ANOIKΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκτάριο Αντωνόπουλο
«Πορευθέντες επιδείξατε εαυτούς
τοις ιερεύσι»
(Ο Κύριος – Λουκ. 17, 22-16)
Τοῦ Ν.
ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Σεβασμιώτατε
Αναμφίβολα, υπάρχει
μια πλανητική πολιτική έναντι του Κορονοϊού δίχως ανάλογο ή προηγούμενο στο παρελθόν
(εγγύτερο ή απώτερο). Στην πατρίδα μας, ένας από τους χώρους εκδιπλώσεως της
πολιτικής αυτής και της ιώσεως, θρυμματίσθηκε κάτω από την πίεσή τους η συνοχή
μεταξύ επισκόπων και λαού, μιας και οι επίσκοποι στήριξαν όλους τους τομείς της
κρατικής λοιμοξιολογικής πολιτικής εις βάρος της Εκκλησίας, εις βάρος της ζωής
των Ορθοδόξων. Αφ’ ότου υπάρχει εκκλησιαστική ιστορία και εκκλησιαστική μνήμη,
ουδέποτε έκλεισαν οι Ι. Ναοί για να υπάρξει «υγειονομική ευταξία»!
Αυτή η φάση διάσπασης,
δεύτερη μετά την αποδοχή της παναιρέσεως του οικουμενισμού από την εκκλησία
της Ελλάδος, εμφάνισε φεουδαλικά συμπτώματα από κληρικούς, επιτρόπους, ακόμη
και από νεωκόρους.
Παράδειγμα, η φεουδαλική συμπεριφορά του πρωτοσύγκελου στην Καλαμάτα. Η συμπεριφορά (σας) των επισκόπων έναντι της επιδημίας, υπογράμμισε την ανασφάλειά τους, που εξέπεμψε «ελπιδοφόρο» μήνυμα μέσω του εμβολίου. Εκφράσατε δηλ. αμφιβολία για την πρακτική αποτελεσματικότητα της Εκκλησίας στην αντιμετώπιση του Κορονοϊού. Η εφαρμογή μιας τέτοιας κατευθυντήριας γραμμής δεν αρμόζει σε επισκόπους.
Είναι γνωστό,
Σεβασμιώτατε, τι έπραξε ο Κύριος στις περιπτώσεις της θεραπείας των λεπρών
(Ματθ. Η΄, 2-4, Μαρκ. Α΄, 40-45 και Λουκ. ΙΖ, 11-19). Τους παρέπεμψε στους
ιερείς, για να λάβουν πιστοποιητικό ελευθεροκοινωνίας. Τους δέκα λεπρούς (Λουκ.
ΙΖ΄, 11-19) δεν τους εθεράπευσε αμέσως, αλλά τους είπε: «πορευθέντες επιδείξατε
εαυτούς τοις ιερεύσι».
Υπογραμμίζει και
εξυψώνει την ιερωσύνη, την διακονία των ιερέων, ιδιαίτερα των της Κ. Διαθήκης.
Συνδύασε ο Κύριος την θεραπεία με την εξύψωση του έργου–κύρους των ιερέων, τη
χάρη των οποίων περιφρόνησε το κράτος κλείνοντας τους Ι. Ναούς με την «ευλογία»
σας, όλων δηλ. των επισκόπων. Αυτό δεν αποτελεί απλά αμαρτία. Συνιστά πράξη–πορεία
αντίθετη αυτής που υπέδειξε ο Χριστός, δηλ. Αντί-Χριστη.
Δίδαξε ο Κύριος, ότι
οι άνθρωποι πρέπει να πορεύονται και να επιδεικνύουν «εαυτούς τοις ιερεύσι»,
πολύ δε περισσότερο να ενσωματώνονται στη Θ. Λειτουργία, στη «Θυσίαν αινέσεως»
που επιτελούν.
Να υπογραμμίσω, ότι η
πνευματική καχεξία–αθλιότητα του κράτους έπρεπε να προστρέξει, όπως οι λεπροί
(με πίστη) «τοις ιερεύσι» και όχι το αντίθετο, οι επίσκοποι δηλ. «τοις
λοιμοξιολόγοις».
Διαμορφώσατε,
Σεβασμιώτατε, βαθμηδόν αμφιβολίες για την εκκλησιαστική σκέπη εν τω κόσμω, ως
θεϊκή προστασία, διευκολύνοντας την άπειρη πλαστικότητα των αρνητών της
πίστεως, που ισχυρίζονται: ότι δηλ. η Εκκλησία δεν διαθέτει επίγειες
εφαρμόσιμες λύσεις, τόσο κοινωνικά όσο και υγειονομικά, γι’ αυτό και
συνομαδώνεται εξακολουθητικά με το κράτος σε κοινό υγειονομικό σχήμα.
Δεν αποδείξατε, ούτε
παραδεχθήκατε φραστικά–αποφασιστικά, ότι πέρα από τα λογικά υγειονομικά μέτρα
αρχίζει η δύναμη του ιερέως, του επισκόπου, της Εκκλησίας.
Υπάρχει,
Σεβασμιώτατε, ιστορία και ιστορική μνήμη. Όταν σε παλαιότερα χρόνια οι ιατροί,
οι κτηνίατροι και οι γεωπόνοι σταύρωναν τα χέρια τους απελπισμένοι, τότε μ’ ένα
αγιασμό οι ιερείς επανέφεραν την υγεία στους ανθρώπους, στα κοπάδια και στις
καλλιέργειες.
Η έμφαση που δίνετε
στην έννοια «Επίσκοπος» σε εγκυκλίους σας, είναι προβολή της εξ ορισμού ανώτερης
εκκλησιαστικής διακονίας, για να δημιουργήσετε «αίσθηση», ότι το δίκαιο, με όλη
την λάμψη του, είναι με το μέρος σας. Είναι και αυτό εκδήλωση μιας
οικουμενιστικής–επισκοποκεντρικής συνειδήσεως.
Σεβασμιώτατε, οι
σημερινές θέσεις του άθεου Ελληνικού κράτους περί «Θείας Λειτουργίας», δεν
ενδιαφέρουν τους πιστούς, ως «νομιμότητα» ερμηνείας της. Τις καταδικάζουμε,
διότι επηρέασαν πολλούς ανθρώπους λόγω κορονοϊού.
Εμείς οι Ορθόδοξοι,
μέσα στην ιλιγγιώδη διαδοχή των οικουμενιστικών συρμών, δεν έχουμε λησμονήσει
(εμπειρικά) την θεραπευτική χάρη της Θ. Λειτουργίας. Μας προβληματίζει, όμως,
πολλαπλώς η στάση των σημερινών επισκόπων, η έμπρακτη αδυναμία σας να
στηριχθείτε σε ρεαλιστικές, αμιγώς Ορθόδοξες πρακτικές. Η στάση αυτή δεν
προμηνύει τίποτε καλό. Είναι και αυτό σημείο των καιρών.
Δυστυχώς, η ορθή
θεραπεία δεν αρχίζει πάντοτε εγκαίρως. Υπάρχει χρόνος να επικαλεσθείτε τη
δύναμη του Χριστού, που θεράπευσε τους λεπρούς, και να τη διοχετεύσετε στην
Ελληνική πραγματικότητα. Απορρίψτε, όμως, τον οικουμενισμό και κηρύξατε
Ορθόδοξη μετάνοια.
Με αγάπη Χριστού
ΝΙΚΟΣ
Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
