Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἑορτάζει σήμερα καὶ τιμᾶ τοὺς
Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μίας σπουδαιοτάτης Συνόδου, ἡ ὁποία διατύπωσε
τὴν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὶς δύο φύσεις
τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ θεολογία τῆς
Συνόδου ἔχει ἄλλοτε παρουσιασθεῖ, καὶ παρότι εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρος, σήμερα θὰ
ἀναφερθοῦμε σὲ μία ἄλλη διδασκαλία τῆς Συνόδου, ἐπειδὴ σὲ κάθε ἐποχὴ πρέπει νὰ
ἀναζητοῦμε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τὴν διδασκαλία ἐκείνη, ἡ ὁποία ἀντιμετωπίζει
τὰ προβλήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τοὺς πιστοὺς αὐτὴ τὴ συγκεκριμένη στιγμή.
Καὶ σήμερα στὴν
Ἐκκλησία διακινεῖται μία ἐπικίνδυνη
θεωρία, ποὺ ἤδη ἔχει διχάσει
τοὺς πιστούς, ἔχει σκληρύνει τὶς
καρδιὲς εἰς τρόπον νὰ ἀποφεύγουν οἱ ἀγωνιζόμενοι κατὰ τῆς Παναιρέσεως τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, οἱ μὲν τοὺς δέ! Συμβαίνει δὲ τὸ ἐκπληκτικό, μερίδα τῶν
«ἀντὶ-Οἰκουμενιστῶν», νὰ ἔχουν κοινωνικὲς (ἐνίοτε καὶ ἐκκλησιαστικές) σχέσεις
μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, ἐνῶ ἀποφεύγουν καὶ ἐπιδεικνύουν σκληρότητα στοὺς πιστοὺς
ποὺ συναγωνίζονται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Σημεῖα τῶν καιρῶν!
