Ναυπάκτου: ο Ρομπέν των αδυνάτων

Η πτώση ενός επισκόπου

Του π. Παύλου Καλλίκα

---

(σχόλιο στο απόσπασμα από το «κήρυγμα» του Ναυπάκτου Ιερόθεου (εδώ) από το σημείο 4:52 και μετά)

Η πρώτη αντίδραση όταν τον βλέπεις συνοψίζεται στην φράση «Καλά, τί έχει πάθει;»

Κατά δεύτερον, σε προβληματίζει η με παρεστιγμένα ροή του λόγου του.

Τρίτο έρχεται το άλλοτε αμήχανο, και άλλοτε απλανές βλέμμα του.

Τέλος πάντων, αυτός όμως είναι:

Ο υπερασπιστής των αδυνάτων στοιχείων της κοινωνίας.

Ο τιμωρός των υγιών ανθρώπων, της «άριας φυλής» ή αλλιώς των αντιεμβολιαστών.

Ο καλός πρεσβευτής μιας Ελεύθερης Πολιτείας και μιας Ελεύθερης Κυβέρνησης, χωρίς ναζιστικές νοοτροπίες.

Ας μπούμε λίγο στον κόσμο του.

Ἡ πτώση καί ὕβρις ἑνός ἐπισκόπου.

Ὁ ὡς νέος Κλέων δημαγωγός, διχαστικός, ἐριστικός, ἐπαρμένος, φίλαυτος καὶ ὑβριστὴς Ναυπάκτου Ἱερόθεος

του Αδαμάντιου Τσακίρογλου

Ἔχει πολλὲς φορὲς καὶ μὲ πολλὲς ἀφορμὲς ἀναδειχθεῖ ἡ πτώση καὶ παράλληλα ἡ ἔπαρση/αὐτοανύψωση τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου. Ὁ πάλαι ποτὲ ὑποτιθέμενος ἀντιαιρετικός, φιλοπατερικός, φιλαλήθης, εὐσεβὴς καὶ παραδοσιακὸς κ. Ἱερόθεος, ὡς ἄλλος Βέκκος, μεταλλάχθη καὶ ἀπεδείχθη δίγλωσσος καὶ τρίγλωσσος, μεταπατερικός, φιλαιρετικός, ἀσεβής, συκοφάντης καὶ διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλὰ καὶ τοῦ κάθε λογικῶς ἀντιστεκόμενου ἀνθρώπου. 

Καὶ γιὰ νὰ μὴν κατηγορηθῶ, ὅτι ὑβρίζω ἄνευ ἀποδείξεων τόν ‒κατὰ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο μαζὶ μὲ τὸν Ζηζιούλα‒ μεγαλύτερο θεολόγο τῆς ἐποχῆς μας, θὰ παραθέσω τὸ νέο κρεσέντο ὕβρεων, ἐπαρμένων ἐκφράσεων, καταδίκης καὶ διχασμοῦ τοῦ κ. Ἱεροθέου ποὺ ἐκφώνησε ἀπὸ τὸ βῆμα μὲ ὕφος χιλίων καρδιναλίων καὶ τὴν πεποίθηση τοῦ καθεστῶτος ἀτιμωρησίας καὶ συγκάληψης ποὺ κυριαρχεῖ στὸ ἑλλαδιστικὸ κράτος διαφθορᾶς καὶ ἀσυδοσίας καὶ στὴν Ἱεραρχία τῆς προώθησης τῶν ἡμετέρων, τῶν σκανδάλων καὶ τῆς Σιμωνίας.

Σχόλιο στὴν νέα προσπάθεια τοῦ Ναυπάκτου νὰ δικαιολογήσει τὸν ἀδικαιολόγητο ἑαυτό του

 

            Ὁ Ναυπάκτου μὲ τὸν ἀμερικανὸ πρέσβη Πάϊατ!

                                                                                Τοῦ  Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Τελικὰ εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴν ἀσχοληθεῖ κανεὶς καὶ νὰ μὴν σχολιάσει τὸν ἐπίδοξο καρδινάλιο τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸν Ναυπάκτου Ἱερόθεο, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ὅλοι μας παλιὰ καὶ μέχρι νὰ πετάξει τὴν καλοφορεμένη δορὰν τοῦ προβάτου, πιστεύαμε ὅτι ἐπρόκειτο περὶ λαμπρᾶς μορφῆς. Ἀκολουθεῖ ὁ σχολιασμὸς τοῦ νέου του σκανδαλώδους κειμένου «ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΕΣ ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ» https://panorthodoxsynod.blogspot.com/2021/09/blog-post_6.html?m=1 (μὲ μπλὲ ὁ σχολιασμὸς τοῦ κειμένου).

Γράφει ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος:

Τό νά ἀσχολεῖται κανείς μέ ἔντονα ποιμαντικά καί κοινωνικά ζητήματα εἶναι, κατά κάποιο τρόπο, ριψοκίνδυνο. Εἶναι προτιμότερο νά μήν ἀγγίζη κανείς τέτοια ζητήματα καί νά ἀσχολεῖται ἁπλῶς μέ ἀδιάφορα θέματα, ἀλλά, τελικά, καί αὐτό εἶναι ἀτελέσφορο. (σσ. Μὰ εἶναι δυνατὸν ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ νὰ ἐκφράζει δημόσια τέτοιες σκέψεις; Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἀσχολεῖται μὲ ἔντονα ποιμαντικὰ καὶ κοινωνικὰ ζητήματα, ἀλλὰ νὰ ἀσχολεῖται μὲ ἀδιάφορα θέματα. Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ ἔχουν τὸν σκοπό τους. Ἡ δημαγωγικὴ καὶ γεμάτη ἐπιστημονικὴ ἔπαρση διάθεση τοῦ Ναυπάκτου ξεπερνάει κάθε προηγούμενο: Διότι ὅλα αὐτὰ τὰ λέει γιὰ νὰ ἀναδείξει τὸν ἑαυτό του ὡς ὑπεύθυνο ποιμένα).

Ἐρώτηση στὸν Ναυπάκτου Ἱερόθεο

 

Ἐρώτηση/ἀπάντηση στὴν θέση τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, ὅτι ''Όποιος σε καιρό πανδημίας μολύνει τους άλλους, κρίνεται με το επιτίμιο του φόνου!''

Ἐσεῖς, λοιπόν, σεβασμιώτατε, ποὺ συγκοινωνεῖτε, ποὺ δὲν λαμβάνετε κανένα μέτρο κατά, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἐπιτρέπετε τὴν κατὰ τοὺς Ἁγίους γάγγραινα, τὸν λοιμόν, τὴν πανούκλα, τὴν νόσον, τὴν ἀπώλεια τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δὲν κρίνεσθε μὲ τὸ ἐπιτίμιο τοῦ φόνου;

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

 

Ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος στὴν ποι­μα­ντορι­κή του ἐγκύκλιο πρὸς τοὺς κληρικοὺς τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου εἶπε μεταξὺ ἄλλων ὡς νομικὴ «αὐθεντία» καὶ αὐστηρὸς «κριτής» καὶ τὰ ἑξῆς: ''Όποιος σε καιρό πανδημίας μολύνει τους άλλους, κρίνεται με το επιτίμιο του φόνου!'' (ἐδῶ).

Ἀπαντῶ καὶ συγχρόνως ρωτάω τὸν τόσο μορφωμένο σεβασμιώτατο: Ἂν αὐτὸ ἰσχύει, ὅπως λέτε, σὲ καιροὺς πανδημίας, παραθέτοντας μάλιστα χωρίο τοῦ ἁγ. Νικοδήμου, τότε σὲ καιροὺς αἱρέσεως, τί ἰσχύει; Ὅσοι μολύνουν τοὺς πιστοὺς μὲ τὴν αἱρετική τους διδασκαλία καὶ ὅσοι δὲν παίρνουν τὰ κατάλληλα μέτρα ἐναντίον τους εἶναι ἔνοχοι φόνου καὶ μάλιστα διπλοῦ, σωματικοῦ καὶ ψυχικοῦ; Πρέπει νὰ καταδίκαστοῦν ὡς φονεῖς; Ἂν ναί, τότε γιατὶ ὡς ἐκ τῶν πραγμάτων ἔνοχος δὲν παραδίδετε τὸν ἑαυτό σας στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, ἂν ὄχι τότε πῶς τολμᾶτε νὰ  ἐπικαλεῖσθε τοὺς Ἁγίους καὶ μὲ ποιό δικαίωμα ἀπειλεῖτε τὸν κόσμο;

Ερωτήματα σε ένα μεταλλαγμένο Δεσπότη...

 

Του Γεωργίου Παυλίδη, Θεολόγου

---

"Σεβασμιώτατε, με πολύ σεβασμό στην αρχιερωσύνη σας επιθυμώ να υποβάλλω ορισμένα ερωτήματα σε σχέση με το κείμενό σας, που αναρτήθηκε στην Romfea.gr σήμερα Τρίτη 31 Αυγούστου και που η κατάρτιση και το επίπεδο των θεολογικών σας γνώσεων καθιστούν εύκολα απαντήσιμα.

Ερώτημα πρώτον: Σε περίπτωση σοβαρών παρενεργειών του οιουδήποτε φαρμακευτικού σκευάσματος εκείνος που το προτείνει φέρει ευθύνη για ενδεχόμενο θάνατο του υποβληθέντος σε αυτό; Αν ναι, ποιές είναι οι συνέπειες για έναν κληρικό οιοδήποτε βαθμού ιερωσύνης;

Ερώτημα δεύτερον: Γιατί δεν λαμβάνεται υπόψη η ιατρική γνώση και γνώμη διεθνώς έγκριτων και διακεκριμένων ειδικών εντός και εκτός επικρατείας που διαφοροποιούνται από την υποχρεωτική και επιβαλλόμενη χρήση της "αποκλειστικής" αυτής μεθόδου αντιμετώπισης του προβλήματος;

Ερώτημα τρίτον: Αγνοεί ένας Ιεράρχης της υμετέρας περιοπής και κατάρτισης τα γραφόμενα του προσφάτως ανακηρυχθέντος εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου; (Πνευματική αφύπνιση, Πνευματικός αγώνας. Εκδ. Ι. Ησ. Σουρωτής).

Ο Ναυπάκτου Ιερόθεος εναντίον όσων δεν "υπακούουν στη Σύνοδο"

 

Άγγελος Νικολάου

   Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε με το κήρυγμά του ο σεβασμιώτατος Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος την Κυριακή της Πεντηκοστής 20 Ιουνίου, καθώς επιτέθηκε λεκτικά με σφοδρότητα ενάντια σε όσους δεν μπορούν να υπακούσουν στη σύνοδο των επισκόπων χαρακτηρίζοντάς τους ως “σκληροτράχηλους, απερίτμητους και πωρωμένους στην καρδιά”. Μάλιστα τόνισε ότι στις περιπτώσεις αυτές οι άνθρωποι δεν έχουν μέσα τους Χάρη Θεού έστω και αν παρουσιάζονται ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι, ακόμη και αν είναι κληρικοί, μοναχοί ή λαϊκοί.

Δείτε απόσπασμα εδώ (από 15:20-17:05)

Και επειδή προφανώς ο σεβασμιώτατος δεν εννοούσε με το λόγο του τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, το μυαλό όλων πήγε ότι πιθανά αναφέρεται στις περιπτώσεις των συνεπισκόπων του Αιτωλίας κ Κοσμά και Κυθήρων κ Σεραφείμ: Υπενθυμιστικά, με την κριτική στάση που κράτησαν ενάντια στις αποφάσεις της Συνόδου σχετικά με τον εορτασμό του φετινού Πάσχα, ενόχλησαν πολλούς στη Σύνοδο και μάλιστα κινήθηκε και πειθαρχική διαδικασία εναντίον τους από τη ΔΙΣ.

Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία διασπείρει ἀνακριβεῖς εἰδήσεις;

«…θά ἔπρεπε νά ἔχη κρεμάσει τό ὠμοφόριόν του ὁ Σεβ. Ναυπάκτου…»!

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

Δὲν γράφομεν τὸ παρὸν ἄρθρον διὰ νὰ σχολιάσωμεν, ὡς ἔπραξαν ἄλλα μέσα, ἀντιφατικὰς δηλώσεις καὶ πληροφορίας σχετικῶς μὲ ὅσα ἐκυκλοφορήθησαν περὶ τῆς θεραπευτικῆς ἀγωγῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς νοσηλείας του. Μᾶς ἀπασχολοῦν βαθύτερα ζητήματα ποὺ ἀγγίζουν τὸν πυρῆνα τῆς πίστεως καὶ προέρχονται ἀπὸ ἐπίσημα χείλη ποὺ ἐκπροσωποῦν τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, δηλητηριάζοντα τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ΔΙΣ

Πρὸ ἑβδομάδος, τὴν 2αν Δεκεμβρίου, ἐπεσκέφθησαν τὸν Σεβ. Ναυπάκτου ὑψηλὰ ἱστάμενα στελέχη τῆς Ἀστυνομίας. Ὁ Σεβασμιώτατος μεταξὺ ἄλλων, ὡς ἀναφέρει τὸ ἐπίσημον δελτίον τύπου, «τοὺς ὑπενθύμισε ὅτι στὴν πρώτη περίοδο τῆς πανδημίας ἦταν ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή της καὶ παρουσίασε σὲ 100 περίπου τηλεοπτικὲς ἐμφανίσεις τὰ κατάλληλα ἐπιχειρήματα γιὰ τὴν στήριξη τῆς ἀπόφασης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τὴν προφύλαξή μας ἀπὸ τὸν ἰό… Τοὺς ἀνέφερε ἀκόμη τὸ σημαντικὸ σχόλιο τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου ἀπὸ τὸ Πηδάλιο στὸν ΞΣΤ΄ Ἀποστολικὸ Κανόνα: «Σημείωσε ὅτι ὡς φονεὺς καταδικάζεται καὶ ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐν καιρῷ πανώλης ἠξεύρῷντας ὅτι εἶναι μεμολυσμένος, ὑπάγει εἰς οἴκους, καὶ πολιτείας, καὶ μολύνει καὶ τοὺς ἄλλους, καὶ γίνεται πολλῶν φόνων αἴτιος».

Οι Οικουμενιστές ομοιάζουν με φίδια. Δηλητηριάζουν τις ψυχές!

Άγ. Μάρκος Ευγενικός και Ναυπάκτου Ιερόθεος: Οι φιλενωτικοί και οι Οικουμενιστές ομοιάζουν με φίδια. Δηλητηριάζουν τις ψυχές! 

--ΤΟΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΔΕΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΣΘΕ ΑΠ' ΑΥΤΟΥΣ;

Οι βίοι των αγίων (κ. Ιερόθεε), όπως οι περιπέτειες του Ταρζάν;

Σήμερα από τη Διοικούσα Εκκλησία η νόσος δεν φιλοσοφείται και η επιστήμη θεοποιείται

 

Με τον εύστοχο τίτλο Βασιλειάδα: «Ἡ νόσος φιλοσοφεῖται» εξέδωσε τη φετινή πρωτοχρονιάτικη εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος.

Η φράση αναλύεται σε απόσπασμα της εγκυκλίου όπου ο Μητροπολίτης αναφέρεται στον Επιτάφιο Λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου για τον φίλο του Μέγα Βασίλειο και συγκεκριμένα στην αναφορά του στη Βασιλειάδα. Αναφέρει μεταξύ άλλων η εγκύκλιος ότι «Σέ αὐτήν «νόσος φιλοσοφεῖται, καί συμφορά μακαρίζεται, καί τό συμπαθές δοκιμάζεται», δηλαδή στήν «Βασιλειάδα» ἡ ἀσθένεια ἀντιμετωπίζεται φιλοσοφικά, ἐννοεῖται θεολογικά, ἡ συμφορά γίνεται ἀντικείμενο μακαρισμοῦ καί δοκιμάζεται ἡ συμπάθεια πρός τούς ἄλλους».

Παρερμηνεύουν τόν Χρυσόστομο τρεῖς ἐπίσκοποι καί Ἁγιορείτης ἡγούμενος

 

ΜΑΖΙ  ΜΕ  ΤΗΝ  ΕΚΚΛΗΣΙΑ,  ΕΣΤΩ  ΚΑΙ  ΑΝ  ΠΛΑΝΑΤΑΙ;

 

Παρερμηνεύουν τόν Χρυσόστομο τρεῖς ἐπίσκοποι καί Ἁγιορείτης ἡγούμενος

 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

          Προλεγόμενα  

           Ἐδῶ καί ἀρκετό καιρό κυκλοφορεῖ στούς ἐκκλησιαστικούς καί θεολογικούς κύκλους μία ἐπικίνδυνη θέση γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ἄγνωστη στήν Ἁγία Γραφή καί στήν Πατερική Παράδοση. Δυσκολεύονται οἱ Οἰκουμενιστές καί Συγκρητιστές νά περάσουν στό πλήρωμα τίς Ἐκκλησίας τίς ἀντιευαγγελικές καί ἀντιπατερικές διδασκαλίες τους, μολονότι σέ ἐπίπεδο κορυφῆς ἔχουν ἀρκετές ἐπιτυχίες. Αὐτό φάνηκε στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης (2016), στό ψευδοαυτοκέφαλο τῆς Οὐκρανίας (2018) καί τώρα, μέ πρόσχημα τόν Κορωνοϊό, στό κλείσιμο τῶν ναῶν καί στήν κατασυκοφάντηση τοῦ ἁγιωτάτου καί ὑψίστου μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

          Ἡφαίστειο πού βράζει οἱ συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, πού βλέπουν νά προδίδονται ἡ Πίστη καί τά θέσμια τῆς Ἐκκλησίας ἀπό δειλούς καί ἀνάξιους ἱεράρχες. Δύσκολα βρίσκουν οἱ τελευταῖοι πειστικά ἐπιχειρήματα. Καταφεύγουν λοιπόν κάποιοι στό κῦρος τῶν Ἁγίων Πατέρων καί λέγουν στούς πιστούς: Μήν ἀντιδρᾶτε καί μήν σκανδαλίζεσθε. Μήν σκέφτεστε ἀποτειχίσεις καί διακοπή κοινωνίας μέ τούς ἐπισκόπους. Ἀκόμη καί ἄν εἶναι σωστά αὐτά πού λέτε, ἀκόμη καί ἐάν ἐσεῖς ὀρθοτομεῖτε τόν λόγο τῆς ἀληθείας, καί ἡ Ἐκκλησία πλανᾶται, εἶναι καλύτερα νά εἶσθε μαζί τήν πλανώμενη Ἐκκλησία, παρά νά ὀρθοτομεῖτε καί νά εἶσθε ἐκτός αὐτῆς. Ἀποδίδουν μάλιστα αὐτήν τήν γνώμη στόν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, παρερμηνεύοντας ἀλλά καί διαστρέφοντας κάτι πού εἶχε πεῖ σέ ἄλλη συνάφεια.

Αὐτήν λοιπόν τήν παρερμηνεία ἀναιροῦμε μέ τό παρόν ἄρθρο, τό ὁποῖο ὅμως πῆρε μεγαλύτερη ἔκταση ἀπό ὅση περιμέναμε. Γιά τόν λόγο αὐτό καί γιά νά κρατηθεῖ τό ἐνδιαφέρον τῶν ἀναγνωστῶν, γιά νά ἀντέξουν νά τό διαβάσουν μέχρι τέλους, παρουσιάζουμε τίς ἑνότητες πού περιέχει ἐδῶ στά Προλεγόμενα:

1. Ἁλυσίδα πλανῶν τῆς σύγχρονης Ἱεραρχίας.

2. Κακή ὑπακοή καί ἁγία ἀνυπακοή.

3. Ἡ διακοπή μνημόνευσης τῶν αἱρετιζόντων ἐπισκόπων εἶναι ἁγία ἀνυπακοή.

4. Ἐπικίνδυνη ἐκκλησιολογία καί σωτηριολογία

5. Οἱ μητροπολίτες Ναυπάκτου Ἱερόθεος, Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος, Γόρτυνος Ἰερεμίας καί ὁ ἡγούμενος τῆς Βατοπαιδίου Ἐφραίμ παρερμηνεύουν θέση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου.

6. Ἀνασκευή καί διόρθωση τῆς παρερμηνείας.

7. Σέ ποιο γεγονός ἀναφέρεται ὁ Χρυσόστομος;

8. Ἐνδεικτικές θέσεις τοῦ Χρυσοστόμου γιά ὑπακοή ἤ ἀνυπακοή στήν Ἱεραρχία.

Ἐπίλογος

 

1. Ἁλυσίδα πλανῶν τῆς σύγχρονης Ἱεραρχίας

Οἱ δογματικές καί ἱεροκανονικές ἐκτροπές τῆς Διοικούσας Ἐκκλησίας στήν Ἑλλάδα ἦσαν σπάνιες κατά τούς 19^ο καί 20^ο αἰῶνες, αὐξήθηκαν ὅμως καί τείνουν νά γίνουν καθεστώς κατά τόν τρέχοντα 21^ο αἰώνα. Ἡ ἀρχή τοῦ κακοῦ ἔγινε μέ τήν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στήν Ἀθήνα τόν Μάϊο τοῦ 2001 καί συνεχίσθηκε μέ τήν ὑπογραφή ἀντορθοδόξων κειμένων στό Θεολογικό Διάλογο μέ τούς Προτεστάντες στό Πόρτο Ἀλέγκρε τῆς Βραζιλίας (2006) καί στό Πουσάν τῆς Ν. Κορέας (2013). Κορυφώθηκε στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τόν Ἰούνιο τοῦ 2016, στήν ὁποία μία κολοβή καί ἀντικανονική σύναξη τῆς μειοψηφίας τῶν Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων ἀνέτρεψε ὅλη τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία Συνόδων καί Πατέρων καί ἀναγνώρισε τίς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες, ἐνισχύοντας τήν θέση αὐτή μέ τήν ἔγκριση τῆς συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας στό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, δηλαδή αἱρέσεων, καί μέ τήν ἐπαινετική ἀποδοχή τῶν αἱρετιζόντων κειμένων τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων.

Ἐλπίζαμε ὅτι ἡ ἱεροκανονική διακοπή μνημόνευσης ἐπισκόπων, πού συμμετεῖχαν στήν ψευδοσύνοδο ἤ ὑποστήριξαν τίς ἀποφάσεις της ἐκ μέρους κάποιων κληρικῶν, θά ἀναχαίτιζε αὐτήν τήν ἀντορθόδοξη καί δαιμονοκίνητη πορεία, ἀλλά πρός τό παρόν αὐτό δέν συνέβη. Ἐπειδή δέν ὑπῆρξε ἰσχυρή ἀντίδραση κυρίως ἐκ μέρους τῶν ἐπισκόπων, τό ὀρθόδοξο μέτωπο ἐμφανίσθηκε ἀσθενές. [σ.σ.: Σωστὴ αὐτὴ ἡ διαπίστωση. Δὲν πρέπει νὰ ἀποσιωποιηθεῖ ὅμως καὶ μιὰ ἄλλη ἀλήθεια ποὺ ἀγγίζει τοὺς ἀντιτασσόμενους στὸν Οἰκουμενισμό καὶ τοὺς ἀποτειχισμένους:  «Ἐπειδή δέν ὑπῆρξε ἑνότητα στὴν ἀντίδραση καὶ ἔγκαιρη ἀντίδραση κυρίως ἐκ μέρους τῶν ἀντιτασσομένων στὸν Οἰκουμενισμό, τό ὀρθόδοξο μέτωπο ἐμφανίσθηκε ἀσθενέστατο»].

Γι᾽ αὐτό προχώρησε ὁ Διάβολος μέ ἰσχυρότερες δυνάμεις στό ἐσωτερικό τῆς Ἐκκλησίας. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἡ πάλαι ποτέ πηγή τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων, αἰχμάλωτο τώρα τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ὄργανο ἀντιεκκλησιαστικῶν καί διαιρετικῶν δυνάμεων καί γεωπολιτικῶν μή ἐκκλησιαστικῶν συμφερόντων, προχώρησε χωρίς τή σύμφωνη γνώμη τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, στήν ἀναγνώριση τῶν ἀχειροτόνητων σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας στούς ὁποίους παραχώρησε αὐτοκεφαλία, ἀγνοώντας καί τήν κανονική αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπό τόν μητροπολίτη Ὀνούφριο, ἀλλά καί τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, στήν δικαιοδοσία τῆς ὁποίας κατά κοινή καί σταθερή ἀποδοχή ὑπάγεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ὅπως δείξαμε μέ σειρά μελετῶν μας[1]. Ὁ αὐταρχισμός καί τό παπικῆς κατοχύρωσης πρωτεῖο τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, ὡς «πρωτεῖο ἄνευ ἴσων» (primus sine paribus), μετά τό Κολυμπάρι κυριάρχησε καί στό ψευδοαυτοκέφαλο τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας. Αἱρέσεις καί σχίσματα ὑπό τήν σκέπη τώρα τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς Ἁγίας Σοφίας, βεβηλούμενης γιά τίς ἁμαρτίες μας ἀπό τούς πιστούς τοῦ Ἰσλάμ. Ὑπάρχει ἰσχυρότερη ἀπόδειξη περί τοῦ ὅτι δέν μᾶς προστατεύει πλέον ὁ Θεός καί παραδίδει τά σεβάσματά μας εἰς τούς ἐχθρούς τῆς Πίστεως, τήν ὁποία τόσο συχνά προδίδουμε;

Καί τό χείριστο ὅλων, τό ὁποῖο πλέον δέν ἀφήνει καμμία ἀμφιβολία ὅτι εἰσῆλθαν πολλά δαιμόνια μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ ἐχθρός εἶναι ἐντός τῶν τειχῶν, εἶναι ὅσα ζήσαμε ἀπό τήν περασμένη ἄνοιξη καί ἐξακολουθοῦμε νά ζοῦμε, ποιός ξέρει μέχρι πότε, μέ πρόφαση καί πρόσχημα τήν λοίμωξη τοῦ Κορωνοϊοῦ: Κλείσιμο τῶν ναῶν, δυσφήμηση τῆς Θείας Κοινωνίας, ἀποφυγή ἀσπασμοῦ εἰκόνων καί λειψάνων, ἀπολύμανση τῶν ναῶν, μασκοφορία ἐντός τῶν ναῶν, ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς μασκοφορεμένοι, χρήση πολλῶν λαβίδων καί ἀπολύμανση ὅσων χρησιμοποιήθηκαν, ἀντίδωρο περιτυλιγμένο ἤ διανεμημένο ἀπό ἱερεῖς μέ γάντια, τό χέρι τοῦ ἱερέων δέν τό ἀσπαζόμαστε καί τόσα ἄλλα ἀδιανόητα καί βλάσφημα, ὅπως ἐπίσης προσπαθήσαμε νά δείξουμε ἀκολουθώντας τούς Ἁγίους[2].

Αξιοθρήνητη αποκάλυψη του Ναυπάκτου: Κλείσαμε τους Ναούς, για να μην χρεωθούμε την κριτική των κακόπιστων!

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

      Αρχίζουμε με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου από την Δευτέρα δεν μιλά πια ως ο Μητροπολίτης της Μητροπόλεως Ναυπάκτου, αλλά ως ο μοναδικός εντεταλμένος εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου.

     Άρα οι θέσεις που διατυπώνει στην τηλεόραση σε αυτό το βίντεο δεν μπορούν αντιπροσωπεύουν τον ίδιο αλλά την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Βεβαίως ο Σεβασμιώτατος είναι ενδεχόμενο να συμφωνεί μέχρι κεραίας ή να διαφωνεί σε  επιμέρους θέματα με τις αποφάσεις της Συνόδου, αλλά εδώ δεν μας ενδιαφέρουν οι όποιες τυχόν απόψεις του Σεβασμιώτατου, αλλά οι θέσεις της Ιεράς Συνόδου την οποία εκπροσωπεί κατά αποκλειστικότητα.

Αυτό που με συγκλόνισε από τις δηλώσεις είναι συγκεκριμένα το σημείο που ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι η Εκκλησία της Ελλλάδος δεν θέλει να χρεωθεί το βάρος της διάδοσης του κορωνοιού.

Άλλη μια φορά οι διαστρεβλώσεις του Ναυπάκτου αποκαλύπτονται!

Απολογητική στο άρθρο του Σεβ. Ναυπάκτου με τίτλο:

Τα δύο άκρα, κατά τον άγιο Παΐσιο, και τα ζιζάνια

       Διαβάζοντας το άρθρο του Σεβασμιωτάτου ένιωσα μια απογοήτευση. Δεν είμαι αποτειχισμένος πιστός, αλλά θεωρώ χρέος μας να επαινούμε δημοσίως τους υγιώς αποτειχισμένους πατέρες και να συμβάλουμε στον αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού με όποιο ενδεδειγμένο τρόπο μπορούμε.

     Ένιωσα λοιπόν την ανάγκη να γράψω μια πρόχειρη "απολογητική" ενάντια στα γραφόμενά του Σεβασμιωτάτου, ο οποίος, δυστυχώς, ελύπησε το λαό του Θεού, και τον Κύριο, με την εισήγησή του για αναγνώριση των σχισματικών.

     Αρχικώς το κείμενο ξεκινά με θεολογία περί Εκκλησίας και πνευματικών ηλικιών, εις τρόπον ώστε ο αναγνώστης να προδιατίθεται  για τα επόμενα που θα ακολουθήσουν ότι είναι κι αυτά ομοίως έγκυρα θεολογικώς. Άλλωστε ο Σεβασμιώτατος είναι εξαίρετος θεολόγος και μόνο η υπογραφή του σε κείμενο, αρκεί να πείσει για την εγκυρότητα των γραφομένων σ' αυτό.

Εντέχνως περνάει κατόπιν στην παραβολή των ζιζανίων και αφού αναφέρεται το πως την ερμηνεύει ο Άγιος Χρυσόστομος έρχεται το συμπέρασμα:

     "Αὐτό σημαίνει ὅτι μέ τήν «φόρα» πού ἔχει πάρει κάποιος νά ἐξολοθρεύση αὐτούς πού θεωρεῖ αἱρετικούς μπορεῖ νά σκοτώση καί τούς ἁγίους, ἀφοῦ αὐτός νομίζει ὅτι εἶναι κριτής τῆς οἰκουμένης καί πρέπει νά ἐξαφα­νίζονται ὅλοι ὅσοι ἔχουν διαφορετική γνώμη ἀπό αὐτόν....."

     Τι βλέπουμε εδώ;

    Περνιέται το μήνυμα ότι αυτός που αντιδρά, βλέποντας τους αιρετικούς  στην Εκκλησία να αλωνίζουν,  έχει τέτοια κακά ένστικτα, σε σημείο που επιθυμεί να εξολοθρεύσει, να σκοτώσει (χωρίς εισαγωγικά) τους αιρετικούς, και μάλιστα έχει εωσφορική έπαρση καθώς νομίζει ότι είναι "κριτής της οικουμένης" και "πρέπει να εξαφανίζονται όσοι έχουν διαφορετική γνώμη από αυτόν"! (Είναι απλώς θέμα θεμιτής "διαφορετικής γνώμης" το να εκφράζει αιρετικές θέσεις κάποιος μέσα στην Εκκλησία;).

      -Κατόπιν συνεχίζει με την ερμηνεία του Αγίου Θεοφυλάκτου, και στο τέλος εξάγεται ένα ακόμη απίστευτο συμπέρασμα, μια νέα ερμηνεία, ξένη στην ορθόδοξη διδασκαλία:

     "Οἱ ἑρμηνευτικές αὐτές ἀναλύσεις τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ ἱεροῦ Θεοφυλάκτου εἶναι πολύ σημαντικές καί δείχνουν ὅτι δέν ἔχουν ἁρμοδιότητα μεμονωμένοι καί μάλιστα ἐμπαθεῖς ἄνθρωποι νά διαχωρίζουν τά ζιζάνια ἀπό τόν σῖτο πρίν τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ."

         -Με άλλα λόγια λέει ότι όσοι  αντιδρούν:

α) δεν έχουν την αρμοδιότητα να αντιδρούν έναντι των αιρετικώς λεχθέντων και πραχθέντων και έναντι των φορέων τους. (Ποιοι δηλ. είναι οι μόνοι αρμόδιοι κατά τον Σεβασμιώτατο;)

β) Όσοι αντιδρούν είναι (χωρίς να  εξαιρεί) εμπαθείς και μεμονωμένοι. (Έχουμε πάθη, ναι. Δεν είμαστε όμως μεμονωμένοι γιατί είμαστε στην Αλήθεια και συνάμα στην Εκκλησία και είμαστε μαζί οι πιστοί ενωμένοι) και

γ) ο "διαχωρισμός" των αιρετικών από την Εκκλησία,  πρέπει να γίνεται από το Χριστό κατά τη Δευτέρα Παρουσία. (Εδώ μεταβάλλεται η έννοια του "διαχωρισμού", από "φόνο" - που άφηνε να εννοηθεί προηγουμένως- σε "αφορισμό".)

               Η απάντηση στα ανωτέρω -για να μην  περάσουμε σε πλείστες αγιοπατερικές νουθεσίες και πράξεις που αποδεικνύουν περίτρανα το αντίθετο- είναι ο απλός αντίθετος λόγος πως αν οι άγιοι, οι οποίοι πολέμησαν τις αιρέσεις που εκυοφορούντο στα σπλάγχνα της Εκκλησίας, είχανε την πεποίθηση ότι μόνο αν είσαι απαθής  και άγιος πρέπει να αντιδράσεις στην αίρεση, τότε δεν θα είχαμε καμία καταδίκη ποτέ, ούτε αιρέσεων ούτε αιρετικών, γιατί οι άγιοι φρονούσαν για τον εαυτό τους αληθινά ότι είναι αμαρτωλοί και ποτέ δεν συνέστησαν σε κανέναν να γίνει απαθής πρώτα πριν αντιπαρατεθεί σ' αυτές. Η καθαρότητα πρέπει να προηγείται οπωσδήποτε πριν την ανάληψη του διακονήματος της διδασκαλίας (Γρηγόριος Θεολόγος). Όχι απαραίτητα πριν την αντίδραση στην αίρεση, που απειλεί τη σωτηρία -δηλ. τη θεραπεία που ακολουθεί κανείς για να καθαρθεί. Αντιθέτως μάλιστα οι Πατέρες, παρότρυναν την αντίδραση κι αν ακόμα ο πιστός δεν είχε την κατά κόσμον μεγάλη μόρφωση. (βλ. Θεοδώρου Στουδίτου. Επιστολή (2) Μονάζουσι, PG 99, 1120Β.)

        Αρκεί βεβαίως ο πιστός να αντιδρά με πνεύμα ταπείνωσης και αγάπης. Όχι φανατισμού.

       Το ίδιο ισχύει και για την Εκκλησία ως Σύνοδος: Αν περίμενε την τελική Κρίση για να καταδικαστούν οι αιρετικοί, σήμερα δεν θα είχαμε ούτε Εκκλησία, ούτε αγίους, ούτε μάρτυρες, ούτε ομολογητές, ούτε καν ορθόδοξη πίστη. Η Εκκλησία ανέκαθεν κατεδίκαζε τις αιρέσεις και τους φορείς τους ονομαστικώς.

       Κατόπιν διακρίνουμε στο κείμενο εκφοβισμούς και έμμεσες απειλές:

       «Δέν πρέπει νά ἐνεργοῦμε μεμονωμένα, ἀλλά νά ὑπακούουμε στήν Ἐκκλησία, τήν Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων, γιά νά διασφαλίζονται οἱ ἐνέργειές μας, καί νά μή κάνουμε λάθη, γιατί "τά πνευματικά λάθη πληρώνονται πολύ ἀκριβά"!».

                       -Ποιοι είναι η Εκκλησία Σεβασμιώτατε; Μόνο η Σύνοδος;

             Δεν ανήκει και ο πιστός λαός σε αυτήν, ο οποίος ευσεβής λαός είναι και ο "υπερασπιστής της θρησκείας"  κατά τη διακήρυξη των 4 Πατριαρχών της Ανατολής (1848);

      Ποιοι ανήκουν στην Εκκλησία; Δεν ανήκουν σε Αυτήν εκείνοι που είναι με την Αλήθεια; (Γρηγόριος Παλαμάς ΕΠΕ 3,608).

   Και πως διασφαλίζονται οι ενέργειές μας; Με την απροϋπόθετη υπακοή στη Σύνοδο; Δεν υπάρχουν και ψευδοσύνοδοι και ληστρικές ακόμα, στην ιστορία της Εκκλησίας; Πρέπει να κάνουμε και σε αυτές υπακοή;

      Μπορεί ο Σεβασμιώτατος να αποδείξει την απροϋπόθετη υπακοή που επιτάσσει, στη διδασκαλία και πράξη των Αγίων Πατέρων;

                   Η απάντηση είναι πως όχι.

      Η Εκκλησία μάς διδάσκει ότι προϋπόθεση υπακοής είναι τα εντελλόμενα να συμφωνούν με "ό,τι πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων επιστεύθη" δηλ. με την Ιερά Πίστη και Παράδοση.

Αν δεν είναι, επιβάλλουν την αγία ανυπακοή.

Και πάλι συνεχίζει με νέα θεωρία:

        «Ὅταν κάποτε ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων, ἡ Ἱεραρχία, μπορεῖ νά κάνη κάποιο λάθος στόν χειρισμό τῶν διαφόρων θεμάτων, τότε ὁ Χριστός πού εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλη­σίας, μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα θά φωτίση τήν ἴδια τήν Ἱεραρχία νά διορθώση τό τυχόν λάθος της, σέ ἐπί μέρους ζητήματα».

      - Ας μας πει ένα παράδειγμα ο Σεβασμιώτατος. Γιατί αυτό που ισχυρίζεται ίσως και να ισχύει για δευτερεύοντα ζητήματα, πάντως σίγουρα όχι για τα σπουδαιότατα, που αφορούν την Ορθόδοξη Πίστη και την προστασία από τα σχίσματα. Μήπως όσοι συνέστησαν τις ψευδοσυνόδους και τις ληστρικές συνόδους στις οποίες προδόθηκε η Πίστη, κατεδίκασαν αργότερα οι ίδιοι τους εαυτούς τους; Όχι βεβαίως. Αλλά κατακρίθηκαν από άλλη ορθόδοξη Σύνοδο. Αυτό που έχουμε είναι μεμονωμένα περιστατικά μετανοίας από Ιεράρχες που έσφαλαν υπογράφοντας αντορθόδοξα κείμενα, όπως οι 20 από τους 30 επισκόπους που υπέγραψαν τη ψευδοσύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας. Αυτοί,  δεικνύοντας λόγοις και έργοις τη μετάνοιά τους, απέσυραν την υπογραφή τους και μάλιστα κατέκριναν δια λόγων τους εαυτούς τους. Δεν φάνηκε, όμως, ποτέ ολόκληρη Ιεραρχία να μετανοεί, μετά από δική της συνοδική δογματική ή εκκλησιολογική παρεκτροπή. Αν παρόλα αυτά ο Σεβασμιώτατος  αφήνει κάποιο ανοιχτό παράθυρο στη σημερινή Ιεραρχία, για αλλαγή και διόρθωση μετά την αναγνώριση των σχισματικών,  ή μετά την αναγνώριση της ψευδοσυνόδου ως Αγία και Μεγάλη, εμείς πρώτοι το ευχόμαστε και θα το επαινέσουμε εγκαρδίως.

                   Συνεχίζει το κείμενο:

     -«Εἶναι ἐπικίνδυνο νά διάγη κανείς μέ ἀλαζονεία, χρησιμο­ποιώντας τόν φανατισμό, πού στίς ἡμέρες μας μέ τά σύγχρονα μέσα ἐπικοινωνίας μπορεῖ νά προκαλέση σύγχυση καί μεγάλη ζημία στούς Χριστιανούς».

      - Συμφωνούμε. Όντως ο φανατισμός κάνει σχίσματα, κάνει ζημιά. Γιατί όμως δεν κάνετε διάκριση Σεβασμιώτατε; Γιατί δεν εξαιρείτε τους υγιώς αντιδρούντας;  Εσείς δεν αντιδράσατε, προς μεγάλη χαρά εν ουρανοίς και επί γης, στη ψευδοσύνοδο της Κρήτης; Δεν σας επαινέσαμε γι' αυτό; Δεν θεωρήσαμε ότι εκφράσατε την αλάνθαστη ορθόδοξη δογματική συνείδηση της Εκκλησίας; Δεν στηρίξαμε τις ελπίδες μας στις πλάτες σας;

        Δηλαδή μας λέτε τώρα ότι τη ζημιά  στους χριστιανούς την κάνουν ΚΑΙ όσοι δικαίως αντιδρούν στην σύγχρονη παναίρεση του οικουμενισμού, σύμφωνα με την αγιοπατερική  πράξη; Αυτοί είναι, κατά τη γνώμη σας, αλαζόνες και φανατικοί;

       Ποιοι όμως κάνουν τη ζημιά, αλήθεια; Δεν την κάνουν αυτοί που σκανδαλίζουν με την προδοσία της Πίστεως, την αυθάδη καταπάτηση των Ιερών Κανόνων και την επιβολή σχίσματος στην Εκκλησία;

     "Τό δέ ταράττειν αὐτήν καί ἀποσχίζειν ἀπ΄ αὐτῆς...ἐκείνων ἐστίν, ὧν ἡ πίστις τό ἐνδιάστροφον ἔχει καί ὁ βίος τό ἀκανόνιστον καί ἄθεσμον" (Αγ. Θεόδωρος Στουδίτης, Ἐπιστολή 28, Βασιλείῳ μονάζοντι).

      Μήπως πρέπει αυτό που γράφετε να το απευθύνετε στους προκαθημένους των κατά τόπους Εκκλησιών;

      «Γι’ αὐτό χρειάζεται ταπείνωση, πνεῦμα μαθητείας καί ὅταν θέλουμε νά ποῦμε τήν ἄποψή μας, τότε πρέπει νά ἀναφερθοῦμε στά Συνοδικά ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας».

      -Άλλη μια αντιπατερική νουθεσία εμπρός μας! Σκεφτείτε μόνο τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, τον καταδικασμένο σε εξορία και κλεισμένο σε πύργο για την πίστη του και αργότερα με κομμένο το δεξί του χέρι για να μη γράφει την αλήθεια και τη γλώσσα για να μην την κηρύττει!!! Για ποιο λόγο να τα έπαθε όλα αυτά;  Ζητούσε μήπως την άδεια των συνοδικών οργάνων για να ομολογεί;  Κι αν ναι, τότε γιατί τιμωρήθηκε από αυτά τα συνοδικά όργανα;

       Αλλά όλως περιέργως καταφεύγει σ' αυτόν τον Άγιο για να στηρίξει τη διδασκαλία του.

      «Ἐδῶ ἁπλῶς νά ἀναφερθῶ στήν μεγάλη καί εὐγενική μορφή τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, ὁ ὁποῖος ὅταν κατάλαβε ὅτι ἀνα­πτύσσεται ἡ αἵρεση τοῦ μονοθελητισμοῦ χρησιμοποίησε τά Συνο­δικά ὄργανα γιά νά τήν ἀντιμετωπίσουν».

     Αποσιωπείται εντούτοις, ότι μαζί με αυτό, ο Άγιος έδωσε το δικό του αιματηρό αγώνα ομολογίας, γιατί τα συνοδικά όργανα στην Ανατολή έφτασαν όλα να πέσουν στην αίρεση! Εξορίστηκε και υπέφερε όπως είπαμε μαρτύρια για την ομολογία του! Και ήταν το έργο του που επηρέασε βαθύτατα την εξέλιξη της ορθόδοξης θεολογίας, ενώ το μαχητικό του πνεύμα υπέρ της ορθόδοξης πίστης παραμένει λαμπρό υπόδειγμα στη συνείδηση της Εκκλησίας. Πάνω στη θεολογία του βασισμένος, ο συνοδικός θεσμός της Οικουμενικής Συνόδου επισήμως  καταδίκασε αργότερα το μονοθελητισμό.

                Και συνεχίζει:

      «Ἔπειτα, γιά ὅλους μας εἶναι κριτής ὁ Θεός καί ὄχι οἱ ἄνθρωποι. Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά μᾶς διακρίνη ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ὅλους μας, Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, καί νά ἔχουμε μεγάλη προσοχή γιά νά μή δημιουργοῦνται σχίσματα καί διαιρέσεις μέσα στήν Ἐκκλησία».

      Κανείς δε διαφωνεί ότι Κριτής είναι ο Θεός και όχι οι άνθρωποι. Συμπληρώνουμε όμως ότι και υπέρτατος και αλάθητος κριτής στα θέματα Πίστεως, είναι τό πλήρωμα τῶν μελών της Ἐκκλησίας καί ειδικότερα η γρηγορούσα δογματική συνείδηση του ευλαβούς πληρώματος της Ἐκκλησίας, η οποία στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία είναι αυτή που φυλάσσει την Πίστη αμώμητη.

      Κατόπιν αναφέρονται λόγοι του Αγίου Παϊσίου, με τους οποίους επιχειρείται να ταυτιστεί η υγιής, έμπονη, ταπεινή και μετ' αγάπης ορθόδοξη αντίδραση, με την στάση ζηλωτών που βρίσκονται στα άκρα και οι οποίοι "ταράσσονται καί ὁρμούν ἀπότομα μέ ὀργή, δῆθεν νά τήν διορθώσουν". Μία στάση δηλ. που δεν αποβλέπει στη διόρθωση, αλλά μόνο στον στεγνό έλεγχο που προκαλεί ζημιά στην Εκκλησία. Δεν είναι άδικη η ταύτιση αυτή;

     Επιχειρείται ακόμα να ταυτιστούν οι σοβαρότατες σύγχρονες εκκλησιαστικές καταστάσεις – παρεκτροπές με την "μικρή αταξία" στα εκκλησιαστικά που αναφέρει ο Άγιος και έτσι να απομειωθεί το μέγεθος των παρεκτροπών μέχρι του σημείου του απλού πταίσματος.

      Ο Άγιος όμως, διαβάζουμε,  το πώς αντιμετώπιζε τις προσυνοδικές ακόμα διασκέψεις για τη ψευδοσύνοδο:

     "Τὴν ἴδια ἐποχὴ ἔγιναν προσυνοδικὲς διασκέψεις μὲ σκοπὸ τὴν προετοιμασία μιᾶς νέας Πανορθοδόξου Συνόδου, καὶ ἀνάμεσα στὰ θέματα ὑπῆρχαν πολλὲς προτάσεις ἀντίθετες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη παράδοση. Ὅταν ὁ Γέροντας τὰ πληροφορήθηκε αὐτά, ἀνησύχησε πολὺ καὶ μιλοῦσε μὲ πόνο ψυχῆς. «Καταλαβαίνετε τί πάει νὰ γίνη; ἔλεγε. Θὰ φύγη ἡ παράδοση καὶ θὰ μείνει ἡ...παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρὸ εἶναι αὐτό; Εἶναι σὰν νὰ βγάζουμε ἀπὸ τὸ σπίτι ἕνα τοῦβλο. Ἐκείνη τὴν στιγμὴ φαίνεται ὅτι δὲν παθαίνει τίποτε τὸ σπίτι, ἀλλὰ σιγά-σιγὰ μπαίνουν νερά, βγαίνει καὶ ἄλλο τοῦβλο, καὶ ἄλλο, καὶ στὸ τέλος τὸ σπίτι γίνεται ἐρείπιο».

      Καί, ὅταν κάποιος τοῦ ἀνέφερε ὅτι μία ἀπὸ τὶς προτάσεις ἦταν νὰ ἐλαττωθοῦν οἱ καθιερωμένες ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νηστεῖες, ἐπειδὴ ὁ κόσμος δὲν τὶς κρατάει, ὁ Ὅσιος εἶπε:...

     «Ἂν κάποιος εἶναι ἄρρωστος καὶ δὲν μπορῆ νὰ κρατήση τὴν νηστεία, αὐτὸς εἶναι δικαιολογημένος ἂν φάη. Ἂν δὲν εἶναι ἄρρωστος, ἀλλὰ ἀπὸ ἀδυναμία ἔφαγε, νὰ μετανοήση, νὰ πῆ: "Ἥμαρτον". Δὲν θὰ τὸν κρεμάση ὁ Χριστός. Ἂν μπορῆ νὰ κρατήση τὴν νηστεία, νὰ τὴν κρατήση. Ἂν ὅμως οἱ περισσότεροι δὲν κρατᾶνε τὶς νηστεῖες, κι ἐμεῖς πᾶμε νὰ τὶς καταργήσουμε, γιὰ νὰ ἀναπαύσουμε τοὺς περισσότερους, εἶναι σὰν νὰ εὐλογοῦμε τὶς ἀδυναμίες τους, τὶς πτώσεις τους. Μὲ ποιὸ δικαίωμα νὰ τὰ καταργήσουμε ὅλα αὐτά; Καὶ ποῦ ξέρουμε; Μπορεῖ ἡ ἑπόμενη γενεὰ νὰ εἶναι πιὸ καλὴ καὶ νὰ κρατήση τὴν ἀκρίβεια». Ὁ Πατὴρ Παΐσιος ἦταν μὲ τὴν ὀρθὴ ἔννοια ζηλωτὴς τῶν πατερικῶν παραδόσεων. Σὲ θέματα πίστεως δὲν ἔκανε συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις. Στὴν ζωὴ του ἐφάρμοζε τὴν ἀκρίβεια ὄχι μόνον ἐξωτερικά, ἀλλὰ περισσότερο ἐσωτερικά, ἀπὸ θεῖο ζῆλο. Ὅταν ἔλεγε τὴν γνώμη του γιὰ ἕνα θέμα, καὶ μάλιστα ἐκκλησιαστικό, μιλοῦσε μὲ διάκριση ζυγίζοντας τὰ λόγια του μὲ ζυγαριὰ ἀκριβείας." («Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 2015).

     Τι θα έλεγε άραγε σήμερα και τι θα έκανε ο Άγιος μετά τα τραγικότερα συμβάντα στην Εκκλησία;

      Αυτά καταθέτουμε με λύπη και απορία για την "στροφή" του Σεβασμιωτάτου, από τον οποίο μέχρι πρότινος, πολλά θεάρεστα έχει να θυμάται η Εκκλησία.

      Με την ελπίδα να δούμε ξανά την πρότερή  ομολογιακή του πορεία,

                                                                                       Απλός πιστός

2 σχόλια:

Αλεξάνδρου είπε...

Πολύ καλό το κείμενο.
Ο Ναυπάκτου επιχειρεί μαζί με τα ξερά να κάψει και τα χλωρά.
Η παρέμβασή του φανερώνει ότι εμμένει στην υπεράσπιση της αντικανονικότητας.
Το θλιβερό είναι ότι χρησιμοποιεί τις γνώσεις του και τη νοημοσύνη του με τρόπο τέτοιο ώστε να πλανήσει τους μη «ψαγμένους» πιστούς!

12 Φεβρουαρίου 2020 - 6:54 μ.μ.

ΜΑΡΙΑ είπε...

Νά ὑπενθυμίσουμε στόν Σεβασμιότατο Ναυπάκτου, πώς οἱ μεγαλύτεροι καί περισσότεροι αἰρεσιάρχες ἦταν κατ' ἐξοχήν Ἱεράρχες καί καταδικασμένοι ἀπό τίς Ἁγίες Οἰκουμενικές Συνόδους!
Τί ἔχει νά μᾶς πεῖ γι' αὐτό σέ ἐμᾶς τούς ἁπλούς πιστούς μέ τήν ποταπή μικρή πνευματική ἡλικία καί "κριτές τῆς οἰκουμένης";

                                                                                                 Πηγή