Οἱ Χριστιανοὶ δὲν
κατακερματίζονται γιὰ
κομματικοὺς λόγους
Τοῦ Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου
Ὅ,τι ἀκολουθεῖ, δὲν ἔχει καμία πολιτικὴ σκοπιμότητα καὶ δὲν εἶναι ὑπὲρ
κανενὸς κόμματος.
Εἶναι δυστυχῶς ἐμφανέστατο, ὅτι ὁ ἀντιαιρετικὸς ἀγώνας ἔχει ἀποδυναμωθεῖ,
τουλάχιστον ὅσον ἀφορᾶ τοὺς ρασοφόρους κάθε βαθμοῦ (οἱ λαϊκοὶ συνεχίζουν ἐπαινετὰ
νὰ ἀγωνίζονται) καὶ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι πιὰ ἑδραιωμένος καὶ ἀσταμάτητος,
τουλάχιστον ἀνθρωπίνως (χωρὶς αὐτὸ φυσικὰ νὰ σημαίνει, ὅτι πρέπει νὰ
σταματήσουμε ὡς Χριστιανοὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε).
Κύριες αἰτίες τῆς θλιβερῆς αὐτῆς τροπῆς -ἂν συγκρίνει κανεὶς τὸ σήμερα μὲ τὸ
ἀγωνιστικὸ πνεῦμα τῶν πρώτων μηνῶν μετὰ τὸ Κολυμπάρι- εἶναι: Τὸ μικρὸ σὲ μέγεθος πνευματικὸ
ἀνάστημα τῶν ἀγωνιζομένων μὲ πρῶτο φυσικὰ τὸ δικό μου ποὺ δὲν εἶναι τὸ ἀνάλογο γιὰ τὶς περιστάσεις, ὁ φόβος γιὰ τὶς συνέπειες μίας ἀντιαιρετικῆς στάσης καὶ ἡ ἐπικράτηση τοῦ ἰδίου συμφέροντος καὶ κυρίως ἡ μεγάλη πληγή της
παραταξιακῆς σκέψης καὶ στάσης ποὺ κατακερμάτισε τοὺς πιστούς, ἀπότρεψε ἄλλους
νὰ συμπορευθοῦν καὶ ἔστρεψε πολλοὺς σὲ σχισματικὲς ὀργανώσεις.
Ἡ παραταξιακὴ σκέψη καὶ στάση δὲν ἀφήνει τὴν ἀλήθεια νὰ λάμψει καὶ νὰ ἀποτελεῖ μοναδικὸ κριτήριο κρίσης, ἐπιλογῆς, ἀπόφασης καὶ πρὸ πάντων αὐτομεμψίας. Σ’ αὐτὴν κυριαρχεῖ μόνο ἡ γνώμη τοῦ ἑκάστοτε γέροντος ἢ « πνευματικοῦ ἀρχηγοῦ» ποὺ ἀπαγορεύει κάθε προσπάθεια νὰ δεῖς τὰ πράγματα μὲ αὐτοκριτική, ταπείνωση καὶ ἀληθινὰ, ἀντικειμενικὰ κριτήρια.
Ἔτσι ὁ ἀντιαιρετικὸς ἀγώνας κατακερματίστηκε, παρόλο ποὺ ἀντιθέτως μὲ ὅσα ὑποστηρίζουν αὐτοί, ποὺ θέλουν νὰ ἐκμεταλευθοῦν τὴν κατάσταση, δὲν ὑπάρχει ἄρνηση κοινωνίας ἢ καταδίκης (ἐκτὸς φυσικὰ ἀπὸ φαινόμενα τύπου ψευδεπισκόπου Βάδης Παϊσίου κ.ἄ.).
