γ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Κάποτε ήρθε στην μονή μας ένας υπουργός με πολύ ύφος αλλά γρήγορα είδε ότι ή μοναστηριακή ατμόσφαιρα είναι ένας άλλος κόσμος, και άρχισε να συναναστρέφεται απλούστερα με τους μοναχούς.
Τον προσκάλεσα στο ηγουμενείο μόνο του και, όταν μπήκε, δεν κατάφερε να πει λέξι, διότι τον κατέλαβαν λυγμοί. Προσπάθησα να τον διασκεδάσω και μου λέει: «Σήμερα θυμήθηκα ότι ό παππούς μου κάθε Δευτέρα έφευγε άπ' το σπίτι και πήγαινε στο βουνό για να προσευχηθεί. Επίσης, πολλές φορές έβλεπα τον πατέρα μου, πού ήταν άπ' τη Μικρά Ασία, να μη περπατά στο χώμα. Πηγαίνοντας σ' ένα μοναστήρι το χειμώνα με πολλά χιόνια και πάγους, τον έβλεπα να υψώνεται πάνω άπ' τους πάγους και, όταν φθάναμε στο μοναστήρι, αντιλαμβανόμουν ότι σε κάτι διαφέρει άπ' τους άλλους πού ήταν τριγύρω μας. Σήμερα κατάλαβα το μυστικό του πατέρα μου. Μου έδωσε μία πίστη, την όποια ξαναποκτώ σήμερα. Αύτή είναι ή φυσική, ή κληρονομική πίστη».
Πηγή: Από το βιβλίο του αρχ. Ιωάννη Κωστώφ «Ψυχική Τόνωση» proskynitis.blogspot.com
Πηγή: Ἐδώ.
