Μη αγωνιζόμενοι κατά της αιρέσεως, πώς μπορεί να υπάρξει πρόοδος στην Πίστη;
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος – θεολόγος
Μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς ἑορτὲς τοῦ Σταυροῦ, ποὺ τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας, εἶναι ἡ Πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, κατὰ τὴν 1η Αὐγούστου. Στὸ Βυζάντιο ὑπῆρχε τὸ ἔθιμο ἤδη ἀπὸ τὸ ἑσπέρας τῆς προηγουμένης ἡμέρας, τῆς 31ης Ἰουλίου, νὰ ἐξέρχεται ὁ Σταυρὸς ἀπὸ τὴν μεγάλη Ἐκκλησία, τὴν τοῦ Θεοῦ Σοφία, ἢ ἀπὸ τὸ παλάτι, ὅπου φυλασσόταν, καὶ γιὰ δύο ὁλόκληρες ἑβδομάδες, μέχρι καὶ τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, νὰ προοδεύῃ στὴν Βασιλεύουσα, μὲ ἐπικεφαλῆς τῆς πομπῆς τὸν αὐτοκράτορα καὶ μὲ τὴν συνοδεία πλήθους πιστῶν, πρὸς τιμὴ τῆς Παναγίας καὶ πρὸς ἁγιασμὸ καὶ ἐνίσχυση τῶν ἰδίων γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση παντὸς κακοῦ καὶ τὴν ἀποτροπὴ παντοίας νόσου.
Στὶς ἡμέρες μας ἡ μνήμη αὐτὴ τῆς Προόδου τοῦ Σταυροῦ τιμᾶται πανηγυρικά, σὲ πολλὲς μάλιστα ἐκκλησίες μὲ ἀγρυπνία, καθ’ ὅτι ἀποτελεῖ καὶ τὴν ἀφετηρία τῆς εἰσόδου μας στὴν Σαρακοστὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως. Σύμφωνα, μάλιστα, μὲ τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς, οἱ πιστοὶ καλοῦνται νὰ δεχθοῦν «καθαρᾷ διανοίᾳ τὸ σωτήριον ὅπλον τοῦ Σταυροῦ», ὁ Ὁποῖος «μέλλει προέρχεσθαι δωρούμενος θείαν χάριν καὶ ἰώμενος τὰ νοσήματα ψυχῶν ὀμοῦ καὶ σωμάτων».
