Άγ. Λουκάς Κριμαίας: Λόγος στὴ Μεγάλη Τετάρτη

 

Ἄγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός

Ἀρχιεπισκόπος Κριμαίας

Ἡ καρδιὰ ποὺ ἐξευγενίζεται μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴ μετάνοια

Σήμερα ἀκούσαμε τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, γιὰ τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν τὴ Μεγάλη Τετάρτη. Ταράζομαι ἀκόμα καὶ νὰ μιλάω γιὰ τὸ φοβερὸ κακούργημα, ποὺ ὅμοιό του ποτὲ δὲν ἔγινε στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Τί παραπάνω μπορῶ νὰ προσθέσω; Τίποτα. Θέλω μόνο νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας σ’ αὐτὸ ποὺ ἀκούσατε, γιατί ὅσον ἀφορᾶ τὸ ἀνάγνωσμα μπορῶ νὰ μιλάω χωρὶς τέλος, διεισδύοντας σὲ κάθε λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι καθῆκον μου νὰ σᾶς διδάξω αὐτό, γιατί τὰ εὐαγγελικὰ λόγια εἶναι ἅγια, μεγάλα, λόγια τόσο βαθιὰ καὶ σημαντικὰ δὲν ὑπάρχουν στὰ ἀνθρώπινα βιβλία. Και ἔτσι, παρουσιάστηκαν ἐνώπιον τῶν πνευματικῶν ὀφθαλμῶν μας οἱ ἀνθρώπινες ψυχὲς, ποὺ καθόλου δὲν μοιάζουν ἡ μία μὲ τὴν ἄλλη. Ψυχὲς μαῦρες, φοβερὲς καὶ ψυχὲς τρυφερές, γεμάτες ἀγάπη.

Ἰδού, οἱ κακοὶ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι πηγαίνουν κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη τῆς νύχτας, σὰν νυχτερίδες, καὶ «κάνουν συμβούλιο κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ Αὐτοῦ». Καὶ ἐκπληρώνεται αὐτὸ ποὺ προλέγει ὁ προφήτης Δαβὶδ, χίλια χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸ γεγονός: «παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ» (Ψάλμ. 2, 2). Πηγαίνουν κρυφά, γιατί φοβοῦνται τὸν λαὸ καὶ Αὐτὸν ποὺ θέλουν νὰ σκοτώσουν. Συσκέπτονται, γιὰ τὸ πῶς θὰ Τὸν σκοτώσουν, σιγοψιθυρίζοντας μὲ τὶς κακές, ἀκόλαστες γλῶσσες τους καὶ ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία: «κατ’ ἐμοῦ ἐψιθύριζον πάντες οἱ ἐχθροί μου, κατ’ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακὰ μοι» (Ψαλμ. 40, 8).

Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Τετάρτης

    ΥΠΕΡ ΤΗΝ ΠΟΡΝΗΝ ΑΓΑΘΕ ΑΝΟΜΗΣΑΣ»

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Τετάρτης)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητού

«Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιούμεθα οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν». Αυτό είναι το συναξάρι της σημερινής ημέρας, της Μεγάλης Τετάρτης. Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής.

Το σημαντικότατο, συγκινητικότατο και διδακτικότατο γεγονός της αλείψεως του Κυρίου με πολύτιμο μύρο από την αμαρτωλή γυναίκα διασώζουν με μικρές παραλλαγές και οι τέσσερις ευαγγελιστές. Ο Ματθαίος (26,6-13), ο Μάρκος (14,3-9) και ο Ιωάννης (12,1-8) ομιλούν για την ίδια γυναίκα, την Μαρία, την αδελφή του Λαζάρου, η οποία, όπως αναφέραμε, από ευγνωμοσύνη για την ανάσταση του αδελφού της, έκαμε αυτή την σπουδαία πράξη. Αντίθετα ο Λουκάς αναφέρει πως η γυναίκα, που δεν αναφέρεται το όνομά της, ήταν αμαρτωλή πόρνη. Είναι προφανές ότι πρόκειται για διαφορετικό περιστατικό.

Βεβαίως στον Εσπερινό της ημέρες διαβάζεται η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, όμως το περιεχόμενο και η θαυμάσια υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από την περικοπή του Ευαγγελίου του Λουκά.

Σύμφωνα με τον ιερό ευαγγελιστή ο Ιησούς προσκλήθηκε σε δείπνο στο σπίτι κάποιου Σίμωνος, ο οποίος ανήκε στην τάξη των Φαρισαίων. Κάποια γυναίκα αμαρτωλή όταν έμαθε ότι ο Κύριος ήλθε στην πόλη, ζήτησε να μάθει σε πιο σπίτι έχει καταλύσει. Και ενώ έτρωγαν και συζητούσαν, ξάφνου μπήκε στο σπίτι η γυναίκα εκείνη, κρατώντας στα χέρια της αλαβάστρινο δοχείο γεμάτο πολύτιμο μύρο. Προχώρησε στο μέρος του Ιησού και αφού στάθηκε πίσω Του, γονάτισε και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται γοερά. Άνοιξε αμέσως το δοχείο και άρχισε να ρίχνει απλόχερα το μύρο και να πλένει με αυτό πόδια του Ιησού. Μαζί με το πολύτιμο μύρο έσμιγε και τα καυτά δάκρυά της, τα οποία έτρεχαν σαν ποτάμι από τα μάτια της. Αφού άδειασε το δοχείο ξέπλεξε τα πλούσια μαλλιά της και σκούπισε με αυτά τα πόδια Του, φιλώντας τα αδιάκοπα.

Καλούν ‘’ιερόν’’ το βιβλίον, το οποίον αρνείται τα Άγια Πάθη του Χριστού;

Κι εσείς, κ. Χαραλάμπους, τώρα "ξαφνικά" το ανακαλύψατε; Τόσα χρόνια γίνεται αυτό, εσείς τί κάνατε; Τα δε "ιερά" κοράνια τα εκδίδει το Πατριαρχείο (εδώ), που εσείς μνημονεύετε ως θεματοφύλακα της Πίστεως.

 

Καλούν ‘’ιερόν’’ το βιβλίον, το οποίον αρνείται τα Άγια Πάθη του Χριστού;

        Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

   Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τα Άγια Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.  Το αντιτριαδικό κοράνι, το οποίο αρνείται τη Θεότητα του Χριστού και τη Σταύρωσή Του, ως ‘’ιερό’’ καλείται από κάποιους Ιεράρχες της Εκκλησίας μας και το δωρίζουν κιόλας κάποιοι από αυτούς.  

  Το κοράνι για τα Άγια Πάθη του Κυρίου, γράφει μεταξύ άλλων τα εξής :  «Κι ακόμη καυχήθηκαν : ‘’Φονεύσαμε τον Χριστόν Ιησού, το παιδί της Μαριάμ, τον Απόστολο του Θεού’’.  Κι όμως δεν τον σκότωσαν κι ούτε τον σταύρωσαν, αλλ’ έτσι γίνηκε ώστε να φαίνεται σ’ αυτούς» (κοράνι, κεφ. Δ, στιχ. 157)*.   Το κοράνι σαφέστατα αρνείται τη Σταύρωση του Χριστού και επακόλουθα την Αγία Ανάστασή Του.

  Ως ανόητους μας εκλαμβάνουν αυτοί οι οποίοι προβάλλουν, ότι δήθεν οι μωαμεθανοί παραδέχονται τον Χριστό ως απόστολο και προφήτη; 

Δεν σέβονται πια τίποτα, το βαρέλι της εκκοσμίκευσης δεν έχει σίγουρα πάτο. Τώρα σειρά έχει ο μητρ. Ταμασού.

Τεράστια η ευθύνη, όσων για λόγους "οικονομίας" ή από φὀβο να μην γίνουν αποσυνάγωγοι (βλ. το σημερινό ευαγγέλιο Ιω. 12,42) συνεχίζουν να μνημονεύουν τέτοιους ασεβείς επισκόπους που κατήντησαν την Εκκλησία θέατρο.

         

Facebook

Απόδειξη του πόσο απέχουν οι Οικουμενιστές από τον αληθινό εκκλησιαστικό λόγο:

Μπορεῖ ὁ Ἀρχιεπ. Ἱερώνυμος καὶ οἱ ὁμοιδεάτες του Ἀρχιερεῖς οἰκουμενιστές, νὰ μᾶς ἐξηγήσουν, γιατί ψέλνουμε στὸ προοίμιο τῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Νυμφίου κατὰ τὴ Μ. Ἑβδομάδα, ἀπὸ τὸ κατανυκτικὸ τροπάριο «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται» τὴν περίφημη «ᾠδὴ» τοῦ προφήτη Ἡσαΐα "Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσ­θες αὐτοῖς κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς" (Ἡσ. κς΄ 15); Ὁ ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν Θεοδώρητος διδάσκει, ὅτι "ἔνδοξοι" εἶναι οἱ ἀσεβεῖς ἄρχοντες, οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, οἱ κυβερνῆτες τῶν ἐθνῶν ποὺ εἶναι ἀσεβεῖς καὶ ἄδικοι, πονηροὶ καὶ ἀλαζόνες, καὶ συμπεριφέρον­ται μὲ σκληρότητα καὶ ἀδικία καὶ ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα χωρίο, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Προφήτης «προλέγει τὸν ὄλεθρον τῶν διωκόντων τοὺς εὐσεβεῖς» ἀρχόντων (Θεοδωρήτου Κύρου, Εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, PG 81, 368C). Πῶς ταιριάζουν οἱ ἀγαπολογίες καὶ οἱ φιλοφρονήσεις τῶν Ἱεραρχῶν μὲ τοὺς ἀσεβεῖς πολιτικοὺς ὅλων τῶν κομμάτων;

Αρχιεπ. Ιερώνυμος: «Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει χριστανόμετρο»

Οι δηλώσεις Ιερώνυμου:

«Η Εκκλησία μάς καλεί όλους, για ποιο λόγο; Ο ένας να αγαπάει τον άλλον, να σέβεται ο ένας τον άλλον και να προσπαθεί να κάνει αγώνα μαζί και με τους άλλους. Τώρα ποιος είναι αυτός ο αγώνας; Από εδώ κρίνεται το τι πιστεύει. Πού αποβλέπει, τι θέλει. Αυτή είναι και η διαφορά μας πολλές φορές. Αυτός που αποβλέπει στο δικό του συμφέρον βλέπει τα πράγματα κατά τη δική του άποψη, και σε αυτούς είμαστε και εμείς πολλές φορές. Αλλά υπάρχει ο λόγος του Θεού, υπάρχει η Εκκλησία η οποία λέει: Δεν κάνω διακρίσεις... Για το αν υπάρχει χριστιανόμετρο, απάντησε ότι δεν υπάρχει παρά μόνο η αγάπη και η συνεργασία (εδώ)

 

Βλέπουμε τον Χριστό όπως μας βολεύει…

Και τελικά αυτή η ψεύτικη όραση μας οδηγεί σε πνευματική τύφλωση.

Βλέπουμε αυτό που συμφέρει τον εγωισμό μας και όχι την πραγματική αλήθεια. Συνήθως η αλήθεια ενοχλεί , πονάει, ειναι εκτυφλωτική και σε προκαλεί. Σε προκαλεί και σε προσκαλεί να αλλάξεις.

Τα βάγια γίνανε καρφιά, τα χειροκροτήματα γίνανε ραπίσματα, τα Ωσαννά γίνανε Σταυρωθήτω!. Πόσες φορές το “Δόξα τω Θεώ” έγινε “Γιατί σ’ εμένα Θεέ μου” μέσα σε δευτερόλεπτα. Πόσες φορές το “Ότι θέλει ο Θεός” θέλουμε να γίνει σύμφωνα με αυτό που θεωρούμε μέσα μας σωστό; Πόσες φορές όταν μιλάμε για θέλημα του Θεού στην ουσία θέλουμε ο Θεός να ευλογήσει το δικό μας θέλημα;

Έχουμε λανθασμένη θέαση των πραγμάτων. Τότε οι άνθρωποι ήθελαν κάποιον επίγειο ελευθερωτή, έναν κοσμικό Βασιλιά, αλλά μόλις είδαν ότι μιλάει για ελευθερία από τα πάθη και για Βασιλεία των Ουρανών τον ανέβασαν στον Σταυρό διότι δεν πληροί τα κοσμικά κριτήρια.

Το τροπάριο της Κασσιανής, η πραγματικότητα και οι παρεξηγήσεις για το πρόσωπό της

                        

Το τροπάριο της Κασσιανής ψάλλεται το απόγευμα της Μεγάλης Τρίτης, στην ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης.

«Κύριε η εν πολλαίς αµαρτίαις περιπεσούσα

γυνή τη σην αισθοµένη θεότητα

µυροφόρου αναλαβούσα τάξιν

οδυροµένη, µύρα σοι προ του ενταφιασµού σου κοµίζει.

Οίµοι λέγουσα ότι νυξ µοι υπάρχει,

οίστρος ακολασίας,

Ζοφώδης Τε και ασέληνος έρως

της αµαρτίας

∆έξαι µου τας πηγάς των δακρύων

ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ, κάµθητι µοι προς τους στεναγµούς της καρδίας

ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει

καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας αποσµήξω τούτους δε πάλιν

τοις της κεφαλής µου βοστρύχοις

Ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν Κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα τω φόβω εκρύβη,

Αµαρτιών µου τα πλήθη

και κριµµάτων µου αβύσσους ης εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ µου.

Μη µε την σην δούλην παρίδης ο αµέτρητον έχων το έλεος».

Μεταγραφή του Φώτη Κόντογλου:

Τό Κοντάκιον καί τά Απόστιχα ιδιόμελα της Μεγάλης Τρίτης (Μετάφρ.-σχόλια)

                                 

 «Τήν ὥρα, ψυχή, τοῦ τέλους ἐννοήσασα καί τήν ἐκκοπήν τῆς συκῆς δειλιάσασα, τό δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως ἔργασαι, ταλαίπωρε, γρηγοροῦσα καί κράζουσα· Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ».

Ἀφοῦ σκεφτεῖς, ψυχή μου, τήν ὥρα τοῦ τέλους (τῆς ἐπίγειας ζωῆς, δηλαδή τό θάνατο) καί φοβηθεῖς ἀπό τό πάθημα τῆς ἐκκοπῆς τῆς συκῆς, μέ φιλοπονία δούλεψε, ταλαίπωρη τό τάλαντο πού σοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεός, μένοντας ἄγρυπνη καί κράζοντας· νά μή μείνουμε ἔξω ἀπό τό νυμφώνα τοῦ Χριστοῦ.

Τό κοντάκιο εἶναι πολύ κατανυκτικό. Παρουσιάζει τόν πιστό, πού μέ εὐλάβεια γιορτάζει τά πάθη τοῦ Χριστοῦ, νά ἀνοίγει διάλογο μέ τήν ψυχή του. Ψυχή μου, τῆς λέγει, σκέψου καλά τό ἐπικείμενο τέλος τῆς ζωῆς σου, τήν κρίσιμη ἐκείνη ὥρα, πού θ᾽ ἀπορρίψεις νεκρωμένο τό σῶμα σου στό μνῆμα. Θ᾽ ἀποκολληθεῖς ἀπό τίς σωματικές αἰσθήσεις σου, καί θά βρεθεῖς σ᾽ ἕνα καινούργιο κόσμο, πού ὥς τώρα ἀγνοοῦσες. Καί μάλιστα ὅτι θά λογοδοτήσεις σέ πρώτη φάση στόν Πλάστη σου καί θά κριθεῖς. Ὧρες πραγματικά κρίσιμες καί φοβερές!

Τρόμαξε κατόπιν γιά τό κατάντημα τῆς συκῆς, πού ἄκαρπη δέχτηκε τήν κατάρα τοῦ Θεοῦ καί νεκρώθηκε. Ὅτι ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο εἶναι ἀνοικτό καί γιά σένα, ἄν δέν ἔχεις καρπούς πνευματικούς, ἔργα ἀγαθά· ὅταν τό δέντρο τῆς ψυχῆς σου εἶναι ἄγονο, σκεπασμένο μόνο ἀπό φύλλα καί ἀγκάθια ἔργα δηλαδή σκοτεινά καί ἐπαίσχυντα.

Ξύπνα, λοιπόν, ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἀδιαφορίας καί τῆς πνευματικῆς ραστώνης, βρές τό τάλαντο πού σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός καί καλλιέργησέ το, ὁποιοδήποτε κι ἄν εἶναι, ὁπουδήποτε κι ἄν βρίσκεσαι. Νά τό δουλέψεις μέ φιλοπονία κι ἐπιμέλεια, ξάγρυπνη, στήν ἔπαλξη τοῦ χρέους. Ἔτσι πού τελικά νά μή μείνεις ἔξω τοῦ νυμφώνα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά μέ ἀναμμένη τή λαμπάδα σου ν᾽ ἀξιωθεῖς νά εἰσέλθεις στήν ὑπέρτατη χαρά τοῦ Κυρίου σου!

+π. Γ. Μεταλληνός: Οἱ Ἰοῦδες τῆς Ἐκκλησίας καταγγέλλουν τὴν εὐσέβεια σὰν ὑπερβολή, τὴν ἐμμονὴ στὴν πίστη καὶ παράδοση τῶν Πατέρων ὡς «εὐσεβισμό»!

Τοῦ μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ

1. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία, κυριευμένη ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀφήνει νὰ ξεχειλίσει ἡ εὐγνωμοσύνη της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της. Παίρνει, λοιπόν, ἕνα πολύτιμο μύρο καὶ ἀλείφει μ᾽ αὐτὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποιότητα τοῦ μύρου δείχνουν τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῆς γυναίκας πρὸς τὸν Διδάσκαλο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ πρωτοβουλία της, ποὺ ἔχει τὴν ἔννοια τῆς λατρείας καὶ τιμῆς πρὸς τὸν Μεγάλο Εὐεργέτη τοῦ ἀνθρώπου Χριστό, ἀσφαλῶς θὰ συγκίνησε, ὅπως συγκινεῖ καὶ σήμερα, σὰν ἐκδήλωση πίστεως καὶ εὐλαβείας.

2. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάποιος, ποὺ σκέπτεται διαφορετικά. Εἶναι ὁ σκοτεινὸς Ἰούδας, ποὺ… σπεύδει νὰ κατακρίνει τὴν ἐνέργεια τῆς γυναίκας. Ἀσυγκίνητος μπροστὰ στὸ μεγαλειῶδες θέαμα τῆς εὐγνωμονούσας ἀγάπης, ψυχρὸς καὶ ἀδιάφορος γιὰ τὴν συγκινητικὴ ἐκδήλωση, ἀφήνει νὰ φανοῦν οἱ ὑλιστικές του διαθέσεις. Δὲν τολμᾶ ὅμως νὰ ἀποκαλύψει τὸν πραγματικὸ ἑαυτό του. Καλύπτει τὴν στειρότητα τῆς καρδιᾶς του μὲ τὸ πέπλο τῆς ὑποκρισίας. Φορεῖ προσωπεῖο, φαντασμαγορικὸ προσωπεῖο. Τὸ προσωπεῖο τοῦ φιλάνθρωπου καὶ τοῦ φιλόπτωχου καὶ παρουσιάζεται διαμαρτυρόμενος (δῆθεν) χάρη τῶν πτωχῶν. «Διατὶ τοῦτο τὸ μῦρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;»

Μ. Τρίτη αίνοι

Στιχηρόν Ιδιόμελον Αίνων Μ. Τρίτης, Εν ταις λαμπρότησι των Αγίων σου, Ήχος Α΄

Ι.Μ Βατοπαιδίου: Απόστιχον Ιδιόμελον Όρθρου Μ. Τρίτης, Δεύτε πιστοί, επεργασώμεθα, Ήχος πλ. Β΄

Στιχηρόν Ιδιόμελον Αίνων Μ. Τρίτης, Εν ταις λαμπρότησι των Αγίων σου, Ήχος Α΄- Ψάλλουν Βατοπαιδινοί Πατέρες.

Απόστιχον Ιδιόμελον Όρθρου Μ. Τρίτης, Δεύτε πιστοί, επεργασώμεθα, Ήχος πλ. Β΄- Ψάλλουν Βατοπαιδινοί Πατέρες.

Πηγή

Όρθρος Μεγάλης Τρίτης - Ο Ιερός Χρυσόστομος για την παραβολή των βασιλικών γάμων

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.22,1-14]

     Αντιλήφθηκες και στην προηγούμενη παραβολή του υιού του νοικοκύρη εκείνου που, εκτός από τους απεσταλμένους δούλους του για τη συγκομιδή τω καρπών στο αμπέλι που τους εμπιστεύτηκε να καλλιεργούν, θανάτωσαν οι κακοί γεωργοί[βλ. Ματθ.21,33-46]και σε αυτήν εδώ την παραβολή του υιού και των απεσταλμένων δούλων, το ενδιάμεσο κεντρικό νόημα; Αντιλήφθηκες ότι υπάρχει βέβαια μεγάλη συγγένεια ανάμεσα στις δύο αυτές παραβολές, αλλά και πολύ μεγάλη διαφορά ταυτόχρονα; Καθόσον και αυτή δείχνει και του Θεού τη μεγάλη μακροθυμία και την πρόνοια, αλλά και την ιουδαϊκή αγνωμοσύνη.

      Αυτή όμως η παραβολή, η παραβολή των βασιλικών γάμων, έχει και κάτι επιπλέον από την παραβολή των κακών γεωργών· διότι προλέγει βέβαια και την έκπτωση των Ιουδαίων ως περιούσιου λαού του Θεού και την κλήση των εθνικών, αλλά μαζί με αυτά δείχνει και την ορθότητα του βίου και πόση τιμωρία επιφυλάσσεται για εκείνους που θα επιδείξουν αδιαφορία. Και πολύ ορθά αυτή η παραβολή αναφέρεται μετά από εκείνη των κακών γεωργών· διότι, επειδή μετά από εκείνη την παραβολή τούς είπε ότι «ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς(: θα αφαιρεθεί από εσάς η βασιλεία και η ιδιαίτερη προστασία του Θεού, και θα δοθεί σε έθνος το οποίο θα παράγει τα αγαθά έργα, που είναι οι καρποί της βασιλείας αυτής)» [Ματθ.21,43], αποκαλύπτει λοιπόν εδώ και σε ποιο έθνος θα δοθεί.

Λόγος ἀπολογητικός πρός τούς διαβάλλοντας τόν Ἐσταυρωμένο στό Ἱερό Βῆμα. Του Ιωάννη Λίτινα

Λόγος ἀπολογητικός πρός τούς διαβάλλοντας τόν Ἐσταυρωμένο στό Ἱερό Βῆμα.

Του Ιωάννη Λίτινα

                              

«Σήμερα προσπαθοῦν νά γκρεμίσουν τήν πίστη, γι’ αὐτό ἀφαιροῦν σιγά-σιγά ἀπό καμμιά πέτρα, γιά νά σωριασθεῖ τό οἰκοδόμημα τῆς πίστεως. Ὅλοι ὅμως εὐθυνόμαστε γιά τό γκρέμισμα αὐτό· ὄχι μόνον αὐτοί πού ἀφαιροῦν τίς πέτρες καί τό γκρεμίζουν, ἄλλα καί ὅσοι βλέπουμε νά γκρεμίζεται καί δέν προσπαθοῦμε νά τό ὑποστυλώσουμε»[1], ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, διαβλέποντας στήν ἐποχή του τίς μεθοδείες τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεως.

Σαράντα χρόνια μετά, «τό γκρέμισμα τῆς Πίστεως» ἔχει προχωρήσει πολύ καί συνεχίζεται ἀδιάκοπα. Ἄν ζοῦσε ὁ ἅγιος στις μέρες μας, πόσο περισσότερο θά ἔφριττε καί ἀντιδροῦσε βλέποντας τήν ὑπερψήφιση τοῦ σoδoμικοῦ νόμου ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀναιμικῆς ἀντίδρασης τῆς ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ἀπό παλαιότερα∙ μέ τήν προσυνοδική προσπάθεια στό Σαμπεζύ γιά κατοχύρωση τῆς ὁμοφυλοφιλίας[2] στά κείμενα τῆς μετέπειτα διεξαχθείσης ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, τήν φαναριώτικη δημιουργία νέου Οὐκρανικοῦ σχίσματος, τήν ἀπαγόρευση τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῆς συμμετοχῆς τοῦ λαοῦ στήν λατρεία; Πόσο πολύ θά θλιβόταν ἡ ἁγία του καρδιά ἀπό τήν ἐπιβολή βλάσφημων «ὑγειονομικῶν μέτρων» στούς ἱ.ναούς (νεοβαρλααμισμός) ὑπό τίς ὁδηγίες τῆς ΔΙΣ καί τήν τέλεση Ἀνάστασης κατά τό Μ. Σάββατο; Πόση λύπη θά ἔνοιωθε ἀπό τήν αὔξηση τῶν συμπροσευχῶν μέ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους, τίς καινοτομίες στήν Ἱ.Παράδοση, καί τήν ἔνοχη σιωπή σέ κάθε ἀντεθνικό καί ἀντίχριστο νόμο; Τέλος, πόση ὀδυνηρά ἔκπληξη θά δοκίμαζε ὅταν ὑπό τό βάρος τῶν θλίψεων κατέφευγε ὅπως ἄλλοτε νά ‘βρει παρηγοριά στόν Ἐσταυρωμένο[3] καί διαπίστωνε ὅτι ἀφαιρέθηκε, μάλιστα μέ ἐναντίον Του κατηγορίες;

1. Συνοδεία κακοδοξίας ἡ ἀποβολή τοῦ Ἐσταυρωμένου.

Πρός τό Πάθος

                        

Γιὰ νὰ ἀκολουθήσει κάποιος τὸν Χριστὸ πρέπει νὰ ἄρει τὸν σταυρό του. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ συνίσταται ἀπὸ τὰ παθήματά Του, τὶς ἀποδοκιμασίες καὶ τὸ θάνατο. Ἔχοντας ὑπομείνει μόνος τὰ πάντα γιὰ χάρη μας, ἔχει κάθε δικαίωμα νὰ ζητᾶ ἀπὸ τὸν καθένα μας νὰ τὰ ὑπομείνει ὅλα αὐτὰ γιὰ Ἐκεῖνον. Ὅμως, γιὰ νὰ μὴ συντριβοῦμε ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ φορτίου Του, κάτω ἀπὸ τὸ ὁποῖο καὶ τὸν Ἴδιο τὸν εἶδαν τόσο ἀδύναμο, δέν ἄφησε ἐπάνω μας τὸν δικό Του μέγα Σταυρό, ἀλλὰ ἔδωσε ἐντολή στὸν καθένα μας νὰ ἀναλάβει τὸν δικό του σταυρό, νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ ὑπομείνει τόσα παθήματα καὶ δοκιμασίες, ἐξωτερικὲς καὶ ἐσωτερικές, ὅσα ἡ καθαρτήρια, ἐξαγνιστικὴ καὶ ταυτοχρόνως ἐλεήμων θέληση τῆς θείας Πρόνοιας, πού κυβερνᾶ τὰ πάντα, μπορεῖ νὰ ἐπιλέξει γιὰ νὰ μᾶς ἐπισκεφτεῖ.

Εἶναι λοιπὸν τοῦτο ἀναπόφευκτο; θὰ ἀναφωνήσουν μερικὲς ἐξασθενημένες ψυχές.

Μεγάλη Τρίτη

ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Ὁ ὄρθρος τῆς Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται τό ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Ἡ Ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας εἶναι ἀφιερωμένη σέ δύο βασικά θέματα, στήν παραβολή τῶν δέκα παρθένων καί στήν καλλιέργεια τῶν ταλάντων, πού χαρίζει στόν καθένα μας ὁ Θεός. Προβαίνοντος τοῦ Πάθους, ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά στρέψουμε τήν προσοχή μας στά ἔσχατα, εἴτε αὐτά γιά τόν καθένα μας ἔρχονται τήν ὥρα τοῦ θανάτου, εἴτε ἀναφέρονται στήν τελείωση τοῦ κόσμου κατά τή Δευτέρα Παρουσία. Οἱ ὕμνοι πού ψάλλονται εἶναι πολύ διδακτικοί καί συγκινητικοί.

Τροπάριον

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε, οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν, πρεσβείαις τοῦ Προδρόμου, σῷσον ἡμᾶς».

Νά, ὁ Νυμφίος ἔρχεται στό μέσο τῆς νύχτας, κι εὐτυχισμένος θά εἶναι ὁ δοῦλος πού θά τόν βρεῖ (ὁ Νυμφίος) ξάγρυπνο νά τόν περιμένει· ἀνάξιος ὅμως πάλι θά εἶναι ἐκεῖνος, πού θά τόν βρεῖ ράθυμο καί ἀπροετοίμαστο. Βλέπε, λοιπόν, ψυχή μου νά μή βυθιστεῖς στόν πνευματικό ὕπνο, γιά νά μή παραδοθεῖς στό θάνατο (τῆς ἁμαρτίας) καί νά μείνεις ἔξω τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἀνάνηψε κράζοντας· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶσαι ἐσύ ὁ Θεός μας · μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ προδρόμου σῶσε μας.

Το ιδιότυπο εορτολογικό σχίσμα της Ορθοδόξου Φινλανδικής Εκκλησίας

Και η ιδιότυπη δική σας ασυνέπεια (θα φανεί και παρακάτω), διότι κοινωνείτε με το σχίσμα που εσείς καταγγέλετε. Μήπως θα πράξετε το ίδιο, όταν θα έλθει η ώρα του κοινού με τον παπισμό εορτασμό του Πάσχα; Θα καταγγείλετε δηλ. χωρίς όμως να διακόψετε την μνημόνευση ως ορθοτομούντων των κατηγορουμένων;

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η  Απριλίου 2024

ΤΟ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΙΝΛΑΝΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

    Η μακροχρόνια δράση του επάρατου και παναιρετικού Οικουμενισμού στην Εκκλησία συνεχίζει να προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα, τόσον ως προς την αλλοίωση της ορθοδόξου πίστεως, όσο και ως προς την πρόκληση σχισμάτων, με εμφανές αυτό της Εκκλησίας της Ουκρανίας. 

Ως γνωστόν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, παρερμηνεύοντας τους ιερούς κανόνες και μετά 330 χρόνια, ανακαλώντας αντικανονικώς την πράξιν παραχωρήσεως της Μικράς Ρωσίας, (Ουκρανίας), στο πατριαρχείο της Ρωσίας, που είχε παραχωρηθεί για να σωθεί από τον εξουνιτισμό μετά την προδοτική «Σύνοδο του Μπρέστ» και την επίθεση του πολωνο-λιθουανικού στρατού με την επέμβαση του ρώσου ηγεμόνα, παραχώρησε «αυτοκεφαλία»  στους αμετανόητους σχισματικούς φιλοουνίτες και φιλοδυτικούς, υπό τον «Μητροπολίτη» Επιφάνιο Ντουμένκο (Την οποία εσείς μέσω του μητροπολίτου σας αναγνωρίσατε, τους μνημονεύετε και κοινωνείτε μαζί τους!!! Γιατί μιλάτε για άλλους αλλά τους εαυτούς σας τους βγάζετε έξω;), θέτοντας στο περιθώριο την κανονική Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία, υπό τον κανονικό και αναγνωρισμένο από τις δέκα από τις δεκατέσσερις Ορθόδοξες Εκκλησίες Μητροπολίτη Ονούφριο με τους 100 Ιεράρχες, τις 12.500 ενορίες και τους 5.000 μοναχούς. Όλοι γνωρίζουν σήμερα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο προώθησε γεωπολιτικά συμφέροντα και σκοπιμότητες των δυτικών, όπως αποδείξαμε σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας: (βλ. «Έκκληση προς την Ιερά Συνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με το Ουκρανικό ζήτημα», 21.1.2019). Και ότι το «Αυτοκέφαλο» δόθηκε, για να αποσπασθεί και εκκλησιαστικά η Ουκρανία από την σφαίρα επιρροής της Ρωσίας, ώστε να ματαιωθεί κάθε προσπάθεια δημιουργίας μιας μεγάλης συνομοσπονδίας Ορθοδόξων κρατών στην ανατολική Ευρώπη με κυρίαρχη δύναμη την Ρωσία.

Όρθρος Μεγάλης Δευτέρας- Ο Ιερός Χρυσόστομος για την παραβολή για τους δυο γιούς

                                         

ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [:Ματθ.21,18-43] ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Μέρος τρίτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ. 21, 28-32:

        Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΙΟΥΣ]

Στη συνέχεια λέει: «Τί δὲ ὑμῖν δοκεῖ; Ἄνθρωπός τις εἶχε τέκνα δύο, καὶ προσελθὼν τῷ πρώτῳ, εἶπε· Τέκνον, ὕπαγε σήμερον ἐργάζου ἐν τῷ ἀμπελῶνί μου(:Πώς σας φαίνεται αυτό που θα σας πω; Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους. Κι αφού πλησίασε τον πρώτο, του είπε: ‘’Παιδί μου, πήγαινε σήμερα και δούλεψε στο αμπέλι μου’’). Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς, εἶπεν· Οὐ θέλω· ὕστερον δὲ μεταμεληθεὶς, ἀπῆλθε (:Εκείνος του αποκρίθηκε: ‘’Δεν θέλω να πάω’’. Ύστερα όμως μετάνιωσε και πήγε). Καὶ προσελθὼν τῷ δευτέρῳ, εἶπεν ὡσαύτως.Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς, εἶπεν· Ἐγώ, κύριε· καὶ οὐκ ἀπῆλθε (:Πλησίασε τότε και τον δεύτερο γιο και του είπε τα ίδια. Κι αυτός του αποκρίθηκε: ‘’Μάλιστα, κύριε, πηγαίνω’’. Και δεν πήγε). Τίς ἐκ τῶν δύο ἐποίησε τὸ θέλημα τοῦ πατρός; Λέγουσιν αὐτῷ· Ὁ πρῶτος. (:Ποιος από τους δύο έκανε το θέλημα του πατέρα του; Του λένε: ‘’Ο πρώτος’’)» [Ματθ.21,28-31].

Πάλι τους ελέγχει με παραβολές υπαινισσόμενος και την αγνωμοσύνη των Ιουδαίων και την ευπείθεια των ειδωλολατρών που τους περιφρονούσαν πάρα πολύ· διότι οι δύο αυτοί υιοί αυτό δηλώνουν, πράγμα που συνέβη και επί των εθνικών και επί των Ιουδαίων. Καθόσον οι εθνικοί αν και δεν υποσχέθηκαν να υπακούσουν και δεν υπήρξαν ακροατές του νόμου, απέδειξαν τελικά την υπακοή τους με τα έργα τους. Ενώ οι Ιουδαίοι αν και είπαν «πάντα, ὅσα εἶπεν ὁ Θεός, ποιήσομεν καὶ ἀκουσόμεθα. ἀνήνεγκε δὲ Μωυσῆς τοὺς λόγους τούτους πρὸς τὸν Θεόν (:όλα όσα διέταξε ο Θεός θα εφαρμόσουμε και θα υπακούσουμε)» [Έξ. 19,8], όμως στην πράξη παράκουσαν.

Οποιαδήποτε αλλαγή δεν αλλοιώνει απλώς το τυπικό – τον τύπο αλλά αλλοιώνει το φρόνημα, το βίωμα, την πίστη, αυτό το ίδιο το Ευαγγέλιο μέρος Β.

 Δημοσιεύθηκε στις 5 Απριλίου 2015 κι όμως τίποτα δεν άλλαξε. Ο συγγραφέας δεν αναιρέθηκε και παρόλα αυτά όλα χειροτέρεψαν,

Ο Νυμφίος στους «Νυμφίους» (π. Β. Σπηλιόπουλος)

 

Οι ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος ξεκινούν στην πραγματικότητα από την ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας η οποία είθισται, όπως και οι όρθροι της Μ. Τρίτης και της Μ. Τετάρτης, να αποκαλούνται «ακολουθία του νυμφίου» ή απλά «νυμφίος» ακριβώς διότι σε αυτούς ψάλλεται το γνωστό τροπάριο «ιδού ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Και αυτή, όμως, η ιερή ακολουθία δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τον έντονο συναισθηματισμό ο οποίος έχει ποτίσει όλο το σύγχρονο ενοριακό, και όχι μόνο, λειτουργικό κύκλο. Το κοσμικό φρόνημα έχει και εδώ επικρατήσει και γίνεται αντιληπτό από συγκεκριμένα στοιχεία της ακολουθία όπως: α) Το ωράριο τελέσεως των ακολουθιών. Είθισται ο όρθρος αυτός αλλά και όλοι οι όρθροι της Μεγάλης Εβδομάδος να τελούνται το εσπέρας της προηγουμένης για να μπορεί ο πιστός λαός να συμμετάσχει. Αυτό βέβαια, ως κατ’ οικονομίαν πράξη της Εκκλησίας, δεν αποτελεί το πιο σημαντικό «ολίσθημα» όμως γεννάται εύλογο το ερώτημα: γιατί αυτή η μετάθεση; Γιατί να μην τελείται κανονικά ο όρθρος το πρωί και ο Εσπερινός το απόγευμα αλλά γίνονται εντελώς αντίστροφα; Γιατί ο κόσμος πρέπει να μετάσχει μόνον στον όρθρο και όχι στον Εσπερινό αφού μάλιστα τα τροπάρια και στις δύο περιπτώσεις, τουλάχιστον μέχρι και την Μ. Πέμπτη, είναι τα ίδια; Γιατί να μην έχουν οι πιστοί την ευκαιρία να ακούσουν τα ίδια τροπάρια κατά τον Εσπερινό που είναι συνημμένος με την ακολουθία της προηγιασμένης λειτουργίας που ο πολύς κόσμος παντελώς αγνοεί την ύπαρξη της;

Βέβαια η οικονομία αυτή και η μετάθεση του ωραρίου προστατεύει από ένα μεγαλύτερο, ίσως, ατόπημα και σφάλμα που θα λάμβανε χώρα αν ο κόσμος δεν αρκούταν στην απλή συμπροσευχή κατά την Εσπερινή προηγιασμένη αλλά προσερχόταν και στο Άγιο Ποτήριο να μεταλάβει ενώ ήταν φαγωμένος. Ούτως ή άλλως όμως αυτό συμβαίνει, κακώς, όλη την διάρκεια της Μ. Τεσσαρακοστής όπου οι πιστοί κοινωνούν σε εσπερινές προηγιασμένες αγνοώντας ότι οι Κανόνες της Εκκλησίας, το Τυπικό και η Ιερά Παράδοση απαιτεί για την συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία ΠΛΗΡΗ αποχή από φαΐ και νερό από το μεσονύκτιο της προηγουμένης. Και η ευθύνη μεν για την φοβερή αυτή αταξία βαραίνει εμάς τους κληρικούς που τελούμε εσπερινές προηγιασμένες χωρίς να υπενθυμίζουμε στους πιστούς την περί ασιτίας προϋπόθεση αποδεικνύει δε ότι δεν είναι αυτός ο λόγος της μετάθεσης των ακολουθιών αλλά λόγοι καθαρώς κοσμικοί την επιβάλλουν.

Οποιαδήποτε αλλαγή δεν αλλοιώνει απλώς το τυπικό – τον τύπο αλλά αλλοιώνει το φρόνημα, το βίωμα, την πίστη, αυτό το ίδιο το Ευαγγέλιο μέρος Α.

Δημοσιεύθηκε στις 17 Απριλίου 2014 κι όμως τίποτα δεν άλλαξε. Ο συγγραφέας δεν αναιρέθηκε και παρόλα αυτά όλα χειροτέρεψαν.

Η έξοδος και περιφορά του Εσταυρωμένου (π. Β. Σπηλιόπουλος)

Συσταυρούμενοι ή Ανασταυρούντες;

Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας είναι αυτή που εκφράζει και υποστασιοποιεί την πίστη και το βίωμα Της. Στη Λειτουργική ζωή ζει κανείς αυτό που διδάσκει η Εκκλησία, ζει τα ελπιζόμενα και επηγγελθέντα, ζει την ίδια την Βασιλεία του Θεού.  Ακριβώς για τον λόγο αυτό οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι Θείοι Πατέρες, οι οποίοι ζούσαν το αυθεντικό Ορθόδοξο βίωμα, «έχτισαν» κατά τέτοιο τρόπο όλη την Λειτουργική Ζωή ώστε οι δυνάμενοι και βουλόμενοι να διδάσκονται, βιωματικά, το βίωμα αυτό. Είναι, λοιπόν, θρασύ τόλμημα που αγγίζει τα όρια της βλασφημίας η οποιαδήποτε αυθαίρετη αλλαγή και επέμβαση συμβεί στις λειτουργικές διατάξεις. Οποιαδήποτε αλλαγή δεν αλλοιώνει απλώς το τυπικό – τον τύπο αλλά αλλοιώνει το φρόνημα, το βίωμα, την πίστη, αυτό το ίδιο το Ευαγγέλιο.

«Εἰ γάρ ἐπιχειρήσαιμεν τά ἄγραφα τῶν ἐθῶν, ὡς μή μεγάλην ἔχοντα τήν δύναμιν παραιτεῖσθαι, λάθοιμεν ἄν εἰς αὐτά τά καίρια ζημιοῦντες τό Εὐαγγέλιον, μᾶλλον δέ εἰς ὄνομα ψιλόν περιϊστῶντες τό κήρυγμα» λέει ο Μ. Βασίλειος και ποιος μπορεί να τον αμφισβητήσει;

Δυστυχώς, όμως, μέσα στη λειτουργική ζωή παρεισφρέουν πολλές φορές στοιχεία τα οποία όχι μόνο είναι καινοφανή και καινοτόμα αλλά, πράγματι, αποδεικνύουν ότι η παραμικρή αλλαγή αλλοιώνει το Ορθόδοξο βίωμα. Βέβαια μερικά από αυτά έχουν τόσο πολύ εδραιωθεί που η απομάκρυνσή τους θα δημιουργούσε μεγάλη αναστάτωση και αντιδράσεις καλό είναι όμως να τα γνωρίζουμε ούτως ώστε αφενός μεν να μην τα επεκτείνουμε, να μην τα διογκώνουμε ακόμα περισσότερο και αφετέρου, όπου και όποτε είναι δυνατόν, να τα απομακρύνουμε με διάκριση, κατήχηση και υπομονή.

Όσο κι αν ακουστεί περίεργο ένα από αυτά τα στοιχεία είναι η συνηθισμένη έξοδος του Εσταυρωμένου Κυρίου κατά τον Όρθρο της Μ. Παρασκευής που είθισται να τελείται στους ενοριακούς ναούς, κατ’ άκραν οικονομίαν και κατά παράβαση της τάξεως, το βράδυ της Μ. Πέμπτης. 

Η έξοδος αυτή και περιφορά του Εσταυρωμένου, που γίνεται μετά το πέμπτο ευαγγελικό ανάγνωσμα τελέσθηκε για πρώτη φορά το 1864 στον πατριαρχικό ναό και, όσο κι αν σήμερα θεωρείται δεδομένη, ασφαλώς χρειάστηκε πολλά χρόνια για να γενικευθεί ενώ στις περισσότερες Ιερές Μονές δεν τελείται μέχρι και σήμερα. 

«Μεγάλη Εβδομάδα ως ένας άλλος καθρέφτης του βαθύτερου εαυτού μας»

Toυ Γιώργου Κυπριανού

Η Μεγάλη Εβδομάδα λειτουργεί ως ένα πνευματικό καρδιογράφημα, ως ένας άλλος καθρέφτης του βαθύτερου εαυτού μας. Τα διάφορα πρόσωπα της ιστορίας του Πάθους του Κυρίου μας προκαλούν να δούμε τολμηρά και ταπεινά τη δική μας στάση και σχέση μαζί Του.

Κυριακή των Βαΐων. Νήπια: Οι αθώες ψυχές που δεν ντρέπονται να εκδηλώσουν την αγάπη τους προς τον Χριστό, αλλά αυθόρμητα χαίρονται και πανηγυρίζουν κάθε φορά που συναντούν τον Χριστό στη ζωή και καθημερινότητά τους.

Ιουδαίοι ζητοκραυγάζοντες: Τραγικοί άνθρωποι. Πόσο επικίνδυνος μπορεί να είναι ο ενθουσιασμός, αφού μπορεί στο τέλος να καταλήξει να σταυρώσει τον Θεό. Επιφανειακοί άνθρωποι, εύκολα παρασυρόμενοι. Σταυρωτές. Αλίμονο!

Μητέρα υιών Ζεβεδαίου: Ζητά από τον Χριστό κρυφά να δοξάσει μαζί Του τους υιούς της. Παρεξήγηση της σχέσης με τον Θεό. Δόξα χωρίς Σταυρό. Ανευθυνότητα, υποκρισία. Θεωρούν την σχέση με

τον Θεό συμφεροντολογική και αποκλειστικά προσωπική υπόθεση. Ο Θεός απογοητεύεται.

Εσύ που νομίζεις πως είσαι χριστιανός, πιστεύεις πως ο Χριστός είναι η Ανάστασις και η Ζωή;

       Ο Ιησούς είναι η Ανάσταση και η Ζωή

                

«Εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο; λέγει αὐτῷ· Ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος.»

Διαβάστε καλά αυτόν τον διάλογο μεταξύ του Ιησού και της Μάρθας από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.

Ο Ιωάννης μας παραδίδει ένα «Σύμβολο της Πίστεως».

Ο Ιησούς είναι η Ανάσταση και η Ζωή. Έχει την εξουσία ως Θεός να αναστήσει τους ανθρώπους. Όλους ανεξαιρέτως. Και θα το πράξει αυτό διότι είναι Θεός ζώντων! Αλλά προσέξτε. Αυτός είναι και η Ζωή. Θα αναστήσει όλους τους ανθρώπους αλλά θα σεβασθεί απόλυτα την ελευθερία τους. Μόνο αυτοί που πιστεύουν σε Αυτόν θα ζήσουν την όντως ζωή μαζί Του! Οι υπόλοιποι θα ζήσουν τις συνέπειες των επιλογών τους μακριά από Αυτόν!

Εσύ που νομίζεις πως είσαι χριστιανός, πιστεύεις πως ο Χριστός είναι η Ανάστασις και η Ζωή;

63 χρόνια από την αγιοκατάταξη του αγίου Νεκταρίου

                           

Ο βίος του Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, είναι πασίγνωστος, γιατί καθημερινά σώζει ανθρώπινες ψυχές.

Μπορεί να συκοφαντήθηκε, να φθονήθηκε και να εκδιώχθηκε από άτομα, τα οποία στη συνέχεια μετανόησαν για την αδικία, μάλιστα κλήθηκε να αναλάβει και τον Πατριαρχικό θρόνο Αλεξανδρείας, μετά το θάνατο του Σωφρονίου, αλλά το αρνήθηκε, να περιπλανήθηκε, να πέθανε πάμφτωχος στο νοσοκομείο, αλλά ούτε για μια στιγμή δεν τον εγκατέλειψε η χάρη του Θεού.

Έτσι ανακηρύχθηκε άγιος, πριν ακριβώς 63 χρόνια, στις 20 Απριλίου του 1961, που με τα θαύματά του είναι καθημερινά παρών στη ζωή των πιστών. Η αντοχή του στις κάθε είδους κακουχίες ήταν αξιοθαύμαστη.

Από την Αλεξάνδρεια κυνηγημένος Επίσκοπος, περιφερόμενος ιεροκήρυκας, διευθυντής της Ριζαρείου Εκκηλσιαστικής Σχολής, όπου οι πνευματικοί κόποι του κορυφώνονται και στα χρόνια του η Σχολή γνωρίζει με την πολύμορφη δράση του ημέρες αληθινής δόξας.

Όρθρος Μ. Δευτέρας: Iδού ο Νυμφίος έρχεται, Ήχος πλ. Δ΄- Αργόν Κάθισμα, Των παθών του Κυρίου, Ήχος πλ. Δ΄

 

«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…», σύντομον μέλος, Ήχος πλ. Δ΄ – Ψάλλουν Βατοπαιδινοί Πατέρες.

Αργόν Κάθισμα Όρθρου Μ. Δευτέρας, Των παθών του Κυρίου, Ήχος πλ. Δ΄- Ψάλλουν Δοχειαρίτες Πατέρες.

Ποιός θα προστατεύσει το ποίμνιο στην πάλαι ποτέ ορθόδοξη Εκκλησία της Γερμανίας; Ποιός θα σταματήσει την προδοσία;

Ο πρωτοπρεσβύτερος του πατριαρχικού θρόνου π. Κων/νος Μίρον με τις ευλογίες του μητρ. Γερμανίας Αυγουστίνου και όλων των άλλων ορθοδόξων Εκκλησιών (καμία απ' αυτές, κανείς επίσκοπος ή ιερέας, δεν διαμαρτύρεται, δεν καταδικάζει ή αρνείται επισήμως και δημοσίως να συμπορευθεί στην πτώση) αναγνωρίζει και προωθεί την μία αίρεση μετά την άλλη, παρασύροντας τους πιστούς μαζί του, αφού αυτοί μη βλέποντας αντίδραση ή αναίρεση τον εμπιστεύονται.

Ο πρωτοπρεσβύτερος του πατριαρχικού θρόνου π. Κων/νος Μίρον ως ομιλητής σε εκδήλωση της "νεοαποστολικής εκκλησίας" (εδώ), την οποία ως πρόεδρος του ACK στην Γερμανία την αναγνώρισε ως Εκκλησία με μυστήρια και ιερωσύνη. Πώς όμως συμβιβάζεται η αναγνώριση αυτή π.χ. με την Εκκλησία της Ελλάδος που θεωρεί τους νεοαποστολικούς (στην πραγματικότητα Πεντηκοστιανούς) ως αίρεση:

                                 

ΟΜΑΔΕΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Χριστιανικές αἱρέσεις καί παραχριστιανικές ὁμάδες

Κατάλογος πού καταρτίστηκε ἀπό τήν Ε΄ Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας (Ναύπακτος, 13-18.5.1993) καί ἐγκρίθηκε ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο:

1. Νεοαποστολική Ἐκκλησία
2. Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς
3. Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.
4. Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ
   
5. Ἀποστολική Χριστιανική Ἐκκλησία
6. Ἐκκλησία τῶν Ἀντβεντιστῶν τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας
   
7. Ἐλευθέρα Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς
   
8. Ἐλευθέρα Εὐαγγελική Ἐκκλησία (ΕΕΕ)
9. 
   

"Η νέα Αποστολική Εκκλησία ανήκει στην ομάδα των Πεντηκοστιανών ή Αποστολικών Εκκλησιών... Πιστεύει ότι τα αναβιωτικά κινήματα στην Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα βασίστηκαν στο έργο του Θεού για την αποκατάσταση της πρώιμης χριστιανικής αποστολής,  μια αποκαταστατική θεολογία παρόμοια με αυτή των Μαρτύρων του Ιεχωβά, του Πεντηκοστιανισμού ή του Μορμονισμού... Οι Νεοαποστολικοί Χριστιανοί πιστεύουν ότι χάρη στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, τα μυστήρια και τη συγχώρεση των αμαρτιών από τους αποστόλους τους, θα αρπαχθούν κατά την επιστροφή του Χριστού... Αυτό είναι δυνατό για τους 144.000 εκλεκτούς που αναφέρονται στη Βίβλο"   

Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις!

Ὁ ἔχων θρόνον οὐρανόν, καὶ ὑποπόδιον τὴν γῆν, ὁ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς Λόγος, καὶ Υἱὸς συναΐδιος, ἐπὶ πώλου ἀλόγου ἐμετρίασε σήμερον, ἐν Βηθανίᾳ ἐλθών· ὅθεν παῖδες Ἑβραίων, κλάδους χερσὶ κατέχοντες, εὐφήμουν φωνῇ· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ.

Ἤλθεν ὁ Σωτὴρ σήμερον, ἐπὶ τὴν πόλιν Ἱερουσαλήμ, πληρῶσαι τὴν γραφήν, καὶ πάντες ἔλαβον ἐν ταῖς χερσὶ Βαΐα, τους δὲ χιτῶνας ὑπεστρώννυον αὐτῷ, γινώσκοντες, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεὸς ἡμῶν, ᾧ τὰ Χερουβὶμ βοᾷ ἀπαύστως· Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος εἶ, ὁ ἔχων πλῆθος οἰκτιρμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Πηγή

Κυριακή τῶν Βαΐων: Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος (Φώτης Κόντογλου)

    

                                        Φώτης Κόντογλου 

Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος

Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει θρόνο τὸν οὐρανὸ καὶ ὑποπόδιο τὴ γῆ, ὁ γυιὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ Λόγος του ὁ συναΐδιος, σήμερα ταπεινώθηκε καὶ ἦρθε στὴ Βηθανία ἀπάνω σ’ ἕνα πουλάρι. Καὶ τὰ παιδιὰ τῶν Ἑβραίων τὸν ὑποδεχθήκανε φωνάζοντας: «Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ὁ βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ».

Οἱ πολέμαρχοι τοῦ κόσμου, σὰν τελειώνανε τὸν πόλεμο καὶ βάζανε κάτω τοὺς ὀχτρούς τους, γυρίζανε δοξασμένοι καὶ καθίζανε ἀπάνω σὲ χρυσὰ ἁμάξια γιὰ νὰ μποῦνε στὴν πολιτεία τους. Μπροστὰ πηγαίνανε οἱ σάλπιγγες κι οἱ σημαῖες κ’ οἱ ἀντρειωμένοι στρατηγοὶ καὶ πλῆθος στρατιῶτες σκεπασμένοι μὲ σίδερα ἄγρια καὶ βαστώντας φονικὰ ἅρματα γύρω σ’ ἕνα ἁμάξι φορτωμένο μὲ λογῆς λογῆς ἁρματωσιὲς καὶ σπαθιὰ καὶ κοντάρια παρμένα ἀπὸ τὸ νικημένο ἔθνος.

Ὅλοι οἱ πολεμιστὲς ἤτανε σὰν ἄγρια θηρία σιδεροντυμένα, τὰ κεφάλια τους ἤτανε κλειδωμένα μέσα σὲ φοβερὲς περικεφαλαῖες, τὰ χοντρὰ καὶ μαλλιαρὰ χέρια τους ἤτανε ματωμένα ἀπὸ τὸν πόλεμο, τὰ γερὰ ποδάρια τους περπατούσανε περήφανα καὶ τεντωμένα, σὰν τοῦ λιονταριοῦ ποὺ ξεσκίσε μὲ τὰ νύχια του τὸ ζαρκάδι καὶ τανύζεται μὲ μουγκρητὰ καὶ φοβερίζει τὸν κόσμο. Ὕστερα ἐρχότανε τὸ χρυσὸ τ’ ἁμάξι τοῦ πολεμάρχου, ποὺ καθότανε σ’ ἕνα θρονὶ πλουμισμένο μ’ ἀκριβὰ πετράδια, περήφανος, ἀκατάδεχτος, φοβερός, ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ τὸν ἀντικρύσει μάτι δίχως νὰ χαμηλώσει καὶ βαστοῦσε τὸ τρομερὸ σκῆπτρο του, ποὺ κάθε σάλεμά του ἤτανε προσταγή, δίχως ν’ ἀνοίξει τὰ στόμα του αὐτὸς ποὺ τὸ κρατοῦσε.

Οι Αγιορείτες πρώτοι όχι στην άσκηση, στην ομολογία και στην υπεράσπιση της Πίστεως, αλλά στην ασέβεια, στην εκκοσμίκευση και στην αίρεση.

Και ο Ελισαίος της Σιμωνόπετρας στα ξεφτιλίκια της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

Το ανηλεές ξεχαρβάλωμα της ιερότητας των Ναών συνεχίζεται. Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης το λέει «άνοιγμα στην κοινωνία»! Να γκρεμίσουμε δηλαδή την ιερότητα και την ευπρέπεια του Οίκου του Θεού με την δικαιολογία ότι αυτό θα τραβήξει τους κοσμικούς! Δηλαδή οι κοσμικοί θα τρέξουν μέσα στις εκκλησίες να δουν αυτά που ήδη βλέπουν έξω! Και πώς αλήθεια θα τους βοηθήσει αυτό; Καταστρέφουν τους Ναούς για να τους κάνουν μία απ’ τα ίδια με τον έξω κόσμο, επειδή μας λένε ότι νοιάζονται για τους Έλληνες, τους οποίους έχουν εν τω μεταξύ αφήσει και ακατήχητους! Αυτά θέλουν να πιστέψουμε, ενώ στην ατζέντα τους βρίσκεται η αποϊεροποίηση των Ιερών Ναών και η εξαφάνιση της λαϊκής ευσέβειας από τους έμψυχους ναούς, τους βαπτισμένους Έλληνες.

Οι φωτογραφίες είναι από το χθεσινό (26/4/2024) ‘καλλιτεχνικό χάπενινγκ’!! της Μητροπόλεως στον Βυζαντινό Ναό της Αγίας Σοφίας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με μαέστρο τον Χρυσόστομο Σταμούλη, μόνιμο συνεργάτη απ’ ότι φαίνεται του νεόκοπου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.

Τὰ καθήκοντά μας τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα

Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης, 

Μητροπολίτης Φλωρίνης (+)

«Τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου τὰς ἀπαρχὰς ἡ παροῦσα ἡμέρα λαμπροφορεῖ. Δεῦτε οὖν, φιλέορτοι, ὑπαντήσωμεν ᾄσμασιν…» (κάθ. Μ. Δευτ.)

Φθάσαμε, ἀγαπητοί μου, στὰ σωτήρια πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ λέγεται Μεγάλη, διότι μέσα στὶς 168 ὧρες της, ἀπὸ σήμερα μέχρι τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, τιμῶνται μεγάλα γεγονότα, μοναδικὰ καὶ κοσμοϊστορικά, ποὺ συγκλόνισαν τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ καταχθόνια. Γι᾿ αὐτὸ ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ ὀνομάζεται Μεγάλη· ἀλλὰ καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν θὰ πρέπῃ νὰ περάσῃ ὅπως οἱ ἄλλες.

Καὶ θέτω τὸ ἐρώτημα· ποιά εἶνε τὰ καθήκοντα ἑνὸς Χριστιανοῦ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα; Δὲν ἀπευθύνομαι σὲ ἀπίστους, ἀθέους ἢ σὲ χιλιαστάς· ἀπευθύνομαι σὲ πιστούς, ποὺ θέλουν νὰ ἑορτάσουν σωστά. Ποιά εἶνε λοιπὸν τὰ καθήκοντα ποὺ ἔχουμε τὴν ἑβδομάδα αὐτή;

Τὸ πρῶτο καθῆκον, ἀδελφοί μου, εἶνε νὰ εὐχαριστήσουμε ἀπ᾽ τὴν καρδιά μας τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὅλη βέβαια ἡ ζωή μας πρέπει νά ᾽νε ἕνα εὐχαριστῶ, ἕνα «Δόξα σοι, Κύριε», γιὰ τὶς μικρὲς καὶ μεγάλες εὐεργεσίες του, τὶς φανερὲς καὶ ἀφανεῖς, γιὰ ὅλα τὰ καλά, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, ποὺ ἐπιδαψιλεύει ἡ χάρις του· τὸν ἥλιο, τὸν ἀέρα, τὸ νερό, τὰ λουλούδια, τὰ ἀκρογιάλια, ὅλη τὴν πλάσι. Νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε ἀκόμη γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τὰ ἀδέρφια, τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά, γιὰ τὸ χρόνο καὶ τὶς ἐποχές, γιὰ ὅ,τι εὐλογημένο καὶ ἀναγκαῖο.

Το Σάββατο του Λαζάρου

Το Σάββατο του Λαζάρου κατέχει ξε­χωριστή θέση, στο λειτουργικό ημε­ρολόγιο. Δεν ανήκει στις σαράντα η­μέρες της μετάνοιας της Μεγάλης Τεσσαρα­κοστής ούτε και στις οδυνηρές ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, αυτές που αρχίζουν από τη Μεγάλη Δευτέρα και τελειώνουν τη Μεγάλη Παρασκευή. Μαζί με την Κυριακή των Βαΐων συνθέτουν ένα σύντομο χαρού­μενο πρελούδιο των γεμάτων πόνο ημερών που ακολουθούν. Δύο σημαντικά περιστατικά συνδέονται με τη Βηθανία: εκεί ανέ­στησε τον Λάζαρο και από εκεί ξεκίνησε ο Ιησούς την πορεία και άνοδό Του προς τα Ιεροσόλυμα.

Η ανάσταση του Λαζάρου είναι ένα γεγονός που, όπως θα δούμε, έχει εξαιρετικά με­γάλη σημασία. Συνδέεται μυστηριωδώς με την Ανάσταση του Κυρίου μας και παίζει, ως προς αυτή, τον ρόλο μιας έμπρακτης προφη­τείας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Λάζαρος μας παρουσιάζεται στο κατώφλι της Με­γάλης Εβδομάδας αναστημένος, ως προάγγελος της νίκης του Χριστού επί του θανάτου, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, παρα­μονές των Θεοφανείων, προανήγγειλε τον Επιφανέντα Χριστό. Πέρα όμως από τον πρωταρχικό αυτό χαρακτήρα της, η ανά­σταση του Λαζάρου έχει και κάποιες δευτερεύουσες πτυχές τις οποίες είναι χρήσιμο να εξετάσουμε:

Η ανάσταση του Λαζάρου αναγγέλλει την ανάσταση των νεκρών η οποία έρχεται ως συνέπεια της Αναστάσεως του Κυρίου: «Λά­ζαρον τεθνεώτα τετραήμερον ανέστησας εξ Άδου, Χριστέ, προ του σου θανάτου διασείσας του θανάτου το κράτος και δι’ ενός προσφιλούς την πάντων ανθρώπων προμηνύων εκ φθοράς ελευθερίαν». Το Σάββατο του Λα­ζάρου είναι, κατά κάποιο τρόπο, η εορτή ό­λων των νεκρών. Μας δίνει την ευκαιρία να ε­πιβεβαιώσουμε και να συγκεκριμενοποιήσου­με την πίστη μας στην Ανάσταση. Ο Κύριός μας, τονώνοντας το ηθικό της Μάρθας, μας δί­νει σχετικά με τους κεκοιμημένους μας μια πολύτιμη διδασκαλία. Είπε στη Μάρθα: «Αναστήσεται ο αδελφός σου». Η Μάρθα α­πάντησε: «Γνωρίζω ότι ο αδελφός μου θα ανα­στηθεί κατά τη γενική ανάσταση της εσχάτης ημέρας».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ [:Φιλιπ. 4,4-9] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ [:Φιλιπ. 4,4-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ (:νὰ χαίρεστε πάντοτε μὲ τὴ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἕνωση καὶ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Κύριο. Πάλι θὰ πῶ, νὰ χαίρεστε. Ἡ ἐπιείκειά σας καὶ ἡ ὑποχωρητικότητά σας ἂς γίνει γνωστὴ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ σὲ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἀπίστους. Ὁ Κύριος πλησιάζει νὰ ἔλθει, καὶ Αὐτὸς θὰ ἀποδώσει στὸν καθένα ὅ,τι τοῦ ἀνήκει. Μὴν κυριεύεστε ἀπὸ ἀγωνιώδη φροντίδα γιὰ τίποτε, ἀλλὰ γιὰ καθετὶ ποὺ σᾶς παρουσιάζεται, νὰ κάνετε γνωστὰ τὰ αἰτήματά σας στὸν Θεὸ μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ δέηση, οἱ ὁποῖες πρέπει νὰ συνοδεύονται καὶ μὲ εὐχαριστία γιὰ ὅσα ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε. Καὶ ἔτσι, ὅταν διώχνετε κάθε μέριμνα καὶ ἐμπιστεύεστε τὸν ἑαυτό σας στὴ θεία Πρόνοια, ἡ εἰρήνη ποὺ ἔχει ὁ Θεὸς καὶ τὴ μεταδίδει στοὺς δικούς Του, τῆς ὁποίας τὴν τελειότητα δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει κανένας νοῦς, εἴτε ἀνθρώπινος εἴτε ἀγγελικός, θὰ φρουρήσει τίς καρδιές σας καὶ τίς σκέψεις σας, ἐφόσον μένετε ἑνωμένοι μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό)» [Φιλιπ. 4,4-7].

«Μακάριοι οἱ πενθοῦντες (:μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πενθοῦν γιὰ τίς ἁμαρτίες τους καὶ γιὰ τὸ κακὸ ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο, διότι αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦν ἀπὸ τὸν Θεό)» [Ματθ. 5,4] καὶ «οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε (:ἀλίμονο σέ σᾶς ποὺ ἔχετε ὡς μοναδικὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς σας τὴ σαρκικὴ χαρὰ καὶ γελᾶτε τώρα ἀπὸ τίς διασκεδάσεις καὶ τίς ἀπολαύσεις τοῦ σαρκικοῦ σας βίου, οὐαὶ καὶ ἀλίμονό σας, διότι στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ πενθήσετε καὶ θὰ κλάψετε)» [Λουκᾶ 6,25]., λέγει ὁ Χριστός. Γιατί λοιπὸν λέγει ὁ Παῦλος: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε (:νὰ χαίρεστε πάντοτε μὲ τὴ χαρὰ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἕνωση καὶ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Κύριο)»;