Μην απελπίζεσαι!

Είπε Γέρων, έχεις ένα Θεό που δεν μετράει τα λάθη σου, αλλά την προσπάθεια σου !

 

Πηγή

«Η ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ»

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη στη ζωή του πιστού (Κυριακή Ζ΄Ματθαίου)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ρωμ.15,4]

    Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

     [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-7-1985]   (Β140)                                     

      Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, επιθυμώντας να βοηθήσει τους πιστούς της Εκκλησίας της Ρώμης, γράφει τα εξής: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν». «Εμείς», λέγει, «οι δυνατοί, εμείς που νομίζομε ότι μπορεί να έχομε κάποια δύναμη πνευματική, ας κρατήσομε τις ατέλειες εκείνων οι οποίοι έχουν ολιγοτέραν πνευματική δύναμη». Και για να στηρίξει αυτό, δηλαδή ότι δεν πρέπει να υπάρχει μία αυταρέσκεια, «μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν», αλλά πρέπει να βοηθούμε πραγματικά τους άλλους, αναφέρεται σε ένα πρότυπον. Και αυτό το πρότυπον είναι ο Ιησούς Χριστός· «δια τον Οποίον», λέγει, «εγράφη στην Παλαιά Διαθήκη: Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ». Ως να αποτείνεται ο Υιός προς τον Πατέρα λέγοντας: «Εκείνοι που ονείδιζαν Σένα, ω Πατέρα μου, τώρα ονειδίζουν Εμένα». Είναι από τον Ψαλμόν 68, στίχος 10.

    Και εξ αφορμής όλων αυτών που σημειώνει ο Απόστολος, ότι δηλαδή πρότυπό μας είναι ο Χριστός, ο Οποίος επήρε επάνω Του τον ονειδισμόν του Πατρός εκ μέρους των Εβραίων που απέδιδαν εις τον Πατέρα, προβαίνει  σε μία γενικοτέρα μεγίστη αλήθεια. Ότι δηλαδή ό,τι εγράφη στην Παλαιά Διαθήκη, αφού ανεφέρθη εις τον Χριστόν, αυτό εγράφη και για μας εις την Καινή Διαθήκη. Και συνεπώς ολόκληρη η Αγία Γραφή, και η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, είναι μία διαρκής και μόνιμος αξία. Γι΄αυτό σημειώνει και λέγει: «Ὃσα γὰρ προεγράφη(:διότι όσα γράφτηκαν πιο μπροστά, στην Παλαιά Διαθήκη), εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη(:γράφτηκαν για τη δική μας διδασκαλία), ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν(:με την υπομονή και την ελπίδα και την παρηγορία των γραφών)  τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν(:έχομε την ελπίδα της σωτηρίας)».

    Ώστε λοιπόν αγαπητοί μου, να ένα μεγάλο θέμα εδώ, ότι η Παλαιά Διαθήκη βρίσκει το πλήρωμά της μέσα στην Καινή Διαθήκη  μέσα στον χρόνο, μέσα στην Εκκλησία, μέσα στους πιστούς· διότι ξαναλέγω άλλη μία φορά, εκείνο που λέγει «προεγράφη», προεγράφη για μας, για την Εκκλησία. Συνεπώς σήμερα η Παλαιά Διαθήκη, η οποία έχει φύγει από τη ζωή μας -προσπαθήσαμε να τη βγάλομε την Παλαιά Διαθήκη, από μία παρανόηση ή κακόβουλα, όπως θέλετε πάρτε το, θεωρούμε ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι κάποιος κακός Θεός, κάποιος αιμοβόρος Θεός, κάποιος εκδικητικός Θεός, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό της Καινής Διαθήκης. Βέβαια ένας μελετητής γρήγορα ανακαλύπτει ότι είναι ο ίδιος ο Θεός. Κι αν θέλετε, Εκείνος που ομιλεί εις την Παλαιά Διαθήκη, δεν είναι παρά ο Ίδιος Εκείνος που ομιλεί εις την Καινή Διαθήκη, δηλαδή ο Υιός. Ο Υιός ομίλησε εις το Σινά. Ο Υιός είπε: «Ὁ Θεός πῦρ καταναλίσκον» ότι είναι. Ο Θεός είπε ότι είναι ζηλωτής κ.ο.κ. Ο Ίδιος που ενηνθρώπησε όταν ήλθε το πλήρωμα των καιρών.

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ.9,27-35]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΩΦΟΥ

   «Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ(:και ενώ έφευγε από εκεί ο Ιησούς, Τον ακολούθησαν δύο τυφλοί, οι οποίοι φώναζαν δυνατά και έλεγαν: 

“Σπλαχνίσου μας και θεράπευσέ μας, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ”).ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε(:και όταν έφθασε στο σπίτι, ήλθαν κοντά Του οι τυφλοί, και ο Ιησούς τους λέει: “Πιστεύετε ότι έχω τη δύναμη να κάνω αυτό που μου ζητάτε;” Και εκείνοι του απαντούν: “Ναι, Κύριε”).τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν(:τότε άγγιξε με τα δάκτυλά Του τα μάτια τους και τους είπε: “Ας γίνει αυτό που ζητάτε σύμφωνα με την πίστη σας”). καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί (:και aνοίχτηκαν τα μάτια τους)»[Ματθ.9, 27-30].

    Τι τέλος πάντων ήταν εκείνο που ωθούσε εκείνους τους δύο τυφλούς ώστε να φωνάζουν δυνατά; Με σκοπό πάλι να μας διδάξει ότι πρέπει να αποφεύγουμε τη δόξα εκ μέρους των πολλών· διότι επειδή βρισκόταν η οικία κοντά, τους οδηγεί εκεί για να τους θεραπεύσει κατ’ ιδίαν. Και αυτό επίσης καθίσταται φανερό και από το ότι τους έδωσε εντολή να μην αναφέρουν το συμβάν σε κανένα. Και δεν είναι μικρή αυτή η κατηγορία για τους Ιουδαίους, κατά τη στιγμή που αυτοί οι οποίοι είχαν τυφλά τα μάτια τους, πιστεύουν στον Ιησού μόνο από όσα ακούνε, ενώ οι Ιουδαίοι εμπόδιζαν και τους οφθαλμούς τους να βλέπουν όσα γίνονταν από Αυτόν, και μολονότι έβλεπαν τα θαύματα και είχαν ως μάρτυρα των όσων συνέβαιναν τους οφθαλμούς τους, προέβαιναν σε τελείως αντίθετες ενέργειες.

     Πρόσεξε επίσης και την προθυμία τους, που γίνεται φανερή και από την κραυγή τους και από το περιεχόμενο της παρακλήσεώς τους· διότι όχι απλώς και μόνο πλησίασαν τον Ιησού, αλλά και φωνάζοντας δυνατά και δεν πρόβαλλαν με την παράκλησή τους τίποτε άλλο παρά μόνο να τους ευσπλαχνιστεί. Και Τον αποκαλούσαν «υιό του Δαβίδ» επειδή εθεωρείτο η ονομασία αυτή πολύ τιμητική. Πραγματικά, σε πολλές περιπτώσεις και οι προφήτες αποκαλούσαν έτσι τους βασιλείς εκείνους που ήθελαν να τους τιμήσουν και να τους παρουσιάσουν ως πολύ σπουδαίους.

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                             

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ρωμ. 15,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

   Αφού λοιπόν ο Παύλος απέδωσε τη δοξολογία προς τον Θεό, πάλι από την ευχή προχωρεί σε παραίνεση, στρέφοντας τον λόγο στους πιο δυνατούς κατά την πίστη και λέγοντας τα εξής: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν (:οφείλουμε εμείς οι δυνατοί στην πίστη και στην αρετή να δείχνουμε ανεκτικότητα και συμπάθεια στις αδυναμίες των αδυνάτων στην πίστη ανθρώπων και να μην κάνουμε εκείνα που αρέσουν στον εαυτό μας)»[Ρωμ.15,1].

    Είδες πώς εξύψωσε αυτούς με τους επαίνους, όχι με το να τους πει μόνο δυνατούς, αλλά και με το να τους τοποθετήσει μαζί με τον εαυτό του; Και όχι μόνο έτσι, αλλά και τους παρακινεί πάλι με το χρήσιμο και το ευχάριστο. «Γιατί εσύ βέβαια είσαι δυνατός», λέγει, «και όταν δείχνεις συγκατάβαση δεν βλάπτεσαι καθόλου αλλά σε εκείνον ο κίνδυνος είναι για τα χειρότερα κακά, αν δεν βαστάζεται». Και δεν είπε «να βαστάζουμε τους αδυνάτους», αλλά «τις αδυναμίες των αδυνάτων ανθρώπων», για να παρακινήσει και να οδηγήσει τον δυνατό σε ευσπλαχνία, όπως και αλλού λέγει: «ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος (:εάν από αδυναμία πέσει ένας άνθρωπος σε κάποιο αμάρτημα, εσείς που είστε πνευματικά ισχυροί, να τον διορθώνετε και να τον παιδαγωγείτε με πνεύμα πραότητας)»[Γαλ.6,1].

    Έγινες δυνατός; Απόδωσε την αμοιβή στον Θεό που σε έκανε τέτοιον και θα την αποδώσεις, αν διορθώνεις την ασθένεια του αρρώστου. Καθόσον και εμείς ήμασταν ασθενείς, αλλά γίναμε δυνατοί από τη θεία χάρη. Και αυτό δεν πρέπει να το κάνεις μόνο στην περίπτωση αυτή, αλλά και σε εκείνους που πάσχουν από διαφορετική αρρώστια, όπως αν κάποιος είναι οξύθυμος, αν είναι υβριστής, αν έχει κάποιο άλλο παρόμοιο ελάττωμα, να τον βαστάζεις.

Ὄχι στήν πνευματική ἀποδοχή σοδομικοῦ τύπου «οἰκογενειῶν»!

 

«Τὰς θύρας, τὰς θύρας! Ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν» .

Μέ μεγάλη μας θλίψη, ἀναγκαζόμαστε νά ἀναφερθοῦμε σέ σοκαριστικά ἀπό πνευματική ἄποψη γεγονότα, πού ἔθλιψαν, μπέρδεψαν καί σκανδάλισαν τόν πιστό λαό. Τόν λαό ἐκεῖνον πού μαθαίνει μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ ἀρσενοκοιτία εἶναι ὁ κολοφώνας τῶν ἁμαρτιῶν¹, βδέλυγμα στά μάτια τοῦ Θεοῦ², θανάσιμη ἁμαρτία, ἄν παραμείνει ἀμετανόητη. Τόν λαό ἐκεῖνον πού βάζει σέ προτεραιότητα τούς λόγους τῶν Ἁγίων καί περιφρονεῖ τόν τρόπο ζωῆς πού προβάλλουν οἱ ἐφήμεροι διάσημοι, ἕρμαια τῆς μόδας καί κάθε κοσμικῆς επίδειξης.

Τό πρῶτο «κροῦσμα» ἦλθε πρίν λίγους μῆνες, ἀπό τόν γνωστό γιά τίς «ἀνανεωτικές» ἰδέες του, ἱερέα Ἀλέξανδρο Καριώτογλου πιστό μαθητή τῶν κληρικῶν Φιλοθέου Φάρου καί Βασιλείου Θερμοῦ, ὁ ὁποῖος τέλεσε νηπιοβάπτισμα «τέκνου» ὁμοφύλου ζευγαριοῦ, εὐχόμενος: «οἱ γονεῖς νά εἴσαστε πάντα ἐρωτευμένοι καί τό παιδί θά βλέπει αὐτήν τήν ἀγάπη πού θά ἔχετε μεταξύ σας, αὐτήν θά ζητήσει ὅταν φύγει ἀπό ἐσᾶς καί θά ἀναζητᾶ πάντα στή ζωή του³»!

Κατόπιν, ἀκούσαμε τό Μητροπολίτη Ν. Ἰωνίας Γαβριήλ σέ συνέντευξή του νά ὑποστηρίζει τά ἑξῆς: «Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Θεός ἔχει δώσει σέ μερικούς ἀνθρώπους νά αἰσθάνονται τήν ἕλξη πρός τό ἴδιο φύλο, δέν μπορῶ νά ξέρω γιατί, δέν θά κατηγορήσω ἐγώ τόν Θεό. Δέν εἶμαι ἄξιος κἄν ἐγώ νά τό σκεφτῶ αὐτό τό πράγμα. Ὁ Θεός γιά νά ξέρει, κάτι ξέρει περισσότερο ἀπό ὅλους ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσημα δὲν ἔχει τοποθετηθεῖ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Καὶ εἶναι καλό, γιατί ἡ Ἐκκλησία περιμένει… ἀλλὰ πρέπει νὰ προκληθεῖ γιὰ τὸ κομμάτι αὐτό… Δὲν εἶμαι ἐγὼ σὲ θέση νὰ ξέρω, γιατί ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει. Ἡ ὁρμὴ τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ ἴδιο φῦλο ὑπάρχει. Δὲν ξέρω γιατί ὑπάρχει. Ὅταν τὴν δίνει ὁ Θεὸς, θὰ πολεμήσω αὐτήν;… Ἔχουμε γνωρίσει ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν αὐτὴ τὴν ροπὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς τους. Ἐγὼ λοιπὸν τί θὰ τοὺς πῶ; Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σὲ θέλει ἔτσι. Καὶ θὰ μοῦ ἀπαντήσει: γιατί, στὸ εἶπε; Καὶ τί θὰ τοῦ ἀπαντήσω ἐγώ; Ὅτι μοῦ τὸ πε;»⁴.

Ἄραγε ἔτσι ἔκανε κι ὁ Χριστός;

Ένα μοναδικό κείμενο από έναν σύγχρονο ομολογητή της πίστεως Ιωάννη Ιανωλίδε

 

Οἱ χριστιανοί διώχθηκαν ἀπό τούς ψευδοχριστιανούς.

 

 

~ Σ᾿ αὐτόν τόν αἰῶνα ὁ ἡρωϊσμός νικήθηκε ἀπό τήν δειλία, ἡ ποιότητα γιά τήν ζωή ἀντικαστάθηκε ἀπό τήν ποσότητα, ὁ ἄνθρωπος ὑποτάχθηκε ἀπό τήν τεχνοκρατία, τό πνεῦμα ὑποδουλώθηκε ἀπό τήν ὕλη, ἡ ἀλήθεια παρεξηγήθηκε διαλεκτικά, τό καλό λησμονήθηκε μέ πολλή κακία καί οἱ χριστιανοί διώχθηκαν ἀπό τούς ψευδοχριστιανούς.

Ὁ σύγχρονος κόσμος εἶναι μεστός μιᾶς βαβυλώνιας αἰχμαλωσίας, διότι οἱ βασικότεροι συντελεστές του κάνουν τήν ζωή του ἀβίωτη. Οἱ πλούσιοι δέν χορταίνουν πιά ἀπό τά πλούτη τους καί θέλουν νά κυριαρχοῦν σ᾿ ὅλη τήν γῆ καί οἱ ἰσχυροί αὐτοῦ τοῦ κόσμου δέν ἔχουν ὅρια τῆς δεσποτοκρατίας τους καί πνίγουν κάθε ἀντίδραση τοῦ κόσμου. Ἡ τεχνολογία μᾶς ὑποδουλώνει συνεχῶς καί ἐμᾶς καί τήν φύση καί μᾶς ἔγινε ἕνας τραγικός ἐφιάλτης. Δέν θέλουν οὔτε νά πεθάνουμε πιά καί γι᾿ αὐτό τόν λόγο δολοφονοῦμε τούς τοκετούς τῶν μητέρων, πού ἀναγγέλλουν τήν ἐμφάνισή τους πρίν μποῦν ποτέ στήν ζωή.

Ο Αρχιεπ. Ελπιδοφόρος και ο «αντ' αυτού» π. Χρυσαυγής έχουν ξεφύγει.

π. Ιωάννης Χρυσαυγής:

 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι εκτός επαφής με την πραγματικότητα!!!

 

 

Ο εκκλησιαστικός συντάκτης της μεγάλης ομογενειακής εφημερίδας “Εθνικός Κήρυκας”, Θεόδωρος Καλμούκος, με κατατοπιστικό κείμενό του, αναφέρεται σε άρθρο του Αρχιδιακόνου του Οικουμενικού Θρόνου π. Ιωάννη Χρυσαυγή, το οποίο αποτελεί απάντηση στην έντονη αντίδραση της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με την βάπτιση που τέλεσε στην Αθήνα ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος.

Και όμως παρά τις τόσες αποκαλύψεις ποιμένες και ποιμενομενοι κοινωνούν με τους αιρετικούς και βλάσφημους.

 Ας μάθουμε και κάτι άλλο που δεν ξέραμε από θεολογικής απόψεως και μας το διδάσκει ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε: η πανθρησκεία επι θύρας!!!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

“Όταν εξυψώνεις μια Θρησκεία πάνω από όλες τις άλλες, είναι σαν να αποφασίζεις ότι υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του βουνού. 

Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να δεις τα μυριάδες μονοπάτια που οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση, γιατί περιστοιχίζεσαι από ογκόλιθους προκατάληψης που βρωμίζουν (εμποδίζουν) την οπτική σου”…!!!

exapsalmos

Αυτό θα σε πνίξει

Μεταξύ σας (με τον σύζυγο) να υπάρχει κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας. Μην αφήνεις κάτι μέσα σου, γιατί αυτό μετά θα σε πνίξει. Μην αφήνεις τους λογισμούς να εμφωλεύουν μέσα σου, είναι φίδια. Η αγάπη όλα τα σκεπάζει. Με προσοχή, διάκριση, λεπτότητα και απέναντι στον κόσμο και μεταξύ σας. Αν έχετε κάτι μεταξύ σας, μην το λέτε σε τρίτους. Η προσοχή και η προσευχή όλα τα διορθώνουν, όλα τα κάνουν καλά. Να ζούμε με σωφροσύνη, νηστείες, αποχή σαρκικών επιθυμιών.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

πηγη

Έσο έτοιμος

Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι προς απολογίαν και μαρτύριον.

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής

Πηγή 

Οι απλές χαρές του καλοκαιριού (Φώτης Κόντογλου)

Βλογημένος ο άνθρωπος που μπορεί, τώρα το καλοκαίρι, να ξεμακρύνει για λίγο από την ταραχή της πολιτείας. Αν του αρέσει η θάλασσα, ας πάει σε κανένα νησί, που δεν ακόμα χαλασμένοι οι νησιώτες, ή σε κανένα ψαραδοχώρι. Να μην κουβαλήσει όμως μαζί του πολιτεία, όπως κάνουνε πολλοί, που από τη μια θέλουνε να αφήσουνε την ταραχή πίσω τους, κι από την άλλη κουβαλάνε μαζί τους όλα τα περίπλοκα και κουραστικά καθέκαστα της πολιτείας. Πάρε μαζί σου όσο λιγότερα πράγματα μπορείς. Γιατί, το πιο μεγάλο κέρδος που θα ’χεις πηγαίνοντας σ’ ένα τέτοιο μέρος, θα ΄ναι η φχαρίστηση που νοιώθει ο άνθρωπος σαν του λείψουνε πολλά πράγματα, που τα έχει στην πολιτεία τόσο εύκολα, και που εκειπέρα θα του φαίνεται σαν κάποια μεγάλη απόλαυση και χαρά το πιο παραμικρό πράγμα. Δυστυχισμένοι οι άνθρωποι που δεν τους λείπει τίποτα, και δεν έχουνε την ελπίδα να λαχταρήσουνε κάποιο πράγμα, είτε φαγητό είναι, είτε ξεκούρασμα, είτε ομιλία, είτε ζεστασιά, είτε δροσιά. Και καλότυχοι αληθινά όσοι δεν τα έχουνε όλα εύκολα, και για τούτο γίνουνται για δαύτους ολοένα νέα και δροσερά όλα τα πράγματα.

ΟΙ ΜΗ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΆΤΡΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΥΛΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ετσι μας εγκαλουν στην τάξη οι Οικουμενιστες.Οι του Γραφείου αιρέσεων του Πειραιώς θα ελέγξουν τον «λέοντα» της Ορθοδοξίας στην Οικουμενιστική του «κατρακύλα»; 

ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΝΘΡΟΝΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ…

Ο Μπάιντεν ο Νο 1 εχθρός της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας ένθρονος στους Αγίους Τόπους τον προσκύνησαν Πατριάρχης και παρατρεχάμενοι..! Μόνο που δεν τον Έστεψαν… τον Εστεμμένο!!!

EΤΣΙ ΘΑ ΕΝΘΡΟΝΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ… Ο Μπάιντεν ο νο 1 εχθρός της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας ένθρονος στους Αγίους Τόπους τον προσκύνησαν Πατριάρχης και παρατρεχάμενοι..! Τι παράσημα τι αστέρια τι τίτλους του έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για το έργο του στην Ανθρωπότητα και την προσφορά του στην Ορθοδοξία…….Ιούλιος ο μήνας ο πνευματικού ολοκαυτώματος που να χτυπήσει κι ο Αύγουστος..

Πώς ένας ιερέας πάλευε με μια μάγισσα

 

Διάκονος Ανδρέας

Όταν εγώ και οι φίλοι μου σπουδάζαμε στο Ορθόδοξο Ανθρωπιστικό Πανεπιστήμιο του Αγίου Τύχωνα, στη Θεολογική Σχολή, κάποια φορά, ο υπεύθυνος του Τμήματός μας μάς ρώτησε με ποιον από τους δημοφιλείς ιερείς θα θέλαμε να συναντηθούμε. Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, στις φαντασιώσεις μας φτάσαμε μέχρι και τους θρυλικούς, προορατικούς γέροντες. Όμως, οι θρυλικοί γέροντες, μάλλον, δεν είχαν χρόνο για το Τμήμα μας, οπότε μας επισκέφτηκε ένας απλός παππούλης από τη Μόσχα (Θα αλλάξω το όνομά του, θα καταλάβετε στη συνέχεια γιατί, ας τον λέμε πατέρα Αλέξιο). Του ζητήσαμε να μας διηγηθεί την πιο ενδιαφέρουσα, ίσως, και συνταρακτική ιστορία από την ιερατική του εμπειρία.

Ο πατήρ Αλέξιος με προθυμία άρχισε να διηγείται.

Νοίκιασαν δωμάτιο στο σπίτι μιας γιαγιάς. Η γιαγιά δεν ενοχλούσε κανέναν, όλο τριγύριζε και κάτι μουρμούριζε κάτω από τη μύτη της…

Η ιστορία ξεκίνησε στην πόλη Μαγκαντάν, τότε που έφτασε εκεί ένα νεαρό ζευγάρι από τη Μόσχα. Η γυναίκα μόλις είχε τελειώσει την Παιδαγωγική Σχολή και πήγε στο Μαγκαντάν για να κάνει την πρακτική της. Νοίκιασαν δωμάτιο στο σπίτι μιας γιαγιάς. Η γιαγιά δεν ενοχλούσε κανέναν, όλο τριγύριζε και κάτι μουρμούριζε κάτω από τη μύτη της…

Ξαφνικά, αυτή η ηλικιωμένη σπιτονοικοκυρά αρρώστησε. Τόσο βαριά που ήταν συνέχεια ξαπλωμένη στο κρεβάτι και φαινόταν ότι ανά πάσα στιγμή θα πέθαινε. Κάποια στιγμή, η ένοικος από τη Μόσχα περπατούσε έξω από το δωμάτιό της. Εκείνη τη στιγμή, η γιαγιά με νεύματα την καλεί, σαν να ήθελε να της πει «έλα πιο κοντά, θέλω να σου πω κάτι». Εκείνη πλησίασε. Η γιαγιά της κάνει νεύμα με το χέρι: σκύψε, πρέπει να σου πω κάτι στο αυτί. Η κοπέλα έσκυψε πάνω από την άρρωστη και ξαφνικά – πώς η ετοιμοθάνατη γιαγιά βρήκε τις δυνάμεις και τη σβελτάδα; – βγάζει από το λαιμό της ένα φυλαχτό και με το σκοινί, στο οποίο ήταν κρεμασμένο, σαν λάσο, το βάζει γρήγορα γύρω από το λαιμό της ενοίκου και αρχίζει να την πνίγει.

Έργα και ημέρες του οικουμενιστού "αγαπητού συστρατιώτου" του π. Στυλιανού Καρπαθίου Αργολίδος Νεκταρίου

Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος: «ένας άθεος καθηγητής μπορεί να διδάξει καλύτερα το μάθημα αυτό από ένα ζηλωτή θεολόγο» (Επιστολή της ΠΕΘ προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον και άπαντας τους Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Αριθμ. Πρωτ.: 34, Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2014).

«Το λέω με πλήρη επίγνωση: Αν ο Χριστός ήρθε να κάνει τέτοιους μίζερους, φοβικούς, διεστραμμένους, φανατισμένους, ανελεύθερους χριστιανούς, καλύτερα να μην ερχόταν...» (Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος, ''Μια απάντηση για τους καλοπροαίρετους'').

ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Όλη η Αλήθεια σε λίγα λεπτά - Ένας υπέροχος λόγος από το εξωτερικό! Όμως δυστυχώς κι αυτός ο ιερέας γνωρίζει, μιλάει, αλλά δεν πράττει τίποτα.

 

ΠΗΓΗ

Οὔτε τὴν σκόνη τῶν Οἰκουμενιστῶν!

Ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος σὲ ὁμιλία του στὶς "Πράξεις τῶν Ἀποστόλων", μᾶς ἐξηγεῖ τὴν Ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, πρέπει νὰ δείχνουμε ἔμπρακτα καὶ συμβολικά, ὅτι δὲν ἔχουμε καμιὰ σχέση μὲ τοὺς ἀσεβεῖς. Σὲ τέτοιο σημεῖο μάλιστα, ποὺ νὰ τινάζουμε ἀπὸ τὰ παπούτσια τὴν σκόνη ποὺ ἐπικάθησε σὲ αὐτά, ὅσο  χρόνο βρισκόμαστε στὸ χῶρο τους! (Ματθ. 10,14).

Σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Κύριος, μὲ ἄλλο τρόπο, ἔχει φανερώσει τὸ ἴδιο πνεῦμα, λέγοντας ὅτι οἱ δικοί Του πιστοὶ ἀκόλουθοι «οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν ἀλλοτρίῳ (ποιμένι), ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν» (Ἰωαν. 10,5).

Σκεφτεῖτε τώρα τί θὰ ἔλεγε γιὰ ὅσους δέχονται, ὄχι μόνο τὴν ἀδρανῆ σκόνη, ἀλλὰ δέχονται ἀδιάφορα, ἀδιαμαρτύρητα ἢ σιωπῶντες τὴν ἀσεβῆ δράση τῶν Οἰκουμενιστῶν, συμπορεύονται καὶ κοινωνοῦν μαζί τους καὶ ἔτσι ἐπικάθηται ἐπὶ τῶν συνειδήσεών τους ‒ἀναλόγως‒ ὁ δυσδιάκριτος ἢ ὁ εὐδιάκριτος Οἰκουμενιστικὸς αἱρετικὸς ἰός. Δὲν θὰ ἦταν παράτολμο ‒καὶ στηριζόμενοι σὲ πολλὲς ὁμιλίες του‒ νὰ ὑποθέσουμε ὅτι θὰ ἔλεγε, ὅτι, ὅσοι διώκονται ἢ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, μοιάζουν μὲ αὐτοὺς ποὺ τινάζουν ἀπὸ τὰ παπούτσια τους τὴν Οἰκουμενιστικὴ σκόνη καὶ δὲν ἀκολουθοῦν «ἀλλοτρίῳ ποιμένι».

Καὶ ἐμεῖς ὅμως πάτερ, περιμένουμε ἀπαντήσεις στὶς ἐρωτήσεις ποὺ σᾶς θέσαμε, ἀλλὰ ἐσεῖς, ὅπως ὁ Μεσογαίας δὲν ἀπαντᾶτε! δὲν ἀπαντᾶτε.

Μήπως γιατὶ ἡ διαπίστωσή σας στὰ λεγόμενα τοῦ Μεσογαίας ἀποτελεῖ μέρος τῶν ἐρωτήσεών μας πρὸς ἐσᾶς;

«Τὸ θέμα ξεκίνησε  λόγῳ τῆς ἀναφορᾶς τῆς ἀξιοποιήσεως  καὶ καλλιέργειας κυτταρικῶν σειρῶν ποὺ προέκυψαν ἀπὸ ἐμβρυϊκὰ κύτταρα τῶν δεκαετιῶν 1960 καὶ 1970, προερχόμενα ἀπὸ ἔκτρωση καὶ τὰ ὁποῖα εἶχαν καταψυγεῖ γιὰ χρόνια»

Σᾶς ὑπενθυμίζουμε μάλιστα καὶ γιὰ πολλοστὴ φορά, ὅτι τὰ λόγια τοῦ προφήτου Ἠσαΐα περὶ ψευδοποιμένων ποὺ διαφθείρουν τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, ἀναφέρονται πρωτίστως καὶ κυρίως στὴν διαστρέβλωση τοὺ εὐαγγελίου καὶ στὴν αἵρεση, γιὰ τὴν ὁποία ἐσεῖς σιγεῖτε ἐνόχως καὶ δὲν πράττετε τίποτα ἐναντίον της, ἀντιθέτως ὀνομάζετε, ὅπως παρακάτω στὸ κείμενό σας καραμπινάτους αἱρετίζοντες Οἰκουμενιστές, ὅπως ὁ Ἀργολίδος, "ἀγαπημένο συστρατιώτη". 

Ἡ ὑποτέλεια τοῦ Συνοδικοῦ Σώματος εἰς τὸ «πολιτικῶς ὀρθόν» μὲ ὑποβολέα τὴν ἀκατάσχετο κενολογία τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας. (Μέρος Α’)                         

«Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνα μου,
ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου,
ἔδωκαν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου
εἰς ἔρημον ἄβατον.» (Ἱερεμίας 12,10)

π. Στυλιανὸς Ἐμμ. Καρπαθίου

Α. Ἀναγκαῖες διαπιστώσεις

      1.  Στὴν 3η διαδικτυακὴ Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως, ποὺ πραγματοποιήθηκε τὴν 24ην Ἰανουαρίου 2021, μὲ θέμα, Πανδημία Covid-19 καὶ ἐμβόλια, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας κ.Νικόλαος, ἀναφέρθηκε διεξοδικὰ στὶς ἐνέργειες τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τὴν ὁποίαν προΐσταται, γιὰ τὴν ἐνημέρωση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐπὶ τοῦ φλέγοντος θέματος τοῦ covid-19 καὶ τῶν ‘’ἐμβολίων.’’

   Μᾶς πληροφόρησε προφορικῶς, ὅτι στὶς 6-5-2020, στὶς 14-12-22 καὶ στὸ τέλος Δεκεμβρίου 2020 μὲ ἀρχὲς Ἰανουαρίου 2021, κατετέθησαν ἔγγραφα κείμενα στὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἐπί τοῦ ὡς ἄνω θέματος, μὴ διαβαθμισμένα, γιὰ τὴν λήψη τῶν τελικῶν Ἱεροσυνοδικῶν ἀποφάσεων.                    

Μέχρι σήμερα καὶ οἱ τρεῖς παραπάνω ἐκθέσεις, περιμένουν τὴν δημοσίευσή τους:

Ἡ πρώτη (6-5-20) μετὰ ἀπὸ δύο καὶ πλέον ἔτη

Ἡ δεύτερη (14-12-20) μετὰ ἀπὸ ἑνάμισυ καὶ πλέον ἔτος

Ἡ τρίτη (τέλος 2020-ἀρχὲς 2021) μετὰ ἀπὸ ἐνάμισυ ἔτος

     2. Ἐγγίζει τὸ ἐννεάμηνον, ἀφ’ ὅτου, ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας, μὲ προφορικὴ παρέμβασή του, ἡ ὁποία, σημειωτέον, ἔτυχε ἐνθουσιώδους ἀποδοχῆς ἐκ μέρους τῶν Σεβασμιωτάτων Συνέδρων, μὲ ἰσχυρὲς ἐπιδοκιμασίες καὶ θερμὰ χειροκροτήματα, τοποθετήθηκε ἐπὶ τοῦ θέματος τοῦ covid-19 καὶ τοῦ ‘’ἐμβολίου’’. 

      Ἦτο τόση ἡ βεβαιότητα τῶν Μητροπολιτῶν ἀπὸ τὶς ἐξηγήσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὥστε κατενθουσιώδεις οἱ Συνοδικοὶ Ἀρχιερεῖς, πλὴν ἐξαιρέσεων, ζήτησαν ἄμεση δημοσίευση ὅλων, ὅσων προφορικῶς ἄκουσαν ἀπὸ τὸν ὁμιλητή.

Περί της Θείας Λειτουργίας, τα ονόματα της και περί του τι είναι η Θεία Ευχαριστία

Περί του μυστηρίου της θείας Λειτουργίας, ήτοι της θείας Ευχαριστίας

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως ο θαυματουργός (1846-1920).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

 

Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας λέγεται Λειτουργία διότι κάθε ιερέας τελεί το μυστήριο αυτό υπέρ παντός του Λαού και προσφέρει τη θυσία και η λατρεία προσφέρεται στον Θεό υπέρ όλων των εν Χριστώ ζώντων και των κεκοιμημένων.

Τη Λειτουργία αυτή πρώτος τέλεσε ο Ύψιστος και Μόνος Άγιος Αρχιερέας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος προσέφερε τον εαυτό του θυσία στον Θεό και Πατέρα, αφού έγινε ταυτόχρονα θύτης και θύμα.

Η Λειτουργία λέγεται, επίσης, Διακονία, Υπηρεσία, Υπουργία, Ιερουργία.

Ονομάζεται και θυσία αναίμακτη, Προσφορά και Λατρεία λογική, Ευχαριστία, Τίμιο Δώρο και αγία Κοινωνία.

Περί του τι είναι η θεία Ευχαριστία
Ευχαριστία είναι Μυστήριο κατά το οποίο ο πιστός μεταλαμβάνει τον άρτο και τον οίνο, που έχουν μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και τα οποία παριστούν εναργώς την Ταφή και την Ανάσταση του Κυρίου (Ιώβ Μοναχού, «Περί Οφφικίων»).

– Ποιος είναι ο τελικός σκοπός της θείας Λειτουργίας;
Τελικός σκοπός της θείας Λειτουργίας, όπως λέει ο Ιώβ στο Περί Μυστηρίων», είναι η μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, μέσω των οποίων αγιάζονται και ζωοποιούνται όσοι πιστοί μεταλαμβάνουν εξ αυτών.

Η μετάληψη των θείων Μυστηρίων γίνεται εις άφεσιν αμαρτιών, εις κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος, εις βασιλείας ουρανών πλήρωμα, εις παρρησίαν του Σωτήρος Χριστού.

– Χάρη τίνος επιτελείται η θεία Λειτουργία;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 9,1-8] Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «Ὂχλος καί ἂρχοντες» [26-7-1992] (Β265)

                     

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ.9,1-8]

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«Ὂχλος καὶ ἂρχοντες»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 26-7-1992]

(Β265)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς διηγεῖται τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνὸς παραλυτικοῦ. Εἶδε ὁ Κύριος τὴν πίστιν ἐκείνων ποὺ μετέφεραν τὸν παράλυτο καὶ εἶπε σὲ αὐτόν: «Θάρσει, τέκνον (:Πᾶρε θάρρος, παιδὶ μου)·ἀφέωνταί σοi αἱ ἁμαρτίαι σου. (:Σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες σου)».

Ἐκεῖ πλάϊ, ὅπως συνήθως πάντοτε, εὑρίσκοντο μερικοὶ Γραμματεῖς, ποὺ ὅταν ἄκουσαν ὅτι συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες τοῦ παραλύτου, εἶπε ὁ καθένας ἀπὸ μέσα τοy: «Οὗτος βλασφημεῖ. Καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; (:''Αὐτὸς βλασφημεῖ. Ποιός ἔχει δικαίωμα νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες;''. Ὁ Κύριος γνωρίζοντας τί ἐσκέφθησαν, τοὺς λέγει: ''Γιατί ἐσεῖς σκέπτεσθε πονηρὰ πράγματα;'')». Καὶ τί λέγει ὁ Κύριος; «Τί γὰρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν (:«Γιατί», λέγει, «τί εἶναι εὐκολότερο νὰ εἰπεῖ κανείς»), ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; (:Δὲν εἶναι εὐκολότερο πρᾶγμα νὰ θεραπεύσεις κάποιον ἀπὸ τοῦ νὰ τοῦ ἀφήσεις ἁμαρτίες;)». Διότι ἐπιτέλους, μία θεραπεία, βέβαια μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, πλὴν ὅμως, μιὰ θεραπεία κάνει καὶ ἡ Ἰατρική. Ἀλλὰ αὐτὸ βεβαίως δὲν εἶναι εὐκολότερον; Παρὰ τοῦ νὰ πεῖ κανεὶς σὲ κάποιον: «σοῦ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι», κάτι ποὺ προσωπικὰ ἀνήκει στὸν Θεό;- «ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας (:Γιὰ νὰ δεῖτε ὅτι ἔχει ἐξουσία ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπάνω στὴ γῆ νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες)». Καὶ εὐθὺς λέγει εἰς τὸν παράλυτον νὰ σηκωθεῖ, νὰ πάρει τὸ κρεβάτι του καὶ νὰ πάει στὸ σπίτι του.

Μία μικρὴ παρένθεση. Πῶς μπορεῖ νὰ ξέρομε ὅτι συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου; Θὰ ἐρωτήσετε. Διότι δὲν εἶναι ἕνα σκοτεινὸ πρᾶγμα; Πᾶμε στὴν ἐξομολόγηση καὶ δεχόμεθα τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ποῦθε ξέρομε ὅτι συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες μας; Ἐδῶ λοιπὸν πῶς μποροῦσε νὰ γνωρίζει κανεὶς ὅτι συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες ἐκείνου τοῦ παραλύτου; Ἀπὸ τὸ ἀκολουθοῦν θαῦμα. Διότι Ἐκεῖνος ποὺ εἶπε μὲ τόσην εὐκολία «Σήκω καὶ περπάτα», προφανῶς κατέχει καὶ τὸ ἄλλο. Κι Ἐκεῖνος ποὺ εἶπε: «Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς», δηλαδὴ στὸ μυστήριο πιὰ τῆς Ἐξομολογήσεως, ὁ ἴδιος εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες.

Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ρωμ. 12,6-14]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

   «Καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ᾿ εἷς ἀλλήλων μέλη (: διότι όπως σε ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη και όλα τα μέλη δεν έχουν το ίδιο έργο, έτσι οι πολλοί πιστοί στην Εκκλησία είμαστε ένα σώμα εξαιτίας της ενώσεώς μας με τον Χριστό, και ο καθένας μας είμαστε μέλη ο ένας του άλλου. Συνεπώς οφείλουμε να συνεργαζόμαστε με ταπείνωση και ο καθενός να υπηρετεί όλο το σώμα της Εκκλησίας)»[ Ρωμ.12,4-5]

   Πάλι χρησιμοποιεί το ίδιο παράδειγμα, που χρησιμοποίησε και στην επιστολή προς τους Κορινθίους, για να καταπολεμήσει το ίδιο ακριβώς πάθος· καθόσον είναι μεγάλη η δύναμη του φαρμάκου και η επίδραση του παραδείγματος αυτού προς διόρθωση της αρρώστιας της αλαζονείας. «Για ποιον λόγο, λοιπόν», λέγει, «υπερηφανεύεσαι εσύ; Ή γιατί πάλι  άλλος εξευτελίζει τον εαυτό του; Δεν είμαστε ένα σώμα όλοι, και μεγάλοι και μικροί; Όταν λοιπόν κατά το σπουδαιότερο είμαστε ένα και μέλη ο ένας του άλλου, γιατί με την αλαζονεία ξεχωρίζεις τον εαυτό σου; Γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου; Εφόσον, όπως ακριβώς εκείνος είναι μέλος σου, έτσι και εσύ είσαι μέλος εκείνου· και είναι μεγάλη και ως προς αυτό η ισοτιμία σας».

    Αναφέρει λοιπόν δύο πράγματα που είναι ικανά να εξαλείψουν την αλαζονεία τους· και ότι είμαστε μέλη ο ένας του άλλου, όχι ο μικρός του μεγάλου μόνο, αλλά και ο μεγάλος του μικρότερου, και ότι όλοι αποτελούμε ένα σώμα· ή καλύτερα και τρία· καθόσον έδειξε πως είναι χάρισμα αυτό που μας δόθηκε. Μην υπερηφανεύεσαι λοιπόν· γιατί το χάρισμα σου δόθηκε από τον Θεό, δεν το έλαβες εσύ, ούτε το βρήκες. Γι’ αυτό και μιλώντας για τα χαρίσματα, δεν είπε ότι «ο ένας έλαβε μεγαλύτερο και ο άλλος μικρότερο», αλλά τι; Είπε ότι ο καθένας έλαβε «διαφορετικό» χάρισμα. «Έχοντας λοιπόν», λέγει, «χαρίσματα», όχι μεγαλύτερα και μικρότερα, αλλά «διαφορετικά».

    Τι σημασία έχει, αν δεν σου όρισε τα ίδια; Όμως το σώμα είναι το ίδιο. Και αρχίζοντας από χάρισμα, καταλήγει σε κατόρθωμα· γιατί, αφού ανέφερε την προφητεία και τη διακονία και όλα τα παρόμοια, κατέληξε στην ελεημοσύνη, στην προθυμία και στη βοήθεια. Επειδή λοιπόν ήταν φυσικό μερικοί να είναι ενάρετοι, αλλά να μην έχουν ικανότητα για προφητεία, δείχνει ότι και το να έχει κανένας αρετή είναι χάρισμα, και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο από εκείνο, όπως ακριβώς έδειξε στην προς Κορινθίους επιστολή, και τόσο μεγαλύτερο μάλιστα, όσο ότι το ένα έχει μισθό, ενώ το άλλο, η προφητεία, στερείται κάθε αμοιβής, καθόσον όλο είναι δωρεά και χάρη.  Γι' αυτό λέγει: «ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως(:και έχοντας διάφορα χαρίσματα και ικανότητες, ανάλογα με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που μας δόθηκε, ας αρκούμαστε σε αυτές, και ας μη ζητούμε εγωιστικά εκείνο που δεν μας έδωσε το Άγιο Πνεύμα. Είτε δηλαδή έχουμε το χάρισμα της προφητείας, ας προφητεύουμε ανάλογα με το χάρισμα που δόθηκε στον καθένα σύμφωνα με τον βαθμό της πίστεώς του)» [Ρωμ. 12,6].

    Αφού λοιπόν τους παρηγόρησε αρκετά, θέλει να τους βάλει και σε αγωνία, και να τους κάνει πιο πρόθυμους, αποδεικνύοντας ότι αυτοί οι ίδιοι δίνουν τις αφορμές για να λάβουν μεγαλύτερο ή μικρότερο χάρισμα. Βέβαια λέγει ότι αυτό δόθηκε και από τον Θεό, όπως όταν λέγει: « ἑκάστῳ ὡς ὁ Θεὸς ἐμέρισε μέτρον πίστεως(: ανάλογα με το χάρισμα που μοίρασε ο Θεός στον καθένα· και μη νομίσετε ότι τα χαρίσματα δίνονται στον καθένα για να του γίνονται αφορμή αμαρτωλής καυχήσεως και αλαζονείας. Δίνονται για να υπηρετεί ο καθένας τους άλλους και το σύνολο της Εκκλησίας)»[Ρωμ.12,3] ή «κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν(:σύμφωνα με τη χάρη, που μας έχει δοθεί από το Άγιο Πνεύμα)»[Ρωμ.12,6], για να συγκρατήσει τους υπερήφανους, λέγει όμως ότι και από αυτούς έγινε η αρχή, για να παρακινήσει τους αδιάφορους, πράγμα που κάνει και στην προς Κορινθίους επιστολή, μιλώντας και για τα δύο αυτά.