π. Σεραφείμ Ρόουζ: «Ας ενδυναμωθούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για τη μάχη που βρίσκεται μπροστά μας!»

    

Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ «Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος»

Ο Ρώσος Ορθόδοξος φιλόσοφος Ιβάν Κιρεγιέφσκυ διασαφήνισε πως η απόκτηση του πατερικού νου κάνει κάποιον ικανό να δει αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν:

«Ένας Ορθόδοξος νους στέκεται στο σημείο όπου συναντιούνται όλοι οι δρόμοι. Κοιτά προσεκτικά κάθε δρόμο και, από τη μοναδική του πλεονεκτική θέση, παρατηρεί τις συνθήκες, τους κινδύνους, τις χρήσεις, και τον τελικό προορισμό κάθε δρόμου. Εξετάζει κάθε δρόμο από την πατερική σκοπιά, καθώς οι προσωπικές του πεποιθήσεις έρχονται σε πραγματική, όχι υποθετική, επαφή με την περιβάλλουσα κουλτούρα».

Σ’ έναν αιώνα σχεδόν καθολικού σκότους και πλάνης, όπου για τους περισσότερους «Χριστιανούς» ο Χριστός έχει γίνει ακριβώς αυτό που η Ορθόδοξη διδασκαλία εννοεί με τον αντίχριστο… μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού κατέχει και μεταδίδει τη χάρη του Θεού.

Αυτός είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, την ίδια την ύπαρξη του οποίου δεν υποπτεύεται ούτε ο «χριστιανικός» κόσμος.

Ο «χριστιανικός» κόσμος, πράγματι, δίνει τα χέρια με τις δυνάμεις του σκότους με σκοπό να αποπλανήσει τους πιστούς της Εκκλησίας του Χριστού, εμπιστευόμενος τυφλά ότι το «όνομα του Ιησού» θα τον σώσει ακόμα και στην αποστασία και στη βλασφημία του…

μην προσέχοντας τη φοβερή προειδοποίηση του Κυρίου: «Πολλοί θα μου πουν την ημέρα εκείνη ’’Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά Σου και στο όνομά Σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και στο όνομά Σου δεν κάναμε θαύματα πολλά;’’ Και τότε θα τους ομολογήσω, ‘’Ποτέ δεν σας γνώρισα• φύγετε από μένα εσείς οι εργάτες της ανομίας’’» (Ματθ. 7:22-23).

Η πιο εύστοχη περιγραφή αυτών που υποστηρίζουν ως τέχνη προσβολές και ασχήμιες, τουτέστιν των μηδενιστών της εποχής μας

 Γραμμένα πριν 50 χρονια

…Εάν κοιτάξουμε το θέμα με τρόπο ρεαλιστικό, τί είναι αύτη η «αλλαγή», ό «νέος άνθρωπος»; Είναι ό έκριζος άνθρωπος, αυτός πού βρίσκεται σε ασυνέχεια με το παρελ­θόν πού κατέστρεψε ό Μηδενισμός, η πρώτη ύλη του ονεί­ρου κάθε δημαγωγού. Ο «ελευθέρως σκεπτόμενος» και σκεπτικός, πού αποκλείει την αλήθεια αλλά είναι «δεκτι­κός» σε κάθε νέο λόγιο ρεύμα, επειδή ό ίδιος δεν διαθέτει τέτοια θεμέλια. Ό «τυχοδιώκτης» κάποιας «νέας αποκά­λυψης», έτοιμος να πιστέψει κάθε τι καινούριο, διότι ή αληθινή πίστη του έχει εξαλειφθεί. Ο σχεδιάζων και πει­ραματιζόμενος, πού λατρεύει το «γεγονός», διότι έχει εγκαταλείψει την αλήθεια, καθώς αντιλαμβάνεται τον κό­σμο ως ένα ευρύ εργαστήριο στο όποιο είναι ελεύθερος να προσδιορίσει τί είναι «δυνατόν». Ο αυτόνομος άνθρωπος, πού προσποιείται ότι είναι μετριόφρων μόνον επειδή ζητά τα «δικαιώματά» του, ενώ είναι γεμάτος από την υπερηφά­νεια πού του υπόσχεται ότι κάθε τι πρέπει να του προσφέ­ρεται σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν καθορισμένες από τις αρχές απαγορεύσεις. Ο άνθρωπος της στιγμής, χωρίς συνείδηση ή αξίες, και κατά συνέπεια στο έλεος του ισχυ­ρότερου «ερεθίσματος». Ο «επαναστάτης», πού μισεί κάθε πίεση και εξουσία, διότι ό ίδιος ό εαυτός του είναι ό μονα­δικός και μόνος θεός του. Ο «άνθρωπος της μάζας», αυτός ό νέος βάρβαρος, ό τελείως «υποβιβασμένος» και «απλο­ποιημένος» και ικανός για τις πλέον στοιχειώδεις ιδέες και από την άλλη πλευρά εκείνος πού απεχθάνεται κάθε έναν πού αναδεικνύει υψηλότερα πράγματα ή την αληθι­νή πολυπλοκότητα της ζωής.

…Η νέα εποχή, την οποία πολλοί ονομάζουν «μετα-χριστιανική» εποχή, είναι ταυτοχρόνως μια εποχή «πέραν του Μηδενισμού» - μια φράση που εκφράζει γεγονός και ελπίδα. Το γεγονός πού εκφράζει είναι ότι ό Μηδενισμός, αρνητικός στην ουσία του, όσο θετικός κι αν θεωρηθεί ότι είναι στις βλέψεις του, οφείλοντας όλη την ενέργεια του στο πάθος για καταστροφή της χριστιανικής αλήθειας, φθάνει στο τέλος του προγράμματος του με την παραγωγή μιας μηχανοποιημένης «νέας γης» και ενός απανθρωποιημένου «νέου ανθρώπου». Αφού ή χριστιανική επιρροή στον άνθρωπο και την κοινωνία παύθηκε με τρόπο αποτε­λεσματικό, ό Μηδενισμός πρέπει να αποσυρθεί και να πα­ραχωρήσει τη θέση του σε ένα καινούριο, περισσότερο «κονστρουκτιβιστικό» κίνημα, το όποιο μπορεί να δρα με αυτόνομα και θετικά κίνητρα. Αυτό το κίνημα, το οποίο θα περιγράψουμε στο επόμενο κεφάλαιο δίνοντας του το όνομα 'Αναρχία, αναλαμβάνει την Επανάσταση στο ση­μείο όπου ό Μηδενισμός εγκαταλείπει και προσπαθεί να ολοκληρώσει λογικά το κίνημα του…

† π. Σεραφείμ Ρόουζ: Ζούμε σε μια κοινωνία πιο ειδωλολατρική και πιο εχθρική προς το Χριστό, από εκείνη στην οποία ο Ίδιος γεννήθηκε…

                                      

« Οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια και γι’ αυτό ευχαρίστως θα ξανασταύρωναν το Χριστό αν ερχόταν ανάμεσα τους. Είμαι Χριστιανός και θα προσπαθήσω να είμαι ένας έντιμος Χριστιανός… Μπορώ μόνο να ακολουθήσω τη συνείδησή μου. Δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Ξέρω ότι κάνω το σωστό. Αν αυτό πού κάνω μοιάζει ανόητο στα μάτια του κόσμου, μπορώ μόνο να απαντήσω με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: όλη η σοφία αυτού του κόσμου, δεν είναι παρά μωρία στα μάτια του Θεού. Αυτό είναι κάτι πού ξεχνάμε πολύ εύκολα».

Πηγή

Η μυροβλυσία της πρώτης εικόνας του π. Σεραφείμ Ρόουζ ...

Το 1995 ένας "ρωμαιοκαθολικός ιερέας" στην Ιταλία, ο π. Ανδρέας Κασινάσκο, συγκινήθηκε με την ανάγνωση της βιογραφίας και των έργων του π. Σεραφείμ και πήρε την απόφαση να μεταστραφεί στην ορθόδοξη πίστη.

Αργότερα έγινε ορθόδοξος μοναχός και ιερέας, παίρνοντας το όνομα π. Αμβρόσιος. Ως ευγνωμοσύνη προς τον π. Σεραφείμ για την αλλαγή της ζωής του, που τον οδήγησε στην αληθινή Εκκλησία, ανέθεσε μια αγιογράφηση της εικόνας του σε ένα Ρουμάνο αγιογράφο, τον π. Ειρηναίο.

Ο αγιογράφος, λεπτοτεχνώντας το εικονιζόμενο πρόσωπο, προσδίδει σ’ αυτό μια προσεκτική ομοιότητα με τον π. Σεραφείμ – η εικονογράφηση αποδίδει μια μορφή προ-αγιοποίησης, χωρίς φωτοστέφανο και χωρίς τη λέξη «άγιος»: ολοφάνερα, αυτό έγινε με την ελπίδα ότι αυτά τα στοιχεία θα συμπληρωθούν όταν, Θεού θέλοντος, αγιοποιηθεί τυπικά ο π. Σεραφείμ. Η αγιογραφία δείχνει τον π. Σεραφείμ να κρατά ένα βιβλίο, στο οποίο είναι γραμμένα στα ιταλικά τα γνωστά του λόγια: «Είναι πιο αργά από ό,τι νομίζεις! Βιάσου λοιπόν να επιτελέσεις το έργο του Θεού».

π. Σεραφείμ Ρόουζ – Έχουν οι Ορθόδοξοι κοινή «αποστολή» με τους αιρετικούς και τους βλάσφημους;

Όλοι αυτοί, έπαψαν να είναι χριστιανοί!

                

π. Σεραφείμ Ρόουζ:  Εκείνος που παύει, έστω και για μια στιγμή, να κηρύττει την εν Χριστώ σωτηρία για να υποστηρίξει τους σκοπούς αυτής της «παγκόσμιας» θρησκείας, παύει εκείνη τη στιγμή να διαχωρίζεται από τον κόσμο και τις θρησκείες του, παύει, με μια λέξη, να είναι Χριστιανός … ».

ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ

  «...Εἶναι ἀπαραίτητον νά ἀναπτυχθῇ πρός ὅλας τάς κατευθύνσεις ἡ διαχριστιανική συνεργασία...».

   «…Αἱ κατά τόπους Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι εἶναι δυνατόν νά συμβάλουν εἰς τήν διαθρησκειακήν συνεννόησιν καί συνεργασίαν διά τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν καί κοινωνικήν συμβίωσιν τῶν λαῶν...».

    «…δυνάμεθα νά προχωρήσωμεν εἰς τήν διακονίαν ταύτην ἀπό κοινοῦ μεθ’ ὅλων τῶν ἀνθρώπων καλῆς θελήσεως, τῶν ἀγαπώντων τήν κατά Θεόν εἰρήνην, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας...».

[Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΤΩ ΣΥΓΧΡΟΝΩ ΚΟΣΜΩ, Α, παρ., 2, 3, 4] ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ

Π. Σεραφείμ Ρόουζ: Προέσχατα και έσχατα

"Λέμε ότι ζούμε σε χριστιανική κοινωνία, αλλά αυτό δεν ισχύει... Οι αληθινοί Χριστιανοί σ’ αυτές τις τρομερές ημέρες θα έπρεπε καλύτερα ν’ αρχίσουν να σοβαρεύονται σχετικά με την πίστη τους"

                       

π. Σεραφείμ Ρόουζ

Φαίνεται πως ο σατανάς εισέρχεται τώρα γυμνός στην ανθρώπινη ιστορία. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν υπόσχονται να είναι πιο τρομερά απ’ όσο μπορεί να φανταστεί εύκολα κανείς τώρα. Αυτό το ένα ξέσπασμα ενέργειας εμπνευσμένης από το σατανά οδήγησε 1000 σχεδόν ανθρώπους σε επαναστατική αυτοκτονία• τι θα γίνει με τους πολλούς άλλους, θύλακες σατανικής ενέργειας, μερικούς πολύ ισχυρότερους από αυτή τη μικρή κίνηση, που δεν έχουν εκδηλωθεί ακόμα;

Μια ρεαλιστική άποψη της θρησκευτικής κατάστασης του σύγχρονου κόσμου είναι αρκετή για να εμπνεύσει σε κάθε σοβαρό Ορθόδοξο Χριστιανό ανησυχία και τρόμο για τη δική του σωτηρία. Οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες είναι τεραστίων διαστάσεων: «Διότι θα έρθει τότε θλίψη τόσο μεγάλη, που δεν έγινε από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα και ούτε θα γίνει» (Ματθ. 24:21). Μερικές από αυτές τις δοκιμασίες θα έρθουν από την πλευρά των ευχάριστων πλανών, από τα «σημεία και ψεύτικα θαύματα» που αρχίσαμε από τώρα ακόμα να βλέπουμε• άλλα θα έρθουν από το τρομερό και φανερό κακό που είναι ήδη ορατό στο Jonestown, την Καμπότζη και το αρχιπέλαγος Γκουλάγκ.

Αυτοί που θέλουν να είναι αληθινοί Χριστιανοί σ’ αυτές τις τρομερές ημέρες θα έπρεπε καλύτερα ν’ αρχίσουν να σοβαρεύονται σχετικά με την πίστη τους, μαθαίνοντας τι είναι ο αληθινός Χριστιανισμός, μαθαίνοντας να προσεύχονται στο Θεό εν πνεύματι και αληθεία, μαθαίνοντας να αναγνωρίζουν ποιος είναι ο Χριστός, στον Οποίο μονάχα έχουμε σωτηρία.

Η πάλη του Ευγενίου (μετέπειτα π. Σεραφείμ) Ρόουζ με τον Θεό και η νίκη Του.

"...Έπειτα σηκώνοντας (ο Ευγένιος) τη γροθιά του στον ουρανό εκεί στην κορυφή του βουνού, καταράστηκε το Θεό και Τον προκάλεσε να τον καταδικάσει στην κόλαση. «Βλέπεις, τίποτα δεν έγινε!»...

                            

«Θυμάται εκείνο το βράδυ, όταν έφτασε στο αποκορύφωμά της η διαμάχη του Ευγένιου και του Τζών για το Θεό. Ο Τζών, ο Ευγένιος, η Άλισον και μερικοί άλλοι είχαν πάει βόλτα στην βουνοκορφή Μάουντ Μπόλντυ (ήταν άλλο ένα μέρος συνάντησης της παρέας).

Τότε λοιπόν όλοι μέθυσαν με κρασί, εκτός από την Άλισον.

Ο Τζών φώναζε και κομπορρημονούσε, λέγοντας ότι έπρεπε να εγκαταλείψει τις γυναίκες για το Θεό και ο Ευγένιος είχε αηδιάσει με όλη αυτή την σκηνή.

Τότε συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ο Ευγένιος σηκώθηκε πάνω κι άρχισε να ουρλιάζει στον Τζών.

“Δεν υπάρχει Θεός! Ο Θεός σου είναι μύθος! Αν υπήρχε Θεός, δεν θα τυραννούσε τους πιστούς του. Εσύ πιστεύεις ότι ο Θεός διασκεδάζει μπήγοντας καρφίτσες στους ανθρώπους. Τέτοιος Θεός δεν υπάρχει!” [πράγματι, τέτοιος Θεός δεν υπάρχει].

Η αποκάλυψη του Θεού δίνεται σε κάτι που λέγεται καρδιά που αγαπά

                

Πηγή

Τί εἶναι αὐτὴ ἡ «ἀλλαγή», ὁ «νέος άνθρωπος»;

 

Ὁ τεχνητὸς κόσμος, ποὺ ὑψώνεται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἐξαφανίσουν τὴν τελευταῖα ρανίδα θεϊκῆς ἐπιρροῆς στὸν κόσμο καὶ τὸ ὕστατο ἴχνος ἀνθρώπινης πίστης, ὑπόσχεται ὅτι θὰ εἶναι τόσο πλήρης καὶ πανταχοῦ παρὼν ποὺ θὰ εἶναι ἀδύνατον γιὰ τοὺς ἀνθρώπους νὰ δοῦν, νὰ φανταστοῦν ἤ ἀκόμα καὶ νὰ ἐλπίσουν γιὰ κάτι πέραν αὐτοῦ. Αὐτὸς ὁ κόσμος, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Μηδενιστῶν, θὰ εἶναι κόσμος τέλειου «ρεαλισμοῦ» καὶ ὁλικῆς «ἀπελευθέρωσης». Στὴν πραγματικότητα θὰ εἶναι ἡ εὐρύτερη καὶ πλέον ἀποτελεσματικότερη φυλακὴ ποὺ ἔχουν γνωρίσει οἱ ἄνθρωποι, διότι, κατ’ ἀκολουθίαν τῶν λόγων τοῦ Λένιν: «δὲν θὰ ὑπάρξει ὁδὸς διαφυγῆς, δὲν θὰ ὑπάρξει ἄλλος ‘τόπος ἀναφορᾶς’».

(…) Ἐὰν κοιτάξουμε τὸ θέμα μὲ τρόπο ρεαλιστικό, τί εἶναι αὐτὴ ἡ «ἀλλαγή», ὁ «νέος ἄνθρωπος»; Εἶναι ὁ ἔκριζος ἄνθρωπος, αὐτὸς ποὺ βρίσκεται σὲ ἀσυνέχεια μὲ τὸ παρελθὸν ποὺ κατέστρεψε ὁ Μηδενισμός, ἡ πρώτη ὕλη τοῦ ὀνείρου κάθε δημαγωγοῦ.

Τὰ δύο προσωπεῖα τῆς ἀγαπολογίας καὶ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος

 

Τοῦ Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

Εἶναι πιὰ φανερό καὶ γιὰ τοὺς πιὸ ἀδαεῖς, ὅτι οἱ ὀπαδοὶ τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τίς πράξεις τους διαστρεβλώνουν καὶ διαστρέφουν τὴν κορυφαία ἔκφραση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὴν ἀγάπη ἀναπτύσοντας μία νέα «ἀγάπη», τὴν «ἀγαπολογία». Τὸ κύριο ἐπιχείρημά τους εἶναι, ὅτι ὁ ὁ νόμος τῆς ἀγάπης μας διδάσκει, ὅτι δὲν πρέπει νὰ κοιτᾶμε, τί μᾶς χωρίζει ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ βλάσφημους, ἀλλὰ τί μᾶς ἑνώνει. Ἔτσι χρησιμοποιοῦν ἀποκομμένα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τίς πράξεις τους καὶ νὰ πλανέψουν τοὺς πιστούς, ὅπως «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν», «ἵνα ἑν ὦσιν», «ἡ ἀγάπη ὅλα τὰ ὑπομένει» κλπ. ὑποκρύπτοντας παράλληλα τὸν πραγματικὸ χαρακτῆρα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς τὸν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. 

Τὸ ὅτι ἡ «ἀγαπολογία» ἀποτελεῖ διαστρέβλωση καὶ διαστροφὴ φανερώνει τὸ γεγονός, ὅτι ἐνῶ φοροῦν τὸ προσωπεῖο τῆς ἀγάπης ὡς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ὡς πρὸς τοὺς ὀρθόδοξους φοροῦν ἕνα ἄλλο προσωπεῖο, αὐτὸ τῆς ἀκραίας αὐστηρότητας καὶ τοῦ χλευασμοῦ, καταδικάζοντας, ὑβρίζοντας καὶ διώκοντας μὲ ἀκραῖο παράδειγμα τὴν Οὐκρανία, ὁποιονδήποτε τολμήσει νὰ ἀμφισβητήσει καὶ νὰ ἀπορρίψει αὐτήν τους τὴν στάση.

Ὁ ἐπιφανῇς γέροντας π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος σὲ ἐπιστολή του τοῦ ἔτους 1969 πρὸς τὸν τότε Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, τονίζει ἀκριβῶς καὶ μὲ μεγάλη εὐστοχία τὰ δύο προσωπεῖα τῆς «ἀγάπης» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ:

Αν ο Χριστός ερχότανε σήμερα στον κόσμο.

Αν ο Χριστός ερχότανε σήμερα στον κόσμο.

π. Σεραφείμ Ρόουζ

«Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα σ’ αυτόν τον κόσμο, ξέρετε τί θα Του συνέβαινε; Θα Τον έκλειναν σε ψυχιατρείο και θα Τον υπέβαλαν σε ψυχοθεραπεία και το ίδιο θα έκαναν στους αγίους Του. Ο κόσμος θα Τον σταύρωνε σήμερα ακριβώς όπως το έπραξε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, διότι ο κόσμος δεν έχει μάθει τίποτα πέρα από το να κατεργάζεται ακόμη δολιότερες μορφές υποκρισίας.

…. Λέμε ότι ζούμε σε χριστιανική κοινωνία, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ζούμε σε μια κοινωνία πιο ειδωλολατρική και πιο εχθρική προς το Χριστό, από εκείνη στην οποία ο ‘ίδιος γεννήθηκε… οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια και γι’ αυτό ευχαρίστως θα ξανασταύρωναν το Χριστό αν ερχόταν ανάμεσα τους. Είμαι Χριστιανός και θα προσπαθήσω να είμαι ένας έντιμος Χριστιανός… Μπορώ μόνο να ακολουθήσω τη συνείδησή μου. Δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Ξέρω ότι κάνω το σωστό. Αν αυτό πού κάνω μοιάζει ανόητο στα μάτια του κόσμου, μπορώ μόνο να απαντήσω με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: όλη η σοφία αυτού του κόσμου, δεν είναι παρά μωρία στα μάτια του Θεού. Αυτό είναι κάτι πού ξεχνάμε πολύ εύκολα».

τας θύρας

Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του μέλλοντος, του ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ

                                                

Η Ορθοδοξία και

η Θρησκεία του μέλλοντος

Αποσπάσματα από το βιβλίο του ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ

Είναι στα σίγουρα αρκετά αληθινό ότι μια Ορθόδοξη αφύπνιση θα ήταν πολύ θεαματική στις μέρες μας, όπου πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν χάσει το αλάτι του αληθινού Χριστιανισμού, κι όπου η αληθινή και θερμή χριστιανική ζωή συναντάται πραγματικά σπάνια. Η σύγχρονη ζωή έχει γίνει πολύ άνετη, η κοσμική ζωή έχει γίνει πολύ ελκυστική, για πολλούς η Ορθοδοξία είναι απλώς ένα θέμα ιδιότητας μέλους σε έναν εκκλησιαστικό οργανισμό ή η “σωστή“ εκπλήρωση εξωτερικών τελετών και πρακτικών. Εκεί θα υπήρχε αρκετή ανάγκη για μια αληθινή Ορθόδοξη πνευματική αφύπνιση, αλλά δεν είναι αυτό που βλέπουμε στους Ορθόδοξους “χαρισματικούς”. Ακριβώς όπως οι “χαρισματικοί” ακτιβιστές ανάμεσα στους Προτεστάντες και τους Ρωμαιοκαθολικούς, είναι σε πλήρη αρμονία με το πνεύμα των καιρών, δεν έχουν ζωντανή επαφή με τις πηγές της Ορθόδοξης πνευματικής παράδοσης, προτιμώντας τις προτεσταντικές τεχνικές αναζωπυρωτισμού, που υπό τις παρούσες συνθήκες είναι της μόδας. Είναι ένα με το κυρίαρχο ρεύμα του αποστάτη “Χριστιανισμού” του σήμερα: της Οικουμενικής κίνησης. Νωρίς το 1978 ο Αρχ. Ιάκωβος της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής Βορείου και Νοτίου Αμερικής έδωσε τελικά την επίσημη έγκριση του στις δραστηριότητες του π. Ευσεβίου Στεφάνου, περιλαμβανομένης και άδειας να κηρύττει οπουδήποτε σχετικά με τις “δωρεές του Αγίου Πνεύματος”. Έτσι ο εκκλησιαστικός οργανισμός στην πιο μοντερνιστική και οικουμενιστική μορφή του ενώνει τα χέρια με την “χαρισματική αναζωπύρωση”, αντανακλώντας τη βαθειά συγγένεια που τις ενώνει. Αλλά ο αληθινός Χριστιανισμός δεν είναι εκεί.

Πράγμα άγνωστο στους εμπύρετους “αναζωπυρωτιστές”, ο Κύριος ο Θεός έχει διατηρήσει στον κόσμο, όπως στους καιρούς του προφήτη Ηλία, επτά χιλιάδες άνδρες που δεν έχουν κλίνει γόνυ στον Βάαλ (Ρωμ. 11:4)- ένα άγνωστο αριθμό πραγματικών Ορθόδοξων Χριστιανών, που δεν είναι ούτε πνευματικά νεκροί, όπως οι Ορθόδοξοι “χαρισματικοί” παραπονιούνται ότι ήταν τα ποίμνια τους, ούτε “πλήρεις πνεύματος” με πομπώδη τρόπο, όπως έγιναν αυτά τα ίδια ποίμνια κάτω από τη “χαρισματική” υποβολή.

π. Σεραφείμ Ρόουζ: «Ας ενδυναμωθούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για τη μάχη που βρίσκεται μπροστά μας!»

Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Σεραφείμ Ρόουζ «Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος»

Ο Ρώσος Ορθόδοξος φιλόσοφος Ιβάν Κιρεγιέφσκυ διασαφήνισε πως η απόκτηση του πατερικού νου κάνει κάποιον ικανό να δει αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν:

«Ένας Ορθόδοξος νους στέκεται στο σημείο όπου συναντιούνται όλοι οι δρόμοι. Κοιτά προσεκτικά κάθε δρόμο και, από τη μοναδική του πλεονεκτική θέση, παρατηρεί τις συνθήκες, τους κινδύνους, τις χρήσεις, και τον τελικό προορισμό κάθε δρόμου. Εξετάζει κάθε δρόμο από την πατερική σκοπιά, καθώς οι προσωπικές του πεποιθήσεις έρχονται σε πραγματική, όχι υποθετική, επαφή με την περιβάλλουσα κουλτούρα».

Σ’ έναν αιώνα σχεδόν καθολικού σκότους και πλάνης, όπου για τους περισσότερους «Χριστιανούς» ο Χριστός έχει γίνει ακριβώς αυτό που η Ορθόδοξη διδασκαλία εννοεί με τον αντίχριστο… μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού κατέχει και μεταδίδει τη χάρη του Θεού.

Αυτός είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός, την ίδια την ύπαρξη του οποίου δεν υποπτεύεται ούτε ο «χριστιανικός» κόσμος.

Ο «χριστιανικός» κόσμος, πράγματι, δίνει τα χέρια με τις δυνάμεις του σκότους με σκοπό να αποπλανήσει τους πιστούς της Εκκλησίας του Χριστού, εμπιστευόμενος τυφλά ότι το «όνομα του Ιησού» θα τον σώσει ακόμα και στην αποστασία και στη βλασφημία του…

μην προσέχοντας τη φοβερή προειδοποίηση του Κυρίου: «Πολλοί θα μου πουν την ημέρα εκείνη ’’Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά Σου και στο όνομά Σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και στο όνομά Σου δεν κάναμε θαύματα πολλά;’’ Και τότε θα τους ομολογήσω, ‘’Ποτέ δεν σας γνώρισα• φύγετε από μένα εσείς οι εργάτες της ανομίας’’» (Ματθ. 7:22-23).

Κάτι που ξεχνάμε πολύ εύκολα

 

Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ Ρόουζ

 

Μια από τις αδελφές της Σκήτης της Αγίας Ξένης κατέγραψε: «Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ Ρόουζ κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας της Μεταμορφώσεως ήταν πολύ ειδικό για όλους εμάς που βρισκόµασταν κοντά του…

 

«…Πρέπει πάντα να θυµούµαστε ότι το σπίτι µας είναι στους ουρανούς: πρέπει να αποτινάξουμε όλα τα µάταια και ασήμαντα πάθη και ανησυχίες που µας κρατούν δεµένους στη γη, στον πεσµένο γήινο κόσμο, τα οποία µας εμποδίζουν από την πραγματοποίηση του σκοπού της δημιουργίας µας.

 Πόσο εύκολα ξεχνάμε τον ίδιο τον λόγο της ύπαρξής µας…

 

Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ. 

Βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου. 

Ὁ «ἀκραῖος» π. Σεραφείμ Ρόουζ καὶ οἱ σιγονταριστὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Ὁ «ἀκραῖος» π. Σεραφεὶμ Ρόουζ

                                     

                                           τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

 Ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔχουν πληθύνει οἱ φωνὲς καὶ τὰ σχόλια «ἀντιοικουμενιστῶν» ἱστολόγων καὶ ἄλλων ποὺ χαρακτηρίζουν ὡς «ἀκραίους», ὅσους παρουσιάζουν τὴν ἀνάγκη διακοπῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς πάσης φύσεως καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές (μάλιστα τὸ κάνουν αὐτὸ μὲ μία πρωτοφανὴς δειλία, χαρακτηρίζοντας ἀλλὰ μὴ ὀνομάζοντας). Εἶναι φαινόμενο και αὐτὸ τῶν νεοορθοδόξων νὰ μιλοῦν γιὰ «ἀκρότητα», ὄντες οἱ ἴδιοι γεμάτοι ἀπό «ἀγάπη», ὅπως οἱ Οἰκουμενιστές.

Ὅλοι αὐτοὶ δὲν ἔχουν νὰ ἐπιδείξουν καμία ἁγιοπατερικὴ  ἀπόδειξη τοῦ ὀρθοῦ τῆς στάσεως τους, δηλ. τῆς συνέχισης ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τὴν αἵρεση καὶ τῆς ἀτέρμονης Οἰκονομίας μὲ τὸ ἕωλο ἐπιχείρημα ὅτι περιμένουν νὰ ἐπέμβη ὁ Θεός(!), διαγράφοντας τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἡ ὁποία ἐναργῶς μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ Θεὸς δὲν πραγματοποιεῖ ὅ,τι μποροῦμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς (καὶ δὲν τὸ κάνουμε), ἢ ὀρθότερα ὅτι ὁ Θεὸς ἐντέλλεται τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντας γιὰ νὰ ἐπέμβη κι Αὐτὸς τότε καταλυτικά.

Το Πνεύμα των εσχάτων καιρών – Η «χαρισματική αναζωπύρωση» ως ένα σημείο των καιρών

π. Σεραφείμ Ρόουζ:

      Στα χρόνια που έρχονται, ο διάβολος θα χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία να συγχύσει τους αληθινούς Ορθόδοξους Χριστιανούς, τον έναν ενάντια στον άλλο, άλλοτε για θέματα μεγάλα και άλλοτε (συνήθως) για μικρά.

Πρέπει να προσπαθήσουμε με σταθερότητα να μην πιαστούμε από το δόλωμα. ο διάβολος περπατά γυμνός ανάμεσά μας…

π. Σεραφείμ Ρόουζ Η ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος, Εγρήγορση 2000

 Το Πνεύμα των εσχάτων καιρών

1. Η «χαρισματική αναζωπύρωση» ως ένα σημείο των καιρών

Στο τέλος αυτού του αιώνα δεν θα υπάρχει έλλειψη προφητών του Κυρίου του Θεού, ούτε υπηρετών του σατανά. Αλλά στους έσχατους καιρούς αυτοί που πραγματικά θα υπηρετούν το Θεό θα επιτύχουν να κρυφτούν από τους ανθρώπους και δεν θα κάνουν θαύματα ανάμεσά τους όπως στον παρόντα καιρό, αλλά θα βαδίζουν ένα δρόμο δράσης αναμεμειγμένης με ταπεινότητα, και στη βασιλεία των Ουρανών θα είναι μεγαλύτεροι από τους Πατέρες που δοξάστηκαν με θαύματα. Επειδή εκείνη την εποχή κανείς δεν θα κάνει ενώπιον των ανθρώπων θαύματα που θα τους διεγείρουν και θα τους εμπνέουν να κοπιάζουν με ζήλο σε ασκητικούς αγώνες… πολλοί, διακατεχόμενοι από άγνοια, θα πέσουν στην άβυσσο, παραστρατώντας στο πλάτος, του φαρδιού κι ευρύχωρου δρόμου.