Και ανώνυμη ομολογία πάτερ, είναι
"τζάμπα" ομολογία. Τιμή Αγίων, μίμηση Αγίων.
Σήμερα
γιορτάζουμε κάποιους «Τζάμπα» Ἁγίους καὶ φανατικὰ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, οἱ ὁποῖοι φερόμενοι μὲ σκοτισμὸ καὶ ἐγωϊστικὴ ἀδιαλλαξία δὲν συνεταιρίστηκαν τὴν ἀλλόδοξο πίστη τῶν αἱρετικῶν Εἰκονομάχων λησμονώντας τὴν θεωρία τῶν «κλάδων» καὶ ὅτι ὅλοι μαζὶ: ὁμόδοξοι καὶ ἑτερόδοξοι,
συναποτελοῦμε τὸ κοινὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ δὲ θεολογικὲς διαφορὲς μας ἁπλῶς συνιστοῦν διαφορετικὲς παραδόσεις καὶ ἐκφράσεις τῆς αὐτῆς Πίστεως οἱ ὁποῖες δὲν ἔχουν ἀρνητικὴ ἐπίπτωση στὴν μυστηριακὴ χάρη. Καταλαβαίνεις πιστεύω τὴν εἰρωνία!
Συγκεκριμένα: «Ὁ αὐτοκράτορας Λέοντας
ὁ Γ', μὲ διάταγμά του ἐμπόδισε ὁλοσχερῶς τὴν...ἀνάρτηση ἁγίων εἰκόνων, ὄχι μόνο στὶς ἐκκλησίες ἀλλὰ σ' ὁποιοδήποτε ἄλλο μέρος. Τότε κάποιος ἀξιωματικός, πολὺ προκλητικὰ πῆγε σὲ μιὰ οἰκοδομὴ ποὺ ἀποτελοῦσε κατὰ κάποιο τρόπο τὰ προπύλαια τῶν ἀνακτόρων, καὶ ὀνομαζόταν Χάλκη καὶ μὲ ἕνα τσεκούρι ἄρχισε νὰ ξηλώνει τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἦταν πάνω σ' αὐτή.
Ἐξοργισμένος τότε ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς μπροστὰ σ' αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, ἔριξε τὸν ἀσεβῆ ἀξιωματικὸ ἀπὸ τὴ σκάλα, πάνω στὴν ὁποία ἦταν, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτὸς νὰ σκοτωθεῖ.
Η αφοβία των μαρτύρων και ο φόβος του σημερινού ανθρώπου
π. Ιωάννου Αν. Γκιάφη, Πολιτικού Επιστήμονος-Θεολόγου
Ένα από τα βασικά συναισθήματα του ανθρώπου είναι και αυτό του φόβου. Μόλις κάποιος συνειδητοποιεί ότι κινδυνεύει ή ότι απειλείται η ακεραιότητά του, αμέσως εκδηλώνει το συναίσθημα του φόβου. Πρόκειται, σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας, για έναν προστατευτικό μηχανισμό του οργανισμού. Δεν είναι παρά μια αμυντική αντίδραση του ατόμου, όταν διακυβεύεται η ίδια του η ζωή. Και πράγματι ο σημερινός άνθρωπος διαρκώς εμφορείται από το φοβικό σύνδρομο είτε όσον αφορά το παρόν, είτε το άγνωστο μέλλον. Αγωνιά και αγχώνεται για την επίτευξη των παροντικών προσδοκιών του, αλλά και "χάνει τον ύπνο του" για την πραγμάτωση των μελλοντικών σχεδίων του. Το θλιβερό είναι ότι κυριευμένος απ' τον φόβο φθάνει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις(ψυχασθένειες, αυτοκτονίες κ.ά.). Συνεπώς η μη σωστή διαχείριση του φόβου μπορεί να οδηγήσει σε καταστρεπτικά αποτελέσματα την ανθρώπινη ύπαρξη.
Η Αγία μας Εκκλησία απέναντι σ' αυτό το "φοβικό σύνδρομο", έρχεται και μας αντιπροτείνει το αειθαλές παράδειγμα του "νέφους των μαρτύρων" της. Και ένα ζωντανό παράδειγμα αφοβίας και τόλμης ενώπιον σκληρών καταστάσεων, είναι και αυτό της αγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακής(+7 Ιουλίου). Εξερευνώντας κανείς τον θεάρεστο βίο της, εύκολα θα θαυμάσει το γενναίο φρόνημά της μπροστά στα πολυώδυνα βασανιστήρια που υπέμεινε μέχρι το επίγειο τέλος της. Παντού κυριαρχεί η αφοβία της, ως κύριο γνώρισμα του δυναμικού χαρακτήρα της, κάτι που δυστυχώς απουσιάζει από την εποχή μας! Χαρακτηριστικά ο ιερός συναξαριστής μας πληροφορεί πως αρνούμενη να νυμφευθεί έναν πλούσιο νέο ειδωλολάτρη, αμέσως από τον πατέρα του νέου καταγγέλθηκε μαζί με τους γονείς της(Δωρόθεο και Ευσεβεία) στον ηγεμόνα της περιοχής, ως χριστιανική οικογένεια. Ο ηγεμόνας κατέβαλε πολλές προσπάθειες να την μεταπείσει να αλλαξοπιστήσει, όμως η πανέμορφη νύμφη του Χριστού, έμεινε αμετακίνητη στην πίστη της στο "Νυμφίο της Εκκλησίας".
Μέγας Αντώνιος.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
[…] Ο μακάριος Ισίδωρος μου διηγήθηκε ένα πράγμα αξιομνημόνευτο που είχε ακούσει από τον μακάριο Αντώνιο, όταν τον είχε συναντήσει κάποια, Ποταμίαινα στ’ όνομα, ωραιότατη κόρη που ζούσε τον καιρό του Μαξιμιανού [ρωμαίος αυτοκράτορας] του διώκτη, ως δούλη κάποιου, που ο κύριος της, αν και προσπάθησε με πολλές υποσχέσεις, δεν κατάφερε να την πείσει να υποταχθεί στα θελήματά του.
Τελικά εξεμάνη και την παρέδωσε στον τότε έπαρχο της Αλεξάνδρειας, στη διάθεσή του, ως χριστιανή και βλασφημούσα τις περιστάσεις και τους βασιλείς λόγω των διωγμών, προτρέποντάς τον με χρήματα: «Εάν συγκατατεθεί με το σκοπό μου, φύλαξέ την ατιμώρητη, εάν δε επιμείνει στην αδιαλλαξία, σε παρακαλώ να τιμωρηθεί, για να μη χλευάσει ζωντανή την ασωτία μου».
Αφού δε την έφεραν μπροστά στο βήμα, προσπαθούσαν με διάφορα τιμωρητικά όργανα να της αλλάξουν γνώμη.
Μεταξύ των άλλων διέταξε ο δικαστής να ανάψουν ένα μεγάλο καζάνι γεμάτο πίσσα.
Ενώ δε έβραζε η πίσσα και έκαιγε πολύ, της πρότεινε: «Ή πήγαινε και υποτάξου στα θελήματα του κυρίου σου, η διατάζω να σε κατεβάσουν στο καζάνι για να συνετιστείς».
Αυτή δε απάντησε λέγοντας: «Μη γένοιτο ποτέ τέτοιος δικαστής που διατάζει να υποτασσόμαστε στην ασωτία».
Τότε εκείνος εξεμάνη και διατάζει, αφού τη γυμνώσουν, να τη βάλουν στο καζάνι.
Αυτή τότε είπε με δυνατή φωνή:
«Εν ονόματι του βασιλέως σου που εσύ φοβάσαι, αν αποφάσισες να με τιμωρήσεις έτσι, διάταξε να με κάψουν σιγά-σιγά στο καζάνι, για να δεις πόση υπομονή μου χαρίζει ο Χριστός που εσύ αγνοείς».
Και καιόμενη αργά-αργά για πολλή ώρα, ξεψύχησε, αφού η πίσσα έφθασε μέχρι τον τράχηλό της.
Απόσπασμα από το βιβλίο, Παλλαδίου «Λαυσαϊκή ιστορία», της σειράς «Άνθη της ερήμου», έκδοση της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, Αγίου Όρος 1980. Εισαγωγικά, μετάφραση, Μοναχός Συμεών Σταυρονικητιανός.
