Παρουσία «ανήμπορων» Μητροπολιτών και η απουσία «ικανών» δημιουργεί πρόβλημα "ηθικής τάξης" στην Ιεραρχία !

Αγαπητό Fimotro,

Η ΔΙΣ στην προτελευταία συνεδρίασή  της, τον μήνα Ιανουάριο 2014, αποφάσισε την ενεργοποίηση του σχετικού  νόμου για την αποστολή επιτροπής προς τους δύο --από τους δέκα... τουλάχιστον-- ανήμπορους  Μητροπολίτες Φωκίδος Αθηναγόρα και Θεσσαλιώτιδος Κύριλλο.

Μέχρι τώρα η επιτροπή δεν είχε πραγματοποιήσει την επίσκεψη και τον έλεγχο των δύο Μητροπολιτών, ώστε να  αποφανθεί περί των ικανοτήτων τους ή όχι, για το αν μπορούν να εξακολουθούν να προΐστανται των Μητροπόλεων, όπου είχαν εκλεγεί από την Ιεραρχία και είχαν εγκατασταθεί - ενθρονισθεί με προεδρικό διάταγμα.

    Όπως ήταν αναμενόμενο, οι δύο Μητροπολίτες  αντέδρασαν έντονα, στην απόφαση της ΔΙΣ για ενεργοποίηση του νόμου και συγκεκριμένα ο Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος απέστειλε σκληρές επιστολές προς την ΔΙΣ και προσωπικά προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, με σκληρό και αμετροεπές περιεχόμενο, δια των οποίων χαρακτηρίζει άδικη και απαράδεκτη την απόφαση αυτή, η οποία, όπως καταγγέλλει  έχει ως στόχο της την καρατόμησή τους! Οι δύο αυτοί  Μητροπολίτες, που το μέλλον τους  τελεί   υπό την  κρίση της επιτροπής, παρευρέθησαν στη σύγκληση της Ιεραρχίας --δεδομένου ότι  είχαν προσκληθεί κανονικώς, αφού  η επιτροπή δεν είχε πάει ακόμη να τους εξετάσει-- δημιουργώντας θέμα "ηθικής τάξεως", τόσο  για τη  ΔΙΣ, όσο και  για την  ΙΣΙ.

     Και τούτο διότι υπήρξαν στην παρούσα Ιεραρχία καραμπινάτες απουσίες  Μητροπολιτών και συγκεκριμένα των: Μεγάρων Βαρθολομαίου, Ιωαννίνων Θεοκλήτου, Νέας Ιωνίας Κωνσταντίνου και Λήμνου Ιεροθέου. Οι Μητροπολίτες αυτοί  είναι εξίσου ανήμποροι και ίσως και σε  χειρότερη κατάσταση  από τους δύο προαναφερθέντες!

Κι  όμως για κανέναν απ´ αυτούς δεν έχει κινηθεί η διαδικασία του νόμου με την αποστολή της επιτροπής.

Οπότε πώς είναι δυνατόν οι δύο Μητροπολίτες, για τους οποίους κινείται απειλητικά η δαμόκλειος σπάθη της επιτροπής για να τους αποκεφαλίσει, να είναι παρόντες στην Ιεραρχία και οι άλλοι, που είναι κλινήρεις, να μην έχει κινηθεί  γι’  αυτούς καμμία διαδικασία;

        Τί θα κάνει τώρα η Σύνοδος ;

     Πώς θα επουλώσει την πληγή που η ίδια άνοιξε στο σώμα της;

       Το πρόβλημα πλέον έφυγε από τους δύο Μητροπολίτες και το έχει  εξολοκλήρου η ΔΙΣ, η οποία πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να πράξει ακριβοδίκαια το καθήκον της προς όλους τους Ιεράρχες. Φίλτατοι οι Αρχιερείς, φιλτάτη όμως η Εκκλησία.

       Προσωπικά έχουμε εκφράσει πολλές φορές  την άποψή μας για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Εκκλησία της Ελλάδος, από την ύπαρξη των γερόντων και ανημπόρων Ιεραρχών.

     Προς Θεού δεν  θέλουμε τον εξοστρακισμό όλων των γερόντων Ιεραρχών  συλλήβδην!

       Μακριά από μας τέτοιες σκέψεις και απόψεις.

    Εμείς, όπως και κάθε άλλος νοήμων άνθρωπος, που βρίσκεται κοντά στην Εκκλησία, θέλουμε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να φανεί ποιοί εκ των Ιεραρχών μας δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και γι’  αυτό να παραιτηθούν οικειοθελώς.

      Δεν είναι δυνατόν σε μία τέτοια εποχή, οι Μητροπόλεις να παραμένουν αποίμαντες  και να  διοικούνται από συγγενείς των ανήμπορων Ιεραρχών ή από επιτήδειους κληρικούς, που  έχουν προσεγγίσει τους Μητροπολίτες τους κολακεύουν, τους παρασύρουν σε υπερβολές, μειωτικές για την υστεροφημία τους και γενικά  κινούν παρασκηνιακά τα νήματα.

      Το θέμα είναι πολύ πιο  σοβαρό σπ´ότι φαίνεται και γι’  αυτό η διοίκηση της Εκκλησίας μας  πρέπει  να δείξει μεγαλύτερη τόλμη και θάρρος  για να το θεραπεύσει!

Οι καιροί ου μενετοί!

Και τα δύσκολα έπονται!

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

 Πηγή: fimotro& zoiforos

Για τον Ορθόδοξο Τύπο: Ὁ "κοινωνών ακοινωνήτω, EΣTAI ακοινώνητος";

Ὁ "Ὀρθόδοξος Τύπος" στὸ σημερινὸ φύλλο του, ταυτίζει τὶς συμπροσευχὲς τῶν Οἰκουμενιστῶν μὲ ἐκεῖνες τῶν Μασωνικῶν Ταγμάτων. Ἂς μᾶς ἐξηγήσει ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀντι-Οἰκουμενιστική ἐφημερίδα:

Σὲ τί διαφέρουν αὐτὰ ποὺ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ (καὶ δημοσιεύουμε παρακάτω) μὲ τὶς ἀντίστοιχες συμπροσευχὲς καὶ συλλείτουργα Ὀρθοδόξων ἀντι-Οικουμενιστῶν Ἀρχιερέων μὲ Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἀρχιερεῖς; Ἂν τὸ "κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται" ἰσχύει γιὰ τὶς συμπροσευχὲς τῶν Οἰκουμενιστῶν, γιατί νὰ μὴν ἰσχύει καὶ γιὰ ἐκεῖνες τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν;

Παραδείγματα τέτοιων Οἰκουμενιστικῶν γεγονότων ὑπάρχουν πάμπολλα, ὡς τὰ συλλείτουργα ποὺ συνέβησαν στὴν πρόσφατη Ἐπίσκεψη τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου μὲ πλειάδα Ἑλλήνων Ἀρχιερέων ἢ καθηγουμένων τοῦ Ἁγίου Ὄρους· ἢ, ἐπίσης, ἡ πρόσφατη τοῦ Πειραιῶς μὲ τὸν διδάσκαλο τῆς οἰκουμενιστικῆς κακοδοξίας περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας Μητροπ. Μεσσηνίας Χρυσόστομο;

 Φύλλο 2012, 28 Φεβρουαρίου 2014

Από το 1995-2014: Ο Πατριάρχης λέει, "Με τον Πάπα αγαπιόμαστε πολύ"!!!

Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Πατριαρχίας του, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, συμπροσεύχεται μὲ αἱρετικοὺς καὶ συνευλογεῖ Παπικοὺς καὶ Ὀρθοδόξους μαζὶ μὲ τὸν ἑκάστοτε Πάπα.

    Τὸ 1995 βρέθηκε στὸ Βατικανό, ὅπως φαίνεται στὸ παρακάτω Βίντεο (1:23:30), συμμετεῖχε σὲ παπικὴ «Θ. Λειτουργία» καὶ στὸ τέλος, εὐλόγησε κι αὐτός -μετὰ τὸν Πάπα Ἰωάννη Παῦλο- τοὺς αἱρετικοὺς μὲ τὴν ευχή: "Εὐλογία Κυρίου καὶ ἔλεος αὐτοῦ ἔλθοι ἐφ’ ὑμᾶς" (ΦΩΤΟ 1). Κατόπιν τὸν βλέπουμε στὸ Μπαλκόνι μὲ τὸν Πάπα νὰ λέγει πρὸς τοὺς συγκεντρωμένους: «Μὲ τὸν Πάπα ἀγαπιόμαστε»!  (ΦΩΤΟ 2).

Στὴ συνέχεια (Πάπας καὶ Πατριάρχης) εὐλογοῦν τὸ συγκεντρωμένο πλῆθος καὶ ἀλληλοασπάζονται (ΦΩΤΟ 3 καὶ 4). Αὐτὰ τὸ 1995!

Ἀπὸ τότε ἕως σήμερα πέρασαν 20 χρόνια. Μήπως αὐτὲς οἱ «ἀγάπες» βοήθησαν τοὺς αἱρετικοὺς νὰ μετανοήσουν, ἔφεραν κάποιο θετικὸ ἀποτέλεσμα; Ἔφεραν, ἀλλὰ ἀρνητικὸ ἀποτέλεσμα. Ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ αὐξάνει καὶ ἡ Ὀρθοδοξία σμικρύνεται.

Κι ὅμως ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει διαποτίσει τοὺς πάντες. Γι’ αὐτὸ φανερὰ πλέον (ἀφοῦ τὰ τοῦ 1995 ἦσαν γνωστὰ σὲ λίγους) ὁ Πατριάρχης θὰ ἐπαναλάβει τὰ ἴδια στὸ Φανάρι· καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ τὰ ἀποδεχθοῦν εἴτε σιωπῶντες, εἴτε ἐκδίδοντες «Ὁμολογίες Πίστεως», ἀλλ’ ἐπι-κοινωνοῦντες μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν! 

 Ἀλλὰ τὸ μολυσματικὸ "θηρίο" τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπολαμβάνει τὴν ἐγκόσμια προσωρινὴ νίκη ποὺ ἔχει ἐπιτύχει: νὰ ἐπι-κοινωνοῦν οἱ ἀντίπαλοί του μὲ αὐτὸ στὴν πιὸ ἱερὴ ὥρα τῆς Θ. Λατρείας καὶ τῆς Προσευχῆς, ὡς κάτι παραπάνω ἀπὸ φίλοι: ὡς οἱ ὁμονοοῦντες ἐν τῇ πίστει, οἱ Ὀρθόδοξοι μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές!

Τόσο τὸ "ἀνόητο" θηρίο καταλαβαίνει ἀπὸ χαρτοπόλεμο! Συνεχίζει ἀπτόητο καὶ κατατρώγει τὰ πάντα, ἐφ’ ὅσον ἀντὶ νὰ τὸ ἐκδιώξουμε, ἐπικοινωνοῦμε ὡς ὁμοδοξοῦντες μαζί του!

 Καὶ ἡ προδοσία τῆς Πίστεως συνεχίζεται μὲ γεωμετρικό –πλέον ρυθμό– σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς Οἰκουμένης.

Καὶ ἡ μέρα ποὺ θὰ δοῦμε τὰ νέα αἴσχη στὰ Ἱεροσόλυμα, στὴ νέα –ἐκεῖ– συνάντηση Πάπα καὶ Πατριάρχη ...πλησιάζει! Τὰ ἔσχατα ἐπὶ θύραις! 

Το Βίντεο:

http://katanixis.blogspot.gr/2014/02/blog-post_7530.html#more

ΕΝΑ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ: Οι παρακάτω θέσεις περί Αποτειχίσεως σε ποιόν ανήκουν;

Παραθέτουμε ἀποσπάσματα ἀπομαγνητοφωνημένων ὁμιλιῶν καὶ κειμένων ποὺ μᾶς διδάσκουν ποιά πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στοὺς Οἰκουμενιστές ἱερωμένους. Στὸ τέλος τὸ ὄνομα τοῦ συγγραφέως τοῦ κάθε ἀποσπάσματος.

*           Οἱ Ἅγιοι δὲν κάνανε ὑπακοὴ στὶς τότε Συνόδους, ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχε αἵρεση.

*           Καὶ δὲν ἁγίασαν οἱ Ἐπίσκοποι τῶν Συνόδων, ἀλλὰ ὅσοι ἀντέδρασαν καὶ ἔκαναν ἀνυπακοὴ στὶς Συνόδους, οἱ Ἅγιοι! Καὶ οἱ αἱρετικοί, τοὺς Ἁγίους κυνηγοῦσαν (κι ὄχι ὅσους τοὺς ἀνέχονταν).

*           Δὲν στηριζόμαστε σὲ ὅσα λένε οἱ σύγχρονοι Ποιμένες, ἀλλὰ σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν πεῖ οἱ Ἅγιοί μας, ποὺ σφράγισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὴν διδασκαλία τους.

*           Ἡ Ἕνωση (τῶν «ἐκκλησιῶν») ἔχει γίνει!

*           Δὲν ὑπάρχει ὑπακοὴ ἀδελφοί μου σὲ Δογματικὰ θέματα!

*           «Τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς κοινωνοῦντες τοῖς αἱρετικοῖς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πράξη τους αὐτὴ ἀποβαίνουν ἀκοινώνητοι, εἶναι τὸ μεῖζον. Ὑπεύθυνοι εἴμαστε ὅλοι, ὄχι μόνον οἱ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ καὶ ὅσοι κοινωνοῦμε μὲ τοὺς κοινωνοῦντες!

*    Ρωτῆστε τὸν «Ὀρθόδοξο» ἱερέα ἢ Ἐπίσκοπό σας:

     –Πάτερ, εἶσαι μὲ τὸν Πάπα ἢ δὲν εἶσαι; Ἂν εἶσαι μὲ τὸν Πάπα, δὲν θέλω νὰ σὲ ξέρω.

     Καὶ χοροπηδώντας νὰ φεύγετε ἀπ’ αὐτόν.

(Α)

«Ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με τοὺς οἰ­κου­με­νι­σμοὺς καὶ τοὺς ἐκ­συγ­χρο­νι­σμοὺς ἐ­πὶ ἕ­να αἰ­ῶ­να. (Καὶ ἤδη φτάσαμε στὸ 2001!). Κά­να­με ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ὑ­πα­κο­ή∙ πε­ρι­μέ­να­με καὶ ἐλ­πί­ζα­με νὰ παύ­σουν οἱ συμ­προ­σευ­χές, οἱ συγ­χρω­τι­σμοί, οἱ συγ­κρη­τι­σμοί∙ .­.. Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχι­σμα­τι­κὸ πά­πα»(¹).

«Τὸ θέ­μα τῆς κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συ­νε­χεί­ᾳ κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι μὲ τὴν πρά­ξη τους αὐ­τὴ ἀ­πο­βαί­νουν ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, εἶ­ναι τὸ μεῖ­ζον καὶ ἐ­πεῖ­γον θέ­μα στὴν ση­με­ρι­νὴ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ ζω­ή. Τὸ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ σῶ­μα νο­σεῖ ἐ­πι­κίν­δυ­να· ὑ­πεύ­θυ­νοι γι­ὰ τὴν νό­σο εἴ­μα­στε ὅ­λοι, ὄ­χι μό­νον οἱ κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἑ­τε­ρο­δό­ξους, ἀλ­λὰ καὶ ὅ­σοι κοι­νω­νοῦ­με μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες· ἡ ἐ­κτρο­πὴ καὶ ἡ πα­ρά­βα­ση μοι­ά­ζει μὲ τὰ συγ­κοι­νω­νοῦν­τα δο­χεῖ­α…»(²).

«Ἔγ­γα­μος ἱ­ε­ρε­ύς, μοῦ εἶ­πε: “Προ­τι­μῶ νὰ καλ­λι­ερ­γῶ τὰ χω­ρά­φι­α μου, ὡς ἁ­πλὸς ἀ­γρό­της, καὶ νὰ κρα­τή­σω τὴν πί­στη μου, πα­ρὰ νὰ συ­νερ­γή­σω στὴν κα­τε­δά­φι­σή της καὶ νὰ πά­ω στὴν κό­λα­ση μα­ζὶ μὲ τὸν πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς ἐ­πι­σκό­πους”­.­.. Αὐ­τὰ ποὺ εἶ­πε ὁ ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τος ἱ­ε­ρεὺς .­..ἐκ­φρά­ζουν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νε­ί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ὰ τὴν στά­ση ὅ­λων τῶν πι­στῶν καὶ τῶν λα­ϊ­κῶν ἀ­πέ­ναν­τι τῶν ἐ­πι­σκό­πων καὶ τῶν πρε­σβυ­τέ­ρων σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γο τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν αἵ­ρε­ση καὶ τὴν πλά­νη»(³).

 (Β)

«Τί ὑποχρέωση ἔχουν οἱ ἱερεῖς σήμερα; Νά κάνουν Εὐχέλαια, νὰ κάνουν ἁγιασμούς, νὰ κάνουν τὴ Λειτουργία καὶ τίποτα ἄλλο; Τὸ κηρυκτικό, τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο δὲν ὑπάρχει; Μοῦ φέρνουν μερικὰ πνευματικοπαίδια μου ὁμιλίες. Βάζω ν’ ἀκούσω τὴν κασέτα καὶ στὸ πεντάλεπτο τὴν κλείνω. Γιατί; Εἶναι ὡραῖα αὐτὰ ποὺ λένε. Δηλαδή, τί εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ γιὰ τὴν νηστεία, τί εἶπε γιὰ τὴν ἐγκράτεια, ...περὶ νοερᾶς προσευχῆς... Ὡραῖα.

Ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνω γιὰ πολλοστὴ φορά: σήμερα ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται σὲ πόλεμο καὶ ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῶν ὁμιλιῶν ...καταλαβαίνεις ὅτι δὲν τοὺς ἀγγίζει  (τὸ θέμα τῶν αἱρέσεων) καί, πολύ φοβᾶμαι, ὅτι ἂν τοὺς πεῖς νὰ τοποθετηθοῦν γιὰ τὸ θέμα τοῦ Πάπα, πολὺ φοβᾶμαι γιὰ τὴν ἀπάντηση ποὺ θὰ πάρουμε. Καλὴ ἡ νηστεία, καλὴ ἡ ἐγκράτεια, καλὴ ἡ ταπεινοφροσύνη, ...ἀλλὰ στὴν σημερινὴ ἐποχὴ ποιός θὰ μιλήσει γιὰ τὴν Παπικὴ λαίλαπα.

Ἀκροατής: Δὲν μιλάμε γιατὶ ἔχουμε ἀποδεχθεῖ τὸ γεγονός...

π. Νικόλαος: Ἔχουμε ἀποδεχθεῖ τὸ γεγονός.

Ἀκροατής: ...καὶ πολλοὶ λένε ὅτι, ἀφοῦ ἔτσι λέει ἡ Σύνοδος, δὲν μοῦ πέφτει λόγος. Ἀφοῦ τὸ λέει ἡ Σύνοδος (σ.σ. μᾶς λένε), ἐσὺ θὰ βγεῖς πάνω ἀπὸ τὶς Συνόδους, πάνω ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, πάνω ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο;

π. Νικόλαος: (Στὸν καιρὸ τοῦ) ἅγιου Θεόδωρου τοῦ Στουδίτη, τοῦ ἁγίου Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητή, οἱ Σύνοδοί τους ἄλλα (πράγματα, αἱρετικά) λέγανε. Ἦταν Εἰκονομαχικές, φιλοαιρετικὲς οἱ Σύνοδοι, καὶ αὐτοί, δὲν κάνανε ὑπακοὴ στὶς τότε Συνόδους. Ποιοί ἁγίασαν; Οἱ Ἐπίσκοποι τῶν Συνόδων ἢ ὁ ἅγ. Μάξιμος, ὁ ἅγ. Θεόδωρος ποὺ ἀντέδρασε στὴ Σύνοδο; Κυνηγήθηκε, συκοφαντήθηκε, ἀλλ’ ἔμεινε Ἅγιος καὶ ἀντιφρονῶν στὴν Σύνοδο, ἀλλὰ δὲν ἀντιφρόνησε στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ σημερινὴ Σύνοδος μπορεῖ νὰ λέει αἱρετικὰ πράγματα, ἀλλὰ ἐμεῖς ἔχουμε σὰν ἀρχὴ μας τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση. Ἡ Ἱ. Παράδοση δὲν εἶναι, τί θὰ πῶ ἐγὼ σὰν παπα-Νικόλας, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ ἔχουν πεῖ οἱ Ἅγιοί μας καὶ ἔχουν ἁγιάσει κι ἔχουν σφραγίσει μὲ τὸ αἷμα τους, καὶ τοὺς ἔχει ἀποδεχθεῖ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς Ἁγίους. Αὐτὸ μᾶς ἐνδιαφέρει.

Ἂν ὁ παπα-Νικόλας, ὁ παπα-Γιάννης ἢ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πεῖ μιὰ κουβέντα αἱρετική, ἐγὼ δὲν θὰ κάνω ὑπακοή. Δὲν θὰ ζητήσω ἐγὼ ἀπὸ τὰ πνευματικοπαίδια μου νὰ μοῦ κάνουν ὑπακοὴ σὲ κάτι αἱρετικό, σὲ κάτι βλάσφημο. Γιατί, ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, τὴν ἀλήθεια δὲν τὴν ἔχει ὁ ἕνας. Δὲν εἴμαστε Πάπες. Ἡ ἀλήθεια στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βρίσκεται στὸ λαό. Στὴν ἀποδοχὴ τοῦ πληρώματος. Ἡ Ἐκκλησία δὲν κάνει λάθος. Δηλαδή, Κεφαλὴ καὶ σῶμα...

Ἡ Ἕνωση (τῶν «ἐκκλησιῶν») ποὺ ἔχει γίνει πᾶνε νὰ μᾶς τὴν περάσουνε λάου-λάου. Ὑπάρχει χριστεπώνυμο πλήρωμα ποὺ θὰ ἀντιδράσει. Κι αὐτὸ θὰ φανεῖ. Κι ἐμεῖς ἔχουμε μιὰ ὑποχρέωση ἀπέναντι σ’ αὐτὸ τὸ πλήρωμα νὰ τὸ ἐνημερώσουμε. Νὰ τὸ ξεσηκώσουμε, νὰ τὸ βάλουμε πρὸ τῶν εὐθυνῶν του.

Ὁ ἅγιος Νικόλαος ποὺ ἄστραψε ἐκεῖνο τὸ χαστούκι στὸν Ἄρειο στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, εἶχε τὸν ἴδιο Χριστὸ μὲ τὸν Ἄρειο; ὁ Ἄρειος πίστευε σὲ ἕναν ἄλλο Χριστό. Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἅγιος Νικόλαος λειτουργῶν στὰ Μύρα τῆς Λυκίας (βάλτε αὐτὴν τὴν ἰδέα -καὶ σκεφθεῖτε- τὸ συλλείτουργο ποὺ ἔγινε στὸ Γενάρη τὸ 2006), πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἅγιος Νικόλαος λειτουργῶν στὰ Μύρα τῆς Λυκίας καὶ εὐλογώντας τὸ ποίμνιό του νὰ πιάσει τὸ χέρι τοῦ αἱρετικοῦ Ἄρειου καὶ νὰ τοῦ πεῖ: Εὐλόγησον τὸ ποίμνιό μου! Ἡ εὐλογία τοῦ Ἄρειου θὰ ἦταν εὐλογία Θεοῦ ἢ θὰ ἦταν εὐλογία διαβόλου, δαίμονος; Ὁ Ἄρειος τί χειρότερο ἔκανε ἐν σχέσει μὲ τὸν Πάπα; Ὁ Ἄρειος εἶναι ἀθῶο προβατάκι μπροστὰ στὶς αἱρέσεις τοῦ Πάπα»(⁴).

(Γ)

«Ὅταν ἀκοῦμε σπανίως φωνές –ὅπως τοῦ Μητρ. Πειραιῶς καὶ Μητρ. τοῦ Αἰτωλίας– νὰ λένε ὅτι ὁ Πάπας δὲν ἔχει χάρη ...καὶ ἱεροσύνη, ὁ Γέροντάς μου (Ἀγάθων) ἔκανε τὸ ἑξῆς (σ.σ. ἐπειδὴ ὁ Μητρ. Πειραιῶς Σεραφεὶμ μίλησε κατὰ τοῦ Παπισμοῦ). Ἔχει ἕνα παραδελφὸ στὴν Ἀθήνα, τὸν π. Στέφανο Ἀναγνωστόπουλο, καὶ τὸν πῆρε τηλ. καὶ τοῦ λέει:

Νὰ πεῖς στὸν Πειραιῶς Σεραφείμ ὅτι ὁ Ἀγάθων ὁ Κωνσταμονίτης σοῦ βάζει μετάνοια καὶ σοῦ φιλάει τὰ ἅγιά σου ποδαράκια γιὰ τὴν θέση ποὺ κράτησες...

Στὶς 26/11/2006 ἔδωσε συνέντευξη ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος στὴν ἐφημ. “Καθημερινή”. Τὸν ρώτησε ὁ δημοσιογράφος: Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ λέμε τοὺς Δυτικοὺς “ἀδελφή Ἐκκλησία” καὶ εἶπε ὁ Πατριάρχης μας τὸ ἑξῆς:

Δὲν πρόκειται γιὰ νέο ὅρο. Ἀνάγεται στοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας θεωροῦσαν τὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες φορεῖς τῆς μιᾶς κοινῆς χριστιανικῆς ταυτότητας. Ὁ ὅρος αὐτὸς σταμάτησε μὲ τὸ σχίσμα. Λεγόταν ἀδελφὴ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης πρὸ τοῦ σχίσματος. Ὅ ὅρος αὐτὸς λοιπόν μετὰ τὸ σχίσμα ἀναβίωσε κατὰ τὸν 13ο αἰῶνα ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἰωάννη, ἀπαντοῦντα πρὸς τὸν Πάπα Ἰνοκέντιο καὶ υἱοθετήθηκε αὐτὸς ὁ ὅρος τὸν περασμένο αἰῶνα ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καὶ τὸν Πάπα Παῦλο τὸν Στ΄.

Ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ σχίσματος ἕως σήμερα, δὲν διανοήθηκε κανένας Πατριάρχης νὰ πεῖ τὸν Πάπα «ἀδελφὴ ἐκκλησία» παρὰ μόνο ὁ πατριάρχης Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος Ἰωάννης εἶναι ὁ κακόφρονας, λατινόφρονας καὶ σφαγέας τῶν μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἰωάννης ὁ Βέκκος. Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βέκκου, εἶναι τὸ πνεῦμα ποὺ καθοδηγεῖ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, Ἀθηναγόρα καὶ Δημήτριο. Μὰ αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Βέκκου ἔχουμε σὰν πρότυπο Παναγιώτατε;

Ὅταν ψάλουμε τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων καὶ κάνουμε τὴν ὁλονύκτια, διαβάζουμε στὸ Συναξάρι τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου πῶς ἀναφέρεται ἀπέναντι στὸν Ἰωάννη τὸν Βέκκο, τὸ πρότυπο τοῦ Βαρθολομαίου. Μὰ εἶναι δυνατὸν ποτὲ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης νὰ ἔχει πρότυπό του ἕναν, ὁ ὁποῖος ἔκανε ὅ,τι ἔκανε στὴν Μονὴ Ζωγράφου κ.λπ.; Αὐτὸ τὸ πνεῦμα ἐπικρατεῖ στὴν Ἐκκλησία μας. Σὲ ταγοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ εἶναι δυστύχημα... καὶ αἰσθανόμαστε ντροπή.

Ἀλλὰ σᾶς εἶπα ὅτι αὐτὸ τὸ πνεῦμα τὸ δαιμονικὸ βἀζει τοὺς Πατριάρχες μας νὰ λένε ὅτι τὸ σχίσμα εἶναι ἕνα τίποτα· καὶ ὅτι γιὰ τὸ σχίσμα φταῖγαν «οἱ Πατέρες ἡμῶν οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ὄργανα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ ἤδη βρίσκονται στὴν κρίση τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ». Ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἐλεήσει!

Δὲν ὑπάρχει ὑπακοὴ ἀδελφοί μου σὲ Δογματικὰ θέματα!

Στοὺς πνευματικοὺς ποὺ ἔχετε κάνετε ξεκάθαρα τὴν ἐρώτηση:

–Πνευματικέ, Γέροντα, Πάτερ: ὁ Πάπας εἶναι Ἐκκλησία; Ὁ Πάπας ἔχει ἔγκυρα μυστήρια; Ὁ Πάπας ἔχει ἱερωσύνη;

Ρωτῆστε τον, κι ἂν πάει νὰ σᾶς ξεφύγει, πονηρευτεῖτε! Καὶ ξαναρωτῆστε τον, καὶ πιέστε τον, καὶ τοποθετηθεῖτε: τί πρεσβεύει;

Βλέπουμε στὴν 4Ε (ὅπως σᾶς ἔλεγα τὴν ἄλλη φορά) τὸν τάδε ἱεράρχη νὰ μᾶς μιλάει. Τί εἶναι; Κι ἐγὼ ἔπαθα πλάκα. Τὸν σέβομαι καὶ τὸν ἀγαπῶ καὶ τὸν εὐλαβοῦμε. Ἀλλὰ στὴ Σύναξη –πρὶν ἀπὸ δυὸ μῆνες– εἶπε (σ.σ. ὁ Ἐπίσκοπος) στοὺς παπάδες:

–Θά δίνετε ἀντίδωρο στοὺς Καθολικούς!

Τί λές; Αὐτὸ εἶναι ἀντίθετο μὲ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.

Γι’ αὐτὸ σᾶς λέω. Νὰ βλέπουμε Ὀρθόδοξα καὶ νὰ διακρίνουμε ποιός μᾶς καθοδηγεῖ. Ἂν σοῦ πεῖ (σ.σ. ὁ «Ὀρθόδοξος» Ἐπίσκοπος) ὅτι ὁ Πάπας ἔχει Ἱερωσύνη, χοροπηδώντας φύγε. Δὲν σὲ συμφέρει. Πέρασαν οἱ ἐποχὲς ποὺ ἔλεγες γιὰ τὸν πνευματικό: νὰ δῶ τί πνευματικὸς θὰ εἶναι, ἂν εἶναι αὐστηρός, ἂν εἶναι πρᾶος, ἄν... Τώρα μία εἶναι ἡ ἐρώτηση:

–Πάτερ, εἶσαι μὲ τὸν Πάπα ἢ δὲν εἶσαι; Ἂν εἶσαι μὲ τὸν Πάπα, δὲν θέλω νὰ σὲ ξέρω.

Ξεκάθαρα»(⁵).

Τὰ κείμενα καὶ ὁ συγγραφέας, ὅπως καὶ τὰ βίντεο τῶν ὁμιλιῶν ποὺ ἀπομαγνητοφωνήσαμε καὶ ὁ ὁμιλητής:

(1) Πρωτοπρ. Ζή­ση Θεόδωρος, “Μὲ τὸ ἀρ­νί­ο ἢ μὲ τὸ θη­ρί­ο; Μὲ τὸν Χρι­στὸ ἢ μὲ τὸν πά­πα;­”, Θε­ο­δρο­μί­α, Ἰ­α­νου­ά­ρι­ος‒Μάρ­τι­ος 2001).

(2) Πρωτοπρ. Ζή­ση Θεόδωρος, “Μαρ­τυ­ρί­α ἢ ἀ­πο­στα­σί­α; Σκέ­ψεις καὶ ἐ­κτι­μή­σεις με­τὰ τὴ Ρα­βέν­να”, Ὀρ­θό­δο­ξος Τύ­πος, φ. 1466, 12.7.2002).

(3) Πρωτοπρ. Ζή­ση Θεόδωρος, «Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ὴ καὶ Ἁ­γί­α Ἀ­νυ­πα­κοή» (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α, καὶ w­ww.t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/87D26F7F.p­r­i­nt.el.a­s­px).

(4) Πρωτοπρ. Μανώλης Νικόλαος «Ντροπή σας Οικουμενιστές!».

https://www.youtube.com/watch?v=XZG6_3slZgk

(5) Πρωτοπρ. Μανώλης Νικόλαος «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ (Ο Αλάθητος-Ο Οικουμενιστής-Η Νέα Εκκλησία-Η Αντίσταση)».

https://www.youtube.com/watch?v=VcfnzAmS8Tg

Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΙΤΣΕ, Η Συμβολή του Καζαντζάκη στην Εδραίωση της Παγκοσμιοποίησης

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ἱστορικός

 Πηγή: katanixis

 Στὸ προηγούμενο ἄρθρο μας, μὲ τίτλο «Νίκος Καζαντζάκης. Ἡ Συμβολὴ τῶν Ἰδεῶν του στὸ “Κοινωνικό Ολοκαύτωμα” ποὺ Συντελεῖται στὴν Σύγχρονη Ἑλλάδα», εἴχαμε ἐπικεντρωθεῖ στὰ περιεχόμενα τοῦ προλόγου τοῦ “ταξιδογραφήματός” του, «Ταξιδεύοντας-Αγγλία» (1940), τὸ ὁποῖο προσέφερε, σὲ κυριακάτικο φύλλο της, ἐφημερίδα πανελλαδικῆς ἐμβέλειας.

«Φυσική» Ἠθικὴ καὶ Μετάλλαξη: Στὸ ἄρθρο αὐτό, εἴχαμε ἀναλύσει τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ἡ μεταφυσικὴ ἀντίληψη τοῦ Καζαντζάκη ὁδηγεῖ τὸν ἀνυποψίαστο ἀναγνώστη στὴν ἀποδοχὴ ἑνὸς κόσμου ἱερχαρχημένου βάσει τῆς «φυσικής» ἠθικῆς, ὅπου κυριαρχεῖ ὁ δυνατώτερος καὶ ἐπιζεῖ ὁ πλέον προσαρμοζόμενος, καὶ ὅπου δὲν ὑπεισέρχεται τὸ ἔλεος ἔναντι τῶν ἀδυνάμων, πόσον μᾶλλον θέμα ἐλευθερίας τους (ὅπως συμβαίνει καὶ στὸν σατανισμό, ὅπου, γιὰ τοὺς Δυνατούς, «Το “Θέλω” είναι ο Νόμος», ἄρα «οι σκλάβοι πρέπει να υπηρετούν».

«Να Ενωθοῦμε με τον Θεό»: Στὴν συνέχεια, ἡ ἴδια ἐφημερίδα προσέφερε τὰ βιβλία «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» καὶ «Ο Τελευταίος Πειρασμός» ποὺ είχαν, πρό πεντηκονταετίας, προκαλέσει σάλο καὶ τὸν παρ’ ὀλίγο ἀφορισμὸ τοῦ συγγραφέα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία- διαφημίζοντας τηλεοπτικῶς ἕνα ἐξ αὐτῶν ὡς λογοτεχνικὸ ἔργο διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Καζαντζάκης μᾶς παροτρύνει «να ενωθούμε με το Θεό».

Αὐτὸ μᾶς προβλημάτισε ἰδιαίτερα, διότι, ἤδη ἀπὸ τὸ 1940, ὁ Καζαντζάκης χαρακτήριζε ὡς παρωχημένο τὸν Χριστό, καὶ ἐξωθοῦσε τοὺς ἀναγνῶστες του νὰ Τὸν ἀντικαταστήσουν μὲ κάποιον ἄλλον θεό, πιὸ σύγχρονο καὶ πιὸ ἀποτελεσματικό: «Γιατί γυρίζετε πίσω; (…) Έκαμε ο Χριστός το χρέος του, έδωκε μιαν απάντηση σε άλλες εποχές, σε άλλα προβλήματα (…) Τώρα άλλαξε το πρόσωπο της αγωνίας, γύρισε ο τροχός».

Ὁ «Μεγάλος Ανθρωποφάγος Κεραυνός»: Ἐξάλλου, ὅταν ὁ Καζαντζάκης ἀναφέρεται στὸν «μεγάλο ανθρωποφάγο κεραυνό που ονομάζουμε “Θεό”», ὁπωσδήποτε δὲν ἐννοεῖ τὸν Ἐλεήμονα Τριαδικὸ Θεό· Τὸν Ὁποῖον σαφῶς ἀπορρίπτει μὲ ρήσεις ὅπως, π.χ.: «Κι είναι μεγάλο ατύχημα που η λέξη «Πνέμα» στην ελληνική γλώσσα είναι ουδέτερου γένους· αν ήταν θηλυκού, θα ‘χαμε τη σωστή πανανθρώπινη, βαθύτερη απο κάθε θρησκευτικό δόγμα Άγια Τριάδα: Πατέρα, Μάνα, Γιο». Τὸν Τριαδικὸ Θεό, ὡς δημιουργὸ τοῦ κόσμου ἐκ τοῦ μηδενός, ἀπορρίπτει ὁ Καζαντζάκης καὶ «όταν, τανύζοντας στο ακρότατο σημεῖο –όπου αρχίζει να τρίζει ο εγκέφαλος– την μνήμη, μάχεται να θυμηθεί πώς ήταν το πρωτόγονο Χάος, πριν να ‘ρθει ο νους να το στενέψει και να το νοικοκυρέψει σε “κόσμο”, δηλαδή, σε ανθρώπινη τάξη».

Τὸν Προσωπικὸ Θεὸ καὶ τὴν μοναδικότητα τοῦ ἀνθρωπίνου Προσώπου καταργεῖ ὁ Καζαντζάκης σὲ ρήσεις ὅπως π.χ.: «Όλοι είμαστε ένα. Όλοι είμαστε Θεός», ἢ «ο Θεός –θέλω να πω: η σημερινή ανώτατη λαχτάρα του ανθρώπου» κ.α., ποὺ ὁδηγοῦν τὸν ἀποίμαντο ἀναγνώστη στὴν αὐτοθέωση, τὴν ὁποίαν, ἡ μὲν Ὀρθόδοξη Πατερικὴ Παράδοση ἀπορρίπτει ὡς ἑωσφορική, οἱ δὲ ὁμάδες τῆς «Νέας Ἐποχῆς» προωθοῦν στοὺς δυτικοὺς ὀπαδούς τους, ὥστε νὰ τοὺς μεταλλάξουν καταλλήλως, ἐν ὄψει τῆς παγκοσμιοποίησης.

Θεὸς καὶ Παγκοσμιοποίηση: Ἀπὸ τὴν πλευρά τους, οἱ ἐκδόσεις «Καζαντζάκη», στὶς ὁποῖες ἀνήκει τὸ σύνολο τῶν ἔργων του, ἔχουν ἐπιλέξει ὡς ἔμβλημά τους τὸ σύμβολο Γὶν-Γιὰνγκ τοῦ Ταοϊσμοῦ, ὁ ὁποῖος «οδήγησε στην ανακάλυψη μιας ανώνυμης κοσμικής αρχής», ἐνῶ ἀργότερα ἐνσωμάτωσε, μεταξὺ ἄλλων, τὸ δόγμα τῆς μετενσάρκωσης καὶ τὴν γιόγκαⁱⁱ. Στὸν Ταοϊσμό –διευκρινίζουμε ἐμεῖς– δὲν ὑπεισέρχονται, οὔτε κἂν ὡς ἁπλὲς ἔννοιες, ὁ Προσωπικὸς Τριαδικὸς Θεός, τὸ Μέγα Ἔλεός Του καὶ ἡ «ένθεη λογικότητα του κόσμου»ⁱⁱⁱ, οὔτε ὑπεισέρχονται ὡς αὐταξίες, ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡ μία καὶ μόνη ζωή του, πόσον μᾶλλον ἡ κοινωνικὴ ἐλευθερία καὶ ἄλλες ἀνάλογης σημασίας δυτικογενεῖς ἠθικο-θρησκευτικὲς ἔννοιες.

Δοθέντος, λοιπόν, ὅτι, ὁ θεὸς τοῦ Καζαντζάκη δὲν εἶναι ὁ Ἐλεήμων Τριαδικὸς Θεός, καὶ δοθέντος ὅτι «ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει»^iv σὲ ὅτι ἀφορᾶ στὸν Ταοϊσμό, ἐγείρεται τὸ ἑξῆς ἐρώτημα: μὲ ποιόν «θεό» καλούμεθα νὰ ἑνωθοῦμε, μέσῳ τοῦ Καζαντζάκη, στὴν ἐποχὴ τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ γιατί;

Ἀναζητώντας τὴν «Ἀλήθεια»: Πάντως, σὲ διάσπαρτες ἀναφορές του στὸ ἴδιο “ταξιδογράφημα” –καὶ ἰδίως στὸ ἐνδεκασέλιδο ἀφιέρωμά του