Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Θανατηφόρος εἶναι ὁ σταυρός γιά κείνους, πού δέν μετέβαλαν τόν ''σταυρό τους'' σέ ''σταυρό τοῦ Χριστοῦ''

 


 

  «Θανατηφόρος εἶναι ὁ σταυρὸς γιὰ κείνους, ποὺ δὲν μετέβαλαν τὸν ''σταυρό τους'' σὲ ''σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ'', ποὺ ὅταν ἔχουν σταυρὸ γογγύζουν κατὰ τῆς θείας Προνοίας, τὴν βλασφημοῦν, ἀπελπίζονται καὶ ἀπογοητεύονται.

  Οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοὶ ποὺ δὲν θέλουν νὰ συναισθανθοῦν τὴν ἀξία τοῦ σταυροῦ τους, πεθαίνουν τὸν αἰώνιο θάνατο καὶ στεροῦνται, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνυπομονησίας τους, τὴν ἀληθινὴ ζωή, τὴν ζωὴ μὲ τὸν Θεό. Γι’ αὐτοὺς ἡ ἀποκαθήλωσίς τους γίνεται μόνον γιὰ νὰ κατεβοῦν μὲ τὴν ψυχή τους στὸν αἰώνιο τάφο, στὴν φυλακὴ τοῦ ἅδου.

Η υποκρισία των πονηρών πνευμάτων

 

Ποια είναι η αιτία της υποκρισίας των πονηρών πνευμάτων, υποκρισίας φοβερής τόσο ως προς την αρχή της όσο και ως προς τις συνέπειές της; Η αιτία είναι φανερή, και μπορούμε να τη διακρίνουμε καθαρά στον ίδιο μας τον εαυτό. Γιατί κι εμείς υποκρινόμαστε και γινόμαστε όμοιοι με τους δαίμονες, όταν ακολουθούμε τις κακές τους υποβολές. Κι αυτό οφείλεται στην πεσμένη μας φύση.

Ένα, λοιπόν, από τα χαρακτηριστικά της πτώσεώς μας είναι η τάση να κρύβουμε τις παραβάσεις μας και να δικαιολογούμε τον εαυτό μας. Αυτό έκαναν ο Αδάμ και η Εύα μετά την αθέτηση της θείας εντολής. Αυτό έκανε και ο πρωτότοκος γιος τους, ο Κάιν, μετά τον φόνο του αδελφού του Άβελ. Όσο ο άνθρωπος απομακρύνεται από την αρετή και παραμελεί τη διόρθωσή του, τόσο εντείνεται και γενικεύεται η τάση του να καταφεύγει στην υποκρισία.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: Θαύματα και σημεία - Μυστική σημασία


Όλες οι αναρτήσεις του Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Θαύματα και σημεία» ΕΔΩ
 
Κεφάλαιο Α' - Τι λέει η Αγία Γραφή: Μυστική σημασία

Μερικά από τα θαύματα του Κυρίου μας είχαν μια μυστική σημασία. Μα αυτό δεν σημαίνει πως τα θαύματα αυτά δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο σκοπό. Αντίθετα μάλιστα. Υποδήλωναν μια ευεργεσία γενική• για όλους• που ήταν πια καιρός να εκχυθή σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ένα τέτοιο θαύμα ήταν η ξήρανση της άκαρπης συκής.

α. η ξήρανση της άκαρπης  συκής

Η άκαρπη συκιά ήταν πλούσια σε φύλλα. Μόνο σε φύλλα[31]. Για το δένδρο αυτό η αγία Γραφή, στην διήγηση για την πτώση των πρωτοπλάστων πατέρων, μας λέγει πως η συκιά ήταν ένα από τα δένδρα του Παραδείσου[32]. Από αυτό επήραν ο Αδάμ και η Εύα φύλλα για να κρύψουν την γύμνωσή τους. Πριν πέσουν στην αμαρτία, οι προπάτορές μας δεν είχαν καθόλου αισθανθή πως ήσαν γυμνοί. Δεν την αισθάνονταν τότε την γυμνότητά τους. Τους την έδειξε μετά η αμαρτία. Αυτό μας λέει, πως πρέπει να είναι σωστή η άποψη των αγίων πατέρων, που μας λένε πως ο απαγορευμένος καρπός ήταν σύκο. Κατευθυνόμενος προς την Ιερουσαλήμ ο Κύριος, μας λέγει το Ευαγγέλιο, επείνασε. Και επήγε σε μια συκιά. Μα δεν βρήκε σ’ αυτήν καρπό. Και δίκαια δεν βρήκε. Γιατί τον ζητούσε παράκαιρα. Παράκαιρα είχε αφήσει τον Εαυτό Του ο Κύριος και να αισθανθή την πείνα[33]. Το έκαμε, για να δείξη, ότι η επιθυμία των προπατόρων να φάνε τον απαγορευμένο καρπό δεν ήταν σωστή• ήταν παράκαιρη. Γι’ αυτό επήγε στη συκιά παράκαιρα, εποχή που δεν ήσαν καιρός σύκων. Γι’ αυτό επείνασε παράκαιρα. Επειδή ήλθε να άρη και να διορθώση όλες μας τις κακές επιθυμίες. Και να τις σβήση.

Οι αποστάτες, που όλο και θ' αυξάνονται, θα αυτοαποκαλούνται και θα παρουσιάζονται στους άλλους ως χριστιανοί.


"Ακόμα πιο δύσκολη θα κάνει τότε τη θεάρεστη ζωή και η γενική αποστασία. Οι αποστάτες, που όλο και θ' αυξάνονται, θα αυτοαποκαλούνται και θα παρουσιάζονται στους άλλους ως χριστιανοί. Ωστόσο, θα καταδιώκουν τούς αληθινούς χριστιανούς και θα τους επιβουλεύονται ακατάπαυστα, βάζοντας αναρίθμητα εμπόδια στην καλή τους επιθυμία να υπηρετούν τον Κύριο και να σωθούν, όπως επισημαίνει ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ. (Έπιστολή 67)

 Θα κάνουν πολλά εναντίον των δούλων του Θεού. Θα χρησιμοποιήσουν και τη βία της εξουσίας και τη συκοφαντία και τις καλοστημένες σκευωρίες και τις πολύμορφες απάτες και τους σκληρούς διωγμούς."

 Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: Θαύματα και σημεία - Τι δείχνει η αξίωση αυτή

Εισαγωγή: Τι δείχνει η αξίωση αυτή

 

Τι μας δείχνει η κοινή αυτή αξίωση, που πρόβαλλαν στον Κύριο άνθρωποι με τόσο διαφορετικές αρχές; 

Τι μας δείχνει η αξίωση αυτή, που ήταν έκφραση μιας περιφρόνησης προς τα καταπληκτικά θαύματα, που είχε κάμει ο Κύριος; 

Η αξίωση αυτή μας δείχνει, την αντίληψη της σαρκική σοφίας. Μας δείχνει πως σκέπτονται για τα θαύματα, εκείνοι που έχουν σαρκικό φρόνημα.

Τι είναι όμως το σαρκικό φρόνημα; 

Είναι ο τρόπος, με τον οποίο σκέπτεται ο άνθρωπος για το Θεό και για κάθε το πνευματικό, με βάση όχι το λόγο του Θεού, αλλά την αμαρτωλή του κατάσταση, στην οποία ευρίσκεται εξ αιτίας της πτώσεως. 

Το σαρκικό φρόνημα, είναι γεμάτο (και μολυσμένο!) από την τάση αντίθεσης (και έχθρας!) προς τον Θεό.

Αυτό το φρόνημα γίνεται εύκολα αισθητό στην απαίτηση, που  προέβαλαν στο Θεάνθρωπο: 

Να κάμη θαύματα κομμένα στα μέτρα της κακώς λεγομένης «λογικής» μας• και μάλιστα τη στιγμή, που όχι μόνο δεν πρόσεχαν, αλλά και καταφρονούσαν και απέρριπταν και κατέκριναν τα θαύματα, που με την ανέκφραστη αγαθότητά Του είχε κάμει σαν «Θεού Δύναμις και Θεού Σοφία»[7] ο Σωτήρας μας.

Βιβλιογραφία

[7] Α’ Κορ. 1, 24.

Τι ζητούσαν οι Φαρισαίοι; 

Απάντηση στον λυκοποιμένα μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο που μιλάει για Μεσαίωνα στην Εκκλησία

Αφιερώνουμε στον μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, έναν γνήσιο τύραννο που με τους λυσσαλέους διώκτες του αγίου Χρυσοστόμου μπορεί μόνο να συγκριθεί και εδώ και πολλά χρόνια τρέχει ως πρωταθλητής στον μαραθώνιο αποστασίας, εκκοσμικεύσεως, αιρέσεως και βλασφημίας των Οικουμενιστών, το ακόλουθο χωρίο του αγ. Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ. 

Το χωρίο αυτό -αν και ο Μεσσηνίας δεν ασχολείται με Αγίους- είναι η απαντηση στο νέο εφεύρημα του Χρυσοστόμου, ότι στην Εκκλησία υπάρχει Μεσαίωνας και ότι ο Πάπας «τόνισε την ανάγκη υπεράσπισης των χριστιανικών αξιών, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, κάτι το οποίο θα δούμε στο μέλλον να αναπτύσσεται και να επιβάλλεται». (εδώ):

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: «Οι αποστάτες, που όλο και θ’ αυξάνονται, θα αυτοαποκαλούνται και θα παρουσιάζονται στους άλλους ως χριστιανοί»

«Ακόμα πιο δύσκολη θα κάνει τότε τη θεάρεστη ζωή και η γενική αποστασία. Οι αποστάτες, που όλο και θ’ αυξάνονται, θα αυτοαποκαλούνται και θα παρουσιάζονται στους άλλους ως χριστιανοί. Ωστόσο, θα καταδιώκουν τους αληθινούς χριστιανούς και θα τους επιβουλεύονται ακατάπαυστα, βάζοντας αναρίθμητα εμπόδια στην καλή τους επιθυμία να υπηρετούν τον Κύριο και να σωθούν, όπως επισημαίνει ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ. (Έπιστολή 67) Θα κάνουν πολλά εναντίον των δούλων του Θεού. Θα χρησιμοποιήσουν και τη βία της εξουσίας και τη συκοφαντία και τις καλοστημένες σκευωρίες και τις πολύμορφες απάτες και τους σκληρούς διωγμούς..»
 
(Προσφορά στον σύγχρονο Μοναχισμό, Τόμος Α’, σελ. 209)