Προς:
τους Σεβασμιωτάτους
Αρχιερείς, τους συγκροτούντας την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος και
πάντας τα αυτά φρονούντας και αποδεχομένους Aρχιερείς.
Δρ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΝΤΑΚΗΣ, τ. Καθηγητής Ανώτατης Εκκλης. Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
«Άγιοι Αρχιερείς,
Εσεβόμην και διετέλουν μέχρι
σήμερον υιϊκώς διακείμενος έναντι Υμών.
Φοβούμαι ότι του λοιπού, όσον και πλείστοι όσοι, είμαι
υποχρεωμένος να ανακρούσω πρύμναν, ίνα μη σκανδαλίζωμαι»!
Σεβασμιώτατοι,
Όταν
η γλώσσα αδυνατεί να εκφράση όσα η καρδία ποθεί και ο νους διακελεύει, ο λόγος
είναι περιττός.
Όταν
όμως η εδραζομένη εις αυτόν λάλος σιγή δεν καθίσταται αντιληπτή, τότε είναι
επιβεβλημένος.
Υπό την αίρεσιν αυτήν κυριαρχούμενος, επιδιώκων, έστω και διά γραφίδος κοινωνίας προς Υμάς, υπείκων εις καθήκον πασιφανές και θεάρεστον, ευάρεστον τω Θεώ, επιχειρώ να τοποθετηθώ κριτικώς διά τας άνευ αποχρώντος λόγου λίαν επικινδύνους αποφάσεις του διοικούντος την Εκκλησίαν της Ελλάδος Οργάνου, δηλονότι της Ιεράς Συνόδου, αποτόκου υποταγής εις τα πρωτοφανή κελεύσματα της μισούσης τον Χριστιανισμόν Πολιτείας, θεωρώ επάναγκες την συγγραφήν της παρούσης, ευελπιστών ότι δεν απευθύνομαι εις ώτα μη ακουόντων.
Σεβασμιώτατοι,
Αλλότρια
περί των πατρώων φρονούντες και εν τοις πράγμασι πράττοντες, κατέστητε
επιλήσμονες του «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις», αποδίδοντες τα του
Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού ομοίως τω Καίσαρι.
Η
ληφθείσα απόφασις του εορτασμού των επί θύραις επιγενομένων Μεγάλων και Αγίων
Εορτών, ενεποίησε εις το Χριστεπώνυμο πλήρωμα αλγεινήν εντύπωσιν.
Είναι
λυπηρόν ότι μη αντιλαμβανόμενοι τας μακροπροθέσμους βλέψεις και ορέξεις των
κρατούντων, πνευματικώς αντιβαινουσών εις το αίσθημα του υπερηφάνου και
ευγενούς Ελληνορθοδόξου ήθους του λαού, μεσούσης της Αγίας και Μεγάλης
Τεσσαρακοστής, επερχομένης της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος των του Κυρίου
Παθημάτων και της υπερφυούς Αυτού Αναστάσεως, καταστήσατε την δεινώς
χειμαζομένην Εκκλησίαν, ήτις «πάσι λογική φύσει τα θεία προχέεται χαρίσματα»
έρμαιον ολιγοπίστων ή και απίστων.
Λανθάνει
της Υμετέρας προσοχής Σεβασμιώτατοι, ποίας Ημέρας διερχόμεθα; Είναι τοις πάσι
γνωστόν ότι εορταζόντων μεγάλην ομοίως εορτήν, δι’ αυτούς, η πληθύς των εν
Ελλάδι Μουσουλμάνων απολαμβάνει ιδιαιτέρων προνομίων.
Υμείς
καταστρατηγούντες το φιλοσοφικόν άμα δε και μαθηματικόν θέσφατον «τα προς
τρίτοις ίσα και αλλήλοις ίσα», δέχεσθε μεγαλειώδεις συναθροίσεις εις τους
ευκτηρίους οίκους των και αρνείσθε ενσυνειδήτως την αυτήν προς ημάς
συμπεριφοράν.
Έστω
και οψιγενώς κατέστημεν κοινωνοί υπαιτιότητι Υμών, διά πάντα νοήμονα, ότι ο
επάρατος ιός ανδρούται και πολλαπλασιάζεται με την κρούσιν κωδώνων, την τέλεσιν
Ιερών Ακολουθιών, την παρακολούθησιν της τελέσεως των Φρικτών Ακολουθιών και
Μυστηρίων υπό των πιστών, την χρήσιν μεγαφώνων και την εν γένει παρουσίαν του
θρησκεύοντος λαού εις τους Ναούς διά τα κατ’ αυτόν και άλλα πολλά, τα οποία ο
χρόνος επιλείψει με διηγούμενον.
Διαπόρησιν
συνιστά η απρόσκοπτος τέλεσις λατρευτικών ακολουθιών των καθ’ υπερβολήν πληθύος
Μουσουλμάνων, μέσω των οποίων φαίνεσθε αδιαμαρτυρήτως αποδεχόμενοι ότι δεν
συνωδούν προς το έκνομον αι προσευχαί και φωνασκίαι των ιμάμηδων, η χρήσις
μεγαφώνων, αι άναρθραι κραυγαί των, αλλά μάλλον αποδιώκουν τον επάρατον ιόν,
διό και τα δύο σταθμά και η διαγιγνωσκομένη απουσία του ίσου της μεταχειρίσεως.
Αναλογισθήκατε,
τι θα συνέβαινε ή ενδέχεται να επισυμβή, εάν εκ της Υμετέρας αβελτηρίας
αποπνευματοποιηθή ο πιστός του Κυρίου λαός, επί ζημία της Αγίας Εκκλησίας και
Αυτού του Ιδίου;
Άγιοι Αρχιερείς,
Εσεβόμην
και διετέλουν μέχρι σήμερον υιϊκώς διακείμενος έναντι όχι μόνο Υμών, αλλά
σύμπαντος του εν Ελλάδι και αλλαχού Ορθοδόξου κλήρου, αναλώσας την ζωήν μου,
χάριτι Θεού, εις την αδάπανον εν τη Εκκλησία υπηρεσίαν μου.
Φοβούμαι
ότι του λοιπού, όσον και πλείστοι όσοι, είμαι υποχρεωμένος να ανακρούσω
πρύμναν, ίνα μη σκανδαλίζωμαι.
Ταύτα,
ως εκφράσεις ιεράς κατ’ άνθρωπον αγανακτήσεως, διά την μέχρι σήμερον, λίαν
ενοχλητικήν δι’ εμέ όλην συμπεριφοράν Υμών, προσβάλλουσαν την ημετέραν πίστιν
και αναποδράστως οδηγούσαν εις συγκρούσεις και διαιρέσεις αι οποίαι μόνον εντός
της Εκκλησίας «κατήργηνται και καταβέβληνται».
Χωρίς
να αποτελώ μέλος «οργανώσεως» ή να συγκαταλέγομαι μεταξύ των μη κατ’ επίγνωσιν
ζηλωτών, ο έσχατος εγώ, εύχομαι υιϊκώς πάσαν παρά Θεού δωρεάν, έστω και υπό την
αίρεσιν της καταδήλου απροσδοκήτου Υμετέρας συμπεριφοράς, με την ελπίδα
της έστω και κατ’ ελάχιστον ανανήψεως, προς δόξαν Θεού και χαράν του
Εκκλησιαστικού Πληρώματος.
Δρ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΝΤΑΚΗΣ
τ. Καθηγητής Πατρολογίας και
Ερμηνείας Πατερικών Κειμένων της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
(ΑΕΑΘ)
τ. Διευθυντής Ανωτέρας
Εκκλησιαστικής Σχολής Θεσσαλονίκης (ΑΕΣΘ)
τ. Πρόεδρος Διοικούσης
Επιτροπής της ΑΕΑΘ
τ. Πρόεδρος του Ακαδημαϊκού
Συμβουλίου της ΑΕΑΘ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ
