Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ευθύνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ευθύνη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ένοχος δεν είναι όμως μόνο ο Βαρθολομαίος αλλά και όλοι όσοι τον ακολουθούν και υπακούουν στις εντολές του

Πατρ. Βαρθολομαῖε, «Τὸ αἷμα μας εἶναι στὴ συνείδησή σας!»

 

Ὁ σκληρὸς καὶ ἀπηνὴς διωγμὸς τῶν κληρικῶν καὶ τῶν πιστῶν τῆς κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας συνεχίζεται μὲ μεγάλην ἔντασιν. Ὑπαίτιος τῶν διωγμῶν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος παρέδωσε τὸν Τόμον καὶ ἐνομιμοποίησε τὴν σχισματικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Μητρ.  Ἐπιφανίου. Ὁ Πατριάρχης θὰ λογοδοτήση διὰ τὴν πρᾶξιν του αὐτὴν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, διὰ αὐτὸ ἂς μετανοήση πρὶν εὑρεθῆ εἰς τὸν ἀδέκαστον Κριτήν.

Συμφώνως πρὸς δημοσίευμα τοῦ ἱστολογίου HELLENISCOPE τῆς 18ης Ιουνίου:

«Ἀπὸ τὸ κρεβάτι του στὸ νοσοκομεῖο, ἕνας ἱερέας τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας κάλεσε τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη στὸ Τσερνίβτσι, γιὰ νὰ δεῖ μὲ τὰ ἴδια του τὰ μάτια τὴν ἀνομία ποὺ διέπραξαν τὰ πνευματικά του παιδιά.

Για όσους ξεχνούν την ευθύνη Μοναχών, Αδελφοτήτων, αντι-Οικουμενιστών!! Ο κοινός εορτασμός του Πάσχα αποτελεί κόκκινη γραμμή;

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

«Ἡ μειωμένη καί ὑποτονική ἀντίδραση καί ἀντίσταση σε ὅλα αὐτά, πού δέν δικαιολογεῖται οὔτε ἀπό τήν Ἁγία Γραφή οὔτε ἀπό τήν Πατερική Παράδοση, μέ τήν δικαιολογία τῆς «κόκκινης γραμμῆς τοῦ κοινοῦ ποτηρίου», λειτουργεῖ πρός ὄφελος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»!!! (π. Θεόδωρος Ζήσης)

Στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» δημοσιεύθηκε πρὶν πὸ χρόνια ἄρθρο τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση. Στὸ ἄρθρο αὐτὸ τονίζονται κάποιες θέσεις, ποὺ ἀξίζει νὰ τὶς προβάλλουμε, μήπως καὶ προβληματισθοῦν, ὅσοι ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων ποιμένων, τῶν Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν, τῶν «Ἀδελφοτήτων, ἀλλὰ καὶ πιστῶν εἶναι ἐγκλωβισμένοι καὶ ἀσφυκτιοῦν στὴν οἰκουμενιστικὴ φυλακή, ἢ καλύτερα στὸν ἰστὸ τῆς ἀράχνης, ποὺ χρόνια ἀριστοτεχνικὰ ὑφαίνει ἡ ἀφρόκρεμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ θεσμικὰ διοικεῖ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Οἱ συμπροσευχές, οἱ κοινὲς ἐκδηλώσεις, ἡ ἀναγνώριση τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν (σύμφωνα μὲ τὸν π. Θεόδωρο) ἔχουν διαβρώσει (καὶ σταδιακὰ διαβρώνουν) τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρξουν ἀντιδράσεις, ὅταν θὰ ἐπιχειρηθεῖ ἡ ψευδὴς ἕνωση. 
«Ἡ ἀντίδρασή μας στὶς οἰκουμενιστικὲς ἀθλιότητες, δὲν εἶναι ἐκείνη ποὺ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση διδάσκουν. Ἀρκούμαστε σὲ χλιαρὲς διαμαρτυρίες, καὶ ἰσχυριζόμαστε ὅτι, ἂν προχωρήσουν οἱ Οἰκουμενιστὲς στὸ "κοινὸ ποτήριο", τότε θὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπ’ αὐτούς. Ἡ δικαιολογία αὐτὴ «τῆς "κόκκινης γραμμῆς τοῦ κοινοῦ ποτηρίου"» (ποὺ προφορικῶς καὶ γραπτῶς ἔχει ἐκφράσει ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς), δὲν ἔχει πατερικὸ ἔρεισμα, καὶ ἀσφαλῶς «λειτουργεῖ πρός ὄφελος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», διότι «ὅταν ἐπισήμως ἀποφασίσουμε τήν διακοινωνία τοῦ κοινοῦ ποτηρίου», τότε πιὰ θὰ εἶναι ἀργά. «Θά ἔχει προχωρήσει τόσο πολύ ἡ ἐσωτερική διάβρωση, ὥστε δέν θά ὑπάρχουν πλέον πρόσωπα πού θά βλέπουν κόκκινες γραμμές» καὶ θὰ ἐπιβληθεῖ, ἡ ἕνωση ὡς «ἡ "ἑνότης ἐν τῇ ποικιλίᾳ"», δηλαδὴ ἡ ὑποταγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν Πάπα καὶ στὴν Πανθρησκεία.
Οἱ ἔχοντες ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτωσαν κι ἂς πάψουν νὰ δικαιολογοῦν Μοναχούς, Ἀδελφότητες καὶ «ἀντι-Οἰκουμενιστές», ποὺ ἔχουν διαπιστώσει τὴν ἀλλοίωση τῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως ἀπὸ τὴν παναίρεση, ἀλλὰ κοινωνοῦν μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν. Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι παίρνουν «στὸ λαιμό τους» ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως τοὺς πιστοὺς ποὺ ἐνσωματώνονται στὴν «νέα Ἐκκλησία» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ὅτι συνεργοῦν στὴν τελικὴ ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

π. Θεοδώρου Ζήση


«Μακάρι στίς ἐκδηλώσεις νά προχωρήσουν
καί στό “κοινό ποτήριο”,
γιά νά ξεκαθαρίσει ἡ κατάσταση.

...Ἔχουν δοθῆ τέτοιες διαστάσεις καί τόση σημασία στίς ἑορταστικές αὐτές ἐκδηλώσεις, ὥστε μεγεθυντικά πολλοί πιστεύουν ὅτι δέν ἀποκλείεται κατά τήν συνάντηση αὐτή τοῦ πάπα μέ τούς ὀρθοδόξους πατριάρχας καί προκαθημένους να προχωρήσουμε ἀκόμη καί σέ κοινό ποτήριο...

Εσύ γιατί δεν μιλάς;

Σε λίγο δεν θα έχεις σπίτι και Πατρίδα να γυρίσεις….

   


Ξεπούλησαν οι εθνομηδενιστές την Πατρίδα μας και το μέλλον των παιδιών μας… εσύ γιατί δεν μιλάς;
Εσύ Αστυνομικέ που δεν μιλάς, νομίζεις ότι επειδή παίρνεις ακόμη έναν μισθό και κάποια αναδρομικά που σου πέταξαν, θεωρείς ότι δεν έχεις ευθύνη; Πώς σου επιτρέπει η συνείδηση σου να πετάς χημικά στα παιδιά σου, στους παππούδες Σου, στα αδέρφια σου; Ποιός σου δίνει το δικαίωμα να χλευάζεις αυτούς που υπερασπίζονται την ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ; Σε λίγο δεν θα έχεις ΠΑΤΡΙΔΑ…
Εσύ δημόσιε υπάλληλε γιατί κοιτάς αμέτοχος; Φοβάσαι μην σε στοχοποιήσουν και χάσεις τον μισθό σου;;; Σε λίγο δεν θα έχεις μισθό….
Εσύ στρατιωτικέ που έδωσες όρκο να υπερασπίζεσαι μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος σου τα όσια και τα ιερά που είσαι; Σε λίγο δεν θα έχεις όσια και ιερά….
Εσύ αγρότη που καλλιεργείς την γή σου, γιατί δεν αντέδρασες; Είχες δουλειά να κάνεις είπες; Μα σε λίγο δεν θα έχεις γή να καλλιεργήσεις….
Εσύ επιχειρηματία που ήσουν όταν σε πουλούσαν; Έκανες μπίζνες και είχες σημαντικά ραντεβού να δεις; Μα σε λίγο δεν θα μπορείς να επιχειρήσεις…..

Η τεράστια ευθύνη των Ορθοδόξων

Ἅγιος Παίσιος: «Ἐὰν ζούσαμε πατερικά, θὰ εἴχαμε ὅλοι πνευματική ὑγεία, τὴν ὁποία θὰ ζήλευαν καὶ ὅλοι οἱ ἑτερόδοξοι, καὶ θὰ ἄφηναν τὶς ἀρρωστημένες τους πλάνες»


Ὁσίου Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β΄ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση», (1999) Βασιλικά Θεσσαλονίκης: Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»
Πολλοί ἅγιοι Μάρτυρες, ὅταν δὲν ἤξεραν τὸ δόγμα, ἔλεγαν: «Πιστεύω ὅ,τι θέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες». Ἄν κάποιος τὸ ἔλεγε αὐτό, μαρτυροῦσε. Δὲν ἤξερε δηλαδή νὰ φέρη ἀποδείξεις στούς διῶκτες γιὰ τὴν πίστη του καὶ νὰ τούς πείση, ἀλλὰ εἶχε ἐμπιστοσύνη στούς Ἁγίους Πατέρες. Σκεφτόταν; «Πῶς νὰ μήν ἔχω ἐμπιστοσύνη στούς Ἁγίους Πατέρες; Αὐτοί ἦταν καὶ πιὸ ἔμπειροι καὶ ἐνάρετοι καὶ ἅγιοι. Πῶς ἐγώ νὰ δεχθῶ μία ἀνοησία; Πῶς νὰ ἀνεχθῶ νὰ βρίζη ἕνας τους Ἁγίους Πατέρες;» Νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν παράδοση. Σήμερα, δυστυχῶς, μπῆκε ἡ εὐρωπαϊκή εὐγένεια καὶ πᾶνε νὰ δείξουν τὸν καλό. Θέλουν νὰ δείξουν ἀνωτερότητα καὶ τελικά πᾶνε νὰ προσκυνήσουν τὸν διάβολο μὲ τὰ δύο κέρατα. «Μία θρησκεία, σοῦ λένε, νὰ ὑπάρχη» καὶ τὰ ἰσοπεδώνουν ὅλα. Ἦρθαν καὶ σ’ ἐμένα μερικοί καὶ μοῦ εἶπαν: «Ὅσοι πιστεύουμε στὸν Χριστό, νὰ κάνουμε μία θρησκεία». «Τώρα εἶναι σάν νὰ μοῦ λέτε, τούς εἶπα, χρυσό καὶ μακίρι, χρυσό τόσα καράτια καὶ τόσα ποὺ τὰ ξεχώρισαν, νὰ τὰ μαζέψουμε πάλι καὶ νὰ τὰ κάνουμε ἕνα. Εἶναι σωστό νὰ τὰ ἀνακατέψουμε πάλι; Ρωτῆστε ἕναν χρυσοχόο: «Κάνει νὰ ἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό;» Ἔγινε τόσος ἀγώνας, γιὰ νὰ λαμπικάρη τὸ δόγμα». Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς σχέσεις μὲ αἱρετικό. Σήμερα λένε: «Ὄχι μόνο μὲ αἱρετικό ἀλλὰ καὶ μὲ Βουδδιστή καὶ μὲ πυρολάτρη καὶ μὲ δαιμονολάτρη νὰ συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει νὰ βρίσκωνται στὶς συμπροσευχές τους καὶ στὰ συνέδρια καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μία παρουσία». Τί παρουσία; Τὰ λύνουν ὅλα μὲ τὴν λογική καὶ δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα. Τὸ εὐρωπαϊκό πνεῦμα νομίζει ὅτι καὶ τὰ πνευματικά θέματα μποροῦν νὰ μποῦν στὴν Κοινή Ἀγορά. 

"Άρα υπήρχαν δύο γύπες στην φωτογραφία."

Το τραγικό τέλος του φωτογράφου που απαθανάτισε μια στιγμή που συγκλόνισε την ανθρωπότητα: «Υπήρχαν δύο γύπες στη φωτογραφία που συγκλόνισε την ανθρωπότητα».






Τη δεκαετία του 1990, κυκλοφορούσε ευρέως μια φωτογραφία ενός γύπα που περίμενε ένα λιμοκτονημένο κοριτσάκι να πεθάνει και να χορτάσει με το πτώμα του.

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια του λιμού του 1993/94 στο Σουδάν από τον Kevin Carter, έναν Νοτιοαφρικανό φωτορεπόρτερ, ο οποίος αργότερα κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για αυτή την «καταπληκτική φωτογραφία».

Ωστόσο, καθώς ο Κέβιν Κάρτερ απολάμβανε το «κατόρθωμά» του και «αποθεωνόταν» στα μεγάλα ειδησεογραφικά κανάλια και δίκτυα σε όλο τον κόσμο για αυτή την «εξαιρετική φωτογραφική ικανότητα», έζησε μόνο λίγους μήνες για να απολαύσει το υποτιθέμενο επίτευγμά του και τη φήμη του, καθώς έπαθε κατάθλιψη και έχασε και τη δική του τη ζωή!

«Η κατάθλιψη του Kevin Carter ξεκίνησε, όταν σε μια από αυτές τις συνεντεύξεις, κάποιος τηλεφώνησε και τον ρώτησε τι απέγινε το κοριτσάκι.
Ο φωτογράφος απάντησε: “Δεν περίμενα να το μάθω μετά από αυτό το πλάνο, καθώς είχα μια πτήση να προλάβω…”

Η απάντηση που έλαβε, ήταν καθοριστική “Άρα υπήρχαν δύο γύπες εκείνη την ημέρα, ο ένας κρατούσε κάμερα.”
Ήταν αυτή η στιχομυθία που τον οδήγησε σε κατάθλιψη και τελικά αυτοκτόνησε.

Ο Κέβιν Κάρτερ θα μπορούσε να ήταν ακόμα ζωντανός σήμερα και ακόμη πιο διάσημος, αν είχε πάρει αυτό το κοριτσάκι και το είχε πάει στο Κέντρο Σίτισης των Ηνωμένων Εθνών, όπου προσπαθούσε να φτάσει ή τουλάχιστον να το πάει κάπου όπου θα ήταν ασφαλές.

Σήμερα, δυστυχώς, αυτό συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Υπάρχει πάντα ένας γύπας που κερδοσκόποι από τη θηριωδία και τις απάνθρωπες πράξεις εις βάρος των άλλων.
Ο Κέβιν Κάρτερ θα μπορούσε να είχε πάρει το κορίτσι μακριά από εκείνο το μέρος, αλλά δεν το έκανε.
Ιδού η απάνθρωπη στάση, «είχε όλο τον χρόνο να τραβήξει αυτή τη φωτογραφία, αλλά δεν είχε χρόνο να σώσει τη ζωή του κοριτσιού».

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν κατανοούσαμε ότι ο σκοπός της ζωής είναι να αγγίξουμε ζωές.

Να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση εάν θέλουμε να ζήσουμε ως άνθρωποι, ή ως «γύπες».

Ἐξαιτίας μιᾶς ευλογημένης ψυχούλας, διαφωτίστηκε ἡ ἄγνοια πολλῶν...


"Εἶχα πάει στὸ Ἅγιο Ὄρος. Καὶ ὅταν ἔφευγα, περιμένοντας τὸ καΐκι στὴν Δάφνη, εἶδα μέσα στὸν κόσμο, ποὺ εἶχε τὸ καΐκι, τὸν πατὴρ Θεόκλητο Διονυσιάτη νὰ δείχνει ἐμένα σὲ ἕνα παπά. Ὅταν κατέφθασε τὸ καΐκι, βλέπω τὸν παπά, μέσα ἀπὸ τὸ μπουλούκι νὰ τρέχει πρὸς τὸ μέρος μου καὶ μὲ ἁρπάζει καὶ μὲ φιλεῖ.
Ἐσὺ εἶσαι ὁ Παναγόπουλος; μοῦ λέει. 
Λέω, δυστυχῶς ἐγὼ εἶμαι.
Ξέρετε πόσο ζητοῦσα στὸ Θεὸ νὰ σᾶς γνωρίσω;
Καὶ τί θὰ χάνατε ἐὰν δὲν μὲ γνωρίζατε, τοῦ ἀπάντησα.
Καὶ μοῦ λέει ὁ παπάς: 
-Πηγαίναμε ἐκδρομὴ μὲ τὸ λεωφορεῖο. Καὶ κάποια εὐλογημένη ψυχούλα εἶχε μαζί της μιὰ κασέτα, μὲ μία ὁμιλία σας καὶ τὴν ἔβαλε καὶ τὴν ἀκούσαμε. Ξέρετε πόσος κόσμος ἐξομολογήθηκε μὲ ἀφορμὴ αὐτὴν τὴν κασέτα ποὺ ἀκούσαμε;