ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ- μην πούμε ποτέ: «Δες, τον τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες του»
Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
[...]στην μακροχρόνια ή την ανίατη αρρώστια, υπάρχει πάντοτε ένα θεολογικόν βάθος. Ένα θεολογικό βάθος πολύ σπουδαίο.
Αν ερωτήσομε, τι είναι η αρρώστια, το κλειδί της απαντήσεως βλέπομε μας το δίνει στην ίδια περικοπή την ευαγγελική, μας την δίδει ο Κύριος. Όταν τον έκανε καλά αυτόν τον άνθρωπον και τον συνήντησε κατόπιν στον ναόν ο Κύριος, ύστερα από κάποιες μέρες, του λέγει ο Κύριος:
«Ἲδε (:Δες) ὑγιής γέγονας (:έγινες υγιής)· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χεῖρόν σοί τι γένηται (: Μην ξαναμαρτήσεις, για να μη σου γίνει κάτι χειρότερο)».
Α, ώστε λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μία σχέσις ανάμεσα στην ασθένεια και στην αμαρτία.
Γι'αυτό σημειώνει η Σοφία Σειράχ: «Ἀπόστησον πλημμέλειαν -δηλαδή «μην κάνεις αμαρτίες· στάσου μακριά από τις αμαρτίες»- καί εὔθυνον χεῖρας, καί ἀπό πάσης ἁμαρτίας καθάρισον καρδίαν». Πρόσεξε. Να είσαι μακριά από την αμαρτία. Γιατί; «Ὁ ἁμαρτάνων - λέει η Σοφία Σειράχ στο 38 κεφάλαιο, στίχος 15- ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ».Γιατί «αυτός που αμαρτάνει θα πέσει στα χέρια του γιατρού».Θα έπρεπε να υπάρχουν πινακίδες, δεν ξέρω, στα νοσοκομεία μ’ αυτήν την επιγραφήν. «Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν (:έναντι του Δημιουργού του) ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ». «Θα πέσει στα χέρια του γιατρού». Δεν νηστεύεις κατά Θεόν; Θα νηστεύσεις κάποια μέρα κατά ιατρόν. Κ.ο.κ.
Συνεπώς η ασθένεια βλέπομε ότι αποτελεί ταυτόχρονα ένα μέσον τιμωρίας, αλλά τιμωρίας παιδαγωγικής, προς επανόρθωσιν.
Αλλά, ερωτάει ένας ερμηνευτής, ο Θεοφύλακτος: «Ἀλλὰ πάντα τὰ νοσήματα ἐξ ἁμαρτημάτων; (:Όλα τα νοσήματα, οι αρρώστιες, όλες είναι από τα αμαρτήματα;). Οὐ πάντα μὲν ἀλλὰ τὰ πλείονα (: «Όχι όλα», λέγει, «αλλά τα πιο πολλά»). Τὰ μὲν γὰρ δι’ ἁμαρτήματα, ὣσπερ ἐπὶ τοῦ παραλύτου τούτου (:Υπάρχουν εκείνα που γίνονται από τα αμαρτήματα, όπως είναι στην σημερινή ευαγγελική περικοπή του παραλύτου), τὰ δὲ δι’ εὐδοκίμησιν καὶ ἀνάρρησιν ὣσπερ ἐπὶ τοῦ Ἰώβ, ἵνα δειχθῇ ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ (:Υπάρχουν όμως και αρρώστιες οι οποίες δεν είναι γιατί υπάρχουν αμαρτήματα)».
«Και παράδειγμα,» λέει ο Θεοφύλακτος, «είναι ο Ιώβ, ο οποίος δεν είχε αμαρτίες, εννοείται δεν υπάρχει αναμάρτητος, αλλά δεν είχε αμαρτίες να φθάσει να είναι ανίατα άρρωστος, δεν είχε βαριές αμαρτίες…». Γι'αυτό ακριβώς τον λόγο, αγαπητοί μου, του έδωσε ο Θεός αυτή… έδωσε άδεια εις τον διάβολον, για ευδοκίμησιν αρετής περισσοτέρας.
Ύστερα, θυμηθείτε, από τον ίδιον τον λόγο του Κυρίου, όταν εκείνος ο τυφλός, τον οποίον θεράπευσε ο Κύριος, είναι η μεθεπομένη ευαγγελική περικοπή, τον ερωτούν οι μαθηταί:
«Κύριε, ποιος αμάρτησε; -εκ γενετής τυφλό-. Οι γονείς του ή αυτός;».
Τότε θα έλεγε κανείς, πότε πρόλαβε να αμαρτήσει, αφού ήταν εκ γενετής; Είναι μία άλλη ιστορία. Ελάτε την μεθεπομένη Κυριακή να την ακούσετε. Θα σας την πω. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο Κύριος απήντησε: «Ούτε αυτός, ούτε οι γονείς του». Αλλά αυτή η τύφλωση ήταν για την δόξα του Θεού.
Ώστε, λοιπόν, υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν είναι αμαρτίες; Αγαπητοί μου, εμφανέστατα να γνωρίζομε άνθρωπο που έκανε αμαρτίες, μην πούμε ποτέ: «Δες, τον τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες του». Μην το πούμε· μήπως φύγει απ’ αυτόν η αρρώστια κι έρθει σε μας. Μην το πούμε.
Αλλά να λέμε: «Να ελεήσει ο Θεός. Να παιδαγωγεί δια της ασθενείας ο Θεός. Το γιατί και το πώς, τα σχέδια του Θεού δεν μπορούμε εμείς να τα αποκρυπτογραφούμε. Είναι για μας άγνωστα».
Γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει, αφού είναι ο σκοπός παιδαγωγικός, να μάθομε αυτήν την παιδαγωγία του Θεού, όταν μας έρχεται μία αρρώστια, να ανιχνεύομε, όσο μπορούμε, τα σχέδια του Θεού και να καταλήγομε στο τέλος στην δοξολογία του Θεού.
Να μην λέμε δηλαδή «Και τι έπαθα και τι με βρήκε», αλλά να λέμε: «Δόξα τῷ Θεῷ». Αν δείτε κάποιον άνθρωπο και είναι στο κρεβάτι και είναι… και είναι… και είναι και δεν έχει προοπτική να σηκωθεί και τον ακούτε να λέγει: «Δόξα τῷ Θεῷ», αυτός ο άνθρωπος ωρίμασε, αυτός ο άνθρωπος έφθασε, είναι σπουδαίο[....]
