Αγίου Νικολάου: Θαύμα που έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους

Αγίου Νικολάου:  Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας το έτος 1956. Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή.

Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό.

Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.

Μνήμη αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού

Nικόλαος Θαλασσινός, Χειρουργός Θώρακος

Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

  Αυτή η "εικόνα πραότητος" έδωσε ένα τόσο δυνατό χαστούκι στον Άρειο!

    Μέσα στην πληθώρα των προβληματισμών μας κατά την ανάμνηση του βίου του Αγ. Νικολάου, θυμηθήκαμε τη συμπεριφορά του Αγίου προς τον Άρειο, κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Υπάρχει ένα επεισόδιο, που λίγοι το ξέρουν και λίγο έχει προβληθεί. Πολλοί ξέρουν για τις αποστομωτικές απαντήσεις του Αγίου Αθανασίου ή για το θαύμα με το κεραμίδι του Αγίου Σπυρίδωνος. Πόσοι όμως ξέρουν για το χαστούκι του Αγίου Νικολάου; Πότε έφθασε να τον ραπίσει; Όταν η φωνή του διαβόλου –ο Άρειος– είχε φθάσει στο σημείο να αποστομώσει τους περισσότερους Ιεράρχες. Όλους  αυτούς τους θεόπνευστους πατέρες. Τότε –λέγει ο Συναξαριστής– αυτή η εικόνα πραότητος, έδωσε ένα τόσο δυνατό χαστούκι στον Άρειο, που τον έριξε κάτω από την θέση του.

Λόγος στον Άγιο Πατέρα, Μέγα Ιεράρχη, Μυροβλύτην και Θαυματουργό Νικόλαο

Του Αγ. Νικολάου Καβάσιλα

   1. Ήλθαμε, ω άριστε των ποιμένων, για να σου ανταποδώσουμε την ευγνωμοσύνη μας και τις ευχαριστήριες ευχές για όλες τις ευεργεσίες σου και να πούμε κατάλληλους λόγους, όσον είναι αυτό δυνατό σε μας. Διότι δεν νομίζω ότι πρέπει να αναφέρω όλα όσα άλλοι συγγραφείς έγραψαν γι’ αυτόν ή αναφέρει η προφορική παράδοση, που αφορούν άλλα μεν στον βίο, άλλα δε στη θαυμαστή και φιλάνθρωπη πολιτεία του, αφού δεν θα είχα τη δυνατότητα να πράξω κάτι τέτοιο για όλα αυτά. Άλλωστε εάν ο Άγιος Νικόλαος είχε ανάγκη επαινετικών λόγων για να φανεί καλύτερος, θα έπρεπε να αναφέρω όλους τους εγκωμιαστικούς λόγους χωρίς να παραλείψω κανένα. Τώρα όμως άλλος είναι ο σκοπός και επιθυμώ να παραθέσω τους λόγους που αναφέρονται στο ήθος της χριστιανικής του πολιτείας και να αποδώσω τις ευχαριστήριες ευχές. Μου φαίνεται λοιπόν ότι θα πρέπει να παραλείψω όλα όσα αφορούν την καταγωγή και τους γονείς του -άν και κάτι θα ήθελα και απ’ αυτά να πω, έστω και λίγα- και να έλθω σε ό,τι αναφέρεται στην προσωπική χριστιανική πολιτεία του.