Αν μια φορά ο Κύριος μας αγγίξει…

                                    

 Μια φορά να δεις τον Χριστό, μια φορά να βάλει το χέρι του πάνω στο κεφάλι σου, μια φορά να έχεις μια κοινωνία, επικοινωνία μαζί του τέτοια, που να ανοίξεις την καρδιά σου και να πεις έναν λόγο, και να τον ακούσει ο Κύριος και να δείξει ότι ανταποκρίνεται και να έχεις αυτή την κοινωνία… Μια φορά να γίνει αυτό· μια φορά να πάρεις αληθινά, σωστά το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, μια φορά να σε αγγίξει η χάρη του Θεού, θα γίνεις άγιος. Άγιος! Και όλα αυτά τα γήινα, όλα αυτά τα δικά μας πνευματικά πράγματα που δεν είναι ο Χριστός, όλο αυτό το «καλό» δικό μας κατεστημένο, το πνευματικό μας κατεστημένο, όλα αυτά θα εξαφανιστούν σαν σκιά, σαν να είναι καπνός, αν μια φορά ο Κύριος μας αγγίξει.

Είναι απορίας άξιον, πώς εμείς, άνθρωποι που διαθέτουμε νουν, που έχουμε αγίους στην Εκκλησία, που έχουμε όλη την αλήθεια ολοφάνερη, είμαστε τόσο άμυαλοι. Δεν είναι απλώς ότι κάποτε μίλησε ο Χριστός… Στη συνέχεια, από τότε μέχρι σήμερα, έχουμε αγίους και αγίους! Που ακριβώς σ’ αυτούς έγινε αυτό που λέμε.

Πώς είμαστε τόσο άμυαλοι και τελικά δεν υπακούμε στον Θεό, δεν προσκυνούμε τον Θεό μας, δεν τον δεχόμαστε όπως έρχεται εκείνος, και να αφήσουμε τον εαυτό μας να μας φτιάξει όπως θέλει εκείνος και να μας δώσει τη σωτηρία που εκείνος θέλει; Πώς είμαστε τόσο άμυαλοι και τελικά κάνουμε τα δικά μας; Και μένουμε απλώς με το να περιμένουμε και να έχουμε και παράπονο ότι σαν να μη μας πρόσεξε ο Θεός, σαν να μη μας κοίταξε ο Θεός, σαν να μη γίνονται τώρα αυτά που γίνονταν έναν καιρό. Έγιναν έναν καιρό και τώρα δεν γίνονται.

«Όλες στ’ αλήθεια τις μητέρες νικάς, Άννα-μέχρι να γίνει η κόρη σου μητέρα»

                              

❝ μήτηρ & θυγάτηρ ❞

«Όλες στ’ αλήθεια τις μητέρες νικάς, Άννα-μέχρι να γίνει η κόρη σου μητέρα»

(επίγραμμα Συναξαρίου 8ης Σεπτεμβρίου)

                                       Κέντρο Λεξικολογίας - γλώσσα, λέξεις, λεξικά

Το άλας εμωράνθη: Σκάνδαλα που βυθίζουν την Εκκλησία

Κι εσείς ευθένεστε όμως κ. Τζούμα, διότι με τα άρθρα σας έως τώρα υπερασπίζατε τους ενόχους ενάντια σε όσους ζητούσαν κάθαρση στην Εκκλησία και καταδίκη της αίρεσης του Οικουμενισμού που είναι η αιτία όλων των κακών

 

Το άλας εμωράνθη:

 Σκάνδαλα που βυθίζουν

 την Εκκλησία

Από το Μεγάλο Σπήλαιο στη μαφία της Κρήτης και τη ντροπή του Σινά – Ιστορική συνέχεια διαφθοράς και σιωπής

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Πού πάμε, Άγιοι Πατέρες; Έχετε καταλάβει; Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί αποσβολωμένη το νέο σκάνδαλο με τον ηγούμενο του Μεγάλου Σπηλαίου που συνελήφθη επ’ αυτοφώρω να επιχειρεί να πουλήσει βυζαντινές εικόνες και Ευαγγέλια του 18ου αιώνα έναντι 200.000 ευρώ. Δεν ξέρουμε ακόμη τι είναι αλήθεια και τι ψέματα σε αυτά που ακούστηκαν. Αλλά σίγουρα δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Πρόκειται για  έναν ακόμη  κρίκο σε μια μακριά αλυσίδα αμαρτιών που εκθέτουν ανεπανόρθωτα το ράσο.

Το νέο σοκ

Η επιχείρηση της ΕΛΑΣ έφερε στο φως την πρόθεση  του  ηγουμένου μιας ιστορικής Μονής του αδελφού του και του βοηθού του και κάποιων συνεργών τους,  να θέλουν να μετατρέψουν ιερά κειμήλια σε αντικείμενα αγοραπωλησίας. Τουλάχιστον μία εικόνα βρέθηκε να είναι κλεμμένη από τη Σπάρτη. Το Υπουργείο Πολιτισμού διενεργεί έλεγχο, αλλά το μεγάλο ερώτημα παραμένει:Πώς είναι δυνατόν να φτάσαμε ως εδώ;

 Η μαφία της Κρήτης και η ντροπή του Σινά

 Στην Κρήτη, έρευνες δείχνουν διασυνδέσεις κληρικών με εγκληματικά κυκλώματα, ενώ στο Σινά καταγγέλλονται πρακτικές που ατιμάζουν έναν τόπο ιερό και καθαγιασμένο από τον ίδιο τον Κύριο εδώ και αιώνες. Τα γεγονότα αυτά δεν είναι απλώς «παραφωνίες». Είναι σημάδια μιας βαθύτερης κρίσης, μιας μεγάλης παρακμής που υπάρχει στην Εκκλησία.

Εἰς τήν γέννησιν τῆς Θεοτόκου

      

Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας

6.Ἀλλὰ ἡ πανάμωμη Παρθένος, χωρὶς νὰ ἔχη γιά πόλη της τὸν οὐρανό, χωρὶς νὰ ἔχη γεννηθῆ ἀπὸ τὰ οὐράνια σώματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ γῆ -ἀπό αὐτὸ τὸ ξεπεσμένο γένος, ποὺ ξέχασε τὴν ἴδια του τὴ φύση- καὶ κατὰ τὸν ἲδιο μὲ ὅλους τρόπο, μόνη αὐτὴ ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν ἀντιστάθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος σὲ κάθε κακία.

Ἀπέδωκε ἔτσι στὸν Θεὸ ἀμόλυντη τὴν ὡραιότητα ποὺ χάρισε στὴ φύση μας καὶ χρησιμοποίησε, αὐτὴ μόνη, ὅλα τά ὅπλα καὶ ὅλη τὴ δύναμη ποὺ ἔβαλε μέσα μας. Μὲ τὸν ἔρωτα ποὺ εἶχε γιά τὸν Θεό, μὲ τὴ ρωμαλεότητα τῆς σκέψεώς της, τὴν εὐθύτητα τῆς θελήσεως καὶ τὴ μεγαλειώδη σωφροσύνη της ἔτρεψε σὲ φυγὴ κάθε ἁμαρτία κι ἔστησε τρόπαιο νίκης τέτοιο, ποὺ δὲν μπορεῖ μὲ τίποτε νὰ συγκριθῆ.

Μὲ ὅλα αὐτὰ φανέρωσε τὸν ἂνθρωπο τέτοιον ποὺ ἀληθινὰ δημιουργήθηκε, φανέρωσε δὲ καὶ τὸν Θεό, τὴν ἂφατη σοφία καὶ τὴν ἀπέραντη φιλανθρωπία Του.

Ἒτσι Αὐτὸν ποὺ παρουσίασε ἔπειτα, ἀφοῦ τὸν περιέβαλε μὲ ἀνθρώπινο σῶμα, αἰσθητὰ στὰ μάτια ὅλων, τὸν ἀποτύπωσε καὶ τὸν εἰκόνισε προηγουμένως μὲ τὰ ἔργα της ἐπάνω στὸν Ἑαυτό της.

Καὶ ἦταν δυνατὸν ἀπὸ ὅλα τά κτίσματα διὰ μέσου αὐτῆς μόνης «νὰ γνωρίσουμε ἀληθινά τό Δημιουργό».

Οὔτε ὁ Νόμος ἀποδείχθηκε ἱκανὸς νὰ φανερώση τὴ θεία χρηστότητα καὶ σοφία οὔτε οἱ γλῶσσες τῶν Προφητῶν οὔτε ἡ τέχνη τοῦ Δημιουργοῦ ποὺ ἀποκαλύπτει ἡ ὁρατή δημιουργία οὔτε ὁ οὐρανὸς ποὺ διηγεῖται κατὰ τὸν Ψαλμωδὸ «δόξαν Θεοῦ» οὔτε ἀκόμη ἡ φροντίδα καὶ ἡ πρόνοια τῶν Ἀγγέλων γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος οὔτε τέλος κανένα ἄλλο ἀπὸ τὰ δημιουργήματα.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Σήμερα γεννήθηκε η Πάντων Χαρά,

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Σήμερα γεννήθηκε η Πάντων Χαρά, η Χώρα του Αχωρήτου, η Ωραία Πύλη, δια μέσω της οποίας ο Βασιλεύς των Ουρανών επεθύμησε να εισέλθει στον κόσμο…

Στίχοι.

Πάσας αληθώς, Άννα, νικάς μητέρας,

Μήτηρ έως αν ση γένηται θυγάτηρ.

Εξάγαγε προς φως θεομήτορα ογδόη Άννα.

Ύμνος στο Γενέθλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ω Παρθένε, περιπόθητη και πολυαναμενόμενη,

ο καρπός αθρόων δακρύων ικεσίας προς τον Κύριο!

Ναός του Παναγίου Πνεύματος θα καταστείς,

και θα κληθείς Μητέρα του Αιωνίου Λόγου.

«Η Άφλεκτος Βάτος» ονομάστηκες,

ότι εντός σου θα δεχθείς το Θεϊκό Πυρ:

Φλεγόμενη αλλά μη κατακαιόμενη,

θα γεννήσεις τον Χρυσό Καρπό

και θα τον προσφέρεις σε όλον τον κόσμο.

Αναφορά στο περιεχόμενο και τα νοήματα της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου

                                        

Η στείρα τίκτει την Θεοτόκον και τροφόν της ζωής ημών (Αναφορά στο περιεχόμενο και τα νοήματα της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού 

Στην αρχή του εκκλησιαστικού έτους, το οποίο αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου, όρισε η αγία μας Εκκλησία, την 8η του αυτού μηνός, να εορτάζουμε την μεγάλη θεομητορική εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου. Δεν ορίστηκε τυχαία ο εορτασμός της αυτή την περίοδο, ως πρώτη από όλες τις μεγάλες εορτές του έτους, διότι η υπερφυσική και θαυματουργική γέννηση της Παναγίας μας αποτελεί την απαρχή της υλοποιήσεως του θείου σχεδίου για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Ο πιστός λαός μας, χωρίς να γνωρίζει θεολογία και ορμώμενος από το ορθόδοξο αισθητήριο της βαθειάς του πίστης, αντιλαμβάνεται τη σπουδαιότητα αυτού του μεγάλου γεγονότος και γι’ αυτό εορτάζει με κάθε λαμπρότητα τη μεγάλη εορτή. Γιορτάζει τη γέννηση της αγιότερης ανθρώπινης ύπαρξης, της αγνότερης και καθαρότερης γυναίκας, η οποία επιλέχτηκε από τη Θεία Πρόνοια να γίνει η Μητέρα του Θεού και το μέσον της σωτηρίας του κόσμου.

Όπως είναι γνωστό, τα Ιερά Ευαγγέλια δεν αναφέρουν τίποτε για την Γέννηση της Θεοτόκου. Την απουσία βιβλικών πληροφοριών την αναπληρώνει η άγραφη Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία αποτελεί, μαζί με την αγία Γραφή, την πηγή της χριστιανικής μας πίστεως. Άλλωστε ας μη λησμονούμε πως δεν υπάρχει ουσιαστικά διάκριση μεταξύ αγίας Γραφής και Ιεράς Παραδόσεως, διότι αμφότερες χαρακτηρίζονται από την ορθόδοξη θεολογία μας ως Ιερά Παράδοση. Αυτή τη διάκριση την κάνουν οι δυτικοί αιρετικοί, οι μεν παπικοί για να υπερτονίσουν την Παράδοση, οι δε Προτεστάντες να υπερτονίσουν την αγία Γραφή, για να στηρίξουν τις πλάνες τους. Τα Ιερά Ευαγγέλια έως ότου συγγραφούν από τους Ιερούς Ευαγγελιστές (60-95 μ. Χ.), υπήρχαν στην πρώτη Εκκλησία ως άγραφη προφορική παράδοση. Άρα καταχρηστικώς κάνουμε τον διαχωρισμό αυτό. Την Γέννηση λοιπόν της Θεοτόκου, τους γονείς της και τα της παιδικής ηλικίας της τα διέσωσε η ευσεβής παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας. 

Από τον όρθρο της Κυριακής προ της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού!

                          

Μετὰ τὴν β’ Στιχολογίαν

Κύριε, μετὰ τὴν τριήμερόν σου Ἀνάστασιν, καὶ τὴν τῶν Ἀποστόλων προσκύνησιν, ὁ Πέτρος ἐβόα σοι.

Γυναῖκες ἀπετόλμησαν, κἀγὼ ἐδειλίασα.

Λῃστὴς ἐθεολόγησε, κἀγὼ ἠρνησάμην σε,

ἄρα καλέσεις με τοῦ λοιποῦ μαθητήν, ἢ πάλιν δείξεις με ἁλιέα βυθοῦ; ἀλλὰ μετανοοῦντά με δέξαι, ὁ Θεὸς καὶ σῶσον με.

Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως, (Γαλ. 6,14)

                                

Anthony Bloom

Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Στὴν ἐπιστολὴ του πρὸς Γαλάτας (6,14) ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι ὁ κόσμος ἔχει σταυρωθεῖ γιὰ ἐκεῖνον κι ἐκεῖνος σταυρώθηκε γιὰ τὸν κόσμο. Τὶ σημαίνει αὐτὸ ; Ὁ Παῦλος δὲν σταυρώθηκε , οὔτε καὶ ὁ κόσμος · ἀλλὰ ἡ εἰκόνα στὴν ἀρχαία γλώσσα εἶναι ξεκάθαρη. Στὴν σταύρωση τὰ χέρια τοῦ θύματος εἶναι ἁπλωμένα στὶς δύο πλευρὲς τοῦ σταυροῦ, βίαια χωρισμένα καὶ καρφωμένα στὸν σταυρό ἔτσι ποὺ νὰ μὴν σμίξουν ποτὲ ξανά. Κι εἶναι αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο μᾶς μιλάει ὁ Παῦλος. Μέσω τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ὁ κόσμος ἔχει ἀποκοπεῖ ἀπὸ ἐκεῖνον καὶ ἔχει γίνει ἐντελῶς ξένος, ἕναν κόσμο ποὺ δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ φτάσει, ποὺ δὲν θέλει πλέον νὰ πλησιάσει, ἕναν κόσμο ποὺ ὄχι μόνο τὸν ἔχουν πάρει ἀπὸ ἐκεῖνον, ἀλλὰ ποὺ ἀπορίπτει. Καὶ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἔγινε ξένος γιὰ τὸν κόσμο, ἐπειδὴ ὁ κόσμος δὲν μπορεῖ πλέον νὰ τὸν δεχτεῖ μὲ τοὺς νέους ὅρους, τοὺς ὅρους τοῦ Χριστοῦ, μὲ τους ὁποίους ζεῖ.

Θὰ πρέπει νὰ σκεφτοῦμε τὸν ἑαυτό μας ὅταν ἀκοῦμε τέτοια λόγια καὶ βλέπουμε αὐτὲς τὶς εἰκόνες. Ὁ Παῦλος ἦταν ἐχθρὸς τοῦ Χριστοῦ· ταξίδεψε ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα πρὸς τὴ Δαμασκὸ μὲ σκοπὸ νὰ ἐξολοθρεύσει τοὺς ὁπαδοὺς Του ἐπειδὴ ἦταν ψεῦτες, βλάσφημοι, καὶ καθ’ὁδὸν συναντήθηκε μὲ τὸν Χριστό. Ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ Χριστὸς ἔγινε ὁ Κύριος του, ὁ Θεὸς Του, καὶ κανένας ἄλλος δὲν ὑπῆρχε ποὺ ν’ἀξίζει γιὰ ἐκεῖνον. Εἶχε μιὰ μεγάλη καὶ πλατιὰ καρδιὰ γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δεχτεῖ τὸ μήνυμα καὶ ν’ ἀνταποκριθεῖ σ’ αὐτὸ μ’ ὅλη του τὴν ὕπαρξη, τὴ ζωή, ν’ἀντιμετωπίσει ὅ,τι μποροῦσε νὰ συμβεῖ.

Σεπτέμβριος, ο μήνας του πόνου των Μικρασιατών. Σεπτεμβριανά, η ελληνική «νύχτα των κρυστάλλων»!

“Σεπτεμβριανά” 1955: Το μεγάλο πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη

«Σεπτεμβριανά» ονομάστηκαν τα γεγονότα της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου 1955, όπου Τούρκοι παρακρατικοί, οργανωμένοι από το βαθύ κράτος και την τουρκική κυβέρνηση, προκάλεσαν βίαια επεισόδια κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης λεηλατώντας και πυρπολώντας ελληνικά καταστήματα, σπίτια, σχολεία και εκκλησίες.

Την αφορμή για την εκκίνηση του πογκρόμ έδωσε μια βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, που αποδείχτηκε στη συνέχεια ότι ήταν σκηνοθετημένη από την τουρκική κυβέρνηση. Το ιστορικό πλαίσιο καθοριζόταν εκείνη την εποχή από την κυπριακή κρίση, τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου ενάντια στη Βρετανική Αυτοκρατορία.

Ομως η φιλοσοφία του πογκρόμ σχετιζόταν απολύτως με τις διαδικασίες της τουρκικής εθνογένεσης, που είχαν ως βασικό εργαλείο την εξόντωση των μη τουρκικών, κυρίως χριστιανικών κοινοτήτων μέσα από προσχεδιασμένες γενοκτονίες και τη βίαιη μεταφορά του πλούτου τους στην εθνικιστική τουρκική στρατιωτικο-γραφειοκρατία. Οι παρακρατικοί μηχανισμοί που έδρασαν τη νύχτα εκείνη συνδέονται οργανικά με τους μηχανισμούς που δημιούργησαν οι ακροδεξιοί εθνικιστές του Κομιτάτου «Ενωση και Πρόοδος» από το 1908 και συνέχισαν να υφίστανται διαρκώς και τις επόμενες δεκαετίες ως εργαλείο κατασκευής του καινοφανούς τουρκικού έθνους. Ο μηχανισμοί αυτοί υπήρχαν και στις μέρες μας με τη μορφή της «Εργκενεκόν», μέχρι τη στιγμή που ο Ταγίπ Ερντογάν σταμάτησε τη δράση τους.

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού- Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                            

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ [:Γαλ.6,11-18]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

     «῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί (:δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι)» [Γαλ.6,11].

    Σκέψου πόση οδύνη κατέχει τη μακάρια εκείνη ψυχή· διότι, όπως ακριβώς εκείνοι οι οποίοι περιπίπτουν σε πένθος και αφού απώλεσαν κάποιον από τους οικείους τους ή υπομένοντας κάτι από τα απροσδόκητα, ούτε τη νύκτα ησυχάζουν, ούτε την ημέρα, επειδή πολιορκεί την ψυχή τους το πένθος· έτσι και ο μακάριος Παύλος, αφού είπε λίγο για τα ήθη, πάλι επανέρχεται στα προηγούμενα, τα οποία περισσότερο τάρασσαν την ψυχή του, λέγοντας τα εξής λόγια: «Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα».

    Εδώ τίποτε άλλο δεν υπαινίσσεται, παρά το ότι αυτός ο ίδιος έγραψε την επιστολή ολόκληρη· πράγμα το οποίο ήταν σημείο απόλυτης γνησιότητας· διότι σε μεν τις άλλες υπαγόρευε αυτός και έγραφε άλλος· και τούτο είναι φανερό από την προς Ρωμαίους επιστολή· διότι προς το τέλος λέγει: «Ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ (:σας χαιρετώ εν Κυρίω εγώ ο Τέρτιος, που έγραψα με την υπαγόρευση του Παύλου αυτήν την επιστολή)» [Ρωμ.16,22]· εδώ όμως ο ίδιος ο Παύλος έγραψε όλη την επιστολή προς τους Γαλάτες. Και έκανε αυτό εδώ και από ανάγκη, όχι μόνο από αγάπη, αλλά και για να αναιρέσει κάθε πονηρή υπόνοια· διότι, επειδή διαβαλλόταν για πράγματα με τα οποία δεν είχε σχέση, και λεγόταν ότι κηρύττει την περιτομή και υποκρίνεται ότι δεν την κηρύττει, για τούτο αναγκάστηκε να γράψει ιδιοχείρως την επιστολή, δίνοντας εκ των προτέρων έγγραφη μαρτυρία. Όσο για τη φράση  «με πόσο μεγάλα» νομίζω ότι αναφέρεται όχι στο μέγεθος, αλλά στη δυσμορφία των γραμμάτων λέγοντας ότι: «ενώ δεν γνωρίζω να γράφω πολύ καλά, αναγκάστηκα να γράψω ο ίδιος, ώστε να φράξω το στόμα των συκοφαντών».

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού- Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                                

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ [: Ιω. 3,13-17]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟ

               [Υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω.3,13-21]

     «Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ (:εάν σας είπα διδασκαλίες και αλήθειες θείες, οι οποίες όμως σχετίζονται με όσα συμβαίνουν πάνω στη γη και οι πιστοί αποκτούν εμπειρία γι' αυτά στην επίγεια ζωή τους και είναι επομένως εύκολο να τις εννοήσετε και όμως δεν τις πιστεύετε, πώς, εάν σας πω υψηλές αλήθειες, που αναφέρονται στον επουράνιο κόσμο, θα τις παραδεχτείτε και θα τις πιστέψετε; Κι όμως, μόνο από Εμένα θα μάθετε τα επουράνια αυτά μυστήρια· διότι κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, για να μάθει εκεί και να διδάξει σε σας αυτές τις αλήθειες, παρά μόνο Αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε με την ενανθρώπησή Του υιός του ανθρώπου και ο Οποίος εξακολουθεί, όσο χρόνο ζει στη γη, να είναι και στον ουρανό ως Θεός πανταχού παρών)»[Ιω.3,12-13·  ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].

    Αυτό που πολλές φορές είπα, αυτό και τώρα θα πω και δεν θα πάψω ποτέ να το επαναλαμβάνω. Ποιο είναι αυτό; Ότι, όταν ο Ιησούς πρόκειται να θίξει υψηλά δόγματα, προσαρμόζεται πολλές φορές προς την αδυναμία των ακροατών Του και δεν χρονοτριβεί σε λόγους αντάξιους της μεγαλοσύνης Του, αλλά συγκαταβαίνει περισσότερο σε λόγους που είναι πολύ μετριότεροι· διότι τόσο ο υψηλός, όσο και ο μεγάλος λόγος, έστω και αν εκφραστεί μία φορά, είναι ικανός να αποδείξει την αξία του, όσο βέβαια εμείς έχουμε την δύναμη να τον κατανοήσουμε δια της ακοής· όμως τα μετριότερα και όσα περισσότερο προσεγγίζουν τη διάνοια των ακροατών, αν δεν επαναλαμβάνονταν συχνά, επειδή αναφέρονται σε υψηλά πράγματα, δεν θα εισέδυαν γρήγορα στον νου του αμαθούς και προς τα χαμηλά ρέποντα ακροατή.  Γι' αυτό ακριβώς και τα περισσότερα από τα υψηλά έχουν λεχθεί από Αυτόν κατά τρόπο ταπεινότερο και απλούστερο. Αλλά για να μην προξενήσει αυτό πάλι κάποια άλλη ζημιά, με το να κρατεί τον μαθητή σε χαμηλό επίπεδο, δεν καταφεύγει μόνο στα απλούστερα λόγια, αλλά εκθέτει και την αιτία για την οποία τα λέγει, πράγμα που έχει κάνει και εδώ.

     Αφού δηλαδή είπε για το βάπτισμα, όσα είπε, καθώς και για τη γέννηση που γίνεται στη γη κατά χάριν, επειδή θέλει να φτάσει και στη δική Του γέννηση τη μυστηριώδη και ανέκφραστη, μέχρι κάποιο σημείο συγκρατείται και δεν συνεχίζει, κατόπιν όμως λέγει και την αιτία για την οποία δεν συνεχίζει. Ποια λοιπόν είναι αυτή; Η παχυλή αμάθεια και η αδυναμία των ακροατών. Και αυτήν υπαινισσόμενος πρόσθεσε τα εξής: «Εάν δεν πιστεύετε όταν σας ομιλώ για τα γήινα, πώς θα πιστέψετε, εάν σας ομιλήσω για τα επουράνια;». Ώστε όπου ομιλήσει με μέτρια και απλά λόγια, πρέπει να σκεφτούμε ότι αυτό γίνεται εξαιτίας της αδυναμίας των ακροατών.

Τό Ἐκκλησιαστικόν Καθεστώς τῆς Κρήτης ἐν κινδύνῳ

 

Δυαρχίαν εἰσάγει ὁ Κωνσταντινουπόλεως μὲ τὴν καταπάτησιν τοῦ καταστατικοῦ Νόμου 4149/1961!

 Καταργεῖται τὸ Μητροπολιτικὸν σύστημα εἴκοσι αἰώνων μὲ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑΣ ἐκλογὰς Ἐπισκόπων, διὰ νὰ ὑφαρπαγοῦν αἱ περιουσίαι τῶν Σταυροπηγιακῶν Ἱ. Μονῶν;

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης ἔκλινε τὸν αὐχένα εἰς τὸν “Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς” ὁμοῦ μετὰ τῆς κεφαλῆς του, διὰ νὰ μὴ ἀντικρύζη τοὺς συμπροσευχομένους ἀπέναντί του παπικοὺς  (Φανάρι, 30.11.2019).

 Ὑπὸ κ. Κ. Καλλέργη, Γ. Βλαστοῦ καὶ Ἀ. Κουρμούλη

   Πρόσφατα ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, στὴ συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ παρελθόντος Νοεμβρίου, ἐξέλεξε δύο Ἀρχιμανδρίτες ὡς Ἐπισκόπους, ποὺ ὑπηρετοῦσαν στὴν Τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης μὲ ἀναφορὰ ἀπ’ εὐθείας στὸ ἑξῆς στὸ Φανάρι. α. Τὸν Ἡγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Γουβερνέτου Ἀρχιμ. Εἰρηναῖο Βερυκάκη (μὲ τίτλο: Ἐπίσκοπος Εὐμενείας) καὶ β. τὸν Πρωτοσύγκελλο τοῦ Μητροπολίτη Κυδωνίας Ἀρχιμ. Δαμασκηνὸ Λιονάκη (μὲ τίτλο: Ἐπίσκοπος Δορυλαίου).

  Οἱ ἐκλεγέντες θὰ παραμείνουν, ὡς ἐλέχθη, Ἡγούμενοι, ὁ μὲν πρῶτος στὴν Ἱ. Μ. Γουβερνέτου καὶ ὁ δεύτερος, Ἡγούμενος στὴν Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος Τσαγκαρόλων, μὲ ἀναφορὰ ἀμφοτέρων, ἐπαναλαμβάνουμε, ἀπ’ εὐθείας στὸν Οἰκ. Πατριάρχη.

Ὡς γνωστόν, οἱ δύο Ἱ. Μονὲς εἶναι Σταυροπηγιακές, τὸ καθεστὼς ὅμως αὐτῶν ρυθμίζει ὁ ὑπὸ τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ψηφισθείς καταστατικὸς Νόμος 4149/1961 μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη τῶν τριῶν ἐνδιαφερομένων μερῶν, τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Ἱ. Ἐπαρχιακῆς Συνόδου Κρήτης.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης εἶναι ἡ μοναδικὴ Ἐκκλησία στὸ χῶρο τῆς Ἑλλάδας, ποὺ διασώζει τὸ Ἀρχαῖο Μητροπολιτικὸ σύστημα διοικήσεως, ἀπὸ τῶν Βυζαντινῶν χρόνων μέχρι σήμερα.

Καμμιὰ περιοχὴ τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας δὲν δοκιμάστηκε ἀπὸ ξένους κατακτητὲς ὅσο δοκιμάστηκε ἡ Κρήτη.

Τρυφερότητα καὶ Ἁγιότητα

Στανιλοάε Δημήτριος

Πρεσβύτερος(+)

Στὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου, μὲ τὸν προσιτὸ χαρακτήρα του στὶς σχέσεις του, μὲ τὴν ὕψιστη προσοχὴ γιὰ τὸν ἄλλο, μὲ τὴν ἑτοιμότητα ὅπου δίνεται στὸν Χριστό, ἡ ἀνθρωπότητα θεραπεύεται καὶ ἀνανεώνεται. Πῶς, ὅμως, ἐμφανίζεται μὲ συγκεκριμένο τρόπο αὐτὴ ἡ ἀνανεωμένη ἀνθρωπότητα; Ὁ ἅγιος ἀφήνει νὰ διαφανεῖ, σὲ ἀναφορὰ πρὸς κάθε ἀνθρώπινο ὄν, μία συμπεριφορὰ γεμάτη λεπτότητα, διαφάνεια, καθαρότητα σκέψεως καὶ αἰσθημάτων.

Ἡ λεπτότητά του ἐπεκτείνεται ἀκόμη καὶ στὰ ζῶα καὶ τὰ πράγματα, ἐπειδὴ σὲ κάθε πλάσμα βλέπει ἕνα δῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν θέλει νὰ πληγώσει αὐτὴ τὴν ἀγάπη, μὲ τὸ νὰ μεταχειρίζεται αὐτὰ τὰ δῶρα μὲ ἀμέλεια ἢ ἀδιαφορία. Σέβεται κάθε ἄνθρωπο καὶ κάθε πράγμα. Ἐὰν κάποιος ἄνθρωπος ἢ ἀκόμη ἕνα ζῶο ὑποφέρει, τοὺς φανερώνει μία βαθειὰ συμπάθεια.

Ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος λέει γιὰ τὴν συμπάθεια τοῦ ἁγίου: «Καὶ τί ἔστι καρδία ἐλεήμων; Καὶ εἶπε· καῦσις καρδίας ὑπὲρ πάσης τῆς κτίσεως, ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων, καὶ τῶν ὀρνέων, καὶ τῶν ζώων, καὶ τῶν δαιμόνων, καὶ ὑπὲρ παντὸς κτίσματος. Καὶ ἐκ τῆς μνήμης αὐτῶν, καὶ τῆς θεωρίας αὐτῶν ρέουσιν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ δάκρυα. Ἐκ τῆς πολλῆς καὶ σφοδρᾶς ἐλεημοσύνης τῆς συνεχούσης τὴν καρδίαν, καὶ ἐκ τῆς πολλῆς καρτερίας σμικρύνεται ἡ καρδία αὐτοῦ, καὶ οὐ δύναται βαστάξαι, ἢ ἀκοῦσαι, ἢ ἰδεῖν βλάβην τινά, ἢ λύπην μικρᾶν ἐν τῇ κτίσει γινομένην. Καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὑπὲρ τῶν ἀλόγων, καὶ ὑπὲρ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀληθείας, καὶ ὑπὲρ τῶν βλαπτόντων αὐτὸν ἐν πάσῃ ὥρᾳ εὐχὴν μετὰ δακρύων προσφέρει, τοῦ φυλαχθῆναι αὐτούς, καὶ ἰλασθῆναι αὐτοῖς ὁμοίως καὶ ὑπὲρ τῆς φύσεως τῶν ἑρπετῶν ἐκ τῆς πολλῆς αὐτοῦ ἐλεημοσύνης τῆς κινούμενης ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἀμέτρως καθ’ ὁμοιότητα τοῦ Θεοῦ». (Λόγος πα’, σ. 306). Ὅσο γιὰ τὸν ἅγιο Καλλίνικο de Cernica, ὅταν δὲν εἶχε χρήματα νὰ δώσει στοὺς φτωχούς, σὲ κάθε πόλη, στρεφόταν κλαίγοντας πρὸς ὅσους τὸν περικύκλωναν καὶ ἔλεγε: «Δῶστε μου χρήματα, νὰ στείλω στοὺς μικροὺς ἀδελφοὺς τοῦ Ἰησοῦ».

Μία υπέροχη ιστορία, που δείχνει το απέραντο έλεος του Θεού και το πόσο απαραίτητο είναι να μην απελπιζόμαστε.

Πάντοτε πρὶν τὴν αὐγή εἶναι τὸ πιὸ πυκνὸ σκοτάδι

Στάρτσκωφ Ἰβάν

“Σὲ μία νύχτα, μὲ πολλὰ δάκρυα, ἀγοράζεται ὁ Παράδεισος…”

Ἡμερολόγιο τοῦ Ἰβᾶν Στάρτσκωφ, ὑπολοχαγοῦ Β’ τάγματος τοῦ Σοβιετικοῦ στρατοῦ

«…12 Δεκεμβρίου 1941… Βρίσκομαι στὸ Γενικὸ Νοσοκομεῖο κάποιας γερμανικῆς πόλεως… δὲν ξέρω τ’ ὄνομά της, ἀφοῦ μὲ μετέφεραν ἐδῶ ἀπὸ τὸ πεδίο μάχης ἐνῶ ἤμουν σὲ κῶμα… Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς δὲ θέλω νὰ μάθω τ’ ὄνομά της… τί μ’ ἐνδιαφέρει ἄλλωστε; Ἐκτὸς αὐτοῦ, κανεὶς δὲν ἔκανε τὸν κόπο νὰ μοῦ τὸ πεῖ.

Ἡ κατάστασή μου εἶναι κυριολεκτικὰ τραγική. Πρὸ τριῶν μηνῶν περίπου στὴ φοβερὴ μάχη τοῦ Λένινγκραντ ἡττηθήκαμε ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς Ναζί, μὲ μεγάλες ἀπώλειες καὶ ἀπὸ τὶς δυὸ πλευρές. Ἐγὼ πληγώθηκα θανάσιμα στὰ δυὸ πόδια ἀπὸ ἔκρηξη χειροβομβίδας καὶ στὸ ἀριστερὸ χέρι ἀπὸ κάποια ἀδέσποτη σφαῖρα.

Μὲ βρῆκαν πλημμυρισμένο στὸ αἷμα, ἀνάμεσα σ’ ἕνα σωρὸ νεκροὺς συναδέλφους δυὸ Γερμανοὶ στρατιῶτες, ποὺ μετὰ τὴ λήξη τῆς μάχης ἔψαχναν ἀνάμεσα στὰ πτώματα γιὰ ὁτιδήποτε χρήσιμο ἢ πολύτιμο.

Μὲ ἕνα αὐτοκίνητο τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ μὲ μετέφεραν σὲ κάποιο σταθμὸ πρώτων βοηθειῶν ὀποῦ συνῆλθα λίγο, ἔπειτα μὲ φόρτωσαν στὸ βαγόνι ἑνὸς τρένου, ἀφοῦ μοῦ κόλλησαν ἕνα νούμερο στὸ στῆθος καὶ στὴν πλάτη. Αὐτὸ ἦταν φυσικό, ἀφοῦ γιὰ ἐκείνους δὲν ἤμουν τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἕνα νούμερο…

Γεννήθηκα στὸ Σμολένκ, μία κωμόπολη Ρωσική, περίπου ἑκατὸ χιλιόμετρα ἀπὸ τὴ Μόσχα, τὸ 1912. Ἀπό μικρὸ παιδὶ ἤμουν σχεδὸν ἄθεος, μεγαλώνοντας ἀσπάσθηκα τὸν κομμουνισμό. Ὁ πατέρας μου ἦταν αὐστηρὸς μπολσεβίκος καὶ εἶχε λάβει μέρος στὴν κομμουνιστικὴ ἐπανάσταση τὸ 1917, ποὺ ἀνέτρεψε τὸ καθεστὼς τοῦ Τσάρου.

Ο Καμένος, ο Μελχισεδέκ, ο πατρ. Βαρθολομαίος, οι Η.Π.Α. και η Μαφία (ακουστικό)

Ακούστε τον διάλογο και φρίξτε ως πιστοί. Εδώ μάλιστα πρέπει να σημειωθεί και το εξής: Ακόμα κι αν ο κ. Καμένος έχει δίκιο με όσα ισχυρίζεται (που δεν έχει), παραδέχεται παρόλα αυτά ότι του ζητήθηκε να παρέμβει για την εκλογή επισκόπου και μάλιστα όχι μόνο αυτός αλλά κι ολόκληρη υπερδύναμη, οι Η.Π.Α. Όλοι γνωρίζουν ότι από τον Μελέτιο Μεταξάκη, τον Αθηναγόρα και μετά αυτό συνέβη πολλές φορές. Όμως η κάθε προσπάθεια κάθαρσης της Εκκλησίας πνίγηκε με την κατηγορία του ταλιμπανισμού, του φανατισμού κλπ. που παπαγαλίζουν οι σύγχρονοι διάδοχοι του Ιούδα και του Σίμωνος. Οι δε αντιοικουμενιστές που επαναπαύονται με την δικαιολογία της αιώνιας οικονομίας έχουν την ίδια ευθύνη με τον κάθε Καμένο.

Α.Τ.

Τεράστια η ευθύνη όσων ακόμα μνημονεύουν ως ορθοτομούντα έναν τέτοιο άνθρωπο που σκανδαλίζει το ποίμνιιο και δυσφημίζει την Εκκλησία.

Ο Πατριάρχης προωθούσε άνθρωπο των μαφιόζων

    

Το «ιερό σκάνδαλο» και οι απειλές του Βαρθολομαίου ώστε να μη μετακινηθεί στα Χανιά ο μητροπολίτης Κισσάμου Αμφιλόχιος, αλλά συγκεκριμένος αρχιμανδρίτης

«Σημεία και τέρατα» στην Κρήτη με πιστόλια και… καλυμμαύχι, που ήθελαν να επιβάλουν και δικό τους δεσπότη στη χηρεύουσα Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου στα Χανιά, μετά την εκδημία τον περασμένο Απρίλιο του μακαριστού Δαμασκηνού…Του Βασίλη Χήτου

Δυστυχώς όμως, με την εμπλοκή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και της ελληνικής κυβέρνησης, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «δημοκρατία», προωθούσαν άνθρωπο των μαφιόζων. Μάλιστα, για να επιβάλουν τον εκλεκτό τους έφτασαν στο σημείο να απειλούν ανοιχτά τους ιεράρχες της Κρήτης που αντέδρασαν στα άνομα σχέδια. Το θέμα που γεννάται είναι τεράστιο και το ρεπορτάζ καταιγιστικό.

Η μαφία των Χανίων έγινε κράτος εν κράτει με ντόπιο αρχιμαφιόζο, που κατά το παρελθόν εξασφάλισε, αντί ευτελούς τιμήματος, 175 στρέμματα, δίπλα ακριβώς απ’ το σημείο όπου γυρίστηκε το 1964 η θρυλική ταινία «Ζορμπάς» με τον Αντονι Κουίν, η οποία ήταν βασισμένη στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη, με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.

Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας και οι Συν αυτώ Παιδομάρτυρες

"δίδασκε τους αυτοκράτορες να μην ξεπερνούν

 την εξουσία τους πέραν του μέτρου που τους 

δόθηκε απ’ τον Θεό, και επίσης έδειχνε στους 

κληρικούς πώς να χρησιμοποιούν την αυθεντία

 τους"

ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΒΑΒΥΛΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ 

ΠΑΙΔΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

      Η φοβερή περίοδος των διωγμών, των τριών πρώτων χριστιανικών αιώνων, ανάδειξε μέγα πλήθος Μαρτύρων, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται και οι Ιερομάρτυρες, δηλαδή οι κληρικοί Μάρτυρες. Ένας από τους πλέον ένδοξους Ιερομάρτυρες υπήρξε και ο άγιος Βαβύλας.

     Γεννήθηκε και έζησε στην Αντιόχεια στο πρώτο μισό του 3^ου μ. Χ. αιώνα. Καταγόταν από ευσεβή οικογένεια, η οποία είχε δώσει πολλούς Μάρτυρες στην Εκκλησία. Οι Χριστιανοί της Αντιόχειας, εκτιμώντας την πίστη, το ήθος και τις ικανότητές του τον ανάδειξαν Επίσκοπό τους. Ο Βαβύλας ασκούσε με ζήλο και φόβο Θεού την υψηλή του διακονία. Κήρυττε με θάρρος και παρρησία, σε μια εποχή που και μόνο η φήμη ότι κάποιος ήταν Χριστιανός, συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν και όταν δεν θυσίαζε στα είδωλα, θανατώνονταν με τους πλέον φρικτούς και επώδυνος τρόπους.

       Όταν βασίλευε ο ασεβής και φανατικός ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Νουμεριανός (254-284), σύναψε συνθήκη ειρήνης με τον βάρβαρο βασιλιά των Περσών, ο οποίος ήταν λιγότερο θηριώδης και απάνθρωπος από αυτόν. Ως εγγύηση για την τήρηση της συμφωνίας, ο πέρσης βασιλιάς έδωσε τον μικρότερο γιό του, να μεγαλώσει στα ανάκτορα του ρωμαίου αυτοκράτορα. Όμως ο θρησκομανής Νουμεριανός, αθετώντας την συνθήκη, θυσίασε το παιδί στους «θεούς» της αυτοκρατορίας, σφάζοντάς το με τα ίδια του τα χέρια!

Ομιλία εις την Κυριακήν προ της Υψώσεως του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού

             ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Θεοφάνους Επισκόπου Ταυρομενίας του Κεραμέως

Ελάτε σήμερα, ω θεοφιλεστάτη συνάθροισις, ας εορτάσομε τα προεόρτια της ανυψώσεως του ζωηφόρου Σταυρού. Αντηχεί στην ακοή μου η θεσπεσία φωνή του Ευαγγελίου, η οποία προσφωνεί το σταυρικό μυστήριο θέτοντας ως υπόδειγμα το χάλκινο όφι που είχαν κρεμάσει στο ξύλο οι Ισραηλίτες. Και μου γίνονται τα αναγνώσματα προμηνύματα και προκηρύγματα της προσκυνήσεως του Σταυρού.

Ας στρέψομε λοιπόν προσεκτικά το βλέμμα μας στα ολόφωτα λόγια του Ευαγγελίου χρησιμοποιώντας αυτά ως προπομπή του βασιλικού σκήπτρου. Είπεν ο Κύριος: «ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν, ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο Υιός του ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ». Καλό είναι να τα είπη αυτά. Πράγματι, η ευαγγελική αυτή περικοπή αποβλέποντας στον σκοπό της ημέρας, απεσιώπησε αυτό που είχε προηγηθεί. Τότε λοιπόν που ήλθε προς τον Κύριον ο νυκτερινός εκείνος μαθητής – καταλαβαίνεις βεβαίως οτι εννοώ τον Φαρισαίο Νικόδημο - και τον εδίδασκε ο Σωτήρ για την «άνωθεν γέννησιν», εκείνος, επειδη ο νους του κατείχετο ακόμη από την ιουδαϊκή παχύτητα, εσύρθη αυτόματα στον χώρο της μήτρας φανταζόμενος γέννησιν σαρκικήν. Όταν λοιπόν ο Κύριος τον είδε να μη τον ακολουθεί στο ύψος του δόγματος αυτού, του λέγει· «Ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν, ειμή ο εκ του ουρανού καταβάς»· ωσάν να λέγει: Συ μεν, Νικόδημε, είσαι ανεπίδεκτος ουρανίου μυσταγωγίας και προσπαθείς να βρεις κάποια εξήγηση ανθρώπινη· αλλά «ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν», ώστε να τα μυηθεί αυτά εκεί, «ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς», εκτός από αυτόν ο οποίος κατέβηκε από τον ουρανό και δογματίζει τα εκεί τρανώς, «ο Υιός του ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ».

Αγία Φοίβη

Αγία Φοίβη: Η ένθερμη διακόνισσα της Κορίνθου

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού στην Romfea.gr

---

Στην αρχαία εκκλησία είχε καθιερωθεί ενωρίς ο θεσμός των διακονισσών. Πρόκειται για την πρώτη στην ιστορία κοινωνική καταξίωση της γυναίκας. 

Για πρώτη φορά στον Χριστιανισμό η γυναίκα καταξιώνεται ως ανθρώπινο πρόσωπο και αναδεικνύεται ισότιμη με τον άνδρα, έχοντας το δικαίωμα να αναλαμβάνει δημόσια λειτουργήματα.

Μία από τις διάσημες διακόνισσες της αρχαίας Εκκλησίας είναι και η αγία Φοίβη από την Κόρινθο. Μια από τις πλέον συμπαθείς γυναικείες μορφές της Καινής Διαθήκης.

Σύμφωνα με την διήγηση του βιβλίου Πράξεων των Αποστόλων ο απόστολος Παύλος με τους συνεργάτες του το 51 μ. Χ. πραγματοποίησε την δεύτερη ιεραποστολική του περιοδεία. 

Από την Μακεδονία κατέβηκε στην Αθήνα και κατόπιν έφτασε στην Κόρινθο, για να κηρύξει το Ευαγγέλιο στην μεγαλούπολη, η οποία ήταν η πρωτεύουσα της αχαϊκής ρωμαϊκής επαρχίας, από το 146 π. Χ.

Η Κόρινθος στα ρωμαϊκά χρόνια ήταν μία πολυάνθρωπη και πολυφυλετική πόλις. Βρισκόταν ανάμεσα σε δύο πολύ σημαντικά λιμάνια, ανατολικά των Κεγχρεών και δυτικά του Λεχαίου και ήταν κέντρο διακομιστικού εμπορίου Ανατολής και Δύσης. Για τούτο προσέλκυε πλήθος ανθρώπων από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. 

Αυτό είχε και την συνέπεια να είναι διαβόητη για την έκλυση των ηθών των κατοίκων της. Στα εκεί πολυπληθή πορνεία διαπράττονταν κατά κόρον η επαίσχυντη αμαρτία της πορνείας, η «Ιερά Πορνεία, ως λατρεία της «θεάς» Αφροδίτης. 

Ο γεωγράφος Στράβων (63 π. Χ. – 23 μ. Χ.) διέσωσε την πληροφορία ότι στα «ιερά» της προστάτιδας «θεάς» της πορνείας υπηρετούσαν περισσότερες από χίλιες ιερόδουλες, πόρνες - ιέρειες της «θεάς» (“Γεωγραφικά”, VIII, 378)!

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μίλησε για την αλλαγή της ημερομηνίας του Πάσχα για χάρη του διαλόγου με τους Παπικούς

Όσο οι Οικουμενιστές βλέπουν ότι οι Ορθόδοξοι δεν αντιδρούν ιεροκανονικα, δηλ. δεν διακόπτουν το μνημόσυνο τους και δεν προχωρούν σε σύγκλιση συνόδου που θα τους καταδικάσει, αν δεν μετανοήσουν, θα προχωρούν ακάθεκτοι σε όσα σχεδιάζουν. Τεράστια η ευθύνη όσων ατέρμονα «οικονομούν» και μιλούν για κόκκινες γραμμές που έχουν ήδη περαστεί.

 

Πάπας Λέων και Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Φωτογραφία: ιστοσελίδα των αρχόντων του Φαναρίου

Σύμφωνα με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, το Άγιο Πνεύμα θέλει όλοι οι χριστιανοί να γιορτάζουν το Πάσχα την ίδια ημερομηνία.

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος σε συνέντευξη στο Vatican news μίλησε για τη σημασία του εορτασμού του Πάσχα από όλους τους χριστιανούς την ίδια ημερομηνία.

Σύμφωνα με τα λόγια του, «για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη ως χριστιανοί, πρέπει να γιορτάζουμε την Ανάσταση του Σωτήρα την ίδια ημέρα» μαζί με τους καθολικούς.

«Μαζί με τον αείμνηστο πάπα Φραγκίσκο αναθέσαμε σε επιτροπή να μελετήσει αυτό το ζήτημα. Ο διάλογος έχει ήδη ξεκινήσει», είπε ο Πατριάρχης. Πρόσθεσε ότι πρέπει να προχωρήσουμε με προσοχή, καθώς υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ των Εκκλησιών και πρέπει να αποφύγουμε νέες διαιρέσεις.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δήλωσε ότι η αλλαγή της ημερομηνίας του Πάσχα στην Ορθοδοξία μπορεί να γίνει μόνο με νέα Οικουμενική Σύνοδο.

«Παρ' όλα αυτά, είμαστε όλοι ανοιχτοί και έτοιμοι να ακούσουμε το Πνεύμα, το οποίο, όπως πιστεύουμε, μας έδειξε καθαρά φέτος πόσο σημαντικό είναι να ενοποιήσουμε την ημερομηνία του Πάσχα», κατέληξε.

Υπενθυμίζουμε, σύμφωνα με τα λόγια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ελπίζει ότι ο πάπας Λέων θα δείξει ενδιαφέρον για το κοινό Πάσχα.

eeod.gr

«Πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» Ο Θρἰαμβος της Εκκλησίας

Ας μην χάνουμε την πίστη μας. Παρά τα όσα γίνονται, παρά τα λάθη των ανθρώπων η Εκκλησία πάντα μένει αμόλυντη, αλώβητη, σωτήρια και πάντα θριαμβεύει.

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας

Πῶς ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός; Στὸ βασικὸ αὐτὸ ἐρώτημα ἂς μὴν προσπαθήσουμε ν ἀπαντήσουμε μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς δημιουργίας τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, γιατὶ ὁ ἄπιστος δὲν θὰ τὸ παραδεχθεῖ. Ἂν τοῦ ποῦμε ὅτι ἀνέστησε νεκρούς, θεράπευσε τυφλούς, ἔδιωξε δαιμόνια, οὔτε τότε θὰ συμφωνήσει. Ἂν τοῦ ποῦμε ὅτι ὑποσχέθηκε ἀνάσταση νεκρῶν, βασιλεία οὐρανῶν καὶ ἀνέκφραστα ἀγαθά, τότε ὄχι μόνο δὲν θὰ συμφωνήσει, ἀλλὰ καὶ θὰ γελάσει.

Πῶς λοιπὸν θὰ τὸν ὁδηγήσουμε στὴν πίστη, καὶ μάλιστα ὅταν δὲν εἶναι πνευματικὰ καλλιεργημένος; Ἀσφαλῶς μὲ τὸ νὰ στηριχθοῦμε σὲ ἀλήθειες, ποὺ καὶ ἐμεῖς καὶ αὐτὸς παραδεχόμαστε χωρὶς καμιὰν ἀντίρρηση καὶ ἀμφιβολία.

Σὲ ποιὸ λοιπὸν σημεῖο συμφωνοῦμε μαζί του ἀπόλυτα; Στὸ ὅτι ὁ Χριστὸς φύτεψε τὴν Ἐκκλησία. Ἀπ᾿ αὐτὸ θὰ φανερώσουμε τὴ δύναμη καὶ θ᾿ ἀποδείξουμε τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Θὰ δοῦμε ὅτι εἶναι ἀδύνατο ν᾿ ἀποτελεῖ ἀνθρώπινο ἔργο ἡ διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ σ᾿ ὅλη τὴν οἰκουμένη μέσα σὲ τόσο σύντομο χρονικὸ διάστημα. Καὶ μάλιστα, ὅταν ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ προσκαλεῖ στὴν ἀνώτερη ζωὴ ἀνθρώπους μὲ κακὲς συνήθειες, δούλους τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ὅμως, ὁ Κύριος κατόρθωσε νὰ ἐλευθερώσει ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ ὄχι μόνο ἐμᾶς, μὰ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος.

Κι αὐτὸ τὸ κατόρθωσε χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσει ὅπλα, χωρὶς νὰ ξοδέψει χρήματα, χωρὶς νὰ κινητοποιήσει στρατούς, χωρὶς νὰ προκαλέσει πολέμους. Τὸ κατόρθωσε ξεκινώντας μὲ δώδεκα μόνο μαθητές, ποὺ ἦσαν ἄσημοι, ἀμόρφωτοι, φτωχοί, γυμνοί, ἄοπλοι...

Μὲ τέτοιους ἀνθρώπους κατόρθωσε νὰ πείσει τὰ ἔθνη, νὰ σκέφτονται σωστά, ὄχι μόνο γιὰ τὴν παρούσα ζωή, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ μέλλουσα. Μπόρεσε νὰ καταργήσει προγονικοὺς νόμους, νὰ ξεριζώσει ἀρχαῖες συνήθειες καὶ νὰ φυτέψει νέες. Μπόρεσε ν ἀποσπάσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν εὔκολο τρόπο ζωῆς καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὸ δύσκολο. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ κατόρθωσε, ἐνῶ ὅλοι Τὸν πολεμοῦσαν, ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε ὑπομείνει ἐξευτελιστικὴ σταύρωση καὶ ταπεινωτικὸ θάνατο!

Ἀσφαλῶς δὲν συμβαίνουν αὐτὰ στοὺς ἀνθρώπους. Μᾶλλον τὰ ἀντίθετα συμβαίνουν. Ἐφ᾿ ὅσον δηλαδὴ ζοῦν καὶ εὐδοκιμοῦν οἱ ἴδιοι, τὸ ἔργο τους προοδεύει. Ὅταν ὅμως πεθάνουν, καταστρέφεται μαζί τους ὅ,τι δημιούργησαν. Καὶ αὐτὸ τὸ παθαίνουν ὄχι μόνο οἱ πλούσιοι οὔτε μόνο οἱ ἄρχοντες, ἀλλὰ καὶ οἱ κυβερνῆτες ἀκόμα. Γιατὶ καὶ οἱ νόμοι τους καταλύονται και ἡ μνήμη τους σβήνει και τ᾿ ὄνομά τους ξεχνιέται καὶ οἱ ἔμπιστοι ἄνθρωποί τους παραγκωνίζονται.

Αὐτὰ συμβαίνουν σ᾿ ἐκείνους, ποὺ πρῶτα μ ἕνα νεῦμα κυβέρνησαν λαοὺς καὶ ὁδήγησαν στὸν πόλεμο ὁλόκληρες στρατιές. Σ᾿ ἐκείνους ποὺ καταδίκαζαν σὲ θάνατο καὶ ποὺ ἀνακαλοῦσαν ἐξορίστους.

Όταν η Εκκλησία συμμορφώνεται για να παραμείνει ζωντανή, παύει να είναι Εκκλησία.

    Συμφωνούμε με το κεντρικό νόημα του άρθρου, διαφωνούμε όμως με την μονόπλευρη κομματικού χαρακτήρα καταδίκη μόνο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το ελληνικό κράτος μετά από την δολοφονία του Καποδίστρια και συγκεκριμένα  από την Βαυαροκρατία και μετά έθεσε την Εκκλησία υπό την κυριαρχία του, την χώρισε αντικανονικά από το πατρ. Κωνσταντινουπόλεως προσπαθώντας παράλληλα να την μεταλλάξει σε κρατικό όργανο. Δυστυχώς έως τώρα από την μεριά της επισήμους Εκκλησίας δεν έγιναν σοβαρές προσπάθειες ανεξαρτοποίησής της. Οι δε επίσκοποι λειτουργούν πια ως υπάκουοι υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι χάνοντας την έννοια του αξιώματός τους. Έχουν πια εκκοσμικευθεί! 

                

                                     

Η αποϊεροποίηση που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας δεν είναι αποτέλεσμα θεολογικής κρίσης. Είναι προϊόν πολιτικής βίας. Και όχι απλώς βίας καταστολής, αλλά μιας νέας βίας τελετουργικής, διοικητικής, μεταφυσικά μηδενιστικής.

Το κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη, με την επιτελική του γλώσσα και τη μανία του για έλεγχο όλων των μεταβλητών, δεν ενδιαφέρεται να διαχωρίσει Εκκλησία και Πολιτεία. Ενδιαφέρεται να καταλάβει το ιερό, να το αδειάσει από το εσχατολογικό του περιεχόμενο και να το μετατρέψει σε διαχειρίσιμο θεσμικό υπόλειμμα. Δεν πρόκειται για απλή παρέμβαση — πρόκειται για θεσμικό σφετερισμό του Θεού.

Η Εκκλησία, όπως δομείται στον πυρήνα της, είναι ένα οντολογικό σκάνδαλο. Δεν υπόκειται στη λογική της χρησιμότητας, δεν μετριέται με KPI, δεν υπακούει στη λογική της απόδοσης. Είναι κοινότητα Χάριτος, ακριβώς επειδή δεν αποδίδει. Στο νέο όμως καθεστώς, η λειτουργικότητα αναγορεύεται σε ύψιστη αρετή. Οτιδήποτε δεν λειτουργεί — εκκαθαρίζεται. Οτιδήποτε δεν συμμορφώνεται — απομακρύνεται. Οτιδήποτε θυμίζει χάρη, ευλογία, σιωπή, άρρητο, κρύβεται πίσω από ένα νέο κανονιστικό πέπλο. Και το πέπλο αυτό δεν το φορά η Εκκλησία — το φορά το Κράτος.

Η αποϊεροποίηση δεν είναι η εξαφάνιση του Θεού, αλλά η ανάληψη της θέσης Του από τον μηχανισμό. Όπως στη λατρεία του Κρόνου, το παιδί τρώει τον πατέρα του. Το Κράτος απορροφά τον Λόγο και τον επεξεργάζεται διοικητικά. Τον αποστειρώνει. Τον εντάσσει στην αρχιτεκτονική της πειθαρχίας. Έτσι γεννιέται η νέα ιεροσύνη: όχι αυτή του Σταυρού, αλλά του ΦΕΚ.

Η αίρεση, η εκκοσμίκευση, τα σκάνδαλα ταλανίζουν την Εκκλησία, αλλά η Ιεραρχία αγρόν αγοράζει.

Η ιεραρχία ασχολείται με την δημιουργία υγιούς οικολογικής συνείδησης, αλλά για την δογματική συνείδηση σφυρίζει αδιάφορα. «Η αγάπη στη φύση και στη ζωή, η “οικοφιλία”, είναι ζήτημα πίστεως και αληθείας και ενότητας»!!!!

Έναρξη εργασιών του Διεπιστημονικού Περιβαλλοντικού Συνεδρίου

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα πραγματοποιήθηκε σήμερα, Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2025, η έναρξη των εργασιών του Διεπιστημονικού Περιβαλλοντικού Συνεδρίου, με θέμα: "«Ἐπὶ τὰς π(λ)ηγάς τῶν ὑδάτων…», με προσανατολισμό τη βιωσιμότητα και την αειφορία του θεσσαλικού κάμπου".

Το Συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και διοργανώνεται από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, διά της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Θείας και Πολιτικής Οικονομίας και Οικολογίας.

Πριν την επίσημη έναρξη, τελέσθηκε Ακολουθία Αγιασμού στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νεοχωρίου, για την αρχή της Ινδίκτου και την έναρξη του Συνεδρίου.

Τον Αγιασμό τέλεσε ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος, παρισταμένων του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ.κ. Ιερωνύμου και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κυρίλλου, Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου, Καρπενησίου κ. Γεωργίου, Σταγών και Μετεώρων κ. Θεοκλήτου, Φθιώτιδος κ. Συμεών και Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου.

Αρχή της Ινδίκτου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ [:Α΄Τιμ.2,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

   «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ,ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν(:Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα προηγούμενα οφείλουμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Και ο Ιησούς Χριστός άλλωστε ήλθε στον κόσμο για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς.  Γι' αυτό λοιπόν και εγώ σε προτρέπω, Τιμόθεε, και εσένα και τους άλλους αδελφούς, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους βασιλείς και για όλους όσους έχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια ανώτερη θέση, να τους φωτίζει και να τους ενδυναμώνει ο Θεός, ώστε να εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση των πολιτών. Κι έτσι να ζούμε και εμείς ζωή ήρεμη και ήσυχη, με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα· διότι αυτό, το να προσευχόμαστε δηλαδή για όλους, είναι καλό και ευάρεστο ενώπιον του σωτήρα μας Θεού· διότι Αυτός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και με την πίστη να γνωρίσουν βαθύτερα και πληρέστερα την αλήθεια)» [Α΄Τιμ.2,1-4].

      Ο ιερέας είναι σαν κάποιος κοινός πατέρας όλης της οικουμένης. Αυτός λοιπόν πρέπει να φροντίζει για όλους, όπως και ο Θεός, του Οποίου είναι ιερέας·  γι' αυτό λέγει ο απόστολος Παύλος: «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς (:Παρακαλώ λοιπόν πριν από όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές)». Δύο είναι τα αγαθά που προέρχονται από εδώ· και η έχθρα που έχουμε προς τους έξω διαλύεται (γιατί κανένας δεν μπορεί να αισθάνεται μίσος προς εκείνον για τον οποίο προσεύχεται), και εκείνοι οι ίδιοι γίνονται καλύτεροι με το να γίνονται προσευχές για εκείνους, και με το να μη γίνονται σαν τα θηρία εναντίον μας· γιατί τίποτε δεν προσελκύει τόσο στη διδασκαλία, όσο το να αγαπά και να αγαπιέται κανείς. 

Ποιος υπονομεύει την Μονή Σινά; (εκπομπή του κ. Παντελή Σαββίδη)

(η συζήτηση για το Σινά ξεκινάει από το 59.45 περίπου)

–https://youtu.be/tbH-CC-AAKM?t=3584 –  Pantelis Savvidis

Πηγή