδωσεν ἀντικανονικῶς τὸ ἱ. κελλίον τῶν Ἀρχαγγέλων εἰς τοὺς Οὐκρανοὺς σχισματικοὺς

Τοῦ κ. Περικλέους Ἠλ. Νταλιάνη, Θεολόγου

Σημεῖα τῶν καιρῶν! Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος, μαζὶ μὲ τὴν Ἱ. Μ. Ξενοφῶντος ἔχουν ἀναπτύξει μία ἀντικανονικὴ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας, ὅταν οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτούς, οὔτε κἄν χειροτονία δὲν ἔχουν λάβει καὶ ὅταν μάλιστα οἱ σχισματικοὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς Οὐνίτες τῆς Οὐκρανίας καὶ τῆς Πολωνίας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος προωθεῖ τὴν ψευδοένωση μὲ τὸν αἱρετικὸ Παπισμὸ καὶ ταυτόχρονα τὴν διάσπαση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ρωσικοῦ Πατριαρχείου.

Ἀντὶ λοιπὸν νὰ δώσει ὁ ἡγούμενος τῆς Παντοκράτορος τὸ ἱερὸ κελλὶ τῶν Ἀρχαγγέλων στὴν κανονικὴ Οὐκρανικὴ Ἐκκλησία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ὀνουφρίου, ἡ ὁποία διώκεται ἀπὸ τοὺς νεοναζιστὲς τοῦ Κιέβου, τὴν ἔδωσε τὸ 2021, στοὺς ἀχειροτόνητους σχισματικοὺς καὶ οὐνιτίζοντες τοῦ Ἐπιφανίου, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ παρακάτω ἔγγραφο τοῦ 2023 ποὺ κυκλοφοροῦν οἱ σχισματικοὶ στὴν ἱστοσελίδα τους.

Ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς

Σχόλιο για την επίσκεψη του πατρ. Βαρθολομαίου στην Λευκάδα.

«Εἰσέλθετε διά τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεία ἡ πύλη καί εὐρύχωρος ἡ ὁδός, ἡ ἀπάγουσα εἷς τήν ἀπώλειαν καί πολλοί εἰσίν oι εἰσερχόμενοι δί’ αὐτῆς, ὅτι στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἷς τήν ζωήν, καί ὀλίγοι εἰσίν οἵ εὑρίσκοντες αὐτήν. Προσέχετε δέ ἀπό τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρός ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσί λύκοι ἅρπαγες. Ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. Μήτι συλλέγουσιν ἀπό ἀκανθῶν σταφυλήν ἡ ἀπό τριβόλων σύκα; οὔτα πᾶν δένδρον ἀγαθόν καρπούς καλούς ποιεῖ, τό δέ σαπρόν δέν δρόν καρπούς πονηρούς ποιεῖ. Οὐ δύναται δένδρον ἀγαθόν καρπούς πονηρούς ποιεῖν, οὐδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιεῖν. Πᾶν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται. Ἄραγε ἀπό τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς».

Τάδε έφη το αψευδές στόμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Με πόνο ψυχής, θα ήθελα να τα ξαναδιαβάσει ο ηγούμενος της Μονής Φανερωμένης, στην Λευκάδα…

Πῶς νιώθει κανείς τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα του

Ἄγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός

Ἀρχιεπισκόπος Κριμαίας

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο κατῆλθε μὲ τρὀπο ὁρατὸ καὶ ἀναπαύτηκε πάνω σὲ καθένα ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους μὲ τὴν μορφὴ πύρινων γλωσσῶν. Γιὰ ποιὸ λόγο ἦταν ἀπαραίτητο αὐτό; Ἀκριβῶς γιὰ νὰ μάθει ὁ κόσμος, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο κατέρχεται στοὺς ἀνθρώπους.

Στὶς μεγάλες καὶ τρομερὲς ἐκδηλώσεις τῆς φύσης, βλέπουμε τὴν ἰσχυρὴ δύναμη τῶν στοιχείων τῆς φύσης. Στὸν τυφῶνα, ὁ ὁποῖος ἀφανίζει ὅλα ὅσα βρίσκονται στὸ δρόμο του, βλέπουμε τὶς φοβερές, βλέπουμε τὶς μεγάλες δυνάμεις τῆς φύσης. Στὸν φοβερὸ σεισμό, ὅταν θὰ ἀνοίξει διάπλατα ἡ γῆ καὶ θὰ γκρεμιστοῦν, ὡσὰν χάρτινα σπιτάκια, οἱ μεγάλες πέτρινες οἰκοδομές, θὰ δοκιμάσουμε τὴ μεγάλη καὶ ἰσχυρὴ δύναμη τῆς φύσεως.

Καὶ σὲ αὐτὸ τὸ ἐξαίρετο περιστατικὸ τῆς καθόδου τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου στοὺς ἀποστόλους, εἶδε καὶ αἰσθάνθηκε ὁ κόσμος, πόσο κραταιὰ εἶναι ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ὅμως γνωρίζετε, ὅτι στὴν ἐλαφρά, στὴ λεπτή, στὴν εὐχάριστη πνοὴ τῆς καλοκαιρινῆς αὔρας ἐνεργεῖ ἡ ἴδια δύναμη κίνησης τοῦ ἀέρα, ἡ ὁποία, σὲ ἀσύγκριτα μεγαλύτερο βαθμὸ καὶ δύναμη, ἐνεργεῖ καὶ στὸν τυφῶνα. Γνωρίζετε, ὅτι ὅλες ἐκεῖνες οἱ δυνάμεις, οἱ ὁποῖες θέτουν σὲ κίνηση ὅλο τὸν ἀστρικὸ κόσμο, ὑπὸ τὴν ἐπίδραση τῶν ὁποίων τρέχουν μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα ὅλα τὰ οὐράνια ἄστρα, αὐτὲς οἱ ἴδιες δυνάμεις δροῦν καὶ στὴν κίνηση ἑνὸς μικροσκοπικοῦ ἐντόμου καὶ ἑνὸς μυρμηγκιοῦ, δροῦν καὶ τότε, ὅταν ἕνα λεπτὸ χνουδάκι χωρὶς ἄνεμο πετάει στὸν ἀέρα.

Η διπροσωπία του Ναυπάκτου Ιεροθέου

Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος μιλάει για την κατάντια της κοινωνίας μας, όταν ο ίδιος ως επίσκοπος είναι υπεύθυνος για την συμπόρευση της εκκλησιαστικής ηγεσίας με την κατάντια αυτή. Ποιός ξεχνάει την συμπόρευσή του με την Ιεραρχία της Εκκλησίας σε όλα τα καυτά θέματα, τις συναντήσεις του με τον αμερικανό πρέσβη και προωθητή της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα καί τόσα άλλα; Μιλάει για την εκκοσμίκευση της εκκλησιαστικής ζωής, όταν ο ίδιος ως επίσκοπος είναι υπεύθυνος για την εκκοσμίκευση αυτή. Πότε καταδίκασε ο Ναυπάκτου και απέκλεισε την συμμετοχή του από τον πακτωλό των φωτογραφιών στα εκκλησιαστικά ιστολόγια, από τις συναυλίες, τις εκδηλώσεις, τον θρησκευτικό τουρισμό και τόσα άλλα; Μιλάει για την προδοσία της πίστεως, επαναλαμβάνοντας συνεχώς ως φενάκη τον αείμνηστο Ρωμανίδη, όταν ο ίδιος ως επίσκοπος είναι υπεύθυνος για την προδοσία αυτή αρχής γενομένης από το Κολυμπάρι εξ ου και η σιωπή του για τις τόσες καινοτομίες των Οικουμενιστών. Τελικά έχει τέλος η διπροσωπία του Ναυπάκτου;

Α.Τ.

Ναυπάκτου Ιερόθεος: Η εικόνα της κοινωνίας μας και η Εκκλησία

violence

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Καθημερινά δημοσιεύονται διάφορες ἀντικοινωνικές συμπεριφορές πού προκαλοῦν ὅλους μας, καί τό κοινωνικό περί δικαίου αἴσθημα. Δέν μποροῦν νά δικαιολογηθοῦν οἱ βίαιες συμπεριφορές ἀπό ἄνθρωπο σέ ἄνθρωπο, ἀλλά δέν μπορεῖ νά ἀμνηστευθῆ καί ἡ εἰκόνα τῆς κοινωνίας μας, τήν ὁποία ἔχουμε διαμορφώσει μέ τόν τρόπο μας.

Νομίζω, τό θέμα πού πρέπει νά ἀντιμετωπίση ἡ Ἐκκλησία καί ὅσο τό δυνατόν γρηγορότερα εἶναι ἡ ἐκκοσμίκευση ὄχι μόνον τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τῆς ἰδίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Τό λέγω αὐτό γιατί ἡ κοινωνία πού δέχεται διάφορες ἐπιδράσεις, λόγῳ τῆς παγκοσμιοποίησης, ἀλλάζει συνεχῶς καί ἀποεκκλησιοποιεῖται ἤ ἀποθρησκειοποιεῖται ἀπό τά διάφορα παραδοσιακά πρότυπα πού ἔχει. Αὐτό δέν μπορεῖ νά ἀναχαιτισθῆ μέ κοσμικούς τρόπους, καί αὐτό ἐπηρεάζει καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

1. Ἡ ἐπικούρεια νοοτροπία

Ἤδη ὁ Kenneth Gergen, κάνοντας λόγο γιά τόν «μεταμοντερνισμό» ἤ τήν «μετανεωτερικότητα», γράφει ὅτι ἡ μετανεωτερικότητα προσδιορίζεται ἀπό τρία γνωρίσματα. Πρῶτον, τήν «ἀμφισβήτηση τῆς αὐθεντίας», ὅτι δέν ὑπάρχουν αὐθεντίες, δεύτερον, «τήν κατάργηση τῆς λογικῆς τάξης», ἀφοῦ αὐτό πού εἶναι λογικό γιά τόν ἕναν δέν εἶναι λογικό γιά τόν ἄλλον, καί τρίτον, τήν «ἀπώλεια τοῦ ἀναγνωρίσιμου», ἀφοῦ ἀναπτύσσεται ὡς δεδομένο ἡ λεγομένη «πολυπλοκότητα τῶν πραγμάτων».

«Ὅταν κοιτάζουν τήν θέση τους»

Ο με παπικούς συμπροσευχόμενος μητρ. Καλύμνου Παΐσιος έχει επιβάλλει καθεστώς φόβου και τρόμου και όλοι οσφυοκαμπτούν, για να μην χάσουν την θέση τους αδιαφορώντας για το πραγματικό ορθόδοξο κήρυγμα. Ο "ιερέας της ανατολικής εκκλησίας" τί λέει για όλα αυτά;

Γράφει ὁ Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων

«Ὅταν κοιτάζουν τήν θέση τους»

Σήμερα, Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, 16 Ἰουνίου, ἀφοῦ ἐκκλησιαστήκαμε σὲ μία Μονή, φιλοξενηθήκαμε στὸ Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς. (Παραλείπω νὰ ἀναφέρω τὸ ὄνομα τῆς Μονῆς ἀπὸ λεπτότητα καὶ εἰλικρινῆ ἀγάπη).

Ἐκεῖ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀντινόης κ.κ. Παντελεήμων ἔλαβε τὸν λόγο καὶ μίλησε γιὰ τὴν σημασία τοῦ ρόλου τῶν Ἁγίων Πατέρων στὴν ὑπεράσπιση τῆς ὀρθῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τόνισε ὅλως ἰδιαιτέρως τὸν ὕπουλο ρόλο τῶν αἱρετικῶν τῶν πρώτων αἰώνων, ἀλλὰ καὶ τῶν συγχρόνων Χιλιαστῶν, Ρωμαιοκαθολικῶν, Πεντηκοστιανῶν καὶ Νεοπεντηκοστιανῶν, οἱ ὁποῖοι πλησιάζουν τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους, προφαζόμενοι τοὺς καλοὺς καὶ μὲ καλοσύνη ἐπιδιώκουν νὰ προσελκύσουν τοὺς πιστούς. Στὴν πραγματικότητα ὅμως, εἶναι «λύκοι μὲ σχῆμα προβάτου», ὅπως μᾶς προειδοποίησε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.

Στὴ συνέχεια, ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέπτυξε τὸ σοβαρότερο ζήτημα τῆς παναίρεσης τοῦ συγχρόνου Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ Ἡγούμενος, ποὺ δὲν εἶχε κἄν ἀκούσει τὴν ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, ἀλλὰ βρισκόταν σὲ ἄλλο χῶρο, ἀφοῦ τὸν πληροφόρησε κάποιος μοναχός, εἰσέρχεται στὸ Ἀρχονταρίκι καὶ μὲ μένος, θυμὸ καὶ αὐθάδεια φωνάζει στὸν Σεβασμιώτατο:

Αποτελέσματα της Ανομίας!

Η νόσος της αγνοίας επικρατεί σε όσους ζουν κατά σάρκα!

Αν υποτεθεί ότι δύο άνθρωποι υπέστησαν μία ασθένεια των οφθαλμών, και o ένας υπομένει την θεραπεία και όσα συνιστά η ιατρική επιστήμη, έστω κι αν είναι ενοχλητικά, ενώ o άλλος, όχι μόνον δεν δέχεται καμιά συμβουλή από τον γιατρό, αλλά και ζει ακρατώς, τότε o πρώτος, κατά φυσικό λόγο, θα απολαύσει το φως του, ενώ o δεύτερος, κατά φυσικό λόγο, θα στερηθεί το φως του.

Με αυτό το παράδειγμα φαίνεται καθαρά ότι ή απόλαυση της ζωής εκείνης είναι οικεία στην ανθρώπινη φύση, ενώ η νόσος της αγνοίας επικρατεί σε όσους ζουν κατά σάρκα. Ο ένας, θεραπεύοντας και καθαρίζοντας τους πνευματικούς του οφθαλμούς και ξεπλένοντας την άγνοια, που είναι ή ακαθαρσία του διορατικού της ψυχής, επιτυγχάνει αυτήν την φυσική ζωή. Ο άλλος, αφού αποφεύγει την κάθαρση και ζει με τις απατηλές ηδονές, κάνει δυσθεράπευτη την νόσο, αποξενώνεται από το κατά φύσιν, βιώνει το παρά φύσιν και γίνεται αμέτοχος της φυσικής αυτής ζωής που είναι η κοινωνία με τον Θεό.

Πηγή

Αγ. Αθανάσιος Πάριος ο Κολλυβάς και Διδάσκαλος του Γένους

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Το Κολυβαδικό Κίνημα του 18ου αιώνα υπήρξε ένας σημαντικός ιστορικός σταθμός στην εκκλησιαστική μας ιστορία, καθ’ ότι διαδραμάτισε ισχυρό ανανεωτικό ρόλο στην Ορθοδοξία μας, η οποία ασφυκτιούσε από τις παρεμβάσεις της αιρετικής δυτικής χριστιανοσύνης. Ένα από τα κύρια πρόσωπα αυτού του κινήματος υπήρξε ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος. Ένας μεγάλος άγιος της Εκκλησίας μας και διδάσκαλος του Γένους.

Γεννήθηκε το 1722 στο Κώστο της Πάρου. Ο πατέρας του ονομαζόταν Απόστολος Τούλος και η μητέρα του Κωστιανή, οι οποίοι του διδάξαν τη ευσέβεια και φρόντισαν να τον σπουδάσουν. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο Κώστο και στη συνέχεια φοίτησε Σχολή της Μονής Αγίου Αθανασίου Ναούσης Πάρου ή στη Σχολή Παναγίου Τάφου στη Σίφνο. Στα 1745, ο ίδιος 23 χρονών πήγε στη Σμύρνη για να ανώτερες σπουδές στην εκεί φημισμένη «Ευαγγελική Σχολή», για έξι χρόνια. Το 1751 πήγε στο Άγιο Όρος και γράφηκε στην περίφημη «Αθωνιάδα Σχολή», όπου δίδασκαν ο ξακουστός δάσκαλος Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης και αργότερα ο μεγάλος Ευγένιος Βούλγαρης. Εκεί σπούδασε Θεολογία, Φιλολογία και τις θετικές επιστήμες. Έχοντας επίσης άσβεστη δίψα για μάθηση, επισκέπτονταν τις βιβλιοθήκες των Μονών και εμπλούτιζε τις γνώσεις του.

Παράλληλα βίωνε την ορθόδοξη πνευματικότητα της αγιορείτικης ζωής και ιδιαίτερα τη Θεία Λατρεία. Εξασκούνταν στη ρητορική και την ομιλητική για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο υπόδουλο Γένος. Οι καθηγητές του και οι συμφοιτητές του τον θαυμάζουν. Ο Ευγένιος Βούλγαρης τον καθιστά συνεργάτη του. Μάλιστα το έτος 1757 διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή.

Τό Ἅγιον Πνεῦμα

Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο

Ιερομοναχος Ζαχαρίας Ι.Μ.Έσσεξ

Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐπισκέπτεται τόν ἄνθρωπο ὡς πύρινη γλώσσα. Μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἡ παρουσία Του στόν ἄνθρωπο αὐξάνεται φωτοβολώντας ὁλοένα καί πιό λαμπρά, ὡσότου καταυγάσει σέ θαυμάσια καί τέλεια ἡμέρα (Παροιμ. 4, 18). Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τό ζῶν ὕδωρ πού ἀναβλύζει «ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 4, 14). Ὅσοι διψοῦν γι’ αὐτό θά πιοῦν μέ εὐφροσύνη. Ἄν ὅμως δέν μᾶς συνέχει πνευματική δίψα, δέν ἔχουμε μερίδιο σέ Αὐτό. Ἀκριβῶς γιά τόν λόγο αὐτό ὁ χρόνος πού ἔχουμε στή διάθεσή μας, πρίν φθάσει ἡ δική μας Πεντηκοστή, ἀποτελεῖ ἐξαιρετική εὐκαιρία, ὥστε νά διεγείρουμε μέσα μας τήν εὐλογημένη αὐτή δίψα γιά τή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πρίν ἀπό τό πάθος καί τή Σταύρωσή Του ὁ Κύριος ἀνήγγειλε ὅτι θά πήγαινε στόν Πατέρα, ἀλλά δέν θά ἄφηνε τούς μαθητές Του ὀρφανούς, δηλαδή ἀπαράκλητους. Ὑποσχέθηκε ὅτι θά προσευχόταν στόν Πατέρα νά τούς ἀποστείλει τό Πνεῦμα πού θά σκήνωνε μέσα τους γιά πάντα (Ἰωάν. 14, 16-18). Ὡστόσο ἀκόμη καί αὐτοί οἱ μεγάλοι καί ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔμειναν ὀρφανοί ἐπί δέκα περίπου ἡμέρες, ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Διδασκάλου τους ὡς τήν Πεντηκοστή. Στή διάρκεια τῶν τριῶν ἐτῶν πού ἦταν μαζί τους ὁ Κύριος, καθώς καί μετά τήν Ἀνάσταση, εἶχαν δεχθεῖ τήν εὐγενῆ, τρυφερή καί γεμάτη χάρη περιποίησή Του. Εἶχαν κοσμηθεῖ μέ πολλά χαρίσματα: ἀνάσταση νεκρῶν, ἐκδίωξη δαιμονίων, θεραπεία ἀσθενούντων καί ἐξουθενημένων (Ματθ. 10). Ἐντούτοις καί αὐτοί ἔμειναν ὀρφανοί γιά λίγο καιρό, ὥστε νά ἀποκτήσουν προσωπική ἐμπειρία τῶν λόγων τοῦ Κυρίου: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. 15, 5). Ὁ πρῶτος Παράκλητος ἦταν ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός· τούς εἶχε παρηγορήσει πάντοτε μέ τόν λόγο Του. Ἀλλά ἡ ἐμπειρία τῆς ἐγκαταλείψεως, τῆς πτωχεύσεως καί τῆς μοναξιᾶς ἦταν ἀναγκαία, ὥστε νά φουντώσει στίς καρδιές τους ἡ δίψα γιά τό ζῶν ὕδωρ τῆς Πεντηκοστῆς.

Ενθρονίστηκε ο πρώτος Επίσκοπος Μπενίν, Τογκό και Μπουρκίνα Φάσο

Του ευχόμαστε να φανεί άξιος της κλήσεως του, σε μία χώρα που επίσημη θρησκεία του κράτους είναι η βουντού.

entronisi benin 9

Πραγματική Πεντηκοστή έζησαν οι Ορθόδοξοι του Μπενίν ανήμερα της μεγάλης εορτής της Πεντηκοστής, 23 Ιουνίου 2024, αφού ενθρονίστηκε ο πρώτος Επίσκοπος τους, Θεοφιλέστατος Αθανάσιος Kayembe.

Η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’, μετά την ποιμαντική του επίσκεψη στην χηρεύουσα Μητρόπολη Νιγηρίας τον περασμένο Φεβρουάριο, αποφάσισε την απόσπαση του Τόγκο και του Μπενίν από την Ιερά Μητρόπολη Νιγηρίας και με Πατριαρχικό Τόμο ίδρυσε Νέα Επισκοπή που συμπεριλαμβάνει και την Μπουρκίνα Φάσο.

Η τελετή ενθρονίσεως του Θεοφιλεστάτου έγινε στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Αικατερίνης στην πρωτεύουσα του Μπενίν, Πόρτο Νόβο, αμέσως μετά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που τέλεσε ο Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Νιγηρίας, Σεβ. Μητροπολίτης Γουινέας Γεώργιος, στην παρουσία όλου του ιερού κλήρου της Επισκοπής, Εκπροσώπων Χριστιανικών Ομολογιών, της Κυβερνήτη της πόλης, του Προέδρου της Βουλής, της Πρέσβεως της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό και πλήθους πιστών. Στο ψαλτήρι έψαλλαν καλλίφωνα οι 2 χορωδίες του Καθεδρικού Ναού (Ευρωπαϊκή και Βυζαντινή) και Ιεροψάλτες από το Κονγκό.

Ὀρθοδοξία καί Οἰκουμενισμός