Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος για τον Ι. Μακρυγιάννη
Ἔτσι
ἀπὸ μερικὰ παλληκάρια κρατήθηκε τὸ Ἔθνος!
Ὅσοι
πεθαίνουν παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲν γίνεται
τίποτα. Καὶ νὰ ξέρετε ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος. Ὁ Μακρυγιάννης ὁ καημένος τί
τράβηξε! Καὶ σὲ τί χρόνια!
–
«Κάπνισαν τὰ μάτια μου», λέει κάπου Γέροντα.
–
Ναὶ κάπνισαν τὰ μάτια του. Ἀπὸ τὴν ἔνταση καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ εἶχε, ἦταν σὰν νὰ ἔβγαζαν
ὑδρατμοὺς τὰ μάτια του. Βρέθηκε σ’ ἐκείνη τὴν κατάσταση καὶ ἀπὸ πόνο καὶ ἀγάπη
θυσιαζόταν συνέχεια. Δὲν σκέφθηκε, δὲν ὑπολόγισε ποτὲ τὸν ἑαυτό του. Δὲν
φοβήθηκε μὴν τὸν σκοτώσουν, ὅταν ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν Πατρίδα.
Ὁ
Μακρυγιάννης ζοῦσε πνευματικὲς καταστάσεις. Ἀν γινόταν καλόγερος, πιστεύω ὅτι ἀπὸ
τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο δὲ θὰ εἶχε μεγάλη διαφορά. Τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες ἔκανε καὶ
εἶχε καὶ τραύματα καὶ πληγές. Ἄνοιγαν οἱ πληγές του, ἔβγαιναν τὰ ἔντερά του, ὅταν
ἔκανε μετάνοιες, καὶ τὰ ἔβαζε… μέσα. Τρεῖς δικές μου μετάνοιες κάνουν μία δική
του. Ἔβρεχε τὸ πάτωμα μὲ τὰ δάκρυά του.
Ἐμεῖς, ἂν ἤμασταν στὴ θέση του, θὰ πηγαίναμε στὸ νοσοκομεῖο νὰ μᾶς ὑπηρετοῦν…
Ἀπόσπασμα
ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Β,«Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» σ. 205-206, ἔκδ.
Ι. Η. Ἰω. Θεολόγου, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης
