Η περιβόητη και διαβόητη “ακαδημία θεολογικών σπουδών” της
μητροπόλεως Δημητριάδος και οι Ιεροί Κανόνες
Η
περιβόητη και διαβόητη “ακαδημία θεολογικών σπουδών” της μητροπόλεως
Δημητριάδος που δυστυχώς ποιμαίνεται (η μητρόπολη) απ το γνωστό και μη
εξαιρετέο μητροπολίτη Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο συνιστά νεόπλασμα που διαβιβρώσκει
τις σάρκες του εκκλησιαστικού οργανισμού.
Μολονότι
εγκρατής της θεολογίας μητροπολίτης, ο Ναυπάκτου Ιερόθεος, διατύπωσε τη φοβερή
καταγγελία επί τη βάσει της οποίας εντός των πλαισίων λειτουργίας της εν θέματι
“ακαδημίας” κυοφορείται αίρεση η ΔΙΣ ποιούσα, προφανώς, χρήση του περίφημου “φιλάδελφου”,
ουδέν έπραξε σχετικό με την ανάκληση στην εκκλησιαστική τάξη των τολμητιών που
πλαισιώνουν τις τάξεις της δυσώνυμης “ακαδημίας”, και που διακρίνονται,
επιπλέον των άλλων “κατορθωμάτων” τους, και για την καταλυτική, έναντι των
θείων και ιερών κανόνων, των εν Αγίω Πνεύματι τεθεσπισθέντων,διάθεσή τους.
Αλγεινή
εντύπωση προκαλούν στο χριστεπώνυμο πλήρωμα οι λέξεις που εξήλθαν απ το στόμα
του μητροπολίτη
Δημητριάδος αναφορικά με όσους θεοφιλώς αντιδρούν στην επιχείρηση
κατεδαφίσεως του οικοδομήματος των ιερών κανόνων. Ο ίδιος μητροπολίτης προ
καιρού χρησιμοποίησε επίσης αδόκιμες φράσεις και λέξεις αναφερόμενος σε όσους
αντιτίθενται στο θεοκατάρατο και παναιρετικό οικουμενισμό με αφορμή ημερίδα για
τη Β Βατικάνεια Σύνοδο.
Ο
πιστός λαός όμως παρά τους απαξιωτικούς, σε βάρος του, χαρακτηρισμούς που
εκπορεύονται από ένια αρχιερατικά χείλη θα κλιμακώσει τον αγώνα του εναντίον
των αποδομητών του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους που στεγάζονται και βρήκαν
καταφύγιο στην ανεκδιήγητη “ακαδημία” θολολογικών σπουδών και τους ομόφρονές
τους. Αν είχαμε σοβαρή και στιβαρή εκκλησιαστική διοίκηση θα είχαν επιβληθεί σε
βάρος των τολμητιών του Βόλου τα υπό των θείων και ιερών κανόνων διακελευόμενα.
Αλλά η ΔΙΣ περί άλλα μεριμνά και τυρβάζεται…!
Θα
μου επιτραπεί να παραθέσω ένα μεστό αγάπης προς τους ιερούς κανόνες απόσπασμα
απ το βιβλίο του μακαριστού μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου με
τίτλο ΙΕΡΟΙ
ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, εκδόσεις Σπορά, 2000 που έχει ως εξής:
"Πρέπει
να σημειωθεί και υπογραμμισθεί με έμφαση , ότι οι Ιεροί Κανόνες,
αν και έχουν τη διατύπωση νομικών δεσμεύσεων , δεν είναι κείμενα αυστηρά νομικά
και δικονομικά. Είναι απαύγασμα της Θεολογίας της Εκκλησίας.Προέκταση και
υπόμνηση της ειδικής σχέσης του ανθρώπου με το Θεό. Πρόσκληση προς την
"πεπερασμένη" και "φθαρτή" εικόνα να επανέλθει στο
"αρχαίο κάλλος". Διδαχή, που προσπαθεί να μεταφέρει την αρμονία και
τελειότητα της Βασιλείας του Θεού στην ''εν χρόνω και τόπω" περιπέτεια των
ανθρώπων, των "κεκελημένων εις το Δείπνον".
Μέσα
σ αυτό το πλαίσιο, που διαμορφώνουν οι Πατέρες με τους Ιερούς
Κανόνες τους, μπορεί να κινηθεί άνετα η Εκκλησία. Του
"χθες" και του "σήμερα" και του "αύριο". Του
χώρου της παραδοσιακής ομοιομορφίας και του χώρου της εκσυγχρονισμένης
αναρχίας. Μπορεί να βιώσει το δεσμό και την εξάρτηση από τις Οικουμενικές
Συνόδους, που αποτελούν τις δεξαμενές της σοφίας και των Αγιοπνευματικών
χαρισμάτων. Και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις τις εποχής, που δημιουργούν
σκότωση και σύγχυση.
Η
άποψη ότι οι Ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι, επειδή απέχουν χρονικά από την
προβληματική της σημερινής ανθρωπότητας, είναι λαθεμένη. ΚΑΙ ΒΛΑΣΤΑΝΕΙ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΗΘΕΙ Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΥΛΟΦΡΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΛΟΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Η
ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ ΓΙΑ ΝΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕΙ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΣ.
Προσεκτική
μελέτη των Ιερών Κανόνων αποκαλύπτει, ότι στοιχειοθετούν ΤΗΝ ΑΝΙΣΤΑΚΤΗ
ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΣΤΟΝ
ΤΡΑΧΥ ΑΝΗΦΟΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ".
Για τον "πεπτωκότα" άνθρωπο, που είναι "κεκλημένος" "εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς".
Για τον "πεπτωκότα" άνθρωπο, που είναι "κεκλημένος" "εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς".
Λ.Ν
