Σχετικῶς μέ τό ἀνακύψαν ζήτημα τοῦ κύρους, τῆς ἰσχύος τῶν ἐπιτιμίων τά ὁποῖα ἐπιβάλλουν ἐναντίον Ὀρθοδόξων Κληρικῶν ἤ λαϊκῶν αἱρετίζοντες Ἐπίσκοποι ἤ ἄλλοι ἀνώτεροι Κληρικοί (αἱρετίζοντες, ὡς μή εἰσέτι ἐκκλησιαστικῶς καταδικασμένοι, ἀλλά κηρύσσοντες καί προωθοῦντες αἵρεση) σημειώνουμε τά ἑξῆς. 

Ἡ ἐπιβολή ἐπιτιμίου (ποινῆς) κατά τοῦ Ὀρθοδόξου τοῦ ἀντιδρῶντος στήν αἵρεση ἐκ μέρους τοῦ αἱρετίζοντος προϊσταμένου του, συνήθως ἑνός Ἐπισκόπου (Μητροπολίτου, Ἀρχιεπισκόπου, Πατριάρχου), ἀκόμη καί ὅταν ἡ ὀρθόδοξη ἀντίδραση ἔχει τήν μορφή διακοπῆς κοινωνίας καί μνημονεύσεως τοῦ αἱρετίζοντος ἐκ μέρους τοῦ Ὀρθοδόξου, ἐπιβεβαιώνει καί τεκμηριώνει τήν αἱρετική ἰδιότητα τοῦ προϊσταμένου· ἡ ἐπιδιωκόμενη τιμωρία ἐπιβεβαιώνει οὐσιωδῶς τήν μομφή ἐπί αἱρέσει κατά τοῦ προϊσταμένου, βάσει τῆς ὁποίας ὁ Ὀρθόδοξος ὑφιστάμενος ἀντέστη στόν αἱρετίζοντα ἤ προέβη ἀκόμη καί σέ διακοπή κοινωνίας καί μνημονεύσεώς του (σέ ἱ. ἀποτείχιση, δηλαδή) – συμφώνως πρός τά προβλεπόμενα ἀπό τούς 31ο Ἀποστολικό Κανόνα καί 15ο τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. 

Ἡ παραπάνω ἐπιβεβαίωση συνίσταται στό ὅτι ὁ αἱρετίζων προϊστάμενος, ὁ ὁποῖος ἐπιβάλλει τήν ποινή κατά τοῦ Ὀρθοδόξου, (α) οὔτε προσκαλεῖ τόν ὑφιστάμενό του, ὁ ὁποῖος διαμαρτύρεται ἤ ἀποτειχίζεται γιά τήν αἵρεση, ὥστε νά διευκρινισθοῦν καί ἀποσαφηνισθοῦν οἱ ἐπίμαχες θεολογικές θέσεις τοῦ ἰδίου τοῦ προϊσταμένου (βάσει τοῦ 31ου Ἀποστολικοῦ Κανόνος1 ), (β) οὔτε ἀποκηρύσσει δημοσίως τήν αἵρεση γιά τήν ὁποία κατηγορήθηκε, ὥστε νά ἀποσείσει ἀφ’ ἑαυτοῦ πᾶσα ὑπόνοια αἱρέσεως καί ἐπανορθώσει τήν ἀφορμή τοῦ σκανδαλισμοῦ, (γ) οὔτε ἐπαινεῖ τούς ἀντιδράσαντας κατά τῆς ἀναφανείσης αἱρέσεως, συμφώνως πρός τήν διακέλευση τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας, ὅτι δηλαδή οἱ Ὀρθόδοξοι πρέπει νά τιμοῦν τούς ἀποτειχισθέντες Ὀρθοδόξους ὡς προξένους ἑνότητος καί ἀσφαλείας τῆς Ἐκκλησίας («τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται» διότι «οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι»)· τέτοιος ἔπαινος φαίνεται καί στά γραπτά τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ὁ ὁποῖος ἐπῄνεσε τήν καλή πρόθεση τῶν Μοναχῶν πού ἀποτειχίστηκαν ἀπό τόν πατέρα του Ἐπίσκοπο Γρηγόριο (ἐπί ὑποψίᾳ αἱρέσεως), μολονότι ἔψεξε τήν ταχύτητα καί ὑπερβολή τῆς ἀντιδράσεώς τους2 .