Οι άνθρωποι της προσευχής στην έρημο νομίζουν ότι ένας άνθρωπος ο οποίος ζει ανάμεσα στους ανθρώπους, θα δυσκολευτεί να διαφυλάξει την καθαρότητα της καρδιάς και να κατευθύνει το νου του προς τον Θεό, όσα καλά έργα κι αν κάνει.
Εκείνοι που κάνουν ελεημοσύνες στον κόσμο λένε: ότι ο ερημίτης είναι πλήρως απασχολημένος με τη δική του σωτηρία και δεν βοηθά στη σωτηρία των άλλων.
Δύο Αιγύπτιοι αδερφοί, ο Παΐσιος και ο Ησαΐας, κληρονόμησαν μια μεγάλη περιουσία από τους γονείς τους, πούλησαν τη περιουσία και ο καθένας πήρε το μερίδιό του από τα χρήματα.
Ένας από αυτούς μοίρασε αμέσως τα χρήματά του στους φτωχούς, έγινε μοναχός και αποσύρθηκε στην έρημο για να κάνει μια αυστηρή ασκητική ζωή, ώστε με υπομονή, νηστεία, προσευχή και κάθαρση του νου από κάθε κακό λογισμό, για να σώσει την ψυχή του.
