Το απόσπασμα προέρχεται από τροπάριο του κανόνα στην Κυριακή του Θωμά, ποίημα του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού (8ος αι) - εκείνου του Σύρου, που έγραψε τόσο υπέροχα Ελληνικά.
❝Σὲ τὸν ὡς Θεὸν ἐκ τάφου
ἀναστάντα Χριστόν,
οὐ βλεφάροις ἰδόντες,
ἀλλὰ καρδίας πόθῳ πεπιστευκότες,
ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν.❞
Ο ποιητής εντάσσει εμάς, τη χορεία των πιστών μέσα στον μακαρισμό του Χριστού «Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες» (Ιω. 20,29).
Ήταν η απάντησή Του στο αίτημα του Θωμά να δει με τα μάτια του (βλεφάροις) τον αναστηθέντα («ἐὰν μὴ ἴδω ~ οὐ μὴ πιστεύσω»).
Αιώνες αργότερα, έγραφε o Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ στον «Μικρός Πρίγκιπα»:
❝– Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου.
Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά
παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό,
δεν το βλέπουν τα μάτια.
– Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια,επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.❞
