Παντού επικρατεί, αδιαφορία,αμετανοησία και ασέβεια.

«Ἡ γῆ πού μᾶς ἐθέσπισεν» καί οἱ ἄψυχες ἡγεσίες μας

«Ἡ γῆ πού μᾶς ἐθέσπισεν» καί οἱ ἄψυχες ἡγεσίες μας

Μανώλης Κοττάκης

Δέν τιμήσαμε μέ τόν ἁρμόζοντα τρόπο ὡς «Ὅλον Ἔθνος» τήν συγκλονιστική στιγμή τῆς συμπληρώσεως πενῆντα ἐτῶν ἀπό τόν ἐθνικό διαμελισμό καί τήν ἐθνική τραγωδία τῆς Κύπρου.

Στείλαμε πολύ χαλαρό μήνυμα ὡς Σύγχρονος Ἑλληνισμός γιά τό πῶς ἀντιδροῦμε σέ αὐτό πού ὀνομάζεται «προστασία τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας καί παραβίαση συνόρων». Ἡ ἐπέτειος ἐκτός ἀπό μνήμη φέτος ἦταν καί τέστ.

Ἀλλά φοβᾶμαι πολύ ὅτι καί αὐτή τήν φορά προσαρμόσαμε τήν μνήμη στήν σκοπιμότητα καί στήν διεθνῆ συγκυρία.

Ἡ μνήμη δέν ἦταν «μορφή ἀντίστασης», ὅπως ἄκουσα σωστά στό ΡΙΚ, ἀλλά «χαλί» προετοιμασίας γιά τήν νέα ἧττα πού ἔρχεται σέ συσκευασία συμβιβασμοῦ. Διακρίνω τρία θεμελιώδη λάθη στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θυμηθήκαμε τήν τραγωδία καί ἕνα σωστό πού τό ἀφήνω γιά τό τέλος. Πρῶτον, τήν τιμήσαμε δίνοντας, πλήν δύο-τριῶν ἠχηρῶν ἐξαιρέσεων, ἀσύλληπτη ἔκταση πάνω στό βασικό ἄλλοθι τῶν Τούρκων γιά τήν εἰσβολή: στό πραξικόπημα Σαμψών.

Τιμήσαμε δηλαδή τήν μαύρη ἐπέτειο ἐνοχικά καί ὄχι καταγγελτικά. Ὅπως πάντοτε κάνουμε συνήθως σέ αὐτόν τόν τόπο.

Γιά τήν Μικρασιατική Καταστροφή ἔφταιγε ἡ Ἡνωμένη Ἀντιπολίτευση τῶν «6» καί ὄχι οἱ Ἄγγλοι πού παρέσυραν τόν Βενιζέλο στήν Μικρά Ἀσία. Γιά τόν Ἐμφύλιο οἱ ἀντιμαχόμενες πλευρές καί ὄχι οἱ ἀποικιοκράτες πού ἤθελαν μέσω τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους νά ἐλέγχουν τά στενά τοῦ Σουέζ καί διά τοῦ Σουέζ τίς κτήσεις τους στήν Ἰνδία.

Ἀπό τά μαρτύρια τῶν Κυπρίων κληρικῶν στά χέρια τοῦ Ἀττίλα

Ἀπό τά μαρτύρια τῶν Κυπρίων κληρικῶν στά χέρια τοῦ Ἀττίλα

 

Πέτρου Παπαπολυβίου, 

Ἀναπληρωτῆ καθηγητῆ Σύγχρονης Ἑλληνικῆς Ἱστορίας- Κοσμήτορα Φιλοσοφικῆς Σχολῆς -Πανεπιστήμιο Κύπρου

    Οἱ Ὀρθόδοξοι κληρικοί ἦταν μιά κατηγορία Ἑλλήνων Κυπρίων στήν ὁποία ἐπιφυλάχθηκε ἄγρια μεταχείριση ἀπό τά τουρκικά στρατεύματα καί τούς ἄτακτους Τουρκοκύπριους – στελέχη τῶν παραστρατιωτικῶν ὁμάδων πού βοήθησαν τόν στρατό εἰσβολῆς. Οἱ περισσότεροι ἀπό ὅσους κληρικούς συνελήφθησαν ἤ ἐγκλωβίστηκαν στά χωριά τους, κακοποιήθηκαν βάναυσα κατ’ ἐξακολούθηση, χωρίς νά ἔχουν προκαλέσει ἤ νά ἔχουν βλάψει κάποιον. Προφανής σκοπός ἦταν ἡ ψυχολογική καί σωματική ἐξουθένωση τῶν κληρικῶν, ὥστε νά κατατρομοκρατηθεῖ καί τό ποίμνιό τους γιά νά διευκολυνθοῦν τά διχοτομικά σχέδια τῆς Ἄγκυρας. Παράλληλα, ἦταν καί μιά ἀναχρονιστική ἀναβίωση τῶν ἀντιχριστιανικῶν διωγμῶν στήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία, εἰδικά ἐναντίον τοῦ ὀρθόδοξου κλήρου.

   Στό παρόν σύντομο ἄρθρο θά παρουσιάσω μερικές μόνον περιπτώσεις κληρικῶν πού ὑπέστησαν φοβερά μαρτύρια κατά τήν αἰχμαλωσία τους. Πρῶτος στόν σχετικό κατάλογο εἶναι ὁ ἱερέας τῆς Ἀγκαστίνας, παπά Επιφάνιος Ἰωάννου, ἀπό τό Μηλικούρι, ἔγγαμος καί πατέρας τριῶν παιδιῶν, 54 ἐτῶν τό 1974. Μέ δράση στόν ἀγώνα τῆς ΕΟΚΑ καί στή διάρκεια τῶν ταραχῶν τοῦ 1963-1964 ὁ πατήρ Ἐπιφάνιος παρέμεινε στήν Ἀγκαστίνα μέ δική του, συνειδητή ἐπιλογή, καί ἀκολούθησε τήν τύχη τοῦ ποιμνίου του. Συνελήφθη στίς 17 Αὐγούστου καί μεταφέρθηκε στή Μιά Μηλιά. Ὁ ἐντοπισμός τῶν ὀστῶν του τό 2011, πιστοποίησε τόν μαρτυρικό του θάνατο ἀπό τά χέρια τῶν εἰσβολέων.

Δεν ξεχνώ!