Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας.
Την ευχή του να έχουμε.
(Αποσπάσματα από τον ένθρονιστήριον λόγον του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου, 1974)
Εκείνοι
που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης νοθεύουν το περιεχόμενο της για να
περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο
ψεύτικη αυτή η αγάπη όσο και τα ψεύτικα λουλούδια....
* Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενωτικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη «ρίζα πικρίας», όλοι αυτοί «μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρνίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί» (Άποκ. 17, 13).
*
Η Εκκλησία του Χριστού είναι Καθολική με την έννοιαν, ότι κατέχει όλο
το πλήρωμα της αληθείας και της χάριτος διά τον φωτισμόν και την
απολύτρωσιν του κόσμου και επί πλέον είναι Καθολική με την έννοιαν ότι
«δυνάμει» τείνει, όχι να κατακτήση, αλλά να αγιάση τον κόσμον. Κεφαλή
της Εκκλησίας ο Χριστός και ημείς μέλη εκ μέρους συνδεόμενοι διά της
κοινής πίστεως «εν τω συνδέσμω της αγάπης».
*
Όσο περισσότερο αγιάζομε ο καθένας τον εαυτόν μας, τόσο περισσότερο
αγιάζεται το σώμα της Εκκλησίας και κατά τον ανθρώπινο χαρακτήρα της,
διότι κατά τον θείον της χαρακτήρα είναι τόσον αγία όσον και ο
Θεάνθρωπος Ιησούς. Η Ιστορία της Εκκλησίας είναι ιστορία αγώνος
εξαγιασμού των πιστών της.
*
Όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά, αγαπούν εν αληθεία όσοι δεν πιστεύουν
αληθινά αγαπούν εν υποκρίσει. Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί αγαπούμε
όλους και επιθυμούμε να έρθουν σε επίγνωση της αληθείας. Έτσι μας δίδαξε
«ο Θεός της αγάπης» έτσι αναπαύεται η συνείδησίς μας. Δεν
εχθραινόμεθα προς τους ανθρώπους εξ αιτίας της αιρέσεως η της απιστίας
των, αλλά και δεν θα αγαπήσωμεν ποτέ την απιστίαν η την αίρεσιν χάριν
των ανθρώπων, διότι θα αποξενωθούμε από τον Θεόν.
* Εκείνοι
που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης νοθεύουν το περιεχόμενο της για να
περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο
ψεύτικη αυτή η αγάπη όσο και τα ψεύτικα λουλούδια....
*
Λέγουν να ενωθούμε οι Ορθόδοξοι με τους Ρωμαιοκαθολικούς και εν
συνεχεία με τους Προτεστάντας και με όλες τις γνωστές και άγνωστες
αιρέσεις που επενόησε ο Διάβολος εν ονόματι τού Χριστιανισμού. Και αφού
ενωθούν όλοι οι Χριστιανοί ανεξαιρέτως μεταξύ των, κατόπιν να ενωθούν
και με τους Μωαμεθανούς, τους Ιουδαίους, κατ' επέκτασι με τους
Βουδδιστάς, Βραχμανιστάς, Σιντοϊστάς και με όλες γενικά τις θρησκείες
της υφηλίου.
Αυτή
η παναιρετική αλχημεία επιχειρείται διά του λεγομένου Παγκοσμίου
Συμβουλίου Εκκλησιών. Ο όρος νομίζομε ότι δεν ανταποκρίνεται στην
πραγματικότητα. Πρόκειται περί Παγκοσμίου Συμβουλίου Εθελοθρησκειών. Ο
μοναδικός θεός ο όποιος θα διεκδικήση εκεί φόρον λατρείας θα είναι ο
εκπεσών Εωσφόρος, ο οποίος διά του απεσταλμένου του μεταξύ των ανθρώπων
Αντιχρίστου θα επιχείρηση να υποκαταστήση την πίστη και τη λατρεία
στον αληθινό Θεό. Για τον Οικουμενισμό δεν υπάρχει προσωπικός Θεός,
τελείως απαράδεκτο είναι γιά τους συνεπείς οικουμενιστάς το δόγμα τού
Τριαδικού Θεού.
Είναι
γνωστό ότι ο σατανοκίνητος Σιωνισμός συντονίζει δύο επίβουλες
ενέργειες εντός και εκτός της Εκκλησίας που αποβλέπουν σε ένα και
μοναδικό σκοπό στην άλωση του φρουρίου που λέγεται Ορθοδοξία.
Παπικοί,
Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενωτικοί, Οικουμενισταί, και κάθε
άλλη «ρίζα πικρίας», όλοι αυτοί «μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν
και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρνίου
πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και
Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ' αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί»
(Άποκ. 17, 13).
* Φρονούμεν
ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ' αυτό το συνονθύλευμα
των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο «οικουμενικό» κατασκεύασμα
δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά κατά τον π. Χαράλαμπον
Βασιλόπουλον «είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας. Είναι μία
προσπάθεια όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να την χάσουν
και εκείνοι που την έχουν, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στην Μία, Αγία,
Καθολική και Αποστολική Εκκλησία».
