Ω της υποκρισίας! Κι εσείς τι κάνετε, σεβασμιώτατε; Μήπως ακούσατε για κάποια αίρεση ονόματι Οικουμενισμός; Μήπως ακούσατε κάτι για αναγνώριση μυστηρίων των αιρετικών; Μήπως ακούσατε κάτι για εκκοσμίκευση, σιμονία, κατάργηση Εντολών και Ι. Κανόνων; Συμβιβάζεσθε και μετά διαπιστώνετε ότι δεν υπάρχει ορθόδοξος; Οι φωτογραφίες όμως αυξάνονται συνεχώς!
Σκοπέλου Νικόδημος: «Ποιος είναι ορθόδοξος σήμερα;»
Λαμπρός Πολυαρχιερατικός Εσπερινός τελέσθηκε απόψε στην Ιερά Καθέδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, για την Α’ Κυριακή των Νηστειών, τον Θρίαμβο της Ορθοδοξίας κατά των Αιρέσεων, καθώς και για την Εορτή της Συνάξεως πάντων των εν Φθιώτιδι διαλαμψάντων Αγίων, καθώς αυτή εορτάζεται πάντα την Κυριακή προ του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Στον Πολυαρχιερατικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Σκοπέλου κ. Νικόδημος, συχοροστατούντων του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κεγχρεών κ. Αγαπίου και του οικείου Ποιμενάρχου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών, ενώ από χθες έχουν εναποτεθεί αποτμήματα των Ιερών Λειψάνων των Φθιωτών Αγίων προς ευλογία και αγιασμό των πιστών.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών προσεφώνησε καταλλήλως τους Αγίους Αρχιερείς και τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Θεοφιλέστατος κ. Νικόδημος, ο οποίος μεταξύ των άλλων χαρακτηριστικά σημείωσε:
«Μαζί με τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κεγχρεών κ. Αγάπιο αισθανόμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς, διότι βρισκόμαστε εν μέσω του λαού της Λαμίας, ενός λαού πιστού στην Εκκλησία και στις παραδόσεις της. Λαού, ο όποιος σέβεται το Θεό, λαού ευλαβούς και φιλακολούθου, λαού, ο οποίος αναζητά τη σχέση του με την Εκκλησία μέσα από τη συμμετοχή του στα Ιερά Μυστήρια, λαού ο οποίος ξέρει να σέβεται και να αγαπά τους Ποιμένες του. Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς, διότι έχουμε προσκληθεί υπό του ευγενούς, συνετού, πρόσχαρου, προσιτού, καλόκαρδου και καλοπροαίρετου Αγίου Αρχιερέως σας, ο όποιος είναι προικισμένος δια πολλών ταλάντων και πολλών προσόντων με μεμαρτυρημένη εκκλησιαστική προσφορά μέσα στην Αγία μας Εκκλησία.
Ο Άγιος Αρχιερέας σας είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος, ο οποίος έχει αφήσει το δικό του το στίγμα στην εκκλησιαστική επαρχία, στην οποία τον έταξε ο Θεός και η Εκκλησία και την οποία διακονεί με πιστότητα και με αυταπάρνηση και με αυτοθυσία και με πηγαίο πάθος».
Ακολούθως ο κ. Νικόδημος ανέφερε:
« Γιορτάζουμε σήμερα την Σύναξη των Φθιωτών Αγίων και συμπίπτει η εφετινή επέτειος με την εορτή της Ορθοδοξίας και γεννάται ένα ερώτημα. Γιατί οι χριστιανοί δίνουν τόσο πολύ μεγάλη σημασία στη νίκη των Ιερών Εικόνων;
Η απάντηση είναι απλή. Εφόσον ο Χριστός ενηνθρώπισε μπορούμε να εξεικονίζουμε την ανθρώπινη Του μορφή. Σε διαφορετική περίπτωση θα λέγαμε ότι καταρρέει ολόκληρο το οικοδόμημα της Εκκλησίας. Έτσι λοιπόν αφού Χριστός ενανθρωπίζει μπορούμε να Τον εικονίζουμε, αφού Αυτός είναι «εικών του Θεού του αοράτου» και μπορούμε να εικονίζουμε και τους Αγίους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι είναι εικόνες της εικόνος του Θεού, δηλαδή του Χριστού. Κατά τα λοιπά, όπως είπε και ο Σεβασμιώτατος, «η τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» και έχουμε σήμερα ανάμεσά μας και προσκυνούμε τα Χαριτόβρυτα Λείψανα των Φθιωτών Αγίων.
Είναι εκείνοι, οι οποίοι έγιναν εν ζωή «κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος» και οι οποίοι μέχρι και σήμερα μας εμπνέουν, μας καθοδηγούν, μας φωτίζουν.
Και ένα δεύτερο ερώτημα. Πώς αναδεικνύονται οι Άγιοι ή για να το συνδέσω και με την εορτή, ποιος είναι ορθόδοξος σήμερα;
Ορθόδοξος είναι αυτός, ο οποίος βιώνει τα τρία ρήματα του «Πιστεύω». Είναι αυτός που πιστεύει, είναι αυτός που ομολογεί με τη ζωή του και είναι αυτός, ο οποίος προσδοκά αυτά τα οποία διδάσκει η Εκκλησία μας. Ορθόδοξος είναι αυτός, ο οποίος είναι μπολιασμένος στο Σώμα της Εκκλησίας μας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα πρέπει να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, τι είμαστε, πώς ζούμε, που ζούμε και τι ζούμε, διότι δεν μπορείς να λες ότι είσαι χριστιανός και να δέχεσαι κάποια από τα πράγματα του Χριστού, ενώ κάποια άλλα να απορρίπτεις. Δεν μπορείς να λες ότι είσαι βαπτισμένος, ότι ανήκεις στον Χριστό και στην Εκκλησία και η ζωή σου να είναι διαφορετική από αυτήν που διδάσκει ο Χριστός με τη ζωή Του και τη διδασκαλία Του. Δεν μπορείς να καταπατάς το χριστιανικό ορθόδοξο ήθος και να καυχάσαι μάλιστα ότι μπορείς να το κάνεις, ότι δύνασαι να το κάνεις, επειδή το δικαιούσαι. Αυτό θα έλεγα πως δείχνει μια ανισορροπία, τρικυμία στο μυαλό και στην καρδιά του ανθρώπου. Ο Χριστός μας λέει: «Έλα. Εάν θέλεις θα έρθεις. Εάν όμως έρθεις θα πρέπει να είσαι αληθινός ή τουλάχιστον θα πρέπει να προσπαθείς να είσαι αληθινός».
Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι: «εάν κατέλυσα αυτά, τα οποία κατέλυσα και τα γκρέμισα το έκανα για χάρη του Χριστού, διότι ο Χριστός είναι η Αλήθεια. Ο Χριστός είναι το Φως, ο Χριστός είναι το παν. Εάν πάρω πάλι τα παλαιά υλικά, τα παλαιά ξύλα της ειδωλολατρίας, των αιρέσεων, του εγωισμού, του σκοταδιού και του σατανά και προσπαθήσω να χτίσω και πάλι από την αρχή τότε γίνομαι παραβάτης». Και σε τι συνίσταται η παράβαση; Στο ότι αφήνω στην άκρη, στο περιθώριο τα όσα υποσχέθηκα στο Άγιο Βάπτισμα μου και για αυτό λέει ο Χριστός, ότι θα πρέπει να είναι το ναι, ναι και τo ου, ου. Το ναι μεν αλλά, το δε περισσόν δηλαδή είναι εκ του πονηρού και για αυτό δεν μπορούμε να εμπαίζουμε το Θεό και φαίνεται ότι τώρα τελευταία, που έχει προκύψει μια νέα θεότητα και που έχει το όνομα του δικαιωματισμού, φαίνεται ότι αυτός ο Θεός εμπαίζεται, ότι αυτός ο Θεός λοιδορείται και προσπαθούμε μετά μανίας να τον θέσουμε στο περιθώριο και πολλοί του κλείνουν το στόμα για να μη μιλήσει κι άλλοι δήθεν πιο φιλελεύθεροι και του λένε μίλα εσύ δια της Εκκλησίας σου, αλλά, εμείς θα κάνουμε αυτό το οποίο επιθυμούμε. Δεν είναι αυτό ανισόρροπη πρακτική;
Και φαίνεται ότι ο άνθρωπος, ο οποίος βρίσκεται μακριά από το Θεό, ούτε σωστά μπορεί να σκέφτεται, ούτε σωστά να μιλάει, ούτε και σωστά να ενεργεί. Δεν σας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι καθημερινά σχεδόν στα δελτία των ενημερώσεων ακούμε για ανθρωποκτονίες, για δολοφονίες και εγκλήματα και μάλιστα από νέα παιδιά, μικρά παιδιά; Κι εμείς τι κάνουμε; Απλώς τα ακούμε και το πολύ πολύ να πούμε που καταντήσαμε, χωρίς όμως να κάνουμε έναν αυτοέλεγχο και μια αυτοκριτική, να πιάσουμε και ένα καλοεξετάσουμε τους εαυτούς μας για να δούμε πόσα «απίδια πιάνει ο σάκος» και πόσο καλά πορευόμαστε. Αυτό το οποίο κάνουμε είναι η αρχή της παραπεμπτικότητας. Ρίχνουμε το μπαλάκι στους άλλους και λέμε: τι κάνει το σχολείο; Μα τι να κάνει το σχολείο, που όταν ο δάσκαλος ή ο καθηγητής παρατηρήσει τον μαθητή το μεσημέρι θα βρίσκεται στα δελτία των ενημερώσεων και θα τεθεί σε διαθεσιμότητα γιατί θα πρέπει και οι ανώτεροι από αυτόν να δείξουν ότι επιλαμβάνονται των υποθέσεων και επιλαμβάνονται των παραπτωμάτων και ενδεχομένως μπορεί να χάσει και τη δουλειά; Με ποιο κουράγιο αυτός ο δάσκαλος θα διδάξει αγωγή στο παιδί σου ότι όταν υπάρχουν όλες αυτές οι δυσκολίες;».
Συνεχίζοντας το κήρυγμά του ο κ. Νικόδημος ανέφερε:
«Και στην οικογένεια! Μήπως είναι εκεί καλύτερα τα πράγματα. Δείτε τα παιδιά τι βλέπουν στις τηλεοράσεις, πόσο ασχολούνται με το κινητό τους, με τι παιχνίδια παίζουν. Και, μας παραξενεύει το γεγονός ότι πολλές φορές τα παιδιά έχουν μια νευρικότητα και μια επιθετικότητα απέναντι στους συμμαθητές τους και απέναντι σ αυτά τα ίδια τους τα αδέλφια. Και βλέπουμε μικρά παιδιά να απειλούν τους μεγάλους. Μικρά παιδιά να απειλούν τους μεγάλους. Γιατί; Διότι χάνονται σιγά σιγά οι αξίες και χάνεται ο σεβασμός στο όνομα της ελευθερίας, της δήθεν ελευθερίας. Μα ποιος σας είπε ότι του αρέσει η σκλαβιά και ότι του αρέσει η υποδούλωση; Είναι αυτό ελευθερία ή μήπως είναι ασυδοσία που οδηγεί στη διαφθορά; Αλλά ίσως φαίνεται αυτό να μας αρέσει γιατί κάνουμε τους ανθρώπους πιο διαχειρίσιμους, πιο εύχρηστους, διότι ο άνθρωπος κοντά στο Χριστό ανοίγει τα μάτια του, ανοίγει το μυαλό του. Τα συστήματα όμως δεν θέλουν ούτε ανοιχτομάτηδες ούτε και ανοιχτόμυαλους αλλά θέλουν ανθρώπους οι οποίοι δεν θα είναι επικίνδυνοι».
Κλείνοντας το κήρυγμά του ο κ. Νικόδημος ανέφερε:
«Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα της εορτής των Φθιωτών Αγίων οι οποίοι έρχονται να μας βγάλουν από αυτήν τη μιζέρια ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης σας μας προσεκάλεσε προκειμένου να συνεορτάσουμε και να προσκυνήσουμε τα Άγια Λείψανα των Αγίων ,διότι τι είναι ο Άγιος;
Ο Άγιος είναι ο καινούργιος άνθρωπος, αυτός που δεν παλιώνει ποτέ, που δεν πεθαίνει ποτέ. Λέμε: «δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσει» και γι’ αυτό τα Λείψανα των Αγίων ευωδιάζουν και μυροβλύζουν και θαυματουργούν.
Από μόνα τους θαυματουργούν; Όχι. Θαυματουργούν γιατί παίρνουν την χάρη από το Χριστό, αυτόν τον οποίον οι Άγιοι αγάπησαν, αυτόν τον οποίον ακολούθησαν και για χάρη του οποίου αφιέρωσαν τη ζωή τους. Αυτών των Αγίων τη χάρη σας εύχομαι και σας παρακαλώ θερμά, θερμότατα να μη χάνετε την πίστη σας. Όλοι αυτοί οι Άγιοι τους οποίους προσκυνούμε τόσο πολύ οπισθοδρομικοί ήταν; Μήπως είναι υπερβάλλον εγωισμός να πούμε ότι εμείς θα φέρουμε τη νέα εποχή»;
