Ὁ μητρ. Κυθήρων Σεραφεὶμ (τὸν ὁποῖο τὰ ἀντιοικουμενιστικὰ ἱστολόγια παρουσιάζουν σὲ φωτογραφία μέσα σὲ φῶς λὲς καὶ εἶναι ἅγιος!!!) στὸ παρακάτω ἄρθρο του ἐκφράζει τὴν ἀνησυχία τοῦ σχετικὰ μὲ ὅσα συνέβησαν στὴν συνάντηση Πάπα καὶ Βαρθολομαίου στὴν Νίκαια καὶ τονίζει ὅτι σήμερα «εἶναι ἀπαραίτητη μία νέα «Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως» διά νά καταδειχθῆ τί εἶναι Ὀρθόδοξο καί τί δέν εἶναι, τί εἶναι Ἐκκλησιαστικό καί τί δέν εἶναι, τί εἶναι Ἱεροκανονικό καί τί δέν εἶναι, τί εἶναι Ὀρθόδοξος Παράδοσις καί Παρακαταθήκη καί τί δέν εἶναι καί τέλος τί εἶναι «ὑγιαίνουσα διδασκαλία» καί τί εἶναι αἵρεσις, κακοδοξία καί ἑτεροδιδασκαλία». Κι ἐμεῖς ὡς ἀφελεῖς ἀλλὰ ἀποροῦντες πιστοὶ ρωτᾶμε:
Α) Δὲν γνωρίζετε σεβασμιώτατε, ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες, τὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων, τὶς διδαχὲς τῶν Ἁγίων καὶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τί εἶναι ὀρθόδοξο, ἐκκλησιαστικὸ ἱεροκανονικὸ καὶ τί δὲν εἶναι; Ὅταν δώσατε τὶς ὑποσχέσεις σας ὡς ἐπίσκοπος, δὲν γνωρίζατε τί πρέπει νὰ ὑπερασπίσετε; Δὲν ξέρετε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους τί εἶναι ὑγιαίνουσα διδασκαλία, τὴν ὁποία ὡς ἐπίσκοπος παραλάβατε, καὶ τί εἶναι αἵρεση καὶ κακοδοξία; Δὲν γνωρίζετε ὅτι ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῶν τελευταίων 500 αἰώνων καταδίκασαν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση, τὸν δὲ Οἰκουμενισμὸ ὡς Παναίρεση καὶ προειδοποίησαν γιὰ τὴν προδοσία τῶν κληρικῶν ποὺ βιώνουμε σήμερα; Δὲν γνωρίζετε ὅτι κανεὶς Ἅγιος δὲν εἶχε κοινωνία οὔτε μὲ τὴν ὅποια αἵρεση, οὔτε μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους ποὺ αἰρέτιζαν καὶ κακοδοξούσαν; Τότε πρὸς τί ὁ σχολιασμός σας; Μήπως γιὰ νὰ δικαιολογήσετε τὴν δειλία σας ρίχνοντας στάχτη στὰ μάτια τοῦ ποιμνίου;
Β) Μιλᾶτε λὲς καὶ αὐτὰ γίνονται γιὰ πρώτη φορά. Αὐτοὶ δὲ ποὺ σᾶς ἁγιοποιοῦν κάνουν ὡσὰν νὰ μὴν γνωρίζουν ὅτι συνέχεια λέτε τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, γνωρίζετε ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ κακοδοξοῦντες, ἀλλὰ δὲν κάνετε τίποτα. Σᾶς ξαναθυμίζουμε λοιπόν: Γιὰ τὶς σχέσεις Βαρθολομαίου καὶ τοῦ προηγούμενου Πάπα Φραγκίσκου ἀπαντήσατε σὲ ἐρώτηση ποὺ σᾶς ἔγινε:
« Ποιά εἶναι ἡ ἄποψή σας γιά τούς διαχριστιανικούς διαλόγους καί τίς συχνές ἐπαφές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μέ τόν Πάπα;
Ἀπάντησις : Ὁμολογουμένως, οἱ διαχριστιανικοί διάλογοι, τόσο μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς, πού ἐπιμένουν στήν διατήρησι τῆς Οὐνίας καί τίς αἱρετικές τους ἀποκλίσεις ἀπό τά ὀρθόδοξα δόγματα καί τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, ὅσο καί μέ τούς Ἀγγλικανούς, μέ τήν χειροτονία γυναικῶν σέ «ἱερεῖς» καί «ἐπισκόπους» καί τίς διάφορες αἱρέσεις τους, διέρχονται βαθειά κρίσι καί καρκινοβατοῦν, ἐπειδή, προφανῶς, δέν γίνονται ἐν φόβῳ Θεοῦ καί ὡς κατενώπιον Κυρίου Παντοκράτορος… Δέν τολμοῦν νά ἀποπτύσουν τίς αἱρετικές τους θέσεις καί διδασκαλίες καί νά ἀσπασθοῦν τά ὀρθόδοξα δόγματα καί τήν κοινή ἀνόθευτη ὀρθόδοξη παράδοσι τῶν 9 πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων.
Οἱ ἐπαφές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μέ τόν Πάπα… Ὅταν, ὅμως, ἐξελίσσονται σέ συμπροσευχές, ὄχι ἁπλῶς σέ ἕνα σπίτι -πού κι' αὐτό καταδικάζει ὁ 10ος Ἀποστολικός Κανών, ὁρίζων ὅτι «εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κἄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω»-, ἀλλ' εἴτε κατά τήν Θρονικήν ἑορτήν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἤ σέ λατρευτική ἐκδήλωσι τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν στή Ρώμη, προεξάρχοντος τοῦ Πάπα, ὑπάρχει σοβαρό κανονικό πρόβλημα, διότι αὐτές οἱ ἐκδηλώσεις εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό συμπροσευχή, καί ὑπολείπονται, βεβαίως, τῆς πλήρους συλλειτουργίας, πού προϋποθέτει τό κοινόν ποτήριον.
Ὅμως, οἱ ἐν ὥρᾳ λατρείας συμπροσευχές ἐγγίζουν τά κράσπεδα τῆς συλλειτουργίας, ἀφοῦ ὁ Πατριάρχης εὐλογεῖ τόν ρωμαιοκαθολικό διάκονο πρός τῆς ἀναγνώσεως τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί ὁ Πάπας τόν Ὀρθόδοξο. Εἰσέρχεται ὁ ἡγέτης τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν διά τῆς Ὡραίας Πύλης στό Ἱερό Βῆμα. Εἰρηνεύουν ἀμφότεροι τό ἀλλότριο γι΄ αὐτούς ποίμνιο, ἀνταλλάσσουν τόν λειτουργικό ἀσπασμό καί συμπροσευχόμενοι ἀπαγγέλλουν στό ἀλλότριο χριστιανικό πλήρωμα τό Σύμβολο τῆς πίστεως καί τήν Κυριακή προσευχή. Καί ταῦτα, ἐνῷ ὑφίστανται ἀβυσσαλέες δογματικές καί ἐκκλησιολογικές διαφορές καί γίνονται ἑκατέρωθεν προσπάθειες νά γεφυρωθοῦν μέ τήν «ἀγαπολογία» καί ὄχι μέ τήν ἀκραιφνῆ θεολογία καί ἐκκλησιολογία, τήν Ἀποστολική καί Ἁγιοπατερική καί τά δεδομένα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως.» (Εδώ).
Μάλιστα τὸ 2014 ὄχι μόνο εἴχατε πεῖ τὰ ἴδια, ὄχι μόνο ξεκάθαρα δείξατε ὅτι γνωρίζετε, τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας (ἄρα δὲν χρειάζεται ἀνανέωση διδασκαλίας Της), ποιός εἶναι αἱρετικός, ἀντικανονικός, ἀντιεκκλησιαστικὸς καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας ἀλλὰ δηλώσατε ξεκάθαρα, ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ διακοπὴ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνίας μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ δὲν λαμβάνουν ὑπόψη τὰ παραπάνω δηλ. τοὺς Οἰκουμενιστές: « Γιά το πολύ σοβαρό αυτό θέμα των συμπροσευχών με τους ετεροδόξους και τους ετεροθρήσκους προστρέχουμε και αναζητούμε την θέσι της Αγίας μας Εκκλησίας, η οποία διατυπώνεται και εκφράζεται από τους Θείους και Ιερούς Κανόνας της Αγιωτάτης ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας απεφάνθησαν διά των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, ως και διά των υπ’ αυτών αναγνωρισθεισών Τοπικών (Συνόδων) και Κανόνων Αγίων Πατέρων, διά τα σπουδαία αυτά κανονικά και εκκλησιολογικά θέματα και η συμμόρφωσις προς τις επιταγές των Ιερών αυτών Κανόνων είναι υποχρεωτική και ανυπέρθετη.
Κατά τους Θείους και Ιερούς Κανόνας οι ακοινώνητοι, οι αιρετικοί και οι εθνικοί θεωρούνται ότι είναι εκτός της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Με αυτούς δηλ. δεν επιτρέπεται η εκκλησιαστική κοινωνία.
…διότι εάν εκκλησιάζωνται με τους πιστούς οι τοιούτοι και υπάρχει εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς, χωρίς προηγουμένως να ανανήψουν και να αποπτύσουν την αίρεσι, την πλάνη και την κακοδοξίαν των, τότε, κατεχόμενοι από το πνεύμα της πλάνης, της αιρέσεως και της κακοδοξίας, δεν θα αφυπνισθούν ποτέ πνευματικά και ημείς οι Ορθόδοξοι πιστοί, λαικοί και κληρικοί, έχουμε μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό και κοινωνούμε εν προκειμένω «αμαρτίαις αλλοτρίαις.
Οι παπικοί, για να απαντήσω στην ερώτησί σας, κατά τους Ιερούς Κανόνας, τις αποφάσεις Πατριαρχικών συνόδων της β’ χριστιανικής χιλιετίας και την διδασκαλία Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας (όπως του Μ.Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού κ.λπ., θεωρούνται ακοινώνητοι και αιρετικοί
Γιά τους ακοινωνήτους και αιρετικούς οι Ιεροί Κανόνες, ενδεικτικώς, ορίζουν τα εξής: Όποιος συμπροσεύχεται με ακοινώνητο, ακόμη και σε ένα σπίτι, ας αφορίζεται (10ος Αποστολικός). Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος εάν συμπροσευχήθηκε μόνο με αιρετικούς, ας αφορίζεται. Αν όμως επέτρεψε σ’ αυτούς να κάνουν κάτι (να ιερουργήσουν) ως κληρικοί, ας καθαιρείται (45ος Αποστολικός). Να μην επιτρέπεται στους αιρετικούς να εισέρχωνται στον οίκο του Θεού, εφ’ όσον επιμένουν στην αίρεσι (6ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου).
Εκείνους που επιστρέφουν από τις αιρέσεις, είτε ήσαν κατηχούμενοι, είτε πιστοί κατ’ αυτούς, να μην τους προσδέχεσθε, πριν αναθεματίσουν κάθε αίρεσι, και κατ’ εξοχήν αυτήν (την αίρεσιν), στην οποία ήσαν αιχμάλωτοι (7ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου). Δεν πρέπει να παίρνουμε ευλογίες από τους αιρετικούς, οι οποίες είναι αλογίες μάλλον, παρά ευλογίες (32ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου). Καί ότι δεν πρέπει με αιρετικούς ή σχισματικούς να συμπροσευχόμαστε (33ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου).
Όσο για τις συμπροσευχές με τους αλλοθρήσκους οι Ιεροί Κανόνες διατάσσουν τα εξής : Όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος, ή γενικά από τον κατάλογο των Κληρικών, νηστεύει με τους Ιουδαίους, ή εορτάζει μαζί τους, ή δέχεται από αυτούς τα της εορτής των (δηλ. άζυμα) ή κάτι παρόμοιο ας καθαιρείται. Αν δε είναι λαικός, ας αφορίζεται (7ος και 70ος Αποστολικός, 37ος και 38ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου). Δεν πρέπει με τους εθνικούς (ειδωλολάτρες) να συνεορτάζουμε και να κοινωνούμε με την αθεότητά τους (39ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου). Καί, αν κάποιος Χριστιανός μεταφέρη λάδι σε ιερό εθνών (μη χριστιανικό ναό), ή σε συναγωγή Ιουδαίων, στις γιορτές τους, ή ανάβει λυχνάρια, ας αφορίζεται (71ος Αποστολικός).
Μετά την δειγματοληπτική παράθεσι των ως άνω Ιερών Κανόνων είναι προφανές το τι πρέπει και τι δεν επιτρέπεται να γίνεται μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο. Οι συμπροσευχές και η είσοδος ακοινωνήτων και αιρετικών από την Ωραία Πύλη του Ορθοδόξου Ναού δεν συγχωρούνται, ούτε φυσικά κάτι το περισσότερο από αυτό π.χ. η ευλογία του ορθοδόξου ποιμνίου από αυτούς, η ανάγνωσις του Ιερού Ευαγγελίου εν ώρα Θ. Λατρείας από διάκονο των παπικών κ.λπ.). Ούτε πρέπει να γίνωνται συμπροσευχές με ετερόδοξους και ετεροθρήσκους, σαν κι αυτές που έγιναν στους κήπους του Βατικανού ανήμερα της Πεντηκοστής του λήγοντος έτους 2014…» (Εδώ).
Ἐπαναλαμβάνεστε συνέχεια, σεβασμιώτατε, καὶ λέτε τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, χωρὶς νὰ κάνετε ἀπολύτως τίποτα. ἀντιθέτως συγκαλύπτετε μὲ τὴν στάση σας τοὺς ἐνόχους. Σταματῆστε, λοιπόν, τὴν ὑποκρισία εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου. Κι ἂν δὲν πρόκειται γιὰ ὑποκρισία, τότε πρόκειται γιὰ δειλία ποὺ κι αὐτὴ δὲν ἁρμόζει σὲ ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο καὶ ἀποτελεῖ μεγάλη ἁμαρτία. Ἡ πίστη καὶ οἱ δηλώσεις ἐπισκόπου δὲν εἶναι μέσο ἀκροαμματικότητας καὶ δημοφιλίας ἀλλὰ ὁμολογία Πίστεως καὶ πιθανότατα ἐπιφέρουν κόστος, τὸ ὁποῖο ὅμως πράγματι τότε ἴσως σᾶς ὁδηγήσουν στὴν ἁγιότητα!
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ: “ἐπιχειρεῖται νά καταρριφθῆ τό ἀσάλευτο δόγμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.”
