Πατρών: «Η αγνότης του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, έλεγχος στην εποχή της σαρκολατρείας»
Τα παρακάτω τα λέει ο μητρ. Πατρών, που έκλεισε ναούς και απαγόρεψε τα Μυστήρια για λόγους μολύνσεως, αναγνώρισε αχειροτόνητους σχισματικούς, κοινωνεί με την αίρεση, διώκει ιερείς, και συνεργάζεται με ανίερους πολιτικούς.
Περί τῆς ἁγνότητος καί ψυχοσωματικῆς καθαρότητος τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, μίλησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, στόν Ἑσπερινό, στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Μποζαϊτίκων Πατρῶν, ὃπου ἐχοροστάτησε.
Ἀνεφέρθη στήν μυροβόλο ζωή τοῦ Μεγαλομάρτυρος καί στίς πληγές τοῦ μαρτυρίου του, στήν μυροβλυσία καί στά θαύματα πού ἐπιτελοῦνται διά πρεσβειῶν του σέ ὃσους ἀσπάζονται μετά πίστεως θερμουργοῦ τά ἱερά Λείψανά του.
Ἐν συνεχείᾳ, ἒκαμε λόγο γιά τόν ναό τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, εἶναι τό ἀνθρώπινο σῶμα: «Ὑμεῖς ναός Θεοῦ ἐστέ ζῶντος» (Β' Κορ. στ'.16) καί ἀλλοῦ: «Ἢ δέν γνωρίζετε, ὃτι τό σῶμα σας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού κατοικεῖ μέσα σας... καί ἑπομένως δέν ἀνήκετε στόν ἑαυτό σας;... Σᾶς ἀγόρασε ὁ Θεός πληρώνοντας τό τίμημα. Νά δοξάζετε, λοιπόν, τόν Θεό μέ τό σῶμα σας καί μέ τό πνεῦμα σας, πού ἀνήκουν σ' Ἐκεῖνον... (Α' Κορ. στ΄ 19-20).
Γι' αὐτό πρέπει αὐτόν τόν ναόν, νά τόν φροντίζωμε, ὃπως φροντίζομε καί τόν ἂλλον Ναό, ὃπου ἐπιτελεῖται ἡ Θεία Λατρεία. Ἒτσι καί πάλι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς παραγγέλλει: «Καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀδελφοί, ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β' Κορ. ζ,1)
Ποιά εἶναι τά ἒργα πού μολύνουν τό σῶμα; «Μοιχεία, πορνεία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἀκαθαρσία, ἒχθραι, ἒρεις, ζῆλοι, θυμοί, αἱρέσεις, διχοστασίαι, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμαι...»(Γαλ, ε' 19-21).
Ἡ ἀνηθικότης, ὃπως ὀνομάζονται μέ μιά λέξη, τά βαρειά σαρκικά ἁμαρτήματα, βλάπτουν τόν ναό τοῦ σώματος, μολύνουν τόν χιτῶνα τῆς ψυχῆς, ρίπτουν στή λάσπη τόν μαργαρίτη.
Τά ἀποτελέσματα εἶναι φρικτά, εἶναι καταστρεπτικά. «Εἲ τις τόν ναόν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός» (Α' Κορ. γ, 17)
«Πρόσχωμεν καί στῶμεν καλῶς». Αὐτή εἶναι ἡ, ἐν ἀγάπῃ, σωτήρια προτροπή τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἀπάντηση στήν ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν σωτηρία.
Αὐτή εἶναι ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ καί ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, στήν ἐποχή τῆς σαρκολατρείας, στήν ὁποία ὁ ἂνθρωπος δέν ὑποτιμᾶ ἁπλῶς τό σῶμα του, τήν ὃλη, ἂν θέλετε, ὑπόστασή του, ἀλλά τήν ἐξευτελίζει μέσα ἀπό παντοειδεῖς ἁμαρτωλές καταστάσεις, βαπτίζοντας τό ἀνήθικο ἠθικό, τό ἀφύσικο φυσιολογικό, τό παράξενο καί βδελυρό, ὡς σύγχρονο τρόπο ζωῆς, προσπαθώντας νά ἐπιβάλλῃ ἓνα ξένο καί ἀταίριαστο μέ τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, τρόπο ζωῆς.
Μπροστά σ' αὐτή τήν κατηφόρα, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στό βάραθρο τῆς καταστροφῆς, κυρίως τήν νεολαία μας, τῆς ὁποίας ἡ ψυχή, πλέον, μοιάζει μέ ἀφύλακτη διάβαση, ἒχομε ὃλοι χρέος νά ἀντισταθοῦμε μέ ὃλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας, ὑψώνοντας τεῖχος στήν ἁμαρτία. Εἰδ' ἂλλως, θά δώσωμε λόγο στό Θεό γιά τήν ἀδιαφορία μας, τήν ἀνοχή καί τήν ὀλιγωρία μας.
∙ Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος ἐχοροστάτησε στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Πατρῶν καί ὡμίλησε ἐπικαίρως.
