Η κατά Σάρκα Περιτομή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

 EΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

                [Υπομνηματισμός των εδαφίων Κολ. 2,6-15]

     «Ὡς οὖν παρελάβετε τὸν Χριστὸν ᾿Ιησοῦν τὸν Κύριον, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε,  ἐρριζωμένοι καὶ ἐποικοδομούμενοι ἐν αὐτῷ καὶ βεβαιούμενοι ἐν τῇ πίστει καθὼς ἐδιδάχθητε, περισσεύοντες ἐν αὐτῇ ἐν εὐχαριστίᾳ (:όπως λοιπόν σας το δίδαξε ο Επαφράς και εσείς το αποδεχθήκατε ότι ο αληθινός Χριστός είναι ο Ιησούς ο Κύριος, έτσι ακριβώς να εξακολουθείτε να ζείτε και να πορεύεστε. Να εξακολουθείτε να μένετε στερεά ριζωμένοι και να οικοδομείστε πάνω στον Χριστό, αποκτώντας μεγαλύτερη βεβαιότητα για την πίστη, όπως ακριβώς τη διδαχθήκατε. Και έτσι να προοδεύετε περισσότερο στην πίστη και να ευχαριστείτε τον Θεό που σας χάρισε τον φωτισμό της)» [Κολ. 2,6-7].

     Πάλι προλαβαίνει αυτούς με τη δική του μαρτυρία, λέγοντας: «όπως λοιπόν παραλάβατε». «Τίποτα το άγνωστο», λέγει, «δεν παρουσιάζουμε· ούτε και εσείς (:που το αποδεχτήκατε)»· «ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε (:μέσα στη δική Του διδασκαλία να εξακολουθείτε να ζείτε και να πορεύεστε)», διότι Αυτός είναι η οδός που οδηγεί στον Πατέρα. Μην πιστεύετε στους αγγέλους· δεν οδηγεί εκεί αυτή η οδός.

Ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ἄγρυπνος Ἐπίσκοπος, κατά τῶν αἱρέσεων.


 Ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας, σέ ἰδιόμελο στιχηρό, γράφει γιά τόν Ἄγιο Ἱεράρχη Μέγα Βασίλειο:

"Τῶν θεοστυγῶν αἱρέσεων τάς βλασφημίας κατέτρωσας". Τίς βλασφημίες, τίς συκοφαντίες τῶν θεομίσητων αἱρέσεων τίς κατατρόπωσες, τίς διέλυσες.


Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

 

Μέγας Βασίλειος δέν εναι μονάχα γιος εράρχης τς γάπης, τν θεοφώτιστων διδαχν, τν γραμμάτων καί τν πιστημν, τς σκησης καί τς ρετς. Εναι ταυτόχρονα καί τολμηρός μολογητής τς Πίστεως, αστηρότατος διώκτης τν αρέσεων, γρυπνος πίσκοπος, ντως ποιμήν.

Στά χρόνια το Μεγάλου Βασιλείου, κκλησία ταλανιζόταν πό τήν διάδοση δύο κυρίως αρέσεων: Το ρείου καί το Σαβελλίου. αρεση το ρείου εχε καταδικασθε δη πό τήν πρώτη Οκουμενική Σύνοδο (325). ντούτοις, κατά τά χρόνια το γίου Μεγάλου Βασιλείου (330-379), ο παδοί τν κακοδοξιν το ρείου εχαν τόσο πληθυνθε, στε κατάφεραν καί πραν στά χέρια τους τό σύνολο σχεδόν τν ερν Ναν.

Έτσι γινόμαστε Ναός του Θεού, Μ. Βασίλειος

 

Προσευχές πάλι, οι οποίες διαδέχονται την ανάγνωση, βρίσκουν την ψυχή πιο νεαρή και πιο ακμαία, αφού έχει συγκινηθεί από τον πόθο προς τον Θεό (που προκάλεσε η ανάγνωση). Καλή δε προσευχή είναι εκείνη που προκαλεί μέσα στην ψυχή, σαφή την έννοια του Θεού. Και αυτό είναι ενοίκηση του Θεού, το να έχει κανείς εγκατεστημένο μέσα του το Θεό με τη μνήμη. Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού, όταν δεν διακόπτεται η συνέχεια αυτής της μνήμης από γήινες φροντίδες, όταν δεν ταράσσεται ο νους από απροσδόκητα πάθη, αλλά αποφεύγοντάς τα όλα ο φιλόθεος αναχωρεί στο Θεό, και εκδιώκοντας ό,τι μας προσκαλεί στην κακία, ενδιατρίβει στις ασχολίες που οδηγούν στην αρετή.
-Πώς κατορθώνει κανείς την συγκέντρωση στην προσευχή;
Εάν μέσα του βεβαιωθεί ότι μπροστά του είναι ο Θεός. Διότι εάν κάποιος που βλέπει έναν άρχοντα ή προϊστάμενο και συζητεί μαζί του έχει το βλέμμα προσηλωμένο σ’ αυτόν, πόσο μάλλον αυτός που προσεύχεται στο Θεό θα έχει το νου προσηλωμένο σ’ Αυτόν που ελέγχει καρδίες και νεφρούς -«ετάζων καρδίας και νεφρούς ό Θεός» (Ψαλμ. 10)- εφαρμόζοντας αυτό που λέγει η Γραφή: «…και τα χέρια που υψώνουν στον ουρανό να είναι καθαρά, χωρίς οργή και εριστικότητα» (Α΄ Τιμόθ. 2, 8),
Όταν ο Κύριος είπε στην προσευχή του: «Πάτερα μου, αν είναι  δυνατόν, ας μην πιω αυτό το ποτήρι» (Ματθ. 26′, 39), ύστερα συμπλήρωσε: «αλλά ας μη γίνει το δικό μου θέλημα αλλά το δικό σου». Συνεπώς πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν μας έχει επιτραπεί να ζητούμε ό,τι θέλουμε, αφού δεν γνωρίζουμε ούτε καν το συμφέρον μας: «…εμείς δεν ξέρουμε ούτε τι ούτε πως να προσευχηθούμε…» (Ρωμ. 8′ 26). Ώστε τα αιτήματα πρέπει να τα υποβάλλουμε στο Θεό με πολλή περίσκεψη, σύμφωνα με το θέλημά του· κι εάν δεν εισακουσθούμε πρέπει να γνωρίζουμε ότι χρειάζεται επίμονη και καρτερία, σύμφωνα με την παραβολή του Κυρίου για το ότι «πρέπει πάντοτε να προσευχόμαστε και να μην αποκάμουμε» (Λουκ. 18, 1) και με τον άλλο λόγο του Κυρίου που είπε σε άλλη περίσταση ότι: «…για την αναίδειά του θα σηκωθεί και θα του δώσει ό,τι χρειάζεται» (Λουκ. 11′ 8)· ή χρειάζεσαι διόρθωση και επιμέλεια, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Θεός σε κάποιους ανθρώπους διά μέσου του Προφήτη: «όταν εκτείνετε τα χέρια σας, θα αποστρέψω τα μάτια μου από σας. Και εάν αυξήσετε τις δεήσεις σας, δεν θα εισακουστείτε, γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα αίματα. Λουσθείτε, και γίνετε καθαροί…» κ.λπ. (Ησ. Α΄ 15-16). Ότι δε και τώρα γίνονται και είναι τα χέρια των πολλών γεμάτα αίματα, δεν πρέπει καθόλου ν’ αμφιβάλλουν αυτοί που πιστεύουν σ’ εκείνη την κρίση του Θεού…

Καθώς η «κοινωνία» με τους Οικουμενιστές «εξελίσσεται» σύμφωνα με τα σχέδιά τους!

 

Τοῦ Παναγιώτη Σημάτη


Μ. Βασίλειος θεωρε τι συνεργάζεται κα «κοινωνε» κανες μ κάποιον κατ τρες τρόπους.

Πρτον, ταν συμμετέχει στ διο ργο: «Κατ τ ργον, ταν λλλοις π τ ατ σκοπ συλλαμβνωνται πρς τν νργειαν».

Δεύτερον, ταν κάποιος δν συμμετέχει μέν, λλ ποδέχεται τν γνώμη κείνου πο νεργε κάποιο ργο, κα τότε κοινωνε: «Κατ δ γνμην, ταν συγκατθητα τις τ διαθσει το ποιοντος, κα συναρεσθ».

Τρίτον· πάρχει, λέγει, κι νας κόμα τρόπος κοινωνίας, πο πολλο δν τν ντιλαμβάνονται, λλ μς τ ποδεικνύει γία Γραφή. Λογίζεται, δηλαδή, τι κοινωνε κανες μ τ κακ κα τν αρεση, κόμα κα στν περίπτωση πού, να μν δν συνεργάζεται, να μν δν συμφωνε μ τν κακ πο διαπράττεται κα τν αρεση πο διδάσκεται π τν αρετικό, λλ’ μως, ν γνωρίζει τ κακ πο γίνεται, φησυχάζει, κα δν λέγχει: «τρα δ κοινωνα τος πολλος λανθνουσα μφανεται τ κριβολογίᾳ τς θεοπνεστου Γραφς· ταν μτε συνεργασμενος, μτε συγκαταθμενος τ διαθσει, γνος δ τν κακαν τς γνμης φ' ς ποιε, φησυχσ, κα μ λγξ».

«Η Υπακοή, ως εκπλήρωση των όρων της Πίστεως»


 (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος – Παραινέσεις προς Μοναχούς)

(Βίος Αγ. Συμεών – Νικήτα Στηθάτου)

 

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

 

Ο Άγιος Συμεών, όταν παραιτήθηκε από την Ηγουμενία της Μονής του Στουδίου, ανέπτυξε μια μνημειώδη Αγιοπνευματική ομιλία προς τους αδελφούς (Μοναχούς) της Μονής.

Στην ομιλία του διασαφηνίζει τη σχέση μεταξύ αληθινής Πίστεως και της Υπακοής – υποταγής εις τον Γέροντα.

Είναι αλήθεια, ότι η υπακοή συνδέεται με τον λόγο του Θεού. Να θυμίσουμε, ότι ο Αδάμ παρήκουσε αφού πρώτα περιφρόνησε τον λόγο – εντολή του Θεού.

Ο Άγιος, ως πνευματοφόρος, ως θεοφώτιστος ερμηνευτής του Ευαγγελικού λόγου και της Αποστολικής διδαχής, τηρούσε ακρίβεια υπακοής έναντι των Ι. Κανόνων – διατάξεων της Εκκλησίας.

Εμβαθύνοντες στις ομιλίες του, διαπιστώνουμε μια ευρύτερη φανέρωση των αληθειών της Εκκλησίας, ως θεμέλιο εκκλησιολογικής – βιωματικής σύνδεσης με την Πατερική στάση εναντίον των αιρέσεων, έναντι των βλάσφημων φλυαριών των Οικουμενιστών επισκόπων και έναντι των κακοδοξιών «σύγχρονων» μοναχών και Γερόντων στο όνομα της υπακοής.

Ο Mέγας Bασίλειος κι ο Παραμορφωμένος Xριστιανισμός

 (Φώτης Κόντογλου)


       Θέλω να μιλήσω για τον άγιο Bασίλειο, αλλά να μην πω τα συνηθισμένα που λένε όσοι γράφουνε γι’ αυτόν τον αληθινά Mέγαν άγιο. Προπάντων κάποιοι θεολόγοι φραγκοδιαβασμένοι, που δεν τους ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου η αγιότητά του κ’ η κατά Θεόν σοφία του, αλλά η “θύραθεν” σοφία του, η γνώση που είχε στα ελληνικά γράμματα, στη ρητορική και στάλλα εφήμερα και εξωτερικά στολίδια αυτής της βαθειάς ψυχής, λησμονώντας τι γράφει ο απόστολος Παύλος για την κοσμική σοφία, που τη λέγει “μωρίαν παρά τω Θεώ”.  Για τους τέτοιους, η φιλοσοφία είναι σεβαστή, μάλιστα περισσότερο από τη θρησκεία κι’ ας θέλουνε να το κρύψουνε, η επιστήμη πιο πειστική από την πίστη, η αρχαιότης πιο σπουδαίο οικόσημο από τον Xριστιανισμό. Γι’ αυτό, όλα τα μετράνε μ’ αυτά τα μέτρα. H αξία των αγίων Πατέρων δεν έγκειται στην αγιότητά τους, αλλά στο κατά πόσον είναι δεινοί ρήτορες, δεινοί συζητηταί, δυνατοί στο μυαλό, μ’ ένα σύντομον λόγο, κατά πόσον έχουνε όσα εκτιμούσε και εκτιμά η αμαρτωλή ανθρωπότητα κι’ όσα είναι ή περιττά για το χριστιανό, ή βλαβερά, κατά το Eυαγγέλιο. Mα δεν πάει να λέγη το Eυαγγέλιο! Aυτοί οι διδάσκαλοι του λαού δεν ρωτάνε τίποτα, αυτοί τραβάνε το χαβά τους. Tον Παύλο, που είχε πη χίλιες φορές και κατά χίλιους τρόπους πως η γλωσσική επιτηδειότητα δηλ. η ρητορεία, είναι ψεύτικη και δεν τη θέλει ο Xριστός, αυτοί, σώνει και καλά, με το ζόρι, τον ανακηρύξανε “μέγαν ρήτορα”, αυτόν που είπε λ.χ. “ου γαρ απέστειλέ με ο Xριστός βαπτίζειν, αλλ’ ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μη κενωθή ο σταυρός του Xριστού”, και που γράφει στους Kολοσσαείς: “Bλέπετε (προσέξετε) μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου, και ου κατά Xριστόν”.

Τρία ερωτήματα για τα εμβόλια


    Ως ιστολόγιο (πρόκειται γιὰ τὰ "Θρησκευτικά") δεν ασχολούμαστε εκτενώς με το θέμα του εμβολιασμού κατά του covid-19. Μερικές όμως πληροφορίες των τελευταίων ημερών, που πέρασαν στα ψιλά των συστημικών ΜΜΕ, μας αναγκάζουν να θέσουμε τρία ερωτήματα.

Επείγον ερώτημα για το εάν περιέχει το εμβόλιο υλικό δολοφονημένων νηπίων

   Ἐπεῖγον ἐρώτημα γιὰ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγοὺς νὰ ἐρευνήσουν, νὰ ρωτήσουν καὶ νὰ ἀπαντήσουν στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἂν γιὰ τὴν παρασκευὴ τοῦ ἐμβολίου χρησιμοποίησαν ὑλικὸ ἀπὸ ἐκτρωμένα ἔμβρυα. Μπορεῖ ὁ Χριστιανὸς νὰ λαμβάνει γιὰ λόγους θεραπευτικοὺς προϊόντα δολοφονίας;

    «Ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης» (Ματθ. 18,6).

 

Παρασκευάζονταν με το προϊόν εκτρώσεων και άλλα εμβόλια προγενέστερα του εμβολίου για κορονωϊό!!!

Τρομερ ἡ ἀποκάλυψη γιὰ τὸ λαὸ ποὺ ἀγνοοῦσε 

Το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Βιοηθικής δικαιώνει τον Μητροπολίτη Κυθήρων! 

Πριν λίγες ημέρες διαβάσαμε στο “Πρώτο Θέμα” (21.12 –“Βατικανό: Εμβολιαστείτε, είναι ηθικά αποδεκτό”)…. “Βλαστοκύτταρα από αποβλημένα έμβρυα από τις δεκαετίες 1960, 1970 και 1980 – που αναπαράγονται στο εργαστήριο για δεκαετίες ως «κυτταρικές σειρές» – έχουν χρησιμοποιηθεί από πολλούς ερευνητές για το σχεδιασμό εμβολίων κατά της Covid-19, για παράδειγμα εντός των ομάδων των Astrazeneca, Moderna και Pfizer, τονίζει το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Βιοηθικής στον ιστότοπό του”.”

Αυτή λοιπόν η πληροφορία που δημοσιεύτηκε και στο Πρώτο Θέμα και στην Καθημερινή και σε διάφορα άλλα ελληνικά μέσα, μας κίνησε την περιέργεια ώστε να αναζητήσουμε την αρχική πηγή του συγκεκριμένου κειμένου, όπως και να μάθουμε τον ρόλο του Ινστιτούτου. Το “Ευρωπαϊκό ινστιτούτο Βιοηθικής”, λοιπόν, είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός που συμμετέχει σε σεμινάρια και ακαδημαϊκές συζητήσεις ακόμα και στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Φαίνεται δηλαδή ένας σοβαρός οργανισμός, τον οποίο επικαλέστηκε και η ηγεσία του Βατικανού και γενικότερα το όλο θέμα “έπαιξε” και στα ελληνικά μέσα. Τα όσα λέει το Ινστιτούτο είναι επίσης ξεκάθαρα, όπως θα διαβάσετε και στο κείμενο παρακάτω.

Όταν εύχεσθε σε κάποιον...

 Ευχή Νέου Έτους - Καλή και Ευλογημένη Χρονιά ! - Askitikon

Μέ τήν ἔναρξη κάθε καινούργιας χρονιᾶς ἡ εὐχή πού κυριαρχεῖ στίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι: “Χρόνια πολλά καί καλή χρονιά”. Ἀκριβῶς λοιπόν τήν εὐχή αὐτή θά σχολιάσουμε, δεδομένου ὅτι τίς περισσότερες φορές τή λέμε, ἀλλά χωρίς νά τή βλέπουμε στίς χριστιανικές της διαστάσεις. Βοηθό στόν ὀρθό προσανατολισμό τῶν σκέψεών μας θά ἔχουμε τόν ἁγιασμένο Γέροντα Παΐσιο μέσα ἀπό ἕνα μικρό λόγιό του.

«῞Οταν εὔχεσθε σέ κάποιον νά τοῦ λέτε: Σοῦ εὐχόμαστε χρόνια πολλά καί εὐάρεστα στόν Θεό» (ἱερομ. Χριστοδούλου, ῾Ο Γέρων Παΐσιος, σελ. 237).

1. ῾Η ἀξία καί σημασία τῶν εὐχῶν

Κατά πρῶτον, ἀξίζει νά σημειώσουμε τό πόσο σημαντικό εἶναι νά εὐχόμαστε καλά πράγματα γιά τούς συνανθρώπους μας. ῎Αν ἡ κατάρα ῾πιάνει᾽ πολλές φορές, πού σημαίνει ὅτι τό πονηρό περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς μας μπορεῖ νά ἐπιδράσει ἀρνητικά στούς ἄλλους, τό ἴδιο κι ἀκόμη περισσότερο μπορεῖ νά ἐπιδράσει ἡ εὐχή μας καί ὁ καλός μας λόγος. Καί τοῦτο γιατί τό καλό, ὡς προερχόμενο ἀπό τόν παντοδύναμο Θεό, εἶναι ἰσχυρότερο ἀπό τό κακό καί ἡ θετική στάση μας ἀπέναντι στούς ἄλλους, ὅπως φανερώνεται ἀπό τίς εὐχές μας, μπορεῖ νά λειτουργήσει ὡς χάδι καί βάλσαμο στίς ψυχές τους.

Ἡ Ὁσία Μελάνη ἡ Ρωμαία



    ζησε στὰ χρόνια ποὺ βασιλιὰς ἦταν ὁ Ὀνώριος, δεύτερος γιὸς τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου. Οἱ γονεῖς της, εὐγενεῖς καὶ πλούσιοι, τὴν πάντρεψαν σὲ μικρὴ ἡλικία καὶ ἀπέκτησε δύο παιδιά. Ὅμως μεγάλες δοκιμασίες τὴν περίμεναν. Τὴν μητρική της καρδιὰ σπάραξε ὁ θάνατος τῶν δυὸ παιδιῶν της. Μετὰ ἀπὸ λίγο καὶ ἐντελῶς ξαφνικά, πέθανε καὶ ὁ σύζυγός της. Καὶ γιὰ νὰ γεμίσει τὸ πικρὸ ποτήρι τῆς λύπης, χάνει καὶ τοὺς γονεῖς της. Οἱ στιγμὲς δύσκολες. Ποιὸς θὰ τὴν παρηγορήσει; Μὰ ποιὸς ἄλλος; Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ λέει: «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες». Δηλαδή, ἡ ἀκλόνητη ἐλπίδα σας στὰ μέλλοντα ἀγαθά, νὰ σᾶς γεμίζει χαρὰ καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει γιὰ νὰ δείχνετε ὑπομονὴ στὴν θλίψη. Καὶ νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή, συνεχίζει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποία θὰ λαμβάνετε σπουδαία βοήθεια στὶς δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς σας.

" Με ειδοποίησαν να πάω να κοινωνήσω έναν ασθενή στο τάδε δωμάτιο ..."


 «Με ειδοποίησαν να πάω να κοινωνήσω έναν ασθενή στο τάδε δωμάτιο με το τάδε όνομα ...».

Με ειδοποίησαν να πάω να κοινωνήσω έναν ασθενή στο τάδε δωμάτιο με το τάδε όνομα.

Όταν πήγα, αντίκρισα ένα αδύνατο και πολύ ταλαιπωρημένο παλικάρι.

Τα χείλη του, η γλώσσα του και γενικώς όλη η στοματική του κοιλότητα ήταν γεμάτα πληγές.

Στενοχωρήθηκα μέσα μου, ήταν νέος άνθρωπος, δεν ήθελα να τον ρωτήσω από τι πάσχει, να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση.

Κατάλαβα ότι είναι κάτι σοβαρό.

Ρώτησα το βαπτιστικό του όνομα και του είπα να κάνει το σημείο του Σταυρού πριν κοινωνήσει.

Στο σύντομο διάλογο που είχαμε, μου είπε:

«Πατέρα, αν γίνεται να με κοινωνήσετε με κουταλάκι μιας χρήσεως».

Πάγωσα, στενοχωρήθηκα, του εξήγησα ότι δεν πρέπει να φοβάται διότι μεταλαμβάνει τον ίδιο τον Χριστό, το Σώμα Του και το Αίμα Του και δεν πρόκειται να κολλήσει κάτι.