Ο Δημητριάδος παραδέχεται, ότι δεν καταλαβαίνει τι λέει στην Θεία Λειτουργία ( πως έγινε τότε επίσκοπος;) και γι αυτό...

Ζητάει την αλλαγή της γλώσσας της Εκκλησίας! Τώρα πως αυτός ο άνθρωπος, που δεν καταλαβαίνει τι ευχές διαβάζει, έγινε επίσκοπος είναι άλλου παπά ευαγγέλιον

        

–https://youtu.be/W2xl8t3kv6M

«Τελούμε τα Μυστήρια και τις Ακολουθίες με μία γλώσσα που πολλές φορές υποχρεωνόμαστε να δίνουμε την μετάφραση για να κατανοούν οι άνθρωποι. Την παραλάβαμε, την διασώζουμε. Μπορείτε να μου εξηγήσετε την εμμονή. Παραδείγματος χάριν, στην περίοδο του κόβιντ υιοθετήσαμε μία ευχή προσευχητική της Εκκλησίας να αναγιγνώσκεται σε όλες τις Ακολουθίες από έναν εξαίρετο συγγραφέα συνεπίσκοπό μας, πού όμως κι εμείς όταν την διαβάζαμε πολλές λέξεις δεν τις κατανοούσαμε. Αυτό είναι εμμονή στην Παράδοση; Είναι ο φόβος στην ανανέωση; Τι θα στερούσε την Εκκλησία να υιοθετήσει μία ευχή, προσευχή που να την καταλαβαίνει και ο τελευταίος πιστός μέσα στο Ναό όταν διαβάζεται για να αντιμετωπιστεί η πανδημία; Εδώ τί έχει γίνει; Έχουμε εμμονή που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε; Φοβόμαστε; Έχουμε φοβικό σύνδρομο; Τι θα πρέπει να γίνει; Γιατί είναι όλα πολύ όμορφα αυτά. Στην πράξη, μπορείτε να μου δώσετε έναν οδηγό ώστε αύριο στην τοπική μου Εκκλησία να μπορέσω να νοιώσω ότι έχω μία παράδοση που δεν μένει πίσω αλλά προχωράει μπροστά;»

απομαγνητοφώνηση ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

Ὁ «Πνευματομάχος» καὶ ΝΕΟ-ΠΑΤΕΡΑΣ Μητροπολίτης Αἰτωλοακαρνανίας.

                                   Πράγματι, επιστολή κόλαφος!

                   

Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόκλητος Τσίρκας

«Γινώσκεις ἅ ἀναγινώσκεις», Κύριε Δαμασκηνέ; Τὶς ἡμέρες αὐτὲς πολὺς ντόρος ἔγινε μὲ τὰ εὐφυολογήματα τοῦ νεόκοπου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Δαμασκηνοῦ.

Δὲν τὸν γνωρίζω τὸν ἄνθρωπο, γνωρίζω ὅμως πολὺ καλὰ τὸν Γέροντά του, τὸν ὁποῖον τὸν ἀγαποῦσα καὶ ἐκτιμοῦσα, ὅταν ἦταν Ἀρχιμανδρίτης, τὸν εἶχα μάλιστα προωθήσει, γιὰ νὰ γίνει ΠΡΟΕΔΡΟΣ τοῦ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΛΑΩΝ, Παγκοσμίως.

Οἱ μετοχές του ὅμως ἀνέβηκαν μὲ τὴν τηλεοπτικὴ Ἐκπομπὴ τὸ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον τὸν ἔκανε νὰ αὐξηθεῖ ἡ ΟΙΗΣΗ του καὶ νὰ νομίσει ὅτι εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες!!! (βλ. Μεταπατερικὴ θεολογία) Κύριε τῶν Δυνάμεων!!!

Ὁ Σοφὸς Λαός μας λέγει: Μὲ ὅποιον δάσκαλον θὰ καθίσης τὶς διδασκαλίες του θὰ ἀκολουθήσεις.

Ἔγραψα γράμμα στὸν κύριο ΙΓΝΑΤΙΟ καὶ τοῦ ἔλεγα ὅτι στὸ ΔΙΠΤΥΧΟ μου, ποὺ ἔχω γράψει καὶ τὸ ὄνομά σου, ὡς Ἀρχιμανδρίτης, τώρα δὲν τὸ μνημονεύω, τὸ ἔβαλα ἐντὸς παρενθέσεως, μέχρις ὅτου ἡ Ἱερὰ Σύνοδος νὰ σὲ καθαιρέσει, ὁπότε καὶ ἐγὼ θὰ σὲ σβήσω!!!

Δὲν ξέρω ἄν ὁ ἀλεξιπτωτιστής! τῆς Μητροπόλεως ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ τέλεσε καμμιὰ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ Ἱερέως.

"αὐτοὶ ποὺ ἔχουν σεξουαλικὲς ἰδιαιτερότητες." Ἀπὸ τὸ Σαμπεζὺ προετοίμαζαν τὴν ἀκύρωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδασκαλίας σχετικὰ μὲ τὴν ὁμοφυλοφιλία!

Ἀπόσπασμα ἀπὸ παλαιὰ ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου  γιὰ τὰ αἴσχη τοῦ Σάμπεζυ

μὲ πρωταγωνιστὲς τὸν Περγάμου Ἰω. Ζηζιούλα(+), τὸν Μεσσηνίας Χρυσόστομο καὶ τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο!

 

● Παρουσιάζουμε μία ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ π. Κων/νου Στρατηγόπουλου, στὴν ὁποία μίλησε γιὰ τὸ «πραξικόπημα» ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ποὺ προσπάθησε νὰ κάνει τότε στὸ Σάμπεζυ ὁ μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας, τὸν ὁποῖο οἱ Οἰκουμενιστὲς ὑμνοῦν ὡς Ἅγιο,  ἔχοντας δίπλα του τοὺς γνωστοὺς καινοτόμους: τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο καὶ τὸν Μεσσηνίας Χρυσόστομο!!! Ἔτσι θὰ καταλάβει ὁ κάθε πιστὸς πόσο καιρὸ δούλευαν οἱ Οἰκουμενιστὲς γιὰ νὰ διαλύσουν τὴν Ἐκκλησία καὶ ποιὰ τρομερὴ εὐθύνη φέρουν οἱ ὀνομαζόμενοι εὐσεβεῖς ποιμένες ποὺ ἐνῶ ἔβλεπαν τὶς οἰκουμενιστικὲς μεθοδεύσεις ἀντὶ νὰ ἀντισταθοῦν ἐγκαίρως, ἔκαναν... Οἰκονομία, μὲ τὸ ἀποτέλεσμα, οἱ ἔνοχοι ἀντὶ νὰ τιμωρηθοῦν νὰ κατέχουν ἀκόμα τοὺς ἐπισκοπικοὺς θρόνους.

● Στὴν ὁμιλία του αὐτή, ὅμως, ὁ π. Κων/νος νοιώθοντας μεγάλη ταραχὴ γι’ αὐτὸν τὸν ξεπεσμὸ τῶν παραπάνω Ἐπισκόπων, Εἶπε: «Παρακαλῶ τὸ λαὸ νὰ εἶναι σὲ ἐγρήγορση". Εὐχήθηκε, ἐφόσον τέτοια συζητοῦν στὴν τότε προετοιμαζόμενη Πανορθόδοξο Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου: «νὰ διαλυθοῦνε καὶ νὰ μὴ συνεχίσουνε. Ἂν ἔτσι ἑτοιμάζουνε τὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο, νὰ μὴν τὴν κάνουν ποτέ, Θεέ μου».

Ἡ δική μας διαπίστωση εἶναι πώς, ἐνῶ ὅλοι (καὶ ὁ μακαριστὸς π. Κων/νος) ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔβλεπαν τὸ κατάντημα τῶν Οἰκουμενιστῶν, ὅλοι ἔβλεπαν ποῦ ὁδηγοῦν τὴν Ἐκκλησία, δυστυχῶς, ὅλοι συνέχισαν, ἰδιαίτερα μετὰ τὸ Κολυμπάρι, νὰ κοινωνοῦν μὲ αὐτὸ τὸ σύγχρονο καρκίνωμα, τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, ἀθετοῦντες τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς καὶ τὴν συνοδική τους καταδίκη. Ἔτσι ὅλα τὰ οἰκουμενιστικὰ σχέδια ἔγιναν πραγματικότητα, ἐνῶ ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ ἐρωτοῦμε, πῶς ἔγινε αὐτό!!!

Ἂς εὐχηθοῦμε, πρὶν εἶναι πολὺ ἀργά ἔστω καὶ τώρα, νὰ ἀφυπνιστοῦν οἱ καλοπροαίρετοι ποιμένες καὶ νὰ ἀλλάξουν στάση, ὥστε μετὰ τὸν σταυρό, νὰ ἔρθει καὶ στὸ θέμα αὐτὸ ἡ Ἀνάσταση!  

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Ἀποσπάσματα ἀπὸ την ὁμιλία τοῦ π. Κων/νου Στρατηγόπουλου 

Τώρα θὰ κάνω μιὰ παρατήρηση (τὸ λέω ἀνθρωποπαθῶς) ποὺ μὲ σύγχυσε πάρα πολύ κι ἔχει σχέση μὲ τὴν ὑγιαίνουσα διδασκαλία.

Καὶ θὰ σᾶς τὸ πῶ γιὰ νἄχετε ἐγρήγορση σὲ πολὺ μεγάλα θέματα· καὶ τὸ κριτήριο πολλὲς φορὲς τῆς ἀληθείας εἶναι τὸ «τάδε λέγει Κύριος» καὶ πόσο ὁ λαὸς δὲν κοιμᾶται ὄρθιος καὶ δὲν δέχεται πλανεμένες διδασκαλίες. Αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς πῶ θὰ σᾶς συγχύσει. Τὸ θέμα εἶναι μεῖζον· δὲν μιλᾶμε γιὰ μιὰ κουβέντα· μιλᾶμε γιὰ τὴν μεγαλύτερη κουβέντα ποὺ μπορεῖ νὰ γίνει στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Ο ψευδοπροφήτης μας προειδοποιεί να μη ακούμε την αλήθεια.

Όταν υπηρετείς το ψεύδος, φυσικά φοβάσαι τον οποιοδήποτε υπηρέτη της αληθείας. Έτσι ο Δημητριάδος βλέποντας τους αντιδρούντες να αυξάνονται, καλεί τους πιστούς να μην ακούν, όσους υπερασπίζονται την Ορθοδοξία, την αληθινή Εκκλησία και ζητούν την φύλαξη της Ι. Παραδόσεως, αλλά να μείνουν στον μεταπατερικό οικοδόμημα που επινόησε αυτός και ο οικουμενιστικός κύκλος του: Μία νέα «Εκκλησία», στην οποία οι Άγιοι είναι «θύματα του αρχέκακου όψεως», οι «δρόμοι σωτηρίας είναι πολλοί», οι αιρετικοί είναι εκκλησίες και έχουν Χάρι, η Εκκλησία χρειάζεται εκσυγχρονισμό, οι Ι. Κανόνες είναι «τείχη του αίσχους», οι Ι. Ναοί και η Θ. Κοινωνία είναι πηγή μολύνσεως, οι Επίσκοποι είναι αλάθητοι, κυκλοφορούν με λιμουζίνες, παίρνουν παχυλούς μισθούς και κατοικούν σε βίλες με σκυλιά και πισίνες, κλπ.

Και δεν φοβάται, αλλά τολμά να χρησιμοποιήσει ως παράδειγμα τον Τίμιο Πρόδρομο, που αν ζούσε σήμερα, ο κάθε Δημητριάδος θα έπρεπε να κρυφτεί για να γλυτώσεις τον καυστικό έλεγχό του.

Α.Τ.

Δημητριάδος: «Να μην παρασυρθούμε από τους ψευδοπροφήτες της εποχής μας»

Την Αποτομή του Τιμίου Προδρόμου εόρτασε ιεροπρεπώς η Τοπική Εκκλησία της Δημητριάδος το διήμερο 28-29/8.

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος χοροστάτησε, κατά τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό, στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ανατολής Αγιάς, πλαισιωμένος από Κληρικούς της εκεί επαρχίας, παρουσία πλήθους προσκυνητών.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την ικανοποίησή του για την πορεία της Αδελφότητας, για τον σεβασμό που επιδεικνύει στο φυσικό περιβάλλον, για την ανάδειξη, διεθνώς, της Μονής ως τόπου προαγωγής της Ορθόδοξης πνευματικότητας, απλότητας και δημιουργικότητας. Αναφερόμενος στον τιμώμενο Ιωάννη τον Πρόδρομο, παρατήρησε ότι «ήξερε την αποστολή του, γνώριζε τα όριά του και μέσα σ’ αυτά λειτούργησε. Δεν επεδίωξε ποτέ ν’ αποκτήσει οπαδούς, γι’ αυτό και, όταν ήρθε η στιγμή, παρέδωσε τους μαθητές του στον Χριστό, Τον Οποίο υπέδειξε ως τον αναμενόμενο Μεσσία. Δεν εκμεταλλεύτηκε την αγάπη των ανθρώπων, αλλά επεδίωκε την αφάνεια της ερήμου, έως ότου, υπηρετώντας την αλήθεια, βίωσε θάνατο μαρτυρικό».

Ο μεταπατερικός οικουμενιστής Δημητριάδος Ιγνάτιος συνεχίζει την διαστρέβλωση του Ευαγγελίου: «Η Εκκλησία οφείλει να βρίσκεται σε διάλογο»

μητρ. Δημητριάδος Ἰγνάτιος: "πολλές φορές νιώθουμε επαναπαυμένοι γιατί γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι, ζούμε σ’ έναν ορθόδοξο χώρο, διεξάγουμε μια εκκλησιαστική ζωή και νομίζουμε ότι είμαστε πλήρεις... ο Χριστός μας κάλεσε σε έναν διαρκή διάλογο με τον κόσμο, για να μαρτυρήσουμε την αλήθεια".

                    

Ὁ μητρ. Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος χρησιμοποίησε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἕνα εὐαγγελικὸ ἀπόσπασμα, τὸν διάλογο τοῦ Κυρίου μὲ τὴν Σαμαρείτιδα, γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν αἱρετικὴ δραστηριότητα τῶν Οἰκουμενιστῶν: τοὺς διαχριστιανικοὺς καὶ διαθρησκευτικοὺς διαλόγους: Ἀμετανόητος καὶ πιστὸς στὴν αἵρεση ποὺ διδάσκει, ἀρνεῖται νὰ παραδεχθεῖ -παρότι γνωρίζει- ὅτι τὰ κηρύγματά του, πονηρὰ διατυπωμένα, εἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ παράδειγμα τῆς Σαμαρείτιδος στὴν προκειμένη ἀποτελεῖ παράδειγμα εὐαγγελισμοῦ τῆς Μίας Ἀλήθειας καὶ τῆς μοναδικότητας τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι ἀπόδειξη διαλόγου οἰκουμενιστικοῦ χαρακτῆρα (ὅπως τὸ ἑρμηνεύει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐδῶ).

Φυσικὰ πρέπει νὰ συνδιαλεγόμαστε μὲ τοὺς συνανθρώπους μας. Ἡ Ἐκκλησία αὐτὸ ὅμως δὲν τὸ ὀνομάζει διάλογο. Τὸ ὀνομάζει Εὐαγγελισμό. Συνδιαλεγόμαστε μὲ τὸν κόσμο γιὰ νὰ  κηρύξουμε τὸ Εὐαγγέλιο: Τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ὀρθόδοξη πίστη σ' Αὐτόν, ὄχι γιὰ νὰ μιλήσουμε γιὰ ἱσότητα, δικαιώματα, μειονότητες κλπ. Ὁ Χριστὸς δὲν μίλησε μὲ τὴν Σαμαρείτιδα γιὰ νὰ κάνει ἀτέρμονο διάλογο, γιὰ νὰ εἶναι "σε έναν διαρκή διάλογο με τον κόσμο" γιὰ νὰ δεῖ, τί τοὺς ἐνώνει καὶ ὄχι τί τοὺς χωρίζει, γιὰ νὰ παραδεχθεῖ, ὅτι κι αὐτὸς δὲν εἶναι πλήρης. Δὲν μίλησε κάνοντας συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις ἀναγνωρίζοντας πολλοὺς δρόμους σωτηρίας. Μίλησε μαζί της γιὰ νὰ τῆς φανερώσει τὴν Μία σεσαρκωμένη Ἀλήθεια, λέγοντας της "ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας". Τῆς μίλησε γιὰ νὰ τὴν σώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ δὲν δίστασε νὰ τῆς ἀναφέρει καὶ τὸν ἁμαρτωλὸ βίο της (πράγμα ἀντίθετο μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ (ὑπο)στηρίζουν τὴν ἁμαρτία τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων καὶ δὲν τὴν ἀναφέρουν κἄν).

Απόδειξη ότι στην Εκκλησία επικρατεί πια ο νεποτισμός και η υποταγή στα κέντρα εξουσίας

Οι Οικουμενιστές προωθούν τους ημέτερους και κατάντησαν την Εκκλησία κλειστό κύκλωμα προαγωγών με αντίτιμο την προδοσία.

"Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνεχάρη αφενός τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Δαμασκηνό για την επάξια εκλογή του από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, και του ευχήθηκε καλλίκαρπη Ποιμαντορία, και αφετέρου τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού για την προαγωγή τού μέχρι πρό τινος Πρωτοσυγκέλλου και στενού του συνεργάτου.

Ο νέος Μητροπολίτης Αιτωλίας Δαμασκηνός στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Επίσκεψη στην Έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου πραγματοποίησαν τη Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, μαζί με τον νέο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Σεβ. κ. Δαμασκηνό, τον οποίο και παρουσίασε στην Α.Θ. Παναγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.

Ο νέος Ποιμενάρχης της μεγάλης αυτής και αγιοτόκου εκκλησιαστικής επαρχίας της Στερεάς Ελλάδος, ζήτησε και έλαβε, πριν από την ενθρόνισή του, την ευχή του Παναγιωτάτου, εκφράζοντας τον βαθύ σεβασμό του προς την Μητέρα Εκκλησία.

Η ΝΕΑ Εκκλησία θεμελιώνεται πλέον γοργά και σταθερά. Θεολόγοι και κληρικοί υποτάσσονται σιωπώντες! Εκτός ελαχίστων!

Στενάχωρες περιδιαβάσεις στόν λαβύρινθο τῶν ἀντικανονικῶν ἀτραπῶν τῆς μεταπατερικῆς συγχύσεως.

 Πρωτοπρ. Ἰωάννου Κ. Φωτοπούλου, Νομικοῦ-Θεολόγου, ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀθηνῶν

        Πηγή: christian-vivliografia 


(Μέ ἀφορμή τήν ὁλοκλήρωση τοῦ Συνεδρίου τῆς Ἀκαδημίας θεολογικῶν σπουδῶν Βόλου γιά τούς ἱερούς Κανόνες)

.      Ὁλοκληρώθηκε τό διεθνές Συνέδριο μέ θέμα Οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ σύγχρονες προκλήσεις (8-11 Μαΐου) πού ὀργάνωσε ἡ Ἀκαδημία θεολογικῶν σπουδῶν στόν Βόλο.

.   Μέσα στά πλαίσια εὐγενείας πού χαρακτήριζε τό συνέδριο, ὁ Σεβασμιώτατος, χαμογελώντας πατρικά, εἶπε στήν ἐναρκτήρια ὁμιλία του ὅτι ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν δέν δίνει σημασία στίς κραυγές ὅσων διαφωνοῦν, ἐνῶ στόν καταληκτικό του χαιρετισμό… διόρθωσε τή φράση του λέγοντας ὅτι «μπορεῖ κάποιοι νά γαυγίζουν…».  Ἄς εἶναι!  Αὐτό ἐξ ἄλλου ἦταν τό λιγότερο, ἄν συγκριθεῖ μέ τό ἀνοσιούργημα πού τελέσθηκε ἀπό τό ἄνομο βολιώτικο Συνέδριο, ὅπου κενά καί καινά κατά τῶν ἱερῶν Κανόνων ἐμελέτησαν  οἱ περισσότεροι τῶν εἰσηγητῶν.

Τό Συνέδριο στήν οὐσία ἀπέβλεπε:

• στήν ἀποδόμηση τοῦ Κανονικοῦ Συστήματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δηλ. στήν κατάργηση  καί δῆθεν διόρθωση καί βελτίωση τῶν Κανόνων τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν  Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων˙

• στήν ἐμφύτευση ἀμφιβολιῶν στό νοῦ Κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν γιά τήν ὀρθότητα καί ἀποτελεσματικότητα τῶν ἱ. κανόνων˙

• στήν εἰσαγωγή ἑνός νέου ἀντορθοδόξου πνεύματος˙

• στήν ὁμογενοποίηση Ἐκκλησίας καί κόσμου.

.     Ἀκούστηκαν ἀπόψεις ὅπως π.χ. ὅτι οἱ Κανόνες βρίσκονται «σέ χαοτική κατάσταση», ὅτι εἶναι «προβληματικοί», ὅτι κάποιοι «ὑποβιβάζουν τίς γυναῖκες σέ ἀντικείμενα», ὅτι εἶναι μιά «κανονική ἀρχαιολογία», ὅτι εἶναι κάτι τί «παρωχημένο», ὅτι στούς Κανόνες ὑπάρχει ἕνας «φορμαλισμός πού σκοτώνει ὅ,τι ζωντανό ὑπάρχει» κλπ.
.   Πολλοί εἰσηγητές ξεκινοῦσαν μιλώντας θετικά γιά τούς Κανόνες γιά νά τούς ἀπαξιώσουν ὅμως στή συνέχεια.
.  Ἀρκετοί πάλι εἰσηγητές ἔχοντας συγκεκριμένο θέμα τοποθετήθηκαν ἐνάντια στίς προβλέψεις τῶν Κανόνων. Ἔτσι ἄλλος τοποθετήθηκε ὑπέρ τῶν συμπροσευχῶν μέ τούς αἱρετικούς, ἄλλος ὑπέρ τῆς «ἐγκυρότητος» τοῦ βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν, ἄλλος ὑπέρ τοῦ γάμου τῶν Ὀρθοδόξων ὄχι μόνο μέ αἱρετικούς ἀλλά καί μέ ἑτεροθρήσκους, ἄλλος ὑπέρ τῆς μειώσεως τῶν νηστειῶν κλπ.  Τό ζήτημα εἶναι ἄκρως σοβαρό… ὄχι μόνο γιά τήν αὐτοσυνειδησία τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά καί γιά αὐτήν τήν ἴδια τήν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Γι΄αὐτό θά ἤθελα μέ ὅσα σημειώνω στή συνέχεια, α)  νά χαράξω τούς βασικούς ἄξονες πάνω στούς ὁποίους κινήθηκε τό Συνέδριο, ἄξονες πού ὁδηγοῦν, ἄν ἀκολουθηθοῦν, σέ ἀδιέξοδο καί σύγχυση ὅλο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί β) νά καταγράψω ἐπί μέρους τοποθετήσεις τῶν εἰσηγητῶν πού ἀμφισβητοῦν τἠν ποιμαντική κατεύθυνση τῶν Ἱ. Κανόνων καί εἰσηγοῦνται πρός ἐφαρμογή ἀλλότριες τῆς Ἐκκλησίας ἰδέες, νοοτροπίες καί πρακτικές.

Ι. Βασικές ἀρχές-ἄξονες τοῦ συνεδρίου

1. Ἀπογύμνωση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπό τήν ἱερότητά τους. Οἱ εἰσηγητές ἐξέτασαν τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὁποιαδήποτε θεολογικά κείμενα. Τά ἀξιολόγησαν ὡς τυπικά κείμενα, ρυθμιστικά τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καί, ἐνῶ θεωρητικῶς ἀντιτίθενται στό νομικισμό, τά ἀντιμετώπισαν ὡς νομικές διατάξεις προσωρινοῦ χαρακτήρα πού μποροῦν, ὅπως οἱ νόμοι, νά καταργηθοῦν, νά τροποποιηθοῦν, νά διορθωθοῦν.

.      Μέ ὅλη τή στάση τους ἔδωσαν τήν ἐντύπωση ὅτι δέν ἔχουν τή συνείδηση καί τή γνώση  ὅτι ἀνήκουν στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπ΄ ἀρχῆς τῆς παρουσίας της στόν κόσμο ὁδηγεῖται ἀπό τήν Κεφαλή της, τόν Χριστό, ὁὁποῖος παρών, συγκροτεῖ τό Σῶμα Του, καί ζωογονεῖται ἀπό τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦἉγίου Πνεύματος. Αὐτή ἡἀπαιτούμενη γιά κάθε πιστό συνείδηση καί γνώση δέν εἶναι ψιλή θεωρητική γνώση, πού ἐμπλουτίζεται καί «διανθίζεται» μέ προσωπικές γνῶμες, ἐπιλογές καί ἑρμηνεῖες τοῦ τύπου:
«ἡ ἐκκλησία δέν ὑπόκειται σέ νόμους, ἀλλά εἶναι κοινωνία ἀγάπης καί ἐλευθερίας…
… ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ἀναθεωρεῖ τούς Κανόνες της γιά νά ὑποβοηθεῖ τόν πάσχοντα ἄνθρωπο…
… Οἱ συνθῆκες στόν κόσμο μεταβάλλονται, μεταβάλλονται καί οἱἀνάγκες καί δυνατότητες τῶν ἀνθρώπων, ἄρα καί οἱ κανόνες πρέπει νά μεταβληθοῦν».

.   Ὅλες αὐτές οἱ ἰδέες ὑπάγονται ὄχι στή Θεολογία ἀλλά στήν …ἀμπελοφιλοσοφία. Ἡ γνώση ὅτι “ἀνήκω στήν Ἐκκλησία” πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό μιά αἴσθηση. Αὐτή ἡ πνευματική αἴσθηση  γίνεται ἁπτή στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς μέ τήν ὁλοκάρδια ἀποδοχή

Συντονισμένος κανονιοβολισμὸς ἐναντίον Ι. Κανόνων υπό την προστασία του Δημητριάδος

 Πηγή: "Ακτίνες"

Ἀδελφοί μου ὀρθόδοξοι Χριστιανοί,

       Χριστός Ἀνέστη!

Θά ἤθελα μέσα στήν πασχαλινή περίοδο, κατά τήν ὁποία δέν παύει ὁ ἐχθρός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους νά βυσσοδομεῖ κατά τῆς Ἐκκλησίας μας   νά σᾶς ἐνημερώσω γιά τά νέα ἀντορθόδοξα σχέδια τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν.

Οἱ ἐν Βόλῳ ἀνανεωτές μετά τόν καταιγισμό κακοδιδασκαλιῶν σχετικῶν μέ τήν  τῆς ὀρθόδοξη πίστη καί τήν Παράδοση, ἐπιδίδονται τελευταῖα στήν ἐκρίζωση τῶν ἱερῶν Κανόνων ἀπό τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Ἀδελφοί μου,

Πρέπει νά γνωρίζουμε καί πάντοτε νά θυμόμαστε ὅτι οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες Πνεύματι Ἁγίῳ συνελθόντες στίς Οἰκουμενικές Συνόδους ὄχι μόνο διετράνωσαν τά ὀρθόδοξα δόγματα, ἀλλά καί ἐρρύθμισαν μέ τούς Ἱερούς Κανόνες ὁλόκληρη τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή τοῦ καθενός μας. Φροντίζοντας πατρικῶς γιά τήν μετά τοῦ Χριστοῦ ἕνωσή μας καί γνωρίζοντας τήν ἀσθένειά μας καί τίς πολλαπλές πτώσεις μας μᾶς ἄφησαν αὐτούς τούς ὁδοδεῖκτες, τούς Ἱ. Κανόνες ὡς παρακαταθήκη γιά νά μή χάνουμε ἤ γιά νά ξαναβρίσκουμε τήν Ὁδό, τήν Ἀλήθεια τή Ζωή, δηλ. τόν Χριστό.

Γι΄ αὐτό οἱ Πατέρες δεχόμενοι σέ κάθε Οἰκουμενική Σύνοδο μέ χαρά τούς Κανόνες τῶν προγενεστέρων Συνόδων ὡς πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας, τούς ἐπικύρωσαν καί ἀπαγόρευσαν κάθε παραχάραξή τους, ἀθέτησή ἤ διαστροφή τους. Ἔτσι στόν Α΄ Κανόνα τῆς Ζ΄ Οἰκουμ. Συνόδου διαβάζουμε τούς ἀκολούθους λόγους τῶν Πατέρων: «...ὅπως κάποιος πού βρίσκει πλούσια λάφυρα, ἔτσι καί ἐμεῖς ἀγαλλόμεθα καί μέ πολλή χαρά ἐναγκαλιζόμαστε τούς θείους Κανόνες...  ....Τό σύνολο τῶν Κανόνων τόσο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὅσο καί τῶν Τοπικῶν Συνόδων καί τῶν ἁγίων Πατέρων τό ἐπικυρώνουμε», ενῷ στό Β΄ τῆς ΣΤ΄ διαβάζουμε: «σέ κανένα δέν ἐπιτρέπεται νά κάνει παραχάραξη τῶν Ἱ. Κανόνων, νά τούς ἀθετήσει ἤ νά βάλει ἄλλους στή θέση τους». Τέλος ἀπείλησαν μέ φρικτά ἐπιτίμια  ὁποιονδήποτε ἐγγίζει τόσο τό γράμμα ὅσο καί τό πνεῦμα τῶν Ἱ. Κανόνων.  

Ὅλοι ὅμως οἱ ἐμπλεκόμενοι στόν Οἰκουμενισμό βλέπουν τούς Ἱ. Κανόνες, αὐτό τό θεοΐδρυτο τεῖχος πού ἀσφαλίζει τούς πιστούς ἀπό κάθε ἔκπτωση στήν πίστη καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὡς ἐμπόδιο γιά τήν παγκοσμιοποίηση,