Ὀρθοδοξία καί Οἰκουμενισμός
Ο «πόλεμος» για την εθνικότητα των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου
«Επί τούτοις γελώσιν οι άπιστοι, σαλεύονται οι ολιγόπιστοι».
«…ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστὲς αὐξάνονται καὶ οἱ ὀνομαζόμενοι "ἀντιοικουμενιστές", οἱ ἐθελοτυφλοῦντες καὶ συγχρόνως τὴν πατερικὴ διδασκαλία παραλλάσσοντες»!
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας παρουσιάζει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἕνα σταθερὸ χαρακτηριστικό: Τὸν συνεχὴ πόλεμο ἐνάντια στὴν κάθε αἵρεση καὶ τὴν μὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο παράλληλη ὑπομονὴ στοὺς διωγμοὺς καὶ ἐμπιστοσύνη στὴν μακροθυμία καὶ στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Διότι ὅσο χειρότερη εἶναι ἡ αἵρεση τόσο ἐντονώτεροι καὶ σκληρότεροι εἶναι οἱ διωγμοί. Ἀνεξαρτήτως ὅμως τοῦ χαρακτῆρα τῶν διωγμῶν, ἕνα ἀκόμα στοιχεῖο τῆς Ἐκκλησίας ἔμεινε σταθερὸ μέχρι σήμερα: Ἡ χαρακτῆρας τῆς ἀντίστασης ἐνάντια στὴν αἵρεση μὲ βάση τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία. Γιατὶ ἰδιαίτερα σήμερα παρατηροῦμε, ὅτι ὅσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ πτώση τῶν αἱρετιζόντων τόσο μεγαλύτερη καὶ ἀνακόλουθη τῆς ἁγιοπατερικῆς παράδοσης εἶναι καὶ ἡ στάση τῶν πολλῶν ποιμένων καὶ τῶν ποιμενομένων τους.
Ἰδιαίτερα σήμερα, τὴν ἐποχὴ τῆς χειρότερης αἵρεσης στὴν ἱστορία τῆς
Ἐκκλησίας, τῆς ἐσχατολογικῆς πραγματικὰ αἵρεσης, τῆς παναίρεσης τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, ἡ πτώση τοῦ ποιμνίου (στὴν πλειοψηφία του, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο τῶν ποιμένων εἶναι
πασιφανής. Καὶ τὸ τραγελαφικό: ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστὲς αὐξάνονται καὶ οἱ ὀνομαζόμενοι «εὐσεβεῖς ἀντιοικουμενιστές», «οἱ
πολεμιστὲς» τῆς δημοσιότητας, οἱ ἐθελοτυφλοῦντες καὶ συγχρόνως τὴν πατερικὴ
διδασκαλία παραλλάσσοντες γιὰ λόγους προσωπικῆς ἀσφαλείας καὶ ἐγκοσμίων
ἀξιωμάτων, ἀναγνωρίσεων καὶ ἀπολαύσεων.
«Ὁ λαός», φωνάζουν ἐπιδεικτικὰ ἀπὸ τὸ ἀναπαυτικὸ γραφεῖο τους, «θὰ ὑπερασπίσει τὴν Ἐκκλησία». Ποῦ ἀκούστηκε ποτὲ ἥρωας νὰ βάζει πρῶτα τοὺς ἄλλους μπροστά, νὰ σπρώχνει τοὺς ἄλλους χωρὶς νὰ εἶναι αὐτὸς πρῶτος; Ὁ λαός, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πίστη, ἂν ἀκόμα τοῦ ἔχει μείνει ἀκόμα ζωντανή, ἀφοῦ τὸν ἀφήνουν ἀκατήχητο, πρέπει νὰ ὑπερασπίσει τὴν δουλειά του, νὰ πολεμήσει τὴν ἀνεργία του, νὰ πληρώσει τοὺς ἀβάστακτους φόρους, νὰ διδάξει τὰ παιδιά του, νὰ κάνει αὐτὰ ποὺ δὲν κάνουν, ὅλοι ὅσοι κατέχουν τίτλους καὶ ἀξιώματα. Καὶ ὅταν μάλιστα πράξει τὸ καθῆκον του τὸν ὀνομάζουν "ζηλωτή" καὶ "φανατικό".
Ἂς μὴν βιαστοῦν νὰ μὲ κατηγορήσουν οἱ ὑπερασπιστές τους γιὰ αὐτὲς τὶς διαπιστώσεις· εἶναι ἀναπόφευκτες, γιατὶ δὲν εἶναι δικές μου· εἶναι τῶν Ἁγίων, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους, ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀναλύοντας τὴν κατάσταση στὴν Ἐκκλησία ἐπὶ Ἀρείου, δίνει τὸ στίγμα καὶ ἐπιτρέπει χαρακτηρισμοὺς γιὰ τὴν κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας σήμερα:
Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος: Λόγος πανηγυρικός τὴν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου...
Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος: Λόγος πανηγυρικός τὴν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου καὶ μερικῶν θαυμάτων διήγησις τῆς Ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς
Σίμων ο Κανανίτης ή Ζηλωτής [107 μ.Χ. Πέλλα Δεκαπόλεως]
Κατάντησαν την Εκκλησία θέατρο με την ευλογία των επισκόπων τους (βίντεο)! Σταύρωσαν τον Χριστό μέσα κι έξω από την Εκκλησία και μετά...
Τα ίδια και χειρότερα στην Κύπρο
Η αναπαράσταση της μεταφοράς του Τιμίου Σταυρού από τον Ιησού Χριστό, από το Πραιτώριο στον Γολγοθά, αναβίωσε και φέτος στην ορεινή κοινότητα του Κάθηκα της επαρχίας Πάφου. Ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες, καθώς και κάτοικοι του χωριού, συγκεντρώθηκαν, όπως κάθε χρόνο τη Μεγάλη Παρασκευή, για να παρακολουθήσουν το έθιμο, που τηρείται στην κοινότητα με ευλάβεια για πάνω από 40 χρόνια.
Τον Σταυρό μετέφερε ο κοινοτάρχης του Κάθηκα Μενέλαος Τούρβας, συνοδευόμενος από μέλη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής αλλά και κατοίκους της κοινότητας. Διένυσε πορεία μήκους μισού χιλιομέτρου περίπου, από το παρεκκλήσι του Αγίου Ονουφρίου μέχρι την Παναγία Ευαγγελίστρια, στο κέντρο της κοινότητας.
Προώθηση της διαστροφής και της σατανολατρίας στην Γιουροβίζιον
Άγιος Χριστόφορος ο Μεγαλομάρτυς
Τρέχουν να μαζέψουν όσα ανεύθυνα αποφάσισαν: Ικονίου Θεόληπτος: «Η χειροτονία αυτή είναι εξευτελισμός».
Τρέχουν να μαζέψουν, όσα ανεύθυνα αποφάσισαν: Είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη η χειροτονία Διακονισσών; Όχι.
Πασχαλινὴ νύχτα στὴ φυλακὴ
Κάλτσιου-Ντουμιτρεάσα Γεώργιος Ἱερεύς
Ὁ ἱερέας Γεώργιος Κάλτσιου (1925-2006) πέρασε 21 χρόνια στὴ φυλακὴ γιὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως. Τὸ 1948, σὲ ἡλικία 23 χρονῶν, ἔλαβε τὴν πρώτη του καταδίκη, τὴν ὁποία πέρασε ὑπὸ τὶς δυσκολότερες συνθῆκες. Ἔτσι, φυλακίστηκε στὴν πόλη Ζιλάβα, στὸ σωφρονιστικὸ κατάστημα Κασίμκα, τὸ ὁποῖο βρισκόταν σὲ βάθος μερικῶν μέτρων κάτω ἀπὸ τὴ γῆ, χωρὶς φῶς, μὲ τὸν ἀέρα νὰ διεισδύει ἐκεῖ μόνο μέσω τριῶν μικρῶν ὀπῶν στὴν πόρτα. Ἕνας ἀπὸ τοὺς κρατούμενους ἐκεῖ ἦταν ἄρρωστος μὲ φυματίωση καί, μὴ λαμβάνοντας ἰατρικὴ βοήθεια, ἔχασε πολὺ αἷμα. Γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει, ὁ μελλοντικὸς ἱερέας Γεώργιος ἄνοιξε τὶς φλέβες του κι ἔδινε τὸ αἷμα του, γιὰ νὰ πιεῖ ὁ ἀσθενής.
Τὸ 1964, λόγω τῆς πίεσης δυτικοευρωπαϊκῶν ὀργανώσεων, ὅλοι οἱ πολιτικοὶ κρατούμενοι τῆς Ρουμανίας ἀμνηστεύθηκαν καὶ ἀφέθηκαν ἐλεύθεροι. Ὁ πατὴρ Γεώργιος μπῆκε στὴ Σχολὴ Φιλολογίας καὶ στὴ Σχολὴ Θεολογίας. Μετὰ ἀπὸ τὴν ἀποφοίτηση, ἔκανε τὸ διδακτορικό του στὴν εἰδικότητα «Θεολογία». Ὕστερα, ἔλαβε τὴ χάρη τῆς ἱεροσύνης κι ἔγινε καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς στὸ Βουκουρέστι.
Τὸ 1979, συνελήφθη ξανὰ καὶ κρατήθηκε ὑπὸ ἀπάνθρωπες συνθῆκες. Διάσημοι Ρουμάνοι ἐμιγκρέδες, ὅπως ὁ Μιρτσέα Ἐλιάντε, ὁ Εὐγένιος Ἰονέσκο καὶ ἄλλοι, τὸν ὑπερασπίστηκαν ἐνεργά. Τὸ 1984, ὁ πατὴρ Γεώργιος ἀπελευθερώθηκε, ὅμως ἦταν ἐξαναγκασμένος νὰ μετακομίσει στὶς ΗΠΑ. Μετὰ τὴν πτώση τοῦ σοσιαλιστικοῦ καθεστῶτος, κάθε χρόνο ἐπισκεπτόταν τὴν πατρίδα του, ὅπου καὶ ἀναπαύτηκε ἡ ψυχή του, στὸ κοιμητήριο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πέτρου Βόντα.
Αυτοί είναι οι ιερείς της νέας «Εκκλησίας» των Οικουμενιστών. Οι Αρχιερείς διώκουν τους ευσεβείς ιερείς και αφήνουν ψευδοποιμένες σαν τον ακόλουθο να οδηγεί το ποίμνιο στην πλάνη και στην απώλεια.
Φεμινισμός και χειροτονία των γυναικών
Ὁμιλία στὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (8 Μαΐου) Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ
Η συμπεριφορά των κληρικών (ψευδεπισκόπων), καθώς πλησιάζουμε στην επίσημη ένωση με την αίρεση και την ανομία
Ό άγ. Ραφαήλ αρνήθηκε να παρεβρεθεί στο μιαρό ενωτικό συλλείτουργο στην Αγία Σοφία. Τί έχουν να πουν όσοι ιερείς σήμερα τον "τιμούν" και παράλληλα συμμετέχουν σε οικουμενιστικές εκδηλώσεις;
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΤΟ «ΕΝΩΤΙΚΟ» ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ | Ὁ Κων/νος Παλαιολόγος |
Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (εἶχε τήν ἀπατηλή ἐντύπωση ὅτι ἔτσι ἐξυπηρετοῦσε τό ἔθνος, ξεχνώντας ὅτι ὁ μόνος φίλος καί ἀνίκητος σύμμαχος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας Χριστός) γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ἀπεσταλμένου τοῦ πάπα).
Ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ὀργάνωσε τό ἐπίσημο συλλείτουργο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας παρουσίᾳ τοῦ ἀντιπρόσωπου τοῦ πάπα καρδινάλιου Ἰσίδωρου, στά πλαίσια τῆς «ἑνωτικῆς πολιτικῆς» πού ἐφάρμοζε ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά σωθεῖ ἡ Βασιλεύουσα μέ τή βοήθεια τοῦ πάπα, ἀπό τόν ἐξαιρετικά ἀσφυκτικό τουρκικό κλοιό.
Ό άγ. Ραφαήλ ήταν εναντίον της ενώσεως με τους Παπικούς και αρνήθηκε να παρεβρεθεί στο μιαρό ενωτικό συλλείτουργο στην Αγία Σοφία. Τί έχουν να πουν όσοι ιερείς σήμερα τον "τιμούν" άλλά δεν τον μιμούνται;
«Η γνωριμία και η σχέσις του Αγίου Ραφαήλ με τον Άγιον Μάρκον τον Ευγενικόν»
Γράφει ο Αρχιμ. Κύριλλος Κεφαλόπουλος, ιστορικός, Δρ. Αρχαίας Ιστορίας Παν/μίου B.I.U. Μαδρίτης
Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με τον βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ. Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ.
Όσα γνωρίζουμε για το βίο τους προέρχονται από εμφανίσεις των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης σε πιστούς της Λέσβου, οι οποίοι έλαβαν τις πληροφορίες αυτές από οράματα και ενύπνια, στα οποία οι Άγιοι γνωστοποιούσαν στοιχεία από τον βίο τους και το μαρτύριόν τους. Αυτά εν συνεχεία κατεγράφησαν σε επιστολές και σε βιβλία που εξεδόθησαν. Ταυτοχρόνως, η αρχαιολογική σκαπάνη επιβεβαίωσε με τα ευρήματά της τον τόπο του μαρτυρίου και της ταφής των Αγίων, πάντοτε σύμφωνα με τις θαυματουργικές υποδείξεις των Αγίων.
Ἐκεῖνος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός!
Γιατί ὀνομάστηκε ὁδός; Γιά νά μάθεις ὅτι μέ Αὐτόν ἀνεβαίνουμε στόν Πατέρα.
Γιατί ὀνομάστηκε πέτρα; Γιά νά μάθεις τή χρησιμότητα καί τή σταθερότητα τῆς πίστης!
Γιατί ὀνομάστηκε θεμέλιο; Γιά νά μάθεις ὅτι ὅλα τά βαστάζει!
Γιατί ὀνομάστηκε ρίζα; Γιά νά μάθεις ὅτι ἀνθίζουμε μέσα σέ Αὐτόν.
Γιατί ὀνομάστηκε βοσκός; Ἐπειδή μᾶς ποιμαίνει.
Προς τους απανταχού συκοφάντες του αγ. Νεκταρίου
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἀνατρέπει τίς συκοφαντίες ὅτι δῆθεν χειροτόνησε διακόνισσες!
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σέ ἐπιστολή του 10-11-1914 πρός τόν Μητροπολίτη Ἀθηνῶν Θεόκλητο μεταξύ ἄλλων ἀνατρέπει τό ψέμμα ὅτι χειροτόνησε γυναῖκες καί δή μοναχές! Τά γραπτά τοῦ ἴδιου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, κονιορτοποιοῦν ὅσα ψευδῶς ὑποστηρίζουν καί διαδίδουν πολλοί.
Ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς Ἁγίου Νεκταρίου:
«…Περί τῶν ὑποδιακονισσῶν γνωρίζω, ὅτι αὗται κυρίως εἶναι νεωκόροι τοῦ ἱεροῦ. Ἡ περιβολή ἐγένετο κατά τόν τύπον τῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῶν πόλεων περιβαλλομένων ἱερά ἄμφια ἀναγνωστῶν. Τά ὑπομάνικα ἐπετράπησαν διά τούς ἑξῆς λόγους.