Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Καιρός είν’ της Πατρίδος ν’ ακούστε τη λαλιά»
Ένας Οκτώβρης αλλιώτικος. Για όλη την Ελλάδα. Μα ιδιαίτερα για τη νύμφη του Θερμαϊκού. Τη Θεσσαλονίκη μας. Τέτοιο καιρό άρχιζε η πόλη να ντύνεται στα γιορτινά της. Τριπλή εορτή. Τόσο χαρμόσυνες οι ημέρες, που η καρδιά δεν μπορεί να αντέξει τη χαρά, τον ενθουσιασμό, τη συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη.
25 Οκτωβρίου η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού φθάνει προ των πυλών της Θεσσαλονίκης.
Είχε προηγηθεί η καθοριστική νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 - 20 Οκτωβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την προέλαση του ελληνικού στρατού. Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν τη Θεσσαλονίκη δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μια έντιμη συμφωνία για την παράδοση της πόλης.
26η Οκτωβρίου τιμάται ο προστάτης της πόλης. Ο Άϊ Δημήτρης ο καβαλάρης.
Ο πρεσβευτής των Μακεδόνων στους ουρανούς.
28η Οκτωβρίου τιμούνται οι ήρωες που όργωσαν τα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου, χάνοντας δάχτυλα, χέρια, πόδια ή την ίδια τους τη ζωή από κρυοπαγήματα ή από εχθρικό βόλι, γράφοντας με χρυσά γράμματα σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.
Αυτή η χρονιά όμως, θα είναι πολύ διαφορετική από όλες τις άλλες. Στα μνημόνια τα οικονομικά δεν το’ παμε.
Όμως τώρα που απαγορεύεται να ‘ σαι Έλληνας Ορθόδοξος και καταδικάζεσαι γι ‘ αυτό, ο πόνος είναι αβάσταχτος. Μας έβαλαν και μεταφορικό φίμωτρο (απαγορεύοντας την ελευθερία των απόψεων) και για να το κατανοήσουμε καλά, να το «βάλουμε στο πετσί μας κυριολεκτικά», μας φόρεσαν και το κυριολεκτικό φίμωτρο, ως συμβολισμό του πρώτου, οιονεί γυμναστική υποταγής.
Ο Γκέιτς και η παρέα του, μαζί με του εντεταλμένους υπαλληλίσκους-κυβερνήτες των κρατών προσπαθούν να πλήξουν κάθε έρεισμα των λαών στο παρελθόν τους. Όλοι είναι πρόβατα, έτοιμα για την σφραγίδα. Για να τα γνωρίζει ο βοσκός τους.
Στη χώρα που οι αρχαίοι αγωνίζονταν με βραβείο ένα κλαδί αγριελιάς, στη χώρα που τριακόσιοι γενναίοι τα έβαλαν με μυριάδες στρατιωτών, στη χώρα που έθεσε τα θεμέλια του παγκόσμιου πνεύματος και στερέωσε τις επιστήμες, στη χώρα που πάντα λίγοι πολεμούσαν τους πολλούς εξωτερικούς εχθρούς, στη χώρα που μέσω της οποίας διαδόθηκε το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη, σε αυτή τη χώρα καίγεται η σημαία από ασυνείδητους και ανιστόρητους, διδάσκεται πλέον στα σχολεία κάθε τι που απομακρύνει το παιδί απ΄την ιδιότητα του Έλληνα Ορθόδοξου πολίτη, εκκλησίες χρησιμοποιούνται ως ουρητήρια από βέβηλους ισλαμιστές (που ήρθαν σύμφωνα με αρρωστημένα μυαλά για να δώσουν λύση στο δημογραφικό - αλλοίμονο) καταπατάται το Ευαγγέλιο αλλά και ολόκληρη η Ιερά Παράδοση απ’ την Ιεραρχία, απαγορεύονται λιτανείες, Ιερές Ακολουθίες, μνημόσυνα εθνομαρτύρων, παρελάσεις και κάθε εκδήλωση που έχει αναφορά σε έθνος ή Χριστό. Απεναντίας οργανώνονται με ακρίβεια και απόλυτη ανοχή συγκεντρώσεις που χρησιμοποιούνται ως «σύμβολα» που εξυπηρετούν ιδιοτελείς σκοπούς αλλά και άγρα ψήφων και ο εχθρός με την ανοχή των εκλεγμένων αλωνίζει ελεύθερος στις Ελληνικές θάλασσες.
H φραγκολεβαντίνικη πολιτική της υποταγής, παραδομένης στην ιδιοτέλεια και το βόλεμα είναι υπεύθυνη.
Καθώς και τα βαρίδια της ευζωίας, του προοδευτισμού, της ιδιοτέλειας, της ασφάλειας, της ασυνειδησίας.
Ας επιστρέψουμε ψυχή τε και σώματι στα ιδανικά της πατρίδος.
Αυτές τις ημέρες που ο Άϊ Δημήτρης θα νιώσει μοναξιά, θα μπει στην καραντίνα, αυτές τις ημέρες που η παραλιακή λεωφόρος της Θεσσαλονίκης θα σιγήσει, εμείς ας αντισταθούμε.
Ας προσκυνήσει ολόκληρη η οικογένεια τη γαλανόλευκη πριν τη στερεώσει στο μπαλκόνι. Δεν προσκυνά πανί. Προσκυνά τον Τίμιο Σταυρό. Τον Φάρο του αγώνα. Τον Φάρο της ελευθερίας. Προσκυνά τα άγια λείψανα ιερομαρτύρων και εθνομαρτύρων. Τα αίμα που χύθηκε στην Ήπειρο, στην Κρήτη, στη Μακεδονία. Αυτό το αίμα που το φτύνουν σήμερα οι ιερόσυλοι νεοταξίτες ταραξίες.
Ας μην γονατίσουμε μπροστά σε κανένα λυμεώνα της πατρίδας και της πίστεως.
Σε κανένα συμφέρον και σε καμιά φοβέρα, επιβολή και επιβουλή. Ας ακούσουμε τον ποιητή που είπε :
«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.»
Ας στερεώσουμε τη σημαία μας στο μπαλκόνι. Να στερεωθεί η ψυχή μας. Να ησυχάσει η συνείδησή μας.
Να κυματίσει λέφτερη και να ψιθυρίσει τη λαμπρή ιστορία του γένους.
Όσο κι αν οι ελπίδες μας φαίνονται ροκανισμένες από εθνοπροδότες, λαθρολάγνους, νεοταξίτες προοδευτικούς και ψευτοαλληλέγγυους ψευτοδιανοούμενους, τόσο αυτή, η γαλανόλευκη θα κυματίζει σχίζοντας εκκωφαντικά τον αγέρα διαψεύδοντας και τον πιο απαισιόδοξο.
Και η γερασμένη καρδιά μας θα ανανεούται όπως είπε και ο εθνομάρτης Ρήγας : «Ο ιερός τη πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν, και η καρδία δεν γηράσκει ποτέ.»
Ας οργανώσουμε με την οικογένεια ή σε ευρύτερο κύκλο, εορτασμό της 28ης, με απαγγελίες ποιημάτων, με ανάγνωση συναξαριών και ιερών κειμένων, ψέλνοντας το απολυτίκιο του Άϊ Δημήτρη, με έπαρση σημαίας και παρέλαση παιδιών σε κάποιο κήπο ίσως, ας δούμε στην τηλεόραση κάποια παρέλαση απ’ τα παλιά. Ας δημιουργήσουμε ο καθένας στον κύκλο του, ένα διαφορετικό κλίμα αυτές τις ημέρες, όπως αρμόζει.
Άλλως θα λογοδοτήσουμε στους νεκρούς μας.
Έχουμε ευθύνη.
Μπορεί η πατρίδα να μας ζητήσει να προσφέρουμε τη ζωή μας μαχόμενοι εσωτερικούς ή εξωτερικούς εχθρούς. Και σύντομα ίσως.
Τώρα, σίγουρα ζητά κάτι μεγαλύτερο. Ζωή και ψυχή. Την πλήρη μετάνοιά μας.
Αδελφέ, εσύ που διαβάζεις το φτωχό αυτό κείμενο αναρωτήσου.
Αν το παιδί σου σπαταλά πολλές ώρες στην τηλεόραση, εάν ξεπλένει το μυαλό του σε άθλια reality που προσβάλλουν την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, εάν το παιδί σου στο δωμάτιό του δεν έχει εικόνες αγίων και ηρώων της πατρίδας, αλλά φωτογραφίες σύγχρονων ειδώλων (ποπ σταρς, ποδοσφαιριστών, τραγουδιστών), εάν αντί βιβλίο κρατά στο αγκυλωμένο του χέρι ώρες ατέλειωτες ένα «ποντίκι» (ηλεκτρονικού υπολογιστή) κι ένα πληκτρολόγιο ή χειριστήριο ηλεκτρονικού παιχνιδιού, εάν ξενυχτά τα Σαββατόβραδα και τα Κυριακάτικα πρωινά που εσύ ξεκινάς για την εκκλησιά αυτό πέφτει για ύπνο, εάν ντύνεται αποκαλυπτικά και προκλητικά ξοδεύοντας ώρες στον καθρέφτη, εάν μιλά αργκό και ξενυχτά στέλνοντας ατέλειωτα μηνύματα στο κινητό τηλέφωνο, εάν καμιά φορά επιστρέφει σπίτι νωρίς το πρωί φιλοξενούμενο σε ξένο κρεβάτι, εάν, εάν, εάν …..
Αναρωτήσου αδελφέ τι δεν πήγε καλά. Τι παρέλειψες στη σύντομη μέχρι τώρα ζωή του, τι ευθύνες βαρέθηκες να αναλάβεις, τι κόπο δεν άντεξες να σηκώσεις, πόσες μετάνοιες και προσευχές αρνήθηκες να κάνεις, πόσο πολύ λυπήθηκες τα τρυφερά σου γόνατα και δεν άντεξες τη γονυκλισία. Αναρωτήσου αδελφέ, εάν πάντα με τη λογική και την επιβολή, προσπάθησες να δώσεις λύσεις στα μυστήρια της ανθρώπινης ύπαρξης και να παιδαγωγήσεις το παιδί σου. Και πάντα χωρίς παράδειγμα.
Μην απορείς λοιπόν τώρα εάν ο νεοέλληνας καταπίνει αβρόχοις ποσίν, κατάργηση εθνικών εορτών, θρησκευτικών εορτών, απαγόρευση τέλεσης ή μετοχής στη Θεία Λειτουργία, διωγμό της πίστεως, απελευθέρωση ηθών και διαστροφή των παιδικών μυαλών μέσω της α-παιδείας, αλλοίωση πληθυσμού, καρναβάλια και παρελάσεις ανισόρροπων, φιμωτροφορία, ανελευθερία λόγου, τρομοκρατία, και λαθρομεταναστευτική λαγνεία κ.π.α. Έχεις ευθύνη γιατί μόλυνες με την αδιαφορία σου ένα μικρό κύτταρο της κοινωνίας. Το παιδί σου.
Μην απελπίζεσαι όμως. Εκεί που όλα φαίνονται προδιαγεγραμμένα, εκεί που η έκβαση των πραγμάτων είναι προφανής, κάτι γίνεται και ανατρέπονται όλα.
Θες να συμμετάσχεις σ’ αυτή την ανατροπή;
Θες να διορθώσεις τα σφάλματά σου;
Άνοιξε το συρτάρι σου. Κάπου στην πίσω γωνία, κάπου πίσω από άλλα άχρηστα αντικείμενα βρίσκεται ένα όπλο. Ένα ανυπέρβλητο όπλο, λύση για όλα τα προβλήματα. εθνικά, εκκλησιαστικά, οικογενειακά, προσωπικά. Πάρτο χωρίς δεύτερη σκέψη και άρχισε να πυροβολείς.
Κράτησε στο χέρι σου το ξεχασμένο και σκονισμένο κομποσκοίνι, που κάποτε το αγόρασες από κάποιο μοναστήρι ως τουριστικό σουβενίρ κάποιας προσκυνηματικής εκδρομής. Άρχισε να μετράς κόμπους, ενθυμούμενος και οδυρόμενος για τα σφάλματά σου αλλά κι αυτά των άλλων, βρέχοντας συνάμα πάτωμα ή χαλί με δάκρυα. Μέτρα. Μέτρα χωρίς να κοιτάς ρολόι ζητώντας μόνο το Θείο Έλεος.
Μάτωσε τα γόνατά σου ως προσφορά στον Δωρεοδότη Κύριο για όλες τις ευλογίες στη ζωή σου.
Έτσι θα αποδειχθείς άξιος Έλλην, άξιος πατριώτης, άξιος στρατιώτης του Χριστού. Και υποχρεώνεις τον Κύριο να ακούσει τους ψιθύρους της κλαίουσας καρδιάς σου. Για την οικογένεια, την πατρίδα, την εκκλησία.
Αδελφέ κράτα γερά, μην απελπίζεσαι. Όλα διορθώνονται όσο αναπνέεις.
«Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν»
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!
Πηγή.
