Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διεκδικεῖ 46,6 στρέμματα τοῦ Ἀσκληπιείου Νοσοκομείου Βούλας, διὰ τὰ ὁποῖα ἀντέδρασεν ὁ Δήμαρχος Βούλας τὴν 23ην Ἰουνίου. Ἡ ΔΙΣ εἰς τὴν συνεδρίασιν τῆς 26ης Ἰουνίου 2020 μεταξὺ ἄλλων ἀνεκοίνωσε καὶ τὰ ἑξῆς:
«α) ἡ ἀνακοίνωση τοῦ Δήμου καταφέρεται μὲ βαρέως ἐξυβριστικὲς ἐκφράσεις κατὰ τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ ἄσκησε τὸ νόμιμο δικαίωμα τῆς προσφυγῆς της στὴν Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη («… ἡ Ἐκκλησία… ἀποκηρύσσει τὸ φιλανθρωπικό της χαρακτῆρα… σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν προσπάθεια τσιμεντοποίησης τῶν ἀδόμητων χώρων πρασίνου τῆς Βουλιαγμένης, ἐπιδίδεται… σὲ βιομηχανία ἀγοροπωλησίας ἀκινήτων (real estate)»). Ἐπιχειρεῖ μάλιστα νὰ παραδώσει μαθήματα κοινωνικῆς εὐαισθησίας στὸν φορέα ποὺ λειτουργεῖ τὸν μεγαλύτερο ἀριθμὸ φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων στὴν χώρα.
β) σημειώνεται τὸ αὐτονόητο, ὅτι φυσικὰ ἡ προσφυγὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν συνδέεται μὲ ὁποιαδήποτε ἐνδεχόμενο ἐξώσεως τοῦ Ἀσκληπιείου Νοσοκομείου Βούλας. Ἄλλωστε μέχρι σήμερα πολλὲς νοσηλευτικὲς καὶ λοιπὲς κρατικὲς δομὲς συνεχίζουν καὶ λειτουργοῦν ἐπὶ μοναστηριακῶν ἐκτάσεων, γιὰ τὶς ὁποῖες οὐδέποτε καταβλήθηκε ἡ νόμιμη ἀποζημίωση.
γ) δυστυχῶς ὁ τοπικὸς Δήμαρχος διατηρεῖ καὶ προσωπικὴ ἀντιπαλότητα μὲ τὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος (ἐπιχειρεῖ νὰ ἀκυρώσει δικαστικῶς τὴν ἐκλογὴ τοῦ ὀρθόδοξου Μητροπολίτη τῆς περιοχῆς του).
Παράλληλα, δὲν πρέπει νὰ παραβλεφθεῖ ὅτι ἡ ἀνακοίνωση τοῦ Δήμου ξεπερνᾶ καὶ τὰ νόμιμα ὅρια, καθὼς ἀποτελεῖ προσπάθεια παρεμβάσεως φορέα τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας ὑπόθεση ποὺ ἐκκρεμεῖ ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων μεταξὺ τρίτων καὶ μὲ στόχο τὸν ἀθέμιτο ἐπηρεασμὸ τῆς κρίσεως τῶν δικαστῶν.
δ) ἐπειδὴ κάθε πολίτης καὶ νομικὸ πρόσωπο στὴ χώρα μας ἔχει δικαίωμα προσφυγῆς στὴ Δικαιοσύνη, διευκρινίζεται πρὸς κάθε καλόπιστο ἐνδιαφερόμενο ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὡς κατὰ νόμον διαχειρίστρια περιουσίας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πετράκη προσέφυγε πρὸς ἐπίλυση μιᾶς χρονίζουσας ὑποθέσεως, ἡ ὁποία δὲν κατέστη δυνατὸν νὰ τακτοποιηθεῖ ἐξωδίκως καὶ ὄχι μὲ εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας. Εἰδικότερα, οὐδέποτε καταβλήθηκε ἡ νόμιμη ἀποζημίωση γιὰ τὴν ἀπαλλοτριωθεῖσα ἔκταση. Ἀποτελεῖ δικαίωμα, ἀλλὰ καὶ νόμιμη ὑποχρέωση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς διαχειρίστριας, νὰ ζητήσει σχετικῶς δικαστικὴ προστασία, ἡ ὁποία φυσικὰ καὶ δὲν θὰ καταλήξει σὲ ὁποιοδήποτε ἀποτέλεσμα βλαπτικὸ γιὰ τὴν λειτουργία τοῦ ἀνωτέρω Νοσοκομείου».
Τὴν ἔντονον ἀντίδρασιν δύο Μητροπολιτῶν προεκάλεσεν αὐτὸ τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς ΔΙΣ, συμφώνως πρὸς τὴν ἱστοσελίδα «orthodoxia.info» τῆς 26ης Ἰουνίου 2020:
«Τὸ κείμενο τὸ ὁποῖο δημοσιεύθηκε δὲν ἀνταποκρίνεται οὔτε ἀπηχεῖ τὸ περιεχόμενο τοῦ κειμένου ποὺ ἐνέκρινε ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα ποὺ ἔχει ἀνακύψει γιὰ τὸ ἀκίνητο τοῦ «Ἀσκληπιείου» Βούλας», δήλωσε ὁ Σεβ. Μεσσηνίας… Ἕτερο μέλος τῆς ΔΙΣ ποὺ θέλησε νὰ κρατήσει τὴν ἀνωνυμία του ἐπιβεβαίωσε πὼς πράγματι τὸ κείμενο ποὺ διαβάστηκε καὶ ἐγκρίθηκε ἀπὸ τὸ σῶμα τῶν Ἱεραρχῶν εἶναι διαφορετικό, σημειώνοντας μάλιστα πὼς οὐδεμία ἀπὸ τὶς φράσεις ποὺ ἀναφέρονται στὸ ἐκδοθὲν δελτίο Τύπου δὲν ἀναφέρθηκε κατὰ τὴν συνεδρίαση τῆς ΔΙΣ».
Παραθέτομεν ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ἀπάντησιν τοῦ Δήμου Βάρης- Βούλας- Βουλιαγμένης πρὸς τὴν ΔΙΣ τῆς 29ης Ἰουνίου 2020:
«Ἡ ἀναφορὰ τῆς Ἱεραρχίας ὅτι «πολλὲς νοσηλευτικὲς καὶ λοιπὲς κρατικὲς δομὲς συνεχίζουν καὶ λειτουργοῦν ἐπὶ μοναστηριακῶν ἐκτάσεων, γιὰ τὶς ὁποῖες οὐδέποτε καταβλήθηκε ἡ νόμιμη ἀποζημίωση» ὄχι ἁπλῶς δὲν κατευνάζει τὶς ἀνησυχίες μας γιὰ τὸ Ἀσκληπιεῖο, ἀλλὰ ἐνισχύει τὶς ὑποψίες μας…
Ἡ δημόσια παρέμβαση τοῦ Δημάρχου, ποὺ κατὰ τοὺς ἱεράρχες «ξεπερνᾶ τὰ νόμιμα ὅρια» ἦταν ἐπιβεβλημένη, ὄχι μόνο γιὰ τοὺς αὐτονόητους λόγους ἐνημέρωσης τῆς κοινῆς γνώμης ἐπὶ τῆς σοβαρότατης αὐτῆς ὑπόθεσης ποὺ ἀπειλεῖ τὸ μοναδικὸ δημόσιο νοσοκομεῖο τῆς νότιας καὶ ἀνατολικῆς Ἀττικῆς…
Ὁ Δήμαρχος Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης σέβεται ἀπεριόριστα τὸν θεσμὸ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἱστορική του πορεία καὶ ὑπερθεματίζει γιὰ τὸν ρόλο ποὺ διαδραματίζουν στὴν κοινωνικὴ ζωή τοῦ τόπου ἡ ὀρθόδοξη πίστη καὶ οἱ ἱερωμένοι.
Ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἐλατήρια ὁρμώμενος, ὡς μέλος τοῦ χριστεπώνυμου πληρώματος, προσέφυγε κατὰ τῆς μὴ σύννομης ἐκλογῆς τοῦ τοπικοῦ Μητροπολίτη τὸν Μάρτιο τοῦ 2019, ὑπερασπιζόμενος τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος εἶναι νόμος τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.
Ἐξέφρασε τότε καὶ τὶς εὔλογες καὶ θεμιτὲς ἀνησυχίες τῆς τοπικῆς κοινωνίας ποὺ διάβασε τὴν κυνικὴ ὁμολογία τοῦ σημερινοῦ Μητροπολίτη ἀπὸ τὴν προηγούμενη θέση του, αὐτὴν τοῦ Γενικοῦ Διευθυντῆ τῶν Οἰκονομικῶν Ὑπηρεσιῶν τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι εἶχε ἔρθει σὲ συμφωνία μὲ Ἄραβες καὶ Ρώσους ἐπενδυτὲς γιὰ τὴν ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας στὴ Βουλιαγμένη, μία ἐξέλιξη ποὺ θὰ ἀλλοίωνε τελεσίδικα καὶ βάναυσα τὴ φυσιογνωμία τῆς περιοχῆς μας.
Γίνεται λοιπὸν σαφὲς ὅτι ὁ Δήμαρχος δὲν κάνει καμία παρέμβαση στὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλήθεια, ὅταν οἱ Ἱεράρχες ὑποστηρίζουν γιὰ τὴν ὑπόθεσή τους ὅτι «κάθε πολίτης καὶ νομικὸ πρόσωπο στὴ χώρα μας ἔχει δικαίωμα προσφυγῆς στὴ Δικαιοσύνη», γιατί ἀρνοῦνται τὸ ἴδιο δικαίωμα στὸν αἱρετὸ ἐκπρόσωπο τῆς τοπικῆς κοινωνίας;…».
"Ορθόδοξος Τύπος"
