Προτυπώσεις τῆς Θεοτόκου εἰς τὸν Κανόνα τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου
Τοῦ κ. Εὐαγγέλου Γριβάκου, Ἀντιστρατήγου ἐ.ἀ-Νομικοῦ
Ὁ «Ἀκάθιστος Ὕμνος» εἶναι ἀπὸ τὰ πλέον σημαντικὰ ὑμνογραφικὰ κείμενα τῆς βυζαντινῆς περιόδου, συνδεδεμένο μὲ τὴν λατρευτικὴ ζωὴ καὶ τὴν ἐθνικὴ ὑπόσταση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ προοίμιο καὶ 24 Οἴκους (στροφὲς) κατὰ τὴν ἀκολουθία τῆς ἑλληνικῆς ἀλφαβητικῆς ἀκροστιχίδας, ἀπὸ τὸ Α ὥς τὸ Ω καὶ εἶναι γραμμένος πάνω στοὺς κανόνες τῆς ὁμοτονίας, ἰσοσυλλαβίας καί, ἐν μέρει, τῆς ὁμοιοκαταληξίας.
Ἄρχεται μὲ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ κατὰ τὸ πρῶτο ἥμισυ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τῆς Παρθένου στὴν Ἐλισάβετ, τὶς ὑποψίες τοῦ Ἰωσήφ, τὴν προσκύνηση τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοὺς ποιμένες καὶ τοὺς μάγους, τὴν φυγή Του στὴν Αἴγυπτο καὶ τὴν Ὑπαπαντή Του. Κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ, γίνεται λόγος περὶ τὴν σάρκωση τοῦ Κυρίου, τὴν θέωση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν θεομητορικὴ ἀξία τῆς Παναγίας. Διακριτικό του εἶναι ὅτι ἐπεξεργάζεται ποιητικὰ τὶς παλαιοδιαθηκικὲς προτυπώσεις τῆς Θεοτόκου, ὡς «τῶν προφητῶν τὸ περιήχημα».
