Άγιος Στέφανος ο Νέος, Το σκυλάκι που έκανε υπακοή στον Γέροντα Ιωάννη και οι προορίσεις για τον υποτακτικό του

                                              

Ο «προορατικότατος Ιωάννης» ο Γέροντας του οσίου Στεφάνου του Νέου, Ομολογητή και Μάρτυρα ήταν ο πέμπτος διάδοχος του οσίου Αυξεντίου εις το όρος του Αυξεντίου στην Βιθυνία.

Για τον πολύ πόθο τον οποίο είχε προς τον Θεό και την ενάρετο πολιτεία του, αξιώθηκε τέτοιας χάριτος, ώστε και τα άλογα ζώα υποτάσσονταν σ’ αυτόν και του προσέφεραν τις υπηρεσίες τους.

Στο όρος εκείνο υπήρχε ένα σκυλάκι που όταν έλειπε κάπου μακριά ο Στέφανος και ο δάσκαλός του Ιωάννης χρειαζόταν κάτι από το γυναικείο Μοναστήρι, έγραφε επιστολή και την κρεμούσε στον τράχηλο του μικρού σκύλου και του έλεγε να την πάει εκεί και να φέρει απάντηση γρήγορα.

Και τότε το σκυλάκι σαν να ήταν λογικό εκτελούσε αμέσως το πρόσταγμα του Γέροντα και πηγαίνοντας στο κελλί της Ηγουμένης ανάγγελλε σ’ αυτήν με τα γαβγίσματα και τα σκιρτήματα του την παρουσία του.

ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ Ορθοδόξων πιστών: Τότε οι Άγιοι απομακρύνονταν από τους αιρετικούς ΠΡΙΝ καταδικαστούν από Σύνοδο!

Τότε:Ὁ δέ τίμιος οὗτος Στέφανος, ὁ τοῦ προτέρου ἐφάμιλλος, ὡς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ ἀεί τόν Θεόν προορώμενος, καί μή σαλευόμενος ἐν οἱᾳδηποτοῦν αἱρετικῇ ὑπονοίᾳ πρός τόν πατρίκιον ἔφη∙ Πρόσχες κυριοπατρίκιος∙ αἱρετικῆς ὑπολήψεως ἐν τῷ ὅρῳ τῆς ψευδοσυλλόγου ταύτης συνόδου προτεθειμένης, Στέφανος οὔτε ὑπογράφω, οὔτε τό πικρόν γλυκύ ἀποκαλῶ∙ ἵνα μή τό τοῦ προφήτου οὐαί ἐπισπάσωμαι∙ πρός δέ καί τήν τῶν ἱερῶν εἰκόνων προσκύνησιν, εὐχερῶς μέλλω ἀποθνήσκειν, μηδένα λόγον ποιούμενος τοῦ ταύτας ἀπωθεῖσθαι τολμῶντος αἱρεσιάρχου βασιλέως» (P.G. 100,1124A).

Σήμερα: Επίσκοποι, Ποιμένες και Πιστοί παρόλο που ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ τους Οικουμενιστές όχι μόνο αιρετικούς, αλλά ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, κάνουν ΥΠΑΚΟΗ σ' αυτούς και παραμένουν σε κοινωνία μαζί τους, παρότι οι Οικουμενιστές Επίσκοποι και η Ιεραρχία επισημοποίησαν και αποδέχτηκαν ΣΥΝΟΔΙΚΑ τις κακόδοξες αποφασεις της Κρήτης!!!!

                        

    Εἴτα Θεοδόσιος πρός αὐτόν φησίν Ἐφέσου∙ Τίνι τρόπῳ, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ᾑρετίσω ἐν ὑπολήψει ἡμᾶς ἔχειν αἱρετικῇ, καί ὑπερφρονῆσαι ὑπέρ τε βασιλεῖς καί ἀρχιποιμένας καί ἐπισκόπους καί πάντας Χριστιανούς; Μή ἆρά γε πάντες ἡμεῖς τήν τῶν οἰκείων ψυχῶν ζημίαν πραγματευόμεθα; Ὁ δέ ἅγιος ἡρεμαίᾳ τῇ φωνῇ φησιν πρός αὐτούς∙ Προσέχετε, τί γέγραπται ἐν Ἠλίᾳ τῷ προφήτῃ πρός Ἀχαάβ∙ Οὐ διαστρέφω ἐγώ, ἀλλά σύ, καί ὁ οἶκος τοῦ πατρός σου.  Καί γάρ οὐκ ἐγώ ὁ διαστρέφων, ἀλλ’ ὑμεῖς, οἱ τήν ἐκ πρόπαλαι παραβεβηκότες τῶν Πατέρων διδασκαλίαν, καί νέαν κενοφωνίαν τῇ Ἐκκλησίᾳ εἰσηγησάμενοι. Εἰ γάρ τό ἀρχαιότητι διαφέρον, αἰδέσιμον, ὥς τις σοφός ἔφησεν∙ τά νεωτεροφωνηθέντα παρ’ ὑμῶν, πάντα ἄσημα καί Θεοῦ ἀλλότρια, οὐ μήν ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας φαλσεύματα. Ἀλλ’ οὖν ἔστιν εἰπεῖν προφητικῶς∙ Οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καί οἱ ἄρχοντες ἅμα ποιμέσι καί τοῖς προδόταις τῆς ποίμνης συνήχθησαν ἐπί τό αὐτό κατά τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, μελετήσαντες κενά καί μάταια» (P.G. 100, 1141A).

Η απομάκρυνση από τους Οικουμενιστές-σχισματικούς σύμφωνα με το παράδειγμα του αγ. Στεφάνου

 

Τόν τελευταῖο καιρό ὅλο καί περισσότεροι θεολόγοι, πνευματικοί, ἐπίσκοποι ἀναγνωρίζουν ὅτι τά θλιβερά γεγονότα πού συμβαίνουν σήμερα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί στήν κοινωνική μας ζωή, ὀφείλονται ‒σύν τοῖς ἄλλοις‒ καί στίς προδοτικές γιά τήν πίστη ἀποφάσεις τῆς κακοσυνόδου τῆς Κρήτης.

Τό παράδοξο, ὅμως, εἶναι ὅτι αὐτοί πού ἀποδέχονται ὅτι ὑπάρχει αἵρεση στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας (ἀλλά τώρα καί σχίσμα διευρυνόμενο μέρα μέ τή μέρα), αὐτοί πού ἀναγνωρίζουν ὡς αἰτία κακῶν τήν Κολυμπάριο Οἰκουμενιστική Σύνοδο, ὅλοι αὐτοί συνεχίζουν νά κοινωνοῦν, ὡσάν νά μή συμβαίνει τίποτε μέ αὐτούς τούς ἐπισκόπους. Ἔτσι (ἀφοῦ ὅλοι τούς ἀκολουθοῦν παθητικά) τούς ἐπιτρέπουν νά ἐπεκτείνουν τήν αἵρεση καί τό σχίσμα!

Καί νά πεῖ κανείς ὅτι βρίσκονται σέ δίλημμα γιατί δέν γνωρίζουν τήν στάση τῆς Ἐκκλησίας σέ τέτοιες περιπτώσεις; Γνωρίζουν, γιατί ἔχει παρουσιαστεῖ τελευταῖα, πληθώρα ἁγιοπατερικῶν κειμένων, τά ὁποῖα μᾶς διδάσκουν τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τούς αἱρετίζοντες ἐπισκόπους, πού εἶναι ὑπεύθυνοι τῶν κακῶν.

Σήμερα μᾶς δίνεται ἄλλη μιά εὐκαιρία, νά διδαχθοῦμε ἀπό τόν βίο τοῦ ἑορτάζοντος ἁγίου Στεφάνου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ, ποιά στάση κρατοῦσαν οἱ Ἅγιοι στήν περίπτωση πού μιά αἵρεση ἐπικρατοῦσε στήν Ἐκκλησία.

Ὁ ἅγιος ἔδρασε ΠΡΙΝ τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία καταδίκασε τήν Εἰκονομαχία. Ἔδρασε τὴν ἐποχή πού συνεκροτήθη ἡ ΛΗΣΤΡΙΚΗ Σύνοδος τῆς Ἱέρειας. Μία Σύνοδος παρόμοια μὲ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο τῆς Κρήτης. Στήν ἴδια θέση δηλαδή τοῦ Ἁγίου, βρισκόμαστε κι ἐμεῖς. Ὅπως τότε ἡ Εἰκονομαχία, ἔτσι ἀκριβῶς και σήμερα ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει ἀναγνωριστεῖ ὡς αἵρεση ἀπό Ἁγίους ἀνθρώπους, ἀλλά δέν ἔχει καταδικαστεῖ, ἀντίθετα ἔχει ἐπισημοποιηθεῖ ἀπό τήν Κολυμπάριο Σύνοδο.

Ἄς παρακολουθήσουμε τά γεγονότα, ὅπως τά παρουσιάζει ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς σέ μιά μελέτη του, πού ἀπευθύνεται πρός τήν μητρόπολη Πειραιῶς, ἡ ὁποία ὑποστήριζε καί ὑποστηρίζει ὅτι, μόνο ἄν καταδικαστεῖ ἀπό Σύνοδο ὁ Οἰκουμενισμός, τότε μποροῦμε νά διακόψουμε τήν κοινωνία μέ  τούς Οἰκουμενιστές.

Π.Σ.

 

Ο βίος του αγίου Στεφάνου του νέου του Ομολογητού και η αποτειχιση 

Τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ 

( Ἀπόσπασμα μελέτης πρὸς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς)

Ὁ βίος τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Στεφάνου τοῦ νέου, καί ἡ ὁμολογία του εἶναι συγκλονιστική καί ὠφελιμώτατη ὄχι μόνο γιά μᾶς, ἀλλά καί γιά ὅσους μελετήσουν τίς σκέψεις καί ἀπόψεις μας, ἀναιρεῖ δέ ὅλα τά ἐπιχειρήματά σας καί τά διαλύει ὡς ἱστόν ἀράχνης.

Στέφανος ο Νέος, Ομολογητής και Μάρτυρας

 

28 Νοεμβρίου

Ο άγιος Στέφανος, εφάμιλλος του πρωτομάρτυρος, γεννήθηκε το 715 στην Κωνσταντινούπολη από ευσεβείς και επιφανείς γονείς που για πολλά χρόνια ήταν άτεκνοι. Όταν ο Θεός τους χάρισε το τέκνο αυτό μετά από φανέρωση της Υπεραγίας Θεοτόκου, το έταξαν στην υπηρεσία Του. Βαπτίσθηκε από τον άγιο πατριάρχη Γερμανό [12 Μαΐου], ο οποίος το έθεσε υπό τη σκέπη του πρωτομάρτυρος. Το παιδί πρόκοβε σε γνώση και αρετή, περιφρονώντας τις μάταιες απολαύσεις και επιδιδόμενο ιδιαιτέρως στην άσκηση της ακτημοσύνης και της ταπεινοφροσύνης.

Όταν ήλθε η ώρα για τους γονείς του να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους, ο αυτοκράτορας Λέων Γ' ο Ίσαυρος (717-741) άρχισε να λαμβάνει τα πρώτα μέτρα για την απαγόρευση της τιμής των ιερών εικόνων και τον διωγμό των υπερασπιστών της Ορθοδοξίας. Έκριναν πιο συνετό να απομακρυνθούν από τη Βασιλεύουσα και να εμπιστευθούν τον γιό τους στους μοναχούς του ορούς του Αγίου Αυξεντίου, πλησίον της Χαλκηδόνας [1].