Ένα αξιόλογο ιστορικό κείμενο
Παρουσιάζουμε μία επιστολή του αναγνωρισμένου για τους αγώνες του γέροντος Γαβριήλ Διονυσιάτη που δημοσιεύθηκε σε πολλά ιστολόγια και που παρουσιάζει γενικά το οικουμενιστικό ολίσθημα στην Εκκλησία και ιδιαίτερα το ολίσθημα της Ρωσικής Εκκλησίας, η οποία από το 1976 αναγνώρισε μυστήρια στους Παπικούς και είχε μυστηριακή κοινωνία μαζί τους. Και ερωτούμε:
Όταν, ορθώς, παρουσιάζουμε την προδοσία του πατρ. Βαρθολομαίου και των συν αυτώ, την προδοσία των Ρώσων, γιατί την αποκρύβουμε;
Όταν, ορθώς, παρουσιάζουμε την ευθύνη του πατρ. Βαρθολομαίου και των συν αυτώ για την πνευματική πτώση στην Ορθοδοξία, την ευθύνη των Ρώσων, γιατί την αποκρύβουμε;
Πότε πήραν πίσω οι Ρώσοι την αναγνώριση μυστηρίων και την μυστηριακή κοινωνία με τους Παπικούς και εμείς δεν το μάθαμε; Ας μην ξεχνάμε ότι η συμφωνία της Αβάνας μεταξύ Κυρίλλου και Πάπα δεν διαφέρει σε τίποτα από τις συμφωνίες Βαρθολομαίου και Πάπα!
Σε τι προφύλαξε τους Ρώσους η διατήρηση του Παλαιού Ημερολογίου από την φοβερή προδοσία, αφού κατηγορούμε το νέο ημερολόγιο ως Παπικό;
Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ της παπικής συμπεριφοράς του πατρ. Βαρθολομαίου που κάνει ό,τι θέλει χωρίς να ενημερώνει κανέναν και των Ρώσων Πατριαρχών, όταν ο ίδιος ο γέρων Γαβριήλ παραδέχεται ότι "Θεωρούμεν αντικανονική και αντορθόδοξον την, ως είρηται, απόφασιν της Ρωσικής Εκκλησίας από απόψεως δογματικής τοιάυτης, ως ληφθείσαν μονομερώς και εν αγνοία της Μητρός Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και των λοιπών ομοδόξων Εκκλησιών";
Θα το επαναλάβουμε αν και γινόμαστε κουραστικοί: Αγώνας για την πίστη, ο οποίος εθελοτυφλεί από το ένα μάτι δεν πρόκειται να επιφέρει κάτι καλό.
«Μετά κατωδύνου ψυχής επληροφορήθημεν και ημείς την απόφασιν της Ρωσικής Εκκλησίας «περί μυστηριακής κοινωνίας προς Ρωμαιοκαθολικούς».
Ο Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης (+1983) για τη μετάδοση των Μυστηρίων στους παπικούς.
επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης
Πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική είναι η ανοιχτή επιστολή που συνέγραψε το 1970 ο Ηγούμενος της Ι. Μ. Διονυσίου Αγ. Όρους, Γέρων Γαβριήλ, διαμαρτυρόμενος για το τρομερό ολίσθημα της Ρωσικής Διοικούσας Εκκλησίας, της υποκινούμενης εκείνη την εποχή από το άθεο καθεστώς, να μεταδώσει τα Άχραντα Μυστήρια στους ρωμαιοκαθολικούς της Ρωσίας. Η απογοήτευση του γέροντα ήταν πολύ μεγάλη και αποτυπώνεται στην επιστολή αυτή που αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο (κατά τον χαρακτηρισμό του π. Θεοκλήτου) για την κατοχύρωσή της ιεροκανονικώς.
