Μια αναδυόμενη Οργουελική κοινωνία
Η ισοπέδωση τού ανθρώπινου νου
Μια αναδυόμενη Οργουελική κοινωνία
Της Φλώρας Τζημάκα, Σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού ELLE
Το πολιτικό καθήκον κάθε επαναστατικού κινήματος πραγματικής χειραφέτησης ήταν πάντα, σύμφωνα με τα λόγια του Albert Camus, να "εμποδίσει την αποσύνθεση του κόσμου". Αναρωτιέται κανείς πώς θα χαρακτήριζε αν ζούσε σήμερα ο Camus ένα κίνημα, μια ιδεολογία που συνειδητά επαγγέλλεται την αποσύνθεση του κόσμου.
Αυτό ακριβώς προωθεί το κίνημα της αφύπνισης ή αλλιώς woke: το τέλος του δυτικού πολιτισμού. Ο Pascal Bruckner, συγγραφέας του βιβλίου Ένας Σχεδόν Τέλειος Ένοχος, λέει ότι μετά την Πτώση του Τείχους, μια νέα ιδεολογία προσπαθεί να "αντικαταστήσει αυτή των υποσχέσεων του υπαρκτού σοσιαλισμού, βασισμένη στη φυλή, το γένος, την ταυτότητα. Για τρεις θεωρίες, τη νεοφεμινιστική, την αντιρατσιστική και την αποαποικιακή, ο ένοχος είναι ο λευκός αρσενικός ετεροφυλόφιλος. Ούτε οι λευκές γυναίκες εξαιρούνται. Η υπεροχή του "ιθαγενούς" αφήνει και εκείνες στο έλεος της εκδικητικής μανίας".
Στο βιβλίο Woke, Η Καθολική Αποδόμηση: Έθνος – Φύλο – Φυλή, μια συλλογή κειμένων για το κίνημα αυτό, διαβάζω: "Το κίνημα των woke, δηλαδή των "αφυπνισμένων", εκφράζει έναν μεσσιανισμό και μια φανατική προσήλωση στην ορθοπολιτική ορθοδοξία που παραπέμπει στις πιο σκοτεινές στιγμές ολοκληρωτικών καθεστώτων, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ θετικών και αρνητικών στοιχείων του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αποσιωπά το γεγονός ότι, παράλληλα με την αποικιοκρατία ή τον ρατσισμό, το ευρωπαϊκό πνεύμα επέτρεψε ταυτόχρονα και την αντιαποικιακή σκέψη, την κοινωνική, τη φεμινιστική, την οικολογική κριτική [...] Εξελίσσεται ένα κυνήγι μαγισσών που στοχοποιεί τη "λευκότητα" και τη δυαδικότητα των φύλων, εξισώνοντάς τα με το απόλυτο κακό. Παράλληλα, υποστηρίζεται πως το φύλο, ως βιολογική κατηγορία, δεν υπάρχει, αλλά αποτελεί κοινωνική κατασκευή. Επομένως, οι λευκοί άνδρες, άσχετα με πεποιθήσεις και κοινωνική θέση, είναι "αντικειμενικά" φορείς ενός διττού ρατσισμού: ενάντια στους έγχρωμους και στο γυναικείο φύλο.
"Τα πάντα πρέπει να ερμηνεύονται υπό το πρίσμα της σύγκρουσης μεταξύ λευκών/μη λευκών, μεταξύ ανδρών/γυναικών, μεταξύ ετεροφυλόφιλων/ ομοφυλόφιλων, μεταξύ παραδοσιακής κουλτούρας και απόρριψής της. Ακόμη και η κοινωνική δικαιοσύνη δεν ερμηνεύεται πλέον σε συνάρτηση με την ταξική πραγματικότητα των ατόμων, αλλά σε σχέση με το χρώμα του δέρματος ή τη σεξουαλική επιλογή τους. Ένοχος και ο λευκός εργάτης. Αποφασιστικό ρόλο στο woke διαδραματίζει το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού. Η θεωρία του φύλου ως κοινωνικής κατασκευής επιχειρεί να διαλύσει όλες τις ταυτότητες. Το πανεπιστήμιο αποτελεί βασικό φορέα και εργαστήριο της επανάστασης των φύλων και των φυλών".
Η κατάσταση φαίνεται να έχει ξεφύγει στις δημόσιες υπηρεσίες των ΗΠΑ και του Καναδά και στα δυτικά πανεπιστήμια, καθώς άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους αν έχουν αντίθετη άποψη ή απλώς μια φράση τους προκάλεσε "δυσφορία" σε κάποιον.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτόματα εξαπολύεται ένα κυνηγητό μέχρι τελικής πτώσης. Φοιτητές, ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, συγγραφείς κ.ά. υποβάλλονται στο βασανιστήριο της cancel culture μέχρι να ζητήσουν ταπεινωμένοι δημόσια συγγνώμη. Οι νόμοι που έχουν περάσει στη Βόρεια Αμερική και σε αρκετές χώρες της Δυτικής Ευρώπης, υπαγορευόμενοι από την πολιτική ορθότητα, (ντιρεκτίβες για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι, να μιλάς κ.λπ. που θυμίζουν το 1984 του Orwell), είναι αμείλικτοι. Στο μεταξύ, όλα σχεδόν τα πνευματικά επιτεύγματα της Δύσης τελούν υπό διωγμό. Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Όμηρος, Σαίξπηρ, Μολιέρος, Γκαίτε κ.ά. θεωρούνται ρατσιστές.
"Σε μεγάλα πανεπιστήμια, όπως το Princeton, καταργείται η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών και λατινικών, ως εργαλεία ρατσισμού. Στο Yale δεν θα διδάσκεται η Ιστορία της Τέχνης, παρά μόνο ως αφετηρία για ζητήματα φύλου, τάξης, φυλής...", λέει o Γιώργος Πανόπουλος στο βιβλίο του Woke Culture: Η Βαρβαρότητα της "Σωστής Πλευράς" της Ιστορίας, και συνεχίζει: "Αυτή τη φορά η επίθεση δεν έρχεται από τη νεοφιλελεύθερη δεξιά ή ακροδεξιά, αλλά από τους "προοδευτικούς", οι οποίοι στην πραγματικότητα εξυπηρετούν τέλεια το νεοφιλελεύθερο σύστημα.
"Το λογικό συμπέρασμα της αποδομητικής θεωρίας που σαρώνει τον δυτικό κόσμο είναι, με λίγα λόγια, ότι πρέπει να τελειώνουμε με τον δυτικό πολιτισμό. Τα πάντα πρέπει να καταρρεύσουν, να αποδομηθούν, να καταστραφούν [...] Οι woke είναι εναντίον των γυναικών αποκαλώντας τες "ανθρώπους με έμμηνο ρύση", εναντίον των εργαζομένων που τους θεωρούν ξενοφοβικούς και απολίτιστους. Ονειρεύονται φυλετικές συγκρούσεις, αντί να σχεδιάζουν μια μεταφυλετική κοινωνία".
Το κίνημα αυτό απέκτησε τεράστια δύναμη και φαίνεται ότι στηρίχθηκε από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο. Και να ο λόγος: Η Anne de Guigné γράφει στο βιβλίο της Woke Καπιταλισμός, Όταν η Επιχείρηση Υπαγορεύει το Καλό και το Κακό: "Η ελβετική τράπεζα Crédit Suisse συνέταξε τον Δεκέμβριο του 2020 την έκθεση LGBT 350. Αυτή, θεωρώντας ότι ένα ποσοστό 5%-10% του πληθυσμού είναι ΛΟΑΤΚΙ+ και ότι έχει παρόμοιες καταναλωτικές συνήθειες με τους μη ΛΟΑΤΚΙ+, καταλήγει ότι η αγοραστική δύναμη των ΛΟΑΤΚΙ+ αντιπροσωπεύει περίπου 2,7-5,6 τρισεκατομμύρια δολάρια της ομάδας G20. Δηλαδή, αν ήταν οικονομία, θα ήταν η τρίτη ή τέταρτη στον κόσμο".
"Οι εταιρείες", γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος "έχουν κάθε λόγο να δημιουργούν νέους πελάτες, οπότε ναι, "τι θέλεις να είσαι"; Άντρας, γυναίκα, τρανς, δέντρο, σκυλί, μωρό; Μπορείς, αρκεί να το δηλώσεις. Το Facebook δίνει μία από 56 σεξουαλικές ταυτότητες. Ούτε φύση, ούτε πολιτισμός, όλα είναι θέμα προσωπικών επιλογών, με αποτέλεσμα ένα σουπερμάρκετ ταυτοτήτων. Εμπρός να δημιουργήσουμε ένα, δύο, χίλια νέα γκέτο. Δεν υπάρχουν άντρες και γυναίκες, υπάρχουν άτομα. Οι γέφυρες με τους άλλους ανθρώπους ανατινάζονται, οι δεσμοί καταλύονται, η αποξένωση θεριεύει...".
Τη λύση προτείνει ο φιλόσοφος Michel Onfray: "Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την ευγενή και έντιμη πάλη ενάντια στις ηλιθιότητες που απειλούν κάποια μέρα να γίνουν νόμος".
Αναδημοσίευση από: https://www.capital.gr
