Τι σημαίνει η Ανάσταση του Χριστού για μας;
Πως είναι ή πως γίνεται μέσα μας η Ανάσταση του Χριστού και
με αυτήν η ανάσταση της ψυχής. Επίσης, ποιο είναι το Μυστήριο αυτής της
Αναστάσεως.
Ακολουθεί απόσπασμα από τον 13ο κατηχητικό λόγο,
ενός από τους μεγάλους νηπτικούς Πατέρες της Εκκλησίας, του αγίου Συμεών, που
ονομάστηκε «Νέος Θεολόγος». Στον λόγο του, προσπαθεί να δώσει να καταλάβουμε τι
σημαίνει η Ανάσταση του Χριστού για μας τους πιστούς, στο «σήμερα». Δεν
ασχολείται στον λόγο αυτό και τόσο με την Ανάσταση του Χριστού ως ιστορικό
γεγονός, ούτε με την κοινή Ανάσταση όλου του ανθρώπινου γένους στα έσχατα. Αυτά
είναι δεδομένα. Προσαρμόζει το λόγο στις πνευματικές ανάγκες του πιστού
ανθρώπου κάθε εποχής. Ασχολείται «[..]
με το μυστήριο της Αναστάσεως του Χριστού του Θεού μας, το οποίο γίνεται
μυστικώς πάντοτε σε μας που θέλουμε [..]». Πως δηλαδή θάπτεται ο Χριστός μέσα
μας σαν σε μνήμα, και πως ανασταίνεται μέσα μας, συνανασταίνοντας και μας.
Ας απολαύσουμε το λόγο του, και ας πάρουμε αυτό που έχουμε
και εμείς ανάγκη για τον πνευματικό μας αγώνα.
«Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν στην Ανάσταση
του Χριστού, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι που την βλέπουν καθαρά, και αυτοί
βέβαια που δεν την είδαν ούτε να προσκυνήσουν μπορούν τον Ιησού Χριστό ως άγιο
και Κύριο. Διότι λέγει, «κανένας δεν μπορεί να πει Κύριο τον Ιησού, παρά μόνο
με το Πνεύμα το Άγιο» (Α’ Κορινθίους, 12:3)· και αλλού· «Πνεύμα είναι ο Θεός και
αυτοί που τον προσκυνούν πρέπει να τον προσκυνούν πνευματικά και αληθινά» (Κατά
Ιωάννη, 4:24). Και ακόμη το ιερότατο λόγιο, που το προφέρομε κάθε ημέρα, δεν
λέγει, «Ανάσταση Χριστού πιστεύσαντες», αλλά τι λέγει; «Ανάστασιν Χριστού
θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον». Πως
λοιπόν μας προτρέπει τώρα το Πνεύμα το
Άγιο να λέμε σαν να είδαμε αυτήν που δεν είδαμε, «Ανάσταση Χριστού θεασάμενοι»,
ενώ αναστήθηκε ο Χριστός μία φορά πριν από χίλια έτη και ούτε τότε τον είδε
κανένας να ανασταίνεται; Άραγε μήπως η θεία Γραφή θέλει να ψευδόμαστε; Μακριά μια
τέτοια σκέψη· αντίθετα συνιστά μάλλον να λέμε την αλήθεια, ότι δηλαδή μέσα στον
καθένα από εμάς τους πιστούς γίνεται η ανάσταση του Χριστού και αυτό όχι μία
φορά, αλλά κάθε ώρα, όπως θα έλεγε κανείς, ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός
ανασταίνεται μέσα μας, λαμπροφορώντας και απαστράπτοντας τις αστραπές της
αφθαρσίας και της θεότητας. Διότι η φωτοφόρα παρουσία του Πνεύματος μας
υποδεικνύει την ανάσταση του Δεσπότη, που έγινε το πρωί, ή καλύτερα μας
επιτρέπει να βλέπομε τον ίδιο εκείνον τον αναστάντα. Γι’ αυτό και λέμε· «Θεός
είναι ο Κύριος και εφανερώθηκε σε μας», και υποδηλώνοντας την Β’ Παρουσία του
λέμε συμπληρωματικά· «ευλογημένος είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου».
Σε όποιους λοιπόν φανερωθεί ο αναστημένος Χριστός, οπωσδήποτε φανερώνεται
πνευματικώς στα πνευματικά τους μάτια. Διότι, όταν έλθει μέσα μας δια του
Πνεύματος, μας ανασταίνει από τους νεκρούς και μας ζωοποιεί και μας επιτρέπει
να τον βλέπομε μέσα μας αυτόν τον ίδιο όλο ζωντανό, αυτόν τον αθάνατο και
άφθαρτο, και όχι μόνον αυτό, αλλά και μας δίνει τη χάρη να γνωρίζομε ευκρινώς
ότι συνανασταίνει και συνδοξάζει και εμάς μαζί του, όπως μαρτυρεί όλη η θεία
Γραφή.
Αυτά λοιπόν είναι τα θεία μυστήρια των Χριστιανών, αυτή
είναι η κρυμμένη μέσα τους δύναμη της πίστεώς μας, την οποία οι άπιστοι ή
δύσπιστοι, ή καλύτερα να πω ημίπιστοι, δεν βλέπουν, ούτε βέβαια μπορούν καθόλου
να τη δουν. Και άπιστοι, δύσπιστοι και ημίπιστοι είναι αυτοί που δεν φανερώνουν
την πίστη με τα έργα. Διότι χωρίς έργα πιστεύουν και οι δαίμονες και ομολογούν
ότι είναι Θεός ο Δεσπότης Χριστός. «Σε γνωρίζομε» (Μάρκος 1:24. Λουκάς 4:34),
λένε, «εσένα τον Υιό του Θεού» (Ματθαίος 8:29), και αλλού· «αυτοί οι άνθρωποι
είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου» (Πράξεις 16:17). Αλλά όμως ούτε τους
δαίμονες ούτε τους ανθρώπους αυτούς θα ωφελήσει η τέτοια πίστη. Διότι δεν
υπάρχει κανένα όφελος από τέτοια πίστη, επειδή είναι νεκρή κατά το θείο
Απόστολο. Διότι λέγει· «η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή» (Ιακώβου, 2:26),
όπως και τα έργα χωρίς την πίστη. Πως είναι νεκρή; Επειδή δεν έχει μέσα της τον
Θεό που τη ζωογονεί, επειδή δεν απέκτησε μέσα της εκείνον που είπε· «αυτός που
με αγαπά θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιωάννης, 14:21.23), «και εγώ και ο
Πατέρας μου θα έλθουμε και θα κατοικήσομε μέσα του» (Ιωάννης, 14:23), για να
εξαναστήσει με την παρουσία του από τους νεκρούς αυτόν που την κατέχει και να
τον ζωοποιήσει και να του επιτρέψει να δει μέσα του και αυτόν που αναστήθηκε
και αυτόν που ανέστησε.
Εξ αιτίας αυτού λοιπόν είναι νεκρή η τέτοια πίστη, η
καλύτερα νεκροί είναι αυτοί που την κατέχουν χωρίς έργα. Διότι η πίστη στον Θεό
πάντα ζει και επειδή είναι ζώσα ζωοποιεί αυτούς που προσέρχονται από αγαθή
πρόθεση και την αποδέχονται, η οποία και έφερε πολλούς από το θάνατο στη ζωή
και πριν από την εργασία των εντολών και τους υπέδειξε τον Χριστό και Θεό. Και
θα ήταν δυνατό, εάν έμεναν πιστοί στις
εντολές του και τις φύλαγαν μέχρι θανάτου, να διαφυλαχθούν και αυτοί απ’ αυτές,
όπως δηλαδή έγιναν από μόνη την πίστη. Επειδή όμως μεταστράφηκαν, όπως το
στραβό τόξο, και ακολούθησαν τις προηγούμενες πράξεις τους, εύλογα αμέσως
βρέθηκαν να έχουν ναυαγήσει ως προς την πίστη και δυστυχώς στέρησαν τους
εαυτούς τους από τον αληθινό πλούτο, που είναι ο Χριστός ο Θεός.
Για να μη πάθομε λοιπόν και εμείς αυτό το πράγμα, ζητώ να
τηρήσομε με όση δύναμη έχομε τις εντολές του Θεού, για να απολαύσομε και τα
παρόντα και τα μέλλοντα αγαθά, εννοώ δηλαδή αυτήν την ίδια τη θέα του Χριστού,
την οποία είθε να επιτύχομε όλοι μας με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν».
(Φ. ΕΠΕ 19Δ, σελ. 113- 117).
Πηγή: http://exprotestant.blogspot.gr/2014/04/blog-post_20.html
