Αναγνωρίζει Ουκρανούς αχειροτόνητους καθηρημένους, αλλά δεν κοινωνεῖ βαπτισμένα μωρά!
Στη περίπτωση του Ναυπάκτου ταιριάζει
το Αυγουστίνειο «Οἱ μέν χεῖρες τοῦ Ἡσαῦ, ἡ δέ φωνή τοῦ Ἰακώβ», δηλώνοντας τό ἀλλοπρόσαλον
τῶν χειρισμῶν καί τοῦ χαρακτῆρος
δεσπότη.
Αντίλογος: Ανυπόστατες είναι οι “ακοινωνησίες” και όχι
τα Μυστήρια της εκκλησίας.
Έχω μπερδευτεί. Έχω θαυμάσει την ομολογουμένως σθεναρή επιχειρηματολογία του σεβασμιωτάτου Ναυπάκτου σχετικά με την ἀποδοχή ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο της αρχιερωσύνης τῶν επισκόπων πού χειροτονήθηκαν ἀπό καθηρημένους, σχισματικούς ἤ “αὐτοχειροτονήτους” αρχιερεῖς της Ουκρανικής (πρώην) αυτόνομης εκκλησίας και επομένως την αποδοχή όλων των Μυστηρίων που έχουν τελεσθεί από αυτούς.
Μου ήρθε λοιπόν κάπως ανάποδο να διαβάζω την με πάθος επιχειρηματολογία να χαρακτηριστούν ως άκυρα και ανυπόστατα Μυστήρια,
ορθόδοξων μη σχισματικών ιερέων με κανονική χειροτονία στην Μονή
Μεταμορφώσεως στη Ναύπακτο.
Και αν το σκιάχτρο της “ακοινωνησίας” προβάλλεται ως δικαιολογία, αυτό
που επίσης με μπερδεύει είναι η υποκρισία της “ακοινωνησίας” μεταξύ Πατριαρχείων (Ιεροσολύμων με Αντιοχείας,
Μόσχας με Κωνσταντινουπόλεως κλπ), όπου ουδέποτε έχει τεθεί θέμα ανυπόστατων ή
“άκυρων” Μυστηρίων. Παρότι έχουμε ακούσει με τα ίδια μας τα αυτιά το
σεβασμιώτατο Ιερόθεο να θεολογεί ορθοδοξότατα για το πλήρωμα της εκκλησίας
(κλήρος ΚΑΙ λαός) που είναι η “αγρυπνώσα συνείδηση της εκκλησίας“, όλα αυτά
πάνε περίπατο όταν αυτή η συνείδηση της εκκλησίας στηρίζει το μοναστήρι της
Μεταμόρφωσης. Ας είναι.
Σε ό,τι αφορά το σάλο με την άρνηση της Θείας Κοινωνίας σε παιδάκι στη Ναύπακτο αξίζει να αναφερθεί το ωραίο που
ειπώθηκε από ηλικιωμένο της πόλης
“Ουρέ, να νομ‘σε ου παπάς ότ’
έσωσε την Ουρθοδοξία?“.
Πιθανότατα πράγματι οι συγκεκριμένοι 2 ιερείς της Μητροπόλεως Ναυπάκτου
που δημιουργούν το εν λόγω πρόβλημα και ο μητροπολίτης να νομίζουν ότι πράγματι
σώζουν την ορθοδοξία από το μίασμα, γιατί αποφεύγουν να δώσουν “τα άγια τοις
κυσί“.
Οι υπόλοιποι ωστόσο ιερείς που δεν
ζητούν πιστοποιητικά βαπτίσεως και αγιάζουν με τα Μυστήρια όλους τους
ορθόδοξους χριστιανούς της επαρχίας, δεν “ἐπιτελοῦν μέ φόβο Θεοῦ καί
ὑπευθυνότητα τό καθῆκον τους“?. Άλλωστε το παιδάκι είχε και αδελφάκι που επίσης
έχει βαπτισθεί στη Μονή, αλλά κοινώνησε από το εν λόγω ιερέα κανονικά. Μισές
δουλειές? Ας είναι.
Όλα αυτά όμως εξηγούνται: Είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια η αγωνιώδης
προσπάθεια να ξεμπήξουν το μοναστήρι της Μεταμόρφωσης από τη Ναύπακτο.
Προσπάθεια να αφορίσουν το γέροντα π. Σπυρίδωνα (για αίρεση), να βάλουν στη
φυλακή όλους τους μοναχούς με ψεύτικες κατηγορίες, να διαλύσουν το μοναστήρι
και να διασκορπίσουν τους μοναχούς, όλα απέτυχαν. Το θηρίο που απειλούσε να
καταπιεί το μοναστήρι ξεδοντιάζεται, καθώς ένα-ένα τα δόντια των κατηγοριών και
των διώξεων που απειλούσαν να δαγκώσουν πέφτουν. Έμεινε μόνο το σκιάχτρο της
ανυπόστατης “ακοινωνησίας” να το κραδαίνουν προς εκφοβισμό, τελευταίο
απομεινάρι της αγωνιώδους και θλιβερής αυτής προσπάθειας της “καμμένης γης”. Ας
είναι, έχει ο Θεός.
Πράξ. 5,38-39: “Και τώρα εγώ σας λέγω,
σταθήτε μακρυά από τους ανθρώπους τούτους, αφήσατέ τους και μη απλώνετε επάνω
των τα χέρια σας. Διότι, εάν αυτό που σχεδιάζουν ή το έργον που πράττουν
προέρχεται εξ ανθρώπων, θα διαλυθή μόνο του.
Εάν όμως είναι εκ του Θεού, δεν ημπορείτε σεις να το καταστρέψετε.
Σκεφθήτε δε, μήπως γίνετε και θεομάχοι, πολεμούντες τον Θεόν και το έργον του”.
Εμείς κάνουμε προσευχή, άλλοι μπορούν πολλά περισσότερα.
Άγγελος Νικολάου
Κάτοικος Ναυπάκτου – Ορθόδοξος χριστιανός.
Πηγή.
